Koopvaardijschepen en Coasters verleden

[J.H.]

Echo, als Pecheur Breton, en wij dat ding maar wit peuten, s´maandag of zondags  het maakte allemaal geen reet uit gewoon doorgaan want verven ging vlugger dan soppen.
In Durban lag het scheepje te glimmen, je kreeg gewoon pijn in je ogen als je er naar keek,we lagen op vertrek naar Londen maar er moest nog even gebunkerd worden en toen kwam er een gigantische spuiter,hoppa, het hele dek vol met olie en toch maar vertrekken dus op zee met de wind was er helemaal geen houden meer aan die ole zat overal, het leken wel een kolenbootje maar toen we in Londen kwamen zag het schip er weer een beetje toonbaar uit, je zou haast zeggen i.p.v. wit was zij een beetje gelig.De kapt. voelde zich niet echt happy met die kleur en mede doordat er hoog bezoek v-h kantoor mee zou varen van Londen naar Rotterdam waar het schip ging dokken voor een service beurt van de bouwwerf, toen we de de sluis v/d West-India Docks invoeren kwam er opeens een sleepbootje uit varen, tuut tuut zei hij maar de Echo gaf even vol vooruit en hard bb roer om die gochelaar te missen en gelijk kwam de order om het stroomanker (achteranker) te laten vallen, dus de break los en vallen dat anker maar er gebeurde niets, trappen tegen de ketting hielp ook al niet maar toen we met een rot klap tegen de kaai voeren toen door de schok viel het anker wel, maar ja dat was te laat, kapt nog harder schudden.
Het schip kon hard vriezen, voor het certificaat vriezen in buitenlandse havens zat het tegen 38-40 graden onder nul, het stond te boek voor 32 -0.
Als in de tropen de ruimen open gingen dan was er een grote mistwolk om het schip en die arme bootwerkers meestal op hun blote poten moesten zo die ruimen in,wij liepen in dikke jassen,laarzen, handschoenen enz en nog voelde je het temparatuurverschil in je nek, die arme bootwerkers stonden daar maar te dansen maar niet van plezier, die waren bang dat ze vast vroren.  Dat was toch eigenlijk geen steil, zoiets flikte ze niet in Amerika, Australie, Europa en nog wel een paar landen.
Als Pecheur Breton heeft hij ook op Scheveningen gelegen, jaaaren geleden.
Jan

[Tina]

Beste Jan,
Leuk dat je deze foto's geplaats hebt,dan voel ik niet alleen op koopvaardij
en coasterverleden,ze kijken liever naar scheepjes met doosjes erop.
Maar ja,het is allemaal nostalgie van ons,omdat we in het verleden zitten

[C. Bal]

m.s. Safocean Amsterdam

[C. Bal]

m.s. Straat Colombo

[bomme]

Echo, als Pecheur Breton, en wij dat ding maar wit peuten, s´maandag of zondags  het maakte allemaal geen reet uit gewoon doorgaan want verven ging vlugger dan soppen.
In Durban lag het scheepje te glimmen, je kreeg gewoon pijn in je ogen als je er naar keek,we lagen op vertrek naar Londen maar er moest nog even gebunkerd worden en toen kwam er een gigantische spuiter,hoppa, het hele dek vol met olie en toch maar vertrekken dus op zee met de wind was er helemaal geen houden meer aan die ole zat overal, het leken wel een kolenbootje maar toen we in Londen kwamen zag het schip er weer een beetje toonbaar uit, je zou haast zeggen i.p.v. wit was zij een beetje gelig.De kapt. voelde zich niet echt happy met die kleur en mede doordat er hoog bezoek v-h kantoor mee zou varen van Londen naar Rotterdam waar het schip ging dokken voor een service beurt van de bouwwerf, toen we de de sluis v/d West-India Docks invoeren kwam er opeens een sleepbootje uit varen, tuut tuut zei hij maar de Echo gaf even vol vooruit en hard bb roer om die gochelaar te missen en gelijk kwam de order om het stroomanker (achteranker) te laten vallen, dus de break los en vallen dat anker maar er gebeurde niets, trappen tegen de ketting hielp ook al niet maar toen we met een rot klap tegen de kaai voeren toen door de schok viel het anker wel, maar ja dat was te laat, kapt nog harder schudden.
Het schip kon hard vriezen, voor het certificaat vriezen in buitenlandse havens zat het tegen 38-40 graden onder nul, het stond te boek voor 32 -0.
Als in de tropen de ruimen open gingen dan was er een grote mistwolk om het schip en die arme bootwerkers meestal op hun blote poten moesten zo die ruimen in,wij liepen in dikke jassen,laarzen, handschoenen enz en nog voelde je het temparatuurverschil in je nek, die arme bootwerkers stonden daar maar te dansen maar niet van plezier, die waren bang dat ze vast vroren.  Dat was toch eigenlijk geen steil, zoiets flikte ze niet in Amerika, Australie, Europa en nog wel een paar landen.
Als Pecheur Breton heeft hij ook op Scheveningen gelegen, jaaaren geleden.
Jan

Ik heb op de Hagno gevaren volgens mij een dubbelganger, ik vond het een prachtig schip om op te varen.
In 1964 ben ik nog aan boord van de Echo geweest, volgens mij was dat in Dover.
Ik zat er op als kok een kleine combuis maar wel goed.


Fred

[C. Bal]

m.s. Straat Holland

[C. Bal]

Echo, als Pecheur Breton, en wij dat ding maar wit peuten, s´maandag of zondags  het maakte allemaal geen reet uit gewoon doorgaan want verven ging vlugger dan soppen.
In Durban lag het scheepje te glimmen, je kreeg gewoon pijn in je ogen als je er naar keek,we lagen op vertrek naar Londen maar er moest nog even gebunkerd worden en toen kwam er een gigantische spuiter,hoppa, het hele dek vol met olie en toch maar vertrekken dus op zee met de wind was er helemaal geen houden meer aan die ole zat overal, het leken wel een kolenbootje maar toen we in Londen kwamen zag het schip er weer een beetje toonbaar uit, je zou haast zeggen i.p.v. wit was zij een beetje gelig.De kapt. voelde zich niet echt happy met die kleur en mede doordat er hoog bezoek v-h kantoor mee zou varen van Londen naar Rotterdam waar het schip ging dokken voor een service beurt van de bouwwerf, toen we de de sluis v/d West-India Docks invoeren kwam er opeens een sleepbootje uit varen, tuut tuut zei hij maar de Echo gaf even vol vooruit en hard bb roer om die gochelaar te missen en gelijk kwam de order om het stroomanker (achteranker) te laten vallen, dus de break los en vallen dat anker maar er gebeurde niets, trappen tegen de ketting hielp ook al niet maar toen we met een rot klap tegen de kaai voeren toen door de schok viel het anker wel, maar ja dat was te laat, kapt nog harder schudden.
Het schip kon hard vriezen, voor het certificaat vriezen in buitenlandse havens zat het tegen 38-40 graden onder nul, het stond te boek voor 32 -0.
Als in de tropen de ruimen open gingen dan was er een grote mistwolk om het schip en die arme bootwerkers meestal op hun blote poten moesten zo die ruimen in,wij liepen in dikke jassen,laarzen, handschoenen enz en nog voelde je het temparatuurverschil in je nek, die arme bootwerkers stonden daar maar te dansen maar niet van plezier, die waren bang dat ze vast vroren.  Dat was toch eigenlijk geen steil, zoiets flikte ze niet in Amerika, Australie, Europa en nog wel een paar landen.
Als Pecheur Breton heeft hij ook op Scheveningen gelegen, jaaaren geleden.
Jan

Ik heb op de Hagno gevaren volgens mij een dubbelganger, ik vond het een prachtig schip om op te varen.
In 1964 ben ik nog aan boord van de Echo geweest, volgens mij was dat in Dover.
Ik zat er op als kok een kleine combuis maar wel goed.


Fred

Name : Echo

Imo : 5096602

Callsign : PDUO

Owner : N.V Maatschappij Vriesvaart

Manager : Hudig & Veder NV

Builder / Year : Scheepswerf De Hoop – Lobith No 242 / 1961

Type : General Cargo / Reefer

Homeport / Flag : Rotterdam / The Netherlands

Tonnage : 1082gr 443nrt 883dwt ( open ), 1855gr 915nrt 2142dwt (closed).

Dimensions : 88.40 X 12.73 X 6.84

Max dr : 4.103

Propulsion : Werkspoor 4SA 8Cyl. 390 X 680 1850bhp

Speed : 15.0

Capacity : Derricks 6 X 3 SWL.



1969 sold as Ljosafoss Hf. Eimskipafélag Íslands / Icelandic Steamship Company

1972 sold as Pecheur Breton to Armement Cooperatif Finisterien, France and converted to fish carrier

01.07.1994 foundered with a cargo of scrap on route from Seychelles to India to be scrapped herself. Position : 06.15N – 79.48E.



Het zonk op 1 juli 1994 na een lek tijdens een reis naar de Seychellen naar een sloop in India. Het zonk in de buurt van Colombo op positie 06 ° 51'N 079 ° 48'E ​​en. de naam is niet veranderd in zijn laatste reis ,onder de vlag van Honduras.

Dit schip werd enige tijd gecharterd voor technische bijstand en medische hulp aan de vissersvloten.

[J.H.]

Echo, als Pecheur Breton, en wij dat ding maar wit peuten, s´maandag of zondags  het maakte allemaal geen reet uit gewoon doorgaan want verven ging vlugger dan soppen.
In Durban lag het scheepje te glimmen, je kreeg gewoon pijn in je ogen als je er naar keek,we lagen op vertrek naar Londen maar er moest nog even gebunkerd worden en toen kwam er een gigantische spuiter,hoppa, het hele dek vol met olie en toch maar vertrekken dus op zee met de wind was er helemaal geen houden meer aan die ole zat overal, het leken wel een kolenbootje maar toen we in Londen kwamen zag het schip er weer een beetje toonbaar uit, je zou haast zeggen i.p.v. wit was zij een beetje gelig.De kapt. voelde zich niet echt happy met die kleur en mede doordat er hoog bezoek v-h kantoor mee zou varen van Londen naar Rotterdam waar het schip ging dokken voor een service beurt van de bouwwerf, toen we de de sluis v/d West-India Docks invoeren kwam er opeens een sleepbootje uit varen, tuut tuut zei hij maar de Echo gaf even vol vooruit en hard bb roer om die gochelaar te missen en gelijk kwam de order om het stroomanker (achteranker) te laten vallen, dus de break los en vallen dat anker maar er gebeurde niets, trappen tegen de ketting hielp ook al niet maar toen we met een rot klap tegen de kaai voeren toen door de schok viel het anker wel, maar ja dat was te laat, kapt nog harder schudden.
Het schip kon hard vriezen, voor het certificaat vriezen in buitenlandse havens zat het tegen 38-40 graden onder nul, het stond te boek voor 32 -0.
Als in de tropen de ruimen open gingen dan was er een grote mistwolk om het schip en die arme bootwerkers meestal op hun blote poten moesten zo die ruimen in,wij liepen in dikke jassen,laarzen, handschoenen enz en nog voelde je het temparatuurverschil in je nek, die arme bootwerkers stonden daar maar te dansen maar niet van plezier, die waren bang dat ze vast vroren.  Dat was toch eigenlijk geen steil, zoiets flikte ze niet in Amerika, Australie, Europa en nog wel een paar landen.
Als Pecheur Breton heeft hij ook op Scheveningen gelegen, jaaaren geleden.
Jan

Ik heb op de Hagno gevaren volgens mij een dubbelganger, ik vond het een prachtig schip om op te varen.
In 1964 ben ik nog aan boord van de Echo geweest, volgens mij was dat in Dover.
Ik zat er op als kok een kleine combuis maar wel goed.


Fred

Ik heb ook op de Hagno gevaren,wijlen Piet Spaans was me hutmaat, Arie Roosendaal bootsman, gieren van de pret,niets was onmogelijk.
Met het aantal mensen wat op zo'n bootje voer kan je nu een paar grote containerschepen mee bemannen.
Het scheepje kon snel varen een 17- mijl trok het er wel uit maar dan lag het na 2-3 dagen weer te drijven en dat kostte natuurlijk een hoop geld en ook de charters, wij voeren voor Fred Olsen, Noorwegen, gele pijp met een vlag met bal. Het motor probleem scheen niet opgelost te kunnen worden en in 1962 moesten we bij de werf Vlaardingen-Oost van boord af omdat het schip gesloopt zou worden. Achteraf ( enige maanden later) hebben ze het probleem  gevonden en naar ik had begrepen was het de motor die door hitte, schudden en rammelen iets van de fundatie verschoof ( ik ga hier niet over discuseren, want ik heb daar geen verstand van)  en dat al het repareren op zee geen nut had gehad doordat als de motor goed was afgekoeld deze gewoon weer gestart kon worden, maar ja zo blijft het werk in de wereld. Ik denk dat ze toen uit blijdschap voor de 3e stuurman een hut aan bakboord hebben gebouwd want die arme sloeber had eerder zijn onderkomen in het steriele hospitaaltje en het Hagno-tje heeft nooit meer zo snel gevaren.
Gr.
Jan.

[J.H.]

Hagno-1960-1974.
Geb.N.V.Scheepswerf De Hoop, Lobith ( 240)
Brt-1129.44 x Ntr-582-18 x Dwt-1324.
79,08 x 11,38 x 6,25.
Werkspoor-1850 pk.
1960-Hagno.
Eign: Mij Vriesvaart,  Hudig & Veder, R'dam.
1974-Freia, Cyprus.
1976-Brigitte, Cyprus.
1979-Oran, Panama.
13-01-1981 nadat het een 3 maanden daarvoor in de brand had gestaan werd het tijdens een zware storm v/d ankers geslagen
en strandde op een havenpier van Christobal, lek en gedeeltelijk gezonken, later gelicht en gesloopt.

[J.H.]

Hagno

[bomme]

heb jij toevallig ook op de Trito gevaren? vervoerde stukgoed naar Belfast en van Dublin met koeien en paarden naar Amsterdam.
er zaten ook veel Scheveningers op zoals ik en elke twee weken thuis.
Ook hier kon alles tot vis roken toe.

Fred

[J.H.]

Echo-1883
Geb.bij Piet Smit jr, Slikkerveer.
Brt 981 x
65,20 x 9,30 x 4,67 dg 3,74.
Triple exp. 105 Ipk,
1883-Echo.
Eign: Hudig & Veder, R'dam
1889-Echo, Duitsland
1931-Susa, Duitsland
1936 Gesloopt,

[J.H.]

Arundo-1890-1905
Geb C.S.Swan & Hunter , Newcastle (151).
Brt-1698 x Nrt-1236.
83,57 x 11,38 x 6,02 Compond-132 Npk.
1890-Arundo
Eign: NV Hudig & Veder 's Stoomvaart Mij, R'dam.
1905-Iwan Asbeleff, Rusland.
1920-Sam Massino,. Frankrijk.
1922-Savonia, Finland.
1956-te Emden gesloopt

[J.H.]

Celaeno-1894-1911
Geb.Bij Wm.Doxford & Sond Ltd, Sunderland ( 222)
Brt 2760 x Ntr 1712,
91,47 x 12,80 , 6,71 x dg 5,25 mtr.
Triple exp. 251 Nhp
1894-Cealeano.
Eign-Hudig & Veder's  Stoomvaart Mij, R'dam,
1911-Prado, Uruguay,
1914-Prado, Spanje.
1918-Begona 2
1924-Sodupe
1933 Gesloopt

[J.H.]

Themisto-1901-1923
Geb.bij Swan & Hunter Ltd, Newcastle ( 266).
Brt-3594 x Nrt-2327 x Dwt-.
106,344 x 13,77 x 8,79.
1400 pk.
1901-Themisto.
Eign.Hudig & Veder's Stoomvaart Mij, R'dam.
1918-Volgens het recht van Le Droit 'd Angarie door Amerikaanse regering in beslag genomen, Amerikaanse vlag.
In beheer bij United States Shipping Board, dienst bij Emergency Fleet Corp.
1921, Akte ingetrokken, terug naar eigenaars.
1923-Ostzee, Eign: Stettiner Dampfer Com A.G.,Stettin, Duitsland.
1930-Alimnia.
Eign: Nord Deutsche Lloyd A.G., Bremen.
1936-Kythera.
Eign: Atlas Levant Linie A.G., Bremen.
1939: Gerda Ferdinand.
Eign:Dampfschiffs Rhederei Hugo Ferdinand, Rostocfk, Duitsland.
28-11-1941,gestrand op Argus Island, ter plaatse gesloopt.