Herinneringën deel 2

[vreemdeling]

Rond 1930 hadden bepaalde Franse reders het niet zo voorzien op motor trawlers die werden gebruikt voor de visvangst bij New Foundland,
In hun ogen was de motor trawler onbetrouwbaar en zeker ook voor deze verre visserij. Een artikel in een der vakbladen gaf echter een heel andere kijk op de motor trawlers.
Dit zelfde hebben we gezien in de artikels over Schotland met betrekking tot de trawl visserij uit Aberdeen en ook bij de drifters in andere Schotse havens havens.
Ook was er vrees dat de trekkracht van de motor bij de trawl visserij niet voldoende was
Maar er waren ook plus punten.
De kosten van de voortstuwing veel lager.
Een grotere laadruimte en draagvermogen
Een grotere actie radius.
Het machine vermogen van de motor trawlers was gemiddeld 850 pk en de stoomtrawler had voor hetzelfde resultaat  een machine nodig van 1000/1100 pk
Hierbij kwam nog een andere vergelijking met betrekking tot de exploitatie kosten
De gebruikte cijfers voor de kosten zijn ook die van 1930.
Het machine- en motor vermogen van de schepen lijkt nu weinig in vergelijking met het vermogen van de trawler op dit moment,, maar de voor oorlogse trawler Haarlem had ook al 800 pk.
Al deze trawlers hadden een tank voor levertraan, wat ook aan boord werd gefabriceerd.

De vergelijking is van een stoomtrawler van 1100 PK en een motortrawler van 800 PK
De schepen maken 2 reizen per jaar heen en terug naar de banken bij New Foundland, gedurende een campgne van 9 maanden.
De reis heen en terug duurt ongeveer 12 dagen. De schepen blijven ongeveer 116 dagen op de banken vissen
De motor trawler kan ruim de benodigde brandstof meenemen voor de reis heen en terug  en het verblijf op de visgronden.
Het stoomschip is genoodzaakt de visserij bij New Foundland 2 maal te onderbreken om bunkers en water te gaan halen.
Dit houdt dus in dat de stoomtrawler maar 100 dagen effectief kan vissen 

                          De conditie van belading heen en terug.

                                                           Stoom             Motor
Gewicht leeg schip + uitrusting         1080                1000
Brandstof                                             640                  305
Smeerolie                                                2                    10
Water                                                     78                   30
Zout                                                      500                 700
Bemanning en proviand                         20                   20
Totaal                                                  2320               2065

De stoom voortstuwing verbruikt  12 ton kolen per dag gedurende een reis van 140 dagen. Totaal gebruik is dan ongeveer 1700 ton.
Het schip is dus genoodzaakt om 2 maal kolen te bunkeren.
Bunkeren wordt gedaan in Sidney of Halifax op New Foundland en de bunker prijzen waren daar hoger.
De reis van de banken naar deze havens heen en terug duurt 8 dagen, dus 16 dagen verlies en gedurende deze tijd vist het motorschip door.
De vangsten werden in die tijd aangegeven in quintaux,  Dit is een gewicht van ongeveer 55 kg.
Bij verkoop werd ook de prijs per quintaux berekend
Als we veronderstellen dat het stoom aangedreven schip in honderd dagen 15000 quinraux vis vangt ( is ongeveer 825 ton ) zal het motor schip 17400 quintaux vangen
( 957 ton ) en hierdoor ook nog eens 5 ton levertraan extra heeft.

                                   Belading bij de thuis reis.
                                                               Stoom            Motorschip
Gewicht leeg schip + uitrusting              1080               1000
Brandstof                                                  216                   75
Smeerolie                                                      1                    5
Water                                                          34                     4
Bemanning en proviand                             10                    10
Gezouten vis                                             825                 957
Levertraan                                                   15                   20
Totaal                                                      2160                 2071

In vol beladen toestand kan een stoomtrawler 960 ton vis en 20 ton levertraan meebrengen en de motortrawler 1200 ton vis en 26 ton levertraan.
We zien dus dat de motortrawler door zijn langere verblijf op de visgronden 2400 quintaux meer vis en 5000 kg. levertraan aan boord heeft.
Verkoop prijzen van de vis is 120 Fr. Per quintaux
                              levertraan     5 Fr. Per Kg.
Opbrengst vis       129 x 2400     =   288.000 Fr.
       ,, levertraan       5 x 5000     =      25.000 Fr.
Per reis dus                                        313.000 Fr.
Per visserij campagne  ( 2 reizen )  2x 313.000 = 626.000 Fr.

Brandstof verbruik.
Stoomtrawler met een 1000 pk machine heeft een gemiddeld verbruik van 12 ton kolen per dag.
De reis heen en terug en het verblijf op de visgronden duurt ongeveer 140 dagen.
De prijs van de kolen was gemiddeld 170 Fr. per ton, smeerolie 5000 Fr. per ton.
Kosten kolen   1680 x 170  =  285.000 Fr.
     smeerolie          2 x 5000=    10.000 Fr.
     water                                     22.500 Fr.
Totaal                                        318.000 Fr.

Motortrawler.
Gedurende 140 dagen van de uit en thuis reis en het verblijf op de visgronden of 3360 uur werkt de motor als volgt.
1.Gedurende 24 dagen of 576 uur op vol vermogen van 800 pk voor de reis heen en terug.
2.Gedurende het vissen met de trawl 1856 uur met een vermogen van 450 pk
          ( 160/165 omwentelingen
     3  Gedurende 928 uur gestopt tijdens het halen van de trawl.

De hulp motot werkt voor de gehel periode op de banken tijdens het vissen, ongeveer 2784 uur met een vermogen van 50/60 pk.
De kleine hulp motor van 15 kW werkt gedurende de uit en thuis reis ongeveer 600 uur.
Verbruik motor
1.0.175 x 800 pk x 576 uur    =   80.640 Kg.
2.0/180 x 450 pk x 1856 uur  = 150.330 Kg.
Hulp motor
     1  0.190 Kg x 50 pk x 2784 uur=  26.450  Kg
Motor 15 kW.
1.0.250 x 20 pk x 600 uur         =    3.000 Kg
2.verwarming                            =  12.000 Kg
Prijs brandstof 600 Fr. per ton.
Olie verbruik 272 ½   x 600 Fr.       =     163.500  Fr.
Smeerolie          5       x 5000 Fr.     =       25.000  Fr.
Water                                               =          5.000  Fr.
Totaal                                               =     193.500  Fr   

Verschil in kosten 318.100 -193.500 = 249.200 Fr. voor 2 reizen
Het verschil in rendement van deze 2 schepen is dus 616.000 + 249.200 = 875.200 Fr
in het voordeel van het motorschip.   
Ondanks het succes van de diesel motor, werden er voor bepaalde reders nog steeds stoomtrawlers gebouwd, maar nu waren de schepen met een olie stook installatie uitgevoerd. Dit gaf een verbetering van de economie t.a.v. kolen als brandstof en verschafte het schip een grotere actie radius.
Ik ben niet op de hoogte wat de koers van de Franse Franc in 1930 was in vergelijking met de Nederlandse gulden., anders had ik het omgerekend.

Gegevens uit  Les Chalutiers s'en vont en Guerre.

[Wybe-M2]

Wybe staat er helemaal niets in dan,ook niet voor een beetje stroom te draaien voor zen aparatuur.??

Dit ging over de Tres Hombres.

Op http://winewomantravel.wordpress.com/2011/11/17/fair-transport-the-ship-tres-hombres/ vond ik vanavond: The 32 metre schooner brig Tres Hombres is the ambassador for the concept, a vessel that appears pure 19th century, all sail and no engine.  But look again:  she carries two small windmills on her stern which, together with a drag generator which is towed underwater, create enough energy to continually recharge batteries to support a full complement of modern navigational technology.

[De spienet]

96 cent cor

[vreemdeling]

                                          Trawlers Lorella en Roderigo

Aan het einde van Januari 1955 was een groep trawlers van Hull en Grimsby vissende ongeveer 50 mijl NW van de Noordkaap op IJsland. Twee trawlers, de Lorella en Roderigo, beide uit Hull waren hierbij. Beide waren het stevig gebouwde schepen,
De Lorella was 559 ton en was 170 voet lang en was in 1947 in Beverley gebouwd .
Steve Blackshaw was haar schipper en was een veteraan trawlerman die zijn schippers papieren in 1932 had behaald. Zijn grote bekendheid met de Arctische visgronden had hem alles geleerd wat er over zeemansschap was geschreven en nog wat meer wat niet geschreven is.
De Roderigo, voorheen de Princess Elizabeth, ook in 1950 in Beverley gebouwd had schipper George Coverdale aan boord, 40 jaar oud en ook een geroutineerde visserman, die zijn schippers papieren 10 jaar geleden had behaald. Zoals ik nog weet, was de visserij erg goed. Grote kuilen met kabeljauw en er tussen door wat schelvis. Plotseling begon het uit het ZW te waaien.
Het gebied waar de schepen visten, was een deel van de Denemarken Straat en is gelegen in een driehoek wat wordt gevormd door de oost kust van Groenland naar het westen en in het noorden door de Pool ijskap en is een turbulent stuk water wat je nergens op aarde zal vinden.
Wanneer de wind op steekt, wordt een kalme zee veranderd in een kokende ketel wit gekuifde bergen van water, met een snelheid die je moet hebben meegemaakt om zoiets te kunnen begrijpen. Een ander klimatologisch karakter van deze regio is de snelheid van het veranderen van de ZW wind in harde of stormkrachtige wind en als deze ruimt naar het NW,  brengt  het wat vorst met zich mee en veroorzaakt ijsafzetting.
Dit is nu precies wat er gebeurde op de morgen van de 25e Januari .
De meeste trawlers haalden hun trawl scheep en zochten opper in de Isiafjord. De Lorella en Roderigo besloten op de visgronden te blijven en het weer af te wachten, een beslissing wat veelal een goede keus bleekt te zijn. Alleen dit maal liep het op een catastrofe uit.
Later op de dag, toen de weersomstandigheden verslechterden met een alarmerende
snelheid, vertrok de Rodegiro als nog om opperte te gaan zoeken. Maar door de nood oproep van een andere trawler uit Hull, de Kingston Garner, veranderde zij van koers. Aangekomen zijnde op de positie welke was opgegeven in de nood oproep, vond zij niets. De Kingston trawler had de veiligheid bereikt, maar was niet in staat de nood oproep te herroepen.
Maar nu was de Lorello in hopeloze moeilijkheden, slagzij makend in een huizen hoge zee. George Hobson, haar marconist, zond een nood oproep uit.
Maken slagzij. Onmiddelijke hulp gewenst.
De Roderigo beantwoordde de nood oproep. Waarschijnlijk had op dit punt schipper Blackshaw zich zelf in veiligheid kunnen brengen, maar zijn kameraad had hulp nodig,. En zich houdend aan de traditie van zo'n oproep, trachtte hij hulp te verlenen.
Hij kwam uiteindelijk bij de Lorella, maar was toen zelf zwaar met ijs bedekt. De Roderigo was nu in dezelfde wanhopige situatie als haar zuster. De mensen op de schepen die de opperte van de wal hadden opgezocht, zaten gekluisterd aan de radio, toen het drama zich ontvouwde.
Wij kapseizen, klonk het noodsein door de ether en de marconist van de Roderigo, George Leadly, zond dit bericht zeven minuten uit.
Conditie is te verschrikkelijk om het schip te verlaten. Wij hebben onmiddellijk hulp nodig. Daarna stilte,
Alle grote trawlers vochten zich naar buiten uit de betrekkelijke veiligheid van de fjord, om een poging te wagen om te redden, En in de onmogelijke weers omstandigheden werden zij gedwongen deze poging te stoppen of hetzelfde lot te ondergaan,
Op z'n minst één trawler, de Lancella, weigerde op te geven. In de wind van 75 knopen per uur, vries temperatuur , toren hoge golven en hevige sneeuw en hagelbuien, bleef zij volhouden om te zoeken naar de getroffen schepen, tot de morgen van de 27ste Januari, De moed van deze mensen was te vergeefs,
Op 26 Januari 1955 zonken de Lorella en Roderigo in deze ijzige wateren.
Veertig mensen kwamen om en dertig kinderen werden vaderloos.
Maar de honger van de zee was nog niet gestild. Dezelfde dag, meer naar de kust, zond ook de 650 ton IJslandse trawler Edill Raude een noodsein uit.
Zij maakte slagzij dwars van Ritur Huk, Een hulp ploeg van de wal met behulp van een andere trawler, redden  26 van haar 34 koppige bemanning. De andere acht verdronken. De overlevenden hielden zich vast aan de bovenkant van het stuurhuis en het want, de enige plaatsen van het schip die nog boven water bleven.
Op de 2e Februari pikte een IJslandse trawler een leeg reddingsvlot op, 55 mijl NW van de Kaap, wat toebehoorde aan de Roderigo.
Geen spoor van deze ongelukkige schepen werd gezien.

Einde
     

 

[Maart]

Mooi stukje weer en wat een ellende

Maart

[zier]

Zeg dat wel.......maken wij ons druk om ons pensioen.

[vreemdeling]

Vraag aan Postboy en Zier of andere trawler lui.

In het artikel over de Franse trawlers, vissende bij New Foundland, kunnen we lezen dat deze schepen olie fabriceerden. Ik neem aan dat het een soort levertraan is.
In een ander artikel over de visserij bij Groenland heb ik gelezen dat daar een van de Engelse trawlers een lever ketel aan boord had. Deze ketel zal dan ook waarschijnlijk voor hetzelfde doel zijn gebruikt.
Werd dit ook gedaan op de Hollandse trawlers of was de lever die apart werd gehouden, een bijverdienste voor de bemanning ( smees ) zoals ook werd gedaan op de Scheveningse trawl schepen.
Werd deze lever ook gebruikt voor de fabricage van olie ?
Waar werd deze olie voor gebruikt.?
Werd dit werk in Scheveningen gedaan en door wie.?
Wie kan hier iets meer over vertellen ?

Wel weet ik dat een van de nieuwe schepen die door Jacob Taal werd toegestoken, ( ik meen dat het de Yke was ), een installatie aan boord had voor de vervaardiging van vismeel.
Schijnt geen suces te zijn geweest.
Installatie was al snel “in de soep” gedraaid.
Zijn meerdere schepen met zo'n installatie uitgerust of is het bij een expiriment gebleven ?

Cor

[Rinus.N]

denk niet dat er een traan stokerij op scheveningen was dan had je het wel geroken heb ik het over na de oorlog
 grote af nemer van die traan was/is unilever

[zier]

Cor van schev. Als ze op de rondvis zaten leverde de krijt ezel de vaten en daar gooide je de lever in kreeg je 20 gulden voor een vat ,dat was smees voor de mensen.
Van ijmuiden hadden de meeste een traankookerij dat was het pakje aan voor de mach. Wat het koken betreft en deelde de maatsch. Ook in mee, ook wat betreft de verse lever en de kuitjes.

[zier]

Jan,heb jij daar nog een foto van van de lorella en de roderico.

[vreemdeling]

Zier,
Ik denk dat Jan nog steeds in Schotland zit,
Zijn laatste bericht war ik van hem heb ontvangen was van 12 december.
Daarna zou hij voor enkele maanden naar Schotland gaan.
ik verwacht hem pas half Februari weer thuis.

Cor

[zier]

Ja bedankt cor,nou dan wachten we wel af,ik ben eigenlijk benieuwd wat voor type schepen dat waren ,ik bedoel een kleine brug net als de postboy een lage opbouw of een hoge opbouw net als die met die dubbele brug.

[vreemdeling]

                                  Visserij bij Groenland

Een kleine handvol koelbloedige schippers is afgeweken van het normale werkpatroon. Om naar de stormachtige en met ijs besmet wateren rond Groenland te varenen om daar te gaan vissen. Gewoonlijk is dit tussen Juni en September.
Gemeten in de Noord-Zuid richting is Groenland 1670 mijl lang,en met haar oppervlakte van 84000 vierkante mijlen maakt het Groenland tot het grootste eiland in de wereld.
Van het land is voor 85 % bedekt met een permanente ijskap, dat op sommige plaatsen wel 10.000 voet dik is. Eens was het een kolonie van Denemarken maar is nu een deel van Denemarken. Het eiland heeft een bevolking van 54000 inwoners, waarvan de meesten  in een smalle kuststrook langs de mildere ZW kuststrook wonen. Waarschijnlijk waren de Vikingen de eerste Europeanen die Groenland bezochten en de overblijfsels van de oude Viking nederzettingen kunnen vanuit zee worden gezien langs de kust van de Juliana baai tussen kaap Farewell en kaap Desolation.
Iedere visgrond in de poolgebieden heeft zijn eigen particuliere problemen en gevaren voor de visserlui die stoutmoedig genoeg zijn om daar heen te gaan en in dit geval is Groenland geen uitzondering. De eerste hindernis die moet worden overwonnen is de lange reis van ongeveer 1500 mijl vanaf de Humber tot aan kaap Farewell, het zuidelijkste puntje van het eiland. De afstand is niet verder dan een reis naar het oostelijk deel van de Barentszee. Maar het verschil is dat 1100 mijl van de overtocht vanaf de Butt of Lewis tot kaap Farewell, door de afgelegen en dikwijls stormachtige Noord Atlantic, moet worden afgelegd en ook een stuk noordelijker ligt van de normale scheepvaart routen. En in het westelijke eind van de tocht is er nog het gevaar van de ontmoetingen met ijs.
In het noordelijker deel van de Noord Atlantic is er de heersende westen wind en bereikt vaak stormkracht en in het midden van de Oceaan kan de hoogte van de rollers je schrik aan jagen.
Een reis in een periode van 1954, aan boord van de Northern Pride, mijn eerste reis als schipper, vochten we gedurende de gehele overtocht tegen de stormachtige wind.
Met een gemiddelde snelheid van 6 mijl kostte het ons 9 dagen om kaap Farewell te bereiken. Het is een eenzame tocht. Zover benoorden de Atlantische vaarroutes, zal de enige schepen die je zult ontmoeten nadat je de Butt of Lewis achter je hebt gelaten, vreemde trawlers zijn op de thuisreis. Bij kaap Farewell moet je de beslissing nemen, waar je met vissen wilt beginnen. De gronden waar de meeste trawlers vissen, beslaat een gebied van vijf of zeshonderd mijl langs de westkust en de schipper is aangewezen op de praai rapporten via de zenders van de andere trawlers, die reeds op deze visgronden aanwezig zijn. Ook de rapporten over de weersgesteldheid en de rapporten of de gebieden voldoende vrij van ijs zijn om het vissen mogelijk te maken.
En ook zijn eigen ervaren bevindingen nodig om een beslissing te nemen.
Om te varen en te vissen in deze wateren, moet je wel iets weten over de getij stromingen en de wind die de verplaatsing van het ijs besturen.
Een koud water stroming vloeit in een cirkel vormige beweging van Baffin baai langs de NW kust van Groenland, draait naar het westen dwars over de Davis straat, op ongeveer de hoogte van de 70ste breedte graad en draait dan naar het noorden om dan langs de oostkust van Baffin eiland te stromen.
De Oost Groenland stroming, een andere koudwater stroom, loopt zuidwaarts langs de oost kust van Groenland en stroomt dicht langs de kust en na kaap Farewell stroomt zij naar het noorden en stroomt langs de west kust. Benoorden kaap Desolation draait zij naar het westen, kruist de Straat en draait zuidwaarts en vormt de Labrador stroming. Een andere stroming beïnvloedt ook het vissen. In het midden van de Atlantic, een arm van de warme NO stromende Golf stroom, de Irminger stroom, vloeit naar het noorden in de Denemarken straat, draait naar het westen op ongeveer de 64 lengte draad en bij het naderen van de oostkust van Groenland draait zij naar het zuiden en bij het ronden van kaap Farewell stroomt zij naar buiten en stroomt parallel met de oost Groenland stroming.
In de lente begint het zee ijs aan de rand van de ijskap te smelten en breekt af en de gletsjers, rivieren van ijs van honderden voeten dik, beginnen naar zee te kruipen.
Daar het eind van de gletsjer in zee wordt gedrukt, dwingt het zeewater geleidelijk de bodem laag van het ijs omhoog, vormt een overhang die eventueel afbreekt en een ijsberg is het resultaat. De gletsjers van NW Groenland kalven af met een gemiddelde van 1000 ijsbergen per jaar en waarvan velen hun weg vinden in de Adlantic. Een groot gedeelte van deze ijsbergen ontsnappen nooit. Ze drijven zuidwaarts met de stroming, worden naar het westen gestuurd dwars over de Davis Straat en bij het bereiken van de kust bij Baffin eiland, worden zij noordwaarts gedreven en weer ingesloten door de ijskap als de winter vorst weer terug keert en de zee dicht vriest. Echter niet zo productief als de gletsjers van NW Groenland, hebben de gletsjers aan de oost zijde een groter effect voor de visserij. De hoge bergen ijs die afbrokkelen, verplaatsen zich zuidwaarts en gaan rond kaap Farewell door de East Groenland stroming en door, als het waren van een toverspreuk, door de  noordelijke wind. Gepaard gaande met veel pakijs en talrijke bergen van de smeltende ijskap.
Naast het gevaar voor de navigatie, hebben deze ijsbergen effect op de visserij op een minder zichtbare wijze. Als de gletsjer met kracht zijn weg zoekt zeewaarts door de valleien en ravijnen, worden grote stukken rots en ook rotsblokken in de basis van het ijs opgenomen. Als de ijsberg zuidwaarts drijft ontmoet zij het warme water van de Irminger stroming en het onder water gedeelte van de ijsberg begint te smelten.
Als het smelt proces zich voort zet, komen de stenen en rotsblokken vrij en vallen op de bodem. Gedurende eeuwen heeft dit proces zich herhaald met als resultaat dat de bodem in het diepere water rond kaap Farewell en het zuidelijk deel van de Davis Straat is bedekt met een hoop stenen, wat trawling onmogelijk maakt. Door dit natuurlijke fenomeen is trawlvisserij beperkt tot ondiep water dicht bij de kust, binnen de 50 vadem lijn.
De rede dat dit ondiepe water relatief vrij van stenen is, komt door dat de grote ijsbergen, die wel 80 vadem in het water steken, aan de grond lopen voordat zij dieper water kunnen bereiken.
Er zijn ook andere factoren behalve het te moeten werken dicht bij de kust en die er bij komen en vissen op de kaap Farewell gronden een zeer gevaarlijke bezigheid maakt.
De stroom die westelijk stroomt rond kaap Farewell is zeer sterk en stroomt rechtstreeks tussen 2 rotsformaties die ongeveer 4 mijl van elkaar in een oost-west richting liggen en ongeveer 3 of 4 mijl van de kust, wat de zeeruimte van de visgronden beperkt. De trawl halend bij een sterk getij is uiterste voorzichtigheid  nodig om te verhinderen dat de trawler op de rotsen wordt gezet.
Een ander klimaat verschijnsel, speciaal in deze regio, wat ook invloed heeft op het vissen, is de wind, veroorzaakt door een luchtstroom systeem. De kustlijn rond kaap Farewell wordt gedomineerd door 3 erg hoge kapen met hellingen die stijl naar beneden lopen tot aan de zee. Gedurende de namiddag in de zomer maanden, wordt de lucht op de hellingen verwarmd en stijgt op en als de avond nadert, stroomt de koude wind van de hoogvlakten naar beneden en vult het ontstane vacuum en veroorzaakt een stormachtige wind en hoge golven. Dit effect is puur lokaal en de mensen met ervaring van de locale trawlvisserij, vissen de gehele dag en als de avond valt, stomen zij 20 of 30 mijl de zee op, waar zij dan de vangsten van de dag kunnen verwerken , zonder te worden gehinderd door de inlandige wind.
In september 1952 was de Norman, een trawler uit Hull, met een kleine groep andere trawlers vissende op de Farewell visgronden. De visserij was erg goed en in de late namiddag, met hun dekken afgeladen met kabeljauw, haalden de schepen hun netten aan boord en stoomde zo'n 20 mijl de zee op om de dekken weer leeg te maken. Net voor het ochtendgloren van de volgende morgen, stoomden zij in dichte mist terug richting kust, om de visserij voort te zetten. Toen de schepen het ondiepe water naderden, kraakte er een MAY DAY oproep over de VHF radio. De Norman was op de rotsen gelopen en was door de mist niet zeker van haar juiste positie. De mist verminderde het zicht tot een paar yards en maakte het moeilijk voor de andere schepen om de Norman te lokaliseren. Ze waren er bang voor dat het gestrande schip, met haar bodem waarschijnlijk door de rotsen open gereten, terug zou glijden in dieper water en haar bemanning zou trachten naar de voorlopige veiligheid van de rotsen te zwemmen. Maar in het ijskoude water en de sterke stroom, zij weinig kans hadden om te overleven. Toen de mist op trok kon men de Norman zien, nog steeds vast op de rotsen. Was haar bemanning aan boord gebleven, zouden zij waarschijnlijk zijn gered. Bij deze ramp was er slechts één overlevende van de complete bemanning van twintig. De koksmaat, een jonge knul werd van de rotsen gehaald door een Noorse beugvisser. Schipper Charlie O'Neill van de trawler Thornella, eveneens uit Hull, haalde verscheidene lichamen uit het water.
Vissen op de Farewell visgronden is geen werk voor amateurs.

Wordt vervolgd

[Post Boy]

Boeiend stuk weer Cor,dat koksmaatje heeft toch alle geluk van de wereld gehad.

Hier een foto van de Northern Pride.


gr.Dirk.

[vreemdeling]

Het vissen langs de west kust van Groenland, wat de trawl visserij betreft, is meestal beperkt tot de kust wateren van de Juliana baat en de top van de buiten banken zijn redelijk vrij van stenen. In deze regio, wat in de meeste tijd door de mist is onderworpen, bestaat het grootste gevaar uit ijsbergen, ofschoon de komst van radar een hoop van de stress heeft verminderd. Ik heb een dozijn of meer ijsbergen gezien die in de Strait als een flottielje van schoeners voor bij dreven. Wind en tij nemen ze sneller mee als wij met de trawl konden trekken. Vaak strandde deze ijsbergen op de hellingen van de banken en op een reis gebruikte ik zo'n berg, die in 70 vadem water op de Danas bank was vastgelopen als een boei gedurende 5 dagen. En de ijsberg was er nog steeds toen wij naar huis vertrokken.
Trawlen was niet de enige visserij die bedreven werd op de Groenlandse gronden. Noorse en Faroer beugvissers visten vaak in de Davis straat, maar als er enige groep mannen was, die het slechter hadden als een trawler man, moet deze worden gevonden bij de Portugese dory vissers. Deze harde figuren werden per schoener naar de visgronden gebracht,
Bij aankomst op de visgronden wordt de kleine eenmans dory bij het eerste daglicht te water gelaten en het slachtoffer moet de hele dag vissen met een lijn in zijn hand en keert pas terug naar het moederschip, als de duisternis in valt. Bij terugkeer op de schoener moet hij eerst zijn gevangen vis fileren en inzouten en het aas en de vislijnen voor de volgende dag klaar maken. Alleen als al dit werk is gedaan zal hij zijn avondeten krijgen en kan hij gaan slapen. Bij het eerste daglicht, met alleen een fles wijn en een brood zal hij op weg gaan, om opnieuw te moeten  verduren om een dag te vissen in een kleine open boot. Deze schoeners blijven 5 of meer maanden in een gebied waar dichte mist heel normaal is en een krachtige stormwind plotseling en snel kan opsteken. Het verlies aan mensenlevens moet enorm zijn. Het was de gewoonte dat de kapitein van de schoener de trawlers per radio opriep, om hen te informeren dat er een aantal dory's in de mist verdwenen waren en vroegen om naar hen uit te kijken.
Een Portugese kapitein vertelde mij eens dat het de gewoonte was bij de dory visserlui, als zij hoofd van een gezin waren bij de aanmonstering, bij vermissing van hen werd verwacht dat zijn oudste zoon hem zou vervangen. Ik kan mij geen zwaardere manier vinden om zo je brood te moeten verdienen en het is zeker geen baan waar ik zin in zou hebben..
Onverschillig waar we visten, liepen wij een haven binnen als er nodige reparaties moesten worden uitgevoerd of provianderen of medische hulp nodig hadden en zodoende is mijn kennis van Groenland beperkt en hetgeen ik weet is van “ horen zeggen”. Gewoonlijk waren de haven autoriteiten Denen en de trawler bemanningen, met uitzondering van de schipper als het ten behoeve van het schip beslist noodzakelijk was, het niet geoorloofd was, om de wal op te gaan.. De reden  die voor deze uitzondering werd gegeven was dat het nodig was om gezondheids redenen en verkoudheid of influenza een epidemie kon veroorzaken bij de dorps bewoners.
Al de uitkeringen van het Deense sociale verzekering systeem zijn ook van toepassing voor de Groenlanders, met inbegrip van een ruime moederschap uitkering.
Maar ik heb deze gegevens ook maar van horen zeggen. Mij is diverse keren verteld dat de grootste ambitie van het grootste deel van de Groenlandse meisjes was, om zwanger te raken en zo van de voordelen van het moederschap te kunnen genieten.
Als een vreemde trawler langs de kade lag, waren de gecombineerde pogingen van Deense immigratie dienst en haven autoriteiten er op gericht, om te verhoeden dat het benodigde contact voor de meisjes realiteit was.
Schipper Mark (Snowy ) Tomlinson, die schipper was op de Northern Spray, die meer tijd in de Groenlandse wateren heeft vertoefd als menig andere schipper uit Grimsby beleefde het volgende.
Op een gelegenheid was de Northern Spray het binnenste schip van de vier schepen die aan de kade van Godthaab, de hoofdstad van Groenland, gemeerd lagen. Het verhaal, zoals ik het heb gehoord, was,  dat Snowy zich aanboord van een der buitenste schepen bevond om te kaarten met de andere schippers. Ondertussen was een groep meisjes er in geslaagd om de haven autoriteiten te ontwijken en aan boord waren gegaan van de Northern Spray.
Dit feit werd later omschreven als een orgie. Toen de politie uiteindelijk op de kade arriveerde, vonden zij naakte meisjes die na werden gezeten in het want en een van de meisjes werd een bad gegeven in een van de lever ketels.
Toen de Northern Spray in Grimsby binnen liep. was het rapport over het voorval haar reeds vooruit gesneld, waarschijnlijk door het Deense consulaat, met het gevolg dat schipper Tomlinson gestraft werd door de trawler eigenaars. De Gemeenschappelijke Verzekerings Maatschappij van Trawlers verklaarde dat hij geen schipper meer kon zijn op schepen die bij deze maatschappij waren onder gebracht en wat het einde betekende van zijn vissers loopbaan.
Snowy ging in beroep bij de rechtbank en hij won het geschil, maar ondanks de beslissing van de rechtbank werd hij nooit weer schipper op een andere trawler.
De man beroofd van de mogelijkheid zijn brood te kunnen verdienen en de geschiedenis van andere voorbeelden van het kartel van de trawler eigenaar, laat zien dat zij soms boven de wet stonden bij de controle van de visserij haven en het personeel wat daar werkte.
De schipper Jim Latham was een andere schipper die regelmatig de visgronden van Groenland bezocht en was in ieders ogen een groot man. Een man afkomstig uit Fleetwood en een oude familie vriend en hij had het commando gekregen over de Northern Princess, toen de Duitse scheepsbouwer haar in 1936 aan haar reder over droeg. Toen de Admiraliteit na de oorlog de schepen van de Northern maatschappij vrij gaf, werd hij schipper op Northern Duke, de Northern Gem en later de Northern Princess, het eerste schip van het na oorlogse scheepsbouw programma. De top verdiener van de maatschappij en waarschijnlijk ook van de haven en er waren veel records die door hem verbroken waren,
Een reis naar Bereneiland met de Northern Gem, klaagde Jack Baxter, een lid van de dekbemanning, dat hij buik klachten had en was zichtbaar in grote moeilijkheden. Jack had al een lange tijd bij ons gevaren en was een harde werker en de laatste man aan boord die zou simuleren. Als gevolg hiervan gaf Jim het bevel de trawl scheep te halen en we gingen op weg om medische hulp te halen. De dichts bijzijnde dokter was in Honnindsvaag, ongeveer 300 mijl van ons verwijderd en met de veiligheids klep buiten werking en natte stoom gebruikend liep het schip dit stuk reis met een snelheid van gemiddeld 16 knopen, de snelste vaart die ik ooit van een trawler heb gezien.
Bij aankomst vonden we de dokter al op ons wachtend in de loodsboot. De diagnose van de dokter was dat de patiënt een blinde darm ontsteking had en buikvlies ontsteking kon het gevolg ervan zijn en wilde men zijn leven redden, was een operatie noodzakelijk. Het dichts bijzijnde ziekenhuis was in Hammerfest, ongeveer 40 mijl verder en de dokter stelde voor om Jack over te brengen naar de loodsboot om naar het ziekenhuis gebracht te worden.
Schipper Latham weigerde om op het aanbod in te gaan. Als snelheid noodzakelijk was, konden wij de afstand in de helft van de tijd afleggen van wat de loodsboot er voor nodig had.. En zo, met de dokter aan boord ,vertrokken wij. Na de dokter en patiënt aan wal te hebben gebracht gingen we niet terug naar Bereneiland. Net 50 mijl van Hammerfest, zette we de trawl uit op de Cape Bank en vonden hier een goede visserij.
Een week later waren wij terug in Hammerfest. Jack was weer opgeknapt van de operatie en keerde met ons terug naar Grimsby. Vanaf dat moment pochte Jim Latham dat hij de enige schipper was van alle schepen uit Hull, die een man mee naar zee had genomen met zijn blinde darm en hem zonder weer terug had gebracht. De laatste keer dat ik hem levend zag was op de middag voor de dag van vertrek voor zijn laatste reis. Wij hadden zitten kaarten in de Cyclist's Club. Ik was op dat moment zonder schip en voor wij van elkaar afscheid namen, kwamen wij overeen dat ik op zijn terugkomst zou wachten en als stuurman bij hem zou monsteren voor de volgende reis.
Het was ongeloof waardig, Jim werd, toen zij nog op zee waren, ziek en hij dacht de visserij voort te zetten en het schip terug te brengen. Bij aankomst in Hull was hij in slechte conditie en  werd per brancard aan wal gebracht. Een van de ambulance broeders slipte over wat slijm op de vloer van de visafslag en hierdoor viel Jim op zijn hoofd. De volgende dag stierf hij rustig.
Het was zijn wens, als hij aan zijn eind was gekomen, dat hij op zee begraven wilde worden en toen zijn schip , de Northrn Princess, weer uit voer, had zij de verzwaarde doodkist aan boord. Schipper Jimmy Norman bracht het schip naar de visgronden en hield een sobere begrafenis dienst ver weg in de Noord Atlantic en de overblijfsels van de man die zoveel tijd van zijn leven had doorgebracht in deze verlaten wateren, was nu veroordeelt tot zijn laatste rustplaats op de bodem van de zee.

Wordt vervolgd