Vraag en antwoord & Wie wat waar

De spionageschepen van de maatschap ‘Hoogzeevisscherij’ (Intro)  
 
Niet eerder was ik mij zó bewust van de gang van zaken rond dit toch wel schokkende onderwerp. Er is tot nu toe nauwelijks tot niet over geschreven en er is blijkbaar - door onbekendheid omtrent het gegeven - niet eerder onderzoek naar gedaan. Ik houd mij intussen al geruime tijd zeer intensief daarmee bezig. Met name gaat het dan om een veelomvattend archiefonderzoek. In de onderstaande drie artikelen wil ik u hierover iets vertellen.
           

Piet Spaans 2010
historisch publicist en auteur
Den Haag Holland
http://nl.wikipedia.org/wiki/Piet_Spaans

Was de overmeesterde schipper de scheveninger P. M.
met als bijnaam "De knecht van Sinterklaas ?
Vreemdeling

hadie Piet Spaans?!........ waar was je al die tijd?
toch niet ziek, moe of had je ff genoeg van ons?
je hoeft het niet te vertellen hoor....
want ik ben al erg tevreden met het onderhoudende stuk over donkere dagen, hierboven.
't is dan wel even er voor gaan zitten en dóórbijten, maar dan heb je ook wat!

ik lees het tussen de regels door........
homo homini lupus oftewel de mens is een wolf voor zijn medemens (soms, denk ik dan maar erbij)

ik hou óók van Scheveningen!

Hallo Piet, leuk je weer eens te zien op de site en met een nogal beladen onderwerp. We hadden het er nog even over toen ik met mijn vrouw bij je was. Ik wens je succes toe met je zoektocht en wacht je vervolg van het relaas met interesse af. Gr. Leen.

Beste Piet ,

Heerlijk om je uit éénzetting weereens te kunnen lezen en net zoals meerdere van de Site van Scheveningen kan ik zeggen we hebben je gemist.

Welkom terug.  Op je eigen manier die jij het beste vind !

Aad

Welkom terug.  Op je eigen manier die jij het beste vind !

kan wel zo wezen, Witkwast,
maar hij moet niet te lang wachten!
als die man drie dagen per week bezig is,
mogen we toch wel enig aanvullend resultaat binnen afzienbare termijn verwachten! toch??

welkom terug pieter hoop dat alles goed gaat met jullie  groet henk

De spionageschepen van de maatschap ‘Hoogzeevisscherij’ 1.

Strauch

De hoofdpersoon van de maritieme spionage welke hier wordt beschreven was de Duitser Friedrich Carl Heinrich Strauch. Deze werd op 5 September 1898 geboren te Bremen. Naar buiten toe wekt hij tot aan het begin van de Tweede Wereldoorlog de indruk, een eerzame medefirmant te zijn geweest binnen een bedrijf dat handelde in tabak. De firma was eveneens gevestigd te Bremen.
Strauch was destijds lid van de Nationaal Socialistische (Duitse) Arbeiders Partij, de N.S.(D.)A.P., die sinds 1933 als politieke partij onder leiding van Adolf Hitler in Duitsland alleenheersend was. Strauch zegt van zichzelf dat hij van deze partij lid is geweest vanaf 1933. Hij zegt in die partij nooit een functie te hebben bekleed, noch lid te zijn geweest van enige nevenorganisatie daarvan. Anderzijds is het veelzeggend dat hij in het jaar waarin de N.S.D.A.P. prominent aan de macht kwam, daarvan lid is geworden. Het geeft steun aan de opvatting dat de middenklasse, naast de arbeidersklasse, de basis heeft gevormd voor de door Hitler geleide N.S.D.A.P.

Visum
Strauch, Fritz voor zijn vrienden, trouwde in 1933 met Marguerite Maria Alphonsine van Cranenburgh die uit Nederland (Amsterdam) afkomstig was. Als handelaar in tabak kwam hij regelmatig naar de in Amsterdam gevestigde tabaksbeurs. Een Amsterdamse tussenpersoon, de firma Van Huystee, bemiddelde in díé tabakszaken, die Strauch en zijn Duitse firma betroffen. Op 28 Augustus 1939 werd Strauch door de Duitse regering opgeroepen als dienstplichtige. Hij had in de Eerste Wereldoorlog gediend bij de het Kaiserliche Deutsche Marineoffizierkorps en werd daarin opnieuw opgenomen. Men plaatste Strauch bij een Hafenüberwachungsstelle in het Duitse Borkum. Vervolgens vertrok hij naar Wilhelmshafen. Gedurende zijn diensttijd nam Strauch, naar hij aangaf om zijn tabakshandel te kunnen behartigen, steeds zakenverlof. Tijdens dit zakenverlof was hij veel in Nederland, dit naar zijn zeggen in verband met de tabaksveilingen en andere tabaksaffaires die Amsterdam tot centrum hadden. Zo was hij, opnieuw naar zijn zeggen, op 10 Mei 1940  in Nederland tijdens de aanval van de Duitse Wehrmacht op ons land. Pikant detail daarbij is echter dat door de eerdergenoemde tabaksmakelaar Van Huystee in april 1940 met spoed een visum voor Nederland was aangevraagd voor Strauch vanwege een tabaksbeurs ...

Na de capitulatie van Nederland ging Strauch terug naar zijn legeronderdeel in Duitsland. Via Wilhelmshafen werd hij overgeplaatst naar de Marine Befehlshaber in Den Haag, waar hij ongeveer zes weken verbleef. Daarna werd hij overgeplaatst naar de Abwehrstelle die in Scheveningen zetelde. Strauch kreeg als standplaats echter Amsterdam toegewezen.

Dubbelrol
De werkelijkheid aangaande Strauch blijkt dus een andere. Uit verhoren wordt duidelijk dat Strauch al voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog was verbonden aan de Abwehr, de Duitse spionage- en inlichtingendienst. De zogenaamde zakelijke bezoeken aan Nederland waren een kennelijke dekmantel voor Strauchs bezigheden voor de Abwehr; dit blijkt indirect uit na-oorlogse verhoren van medewerkers die onder Strauch werkten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dat Strauch al vóór de oorlog aktief was voor de Abwehr wordt bijvoorbeeld min of meer duidelijk uit een verhoor van een zekere Schipper, een in 1939 werkloze stuurman van de grote handelsvaart. Schipper werd op een zeker moment in 1939 bezocht door twee heren, die later bleken te zijn Strauch en zijn Nederlandse belangenbehartiger in tabakszaken, A.M.J. van Huystee. Uit verhoren wordt duidelijk dat ook de laatstgenoemde al voor de Tweede Wereldoorlog in Nederland spioneerde voor Duitsland. Van Huystee was dan ook wat men noemde 'fout' in die jaren. Er volgde een tweede gesprek waarin Strauch aan Schipper voorstelde, samen een rederij op te zetten voor de Noordzeevisserij. Schipper startte vooruitlopend daarop bepaalde aktiviteiten, maar Strauch liet ineens niets meer van zich horen. Wellicht dat hierbij  ontwikkelingen rond het begin van de Tweede Wereldoorlog waarbij Strauch als oud-Kriegsmarineman vanuit de Eerste Wereldoorlog opnieuw dienstplichtig werd verklaard en naar Duitsland terug moest, een rol hebben gespeeld. Toch zouden de wegen van Strauch en Schipper elkaar in de eerste oorlogsjaren weer gaan kruisen.

H.C.A.M.
Niet alles wat destijds heeft plaatsgevonden, wordt uit de verhoren volledig duidelijk. Zo was er bijvoorbeeld een Nederlands bedrijfje, genaamd ‘De Hollandsche Crediet- en Agentuur Maatschappij’ (H.C.A.M.), waarvan de oprichter een Duitser was. Deze Duitse oud-marineman, Thomas Marx geheten en sinds 1921 in Nederland wonend, liet in 1924 zijn bedrijfje inschrijven bij de Kamer van Koophandel te Rotterdam. Nog voor de Tweede Wereldoorlog verhuisde deze Marx met zijn H.C.A.M. naar Den Haag. Rond 1935 maakte Marx kennis met een zekere, financieel niet onbemiddelde, Nederlander, A.M.H. Straater geheten. Zij raakten bevriend en nadat Straater aan Marx een flink bedrag had toegezegd voor zijn H.C.A.M., werd hem het directeurschap van deze handelsmaatschappij gegund. Evenals de eerdergenoemde Duitser Strauch werd ook Marx opnieuw opgeroepen voor de krijgsdienst en net als in de Eerste Wereldoorlog werd Marx nu opnieuw bij de Kriegsmarine geplaatst.

In Wilhelmshafen leerde Thomas Marx bij toeval (of misschien ook niet!) zijn landgenoot Friedrich Strauch kennen. Verdere gegevens ontbreken, maar in 1941 bleek de inmiddels in Nederland gestationeerde Strauch van zins, aandeel te willen nemen in de H.C.A.M. Hij bracht nog enkele andere financieel geïnteresseerden mee, waaronder de al genoemde Van Huystee. De H.C.A.M. ging met de zich zojuist aangemelde deelgenoten in zee, waardoor het geplaatste kapitaal van dit maatschappijtje aanzienlijk werd verhoogd. De dubbelrol van Strauch wordt duidelijk wanneer blijkt dat hij vanaf tóén, en door middel van de H.C.A.M., contact ging zoeken met een zekere L. Parlevliet Nzn. te IJmuiden. Het ging om een rederszoon die evenals zijn vader vissersschepen exploiteerde. Daarnaast trad Strauch opnieuw in contact met de oud-stuurman Schipper die hij al eerder – in 1939 – had benaderd voor het opzetten van een rederij met als doel, het uitoefenen van de Noordzeevisserij. Die rederij, genaamd Schipper en Van den Oever, kwam er vervolgens. Op een wat ondoorzichtige manier raakte Strauch bovendien als zogenaamde Verwalter – beheerder – betrokken bij het reilen en zeilen van de Scheveningse rederij v/h. Frank Vrolijk. 

Maritieme spionage
Als Abwehrman bedacht Strauch een vorm van spionage ter zee door middel van vissersschepen. De schepen gingen dan weliswaar vissen, maar kregen een door de Duitsers opgeleide Nederlander mee die via zendapparatuur de Duitse Wehrmacht en de Kriegsmarine op het vasteland informeerde over geallieerde convooien, overvliegende geallieerde vliegtuigen, snelboten, mijnenvelden en zeegang en weersomstandigheden. Zo’n persoon kwam echter – hoe doordacht! – niet voor op de monsterrol. Daarnaast doorzag Strauch, dat de door deze spionerende schepen aangevoerde vis een welkome aanvulling kon zijn op iemands inkomen. De H.C.A.M. werd daarvoor dus een dubbelzijdige dekmantel; de aangezochte reders gingen akkoord met een spion aan boord en mochten op grond daarvan ongelimiteerd gaan vissen terwijl dit voor niet betrokken reders en schepen niet gold. De ruime opbrengsten kwamen terecht in een nieuw gevormde maatschappij waarin zowel de genoemde reders als de H.C.A.M. met haar aandeelhouders deelnamen. Twee doelen onder handbereik voor één geld dus…         

© Piet Spaans 2010
historisch publicist en auteur
Den Haag Holland
http://nl.wikipedia.org/wiki/Piet_Spaans

De spionageschepen van de maatschap ‘Hoogzeevisscherij’ 2.

Een verdere ontwikkeling

Naar het lijkt vormden vooral collaboratie en geldzucht de rode draad binnen de exploitatie van  de zogenaamde ‘spionageloggers’ tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het maritieme spionagestelsel werd voor het eerst zichtbaar door een opmerkelijke gebeurtenis met een dergelijke logger. Dit werd – naast eerder in bladen elders – op 29 augustus 2007 óók gepubliceerd in De Scheveningsche Courant .
 Het schipvolk van de betrokken spionagelogger – de KW 110 – overmeesterde, geleid door zijn stuurman Jacob de Mos, op 30 augustus 1942 zijn uit Scheveningen afkomstige schipper Pieter Grootveld. Daarnaast werd ook de op de logger aanwezige V.Mann (vertrouwensman, lees: spion) Dijkstra overrompeld. Schip en bemanning weken uit naar Engeland. Daar werden de schipper en de V.Mann na een uitvoerig verhoor vrijwel meteen opgepakt en voor de verdere duur van de oorlog geinterneerd. Het bewuste gebeuren wordt ook zeer uitvoerig beschreven in het boek Oranjehaven (1992) van de auteur Paul van Beckum.

Strauch alias Dr. Rudi
Het geheel van dit maritieme spionagestelsel stond onder leiding van een Duitse officier der Kriegsmarine en tevens Abwehrmann (Abwehr: contra-spionage), de Kapitän-Leutnant Friedrich C.H. Strauch, alias Dr. Rudi. Hij werd direct geassisteerd door Wilhelm Edzard, een uit Duitsland afkomstige en in ons land wonende burger, maar ook oud-militair. Een betrokkene wat meer op afstand was Jan Dirk Vader, een Nederlander en oud-gezagvoerder van de grote vaart. Hij kreeg  – na in de oorlogsjaren werkloos te zijn geworden – via de Duitse Kriegsmarine een functie in de haven van Amsterdam. Hij maakte als N.S.B.er snel promotie en werd in november 1941 Chef Noordzeevisscherij en bemiddelaar tussen de Duitse Kriegsmarine en de Nederlandse visserij.

Export van gloeilampen
Strauch stond van uit zijn verleden al in relatie met de Hollandsche Crediet- en Agentuur Maatschappij. (H.C.A.M.). Haar kantoor was tot het voorjaar 1944 gevestigd aan de Oostduinlaan 22 en later aan de Laan Copes van Cattenburgh 98 te Den Haag. De H.C.A.M. was ongeveer 20 jaar tevoren opgericht door een Duitse ex-marineman, de Leutnant Marx. Omstreeks 1938 werd een zekere Straater directeur; deze investeerde een fors bedrag in de H.C.A.M. en men begon met exportzaken. Gloeilampen speelden daarbij een grote rol en dit zou het bedrijf tijdens de oorlog grote weermachtsorders opleveren en flinke winsten bezorgen.

Maatschap "Hoogzeevisscherij"
Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog en na het begin van onze bezetting is de H.C.A.M. in contact gekomen met een reder te  IJmuiden, genaamd Leen Parlevliet. Daarbij werd de maatschap ‘Hoogzeevisscherij’ opgericht. De aandelen van die maatschap kwamen onder andere in handen van de eerder genoemde Straater, Strauch, Marx, Van Huystee en nog enkele zakenrelaties van Strauch. Voor zover valt op te maken uit persoonlijke getuigenissen bestond de vloot van de maatschap ‘Hoogzeevisscherij’ uit 8 á 10 vissersschepen. Deze mochten, ondanks de vele beperkingen die golden voor andere, altijd vissen, vrijwel alle zelfs buiten de tien mijlszône. In dezelfde jaren trad ook de Scheveningse rederij v.h. Frank Vrolijk steeds meer op een soortgelijke wijze naar buiten. Daarbij werd binnen het bedrijf de eerdergenoemde Duitse Kriegsmarine- en Abwehrofficier Strauch als z.g. Verwalter aangesteld. De reeds geschetste maritieme spionage op de Noordzee was intussen gestart en daarmee tevens voor de ingestapte investeerders en verdere medewerkenden het grote-geld-verdienen, want vis was kostbaar in die jaren. En IJmuiden werd het centrum voor vloot en vis.

Schepen en schippers
Er is een weinig eensluidende registratie van vissersschepen die tijdens de oorlogsjaren daadwerkelijk hebben gevist en voor wat betreft de maatschap ‘Hoogzeevischerij’ lijkt dit niet veel anders te zijn geweest. Uit kruisonderzoeken kwamen namelijk geen 8 á 10, maar zelfs 22 schepen naar voren die op enigerlei wijze bij de spionagevloot waren betrokken, namelijk: de E 19, E 436, HD 220, KW 110, KW160, KW 173, SCH 65, SCH 95, SCH 160, UK 143, IJM 3, IJM 86, IJM 107, IJM 111, IJM 118, IJM 203, IJM 209, IJM 222, IJM 223, IJM 224, IJM 225, IJM 263 en de ZK 68. De schepen E 19 en E 436 waren houten Deense scheepjes afkomstig uit Esbjerg; zij markten veel in IJmuiden. De schippers-eigenaars Alex Lausen en Willi Enewoldsen waren goed bekend met het visserijwereldje van IJmuiden. De ZK 68 lijkt hier een wat vreemde eend in de bijt; het schip kwam echter uit Zoutkamp.

Goede verdiensten
De betrokken schippers waren meest afkomstig uit IJmuiden, Egmond en Katwijk en zoals bleek een enkele ook uit Scheveningen. Onder de vertrouwensmannen (spionnen) waren ook twee Scheveningse schipperszonen en tevens broers. Een hunner ontsprong in maart 1945 de dans. Drie spionageschepen, dus met bemanningen en vertrouwensmannen, lagen in Delfzijl. Een van de schepen, de SCH 160, had bijna geen kolen meer en moest in Embden (Duitsland) gaan bunkeren; daarop diende een van de beide broers als V-Mann. De andere twee schepen vertrokken zoals gebruikelijk naar zee; ze keerden niet terug. Van de bemanningen en de V-Männer is nooit meer iets vernomen. Zij  waren allen voorzien van een gedegen Duitse opleiding als marconist. Ze volgden deze onder andere in een school aan de Cornelis Jolstraat te Scheveningen en in de Alexanderkazerne aan de Van Alkemadelaan. Vervolgens werden zij met een zender geplaatst op de schepen; ze waren daarbij tevens gewapend. Naast informatie over zeegang, wind, mist, regen en stroming moesten zij in codes melding maken van geallieerde convooien, overvliegende formaties geallieerde vliegtuigen, gesignaleerde snelboten en drijvende mijnen. Zij kregen voor hun spionagewerk heel goed betaald voor die jaren, namelijk f. 150.- per week. 

Maar de vis werd duur betaald
Uit dit vergeten stukje oorlogshistorie blijkt in elk geval dat, waar aan de ene zijde collaboratie en geldzucht bij vertrouwensmannen, zekere reders en sommige schippers een rol speelden, aan de andere kant levens van onwetende, onschuldige zeevissers zinloos werden prijsgegeven aan de zee!     
           

© Piet Spaans 2010
historisch publicist en auteur
Den Haag Holland
http://nl.wikipedia.org/wiki/Piet_Spaans

de rol van een dir.lid van vh Frank vrolijk is hier toch algemeen bekent Piet

Rinus, alleereerst: wat was die rol dan precies? Dat gaat straks uit het onderzoek blijken. En vervolgens: de na-oorlogse generatie kent die achtergronden natuurlijk helemaal niet.

Piet 

de na-oorlogse generatie kent die achtergronden natuurlijk helemaal niet.

daar heb je gelijk in
 maar mijn vader heeft daar gewerkt  en zo zijn er meer geweest
 er is toen veel ruzie geweest wie er met wie mee deedt

Piet, een interessant en mooi verhaal.
Ik ben van latere datum, maar uit mijn Marine-tijd ruim na de oorlog, maar tijdens de koude oorlog, kan ik melden dat er toen verschillende Russische vissersschepen rondvoeren, die volhingen met antennes. Het vissen was een dekmantel en het waren gewoon afluisterstations om alle verbindingen tussen (marine)schepen en ook de verbindingen aan de wal te onderscheppen en te analyseren. Die schepen werden Elint genoemd, Electronic Intelligence. Het was natuurlijk anders als in de jaren '40, maar je ziet het, de Russen hebben ook druk gebruikt gemaakt van vissersschepen als dekmantel. Tegenwoordig en ook in het verleden waren het natuurlijk ook mooie dekmantels voor de drugssmokkel.
Groet Gerrit

goh Piet,wat heb ik dit gemist.

gr Rob

De spionageschepen van de maatschap ‘Hoogzeevisscherij’ 3.

Schipper en Van den Oever

  Vrijwel niemand – en wellicht zelfs geen enkele deskundige op het gebied van de geschiedenis van de Noordzeevisserij – zal iets kunnen vertellen over het eerdere bestaan van een IJmuidens bedrijf met de naam ‘Rederij Schipper en Van den Oever’. De rederij is dan ook in geen enkele Naamlijst der Nederlandsche Reederijen en Haringschepen te vinden. Hoe kan dat? Het antwoord is simpel: de bewuste rederij was een oorlogskindje.
Pieter Jan Schipper kwam al in een eerder artikel ter sprake, namelijk in verband met een bezoek dat twee heren hem in 1939 brachten: daaronder de latere Duitse Kriegsmarineofficier en Abwehrmann Friedrich Strauch. Deze laatstgenoemde stelde Schipper na hun eerste gesprek voor, samen een rederij te beginnen om vissersschepen te exploiteren. Aangenomen mag worden dat toen al de gedachten aan spionage ter zee bij Strauch en/of bij zijn superieuren moeten hebben geleefd.

Oude bekenden
Want uit verschillende na-oorlogse verhoren blijkt tussen de regels door dat de beide mannen elkaar al vóór de oorlog kenden en dit zelfs al vóór het moment waarop Strauch in 1939 de ex-stuurman Schipper thuis kwam bezoeken. Schipper, die overigens al in de eerste oorlogsjaren tevens een opleiding tot V-Mann (vertrouwensman) doorliep, vertelde ooit in vertrouwen aan een andere vertrouwensman dat Strauch een nogal geheimzinnig iemand was. Hieruit kan met steeds meer zekerheid worden opgemaakt dat de tabakshandel van Strauch slechts een dekmantel was voor diens spionage in Nederland. Uitgaande van de getuigenis van een bij de bewuste rederij betrokken boekhouder kan worden aangenomen, dat de ‘Rederij Schipper en Van den Oever’ in september 1940 haar beslag heeft gekregen. Jacobus van den Oever was van beroep motordrijver, wat in de na-oorlogse verhoren steeds wordt vertaald als ‘monteur’.

Hoe de aspirant-reders elkaar destijds hebben leren kennen blijft onduidelijk. Wellicht is de kennismaking een uitvloeisel geweest van het onderzoek dat Schipper in 1939 deed naar aanleiding van het – toen niet verder uitgewerkte – plan van Strauch om samen een rederij op te starten. Misschien hebben Schipper en Van den Oever in 1939  al een basis voor dit plan willen leggen, eens temeer omdat Van den Oever als motordrijver technisch onderlegd was. Belangrijk voor een aankomende rederij. Hoe dan ook: het compagnonschap dat Schipper en Van den Oever in september 1940 aangingen had betrekking op het voor gezamenlijke rekening exploiteren van een aangekochte houten kotter, die werd geregistreerd als IJM 209 en die werd genoemd “Sursum Corda I”.

Weinig fortuinlijk
Hun aanschaf bleek evenwel geen lang leven beschoren. In oktober 1940 ging de IJM 209 voor de eerste keer naar zee, met aan boord een V-Mann en onder gezag van de schipper Gerrit Hoek. Op 3 februari 1941 strandde de IJM 209 – toen onder bevel van de Texelse schipper Piet Drijver – echter bij diens geboorte-eiland Texel. Het vastgelopen schip kwam weliswaar na enkele weken weer vlot maar werd vervolgens in juli 1941 door geallieerde vliegers tot zinken gebracht. Het maakt meer dan duidelijk hoe goed tóén de geallieerden al geïnformeerd waren als het om ‘vissende’  Nederlandse spionageschepen ging.

Alhoewel de verschillende lezingen over de navolgende gang van zaken nogal uiteen lopen is één ding wél duidelijk (en ook aannemelijk), namelijk dat Strauch al in juli 1940 Schipper op zijn toenmalige kantoor aan de Parkweg te Scheveningen ontbood. De inhoud van het gesprek blijft onduidelijk. Eind juli 1940 ontbood Strauch de ex-stuurman Schipper opnieuw en en bezorgde hem werk bij de de zogenaamde Hafenüberwachungsstelle te Amsterdam. Dit lijkt door Strauch goed doordacht te zijn geweest want hij had Schipper hierdoor steeds onder handbereik, dit eens temeer omdat Strauch intussen ook naar Amsterdam was overgeplaatst. Het werk beviel Schipper echter niet en hij werd dan ook door Strauch bij de Abwehr (Duitse spionagedienst) voorgedragen voor een opleiding tot V-Mann, maar dit verder terzijde omdat het voor Schipper een avontuur op zich werd. Strauch liet hoe dan ook Schipper niet los en Schipper vermoedelijk van zijn kant ook Strauch niet. Schipper en Van den Oever kochten namelijk in februari 1941 een tweede schip omdat de gestrande IJM 209 door die al genoemde stranding onklaar was geraakt.

Geraffineerd dubbelspel
Al eerder kwam een Nederlands bedrijfje, genaamd ‘De Hollandsche Crediet- en Agentuur Maatschappij’ (H.C.A.M.), ter sprake waarin de inmiddels in Nederland gestationeerde Kriegsmarineofficier en Abwehrmann Strauch aandeel was gaan nemen, en met hem enkele andere financieel geïnteresseerden. De H.C.A.M. ging met deze zich zojuist aangemelde deelgenoten in zee, waardoor het geplaatste kapitaal van dit maatschappijtje aanzienlijk werd verhoogd. En hoe slim gespeeld: het bedrijfje werd vanaf toen de tussenschakel tussen de Duitse Abwehr van de Kriegsmarine en bepaalde rederijen die de Noordzeevisserij beoefenden, waaronder ook die van Schipper en Van den Oever. Omdat de beide voornoemde reders niet in staat bleken, zonder financiële steun van derden het tweede schip te kopen, klopten zij bij Strauch aan. Strauch schoof vervolgens als tussenpersoon de directeur van de H.C.A.M. naar voren als helper in de nood en aldus kon met behulp van de H.C.A.M. in april 1941 daadwerkelijk tot de aankoop van het al genoemde tweede schip worden overgegaan. Het ging hier om een Noordzeeschokker die het nummer IJM 223 en de naam ‘Sursum Corda II’ kreeg. Opgemerkt moet nog worden dat Strauch intussen al zoveel invloed op de gang van zaken had gekregen dat op alle genoemde schepen en op de nog volgende schepen van de hier besproken rederij al V-Männer als spionnen functioneerden.

Toen vervolgens tot de aankoop van nóg twee schepen werd overgegaan – steeds met financiële steun van de H.C.A.M. – werd door Schipper en Van den Oever enerzijds en door de H.C.A.M. anderzijds besloten naast de bestaande rederij een naastgelegen rederij op te richten. Deze kreeg de naam ‘Mercurius’. De twee schepen die in deze nieuwe rederij werden ingeschoven waren de IJM 3, genaamd ‘Sursum Corda IV’ en de IJM 225, genaamd ‘Sursum Corda III’. Ze waren afkomstig uit Katwijk, van een rederij W. Groen en van een rederij J. Parlevliet. Op een van deze schepen heeft de Scheveningse schipper Piet Grootveld (vóór diens ongewilde vertrek naar Engeland door overmeestering van de KW 110) nog een of meer reizen gemaakt. De beide nieuw aangeschafte schepen werden vooral om redenen van financieel belang ondergebracht bij de rederij "Mercurius". Het reikt te ver om de gehele gang van zaken tot in details te beschrijven. Want het gaat er hier slechts om, het bestaan van een tot nog toe vrijwel onbekende rederij nader toe te lichten en om het verschijnen van nóg een tweede rederij hierin mee te nemen.

Onthutsend slot
In kort bestek en tot slot het vervolg, waar het althans de reders Schipper en Van den Oever betreft. Hun eerste schip, de IJM 209, dat in februari 1941 strandde, werd opgekalefaterd maar zoals al bleek in juli 1941 tot zinken gebracht. In augustus 1941 onderging hun schip IJM 3 een zelfde lot. Dit werd bovendien Van den Oever noodlottig. Hij zal vermoedelijk aan boord van dit schip zijn opgestapt als motordrijver en zal nadien samen met de bemanning van het schip en de ook aan boord aanwezige V-Mann zijn verdronken.

Even raadselachtig was het plotselinge vertrek van Schipper. Op 22 maart 1942 stak hij geheel onverwacht over naar Engeland. Vooraf nam hij uit de kas van de rederij ‘Mercurius’ f. 4000.- op. Hij had zonder medeweten van Strauch en alle andere betrokkenen een bootje gekocht en vertrok daarmee naar de overzijde. Het is nooit duidelijk geworden wat daarvan de beweegreden is geweest. In Engeland werd hij vervolgens geinterneerd. De rederij, nu ontdaan van haar beide reders, werd onder beheer gesteld van de directeur van de H.C.A.M. De twee overgebleven schepen, de IJM 223 en de IJM 225, werden door hem verkocht nadat ze eerst nog enige tijd onder beheer van Parlevliet hadden gevaren.

© Piet Spaans 2010
historisch publicist en auteur
Den Haag Holland
http://nl.wikipedia.org/wiki/Piet_Spaans

Het schrijven van geschiedenis moet altijd berusten op duidelijkheid. Omdat in de voorgaande twee hoofdstukken de naam van een rederij en de nummers van schepen zijn genoemd die nauwelijks tot niet bekend zijn en die vragen zouden kunnen oproepen, heb ik als toevoeging en tot voorlopig slot dit artikel nog geschreven.

Piet Spaans

hr piet bedankt weer kijk er naar uit als je weer komt en de rol van een van de broers vrolijk is algemeen bekent ik bedoel in de oorlog misschien heeft hij dat gedaan voor zijn mensen maar dat is gissen ze hadden in ieder geval wel te eten  misschien dat jij (u) er eens achter komt als historicus kan dat hopelijk groet van  henk de spienet

Henk,

Bedankt voor je reactie. Ik herken deze opmerking. ik heb haar namelijk meer gehoord. Ik kan slechts verwijzen naar datgene waarmee ik het deel 2 afsloot. Dat luidde als volgt:

"Uit dit vergeten stukje oorlogshistorie blijkt in elk geval dat, waar aan de ene zijde collaboratie en geldzucht bij vertrouwensmannen, zekere reders en sommige schippers een rol speelden, aan de andere kant levens van onwetende, onschuldige zeevissers zinloos werden prijsgegeven aan de zee!"     
   
De vis is hoe dan ook voor een aantal vissers en voor hun gezinnen duur betaald geworden. Een ieder die de artikelen heeft gelezen moet voor zich maar afwegen wie hij aan de ene zijde vond staan en wie aan de andere kant. Met vriendelijke groet,

Piet           

Beste Piet,  ik vind je verwording van het laatste  een hele duidelijke en eerlijke uitleg.  En ik hoop nog vaak van je te horen en te lezen. Er zijn er maar weinigen die zich zo bezig houden met onze Scheveningse geschiedenis.


Aad   

Vraag,
Artikel spionage loggers d,d, 28-11-2010
paragraaf "Goede verdiensten "
Hier is sprake van 3 logger van de rederij Vrolijk
n.l.  Sch. 65, Sch. 95 en Sch.160.
Sch.160 gaat naar Emden voor bunker kolen.
De twee andere schepen vertrekken zoals gebruikelijk naar zee, ze keerden niet terug.

In visserijschepen van Scheveningen lees ik dat de Sch.95 in 1945 in de vaart komt met schipper A. Oosterbaan.

Was dat een andere kogger welke een verandering van visserij nummer heeft onder gaan.
Er staat hierover niets vemeldt.

Vreemdeling

goede vraag Vreemdeling
staat niets vermeld over haar oorlogsverleden in de meetbrief die ik heb
 tussen 1942 en 45 blanco

Rinus,
Bedankt voor vlugge antwoord
Cor

Hoi Rinus,

Je antwoord aan de betrokkene zou naar waarheid moeten luiden: 'Slechte vraag Vreemdeling.....!' In het gewraakte deel van het bedoelde artikel wordt namelijk maar één logger met zijn registratienummer genoemd, n.l. de SCH 160. De beide andere schepen worden in het geheel niet aangeduid met registratienummers, terwijl van deze evenmin is aangegeven dat het om schepen van Vrolijk zou gaan.

Met vriendelijke groet, Piet

Er is een spreekwoord waarin een hand en een boezem voorlkomen.

Firma Vrolijk wordt in het artikel specifiek genoemd.
Ook Sch 160.
Van beide niet teruggekeerde schepen wordt geen visserij nummer genoemd.
Maar hoe zit het dan met de Sch.65

1945 uit Delfzijl vertrokken en niet terug gekeerd.

Als het ooit gelegen komt zal ik u het relaas vertellen van een van mijn familie
leden, opvarende van een van deze schepen , maar op aandringen van oudere opvarenden, de reis niet hebben meegemaakt en de dans zijn ontsprongen.
Reden. Omdat het te gevaarlijk werd.
Op voorgaande reizen regelmatig 's-nachts door "snelboten " gestoord.

vreemdeling

Verandering van mentaliteit.

In 1936/37 werd de Sch. 72 tijdelijk uit de vaart genomen om van een nieuwe zwaardere motor te worden voorzien
Tevens werd het aanzien van het schip aan dek verfraaid,  door het stuurhuis te vernieuwen en in plaats van achter de achtermast. het stuurhuis nu voor deze mast .te plaatsen.
En eveneens een motorkap met uitlaatschoorsteen voor dit stuurhuis geplaatst
Na de verbouwing heeft het schip enige dagen aan de korte zijde van de nieuwe haven gelegen, fraai gepavoiseerd en met een grote vlag in de midscheeps met haar nieuwe naam.n.l. Prins Bernard.

Het schip heeft veel bekijks van de plaatselijke bevolking gekregen en in diverse kranten artikelen is hier over geschreven.
Hetgeen zeer begrijpelijk was rondom de gebeurtenissen binnen ons koningshuis en de koningsgezindheid van de Scheveningse bevolking.
Jammer genoeg gaat het schip in 1944 verloren nadat zij gevorderd was door Duitsers en onder deze vlag heeft zij gevaren tijdens de nederlanse bezetting.
Haar naam en visserij nummer zal  in deze periode wel zijn vervangen door een duits oorlogs nummer.

Geheel anders is de mentaliteit van deze reder als zij in de bezettings periode enkele schepen laat varen voor spionage doeleinden.

Na de oorlog,  in 1953,   komt er wel een ander vissersschip met het visserij nummer Sch.72,  maar haar naam is Tonny i.p.v. Prins Bernhard.
Schijnbaar heeft deze naamgeving erg gevoelig gelegen, want het heeft tot 1983 geduurd eer de naam Prins Berhard weer wordt gebruikt
wanneer de nieuwe hektrawler Sch.72 in de vaart komt.
Dus ruim 38 jaar na het beeindigen van de oorlog en de nederlandse bezetting.
Deze naam heeft het schip echter maar tot 1993 behouden toen zij werd verkocht en hierna is deze naam niet meer gebruikt.

In mijn tiener jeugd heb ik nooit iets vernomen over geruchten van deze firma m.b.t. sympatie voor de duitse bezetters.
Echter werd toen wel de naam van een andere reder genoemd, zijnde wat werkplaats betrof, de buren van de voorgaand vernoemde reder.waren..

In 1946 heb ik het verhaal van de overmeestering van de KW.110.  met schipper Grootveld, gebruikt voor het mondeling examen Nederlands van mijn Mulo examen in Winterswijk.
Toen was er nog geen sprake van "Spionnageloggers " en werd deze overmeestering gezien als een heldendaad, hetwelk het in wezen ook was.
Het verhaal was schijnbaar in goede aarde gevallen, want het werd gewaardeerd met het cijfer 9.
Pas in 2010 word ik door geplaatste publicaties op de hoogte gesteld over het gebruik van spionageloggers.

Vreemdeling..

Stoomlogger Onderneming SCH.65   207 brt.
N.V. Vischhasndel, Reederij en Ijsfabriek v.h. Frank Vrolijk, Scheveningen.

Op 23 maart 1945 van Delfzijl ter visserij vertrokken.
Nadien niets meer vernomen.
Datum van vergaan gesteld op 30 maart 1945.
Er waren aan boord 14 bemanningsleden

Vreemdeling

Motorlogger Prins Bernard.    140 brt.

NV. Vischhandel, Reederij en Ijsfabriek v.h. Frank Vrolijk, Scheveningen.

In 1940 gevorderd door de bezetter. Onder Duitse bemanning in dienst bij de Kriegsmarine bij de Minensuch-Flottillen als M 3238, later M.3416.
Op 17 juni 1944 ten westen van Vlissingen op een mijn gelopen en gezonken.
 
Vreemdeling

In de gezamenlijke bijlage van het Noordhollands Dagblad, de IJmuider Courant, het Haarlems Dagblad, het Leidsch Dagblad, de Gooi- en Eemlander, het Almere Vandaag en Alphen cc. is heden een artikel geplaatst over het onderzoek dat ik sinds medio vorig jaar in het Nationaal Archief verricht naar maritieme spionage in de Tweede Wereldoorlog met gebruikmaking van Nederlandse vissersschepen. Daarbij waren zoals bekend reders, schippers, vissers en schepen van met name Katwijk, Scheveningen en IJmuiden betrokken. Mijn onderzoek is nog steeds niet afgerond en het loopt nog wel langere tijd door. Ik hoop via die thans verschijnende krantenpublicatie aanvullende reacties te ontvangen die weer van belang kunnen zijn voor het verdere verloop van mijn onderzoek. De inhoud van het onderwerp zal voor de meeste bezoekers van deze site intussen niet meer onbekend zijn, maar voor mensen elders in den lande zal het gegeven zeker interessant zijn omdat over dit onderwerp nooit is gepubliceerd.

In de loop van april zal in de landelijke oplage van De Telegraaf een schokkend artikel verschijnen naar aanleiding van een zojuist door mij afgerond onderzoek. Zeer bij toeval trof ik in een dossier dat ik in verband met de maritieme spionage aan het doorwerken was een kleiner dossiertje aan met een afschuwelijke inhoud die nooit in zijn volledigheid openbaar is geworden. Het had betrekking op iets verschrikkelijks dat in Scheveningen plaatsvond tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik heb, toen alles goed tot mij doordrong, mijn onderzoek naar maritieme spionage meteen stilgelegd en heb mij in de daarop volgende maanden beziggehouden met alles wat betrekking had op dit onthutsende dossiertje. Het leidde tot een veelheid van andere dossiers en tot een massa door te werken informatie. De Telegraaf zal in de komende maand verslag doen van dit schokkende gebeuren terwijl ik verwacht, het artikel later als geheel te kunnen laten publiceren. Hoe dan ook, de inhoud zal straks tonen hoe ver in die jaren de onderlinge haat kon gaan en wat daarvan de dodelijke gevolgen konden zijn. Verraad en dit in zijn meest perfide vorm. Ik zal jullie, zodra bekend, de juiste datum van het verschijnen doorgeven.

Piet Spaans       

en dat komt in een krant die zelf niet zuiver was op de graat???

Precies, dat was ook mijn gedachte.

Trouwens dat Noordhollands Dagblad, enz. zijn ook dochters van De Telegraaf. Is dezelfde uitgeefgroep.

van: http://www.speurdersindekrant.nl/kranten/#hdc :

Over HDC Media

HDC Media is de uitgever van in totaal veertien regionale dagbladen, die alle marktleider in hun verspreidingsgebied zijn. De veertien titels van HDC Media zijn Noordhollands Dagblad met acht edities, Haarlems Dagblad, IJmuider Courant, Leidsch Dagblad, alphen.cc, De Gooi- en Eemlander en Almere Vandaag, en verschijnen in het gebied tussen Texel, Den Haag en Utrecht.

Telegraaf Media Nederland

Telegraaf Media Nederland is onderdeel van TMG (Telegraaf Media Groep) en is de marktleider in media met onder andere de landelijke dagbladtitels De Telegraaf en Sp!ts, verschillende regionale dagbladen en lokale nieuws-, en huis-aan-huis-bladen. In totaal exploiteert Telegraaf Media Nederland meer dan honderd printtitels, even zoveel websites, diverse 'out of home TV'-netwerken en een aantal videoproductiehuizen.

en dat komt in een krant die zelf niet zuiver was op de graat???

Vaak is het anders dan al jaren wordt beweerd en voor zoete koek wordt aangenomen.
Voor alle duidelijkheid, ik heb geen abonnement, noch aandelen.



DE TELEGRAAF FOUT?

De Telegraaf is in de beeldvorming over de Tweede Wereldoorlog het symbool geworden van de ‘foute’ krant die de Duitse bezetter in alles diende en steunde.
Dat beeld is alleen juist voor het laatste halve oorlogsjaar, vanaf oktober 1944, als de krant in handen komt van de SS-er Hakkie Holdert. Maar voor het grootste deel van de oorlog geldt dat De Telegraaf een middenpositie innam – zich vooral op de vlakte hield.

Op de ochtend van de Duitse inval is de krant niet verschenen. Op 16 mei 1940, als de kranten opdracht krijgen om te vermelden dat zij verschijnen zonder voorafgaande censuur, wijkt De Telegraaf af van die zinsnede en vermeldt in plaats daarvan:

'"De Telegraaf" verschijnt met ingang van heden onder contrôle van de Duitse militaire bevelhebber in Nederland.'

Dat stelt Willy Janke van de Presse-Abteilung niet op prijs, de volgende dag bevat De Telegraaf alsnog de mededeling dat er van censuur geen sprake is, maar wel van ‘een volkomen loyale houding der verantwoordelijke uitgevers en redacteuren.’

Hoofdredacteur Goedemans draagt zijn mensen aanvankelijk op de krant ‘zo normaal mogelijk te houden’. De Telegraaf doet vanaf dat moment aan overdadige bronvermelding. Om de verplichte kopij te onderscheiden van de eigen berichtgeving vermeldt de redactie nauwgezet de herkomst van alle artikelen.

Dat begint al bij de koppen boven de officiële communiqué’s die voortaan de voorpagina domineren en vaak worden ingeleid met zinsneden als ‘Duitsch opperbevel meldt’ of ‘Duitsch legerbericht’.

In de eigen reportages klinkt vanuit alle hoeken en gaten steeds dezelfde mantra: ‘Aan het werk!’. Vrijwel dagelijks roept de krant haar lezers op niet bij de pakken neer te zitten maar de handen uit de mouwen te steken.

bron: http://deoorlog.nps.nl/page/home

Mensen alleen de waarheid en niets anders dan de waarheid.  :D

zo genoeg over de krant laten we verder gaan met de topic
 ik zal die krant nooit in huis halen maar dat is mijn mening

Nog even over die krant(en), daarna over het artikel.


Een krant is natuurlijk nooit 100 % fout geweest, ze zal ook goeie stukjes hebben geplaatst en dat vandaag de dag nog doen.
Ik lees de Telegraaf inderdaad niet, het is niet mjn (soort) krant. Het is wel de grootste en belangrijkste/invloedrijkste krant van Nederland.

Met die regionale bladen is het moeilijker. Veel mensen weten niet dat ze tot het Telegraafconcern behoren. Ook daar was/is natuurlijk niet 100 % 'fout'.
Je hebt meestal ook geen keus. Hier in Den Helder is maar eeen lokaal dagblad, de Helderse Courant, onderdeel van het NHD, onderdeel van HDC Media, onderdeel vanhet Telegraafconcern. Daar heb ik dus wel (noodgedwongen?) een abo op.

Heb net het stukje van Piet Spaans van zaterdag 26 maart 2011 vluchtig gelezen. (Het onderwerp heeft niet echt mijn interesse). Ik heb de indruk dat de inhoud al hier en elders besproken is (Google maar eens op 'spionagelogger').
Daarom plaats ik het hier niet, is ook vrij veel werk en wellicht zou Piet/NHD enz. dat ook niet aardig vinden (auteursrecht e.d.).
Geinteresseerden kan ik evt. scans sturen.
Piet kan het zelf natuurlijk wel hier plaatsen, hij heeft de tekst wrs al in ASCII beschikbaar en dan is het weinig werk het hier ook te plaatsen (met een verwijzing naar de oorsrpongkelijke publicering).

Zoals gezegd heb ik de indruk dat er niets nieuws instaat t.o.v. het hier eerder geplaatste.
Steekwoorden: vissersboten met (niet op de monsterrol staande) V-mann-nen als spion/marconist aan boord tijdens WO II; de rol van Friedrich Carl Heinrich Strauch; rederij v/h Frank Vrolijk (SCH)  en rederij Leendert Parlevliet en Zn (IJM) met NSB-eigenaren; Stauch's aktiviteiten binnen red. Frank Vrolijk in WO II; Pieter Grootveld en de V-Mann a/b/ van de KW 110 overmeesterd en naar Engeland gebracht; Piet gaat door met het onderoek en vraagt tips.

Die punten weet ik niet wat daar moet staan.

(30.03.2011: dit was n.a.v. een post van Piet Es met een aantal punten en een vraagteken. Dit als reaktie op een post van Rinus N. Helaas heeft Piet Es deze reaktie weggehaald. Ik wist/weet dus echt niet wat hj daarmee bedoelde.)

Ben van mening dat Piet eigenlijk verplicht is de tekst van het artikel hier te plaatsen. HIj heeft ons/jullie eerst lekker gemaakt. Nu het ondertussen geplaatst is, zou hij het hier moeten plaatsen. Tenzij hij het belangrijk vindt dat er meer kranten worden verkocht.

HIj heeft ons/jullie eerst lekker gemaakt

krijg ik inenen een inval........ "je kunt ook iemand lekker maken met een dooie mus!"
geintje hoor, want ik vind jullie allebei, Piet en Wybe, erg aardig en ik meen het niet zo erg ;)
goedemorgen, trouwens! :-*

Mensen,

Ik ben dit gehakketak meer dan zat. Ik laat deze site voortaan graag aan Wybe en de zijnen. Ik groet jullie allen en wens jullie voor de komende jaren vooral veel genoegen met de vele leerzame bijdragen van Wybe en gelijkdenkenden.

Alle goeds,

Piet Spaans

Erg jammer Piet, erg jammer voor dit forum en voor de Scheveningers in het buitenland,die jouw artikelen wel op hun waarde weten te waarderen.

he piet wat is dat je laat je toch niet wegjagen ik en met mij velen waarderen jou topic zeer dus laat je niet uit het veld slaan

bedankt wybe namens allen die wel graag de verhalen van piet es lazen hou je bij je reddings boten dan houwen wij ons bij piet

Jaap, hier dus ook!!

Gr, Jan.

Mensen over dit stuk gaat het, daarvoor zij ik ook. De waarheid en niets anders dan de waarheid. In die  tijd was mijn vader al een communist, dus de Pravda . Dus ik wil weten wie er fout was in die TIJD, met naam en bedrijf. Dus kom maar op met die.

 Hoe dan ook, de inhoud zal straks tonen hoe ver in die jaren de onderlinge haat kon gaan en wat daarvan de dodelijke gevolgen konden zijn. Verraad en dit in zijn meest perfide vorm. Ik zal jullie, zodra bekend, de juiste datum van het verschijnen doorgeven.

Dat wil ik weten Piet

Ik ben dit gehakketak meer dan zat.


Ik kan me dit levendig voorstellen, we hebben hadden iemand in ons midden die zich constant met de historie bezig houd meer dan wij allen bij elkaar.  Hij interresseert zich en verdiept zich in de gegevens die hij krijgt aangerijkt en vergelijkt ook de informatie met elkaar.
Jammer ik hoop dat Piet niet boos blijft en dat iedereen daar onder moet lijden.

Aad  

je laat je helaas toch een beetje kennen, PietEs :'(
er wordt even gehakketakt over de Telegraaf en dat is al te veel....
en nog wat geroezemoes van mensen die kennelijk niet goed gelezen hebben, wat je eerder schreef.
ga even terug naar pagina 1, waarin velen je hernieuwd welkom heten op de site,
en die waardering uitspreken voor de tot nog toe geleverde (en onderbouwde) bijdragen van jou.
ook dat is publiek die je nu in de steek laat! of niet?

Ik heb geen idee wat ik fout gedaan heb.
Wellicht dat er meer dan eeen post zijn weggehaald en ik dus niet alles heb kunnen lezen? En stond daar iets dat mijnheer niet pruimt?
Posts achteraf weghalen kun je beter niet doen in een forum, dan valt het niet meer te volgen.
Wie het wil mag me in een mail/pb uitleggen wat ik fout heb gedaan. Liever niet hier lijkt me, want dat lijkt me niet echt interessant voor anderen. Geruzie op een forum is nooit bevorderlijk voor de sfeer.

 Jaap, hier dus ook!!



Jan ,,, ik ben met de helm geboren (vroeger geloofden iedereen daar in)
Ik ga het nu toch zelf ook geloven denk ik  ;D

                       grts Jaap

is toch makkelijk voor op de brommer jaap

Beste Piet, mijn interesse is nog steeds niet minder naar de geschiedenis van WO II en de rol van de visserij en aanverwante bedrijven. Hoe door sommige reders en opvarenden van deze schepen werd omgegaan met de bezetter zal ik niet goedpraten maar als men zelf niet in de schoenen heeft gestaan van deze mensen kan je als beschouwer van de feiten niet te makkelijk (ver) oordelen over de beweegredenen. De rol van de hedendaagse krantenconcerns kan niet worden opgezadeld met een min of meer foute overlevingsstrategie van zoveel jaren geleden, dat is mijn inziens "eens een dief altijd een dief"en past toch ook niet meer in ons huidige rechtsbestel. Kortom mijn honger naar meer inzicht over deze verleden tijd is nog lang niet gestild dus ga aub. door met je historische zoektocht naar de oude tijden . Ik neem aan dat kritiek ook positief bedoeld kan zijn en niet om jou te kwetsen en weet zeker dat ik niet de enigste ben die met interesse je artikelen leest. Gegroet Leen. 

Ja het is ook overal gedonder in de wereld, zelfs hier. En het kan zo mooi zijn met alle informatie, die wij hier over Scheveningen kunnen en mogen lezen. Dus beste leden, pas op met ongefundeerde kritiek en respecteer alle schrijvers. En als je lange tenen hebt, probeer sommige opmerkingen te negeren, sta er boven en bekijk het eens met andere ogen. Soms zit er een stukkie humor en soms/vaak onschuldige domheid in verborgen. Allen gegroet, Gerrit

;D ;D ;Dweet je  het zeker v/die helm Jaap??,was  het gien Zuidwester ;D ;D ;D ;D

uitkijk proficiat ik had het niet beter kunnen verwoorden dus piet es kom terug we love you en ook je verhalen want er waren maar weinig die het verhaal van de bloedpoort kennen dus aub piet loop niet weg laat zien dat je een hoge rug heb dat zee,en ze toch vroeger op[ schevening dus neus in de wind en verder gaan met al het interesants wat je te vertellen heb zo dit is voor mij een heleboel geschrijf dus je weet dat je althans met een goede lezer gewilt ben tot lees  je vriend henk

uitkijk

Lange tenen geldt zowel voor lezer en publicist

vreemdeling

Ik kan best begrijpen dat er in WO 2 mensen elkaar met argwaan bekeken.
Als ik alleen hier al de reacties proef, ook tussen de regels door, blijkt het nog steeds een delicaat onderwerp te zijn.

Helden zullen er altijd zijn, meelopers verafschuwd worden en mensen die niets deden vergeten worden.

Sapperloot, ik ben een tijd weggeweest en dacht even op de Ajax-site terecht gekomen te zijn. Piet Es , de Coronel van Scheveningen-nu.nl

Voor en tegen; hoe de impasse te doorbreken?

Het komt mij voor dat een forum Piet Es niet zo ligt en ik doe hem daarom de volgende suggestie van de hand: Een eigen site zou de oplossing zijn. Het opzetten ervan is een fluitje van een cent.

Het mes snijdt dan aan 2 kanten. Zo kunnen de mensen, die U nu bidden en smeken om terug te keren, blijven genieten van Uw bijdragen over het wel en wee van Scheveningen toen en nu. Op deze site komt een link naar Uw site. De voor- en tegenstanders kunnen elkaar op Scheveningen-nu van harte om de oren blijven slaan. U deelt daarin dan niet mee zoals U zelf al aangaf. Dat is beter voor uw gezondheid. Kwestie van knop omdraaien.

Iedereen blij. Of?

het kan nog veel simpeler, Metser......

PietEs zou binnen deze "Vraag-en-Antwoord"-site een eigen parallel-topic kunnen hebben,
die door eenieder wel kan worden gelezen, maar niet geschreven.
ik vermoed echter, dat voor Piet zoiets een gepasseerd station zal blijken (hetgeen natuurlijk onjuist is)
en dat hij zich mateloos zal blijven ergeren aan mensen, die op de parallel-topic commentaar zullen leveren. >:(

de webmaster heeft Piet es aangeboden om zijn verhaal bij verhalen op de website tezetten daar kan alleen gelezen worden en niet door heen geschreven worden
 ik weet niet hoe hij daar op heeft gereageert

Het mooie van een forum is juist dat je op elkaar kunt reageren. De som der delen is dan meer dan alle delen apart. Dat is een meerwaarde en dat is op dit forum meermaals gebleken.

Het nadeel van elektronisch kommuniseren kan zijn dat er te snel en te heftig wordt gereageerd. Je ziet je partner/tegenstander niet en kunt o.a. zijn lichaamstaal niet meenemen in je reaktie.
Daarom gaat  elektronisch kommuniseren ook vaak uit de bocht. Ook op dit forum gebeurde/gebeurt dit helaas af en toe.
Duidelijk is dat Piet S. helaas niet om kan gaan met dit medium.

Ik dank een ieder die reageerde op mijn verzoek in een PB aan mij aan te geven waar ik in deze draad uit de bocht zou zijn gegaan. Dit was voor mij zeer verhelderend en bevestigde mijn beeld van Piet S. en zijn werk.
Een samenvatting van die PB's hier zou alleen maar weer de vlam in de pan doen schieten. Daar zie ik dus vanaf.

Van mij mag Piet S. van alles schrijven. Maar hij moet zich wel realiseren dat als hij op publieke wijze eer wil behalen, hij ook de publieke (gefundeerde) kritiek moet aksepteren. Het eeen gaat niet zonder het andere.

In de loop van april zal in de landelijke oplage van De Telegraaf een schokkend artikel verschijnen naar aanleiding van een zojuist door mij afgerond onderzoek.

is iemand bekend met de aangekondigde publicatie in de krant van Wakker-Nederland?
ik ben geen abonnee van de Telegraaf, maar wil het stuk wel graag lezen.

Van een vriend gekregen.

In dit artikel wordt gesuggereerd dat van Wieringen zijn huishoudster misbruikt zou hebben?

Ik heb andere informatie:

Willem van Wieringen was a son of Simon van Wieringen and Elisabeth de Leeuw.
Haags Gemeentearchief, overlijdensakte Willem van Wieringen (C2368, 1950)

Father and son Van Wieringen took part in the resistance. During an attempt stabbing to England they were arrested and detained in the so-called Oranjehotel in Scheveningen. From there they were deported to camp Amersfoort and then to Auschwitz.
After the war a "Book of the Dead" was made with the names and portraits of the inmates of the Oranjehotel. This "Book of the Dead" can be consulted on the website of the Nationaal Archief.

Willem van Wieringen, a sales representative, appears on the official honour roll as a member of the resistance.
NIOD, Erelijst Verzet en Koopvaardij, database vervaardigd door dhr J.W. de Leeuw

Het feit dat van Wieringen een verzetstrijder was sluit niet uit dat hij zijn huishoudster niet zwanger gemaakt zou kunnen hebben. Werkelijk "andere" informatie zou zijn dat het bewijs wordt gegeven dat het niet zo was.

Niettemin; ik vind het niet gepast iets te insinueren zonder dit met feiten, zoals erkennig vaderschap, te staven. Onhandig is bovendien het woord "misbruik" te bezigen hoewel het niet direct in verband wordt gebracht met van Wieringen (meisjes als Weiss).

Het artikel is, denk ik, danig ingekort. Wellicht dat Piet Es meer gegevens heeft. Hij gaf reeds eerder aan maandenlang speurwerk te hebben verricht.

De spionageschepen van de maatschap ‘Hoogzeevisscherij’ 1

Maritieme spionage.

Als Abwehrman bedacht Strauch een vorm van spionage ter zee door middel van vissersschepen. De schepen gingen dan weliswaar vissen, maar kregen een door de Duitsers opgeleide Nederlander mee die via zendapparatuur de Duitse Wehrmacht en de Kriegsmarine op het vasteland informeerde over geallieerde convooien, overvliegende geallieerde vliegtuigen, snelboten, mijnenvelden en zeegang en weersomstandigheden.
   Enkele vragen t.a.v bovenstaande gegevens.

Was de door Stauch bedachte spionage wel het hoofddoel van deze onderneming of was de visserij uitoefening toch belangrijker en voor de bedenkers van deze constructie winstgevender ?

Waar zou men in die periode op de Noordzee geallieerde konvooien kunnen waarnemen ?
De enige geallieerde scheepvaart io de Noorfzee was langs de Engelse oost kust en bestond hoofdzakelijk uit de aanvoer van kolen van uit het noorden van Engeland, voor de energie centrales in Londen.
En  verder nog wat kustvaart tussen de diverse havens aan de oostkust.
Een spionage logger zou dan al vissende  in de Engelse kustwateren moeten zijn  om deze scheepvaart waar te kunnen nemen.
Andere geallieerde konvooien in oostelijke richting door de Noordzee zijn ook ondenkbaar, daar de gehele westelijke kust van Europa met inbegrip van de gehele Oostzee kust door de Duitsers bezet gebied was.
De enige uitzondering was Zweden en dit land was alleen vanuit de geallieerde zijde bereikbaar via Kattegat en Sont en deze kustwateren werden eveneens gecontroleerd door de Duitse bezetters.
Eventuele geallieerden konvooien met bestemming Londen werden  al reeds waargenomen in het Kanaal en in de Straat van Dover door de Duitse radar en luister posten op de kapen Griz Nez en Blanc Nez aan de Franse westkust.
En zo waren dan de konvooi schepen een gemakkelijke prooi voor de Duitse vliegtuigen gestationeerd op de west franse vliegvelden en voor het lange afstand geschut bij het plaatsje Hauteville.

Het werd geacht dat de spionage schepen zoveel mogelijk ongezien hun werk konden uitoefenen.
Visserij bedrijven was dan wel een uitstekende dekmantel voor de uit te voeren spionage activieiten, maar vele van deze schepen werden nog voort bewogen door een met kolen gestookte stoom machine..
Zolang als het schip zich voortbewoog , moest er energie opgewekt worden voor de stoommachine welke het voortstuwings machanisme van het schip in werking stelde. 
En zodra hiervoor de kolen in de vuurgangen onder de stoomketels werden geschept , werd er een prachtige rook kolom zichtbaar boven de schoorsteen van het schip.
En die rookkolom was dan ook op zeer grote afstand zichtbaar voor andere schepen en ook voor het vaartuig vijandige schepen..
Andere dan stoomschepen moesten zich behelpen met gasgeneratoren , welke de benodigde energie voor de motoren van deze schepen leverden. Vaak ook met grote problemen.

De actie radius van de vissersschepen was zeker ook niet al te groot..De schepen waren dan wel "spionage schepen" genoemd maar er werd wel geacht dat zij ook met visvangst geld in het laadje van de opdrachtgevers brachten.
En om een behoorlijke opbrengst voor de hoeveelheid gevangen vis te verkrijgen, zal je dan ook op de goede visgronden je geluk moeten zoeken.
En zeker niet " luk raak " op andere plaatsen je netten uit zetten om je geluk te beproeven.
En deze visgronden lagen bij het uitbreken van de oorlog in 1940 voor de toenmalige schepen met een stoommachine of motor capaciteit voor de trawl visserij, op ongeveer 15 tot 45 mijl be Noorden tot Noordoosten boven het lichtschip Terschellingerbank .
( zie verslag m.b.t. het verloren gaan van de Bep Sch.15 )
En er mag dus met zekerheid worden aangenomen dat de spionage schepen ook van deze visgronden gebruik hebben gemaakt.
 
Vissend met de trawl zal een schip in die tijd ongeveer 3 mijl per uur afleggen. Bij een trek van 4 uur wordt dus in totaal ca. 12 mijl afgelegd.
Dat zou per dag dan totaal zo'n 60 à 70 mijl zijn.
Maar vissende zal het schip niet steeds dezelfde richting uit varen en zal ook regelmatig met het oog op de getij stroming al vissend op zijn koers terug keren.
Het waarnemings gebied zal dan ook beperkt zijn tot zo'n 35 mijl in het vierkant.
Ik weet niet of er ook spionage loggers met de vleet hebben gevist. Het vangst gebied zal dan ook wat anders zijn geweest, maar de schepen zouden ook dan weinig van positie veranderen tijdens het vissen.

Van de spionage schepen werd geacht ook op regelmatige tijden hun waarnemingen naar de centrale post aan wal te versturen.
Dit geschiedde of per telegrafie en misschien ook wel per radio telefonie. Veelal zullen de berichten zijn gecodeerd.
Maar deze uitzendingen konden door de vijand worden gehoord en vervolgens worden gepeild en hiermee kon de positie van het uitzendende schip worden bepaald.
En al vissende zou het schip dan ook erg kwetsbaar zijn door haar gereduceerde snelheid

De overvliegende escaders vliegtuigen konden alleen overdag worden waargenomen, Vliegend op niet te grote hoogte kon misschien het type vliegtuig worden bepaald en hiermede tevens de nationaliteit.
Bij nacht kon alleen het geluid worden waargenomen, maar de nationaliteit der vliegtuigen kon niet worden bepaald. Het kon even goed een escader Duitse vliegtuigen zijn, terugkerend van een raid boven Engeland.
De koers van de vliegtuigen moest dan met een grote gok worden bepaald.
Hetzelfde was van toepassing voor de snelboten.
Deze snelboten werden de laatste oorlogsmaanden 's-nacht regelmatig gehoord in de Duitse Bocht, volgens een oud opvarende van de Sch.95 Bonifaas uit die tijd.

Het lijkt mij ook erg moeilijk om op zee mijnenvelden waar te nemen. Nergens zal je een bord tegen komen met.... Gevaar !!!  U nadert een mijnenveld.
En mijnen werden veelal zo min mogelijk opvallend gelegd en dan zeker niet in volle zee, maar in de kust wateren van de toegangen naar de grote havens.
Los drijvende mijnen kon men natuurlijk wel waarnemen, maar de positie van de mijn kon alleen worden doorgeseind met een gegist bestek.
Van Decca en GPS voor nauwkeuriger plaatsbepaling had men toen nog niet gehoord.
En het lijkt mij erg oncollegiaal om de gespotte drijvende mijn niet aan collega vissers, met of zonder V man aan boord, op de hoogte te brengen van gevaar in de naaste omgeving.

Zeegang en weersomstandigheden lijken mij de enige van nut zijnde waarnemingen voor de centrale post aan de wal, maar het lijkt mij dat hierover genoeg werd gerapporteerd door de vele in de vaart zijnde marine vaartuigen en voorposten boten.

 

Gedegen analyse!

Dat heeft hij gedaan Rinus. Kijk maar.

Iedereen blij.

mijn opa, Antoon van der Toorn, was een van de opvarenden van de SCH65. Ging dus mee uit vissen en nooit meer teruggekomen of iets van vernomen. Ik heb van iemand nog de informatie gekregen dat Vrolijk riep toen bekend werd dat de logger niet meer zou terugkeren: "Dat is allemaal mijn schuld". Uitgegaan werd dat het neergeschoten was door de geallieerden maar het vreemde vind ik dat er van het andere schip nog wrakstukken zijn gevonden maar van de SCh65 niets, helemaal niets. Mijn oma vertelde eens dat ze gelezen had dat een mevrouw een Russisch schip zag die een Nederlandse logger meetrok met Scheveningse mannen in maart 1945. Dit zou ook een mogelijkheid zijn. Begrijp ik het goed dat eigenlijk rederij Vrolijk deze mannen de dood in heeft gestuurd??

Groet,
Ella

Cramer, kijk eens op
http://www.allesoverscheveningen.nl/verhalen/view-verhaal.php?id=187

Toeval of niet, het verhaal gisteren geplaatst maar verleden week donderdag al ontvangen van de heer Spaans.

Cramer,
Zie PR.
Cor