Reukkaartjes

[vreemdeling]

Reukkaartjes.
Menigeen zal zich nog de heerlijke geuren kunnen herinneren, welke zich verspreidden in de diverse kerken van ons dorp, als de vele grotere haringschepen terug gekeerd waren van de Kanaal visserij.
Menig visserman had een heerlijke fles reukwerk voor zijn vrouw of geliefde mee gebracht en veelal ook nog een heerlijke fles Dom of Triple-sec voor gezamenlijk gebruik.
De jongere generatie visserlui hadden meestal wat reukkaartjes meegebracht, welke werden uitgedeeld aan hun aanbidsters en vriendinnen bij hun ronde door de Keizerstraat of Boulevard.
Menig reukkaartje verdween in een bijbeltje of psalmboekje, of bleef in het handtasje van de betreffende dame.
Normaal waren wij in onze dorpskerken niet zo aan geuren gewend, in tegenstelling van de R.K. kerken aan de Scheveningseweg of de kerk bij het circus, waar wierook in de erediensten werd gebruikt.
De geuren in onze kerken werden hoofdzakelijk veroorzaakt door de flessen eau de Cologne  van de merken  47-11 of Boldoot., waar rijkelijk gebruik van werd gemaakt als de preek lang en zwaar was of als de kachels of verwarming te veel warmte gaven.
Maar tijdens en na de Kanaalvisserij waren de import geuren veelal aan de overhand en soms ook wel eens wat zwaar op de hand..
Of de Scheveningse dames en meisjes deze geurtjes wel allemaal zo lekker vonden is de vraag.
Manlief of vriend wilde ook eens iets liefs doen.
Maar zo zuinig als wij waren en om de gevers niet voor het hoofd te stoten werd het reukwater tot de laatste druppel gebruikt, in afwachting van wat het komende seizoen voor geuren gepresenteerd zouden worden.
De reukkaartjes hielden het wat langer uit, want deze zaten veilig opgeborgen in de psalmboekjes en bijbeltjes, maar na een half jaar was de geur hiervan ook verdwenen.

Op een van mijn vakantie tochten wilde mijn vrouw wel eens kennis maken met Dieppe, aangezien haar vader hier vele malen met de logger was geweest. Het bezoek viel echt niet tegen.  Het oude en erg vervallen, en ook nog door de oorlog beschadigde stads gedeelte rond de haven en boulevard, zoals verteld was over de situatie rond 1950, was hersteld en boulevard was heel wat beter dan wij in Scheveningen hadden gezien.
In een van de vele “Cafe Tabac “ enkele kopjes koffie gedronken. Enkele oudere dames zaten aan een ander tafeltje, eveneens onder het genot van de traditionele “ fïltre “ , gezellig te keuvelen.
Aangezien het wat oudere dames waren durfde ik hen wat te vragen.
Ten eerste wilde ik weten of zij inwoners van Dieppe waren en of zij zich de situatie herinnerden, zoals dit was rond 1950, als de Nederlandse haringvloot de weekeinden of bij slecht weer, de haven van Dieppe bezochten. De dames van het gezelschap waren woonachtig in de straatjes rond de haven en wisten zich nog heel goed deze zaken te herinneren.
Er ontspon zich een geanimeerd gesprek. Ik vertelde hen ook over de gewoonte van de diverse visserlui ,om flessen parfum en reukwater mee naar huis te nemen en over het fenomeen “reukkaartjes “.
Op mijn vraag over deze kaartjes nog in gebruik waren, was het antwoord….. Non monsieur,
Dat bestaat niet meer….. Af en toe vindt je ze nog wel eens in de kapsalons met een Nieuwjaar wens.
Waarschijnlijk zijn deze kaartjes nooit een handelsartikel geweest. De scheepshandelaren welke de drank en parfums op de schepen te koop aanboden, hadden deze kaartjes in ruime maten voorradig als reclame materiaal voor de verkoop van de genoemde flessen reukwater en parfum., met als opdruk hun handelsnaam en de fabrikant van deze lekkere geuren en de  naam van deze bepaalde

[dicky]

Vreemdeling,

Wat leuk dat je daar over schrijft...ik was het bijna vergeten

je hebt mijn geheugen weer opgefrist...reukkaartjes...

mijn Vader bracht ze inderdaad mee uit Dieppe...
in de jaren vijftig...er stonden op de reukkaartjes al ik het mij

goed herinner bloemen afgebeeld...ik denk dat de kaartjes de geur

hadden van de bloemen die er op stonden..

leuke herinnering...bedankt.

moet ook ineens denken aan de zuurstokken en chocolade uit Engeland

vooral de chocolade daar was ik gek op..

Gr.Dicky

[Jan Jansen]

.

[JaapvD]

 Dat was het winkeltje van het Belgiese wijfje 

  grts Jaap

[A.Oosterbaan]

Reukkaartjes

[A.Oosterbaan]

Reukkaartjes

[A.Oosterbaan]

Reukkaartjes

[leuntje]

WAT LEUK OM DEZE KAARTJES WEER EENS TERUG TE ZIEN, NU KAN IK ZE ME OPEENS OOK WEER HERINNEREN, HET ZAL IN 1959 ZIJN DAT IK ME ERVAN BEWUST WAS JE STOPTE ZE DUBBEL GEVOUWEN TUSSEN JE B.H. DAN GENOOT JE DE HELEDAG VAN DE GEUR!

[G.Z.V.]

Reukkaartjes.
Menigeen zal zich nog de heerlijke geuren kunnen herinneren, welke zich verspreidden in de diverse kerken van ons dorp, als de vele grotere haringschepen terug gekeerd waren van de Kanaal visserij.
Menig visserman had een heerlijke fles reukwerk voor zijn vrouw of geliefde mee gebracht en veelal ook nog een heerlijke fles Dom of Triple-sec voor gezamenlijk gebruik.
De jongere generatie visserlui hadden meestal wat reukkaartjes meegebracht, welke werden uitgedeeld aan hun aanbidsters en vriendinnen bij hun ronde door de Keizerstraat of Boulevard.
Menig reukkaartje verdween in een bijbeltje of psalmboekje, of bleef in het handtasje van de betreffende dame.
Normaal waren wij in onze dorpskerken niet zo aan geuren gewend, in tegenstelling van de R.K. kerken aan de Scheveningseweg of de kerk bij het circus, waar wierook in de erediensten werd gebruikt.
De geuren in onze kerken werden hoofdzakelijk veroorzaakt door de flessen eau de Cologne  van de merken  47-11 of Boldoot., waar rijkelijk gebruik van werd gemaakt als de preek lang en zwaar was of als de kachels of verwarming te veel warmte gaven.
Maar tijdens en na de Kanaalvisserij waren de import geuren veelal aan de overhand en soms ook wel eens wat zwaar op de hand..
Of de Scheveningse dames en meisjes deze geurtjes wel allemaal zo lekker vonden is de vraag.
Manlief of vriend wilde ook eens iets liefs doen.
Maar zo zuinig als wij waren en om de gevers niet voor het hoofd te stoten werd het reukwater tot de laatste druppel gebruikt, in afwachting van wat het komende seizoen voor geuren gepresenteerd zouden worden.
De reukkaartjes hielden het wat langer uit, want deze zaten veilig opgeborgen in de psalmboekjes en bijbeltjes, maar na een half jaar was de geur hiervan ook verdwenen.

Op een van mijn vakantie tochten wilde mijn vrouw wel eens kennis maken met Dieppe, aangezien haar vader hier vele malen met de logger was geweest. Het bezoek viel echt niet tegen.  Het oude en erg vervallen, en ook nog door de oorlog beschadigde stads gedeelte rond de haven en boulevard, zoals verteld was over de situatie rond 1950, was hersteld en boulevard was heel wat beter dan wij in Scheveningen hadden gezien.
In een van de vele “Cafe Tabac “ enkele kopjes koffie gedronken. Enkele oudere dames zaten aan een ander tafeltje, eveneens onder het genot van de traditionele “ fïltre “ , gezellig te keuvelen.
Aangezien het wat oudere dames waren durfde ik hen wat te vragen.
Ten eerste wilde ik weten of zij inwoners van Dieppe waren en of zij zich de situatie herinnerden, zoals dit was rond 1950, als de Nederlandse haringvloot de weekeinden of bij slecht weer, de haven van Dieppe bezochten. De dames van het gezelschap waren woonachtig in de straatjes rond de haven en wisten zich nog heel goed deze zaken te herinneren.
Er ontspon zich een geanimeerd gesprek. Ik vertelde hen ook over de gewoonte van de diverse visserlui ,om flessen parfum en reukwater mee naar huis te nemen en over het fenomeen “reukkaartjes “.
Op mijn vraag over deze kaartjes nog in gebruik waren, was het antwoord….. Non monsieur,
Dat bestaat niet meer….. Af en toe vindt je ze nog wel eens in de kapsalons met een Nieuwjaar wens.
Waarschijnlijk zijn deze kaartjes nooit een handelsartikel geweest. De scheepshandelaren welke de drank en parfums op de schepen te koop aanboden, hadden deze kaartjes in ruime maten voorradig als reclame materiaal voor de verkoop van de genoemde flessen reukwater en parfum., met als opdruk hun handelsnaam en de fabrikant van deze lekkere geuren en de  naam van deze bepaalde

Beste vreemdeling

Heb je er bezwaar tegen dat er een stuk van jou verhaaltje in een boek (je)  over Schevening
wordt geschreven.
Of heb je liever dat ik het per email vraag.

                                                   gzv
                                                                       mijn email is   gzv@kpnplanet.nl