Herinneringën deel 2

[J.H.]

GY-373-Revello, voor verbouwing

[J.H.]

Baluchistan

[vreemdeling]

                                         De Leicestershire.

In een hoek op de Scarto begraafplaats in Grimsby staat een gedenkteken ter herinnering aan de 15 man die hun leven lieten, toen de trawler Leicestershire in een zware storm bij de Orkneys door een storm werd overweldigd.
Het was een van de ergste tragedies van de vissers vloot van Grimsby,
En het was juist buitengewoon droevig omdat het schip op haar thuisreis was, toen in Januari 1938 het ongeval plaats vond.
Slecht één van de bemanningsleden overleefde het ongeval.
Koksmaat Willett werd ziek terwijl het schip vissende was bij IJsland en werd naar een ziekenhuis gebracht met een blindedarm ontsteking.

Het eerste nieuws over het ongeval wat Grimsby bereikte, was een rapport waarin melding werd gemaakt dat lichamen en wrakhout was aangespoeld op het eiland Hoy  in de Orkneys.
Een deel van een reddingsboot, zoals deze bij de trawlers in gebruik waren, werd opgepikt en hierop was het woord Grimsby te lezen.
Ook werd een deel van een radio telegrafie toestel gevonden met als merkteken No,1125.
Ook was de naam van de vervaardiger van de reddingsboot op de fragmenten gevonden, wat duidelijk maakte dat het afkomstig moest zijn van een trawler die bij Smith's Dock Company was gebouwd.
En wat de zoektocht gemakkelijker maakte om  de firma's te vinden die deze scheeps klasse  in gebruik hadden.
Vroeg op de 31e Januari 1938 werd het duidelijk dat de wrakstukken afkomstig waren van de Leichestershire, waar van de Leichestershire Fishing Company de eigenaar was en die werd beheerd door H.Markham Cook Ltd., welke met de County klasse trawlers viste.
De Leichestershire had bij IJsland gevist en was met haar vangst onderweg naar haar thuishaven.. Zij werd de 31e Januari in Grimsby verwacht.
De trawler had op 27 Januari met met een ander trawler, de Northern Chief, ook uit Grimsby afkomstig, gesproken, toen zij nog 40 mijl verwijderd was van de Skerries.
Kort hierna ontving het radiostation van Wick de mededeling van de trawler, dat haar positie op dat moment, 30 mijl verwijderd was van de Skerries.
Dit was het laatste nieuws van het schip tot aan de vondst van het wrakhout.

Twaalf gehuwde stellen.
Er waren die dag waarschuwingen van stormen met extreme windkracht voor de Noord Atlantic en op vrijdag 28 Januari was er een speciale waarschuwing van buitengewone sterkte.
Het vermoeden bestaat dat de Leichestershire hier in terecht is gekomen en uiteindelijk is overweldigd door de hevigheid van de storm.
Van de 15 bemanningsleden waren er 12 die gehuwd waren. Niet minder als 23 kinderen werden vaderloos.
Schipper Evans was 25 jaar oud en kwam uit een van de bekendste vissers familie van de stad. Hij was al 5 jaar schipper en dit was zijn eerste reis met de Leichestershire.
Hiervoor was hij schipper geweest op de Northen Chief, de trawler, mede door een vreemde samenloop, het laatste schip was die contact had met de Leichestershire.

Berichten vanuit de Orkneys maakten melding over een naakt lichaam van een manspersoon die op zondag was aangespoeld en over nog vier lichamen, drijvende in de branding.
Een zoek ploeg, onder leiding van vier mannen uit Melsetter, zocht in sneeuw en hagel buien de kust af van Torness tot Berry. Op zondag 30 Januari wisten zij lijken de bergen van lichamen die waren aangespoeld. In de loop van de dag spoelde er nog meer lichamen aan.
Ook nog meer wrakhout met inbegrip van de Marconie radio telegrafie installatie, spoelde aan.
Dit deed de angst van een ongeval doen veranderen in de realiteit, want hierdoor werd bekend dat de betreffende radio installatie in 1936 op de Leichestershire was geplaatst

Getroffen steden.
Rekening houdend met het laatste ontvangen radio bericht van de Leichestershire, werd aangenomen dat zij aan de grond was gelopen bij Torness Head op het eiland Hoy, wat is gelegen aan de noordelijke kust en de westelijke ingang naar de Pentland Firth,
De gehele gemeenschap van Grimsby en Cleethorpes was verbijsterd en in rouw gedompeld en de Red Ensign ( Engelse koopvaardij vlag ) halfstok gehesen, wapperend aan het kantoor van Markham Cook, aan de visserij haven.
De Grimsby trawler Pembroke Castle had doorgegeven dat zij op weg naar de thuishaven was en ongeveer 60 mijl achter de Leichestershire zat.
De angst over de veiligheid van de Leichestershire verergerde, toen de Pembroke Castle in Grimsby binnen liep en tot de ontdekking kwam dat het andere schip niet was aangekomen.
Dominee Pickering had de onmogelijke taak om de huizen van de families van de vermiste mannen langs te gaan en hen van het tragische  nieuws op de hoogte te stellen.
Ondertussen duurden op de Orkneys de pogingen voort om de lichamen te identificeren die waren aangespoeld. Beschrijvingen van tatoeages en andere identificatie tekens werden naar Grimsby gestuurd. Een lichaam had een tatoeage van een dolk en een slang en een ander miste het topje van de wijsvinger van zijn rechter hand.
De haven dominee was juist voor gegaan in een herdenkings dienst voor 7 zeelui die gedood waren in de Spaanse Burger oorlog in de stad Taragona, door bommen van Franco, die het schip Thorpeness hadden getroffen.
Maar op slag werden hij nu geconfronteerd met de organisatie van een andere herdenkings dienst.
Ondertussen werd nieuws bekend over het heldhaftige optreden op de Orkneys, van de eiland bewoners, die grote risico's namen bij het bergen van de lichamen van de visserlui. Familieleden waren bezorgd bij het nieuws dat een lichaam was ontdekt maar niet kon worden geborgen.
Het lichaam lag op een richel van een hoge overhangende klif, op een plaats waar het verborgen lag voor de eilanders, die op zoek waren naar lichamen.

Te Hoog
Het lichaam werd echter gezien vanuit een punt verder langs de kust en stappen werden ondernomen  om te trachten het te bergen.
Het eerste plan was om een persoon aan een touw neer te laten, maar men realiseerden zich dat de persoon niet in staat zou zijn al slingerend de richel van de klif te bereiken.
De richel van de klif was te hoog boven het hoogwater peil, dat er weinig hoop was om de richel per boot te bereiken. De eiland bewoners moesten verscheidene dagen wachten tot het lage water het hun mogelijk maakten een verdere poging te wagen.
Verder weg langs de kust daalden reddings werkers van de kliffen omlaag en klauterde verder over de rotsen. Daarna volgde een gevaarlijke klim partij tot zij uiteindelijk de richel bereikten waar het lichaam was gezien. Het lichaam werd voorzichtig van richel naar richel neer gelaten en over de rotsen aan de onder zijden van de kliffen gedragen, naar de plaats waar de groep de torenhoge rotswand kon beklimmen. Uiteindelijk bereikten de bergers de dicht bijzijnde weg op een aanzienlijke afstand van de toppen der kliffen.
Jammer genoeg kon het lichaam niet worden geïdentificeerd en vond later zij rustplaats op de Orkneys.
De lichamen van twee andere bemanningsleden konden door ernstige beschadigingen door de zee ook niet worden geïdentificeerd en werden ook op de Orkneys begraven,
Zes andere lichamen werden naar Grimsby gebracht voor een gezamenlijke begrafenis.

Wordt vervolgd

[J.H.]

GY-241-Leicestershire.
Painting from Steve Farrow, Grimsby

[J.H.]

GY-241-Leicestershire monument te Grimsby

[J.H.]

GY-241-Leicestershire monument op "Ousna Kirkyard", Hoy, Orkney.

[vreemdeling]

Droevige lading brengt de stad in rouw.

Februari 1938 was nog geen week oud toen de trawler Hampshire op de Humber in het zicht kwam met de droevigste lading die zij ooit zou vervoeren.
Zes doodkisten stonden aan dek.
Zonderlinge zwarte doodkisten, zoals ze op de Orkneys werden gemaakt.
Iedere kist bevatte een lid van de bemanning van de noodlottige Leichestershire, die slechts een paar dagen eerder  was vergaan met het verlies van haar gehele bemanning.
Het was zondagavond van de 6e Februari toen de Hampshire  met medewerking van andere schepen op de rivier,  haar tocht voorwaarts vervolgde om een leidende positie in te nemen van de groep.
Zij was het eerste schip was LocPit passeerde.
Aan de wal staarden vrienden en familie naar het schip, met een brok in hun keel en betraande ogen,  en vingen in de schemering over het donkere water het schijnsel van de dekverlichting  van de Hampshire op.
Een ligplaats was voor haar gereserveerd toen zij uiteindelijk meerde en haar aankomst werd in stilte door honderden mensen gade geslagen.
Harry Markham Cook, als vertegenwoordiger van de Leichestershire Steam Fish Company, was de eerste die aan boord van de Hampshire stapte.
In de omliggende straten stonden lijkwagens in volgorde opgesteld.
Schipper  Alfred Evans van de Leichestershire. kwam uit een van de best bekendste vissers familie van Grimsby en vijf van zijn familieleden, aangevoerd door de vader die ook schipper was en  eveneens Alfred heette, stapten aan boord en begonnen met aan wal brengen van de doodkisten.

De Begrafenisstoet.
De begrafenisstoet zette zich in beweging richting Fish Dock Road, nu erg rustig omdat het zondagavond was en kwam langs honderden die samen gepakt waren op het kruispunt wat Fish Dock Road met Riby Square verbindt.
Langzaam en droevig vervolgden zij hun weg naar de Bethel Kerk  aan de Tiverton Street, de parochie kerk van de visserlui en de draagbaren met kist werden hier neergezet.
De volgende dag en nadat de familie afscheid had genomen, begon een bedevaart van honderden mensen die langs de kisten liepen om de laatste eer aan de doden te bewijzen.
Kransen werden afgeleverd.
Kleine, speciale en sommige in de vorm van een trawler en een als een groot anker. Grimsby was een stad in diepe rouw.

Dinsdag 8 Februari was een donkere dag en zwaar bewolkt,
Het was bitter koud. Maar in de hele stad maakten mensen zich klaar voor de aanstaande schokkende begrafenis..
Sir Walter en Lady Womersley, de burgemeesters van Grimsby, trawler eigenaars, leden van het Grimsby Trawler Officers gilde, vrienden, collega's, 12 weduwen en 23 kinderen hadden nog een laatste plicht te vervullen.
De haven dominee, dhr. Pickering hield een meeslepende maar eenvoudige rouwdienst, zijn toehoorders gerust stellend, hun smart stillend.
De dienst duurde 40 minuten om de plichten te vervullen die gedaan moesten worden en voor de eerbied die moest worden gegeven aan de toehoorders om hen te herinneren aan het gezamenlijke verdriet.

Grote Risico's
De doodkisten werden naar buiten gedragen voor hun laatste tocht.
Het vergaan van de Leichestershire had niet alleen Grimsby beroerd, maar ook het gehele land.
Bijna op hetzelfde moment was Fleedwood in wanhoop gedompeld over de verdwijning van de trawler Bostoman.
Iedere Engelsman werd zich plotseling bewust van de schrikbarende risico's die door de vissers werden genomen bij hun werk, om zelf te kunnen genieten van een vis maaltijd.
Weinig weten we over de ontberingen die deze dappere mannen en jongens moeten doorstaan en nog wij nog steeds weinig hun beproevingen waarderen van de moeilijkheden die wij zojuist hebben meegemaakt.

Tiverton Street was overvol met rouwende.
Een stuk van de straat was volledig door hen geblokkeerd.
Zes rijen dik stonden ze langs de Grimsby en Cleethorpe  Road en langs de Freeman Street.
De rouwstoet, zes lijkwagens en twee maal zoveel zwarte volgauto's verplaatste zich met een slakkengang. Gaande door de Hainton Avenue, passeerde zij “gesloten” * ramen  en op de Weelsby Road was verwonderlijk het trottoir in een platform veranderd van zwijgende mensen, blootshoofds, sommige huilend.
En zo bleef het tot aan de begraafplaats Scarto Road.
De rit duurde een uur.

Zes graven op een rij waren  wachtende op de doodkisten in hun zes lijkwagens..
Bij de graven stond de haven dominee.
Om zijn laatste plicht te doen, een laatst gebaar om “geëindigd “ te schrijven aan het einde van weer een Grimsby ongeval.
Natuurlijk waren er meer dan zes personen aan boord van de Leichestershire toen het schip in de golven verdween.
Maar de zee had niet al de doden terug gegeven en sommige waren zo verminkt, dat identificatie onmogelijk was. Deze doden waren al vrij spoedig na de tragedie gevonden en vervolgens op de Orkneys begraven. En liggen nu naast een negen voet hoog  gedenkteken, zoals ook op de Scarto begraafplaats, waar op  het gedenkteken alle namen van de bemanning zijn vermeld.

Ofschoon er direct door iedereen werd meegeleefd bij het gebeurde, was er amper ruimte voor behoorlijke hulpverlening..
Dhr. George Ticker stortte spontaan 25 pond, gegeven door de leden van de Grimsby en Cleethorpe Unionist Association. En hij was niet alleen in zijn vrijgevigheid.
Ondanks de reeds 145 begraven doden in de voorgaande vijf jaar, luisterde de Grimsby Fishermen's Dependents' Fund naar de schreeuw om hulp en verplichte zich tot een verdere betaling van 2900 pond  voor de volgende vijf jaarlijkse periode.
Het Burgemeester Fonds werd opnieuw aangesproken en zo toonde ook de Evening Telegraph haar liefdadigheid.

Het was minder dan twee weken later dat de naam van de stoomtrawler Leichestershire op nieuw in de koppen van de kranten in Grimsby werd vermeld.
Op de verre Orkneys hadden kreeften vissers uit Longhope, waarvan waarschijnlijk enkele van deze mensen hadden geholpen bij de berging van de grimmige lading van de Leichestershire, een schip ontdekt  bij een onderwater gelegen rotsformatie, welke lokaal bekend stond als The Tift.
Zij vonden het schip bij laag water, 50 meter verwijderd van de steile kliffen, op haar zij en de bodem vol gaten.
Het was inderdaad de Leichestershire. Zij moet onmiddellijk zijn gezonken en haar bemanning heeft nooit de kans gehad om een reddingsboot te water te laten of het gevecht aan de gaan met de door de storm opgejaagde zee, om aan wal te komen.

Einde

* Zoals het vroeger op Scheveningen ook de gewoonte was bij een begrafenis en  achter de ramen lakens werden opgehangen of de Lancaster gordijnen werden neergelaten.

[zier]

daar wordt je stil van.

[J.H.]

FD-41-Bostonian, januarie 1938 met de gehele bemanning vergaan t.h.v Barra Head

[J.H.]

GY-085-Hampshire

[vreemdeling]

Zier.
Die ervaring had ik ook tijdens het schrijven.
Er is toch heel wat gebeurd in Grimsby. in vergelijking met Scheveningen.
Maar de Grimsby vloot zal heel wat groter zijn geweest.

Cor

[Evert]

in de jaren 50 hadden ze de grootse vloot van de wereld met meer dan 200 trolders.
Pragtige verhale vreemdeling ik geniet der van.

[Post Boy]

Indrukwekkend verhaal weer Cor bedankt.

Die schipper Evans wel een jonge vent zeg 25 jaar en al 5 jaar schipper dus hij was 20 toen die al schipper was op een stoomtrawler.


gr.Dirk.

[witkwast]

Prachtig of mooi  het zijn hartverscheurende verhalen. Wat mij aldoor opvalt is dat vele schepen vlak onder de kust zijn vergaan, hierbij rijst bij mij de vraag hoe komt dat zoveel schippers tedicht onder de kust komen terwijl zij weten dat het daar ondiep met rotsen is c.q veradelijk is ! 

[zier]

Prachtig of mooi  het zijn hartverscheurende verhalen. Wat mij aldoor opvalt is dat vele schepen vlak onder de kust zijn vergaan, hierbij rijst bij mij de vraag hoe komt dat zoveel schippers tedicht onder de kust komen terwijl zij weten dat het daar ondiep met rotsen is c.q veradelijk is ! 

Aad je moet je in de tijd van de dertiger jaren plaatsen.
Je kan wel zeggen dat de meesten met slechtweer of dike mist of sneeuwbuien zijn vergaanomdat ze geen zicht hadden.
Het enigste wat ze toen hadden was een echometer en een magneetis kompas en meer niet.
Ik denk de richtingzoeker nog uitgevonden moest worden en de consul ook.
Op de noordzee zou je nog wat hebben aan je echometer maar daar niet.