Vraag en antwoord & Wie wat waar

 In het boek "Mooi Tooi "wordt ook gesproken over kleding tijdens de rouw periode.
 De rouw periode ,zoals  ik uit nijn jeugdjaren weet te herinneren werd ook zichtbaar gemaakt aan de woningen.
 Ik weet te herinneren dat aan de straatzijde van het huis de "lancaster " rolgordijnen werden neer gelaten, zodat in de achterliggende kamer, een sombere sfeer heerste..
Voor familieleden bleven deze rolgordijnen gesloten tot na de teraarde bestelling.,
Bij vermissing op zee werd deze rouwperiode ook bedreven, maar ik weet niet hoelang.
Bij een niet familielid, dus een buurtbewoner, werd uit piëteit op de dag van de begrafenis, eveneens "gesloten."
Je hoorde ook vaak.... "Weet jij wie er bij haar in de familie is gestorven, want er is bij haar "gesloten ".

Ik weet zelfs dat dit ook in vele gezinnen op "Goede Vrijdag "in Scheveningen werd toegepast.

Zo heeft iedere streek wel zijn gewoontens.

Rond 1970 was het in Brabant bij de R.K. geloofsgemeenschap  de gewoonte, om op "Witte Donderdag "in de kerk de z.g.n. Voetwassing te plegen.

In vele fabrieken werd op Goede Vrijdag 's-middags om 3 uur per sirene een teken gegeven, waarna 3 minuten stilte in acht werd genomen, ter herdenking aan de dood aan het kruis van Jezus Christus. Het tijdstip in de Bijbel waarop Hij gestorven is.

Deze gewoonten zijn niet meer, evenals de vrije dagen op 15 augustus
( Maria Hemelvaart ) en 1 november ( Aller Heiligen )
 Tijden veranderen

Vreemdeling

Rolgordijnen?

het waren gewoon witte lakens.

Fred

   Indien geen rolgordijnen aanwezig waren, werden zoals u zegt. lakens gebruikt.
vreemdeling

Bomme kwam ut un gruzzemuzzeg uissouwe ;D ;D

weet wel van witte lakens ,maar rolgordijnen haden ze die al uitgevanden dan,het wiel was net uitgevonden.
zier

Nog een oude gewoonte:
Als het onweerde werd er over de grote spiegel (die de meeste in kamer hadden hangen, tenminste..de hele straat bij ons had zo'n spiegel) een schort overheen gehangen.
Het spiegeltje in de keuken werd omgedraaid.
De glimmende deksel van de potkachel werd er afgehaald.

Ik heb weleens horen vertellen dat heel vroeger de mensen onder de tafel gingen zitten. 'k Weet niet of dat waar is?????

Ik weet ook niet beter dat er witte lakens werden opgehangen. Moesten wel stijfgestreken zijn anders was je maar gruzzemuzzig.

Toch zie je soms op hele oude foto's een soort rolgordijn voor de ramen hangen, niet zo wat je tegenwoordig ziet maar het lijkt er wel op.

En achter de spiegel een Turkse doek met zo'n koperen hagedis erop. ;D ;D
De overgordijnen gingen toch ook dicht !! :) :) En je moeder maar ijsberen door het huis ;D ;D

K

Ja hoor Anneke, waren gewoon witte lakens. Rolgordijnen moesten nog uitgevonden worden.
En geen spelden meer in het ijzertje!!!!
Sommige mensen hadden bij felle zon een zonnedoek hangen. Zelfs ook voor de voordeur om de vernis / verflaag te beschermen.

K

Schub kwam toen zeker ook al bij ons thuis op de koffie.

Fred

Had zomaar mogenlijk geweest Fred ;D

Geachte reageerders.,
"Lancaster "gordijnen was een normaal begrip.
In huizen waar veel zon op de ramen stond werden deze soort gordijnen aangewend.
In de vele verhalen en publicatie over Scheveningen op deze side ben ik deze naam ook tegen gekomen, of was het misschien in een der boeken / boekjes van auteur Spaans.
Rolgordijnen waren al uitgevonden. Een der reageerder vergist zich schijnbaar met ballestore of luxaflex, wat van veel latere datum is.
Ik spreek over de periode 1937- 1940. en misschien nog wel na de oorlog.
Lancaster gordijn stof was verkrijgbaar bij firma Nota in de Badhuisstraat of bij Keusje.
Het was katoenen stof , wit / gelig van kleur. Waarschijnlijk afkomstig uit de industrie streek Lancaster / Engeland.
Iedere doe hetzelver kon een rolgordijn maken.
In de ijzerwinkel waren houders verkrijgbaar welke in de muur of kozijn werden geplaatst. ongeveer zelfde systeem als het oude soort Luxaflex.
Ene zijde uitneembaar , andere zijde insteekbaar .
Stof werd om een houten ronde stok vast gezet.  Aan het uiteinde een rol.
waarop het touw/ koord werd omgedraaid, waarmee het gordijn kon worden neergelaten of opgehaald
Het was een vrij simpele constructie.
Misschien hadden onze moeders wel het idee meegebracht vanuit hun werkhuizen ?
Is het nu iets duidelijker ?

vreemdeling

Uit: 200 jaar aanbod van interieurartikelen te 's Hertogenbosch:

Het is G. Schopmeyer, woonachtig in onze stad, welke in 1888 zijn collectie verruimd heeft met het artikel "Lancaster".

Lancaster was een product geweven van katoenen garens. Doordat het geappreteerd was rafelde de stof niet. Het was uitstekend geschikt als binnen-rolgordijn. De stof werd bevestigd op een houten ronde stok met aan èèn zijde een zinken rolschijf voorzien van een koord waarmee het gordijn op en neer gelaten kon worden. Het geheel werd aan de onderzijde afgewerkt met een zoom voorzien van een houten lat. Als versiering aan deze onderzijde werd soms toegepast franje of galon met bolletjes.

De door 'vreemdeling' gesignaleerde gordijnen zijn ook mij vanuit mijn ouderlijk huis bekend en het gaat daarbij om de vooroorlogse (1940-1945) jaren. Voor wat betreft het 'sluiten' kunnen dus zowel deze gordijnen als lakens zijn gebruikt. Naaste familieleden 'sloten' vaak voor meerdere dagen, maar uit eerbied of eerbetoon op de dag van de begrafenis 'sloten' ook vaak de directe buren voor de duur van enkele uren. In zo'n geval zal men mijns inziens eerder geneigd zijn geweest een rolgordijn als hier bedoeld te laten zakken.

Piet Spaans

Ook waren de ramen anders als tegenwoordig, ofschoon in huidige "heren"huizen , zulk soort ramen nog voorkomen.
In feite 2 ramen boven elkaar. Gescheiden door een kozijn.
Bovenste raam niet beweegbaar. Dit raam was meestal gesloten door het lancaster gordijn.
Raam eronder vaak beweegbaar. Omhoog of omlaag,
Voor dit raam hingen de vitrage gordijnen.

Het totaal werd weer afgesloten door stoffen overgordijnen.
Zo was dit bij mij thuis.
Waarschijnlijk ook bij Pet Es.

Vreemdeling

Klopt!

Piet Spaans

Hieruit kunnen we dus concluderen, dat een deel van Scheveningen geld had om Lancaster gordijnen aan te schaffen en dat een ander, groter deel, genoegen moest nemen met witte lakens :-\

Een beetje te kort door de bocht met deze conclusie Schub, want mijn vader was een monteur op de logger SCH 77 met een (altijd te) krap inkomen en mijn moeder was huisnaaister om de kosten en baten van ons gezin in evenwicht te houden. Ze zat tot laat in de avond achter haar machientje, dus...

Met vriendengroet,

Piet Spaans

Over de brug  ( Duindorp ) daar hadden ze alleen maar witte lakens  ;D ;D Waar ik toch nog steeds aan moet denken is aan een begravenis, ik denk in het jaar 60/61. Er was een pas geboren baby overleden, en deze baby werd in een kisje begraven en dat was van glas.

Piet, ik heb dit niet op de man/vrouw willen spelen, mijn excuses  als ik die indruk heb gewekt.
De meeste reacties op deze topic, hebben alleen herinneringen aan de witte lakens, vandaar mijn conclusie.
Schub

Anneke dat klopt vroeger werd bij onweer spiegels en glimmende voorwerpen uit zicht gehaald. Volgens de legende toender tijd trok het bliksems aan. Ook de andere verhalen over witte lakens kloppen ook, zo ook het verduisteren in de andere kamers in het huis waar de dode lag opgebaard. Eigenlijk hebben jullie allemaal het bij juiste alleen is het alweer zo'n tijd gelden kan me de tijd niet meer herinneren dat ik nog gesloten ramen zag.

Witkwast   

Hoi Schub,

Maak er geen punt van, het is geen excuus waard! Maar voor wat betreft die gordijnen: ik denk dat het meer algemeen was dan de mensen nu denken. Alleen maakt(e) het beeld van de lakens meer indruk en daarom is het in de herinnering van de meesten sterker blijven hangen. Maar nogmaals, never mind!

Groetjes,

Piet

Anneke,
Weet nog wel dat mijn moeder heel erg bang was  voor onweer,zij ging  inderdaad onder de tafel zitten,met mijn 2  broertjes...ik wilde dat niet
ik vond onweer juist mooi..wat zij totaal niet begreep...ook de stekkers  gingen uit het stopcontact...
bij ons hingen ook witte lakens voor de ramen..al er een familielid overleden  was...meestal tot een dag na de begrafenis...vond het altijd een beetje eng
een beetje luguber,ben blij dat het uit de tijd is.

  Ik vind het jammerdat dit onderwerp een "strijd "is geworden tussen lakens en rolgordijnen.
  Tevens dat er een onderscheid is / was tussen rijk en arm.
  Het was mijn bedoeling om aan te duiden dat Goede Vrijdag in deze periode meer inhoud scheen te hebben als tegenwoordig.
 Ik vind de reactie van Piet Es klasse t.a.v. zijn ouders.
 Verder ieder prettige Paasdagen toegewenst.
 Vreemdeling

 
  Geachte Schubbereet,

  Ook ik kom uit hetzelfde milieu als omschreven door Piet Es.
  Zie hiervoor ook het artikel over de Bep  Sch.15 . Scheveningen Nu
  Historie.
  Heb veel van deze gegevens uit zeer nabije bron al heel lang in mijn bezit
  en nu pas geplaatst met medewerking van Hemeling.

  Ik ben wel een vreemdeling , maar echter niet vreemd.
  Even goede vrienden ?
 
Vreemdeling

Beste Vreemdeling,

Je zult altijd in dit soort discusies, verschillende varianten over een bepaalt onderwerp horen, zo ook in the battle tussen het rolgordijn en het witte laken ;D
In mijn herinnering zal ik altijd de lakens zien, kortom, je raakt er nooit uit.
Het was toch vroeger voor bijna elk gezin, dat er gesappeld moest worden voor een extra centje, ik zie mijn moeder, zoals zovelen op het fietsje naar haar kantoorpandje gaan, om schoon te maken, bij Gertenbach.
Volg de verhalen over de Bep met veel plezier.
Verder is mijn persoonlijke mening, dat hoe serieus een onderwerp ook is, er altijd ruimte moet zijn voor een geintje.
Wat mij betreft Vreemdeling, even goede vrienden. ;D

Schub

Schub,
In dank aanvaard.

In dit soort discussies komen er steeds nieuwe gezichtspunten te voorschijn.

In mijn herinnering (rond 1950)  werden op Scandinavische koopvaardij schepen op Goede Vrijdag de nationale vlag op het achterdek half stok gehesen.

Vreemdeling