Herinneringën deel 2

[J.H.]

Zier dat kwam door de stroom, loodsen waarschuwden daar voor, het schijnt dat daar een diep gat zat of nog zit , dan ging eerst de kop met een ruk naar stuurboord en dan automatisch volgde het kompas ook natuurlijk, aan de groene kant had je er geen last van.
gr,
Jan.

[zier]

Ja dat kenne die loodsen nou wel zegge,maar ik vraag me af wat had die daar te zoeken zo dicht onder de kant,hij komt van de lofoten af,als die daar niet aan de grond gelopen was had die scarborough head wel onderste boven gevaren en daarna de spurn,en dan met zulke weersomstandigheden.
Maar het zal wel een raadsel blijven.

[Zeester]

ze schreven het wel een beetje raar vind ik hoor!!
Stuurman, 2 Machinisten,6 Matrozen, en een Kok!

[J.H.]

GY-1018-Moravia

[vreemdeling]

Correctie.
Bij verhaal Moravia is per abuis een verkeerd visserij nummer geplaatst.
Het visserij nummer moet GY 1018 zijn i.p.v. GY 1180.
Sorry voor het ongemak.
Cor.

[vreemdeling]

Het niet vertellen aan anderen wat je had gevangen of waar je had gevist, was niet alleen een veel voorkomende handeling bij de drijfnet vissers, maar even goed gebruikt bij de trawlvisserij en niet alleen in Nederland maar eveneens in andere landen. Het dagboek zal het u laten zien.

                                     Dagboek van een onbekende schipper.
                                                             1977

21.8.77  vertrokken.
Uitgezet bij Sunborough. Alle schepen zijn hier. Maar we doen het niet goed.
Windkracht 9 NNO. Twee mijl van ons vandaan zoekt ook  het patroulle vaartuig
beschutting bij Lerwick en zij zal het ons dan ook niet lastig maken.
Ongeveer alle schepen liggen meer zeewaarts te steken.

23.8.77.
Hebben 200 manden scheep gehaald. Ik heb de andere schepen verteld dat ik lig te steken. Zij weten niet dat ik binnen de territoriale wateren aan het vissen ben.
Moet maken dat ik de vis opgevangen heb voor de andere schepen weer gaan vissen.

24.8.77
Buitengewone visdag. Bij elkaar 800 manden. Schepen zeewaarts liggen nog te steken. Zij denken ook dat wij liggen te steken ( ha, ha, ha, ) Dat is 450 kits vis in twee dagen. Moet maken dat ik alles heb gevangen voor de weers situatie beter wordt. De wind is nog steeds NNO.

 24.8.77
We hebben net weer uitgezet. Verrekte goede trek. Ik ben nu de vis aan het opvissen.
Verrekt, weer 250 manden vandaag. 3 dagen vissen voor 600 kits.

25.8.77
Weer eens 300 manden. Ik ga het de andere schepen vertellen als ik nog eens 500 manden heb opgevist, Nee, laat ik er 700 van maken. De anderen zullen zich belazerd voelen. Sta nu 47 uur op mijn poten zonder te slapen. Ik moet snel eens gaan slapen.

26.8.77
De stuurman zegt dat we nu 800 kits aan boord hebben. Moeten morgen naar binnen voor ijs. De schepen buiten de territoriale wateren vangen tussen de 10 en 50 manden, stom .... dat zij niet binnen de territoriale zone durven komen. Sta nu 54 uur op mijn poten. We hebben 9 uur liggen strippen. Ik ben naar beneden gegaan om de stuurman in het visruim te helpen, Hij kan haast niet meer op zijn benen blijven staan, Moeten al de vis spoedig van dek af hebben anders zullen anderen het zien.

27.8.77
Lopen Lerwick binnen. 3 uur slaap gekregen. 900 kits vis aan boord. Ik heb Keith op de Carlisle verteld over onze visstek en vertelde hem, dat hij het ook aan Jack Major moest laten weten door middel van onze code ( hij zei, dat hij het zou doen )

28.8.77
Hebben ijs aan boord en uitstomend. De andere schepen stomen naar de Papa bank.
Stomme klootzakken. Keith en Jack vangen nog steeds veel vis waar ik vandaan ben gekomen. Ik heb de reder gebeld en hem verteld dat we 900 kits aan boord hebben. Ik ben eigelijk een rotzak. Wij zijn nu 7 dagen uit.

29.8.77
Keath en Jack hadden een vangst van 200 kits elke dag. Ik hoop dat zij geen leugens vertellen maar dat zullen ze niet doen, nu ik hun het visstek heb laten weten. Ik voel me wel schuldig dat ik het niet aan de andere schepen heb verteld. Maar laat ze de pest maar krijgen. Wind nog steeds NNO kracht 4.
Hebben 1000 kits aan boord.
Dave Cooper riep me op op de 2382 meter band. Probeerde hem te vertellen wat er gaande was, maar dan in bedekte termen.
Jack zei dat hij kon “barsten” . Maar dat kan ik niet doen, hij is ook een collega.
Vertelde Dick Cooper dat hij maar eens langs moest komen voor een fles drank, wat een code is tussen ons, als we een goede vangst hebben,  maar hij zei dat hij te ver weg was.

30.8.77
Net gehaald, 50 manden.
Dave Cooper roept mij op V.H.F band op. Kan hem niet antwoorden wat ik zat op een lagere frquentie en als ik naar een hogere frquentie zou gaan,  zouden de andere schepen mee kunnen luisteren. Ik riep hem weer op dat hij mij moest oproepen als hij dichter bij was, daar mijn V.H.F. kapot was. We zijn nu 9 dagen uit vandaag en wij maken een goede reis. Keath en Jack en ikzelf zij hier de enige schepen. Ben benieuwd of Dave Cooper nog komt. Hij is gekomen. Ik hoorde hem zo juist en vertelde hem het verhaal,
Hij was erg blij want had had een slechte tijd achter de rug en nog maar twee dagen over om de reis wat goed te maken.

1.9.77
Alle vier hadden we een goede visdag. Vertelde de drie anderen ook de overige schepen het te laten weten. Zij lachten me uit en vroegen me hoe ik dat zou willen doen. Ik riep alleen Pete Brown van de trawler Yerso op en vertelde hen dat ik zo juist had gehaald en 600 manden had gevangen ,maar in werkelijkheid waren het er maar 10 en de volgende trek 200 maar het waren er maar 60.

2.9.77
Al de schepen die hier nu vissen doen het vrij goed. Zij allen bedanken mij dat ik hen heb verteld over deze stek. Ik vertelde hen wel, dat ik het hen niet eerder heb laten weten.
Ik ben een leugenaar ... maar het is nu eenmaal zo. Ik wilde het voor mij zelf houden.

3.9.77
Heb de schepen wijsgemaakt dat ik de hele nacht heb liggen strippen., maar dat is niet waar. De stuurman vertelde me dat we 1500 kits aan boord hadden.
Heb de reder gebeld om te zien of we naar huis konden komen. Ik hoop hartstikke dat  het mogelijk is. Ik krijg er een beetje genoeg van. Gisteren in het geheel niet geslapen. Wind Oost, kracht 3.

4.9.77
Binnen gekomen.Gelijk met Dave Cooper. Wij gaven 1600 kits op. 900 kabeljauw, 400 schelvis, 100 haai en 200 koolvis. We zullen een goede reis maken.
Dave Cooper geeft 1000 kits op voor een 17 daagse reis. En wij deden het in 15 dagen en losten 1671 kits en braken een haven record. En besomden 42.532 pond.
Een fles champagne.
Dave Cooper besomde 26.000 pond, Keith Herron geeft 1200 kits op, Jack Major 1160 kits en de andere schepen ongeveer 900 tot 1000 kits.

Dit dagboek werd ergens op een zolder in Grimsby gevonden.
Naam van de schipper en van zijn schip onbekend.

[zier]

Dat is een pracht verhaal cor.
Ik denk de pond toen ongeveer 4 gulden stond is niet slecht.

[Hans]

Schitterend verhaal, bedankt

[Maart]

Ook weer van genoten Cor

Maart

[witkwast]

Mooi verhaal waaruit blijkt dat de schippers altijd al voorzichtig waren met hun vangsten vrij tegeven niet alleen voor bevriende collega's maar ook voor de vissers van andere landen want die wisten op een gegeven moment ook wel ze het over hadden.  Onze schipper Jan de Niet had ook eens zo'n geheim bericht opgevangen en ging stomen naar de hem vermoedelijke plek. Nou hij had er geen spijt van. Dat was wel met de Vleetlogger.  

[J.H.]

Waar die schipper zelf op voer is niet te achterhalen.

Jack Major-      GY-398-Ross Tiger
Peter Brown-    GY-610-Yesso.
Dave Cooper-   GY-626-Ross Lynx
Keith Herron-   GY-681-Carlisle-

Jan.

[Maart]

Ross Tiger nou een museum schip in Grimsby Jan

Maart

[J.H.]

Ja Maart die hebben ze zuinig bewaard net eender als "onze" mijnenveger of wat het ook is geweest.
Gr.
Jan.

[Maart]

 

Maart

[vreemdeling]

                                                  Gered.
                         De Wolverhampton Wanderers.

Het was op 22 December 1957 dat de Wolverhampton Wanderers, een trawler uit Grimsby, haar weg vocht door een hevige storm en hoge golven en hierdoor geschiedenis te maken.
De 536 ton's trawler redde de 14 bemanningsleden van het koopvaardij schip Bosworth, wat geresulteerd heeft in een van de meest dramatische reddingen op zee wat ooit was  gedaan door een schip uit Grimsby. En het bracht roem voor haar schipper en bemanning.
De Walverhampton Wanderers was in 1946 in Beverley gebouwd voor de Boston Deepsea Fisheries in Hull en heette eerst St.Matthew.
Zij was een van de schepen die speciaal waren gebouwd voor een olie stook installatie.
De 166 voet trawler viste enige jaren vanuit Canada maar werd uiteindelijk in December 1956 door de Consolidaded Fisheries gekocht.
Zij maakte één reis naar IJsland voor de Consolidaded onder haar oude naam met schipper Bill Smith, voor zij de Wolverhampton Wanderers werd.
Zij concentreerde haar visserij hoofdzakelijk op de NW kust van IJsland en zij bewees dat het een goed zeeschip was en gezien was bij de bemanningen.
Eerst was zij uitgerust met een Marcony radar, maar werd echter verwisseld door een Decca systeem, wat standaard was bij de Consolidaded. Haar carrière was zonder hoogtepunten tot de gebeurtenissen van de 22e December 1957.
Het koopvaardijschip Bosworth met een bemanning van 14 koppen, was onderweg van Granton in Schotland naar Zweden met een lading kolen.
Daar de weers omstandigheden verslechterden, riep zij schepen op om bij haar standby te zijn omdat zij met zware slagzij te kampen had.
Een aantal schepen in dit zeegebied, met inbegrip van de Wolverhampton Wanderers en een schip uit Glascow, de Narva, beantwoordde de oproep onmiddellijk en spoedde zich naar de plaats des onheils.

Windkracht 11
Schipper Bob Drew vertelde later wat er was gebeurd,
We waren ongeveer 120 mijl onderweg naar de visgronden van de Witte Zee, toen de hevige storm ons dwong om terug te keren en terug  naar Grimsby te gaan.
We ontvingen het noodsein van de Bosworth en op dat moment woei er een storm met windkracht 11. De trawler trachtte snel te kunnen varen, maar zij had veel last van overkomend water. Het duurde uiteindelijk 5 uur om maar net 30 mijl af te leggen.
Toen wij bij de Bosworth kwamen had zij een SB slagzij van 20 graden en nam over haar hele SB zijde water over. Wij hielden de gehele nacht onze schijnwerpers op haar gericht. In de vroege ochtend uren ontvingen wij het bericht van haar bemanning dat het schip zinkende was en of wij de bemanning van boord konden halen.
De Wolverhampton Wanderers manoeuvreerde langszij en draaide dwars op de wind.
Ook zij begon veel water over te nemen terwijl zij genadeloos werd geteisterd door de hoge zeeën en de stormachtige wind. Wij hadden reddings vlotten gereed voor gebruik met lijnen er aan verbonden. Maar wij waren niet in staat om lijnen aan boord van de Bosworth aan boord te krijgen om een overtocht tot stand te brengen. Toen de schepen erg dicht bij elkaar waren hielp de zee ons een handje. De golven tilden de Bosworth hoog uit het water op en smakte haar op onze  SB reling en veroorzaakte een uitgebreide schade. Een tweede golf scheidde de twee schepen weer van elkaar. Ik schreeuwde op dat moment naar hen, dat zij haar reddingsboot maar moest gebruiken.

Hulp van olie.
We pikten de bemanning in ongeveer 20 minuten op. Het gelukte mij langszij te komen en ze op te pikken. Een lijnschip in de directe omgeving stortte olie op de zee, wat ons hielp. Het was maar dieselolie, maar het had wel wat effect. Het lukte ons ook de reddingsboten van de Bosworth op te pikken.
Wat later arriveerde de trawler Faraday uit Hull ter plaatse en het lukte haar uiteindelijk de Bosworth op sleeptouw te nemen, na het bereiken van het moeilijke karwei om 4 man aanboord te krijgen.
Zij werd naar Aberdeen gesleept en de Wolverhampton Wanderers als escorte schip dienst deed. De bemanning van de Bosworth wilde niet terug keren op het schip.
Ik wilde ze terug zetten op hun schip maar zij vonden dat geen goed idee.
Het duurde 10 dagen voor de Wolverhampton Wanderers was gerepareerd.
Maar deze redding had ook een tragische zijde. De Narva ( 1991 ton ) met een bemanning van 28 koppen werd vermist op weg naar de Bosworth. Ondanks panische zoektochten door vliegtuigen en schepen, werd de bemanning en schip niet gevonden.
Voor schipper Drew was het niet zijn eerste redding. Eind 1956, toen hij schipper was op de Derby Country, sleepte hij een schip uit Grimsby, de Neath Castle, in veiligheid, nadat zij bij Faroes aan de grond was gelopen. Ook de Stoke City hielp bij het slepen.
Op 24 Februari waren schipper Drew en zijn bemanning te gast bij een eerbetoon voor de redding van de Bosworth.
Drew, stuurman en machinisten ontvingen een waterproof pols horloge van de eigenaars van de kolen boot, terwijl de bemanning sigaretten aanstekers kregen.

De Bemanning.
De Bemanning van de Wolverhamptom Wanderers bestond uit schipper, stuurman. 3 machinisten, 8 matrozen. 2 stokers, 2 tremmers, kok, marconist en koksmaat.
Schipper Drew en stuurman Donnely werden ook geëerd met de Emile Robin Award van 1957 door de Shipwrecked Fishermen and Mariners Benevolent Society.
De redding bracht ook een legale strijd op gang toen de eigenaars van Wolverhampton Wanderes en de Faraday actie ondernamen tegen de eigenaars van de Bosworth, voor verleende reddings diensten.
Uiteindelijk werden aan het schip uit Grimsby 11.400 pond toegekend en de Faraday 8.260 pond. Schipper Drew was trots op de herinneringen van deze oude zaak.
De Wolverhamton Wanderers was een goed zeeschip en een goed vissers vaartuig.

Dhr.Hutson uit Grimsby was een periode werkzaam als marconist aan boord van de trawler. Ze maakte goede besommingen, maar de Consolidaded schepen behaalden geen records. Zij concentreerde zich op de kwaliteit van IJslandse schol, schelvis en kabeljauw. Zij was een goed zeeschip en geliefd bij de bemanningen.
Hij herinnert dat de trawler was betrokken bij de eerste kabeljauw oorlog met IJsland. in September 1958,
Wij waren bijna aan het einde van onze reis en visten de laatste paar dagen in een gebied wat beschermd werd door de Engelse marine fregat Palliser en in gezelschap van twee IJslandse patrouille vaartuigen.

Zo herinnert hij zich een bepaald incident waarbij een van de trawlers van de Northern rederij vloot uit Grimsby was betrokken.
Hij schip waarvan hij de naam is vergeten, werd door een IJslandse patrouille boot aangehouden, zette een ploeg aan boord en werd opgebracht.
De HMS Palliser zette een eigen ploeg aan boord en verdreef de IJslanders.
Alles werd door mij op de radio gehoord aanboord van de Wolverhampton Wanderers.
De IJslanders weigerden zijn eigen bezettings manschappen van de Palliser te halen.
De Palliser had geen andere keus en zette deze manschappen in een van haar roeiboten op een discrete afstand van de kust en liet ze naar de wal roeien.

De Palliser was aan de andere zijde van het gebied toen de bezetting plaats vond.
De Wolverhampton Wanderers was aan de andere zijde van het gebied en kon de plaats van het incident zien en verleende hulp om het Northern schip te indentificeren, omdat er dikke mist in het gebied was. De Palliser zender kwam in de lucht en vroeg om goed naar haar uit te kijken want we lopen 12 mijl. Een ogenblik later was het 15 mijl en zo vervolgens tot zij 20 mijl maakte in de dikke mist. Het was  “haren ten bergen” rijzend. De marconist van de Northern trawler sloot zich op in de radio hut en de 1e machinist ging al zo ver om de machine te ontmantelen..
De Wolverhampton Wanderers was het eerste schip uit Grimsby die binnen kwam na het voorval van het conflict.
De marconist  maakte zijn laatste reis aan boord van de Wolverhampton Wanderers onder schipper Drew naar de Witte Zee gronden.
Het weer was goed gedurende het grootste deel van de reis en vingen vrij snel 850 kits schol. Het werd in de eerste dagen van Oktober aangevoerd en ze maakte een besomming van 8.000 pond.