Herinneringën deel 2

[C. Bal]

H 83 Lord Hailsham as HMT  /  H 103 Lord Stonehaven as HMT

[C. Bal]

H 136 Warwick Deeping as HMT

[C. Bal]

 H 405 Balthasar as HMT Jasper

[C. Bal]

H 228 Pelton  /   hms Pelton Crew

[Post Boy]

FD-58. Patricia Hague.

HMT. Laurel.

[Post Boy]

LO-33 Red Gauntlet.

HMT Cedar.

[J.H.]

FY-109-Lord Hailsham ( H-82)  ook nog maar een keertje
Anti Submarine,getorpedeerd in Het Kanaal, escorteerde Convooi WP-300

[J.H.]

FY-1173-Eastcoates , H-393-

[vreemdeling]

Mooie foto's
De meeste omgebouwde trawler hebben een Asdic hut bovenop op het stuurhuis.
Foto van de Ceder ( door Postboy ) waarvoor dient die boegspriet ?
Heeft het soms ook te maken met opsporing ?
Cor

[zier]

Cor als ik het goed heb is dit tegen augoestise mijnen,als ze aan het vegen waren.

[J.H.]

Ja Zier dat zal het wel wezen, die "hamer"werd op een of andere manier aan die boom aan de kop v/h vaartuig gehangen, ik weet niets van mijnenvegen, misschien dat er een mijnenveger in de buurt is.
Gr.
Jan.

[J.H.]

H.M.T. Loch Leven, Pennant nr-FY-642-  ( H-186, x A-379)

[vreemdeling]

Kranten bericht  van 3 Juli 1906

                                  Drijvende Doodkisten.

Uit een officieël verslag van de Tweede kamer van 29 Juni, waar dhr. Verheij interpelleerde over de onzeewaardigheid van vissersschepen, blijkt dat de interpellant zijn rede resumeerde in de volgende vragen aan de Minister.
Of de feiten die in een artikel van het Rotterdams Nieuwsblad en die ik ter sprake bracht, zijn de genoemde, de Minister inderdaad bekend zijn geworden, om het naar zee gaan van vaartuigen in die staat, niet te doen plaats hebben en ten slotte of in het najaar, als de schepen van de haringvisserij terug zijn – en verder periodiek- niet tot keuring kan worden overgegaan van Rijkswege.
Het antwoord van de Minister luidt.......
Van het verslag in het Rotterdams Nieuwsblad kan worden gezegd dat het in veel gevallen waar is, maar dat vermeld had kunnen worden dat de logger SCH.443 in tussen is afgekeurd, terwijl het niet geheel eerlijk is dat het slechte stuk, wat uit de SCH.421 werd verwijderd, als bewijs stuk diende.
Dit bewijst toch alleen maar, dat de schepen worden aangetast, maar niet dat het schip onvoldoende werd hersteld.
Bij een nader onderzoek in Vlaardingen, na het ontvangst van een waarschuwing door een scheepsbouwmeester, zag de inspecteur van de scheepvaart op de sleephelling staan de Scheveningse bom “Eendracht “SCH.178.
De werklui meenden te weten dat het schip 14 of 15 jaar oud is.
De bodem van dit vaartuig was op verscheidene plaatsen vrij sterk door de paalworm aangetast. De slechte gangen werden er niet uitgenomen, hetgeen volgens de bouwmeester zou gelijk staan met grotendeels vernieuwen van het schip.
Maar de wormgaatjes waren met houten spijker pennetjes dichtgeslagen en hierover werden dunne planken gespijkerd. De werklieden vonden dit blijkbaar een gewone handelswijze, doch de bouwmeester was het met de inspecteur van de scheepvaart geheel eens dat dit geen voldoende herstelling was.
Deze wijze van herstellen schijnt gebruikelijk te zijn geworden in een tijd, toen de paalworm zich in de vissersschepen op een veel mindere wijze vertoonde dan tegenwoordig het geval is. In de laatste jaren heeft de verwoesting door de paalworm in de vissersvaartuigen aangericht, zeer grote uitbreiding verkregen.
Naar de mening van sommigen heeft men hier te doen met een periodieke toeneming die straks weer door vermindering  gevolgd zal worden.
Anderen daar en tegen geven de volgende verklaring.
Voor dat de haven van Scheveningen geopend was, hadden de Scheveningse vissersschepen, die enige tijd uit de vaart bleven, de keuze tussen het op het strand halen van het schip of een verblijf in een der havens aan de Maas.
In het eerste geval stond het schip geruime tijd op het droge en in het andere geval lag het schip in zoet water,
Beide toestanden hadden dit gemeen, dat de wormen afstierven, voordat ze veel kwaad hadden kunnen aanrichten. Nu de schepen tegenwoordig maanden lang plegen stil te liggen in een zeehaven, dus in zout water, wordt de uitbreiding van het kwaad, daar door in hevige mate in de hand gewerkt,
Wat hiervan zal komen, waag ik niet te beslissen. Het is alleen door een zoölogisch onderzoek uit te maken.
Van de zijde der reders wordt tweeërlei aangevoerd.
Ten eerste dat de vissers voldoende op de hoogte zijn om over de zeewaardigheid van een schip te oordelen en wanneer zij bespeurden dat een schip niet in goede staat verkeerde, beslist zouden weigeren er mee naar zee te gaan.
Ten tweede, dat de deskundige van de Onderlinge Verzekering te Scheveningen, een voormalige scheepstimmerman, een zeer nauwgezet en onpartijdig toezicht houdt.
Het in zee gaan van vissersvaartuigen in onzeewaardige toestand zou volgens de reders dan ook slechts bij uitzondering voorkomen.
Wat dit betreft, ben ik van mening dat het op de weg van het Staatsgezag ligt, tegen het verloren gaan van mensenlevens door het naar zee laten gaan van onzeewaardige schepen, te waken.
Van deze zienswijze heeft de Regering dan ook blijk gegeven door de aankondiging in de Troonrede, dat wettelijke bepalingen zullen worden ontworpen, ten einde scheepsrampen zoveel mogelijk te voorkomen.
Aan de voorbereiding van deze wettelijke bepalingen is en wordt bij het Departement van Landbouw, Nijverheid en Handel, in overleg met de inspecteur van de scheepvaart, ijverig gewerkt.
Maar het is een onderwerp- de  geachte interpellant in deze deskundig- zal het toegeven, dat niet gemakkelijk op deugdelijke wijze te regelen is en waarvan voorbereiding. En wil men goed werk leveren, dat de nodige tijd vordert.
Van overgroot belang voor de betekenis van de door ons aangebonden strijd, blijkt uit de rede van de heer Lieftinck met de volgende mededeling.
Het schip de “Lucie van Buren “ afkomstig uit Vlaardingen, zonk bij een spiegel gladde zee toen zij achter de vleet lag, rustig naar de bodem.
Ik wijs er op, zei de afgevaardigde, dat de stoomtrawler”IJmuiden “weg zonk. Dat de “Mina “met mooi weer weg zonk. Dat de “Dolfijn “ bij de Doggersbank, waar alle opvarenden verdronken, weg zonk.
Het vermoeden is dat het laatst genoemde schip is overvaren. Het kan mogelijk zijn. Ik kan hierover geen uitspraak doen. Maar het schip is wel gezonken.
Ik herinner er ook aan hoe een schip. dat voor een rederij uit IJmuiden voer, een gehuurd schip uit Geestermunde, weg zonk, waarbij alle opvarenden verdronken, hoe de “Orion “ bij mooi weer in de buurt van Texel weg zonk en hoe de “John Bull” voor Scheveningen weg zonk, waarbij de bemanning werd gered.
Waren die schepen goed toen zij uitvoeren ? Is het mogelijk dat een schip als de “Holland 8 “ zeewaardig was, dat ook weg zonk, maar waarbij het weer mooi weer was. Dat een Engels vaartuig gemakkelijk langszij kon komen om de bemanning over te nemen en zelfs een tros aan het schip vast kon maken op de boeg van het schip, om te zien of hij iets kon verdienen door het schip op sleeptouw te nemen en het binnen te brengen. Maar dat de reis naar de haven nog lang was en het schip achter de sleeptros weg zonk. En dit alles bij handzaam weer ?

Wordt vervolgd.

[vreemdeling]

                                             Drijvende Doodkisten   2

Dat een schip vergaat bij storm, door aanvaring enz. ligt voor de hand. Men weet, dat men op zee is en niet op het vasteland, maar als bij mooi weer zoveel vissersschepen zinken, dan moet er wat aan de hand zijn. Dan is er roekeloosheid bij sommige reders.
Mijnheer de voorzitter !
Ik wil er wel op wijzen wat er enkele dagen geleden in ons land is voorgevallen.
Op 21 Juni j.l. is ter haringvangst vertrokken het kotterschip M.A. 41, “Hendrieka “. het vroegere schip M.A. 151, waarvan de ouderdom onbekend is.
Maandagavond keerde het schip zwaar lek terug.
De bemanning weigert hiermee opnieuw ter haringvangst uit te varen..
Het schip ligt thans op de helling en wordt onder toezicht van dezelfde expert, die het schip op 21 Juni geschikt vond om naar zee te gaan, gekalefaterd of hoe men dat oplappen wilt noemen.
Vermoedelijk zal nu een andere bemanning met dit schip vertrekken.
Och, er zijn altijd mensen, die vrij onverschillig zijn en op geluk varen. Bovendien  moeten zij met hun gezin leven en dus geld verdienen. Dus..... Vooruit maar !
Maar nu wil ik de vraag stellen, is dat verantwoord ?
Zou nu de waterschout in zo'n geval de aanmonstering niet kunnen weigeren ?
Zou hij niet kunnen zeggen: dat vertrouw ik niet, ik monster daarvoor niet aan?
Kan men op deze handelswijze niet in zekere zin preventief handelen, om toch werkelijk aan dit grote euvel, van onzeewaardige vissersschepen naar zee te sturen, een eind maken ?
Neen, mijnheer de voorzitter, een eind er aan te maken, dat zal nog wel ver weg liggen, maar tenminste wel iets te verbeteren aan deze vaak schandelijke toestand.
Terecht zei de heer Schapers :
Het lijstje van de heer Lieftinck spreekt boekdelen.
Ook ik heb berichten, die ik evenwel niet alle zal voorlezen, maar in ter zaken kundigen aantonen dat er mensen gestorven zijn door de schuld van de reders.
Ik heb o.a. een stuk, reeds van 14 April 1905, omtrent een klacht van de heer C.Stuwerink te IJmuiden, die een schrijven heeft gericht aan de Minister van Waterstaat.
En daarin krasse beschuldigingen uitspreekt, waarbij hij uitlegt, dat een onzeewaardig schip, de H.D. 10, naar zee is gezonden, en dat later met man en muis is vergaan.
Dit zijn gruwelijke feiten, waarop niet genoeg nadruk kan gelegd worden.
Ik hoop,dat niemand enige waarde zal hechten aan hetgeen de Minister heeft medegedeeld en dat zou willen noemen rederij praat.
N.l. dat de vissers zelf wel kunnen beoordelen of het schip zeewaardig is en zo niet, dan wel niet met zo'n schip naar zee zullen gaan.
De publiciteit kan in deze veel doen en en ik had dan ook liever gehad, dat de heer Lieftinck bij de naam van de schepen ook de naam van de reders had genoemd.
Dit helpt meer, als deze mensen publiekelijk worden geboekstaafd als moordenaars.
Het schijnt nu, dat die paalworm meer op de schepen voorkomt dan vroeger
Het kan zijn, ik ben er niet zo gerust of goedgelovig op.
Ik geloof dat thans de worm van de publiciteit in de pers en elders te veel knaagt aan de reputatie van die reders.
Vroeger verdronken de mensen zonder dat, figuurlijk gesproken in verband met dit onderwerp, als er over werd gesproken.
Nu leest men er van in de kranten en begint men ( de reders ) een voorwendsel te zoeken om zijn geweten te sussen en het publiek te paaien.
Ik kan niet nalaten de Minister op het hart te drukken, spoed te maken met zijn wetsontwerp en alvast voorlopige maatregels te nemen.
Het is moeilijk, zegt de Minister, maar de Minister zit er nu al zoveel maanden, dat wij wel wat meer van hem hadden mogen verwachten.
Ik hoop, dat de Minister niet te lang zal wachten, want iedere maand gaan mensenlevens verloren door de schuld van de reders.
Maar ook door die wetgevers, die niet flink optreden, om hieraan een eind te maken.

Wordt vervolgd

[vreemdeling]

                                                                                  Scheveningen, 2 Juni 1906

                                   Drijvende Doodkisten
                                 ( reactie van de reders )   

Mijnheer de redacteur:

Naar aanleiding van het artikel “Drijvende doodkisten “in uw blad van gisteren, een kort woord van verweer.
Het betreft de houten sloep SCH.421 “Admiraal de Ruijter “, waarvan wordt geschreven:
( Hij vertoont ons ): Een stuk hout van de houten sloep SCH.421 “Admiraal de Ruijter”, reder Hulzentop, uitgenomen op de plaats, waar een totale rotting door wormbederf was ingetreden.
Er is een nieuw boordje ingezet, er is wat gerepareerd, maar de sloep blijft onzeewaardig, blijft hoogst gevaarlijk.
Toch gaat het schip naar zee, toch wordt de bemanning er aan gewaagd.
Wie dit zo leest, heeft zeker alle reden om schrikkelijk af te geven op die gemene reders, die om maar wat te verdienen, zulke verrotte schepen naar zee sturen.
Maar mijnheer de redacteur, de gegeven voorstelling is niet alleen onjuist, maar geheel onwaar.
Het genoemde schip had ten eersten in Juli 1904 een geheel nieuwe bodem gekregen en tot Februari 1905 niet de minste sporen van verrotting opgelopen en was toen geheel gaaf.
Van Februari tot Juni heeft het schip in de haven van Scheveningen gelegen en daar moet het dan door de paalworm zijn aangetast, althans in Oktober kwam het schip uit zee terug en de bemanning klaagde over lekkage.
Toen is het schip op de sleephelling getrokken en is eerst bij een nauwkeurig onderzoek gebleken dat één plank door verworming was aangetast.
Die plank is er uitgehaald en daarvan is het stuk afkomstig dat u nu tentoon stelt.
Maar de reparatie is niet, zoals u die verteld, zeer oppervlakkig geschied, maar wel degelijk zodanig, dat het schip volkomen zeewaardig was.
Deskundige getuigen kunnen dit bevestigen.
En de reder biedt bij deze aan, het schip thans nog op de sleephelling te laten halen en door deskundigen te laten onderzoeken.
Gaarne zou de steller van deze brief wensen, deze brief in uw blad opgenomen te zien, waarvoor bij voorbaat mijn dank
                                                                             M..

Wordt vervolgd