Koopvaardijschepen en Coasters heden

[Maart]

Bedankt Gerard je heb het vrouwtje blij gemaakt de reden is dat haar opoe er mee naar Cairo is vertrokken in 1920 ze heeft haar nooit gezien

Maart

[GerardKnoester]

Bedankt Gerard je heb het vrouwtje blij gemaakt de reden is dat haar opoe er mee naar Cairo is vertrokken in 1920 ze heeft haar nooit gezien

Maart

Graag gedaan Maart.

Gr:Gerard.

[J.H.]

Hellas Liberty.

[Knorhaan]

MS Arvin in de Zwarte zee voor de kust van de Turkse provincie Bartin.
Onderweg van Georgie naar Bulgarije.
6 man zijn om het leven gekomen.
Schip is gebouwd voor de rivieren

https://www.youtube.com/watch?v=gaZhnNlutuQ

https://www.youtube.com/watch?v=K6yvJJXIa7g

K

[dekzwabber]

Een geval van/een weg brenger.en dan de verz premie op strijken.
 1:schip 46jaar oud,gebouwd voor de rivier vaart,dus niet berekend op Hol water(zee,en),en waarschijnlijk,een groot achterstand in Onderhoud.
Het land van herkomst spreekt al voor zich,daar nemen ze het niet zo nauw,met de scheepvaart in specties,denk maar eens aan de bilge inspecties, en wat er nog meer bij komt kijken,tijd is geld,en zeker,in die landen achter het voormalige Ijzeren Gordijn.
Een Kaptein,heeft de volledige verantwoording van het schip,dus als hij de Job aanneemt,ga ik er van uit,wat hij wist,waar hij in mee in zee ging.
Nu kan ik makkelijk oordelen want:ik heb nog geneens een vaarbewijs voor een roeiboot,maar wat hier gebeurd is:vroeger sprak men in de binnenvaart over een schip met een Katterug:wat inhield,dat de schipper meerdere malen te veel lading innam,wat weer tenkoste ging v/d Kielbalk),het zelfde lijkt mij okk hier het geval,zekers omdat het schip voor de riviervaart gebouwd is,en dus niet berekend op Hol water.

[J.H.]

Mooie film Karel. nou ja mooi ?
Ik had het nog niet gezien.
Jammer dat er 6 man mee is verongelukt, maar waarom is die vent voor anker gegaan, hij wist toch dat het schip helemaal zou gaan breken als de kop door het ankeren op de zee zou blijven liggen. Meestal hadden die rivier boten ook nog een stroomanker op het achterschip, niet dat hem dat veel zou helpen in deze situatie. Van de andere schepen zie je ook niet veel wat op een reddingsactie lijkt. Er is een prachtig strand achter hem en  met een hoeraatje had hij dat ding waarschijnlijk helemaal droog gestoomd, het enigste wat die kapitein dan nog hoefde te doen was alleen maar goeie morgen zeggen op het rederskantoor en de verzekering zegt dan de rest, het schip was toch al was toch al naar de kloten dan hadden ze nog wat oud ijzer gehad, nu hebben ze niets en hij is een paar man kwijt.
Gr.
Jan.

[Knorhaan]

Is toch nog maar pas gebeurd; half januari. Viel mij ook al op dat er geen enkele reddingsactie op gang kwam.

K

[J.H.]

Ze staan wel te filmen maar gaan niet naderbij het schip. Achteraf had het scheepje toch nog wel een sterk langsverband, veel schepen braken in 1 keer.
gr.
Jan.

[Knorhaan]

In de "Blauwe wimpel  no 7 van 1972 staat een stuk over de torpedering van het Belgische SS  Gandia.
In een korte zin wordt aangegeven wat er in de reddingssloepen kon gebeuren.

Er waren lichamelijk oersterke kerels bij. Zonder moed, zonder wilskracht. Hen moesten we het eerst over boord zetten. Er was geen keuze.

K

[Knorhaan]

Over de prestaties van Belgische zeelieden gedurende wereldoorlog II is -ten onrechte -bij het grote publiek weinig bekend. Ten onrechte, omdat tal van Belgische zeelui letterlijk met inzet van hun leven hun tol betaalden aan de zaak der vrijheid. Over een der drama's, beleefd door Belgische zeelieden, schrijft in bijgaand artikel onze medewerker Piet Kloeck. Het is het treurspel van de ondergang van het S.S. "Gandia" van de Compagnie Maritime Beige. Een van de 17 schepen die de rederij in de laatste oorlog verloor.

De bewogen levensloop van het s.s. "Gandia"
Het stoomschip "Gandia" was een schip met een lange en merkwaardige levensloop. Het schip was gebouwd voor rekening van de Britse rederij Shaw, Savill & Albion Line en werd in augustus 1907 opgeleverd door de werf van Swan, Hunter & Wigham Richardson te Wallsend on-Tyne. Het had een bruto inhoud van 9.372 ton en droeg de naam "Arawa". Het was een dubbelschroefschip, uitgerust met twee triple expansiemachines met een vermogen van 5.000 ipk. voor een snelheid van 14 mijl. Aan boord was accommodatie voor 44 passagiers in de eerste, 70 in de tweede en 200 in de derde klasse. Op 22 augustus 1907 ving het de eerste reis aan van Londen naar Kaapstad en Wellington. Bij het uitbreken van Wereldoorlog I werd de juist in Nieuw-Zeeland liggende "Arawa" in beslag genomen en gedurende 1914?15 gebruikt voor het vervoer van Nieuw-Zeelandse troepen. Op 3 mei 1921 opende het de dienst tussen Londen en Nieuw-Zeeland via het Panamakanaal. Op 25 mei 1928 maakte de "Arawa" haar laatste reis op deze route. In oktober 1928 werd zij verkocht aan de in 1926 opgerichte Duitse rederij van Arnold Bernstein voor een bedrag van ? 23.500, tezamen met de in 1904 gebouw? de "Mamari" (8.114 bit) en de "Matatua" (6.518 brt), die ook in 1904 was gebouwd en die ook eigendom waren van de Shaw, Savill & Albion Line. De beide andere schepen werden verkocht voor resp. ? 23.500 en ? 31.000. Met deze drie, plus enkele schepen waarover hij reeds de beschikking had, opende hij een transatlantische dienst en legde zich daarbij speciaal toe op het vervoer van onverpakte Amerikaanse auto?s naar Europa. De schepen werden herdoopt in resp. "K?nigstein", "Gerolstein" en "Ilsenstein", groot resp. 9.626 brt., 7.772 brt en 8.216 brt.
In 1934 staakte de Red Star Line haar dienst tussen Antwerpen en New York; na overleg met de Britse regering nam Bernstein deze lijn over in samenwerking met een Amerikaanse Trust Maatschappij en vormde in 1935 een afzonderlijke rederij, de Bernstein (Red Star) Line. Behalve de drie hiervoor genoemde schepen behoorden ook de "Pennland" en "Westernland" tot de transactie, die nu onder Duitse vlag voeren. Op de oudere en kleinere schepen liet hij passagiersaccommodatie aanbrengen, behalve op de "K?nigstein", want die had deze al.
In 1937 werd de heer Bernstein door het nat. soc. Duitsland gevangen genomen om? dat hij geen Ari?r was. Spoedig daarop was men verplicht de dienst te staken en de vloot te verkopen. In het voorjaar van 1939 nam de Holland Amerika Lijn de beide grootsteen modernste schepen, de "Pennland" en "Westernland", over en opende daarmee de Holland Amerika Red
Star Service tussen Antwerpen en New York. De andere schepen, alle meer dan 30 jaar oud, werden eveneens verkocht: de "Gerolstein" werd overgenomen door de Horn Linie, de "lIsenstein" ging voor sloop naar Engeland en de "K?nigstein" werd voor ? 20.000 voor sloop verkocht aan van Heyghen Freres te Gent. Men was al te Gent met de afbraak van het schip begonnen, toen 3 september 1939 de tweede wereldoorlog uitbrak. De werf knapte het schip snel op en verhuurde de voormalige "K?nigstein" aan de Compagnie Maritime Belge, die het als "Gandia" in de vaart bracht. Haar tragisch einde leest men in bijgaand artikel.
L. L. VON MONCHING

[Knorhaan]

De ondergang van het s.s.?Gandia?
E?n van de 17 schepen die de C. M. B. in Wereldoorlog II verloor.
12 januari 1942. Uit de haven van Liverpool vertrekt het Belgische stoomschip "Gandia", eigendom van de Compagnie Maritime Beige te Antwerpen, groot 9.352 bruto ton, varend in ballast. Samen met nog een tachtigtal andere schepen zal het een konvooi vormen, bestemming Sint John's (New Foundland). Aan boord bevinden zich 79 opvarenden van 20 verschillende nationaliteiten. De scheepsleiding bestaat uit Belgen. Gezagvoerder is kapitein Maurice Potie, eerste stuurman Albert Hubert, tweede stuurman Fran?ois Lardinoy, derde stuurman lionel De Saegher, vierde stuurman Albert Swartwaeger. (Er zijn niet minder dan 33 stokers aan boord, want de tweeschroevige "Gandia" verbruikt niet minder dan 90 ton kolen per dag). Door stormweer wordt de "Gandia" van het konvooi gescheiden dat, zoals gebruikelijk, rustig verder stoomt: achterblijvers blijven achter. Op 22 januari, omstreeks 17 uur, slaat het noodlot toe.
Een Duitse U-boot heeft de alleenvarende ?Gandia" gepeild. Een torpedo treft het stuurboord achterschip; een enorme explosie volgt waarbij, zoals later zal blijken, 30
schepelingen op slag gedood worden.
Kapitein Poti?, die direct beseft dat zijn schip verloren is, geeft order de sloepen te strijken. De stuurboordsloepen nrs. 1 en 3 worden tegen de scheepsromp verpletterd, De sloepen nrs. 2 en 4 kunnen gestreken worden. De boten blijven zo lang mogelijk nabij het zinkende schip om drenkelingen te pikken.
Bij telling blijken er 49 overlevenden te zijn, waarvan 28 man een plaats vinden in boot nr. 4, waarvan eerste stuurman Hubert de leiding op zich neemt. De overige 21 man, waaronder kapitein Poti? en tweede stuurman Lardinoy, bevinden zich in de reddingsloep nr. 2. Dan begint het drama voor deze mensen.

Dertig jaar later, voorjaar 1972. Op de hoek van de Meir en de Sint-Katelijnevest te Antwerpen bevindt zich de zetel van de N.V. Compagnie Maritime Beige (Lloyd Royal), de grootste rederij van het land.
In een stijlvol bureau zitten we tegenover kapitein A. J. Hubert, eertijds eerste stuurman op de "Gandia", nu Beheerder-Directeur van deze onderneming. Kapitein Hubert is een van de weinige overlevenden van de ramp met de "Gandia". Immers, in de loop van de maand februari 1942 konden slechts 13 van de 79 opvarenden gered worden. Kapitein Hubert: "We waren dus met 28 man in die boot. We hebben 26 dagen gedreven, in de winter, in storm en hevige kou. Van die 28 mensen zijn er 24 gestorven. Het lijkt me beter niet te vertellen wat er dan in zo'n boot gebeurt. Er waren er die veel moed hadden. maar anderen hadden geen moed of doorzettingsvermogen en werden gevaarlijk. Alleen zij die moreel sterk zijn kunnen zo iets overleven. Er waren lichamelijk oersterke kerels bij. Zonder moed, zonder wilskracht. Hen moesten we het eerst over boord zetten. Er was geen keuze.
Op 17 februari 1942, na een 100 mijl gedreven te hebben, werden we opgemerkt door een Portugese treiler, die "Joao Corte Real" , die van New Foundland op weg was naar Lissabon. Op dat ogenblik waren we nog met 4 overlevenden in de sloep: vierde stuurman Swartwaeger, bootsman Albert Wanders, matroos P. Michielsen en ikzelf. Drie van onze makkers bleven in de reddingssloep achter. Ze waren door de koude aan elkaar gevroren. De bemanning van die Portugese visserman heeft ons, voor zover mogelijk, met liefde en toewijding verzorgd. Deze mensen bezaten zelf niet veel. We hadden bevroren voeten en handen, maar toen we negen dagen later te Lissabon aankwamen, was er al heel wat pijn en ellende vergeten".
Na een behoorlijke herstel-en rustperiode gingen deze vier weer scheep. Eerste stuurman Hubert werd aangewezen als gezagvoerder van de Belgische kustvaarder "Ren?-Paul", een schip dat haast legendarisch geworden is. Met aan boord eveneens vierde stuurman Swartwaeger, specialiseerde de "Ren?-Paul" zich nl. in geheime opdrachten, zoals o.m. het overbrengen van vluchtelingen uit door de Duitsers bezette landen. Van 1942 tot het einde van de oorlog smokkelde dit scheepje welgeteld 2.494 personen (waaronder veel neergeschoten vliegeniers) naar Gibraltar of naar Engelse schepen. De Duitsers kenden de bijzondere opdracht van de " Ren?-Paul" maar al te goed, en met de regelmaat van een klok werd het dan ook gebombardeerd. Niettemin kon het schip na de bevrijding behouden de Antwerpse thuishaven binnen? lopen. Bootsman Wanders ging inmiddels terug naar Engeland, monsterde weer aan werd opnieuw getorpedeerd en overleefde het andermaal. De derde keer was welhaast een provocatie : ook dit schip werd een prooi van de gevreesde grijze wolven, en op de dodenlijst stond nu de naam Albert Wanders. Matroos Michielsen ging op 11 november 1943 met de Belgische vracht? vaarder "Carlier" ten onder waarbij 46 doden vielen. De heer Albert Swartwaege is nu bediende op het Zeestation van de C.M.B.

[Knorhaan]

Wat was er intussen met de reddingssloep nr. 2 van de "Gandia" gebeurd? AI vlug had men gebrek aan water. Kapitein Poti?, die er na enkele dagen ernstig aan toe was, droeg het commando over aan zijn tweede stuurman Lardinoy. Deze man, even als zijn collega Hubert een voorbeeld van wilskracht en koelbloedigheid, trachtte de boot in de Golfstroom te brengen. Hij verbood iedereen de laatste vuurpijlen in het wilde weg te schieten.
5 februari 1942 ontwaarde Fran?ois Lardinoy in de verte een rookpluim, en schoot pas toen de noodsignalen af. Dat werd de redding. Door de bemanning van Amerikaanse torpedojager konden 10 menselijke wrakken, bijna geheel of gedeeltelijk bevroren, uit de boot gehaald worden. De andere 11 vonden een zeemansgraf. Enkele uren voordat de torpedojager gepraaid werd, had men het stoffelijk overschot van kapitein M. Poti? aan de golven moeten toevertrouwen. De heer Fr. Lardinoy is nu directeur bij een Antwerps sleep en bergingsbedrijf.

De ?Gandia" was een van de 17 schepen, genoemde Antwerpse rederij tijdens WO II verloor. Van de 366 officieren en 1100 manschappen die op 10 mei 1940 aangemonsterd waren, zijn 70 officieren en 202 schepelingen nooit meer in het vrije Belgi? weergekeerd.

Bij het samenstellen van deze bijdrage deelde de heer Albert Hubert ons mee, dat na de oorlog in de archieven van de Kriegsmarine volgende mededeling betreffende het torpederen van de "Gandia" gevonden werd:
-het konvooi droeg het kennummer ON56. De "Gandia" werd getorpedeerd op 22 januari 1942, om 22 uur 21 minuten Duitse tijd, ter hoogte van 42.45 N-53.00 W, in het kwadraat BC 9159, door een Duitse onderzee?r, de U-135, onder commando van kapitein-Luitenant Friedrich Hermann Praetorius. -
Deze U-boot werd later zelf in de grond geboord, op 15 juli 1943, tussen Kaap Juby en de Kanarische Eilanden, door de samenwerking van de m/s "Rochester", "Mignotte" en "Balsam". De toenmalige gezagvoerder was Oberluitenant Otto Luther. Kapitein-Iuitenant Friedrich Hermann Praetorius heeft de oorlog overleefd. Ondanks alle pogingen heeft men zijn spoor nooit meer gevonden.

[J.H.]

 "Mooi " stuk Karel.
Portugese trawler Joao Corte Real

[J.H.]

Joao Corte Real

[J.H.]

Uss Bernadou.