Herinneringën deel 2

[J.H.]

A-406-George Robb.
Foto komt van een kalender en is helaas niet groter.
De foto is waarschijnlijk genomen kort voor vertrek op zondag 06-12-59, aan de roest op de romp te zien had ze een reis gemaakt, zomaar een gokje.
Jan.

[J.H.]

A-406-George Robb.
Op de achtergrond de "Stacks of Duncansby ", even zuid van de vuurtoren van Duncansby Head.

[J.H.]

A-406-George Robb
Longhope, Orkney, redd.boot Thomas McCunn.

Schipper Daniel Kirkpatrick en zijn 2 zoons zouden in 1969 het leven laten met het omslaan van de Longhope redd.boot "TGB"

[J.H.]

A-406-George Robb.
Longhope redd.boot Thomas McCunn.
Vaart nog steeds en is in een zeer goede staat, bezoekt op havendagen div.havens.
Hiermee met een 10-11 in de Pentland Firth, dan heb je een medaille verdiend veel groter dan een koekepan.

[vreemdeling]

Jan.
Foto 607 kan nooit van de George Robb zijn.op de zondag voor vertrek.
Schip is op de foto rood van kleur.
In het verslag staat dat de romp groen was.
Gr.
Cor

[J.H.]

Hallo Cor.
Klopt dat staat er ook,ik had even niet opgelet en m'n gedachten, kijkende naar de foto,  de vrije loop gelaten maar ik schreef er wel bij , "waarschijnlijk" en "een gokje " het kan ook zijn dat hij hier op de foto net na verbouwing te Lowestoft in Aberdeen is aangekomen  en nog moet worden groen geverfd ,er bestonden ook groene schepen van Robb maar niet allemaal, het kan zijn dat het de eerste reis als motortrawler nog moet maken, verder zou ik het niet weten maar het is wel de George Robb.
Gr.
Jan.

[J.H.]

A-406-George Robb.
Voor de verbouwing tot motorschip, met 2 kleuren op de romp.
Gr.
Jan.

[J.H.]

Trawlers van George Robb Ltd.
A-180-Viking Honour en de A-437-Viking Star, foto is van midden 1950 en waren ze rood / grijs, beide in 1960 gesloopt,
Jan

[vreemdeling]

Duncansby Head, twee scherpe kegelvormige rotsen – de verschrikkelijke Stacks of Duncansby genoemd, 200 voet hoog boven de kolkende zee.
In haar schaduw ligt de gebroken romp van de trawler George Robb.
Alleen, in de gemene wind die met een snelheid van 60 mijl per uur over de rotsen waait/
En aan de rechter zijde een zoet water riviertje die  de klif af stroomt, die 500 yards wordt afgebogen door de krachtige wind.
Geen enkele druppel bereikt de kust.
Zo was de situatie toen de 10 bemanningsleden het leven lieten.

De gruwelen van wind en zee. hielden geen rekening met Marchall Ryles, de 31 jarige schipper van de noodlottige George Robb.
Evenals de robuuste trawler een vergeefse strijd voerde met de dodelijke wind, zo telefoneerde de brutale schipper, knap en een stoutmoedige vader van 4 kinderen, per radio telefonie installatie, met zijn vrouw, thuis in Aberdeen.
Vier uur voor dat het schip aan de grond liep op de rotsen,  vertelde  hij zijn met  een  koele verklaring in zijn stem, dat het wel een ruige nacht zou worden. En dat het weer erg slecht was.

En 34 kinderen, waarvan de jongste 13 maanden oud was,  verloren  hun vaders, toen zij allen verdronken
Met zijn 23 jaar was Marchall Ryles  een stuurman van een succesvolle ploeg.
Het kenmerk van zijn succes was, dat Marchall op die leeftijd, inkomen belasting moest betalen.

De laatste reis van de verdoemde trawler George Robb, begon met goede verwachtingen. Op een ruime vangst en wat een goede ondergrond zou kunnen zijn voor een bonus voor de Kerstdagen .
En het eindigde in één van de grootste ongevallen, die de visserij haven van Aberdeen sinds 1930 had getroffen.
Op zijn minst waren 3 van de 12 mannen  meegegaan om geld te verdienen.
Voor de Kerstdagen en de Oude jaars avond.

De George Robb was niet zolang geleden voor 45.000 pond omgebouwd van stoom naar diesel voortstuwing en het schip was op Zondagmorgen om 11 uur vertrokken voor een visreis bij de Faroes.
Twee leden van de bemanning waren mensen uit de losploegen voor de trawlers en gingen met het schip mee om geld te verdienen voor de Kerstdagen.

Het derde lid  was de 45 jarige  Albert Smith, vader van 4 kinderen.
Hij was in het bezit van een stuurmans diploma, maar was al 3 weken zonder werk
Hij was als matroos op het schip mee gegaan om geld te verdienen voor de Kerstdagen, zoals zijn diep bedroefde vrouw vertelde..

En zo was het in alle huizen waar de hoop op een Gelukkig Kerstfeest in een tragedie was veranderd, die zichafspeelde op de met schuim bedekte rotsen van Duncansby Head.
Het was ook een tragedie voor de Robbs, een van de meest hechte trawler concerns in de haven van Aberdeen en een tragedie voor de families van de mensen die op de George Robb hadden gemonsterd.

De mooi gekapte Nancy Dugan, vrouw van de 2e machinist vertelt haar verhaal.
Bob was blij met het nieuwe schip. Hij nodigde mij uit om de machine kamer eens te komen zien en ik antwoordde hem...... Wat moeten de mensen wel niet zeggen als ze mij aan boord van een trawler zien.
Maar Bob vertelde dat de 1e machinist zijn vrouw de machine kamer al had laten zien. En zo ging ik ook de machine kamer in en ik moet zeggen dat het een mooi schip was.

Maar dit mooie schip was 12 uur later, een valkuil voor de bemanning, door dat het schip door de  storm zwaar was beschadigd.
En de mannen die hun leven lieten aan boord van de George Robb, moeten in hun doods wake zijn wakker geworden met hoofdpijn en schuld gevoel.........
Had ik maar ..... !

2e machinist Robert Dugan, die de volgende maand 30 jaar zou worden, zou de Kerstdagen thuis zijn bij zijn vrouw en 2 zoontjes van 5 en 9 jaar en zijn dochter Maureen van 7 jaar oud. Hij was bang dat het huis niet geschilderd zou zijn voor hij vertrok en had hard gewerkt om het schilderwerk klaar te krijgen voor de Kerstdagen en Nieuwjaar.
Zijn vrouw was bezig met de kleine meid aan te kleden om naar school te gaan, toen zij over het schip hoorde op de radio.
Het was een geweldige schok.

Ulvjean Dempster, een 22 jarige bruid sedert 4 maanden van de 24 jarige man Peter Dempster, was haar nieuwe huis aan het schoonmaken in de Alexander Drive, toen haar broer haar het slechte nieuws kwam vertellen.
Peter Demster was op 15 jarige leeftijd naar zee gegaan.
Het zou ons eerste Kerstfeest samen zijn in ons nieuwe huis.

Aan de andere kant van de stad keek mevrouw Graham rond in haar leeg geruimde huiskamer.
2e matroos Bruno Saborowski, een vroegere Poolse soldaat die na de oorlog in Schotland was gebleven, had daar bijna 14 jaar een kamer gehuurd.
Haar ogen rood omrand van het huilen.
Wij hebben geen gezin. Bruno was voor ons als een zoon. Nu kunnen wij waarschijnlijk niet verhuizen naar de nieuwe woning in Kincorth, die ons was beloofd. Wij zijn al bezig de beste spullen te verhuizen
Bruno heeft al die tijd bij ons gewoond. Nu weten we niet wat ons boven het hoofd hangt. Ik weet niet of we nu problemen zullen krijgen met ons nieuwe huis. We hadden het allemaal zo gedacht dat Bruno bij ons zou blijven wonen.
Bruno was het enige lid van de bemanning die werd geïdentifiseerd door reder Robb, Het was het enige lichaam wat was aangespoeld

William Machey, de 35 jarige 1e machinist, haatte de zee en bleef iedere  minuut dat het schip in de haven lag, thuis in zijn woning aan de Strathmore Drive. Hij was vader van 3 kinderen in de leeftijd van 3 maanden tot 7 jaar. Zijn laatste woorden die hij tegen zijn vrouw zei voor het vertrek.....
Misschien kom ik dadelijk terug.  Het lijkt mij erg ruw weer om zo naar zee te gaan.
Hij had gehoopt op een baan aan de wal, zodat hij niet meer naar zee hoefde te gaan.

De “tip top “ schipper, stuurman op 23 jarige leeftijd en de jongste schipper in de haven op zijn 24 jarige leeftijd, hield van een schip met pit onder zijn voeten. De dek planken trilden als de nieuwe diesel motor de solide  George Robb voortstuwde,
De wind kwam van achteren in en dat heeft haar sneller naar de sloop gebracht.
De visserlui in Aberdeen waren verwonderd dat de George Robb in zo'n korte tijd bij de Pentland Firth was, Maar de storm die haar  voort joeg, woei af en toe met een kracht van 80 mijl per uur.

Aan boord, toen het schip werd gegeseld door de woedende zee, was ook de 30 jarige James Findley. Gehuwd en vader van 4 kinderen.
Het was de derde maal dat hij bij een ongeval op zee was betrokken. Hij was aan boord van de trawler Sturdee, toen zij zo'n 4 jaar geleden aan de grond liep op het strand van Aberdeen en ook toen de George Robb eerder in het jaar aan de grond liep bij de Orkney's.
Hij en zijn vrouw hoopten de volgende dag hun huwelijksdag te herdenken en mevrouw Findley verwachtte een telegram van haar man.

Dek knecht David Lockhurt, 30 jaar oud, was een van de twee vrijgezellen aan boord.
Hij woonde nog bij zijn moeder thuis.
Het was een tragedie dat er nu niemand meer over was bij hem thuis in Torry, omdat zijn broer bij een mysterieus ongeval in een elektriciteit centrale werd gedood in Januari van het afgelopen jaar.

De andere was de één benige George Dully, ( hij had een prothese ) 25 jaar oud,  die eveneens een dek knecht was. Hij was de enige zoon in een gezin van 5 personen.
Hij had zijn been bij een ongeluk verloren toen hij 5 jaar oud was. Op een leeftijd van 17 jaar ging hij naar zee.

Matroos John Christie Adams laat een gezin achter van 6 personen.
Gedurende de oorlog had hij dienst gedaan op een mijnenveger.

De afgelopen nacht in de pik zwarte duisternis, met de razende golven en de gemene stroming van Duncansby Head, was het de plaats waar de jonge schipper, de huisvaders en de vrijgezellen werden overdonderd

wordt vervolgd

[vreemdeling]

Het stads bestuur van Aberdeen besloot om een hulp fonds te stichten voor de bloedverwanten en voor de personen die afhankelijk waren van de bemanning.
Er werd door het bestuur 2500 pond voor het fonds gestort.

Maar niet alleen in het stadsbestuur van Aberdeen wordt aandacht besteed aan de bloedverwanten en achter blijvers.
Ook in het Parlement wordt er aandacht aan besteed.

Lady Tweedsmuir vraagt op persoonlijke titel aan de Minister van Transport, of er rapport wordt gemaakt over het verlies van de George Ross.

De minister van Transport ( Mr. Ernest Marples ) De trawler liep aan de grond in slecht weer bij Duncansby Head om ongeveer middernacht op de 6e December.
De 12 manschappen aan boord, moeten zoals ik vrees. Als verdronken worden beschouwd.
Ik heb de orders gegeven om een voorlopig onderzoek in te stelling naar dit ongeval, wat valt onder de Koopvaardij Scheeps Wetten.
Dhr. Friend, staatssecretaris voor Schotland steunt mij om onze diepste sympathie uit te spreken aan de nabestaanden van hen die aan boord waren.

Lady Tweedsmuir..Ik wil dhr. Friend bedanken voor zijn verklaring. Maar ik ben er zeker van dat alle leden van de Kamer, betrokken willen worden met de uiting van sympathie aan de nabestaanden.
Ik ben er ook zeker van dat de stad Aberdeen ook aandacht wilt besteden voor de moed die betoond werd bij de gevaarlijke reddings operaties., en in het bijzonder wat ik zo juist heb vernomen over de reddings operaties van de reddingsboot van Broughty Ferry, die verloren ging met alle bemanningsleden.
Ik zou dhr. Friend willen vragen welke praktische hulp kan worden gegeven aan de nabestaanden, welke hierbij zijn betrokken, daar het onderzoek een publieke zaak is en tevens dat in het overheersende geloof in Aberdeen dat het schip 10 minuten later, vrij zou zijn gevaren van de Heads. Het onderzoek moet rekening houden met de tijd van de storm waarschuwingen en welke veiligheid uitrusting deze nieuw gebouwde trawler tot haar beschikking had.
Dhr. Marples. Het is traditie in dit soort zaken, dat het onderzoek niet publiekelijk is en zo nodig, het mogelijk is in een verdere staat van onderzoek, Maar ik wil eerst de resultaten van het voorlopige onderzoek afwachten.
Ik zou graag op de vraag ingaan over hulpverlening aan nabestaande zoals dhr. Friend heeft voorgesteld.

Dhr. Hector Hughes. Realiseert de Minister zich dat, terwijl wij allen met schrik en sympathie met betrekking tot deze ernstige tragedie zijn vervuld, sympathie niet genoeg zal zijn. Wilt hij ons vertellen welke praktische stappen het Departement wil nemen naar de achterblijvers van deze broodwinners.?

Dhr. Marples. Ik denk dat we eerst op de hoogte moeten zijn van alle omstandigheden voordat wij een verklaring over deze kwestie.

Dhr. G.M.Thomson. Zoal de weledele Lady van het Bestuur van Aberdeen, mevr, Tweedmuir, heeft aangehaald over het verlies van de Broughty reddingsboot in de vroege ochtend uren van vandaag, wil ik de weledele Heren van dit College verzoeken, pogingen in het werk stellen, om het College, morgen in het “ vragen uur”, over deze droevige gebeurtenis ons willen vertellen welke voorstellen er worden overwogen in deze zaak en de droevige oorzaak, die er de oorzaak van was.

Dhr. Marples.  Ja, Edelachtbare. Ik zal er voor zorgen dat er een verklaring wordt gegeven.

Wordt vervolgd

[vreemdeling]

De zoon van een Schotse visserman die 50 jaar geleden zijn leven had verloren, net als de anderen opvarenden van de trawler George Robb, heeft gevraagd of er geen gedenkteken kan worden opgericht bij de plaats des onheils of een gedenkdienst op deze plaats kan worden gehouden ter nagedachtenis van hen die het leven hebben gelaten bij dit ongeval.

Alle 12 opvarenden aanboord van de Aberdeen trawler George Robb, vonden de dood toen het schip op de rotsen liep op de Caithness kust bij John O'groats.

De 13e man, een lid van de kustwacht, bezweek toen hij op weg was naar de plaats van het ongeval om hulp te verlenen. Enkele uren later bezweek hij van uitputting.
Sinds 7 December 1959 is er geen enkele herinnering aan deze tragedie zee ramp zichtbaar, die 34 kinderen vaderloos deed worden en 9 vrouwen tot weduwe maakte.

Nu de 50ste verjaardag van het ongeval nadert, wil Eddie Dugan, wiens vader de 2e machinist op het schip was, dat er een gedenkteken op deze plaats kan worden opgericht.

Het is nu maar een van deze  vergeten trawler ongevallen sedert de datum van het ongeval, maar ik denk dat het een van de ergste ongelukken was. Zelfs voor die periode was, zelfs voor die periode. Wat veel families  heeft getroffen.

Geen juiste oorzaak van deze tragedie is ooit bekend gemaakt, maar het weer in deze nacht van de 6e December, was verschrikkelijk. Windkracht en soms bij vlagen windkracht 11.
Mannen moesten elkaar stevig vast houden op op de been te blijven toen zij bij toortslicht een weg vochten om zicht te krijgen op het verongelukte schip.

De jonge schipper van de George Robb, de 31 jarige Matthew Ryles, had zijn vrouw voor het ongeval verteld dat het schip een ruige nacht voor de boeg had en met slecht weer te kampen had.

Het gelukte hem enkele minuten voor middernacht van de 6e December, een SOS sein uit te zenden, maar op het moment dat de redders zich een weg hadden gevochten langs de kliffen, was het al te laat.

Alleen een lid van de bemanning zag kan de wal te bereiken. Zijn lichaam werd later half naakt en blootsvoets, op de rotsen gevonden.

Eddie Dugan, was op het moment dat hij zijn vader verloor, 10 jaar oud. Zijn lichaam is nooit terug gevonden. Ik werd uit de klas gehaald op de St.Peter lagere school in Aberdeen en er werd mij verteld om naar huis te gaan omdat er iets met mijn vader was gebeurd.

Ik kwam thuis en wist dat er iets met mijn moeder's gezicht was, wat niet in orde was. en mij trof omdat mijn vader niet terug zou keren.
Op school werd er gebeden en een dienst in de Torry kapel gehouden, waarin zijn naam verscheidene malen werd genoemd, maar sedert die tijd heb ik nooit meer iets gehoord.
Ik moest alleen maar leren om zonder hem te leven.

Eddie is wel langs de plaats gevaren waar zij vader het leven liet. Dat was al vrij spoedig nadat hij als teenager zich meldde voor de Koopvaardij.
Ik herinner mij speciaal  Duncansby Head op de zeekaarten en maakte er een punt van om eens te zien waar mijn vader was verongelukt.
Maar dat is nu helemaal vergeten. Nooit is er iemand met mij in contact geweest.
Dit is de eerste keer in 50 jaar, dat ik over deze kwestie praat.
Lady Tweedmuir heeft wel gevraagd om een rapport van de ramp, maar veel verder is men niet gekomen.

 Zou U niet denken dat er misschien een Nationaal Gedenkteken voor deze vissers moet wordt opgericht ?
Misschien in de vorm van een gedenksteen of misschien een boom die wordt geplant.

De gestelde vragen hebben wel voor de nodige publiciteit gezorgd en zelfs een oom van een der reddings werkers van het Coast Quard Team die bij de redding het leven liet, hoorde er van.

Op de 5e December werd deze herdenking in Wick gehouden als eerbetoon aan de visserlui en het kid van de kustwacht Erick Cambell.
Het eer betoon werd ook door de lokale televisie zender uitgezonden.
De rouw kransen werden op maandag 7 december neer gelegd aan de rand van de kliffen bij Duncansby Head.
Veel leden van de huidige kustwacht woonden de plechtigheid bij en zelfs nog een van de oud kustwacht leden die bij de reddings pogingen aanwezig was.
De prachtige uitrusting van het kustwacht materiaal werd ten toon gesteld, meestal voor de jongere mensen die deze samenkomst bij woonden.

De oom van de omgekomen neef had zelf een eigen eerbetoon. Een kruis van bloemen werd zo dicht mogelijk bij de rand van de kliffen gelegd en met uitzicht op de Slacks.

Ik ben van mening dat een permanente herdenking nodig is als herinnering aan deze bewogen dag.

[zier]

dan heeft de george robb hier vooraan rechts gestaan.

[vreemdeling]

                                        De Pentland Firth.
 
De Pentland Firth staat algemeen bekend als een moeilijk en gevaarlijk vaarwater en het is dan ook niet zo verwonderlijk dat er in dit vaarwater zoveel scheeps ongevallen plaats vinden.

Ik heb onlangs een lijst gevonden met ongevallen in deze regio waarbij de reddings-en kustwacht diensten  betrokken waren.
Deze lijst beslaat de periode van 1934 t.m. 1981
Hierop komen 235 gebeurtenissen voor.
Hiervan waren er 135 vissersvaartuigen, waarvan 8 stuks geen Engelse vaartuigen waren.
En 100 stuks tot de cathegorie koopvaardij schepen, coasters of plezier vaartuigen behoorden.
In deze periode kwamen 86 visserlui om het leven. Het grootste verlies was 16  op een schip..
Bij de andere cathegorie was het totale verlies van 137 personen.
Het grootste verlies was 46 op een schip.

Hierbij moet rekening worden gehouden met de periode van de 2e wereld oorlog, van September 1939 t.m. Mei 1945, door mijnen en torpedering.
Het grootste aantal slachtoffers zal zijn gevallen bij de torpedering van H.M. Royal Oak. Het aantal slachtoffers is onbekend en is niet in de telling opgenomen.

24 stuks trawlers waren betrokken bij ongevallen in deze oorlogs periode, wat waarschijnlijk ook te wijten was, dat er geen verkenning was van vuurtoren aan de wal en zij hierdoor betrokken waren bij strandingen.

Van het aantal schepen zijn de vissers schepen het meest betrokken bij standingen.
De meeste konden worden vlot getrokken bij hoogwater met behulp van reddingsboten en lokale vissersschepen of kwamen bij hoogwater op eigen beweging vlot.
Wat mij het meest is opgevallen,  dat het merendeel van deze schepen hun reis op eigen kracht voortzetten en geen survey aan de bodem onder gaat.
Dan moet de stranding toch niet op een rotsachtige kust zijn geweest.?

Mij is ook  opgevallen dat een Franse trawler Neptunia uit Le Havre, in 1934 bij een stranding is betrokken. Schip is total loss. 
De 41 bemanningsleden worden gered.
Wat kan dat voor een soort trawler zijn geweest met zoveel bemanningsleden.

[zier]

misschien een zoutevis vaarder cor,die op new foundland viste met die bootjes met de vislijnen.

[J.H.]

Neptunia.

Gebouwd bij Cochrane & Sons, Selby
Brt-618-73 x Nt 243,54.
53,48 x 8,88 x 4,49.
Triple exp. 800 pk
Bemanning : 41
1926-H-2166-Neptunia.
Eign:Société Havraise de Pêche, Le Havre.
21/22-02-1936 gestrand op het eiland Hoy, bemanning gered door redd.boot Thomas McCunn

Viste bij Newfoundland,Groenland,Spitsbergen,IJsland