Herinneringën deel 1

[zier]

Jan weet jij waarom veel trawlers die ring voor de steven hadden hangen.

[J.H.]

Zier dat is een autoband of een fender gemaakt van touw, autobanden soms 2 aan elkaar gezet,voor met kop in de wal meren
Gr.
Jan.

[vreemdeling]

De Lady Jeanette verder te verplaatsen was onmogelijk en zo na een maand werken zonder resultaat werden de hefkabels los gemaakt van een de lichter en opgehieuwd door de tweede lichter.
De Duitse sleepboot en de beide lichters verplaatsten zich stroom opwaarts om de St,Delphine te bergen.
Aan het eind van April vermeldde de krantenkoppen van de plaatselijke pers dat Hitler nog steeds hoopte op .........
een overeenkomst met Engeland en dat er geen reden was voor een oorlog.
Maar in Hull werden op 1 Mei de luchtalarm sirene voor de eerste maal getest.
Twee dagen later werd er een gruwelijke vonds gedaan op de Humberbank bij Immingham. Een menselijk hoofd was gevonden op een der modderbanken langs de rivier oevers. Het hoofd was zo misvormd als of het door een scheepsschroef was veroorzaakt, en er werd gedacht dat het waarschijnlijk een van de slachtoffers was van de beide trawler ongevallen in Maart.
Op 12 Mei staakten de Duitse bergers ook de pogingen om de St.Delphine te lichten. Ze pakten hun boeltje bij elkaar en met de lichters op sleeptouw vertrok de sleepboot naar Hamburg. Later bleek dat de gedachten aan een oorlog de bergings poging overschaduwde, ofschoon het bergings werk maar voor de helft was uitgevoerd. En de maatschappij de angst had dat de bergers niet op tijd konden terug keren. in geval van oorlog..
Op 11, 12 en 13ei werd er een onderzoek ingesteld door het Ministerie van Handel, naar het vergaan van de Lady Jeanette,
Schipper Parkinson was van mening dat het vergaan  van de trawler te wijten was aan het breken van de ankerketting.
De stuurman en diverse matrozen werden eveneens ondervraagd. De schipper was 30 jaar oud op het ogenblik van de ramp en kwam uit een familie van vissers, waarin niet minder dan 5 trawler schippers in voor kwamen.
De eis van het Hof was dat de schipper zijn diploma als schipper voor 4 jaar lang moest inleveren. Na onderzoek van de bemanning constateerde het Hof dat de schipper verder de rivier op had moeten ankeren waar het vrij was van mogelijke modderbanken. De straf hiervoor luidde , dat de schipper werd ontheven van zijn bevoegdheid als schipper voor een periode van 12 maanden. en stelde hem voor dat hij na 6 maanden, als hij het wenste, een bevoegdheid kon krijgen om als stuurman te fungeren., Deze uitspraak maakte de schipper zo kwaad, dat hij zijn diploma op tafel smeet, de kamer uit ging en het gebouw verliet,
Nu alle bergings pogingen van de Lady Jeanette waren gestopt, was de enige manier om het scheepvaart kanaal te ontdoen van de obstructie,  het schip met explosieven op te blazen. Deze werkzaamheid om het wrak op te blazen, werd toegewezen aan de Lincoln en Hull Water Co.. Aan het einde van September 1939 werd aan dit werk begonnen en in de eerste week van Oktober was men hiermee gereed.
Eerdere pogingen om explosieven te gebruiken werden uitgesteld door de oorlog situatie, maar het verwijderen was hard nodig voor de navigatie op de rivier. Het publiek aan de wal werd gewaarschuwd door mededelingen in plaatselijke dagbladen, om niet gealarmeerd te raken als zij de explosie zouden horen, wat zou worden gehoord als een hevig geraas.
De Lady Jeanette was maar 2 jaar oud en de St.Delphine was reeds 12 jaar oud.

Lady Jeanette
Gebouwd in 1937 door Cook, Waltom en Gemmell Ltd. in Beverley.
Werf no. 616
Eigenaar Jutland Amalgamated Trawler Ltd.
Te waterlating 20 maart 1937      Overdracht    1 Mei 1937.
Visserij no.  H.466          Off, No, 165658
162 voet lang   27 voet breed
471 Brt,

St. Delphine.
Gebouwd 1927 door Cook,Walton en Gemmell Ltd in Beverly
Werf No, 491
Eigenaar Thomas Hamling en Co.Ltd.
Te waterlating  31 December 1927    Overdracht 12 Januari 1928
Visserij no.  H.380         Off.no. 160096
140 voet lang     24 voet breed
358 Brt.

1 September 1939 verklaard Engeland de oorlog aan Duitsland.

Einde

[J.H.]

H-380-St Delphine

[J.H.]

H-388-Aquamarine in St Andrews Dock sluis.

[J.H.]

H-380-St Delphine, hé hé  eff ruste.
Dit heeft niets te maken met de aanvaring met  Aquamarine.

[vreemdeling]

                         Het vergaan van trawler Arctic Viking

Veertien overlevenden.......
In Oktober 1961 was de trawler Arctic Viking van de Boyd Line op de thuisreis  met  een vangst van  1400 kits,  toen zij werd belopen door 2 reusachtige golven tijdens een storm, 16 mijl van Flamborough Head.
Zij had een bemanning van 19.......

Dat er nog mensen van het wrak van de Arctic Viking werden gered mag een wonder heten. Dat 14 bemanningsleden in het door de storm opgezweepte golven in zee sprongen en dit verhaal nog levend na kunnen, lijkt wel een sprookje.
De schipper van de Arctic Viking, Phil Garner, heeft op een later tijdstip een uitvoering verslag van deze ramp en redding, gemaakt.

We waren op de thuisreis en op zo'n 20 mijl beoosten Flamborough Head.
Het was stormachtig weer maar voeren voor de wind, die een paar streken over de BB  achtersteven in kwam. Om half negen in de morgen beliepen ons twee hoge golven, die op het achterdek bij het stuurhuis aan dek stortte, de een na de ander, en de trawler deed overhellen.
De stuurman en een bemannings lid maakten een opblaasbaar vlot los,het enige reddings middel wat mogelijk was, en gooide die overboord. Een paar bemanningsleden sprongen er in, maar de andere bemanningsleden hadden geen kans. De stuurman en ik sprongen ook in het water vanaf de zijkant van het stuurhuis.
toen de trawler kapseisde.. Wij hadden geen zwemvesten omgedaan.
Ik zwom direct naar het vlot en ik was blij dat ik maar 20 yard van het vlot boven water kwam en de stuurman en ik klommen op het vlot. Volgens de schipper waren er nog drie man aan boord, een in de kombuis en een in het vooronder. Zij verdronken met nog een lid van de bemanning, die we voor onze ogen hebben zien verdrinken, toen hij probeerde om van de trawler af te komen. Matroos David Cressey stond aan het stuurwiel toen de eerste golf op het achterschip stortte. Het schip liep langzaam uit haar koers, toen de tweede torenhoge golf op het achterschip, net achter het stuurhuis,  aan dek stortte . Het schip liep langzaam uit haar roer en kort hierna luisterde ze niet meer naar haar roer. Het duurde maar net twee minuten nadat de eerste golf op het schip stortte en de kapseising van het schip veroorzaakte. De drenkelingen op het vlot konden de gekapseisde trawler nog drijvende zien in de buurt van het op de hoge golven dobberende reddingsvlot .
Na een uur te hebben rond gedreven werd hun noodsein met een afgeschoten vuurpijl gezien door de Poolse trawler Derkacz, die in de buurt lag te steken. Het duurde vier uur voordat de redding was voltooid en gedurende die tijd zagen zij het einde van de Artic Viking.
Om rond 12 uur stak ze haar boeg in de lucht en langzaam zakte ze weg in de golven.
Maar de kwelling van de overlevenden was nog niet over.
De bemanning van het Poolse schip deelde broederlijk alles wat ze hadden met de bemanning van de Viking. Ze mochten gebruik maken van hun kooien, hun kleding waar ze mee aan wal gingen, mocht worden gebruikt en werden van voedsel voorzien.
Maar door het zeer slechte weer, het slechtste wat sinds jaren in de Noordzee was voorgekomen, duurde het nog twee dagen, voor de Derkacx naar de Humber kon stomen. Haar nationale vlag hing half stok van af vlaggenstok op het achterdek.
Eerst ankerde de Derkacx op de Humber dwars van de Minerva Pier en daarna stoomde zij langzaam naar een positie dwars van de Riverside kade. Hier kwam de loods kotter naar buiten en bracht de drenkelingen naar de wal. in twee tochten met zeven man.
Op de kade van de Boyd Line was het een hartstochtelijk weerzien. De directeur van de firma ging voor in een stille gebedsdienst voor de vermisten bemanningsleden.
De geredden hield hij voor..... Deze Poolse visserlui hebben aan jullie beproeving,  de onderlinge broederschap tussen alle zeevarenden  betoond. Het is jammer dat politici in deze wereld geen gebruik van zo'n broederschap willen maken.

De verongelukten waren ...
2e Machinist  38 jaar.
De machinist was enkele dagen voor het ongeval zes jaar getrouwd en had zijn vrouw een grote bos bloemen laten sturen vergezeld van een kaart met het opschrift.........
Trek je er niets van aan, wij zullen het glas heffen ik ik thuis ben.
Bootsman 47 jaar
Hij had 26 jaar gevaren en in deze periode had hij tijdens de oorlog drie torpedo aanvallen overleefd en bij een van deze aanvallen had hij tien dagen in een open boot op zee gedobberd, eer hij werd gered. Hij liet vijf kinderen na.
Matroos 29 jaar
Ook hij had de verjaardag van zijn moeder herinnerd en haar en haar vier jarige dochtertje een telegram met geluk wensen gestuurd.
Matroos 22 jaar
Stoker.
De vrouw van de stoker had het nieuws tijdens de middag uitzending van de BBC gehoord en vijf uur later hoorde zij dat haar man een van de vermisten was. Zijn  drie  kinderen hadden geen vader meer.

De herdenking van de vijf verongelukten werd op 30 Oktober gehouden, in een dienst die in de kapel van het Zeemanshuis werd gehouden en voorgegaan werd door Ds.Chappell. De dominee  betoonde hulde aan de bemanning van de Poolse trawler .
Deze mensen hebben hun eigen comfort opgeofferd, zodat hun “broeders “op zee, met wie ze niet konden praten en door hen, na de redding, werden verzorgd .
Hij voegde er aan toe, dat de ingezetenen van Hull dank verschuldigd waren aan de Poolse mannen die hun leven hadden gewaagd bij deze redding op zee.
Veel dank betuigingen werden verstuurd en een grote menigte liet blijken dat zij een groot respect hadden voor de gemeenschap van de vissers.

Einde

[zier]

Nou doe ik een gok,is in die zelvde storm de elie niet gezonken.??

[J.H.]

Goeie gok Zier, hij is 18 okt.1961 gezonken en de IJm 32 op 19 okt.
Jan.

[J.H.]

H-452-Arctic Viking, 1937-ex Arctic Pioneer, in WO 2 gezonken en gelicht en verbouwd met o.a een ander stuurhuis.

[J.H.]

H-452-Arctic Viking

[J.H.]

Roerganger en de schipper

[zier]

Is dan foto 1014 van na de verbouwing ,want daar zie ik een radar scanner op en op 1015 niet.

[vreemdeling]

                                 De Trawler Brandur

Er is maar een voorval voor nodig om voor eeuwig de bekendste trawler schipper te worden van Grimsby. En dat gold  voor Benny Newton, de schipper van de trawler Brandur.
En dat voorval was, om te worden opgebracht door de IJslandse Marine voor het illegaal vissen in verboden gebied en daarna wist te ontsnappen en hierbij nog twee IJslandse politie agenten wist mee te nemen. Van zo iets kijkt iedereen op en neemt er kennis van.
En dat is precies wat er gebeurde in April 1967 en het verhaal is  nu ook nog even wonderbaarlijk als toen. Het betekend ook een nieuw hoofdstuk in de historie van  de meest geliefde trawler uit Grimsby.
Het schip had onder de naam Boston Fury ook al vanuit Grimsby gevist. Hierna werd zij verkocht aan een eigenaar op de Faroer eilanden en kreeg de naam Fiskanes en keerde later toch weer terug naar Engeland. Zij beoefende de visserij vanuit Hull en in 1966 keerde zij terug naar Grimsby om bij haar eerdere eigenaar weer te gaan vissen.  Maar nu onder de naam Brandur en onder beheer van de Boston Deep Sea Fishery,
Het eerste nieuws dat er iets ongewoons gebeurd was op deze fatale reis naar de IJslandse wateren, kwam op 25 April 1967, toen het bericht Grimsby bereikte, dat de Brandur was opgebracht wegens illegaal vissen. Het ontvangen rapport vermeldde dat de Brandur waargenomen was door een vliegtuig van de IJslandse kustwacht op 3 ½
mijl dwars van Eldey aan de ZW kust van IJsland, Er werd ook bij vermeld dat het schip op het moment van waarneming door het vliegtuig en haar per radio had opgeroepen, zij al naar open zee stoomde.
De bekende IJslandse kanonneerboot, de Thor, werd naar de plaats van waarneming gedirigeerd, hield de trawler aan en bracht haar vervolgens op.
Twee dagen later rapporteerde een vertegenwoordiger van de eigenaar van het schip, dat schipper Newton de voorgaande avond tot 11 uur s'avonds was vast gehouden en dat hij hier over een rel over had geschopt.
En of dat nog niet genoeg was, maakte zijn sprong naar de vrijheid, met 2 IJslandse politie agenten aan boord, het er al niet beter op.
Maar 11 uur later was schipper Newton weer onder arrest nadat het schip 43 mijl buiten IJsland werd aangehouden en nogmaals opgebracht.
Het schip had een nieuw visserij nummer op haar boeg toen zij de haven uit vluchtte. Het originele nummer GY. 111was verwisseld met het nummer H.52.
Op nieuw werd het vliegtuig van de kustwacht op onderzoek ingeschakeld en een marine vaartuig werd op uit gestuurd voor de aanhouding en arrestatie.
Het schip had orders om zo nodig geweld te gebruiken en haar op te brengen van binnen of buiten de IJslandse wateren.
De verdwijning van de Brandur werd vroeg in de mogen ontdekt toen 2 politie agenten naar de haven gingen om hun 2 collega's af te lossen die de hele nacht aan boord waren geweest. De Brandur lag afgemeerd aan de buitenste pier en was  met de twee wachten aan boord vertrokken.. Zij was om  1 uur in de nacht de haven uit geglipt.
Eerder was in het gerechts gebouw verklaard dat de Brandur was opgebracht om dat zij was waargenomen als vissende in het 12 mijls IJslandse visserij zone.
De schipper werd niet schuldig verklaard. Wel gaf hij toe dat het schip zich in verboden gebied bevond maar ontkende dat het schip vissende was.
Hij verklaarde dat met de trawl een groot rotsblok was opgevist. De 23 koppige bemanning dachten eerst dat het een mijn uit de oorlog was en haalde heel voorzichtig de trawl scheep, terwijl het schip het verboden gebied binnen dreef.
Schipper Newton probeerde naar Grimsby te ontsnappen omdat hij zich ergerde aan het slepende legale proces.
Terug in Reykjavik werd de schipper door de rechter Armann Kristinsson veroordeeld
tot hechtenis gedurende de tijd van het proces of 30 dagen. En op nieuw was er onderbreking van het proces van wege May Day, een nationale feestdag in IJsland.
Inmiddels had in Grimsby dhr.F.B.Parker, directeur van de Boston Line rederij een formeel protest gestuurd naar het Ministerie van Buitenlandse Zaken, over de manier waarop het proces werd gevoerd.
Hij verklaarde dat het proces erg onredelijk was, vooral nu de maatschappij een borgtocht van 5000 of 6000 pond had gestort, om de veroordeling van de misdaad te kunnen betalen. Ook was er wrevel dat de IJslanders geen aandacht schonken aan de verklaring van  schipper Newton dat een rotsblok was opgevist met de trawl en nu aan dek lag.
Op de avond van de 1e Mei telefoneerde schipper Newton met zijn vrouw en liet haar weten dat hij tijdens de tweede arrestatie onder schot werd gehouden.
Meer problemen diende zich 24 uur later aan, toen gemeerd liggend in de haven van Reykjavik brand uitbrak op de Brandur,. Verscheidene bemanningsleden werden door de politie van boord gehaald, terwijl de brandweer 40 minuten lang het vuur bestreed.
De brand was, zo werd aangenomen , in het ketelhuis of de verf locker ontstaan en maakte een twee persoons hut onbruikbaar en de andere hutten waren overstroomd door het bluswater. De bemanning bracht de nacht door in het Zeemanshuis en kregen de volgende morgen weer toestemming om aan boord te gaan.
De schipper had opnieuw met oponthoud te maken in het proces door de Hemelvaart dag, wat ook een vrije dag was in IJsland.
Omstreeks dit tijdstip had Boston Line rederij alle hoop opgegeven op spoedige terug keer en dat er rond de duizend kisten vis in de ruimen van het schip lagen te bederven. En waren eveneens kwaad en gefrustreerd dat de IJslanders  nog steeds het schip niet hadden vrij gegeven..
Schipper Newton gaf een interview aan Matthias Johannesson, de uitgever van het IJslandse dagblad “Morgenbladed”
Hij benadrukte dat er geen letsel was toegebracht aan de twee aan boord zijnde IJslandse politie agenten en een van hem had verteld dat hij het vertrek uit de haven niet had getracht te voorkomen, omdat hij van mening was dat schipper Newton geen crimineel was. En hij vertelde ook dat een van de politie agenten een mes van zijn riem losmaakte, die door zijn uniform was bedekt, en aan de schipper gaf met de woorden...... Houdt het als een souvenir.
Beiden lachten. De schipper nam het mes aan en gaf het terug aan de politie agent.
Het was een vriendelijk gebaar, wat ik nog steeds niet ben vergeten.
In de rechtszaal ontkende hij met klem dat hij enige dwang had uitgeoefend op de twee politie agenten, maar bevestigde wel dat zij wel in een hut waren opgesloten.
Maar toch werd de schipper schuldig bevonden omdat hij trachtte te vluchten met zijn opgebrachte schip en voor beletsel met bedreiging ten aanzien van de twee politie agenten.
Hiervoor werd hij veroordeeld tot 3 maanden hechtenis. Hij werd ook nog veroordeeld tot betaling van een boete van 300.000 IJslandse kronen ( ongeveer 2400 pond ) voor het vissen binnen de 12 mijl zone van IJsland.
De schipper werd onmiddellijk vrijgelaten toen de eigenaar van het schip 100.000 pond als borgstelling stortte.
Maar nu kwam het volgende probleem om het schip en zijn lading thuis te krijgen. Aanvankelijk kreeg de schippervan de rederij de opdracht om naar huis te stomen, omdat er geen losploegen beschikbaar waren om de vis in IJsland aan wal te brengen. ( Waarschijnlijk een boycot tegen de buitenlandse vissers )
Op 6 Mei om 10 uur in de morgen verliet de Brandur Reykjavik. Eerst was er nog twijfel om de vis in een andere IJslandse haven te lossen maar de rederij herriep dit besluit en de schipper kreeg orders om naar Grimsby te komen.
Maar op 9 Mei liep het schip Aberdeen binnen en loste daar haar vis met een besomming van 2500 pond. Alleen 3 keeën met schelvis werden door de gezondheid dienst afgekeurd omdat de vis van slechte kwaliteit was voor menselijk gebruik.
Maar de reis met zoveel gebeurtenissen was nog niet ten einde. Negen bemanningsleden weigerden om met het schip uit Aberdeen te vertrekken omdat zij vonden dat er niet genoeg voedsel aan boord was.
Uiteindelijk werden ze door de schipper overgehaald en de Brandur vertrok voor het laatste stuk van de reis.

Wordt vervolgd

[vreemdeling]

Op 10 Mei liep het schip zonder verdere problemen de visserij haven van Grimsby binnen en schipper Newton's enige commentaar was...... Ik wil zo spoedig mogelijk weer naar zee.
Aan zijn wens werd spoedig voldaan. Enkele dagen later, na een grondige schoonmaak beurt, ging de Brandur weer op weg naar de visgronden en ook nu weer onder commando van schipper Newton, De meeste leden van de bemanning die betrokken waren geweest bij  het voorval van de vorige reis, hadden ook weer aan gemonsterd.
Enige maanden later kwam het Hof van Beroep bijeen om uitspraak te doen in de zaak van de Brandur en haar schipper Newton. De uitspraak was verrassende beslissing.
De gevangenis straf voor de schipper werd verdubbeld en de boete werd verhoogd tot meer dan 2500 pond,
Schipper Newton,nu aan boord van de trawler Oratava, werd via de radio gewaarschuwd de IJslandse wateren te mijden en stoomde naar de visgronden bij de Faroer eilanden.
Maar het geruzie ging door en op 19 December 1968 werd het laatste hoofdstuk geschreven van deze lang lopende zaak.
Schipper Newton kreeg te horen dat hij was vrijgesproken door de IJslandse autoriteiten. Deze vrijspraak was een van de vele vrijspraken die werden toegekend op 1 December, de onafhankelijkheids dag van IJsland,
De Brandur was echter minder gelukkig.
Op 25 April  verliet zij Grimsby met bestemming de Clydeside om te worden gesloopt. Het schip was onrendabel geworden en had al een paar maanden opgelegd gelegen.
Het gehele verhaal heeft toch nog een gelukkig einde. Schipper Newton vermeed 15 jaar lang de IJslandse havens maar in Maart 1982 kwam hij weer in Reykjavik, om daar begroet te worden door een van de politie agenten die hij eens had opgesloten.
Mijnheer Hilmar Porbjovensson was bevorderd tot hoofd commissaris van Reykjavik.
Schipper Newton werd uitgenodigd voor een lunch in het nieuwe hoofdgebouw van de politie, Het was een ontvangst veel beter als hij vele jaren eerder had ontvangen.

Einde