Herinneringën deel 1

[roker]

Cor , bedankt .

Henk K .

[peter.rog]

 
Watersnoodramp 1953.

goed stuk, Vreemdeling.
mijn vader was een redelijk gesloten type, dus veel van wat jullie daar hebben meegemaakt is mij onbekend gebleven.
van de organisatie door ene Flip was me helemaal niets bekend.
 

[Post Boy]

Cor!

Was het deze man?

In de jaren 50,stuurman/ schipper bij A.T.


gr. Dirk.

[vreemdeling]

Bij het plaatsen van het van het verslag Watersnoodramp is door mij een fout gemaakt zonder het te zien.
Bij het nalezen van het verslag op de site ben ik tot deze ontdekking gekomen.

Door diverse passages te knippen, kopiëren en te plakken is een der antwoorden verloren gegaan.
En juist dit antwoord heeft mij aan het schrijven gezet.


Antw. 200  van Roker
Kan U misschien ook een stuk schrijven over de watersnoodramp . Ik heb wel verhalen gehoord en heb het niet bewust mee gemaakt . Ik was een half jaar oud . De ramp in Zeeland en de hulp van Scheveningen is toch ook een stukje geschiedenis die niet verloren mag gaan . Over een jaar of 20 kunnen wij jongeren het alleen vertellen van verhalen . U hebt het tenslotte mee gemaakt met velen


Vraag aan Rinus Nutbeij   
Zou deze passage als nog kunnen worden toegevoegd aan het verslag onder de andere reeds geplaatste antwoorden.?

Bvd

Cor


Post Boy
Mooie foto
Ik wist dat hij later schipper was geworden

[zeepaard]

Hoi Vreemdeling
Weet u ook dat Flip Bal ook meester was op de visserijschool.
Hij heeft me ook gevraagd bij hem te varen .

[Rinus.N]

Topic Cafe de Arena (geschreven door Vreemdeling)

 antw. 194  van Piet
(vrij naar Johan Bodegraven, geld inzamelingsactie Watersnoodramp 1953, niet bekend bij onze junioren)
 antw. 196 van Vreemdeling
Ook ik was hierbij aanwezig .
Een buslading vol met Scheveningse mannen en vrouwen was in de studio vertegenwoordigd, om een geldbedrag aan te bieden t.b.v.de slachtoffers van de watersnoodramp 
 antw. 198  van Piet .
Ook omdat mijn vader zich verdienstelijk maakte met het redden van mensen met logger sloepen
antw. 199 van Vreemdeling
Ik was ook een van deze mensen die met logger sloepen geprobeerd hebben mensen te redden.
Ik meen dat Flip Bal de animator was..
Antw. 200  van Roker
Kan U misschien ook een stuk schrijven over de watersnoodramp . Ik heb wel verhalen gehoord en heb het niet bewust mee gemaakt . Ik was een half jaar oud . De ramp in Zeeland en de hulp van Scheveningen is toch ook een stukje geschiedenis die niet verloren mag gaan . Over een jaar of 20 kunnen wij jongeren het alleen vertellen van verhalen . U hebt het tenslotte mee gemaakt met velen

Naar aanleiding van deze antwoorden wil ik proberen hier iets over te schrijven.
Veel herinneringen hierover zijn mij ontschoten en van het geen ik nog wel weet, zal ik proberen hiervan een verslag te maken.

De Watersnoodramp vond plaats in de nacht van 31 januari / 1 februari 1953.
De hoofd oorzaak hiervan was een NW storm en een hierbij samenvallend springtij en de hierdoor ontstane hoge waterstand, veel dijken hier niet tegen bestand waren.
De 31ste. januari viel op een zaterdag.
Ik zelf was thuis met studie verlof en gebruikte deze verlof periode niet alleen om te studeren, maar ook om in het huwelijk te treden en wat  3 weken eerder had plaatsgevonden.
Deze zaterdagavond waren wij nog bij mijn ouders in het dorp op bezoek gegaan en op de terug weg naar de Menninkstraat hadden we al erg veel last van de harde wind. En zeker op de  open stukken van de Westduinweg rond het politie bureau en rond de “Hennephof “ kerk.
Mijn vrouw herinnerde mij er aan dat zij blij was,  dat ik in dit stormachtige weer thuis was, maar had wel zorgen over haar vader, die met de Sch.305 in zee was voor de trawlvisserij.
De mensen die zich niet op straat vertoonden, zaten voor de radio te genieten van de kwis “Wie klimt er mee tot boven in de mast “, een toen ter tijd zeer populair programma van NCRV radio-omroep, geleidt door  kwis-master Johan Bodegraven, zich niet realiserend dat het die nacht een ware spook nacht zou worden

Die nacht hoorden we wel het geloei van de wind rond het huis, maar waren ons niet bewust wat er deze nacht in andere delen van ons land zou plaats vinden..
Zelfs de volgende morgen waren wij ons nergens van bewust een gingen om half tien , zoals wij dat toen gewoon waren , naar de kerk.
De wind was er nog wel, maar de sterkte van de wind was wel iets afgenomen.
Ik denk dat heel weinig mensen zich bewust waren van de gevolgen van deze zware storm in diverse gedeelten van ons land en eveneens in onze woonplaats.
Hoeveel mensen luisterden op zondag morgen naar de radio ?
En televisie was er “zo wie zo”  in weinig Scheveningse gezinnen te vinden.
En het was dan nog de vraag of zij dan op zondag morgen naar de televisie keken.
En zelfs de dominee gedacht in zijn gebed niet eens aan slachtoffers en de  rampspoed in andere delen van ons land.
En er waren weinig nieuws meldingen, want verslaggevers waren in het rampgebied niet aanwezig en zullen waarschijnlijk na het vernemen van de eerste meldingen zich met grote spoed verplaatst hebben naar de plaats des onheils.
Waarschijnlijk hoorden we in de loop van de dag nog wel wat nieuws over de vernielingen op de boulevard van onze badplaats en de diverse vernielingen en schade aan schepen in de haven en van materiaal op de kaden.
En ook over de water overlast ij de Keizerstraat
Door de reders zal zeker de benodigde arbeidskrachten zijn opgeroepen om de schade aan schepen en op de kade aanwezige goederen te herstellen of proberen te vrijwaren tegen verlies of schade.

En langzamerhand werden ook de feiten bekend over de rampspoed in de andere delen van ons land, maar de bevolking had nog steeds geen benul van de aangerichte schade en het aantal slachtoffers.
En ook hoorden wij gelukkig niet van verliezen en ongevallen op onze buitengaats zijnde vissers vloot.

Ook het gebruikelijk 2e kerkbezoek werd door velen nog normaal gedaan en de avond zal door de meesten mensen in gepaste rust zijn doorgebracht.
De volgende dag moest er weer worden gewerkt of zouden andere bezigheden onze aandacht moeten hebben

Voor mij gold dat ik de volgende morgen weer de lessen moest volgen op de plaatselijk zeevaartschool aan de Vissershaven weg. 
Op deze school werden toen de 2 jarige cursus gegeven tot opleiding van stuurmans leerling en de vervolg cursussen voor 3e, 2e en 1e stuurman Grote Handelsvaart.
En in de wintermaanden werden ook de cursussen gegeven voor stuurman of schipper voor de visserij.

Ik was vroeg van huis gegaan zodat ik nog een blik kon werpen op de vernielingen aan de boulevard en op het vrachtschip Carthago, dat door de storm op het strand was verdaagd ter hoogte van de Seinpost.
In de doorgang van de oude haven naar de boulevard sloot ik mij aan bij een groepje visserslui, welke ook nieuwsgierig waren naar de bezienswaardigheden.
De meeste van hen waren ook leerlingen van de zeevaartschool die in de winter maanden de cursus stuurman of schipper voor de visserij wilden volgen.
Enkele personen van rond de 40 jaar oud en de overigen van rond de 20 jaar oud.
De gevoerde gesprekken waren zoals begrijpelijk over deze zware storm en de aangerichte schade.
En natuurlijk ook het gestrande vrachtschip Carthago, maar het meest belangrijkste was voor hen wel het vergaan van de trawler Catharina Duyvis IJM 60. Thuisstomend vanaf de visgronden werd zij op zondag 1 februari in IJmuiden verwacht.
Nog regelmatig werden berichten van het schip ontvangen via de radiotelefonie maar na lange tijd niets meer van haar gehoord te hebben werd het ergste gevreesd.
Later is dan ook gebleken dat de trawler op zondag 1 februari na 13.00 uur moet zijn vergaan.
En enkele van deze groep mannen hadden bekenden of familie op dit schip varen.

Ook een van deze belangstellenden was dhr.Flip Bal.
Een man van omstreeks 40 jaar oud.
Ik kende hem goed, want hij was bevriend met mijn oom en meerdere malen had ik hem in mijn jeugd ontmoet en toen ik in 1947 als prenter / afhouder in mijn school vacantie van de Zeevaartschool op de Sch,51 Mentor aan monsterde,  was hij stuurman op dit schip, waarvan zijn jeugdvriend schipper was.
Ook was hij in Scheveningen “beroemd “ geworden door de stranding van de SCH.102 Maarten, op de buiten zijde van het noorder haven hoofd.
De meeste bemanningsleden werden na diverse pogingen,veel inspanning en risico voor het verlies eigen leven, door de reddingsboot  “Zeemanshoop” gered,  Flip Bal echter wist als enige, al zwemmend in de ruwe zee en branding,  het strand te bereiken.
Een 2e persoon die zijn voorbeeld volgde, is jammerlijk hierin niet geslaagd en heeft deze poging met de dood moeten bekopen.

Het was deze Flip Bal, kennende de gevaren van de zee, die in de groep vroeg of wij als zeevarenden,  en met de gevaren van de zee goed bekend, niet iets konden doen voor de slachtoffers van de overstromingen op de zeeuwse- en zuidholland-se eilanden.
Dat zou alleen maar mogelijk zijn met vaartuigen met een geringe diepgang.
Zeker als het binnendijkse gebieden betrof.
Het enige vaartuig wat hiervoor in aanmerking kwam, was de sloep.
Hiervan waren er genoeg op Scheveningen voorradig, maar niet in loodsen of werkplaatsen opgeslagen.
Op enkele na bevonden zich de meeste sloepen op de achterdekken van de in de haven liggende loggers, wachtende op het nieuwe haring seizoen.
Om deze sloepen te kunnen gebruiken, was natuurlijk wel een toestemming nodig van de reders van de betreffende loggers.
Maar niet alleen sloepen waren nodig,  maar ook mannen die deze sloepen konden bemannen. Het moesten dan ook wel mannen zijn die de roei kunst machtig waren.
En om het rampgebied te komen was er transport nodig voor de sloepen en haar bemanningen.
Flip Bal was stuurman op een der schepen van de rederij A.T.
Hij stelde voor om bij de reder te vragen of hij voor het “goede doel “enkele sloepen mocht gebruiken en de mogelijkheid van eventueel transport.
In de oorspronkelijke groep waren niet voldoende vrijwilliger zodat er nog wat mensen moesten bij gezocht.
Flip Bal ging de reder benaderen en de rest van de groep ging naar de zeevaartschool voor het volgen van de lessen.
Bij de leerlingen van de cursussen voor schipper en stuurman vonden wij de nog benodigde aanvulling van vrijwilligers, zodat het plan door kon gaan.
In de rookpauze zou verder beraad volgen als Flip Bal met de reder had gesproken.
De reder stemde er in toe en zou 3 sloepen van de loggers laten halen en stelde  twee vrachtauto's beschikbaar, niet direct,  maar in de loop van de middag.
De afspraak werd gemaakt dat wij op een bepaald tijdstip elkaar weer zouden ontmoeten en dan klaar te zijn voor vertrek.
Wat er op neer kwam dat iedereen voldoende warm gekleed zou zijn voor de verwachte werkzaamheden en lieslaarzen als schoeisel zou hebben.

[vreemdeling]

Rinus
Klasse
Cor

[Rinus.N]

vervolg
ook van Vreemdeling
Er zal ongetwijfeld wel contact zijn geweest tussen de reder en hulporganisaties om te informeren of hulp nodig was en of wij met het ons beloofde materiaal bruikbaar waren.
Het antwoord zal zeker positief zijn geweest want in de namiddag vertrokken wij met 2 vrachtauto's naar het ramp gebied.
Een comfortabel vervoer was het niet, want behalve de sloepen moesten ook wij een plek vinden in de laadbak van de open vrachtauto's.
Gelukkig was het voor de tijd van het jaar na de hevige storm, nu wat rustiger weer en gelukkig geen vorst.
Wij hadden er al op gerekend dat het een minder aangename periode zou worden en waren hierop voorbereid door ons goed te kleden, waar we nu al baat bij hadden,  tijdens dit ongebruikelijke transport.
Het was al donker toen wij op onze onbekende bestemming aan kwamen.
Na  de sloepen afgeladen te hebben konden wij onderdak vinden in het ruim van een binnenvaart schip. Waarschijnlijk was het een schip van de genie of de vaartuigendienst van het Nederlanse leger.
Dit schip naar zo bleek, was een tijdelijk commando centrum voor deze sector van het rampgebied..
De vrachtauto's keerden naar huis terug om de volgende morgen weer dienst te kunnen doen bij hun werkgever.

In de duisternis van de avond en nacht konden we toch niets meer ondernemen en moesten noodgedwongen blijven wachten tot het daglicht van de volgende morgen .
De nacht hebben  wij doorgebracht in het ruim van het binnenvaart schip waar we een slaapplaats vonden in het stro wat op de boden van  het ruim was uitgespreid, zodat niet op de houten vloer  moest worden geslapen.
De meesten van ons waren dat wel gewend .Het enige verschil hier of met het slapen in je “kooi “in het voorin aan boord van een logger, was alleen maar het   jute omhulsel van de strozak.
Ook werden ons wat leger dekens gegeven
Gelukkig hadden we ons warm gekleed, zodat we die nacht geen “armoe” hebben geleden. Maar we wisten het van te voren, het zou geen plezier reisje worden.
Waar we terecht waren gekomen is mij ontgaan zoals meerder zaken van deze gebeurtenis nu zo'n 58 jaar geleden. Gedeeltelijk hadden wij een groot stuk in het donker gereden en zodoende ook geen verkenningspunten hadden kunnen waarnemen.
Het meest voor de hand liggend is de plaatsen Willemstad of  Numansdorp, gezien de plek waar wij de volgende morgen werden ingezet, n.l. het eiland Goeree-Overflakkee.
Het schip waar wij ons onderkomen op hadden,  bracht ons die morgen over het Volkerak of het HollandsDiep, naar het aan de overzijde van het water liggend eiland.
Met onze sloepen op sleeptouw achter het schip.
Aan de overzijde van het water, bij een bres in de dijk, ging het schip voor anker en konden wij de sloepen bemannen en een aanvang nemen met onze “reddings- pogingen”, waarvoor we uiteindelijk waren gekomen.
Of we dit een  reddings poging mogen noemen lijkt mij erg dubieus, want inmiddels was het al ruim 2 dagen geleden dat hier de dijk was bezweken.
De communicatie onder de verschillende posten van waaruit hulp werd geboden was zeer gebrekkig. Een rampen plan bestond niet en een groot deel van de hulp  was geimproviseerd. Veel telefoon verbindingen, zoals eerder al is vermeld, waren uitgevallen en het onderling contact tussen de diverse commando posten werd onderhouden met veld telefoons , walky-talky's  en draagbare radio- telefonie intallaties en werden bediend door leger  personeel..

Al roeiend, na de bres in de dijk achter ons te hebben gelaten, kwamen we in een grote open vlakte van water. Het verschil tussen binnen en buiten de dijk was alleen,  dat op de door ons bevaren waterplas het beeld werd bepaald door boven het wateroppervlak uitstekende daken of gedeelten van huizen.
Het was een heel eind roeien eer we bij de eerste boerderij kwamen.
Op geschreeuw van de boot bemanning bleef het doodstil en geen mens kwam te voorschijn. Het zou al erg vreemd geweest zijn als er wel iemand aanwezig was, gezien de staat waarin de boerderij verkeerde.
Maar er zijn altijd personen die een andere mening hebben en hun huis niet willen verlaten.
Maar de ravage veroorzaakt door de kracht van het water was heel duidelijk merkbaar aan het huis en .de bijgebouwen.
Hadden we op onze roeitocht al veel drijvende kadavers van verdronken vee gezien, nu zagen we rundvee op een punthek gespietst, welke in doodsnood geprobeerd hadden over dit hek te springen en zo op een smartelijke wijze aan hun eind zijn gekomen
Verder roeiend kwamen we bij het dorp Den Bommel. Ook hier hetzelfde trieste beeld wat we al eerder op onze tocht hadden gezien en ook hier geen sterveling.
Doodse stilte, alleen het geklots van het water tijdens het roeien.
Maar ook wij waren niet zo spraakzaam meer na het zien van al deze vernielingen, veroorzaakt door de kracht van het water, en het jammerlijk verdronken vee.
De enige levende wezens die wij hebben gezien tijdens onze tocht, waren een kip en een rat broederlijk naast elkaar op een stuk wrakhout.
In de vrije natuur zouden zij elkaar ontlopen hebben.

Met opkomend getij waren we aan onze tocht begonnen en bij het kenteren van het getij was het tijd om weer aan de terugtocht te beginnen en ook nu weer gebruik makend van de stroming.
Laat in de middag keerden we teleurgesteld terug op ons uitgangspunt, waarna verslag werd uitgebracht van onze bevindingen.
Na overleg met andere hulpposten  werden wij verzocht om naar het dichts-bij zijnde gebied te komen, om daar van dienst te kunnen zijn.
Maar de invallende duisternis verhinderde dit en moesten nood gedwongen tot het daglicht van de volgende morgen wachten,
Wij wilden nu ook wel eens wat eten na de inspanningen van de dag.
Het ligt voor de hand dat er geen kantine aan boord was en moesten ons maar behelpen met noodrantsoenen van het leger en ander soort blikwerk.
Koffie of thee was niet voorhanden en moesten onze dorst maar lessen met pakken gepasteuriseerde melk.
En de eetsalon was ook nu weer het ruim van het schip.
Etend, op het stro zittend, in één hand crackers uit de noodrantsoenen van het leger en in de andere hand een blik cornedbeef, afgewisseld door een slok melk.

Het dichtst bijzijnde gebied was het eiland Schouwen- Duiveland en de volgende morgen verplaatsten we ons met het schip naar dat eiland.
En natuurlijk weer de sloepen slepend achter het schip.
Na enkele uren varen door de Krammer, Zijpe en Mastgat arriveerden we op onze bestemming en ik meen dat het de plaats Ouwerkerk was, want de toen ter tijd nog varende veerpont van St.Philipsland naar Tholen, waren we gepasseerd.
Voor ons waren er op dat moment geen werkzaamheden en moesten we maar rustig afwachten tot de volgende dag .
Afwisselend werd de tijd op het dek of op het stro in het ruim doorgebracht
Nu was het al ruim 3 dagen na de dijk doorbraak en de slachtoffers waren nu wel allen uit het ondergelopen gebied geëvacueerd. En er werd ook niet verwacht dat er nog mensen in het gebied waren.
Wij waren dus eigenlijk overbodig en konden beter huiswaarts keren want ook de volgende dag werden voor ons geen werkzaamheden verwacht.
Op deze hulppost waren ook meerdere gemotoriseerde sloepen aanwezig, waar wij met onze handmatige voortbeweging niet tegen op konden.
Na onderling beraad werd besloten dat we de volgende dag huiswaarts zouden keren.
Maar ook moest er weer transport worden geregeld om de sloepen naar Scheveningen terug te brengen.
De sloepen moesten dan wel eerst naar de vaste wal in Brabant worden gebracht van waar ze op transport gesteld konden worden naar de plaats van herkomst.
Een gedeelte van de groep zou hier voor zorgen en de overige konden proberen om transport naar huis te organiseren.
Na lang wachten konden we transport krijgen naar de vaste wal en van hier werden met een legervoertuig naar Rotterdam gebracht.
Van daar weer met een ander voertuig naar Den Haag, waar we werden afgezet in de oude dierentuin.
Ondanks onze ongeschoren gezichten en lieslaarzen als schoeisel konden we vanaf de Dierentuin met het openbaar vervoer huiswaarts keren.

Onze goede bedoelingen hebben weinig vruchten afgeworpen.
Vaak hebben wij ons zelf als slachtoffers gezien i.p.v. redders !
Door de grote chaos direct na de ramp en het ontbreken van een rampenplan om op terug te vallen, hebben goedwillenden en leger officieren zich opgeworpen als ramp bestrijders.
Aangeboden hulp werd niet geweigerd, maar of de hulp wel bruikbaar was kon men niet overzien of hadden er geen verstand  hoe te gebruiken.
Het motto was misschien... Beter mee verlegen als.om verlegen !
Mensen redden was een zaak van de eerste uren na de stormvloed, maar geen dagen er na.
Ik weet niet of er nog andere groepen vanuit Scheveningen behulpzaam zijn geweest bij deze fatale gebeurtenis, maar ik heb nooit gehoord dat hierdoor mensen zijn gered.

Wij hadden ons best gedaan en waarschijnlijk als waardering voor onze hulp pogingen, werden wij uitgenodigd om aanwezig te zijn in NCRV televisie studio  te  Hilversum, toen het plaatselijk ingezamelde geld voor de actie “Beurzen Open....Dijken Dicht “ enkele weken later werd aangeboden.




 
 
 Meld dit bericht aan de moderator    Gelogd 
 

[Rinus.N]

Rinus
Klasse
Cor

 heb alles even moeten herplaatsen cor

[vreemdeling]

Post Boy.

De foto die jij hebt getoond is de door mij genoemde Flip Bal.

Zeepaard.
Ik weet niet of Flip Bal leerkracht van de Visserij school is geweest.
Misschien is dat geweest in de periode dat M.Taal schipper was van het opleidings schip voor de visserij  ( Sch.14 )

Toen ik mijn opleiding volgde voor leerling stuurman, waren er ook 2 scheveningse leerkrachtebn op de zeevaartschool.
Dhr, Blok    ex stuurman Shell. Is later met de Sch, 177 naar Curacau vertrokken.  Gaf les in schiemannen

Dhr, Vrolijk ex. machinist KPM. Gaf les in Werktuigkunde

Beiden waren ex. visserlui en hebben hun opleiding gevolgd voor stuurman en machinist op kosten van Shell en KPM.


Cor

[zeepaard]

Hoi Cor
Hr Bal was in 1958/1959/1960 leraar op de visserijschool.
ook HR Rog  Ex Marine
      Hr den Dulk
      Hr Oosterbaan Vsseriij
De School was in de vijzelstraat.
Als er bouweteelt was mog je daar leren .
Anders moest je werken.
Samshuizen vond  het prima zo.

[garrent]

Er zijn ook nog een paar maanden 4 bussen met vissers vertrokken van 's maandagsmorgens 7.00 uur t/m vrijdags 17.00 uur om daar te helpen met opruimen in Zeeland. Zij vertrokken vanaf de Statenlaan hoek van boetzelaerlaan.   Karel

[demarico]

[demarico]

[demarico]

Foto PR