Herinneringën deel 2

[A.Oosterbaan]

Golden Deeps

[vreemdeling]

                                                      vervolg

Achteraf werd er gedacht dat er iets mis moest zijn gegaan aan boord van het schip, toen het schip stopte, toen zij tegen de wind en getij in,  open zee probeerde te bereiken.
Een andere mogelijkheid werd geopperd, dat toen het schip richting open zee voer, dat haar achterschip omhoog werd gestuwd door de brekers en de schroef weinig nut had, en zij daardoor op de rotsen was gelopen.
Onmiddellijk na het stop vallen kwam de Golden Deeps in de branding terecht en ging ten onder voor de verschrikte ogen van de toeschouwers aan de wal.
Dat vergrootte de veronderstelling dat het schip op een onderwater object was gestoten en de schroef had beschadigd of de schroef hadden verspeeld.

Schipper Rogers bleef in de haven van Breiviksbotn tot de officiële formaliteiten waren afgehandeld.
Zodra het nieuws van het ongeval in Grimsby bekend was, waren er in de stad onmiddellijk donateurs voor financiële hulp.
Het Hull's Zeeman en Algemeen Wezen Fonds verklaarde dat zij er klaar voor waren om enkele van de weeskinderen van het ongeluk, direct op te nemen.

Enige dagen later legde ds. Wade van Cleethorpes uit dat er veel moeilijkheden waren , die verhinderde dat de omgekomen mannen naar huis konden worden gebracht voor een begrafenis.
In een kerkdienst in de St. Pieters kerk, verklaarde hij, dat hij van plan was zijn stem te laten horen, dat de lichamen vanuit Noorwegen naar Grimsby zouden worden terug gebracht, om daar te worden begraven.
Maar de voorgaande avond had hij met de reder van het schip gesproken en hij hierna zijn mening had veranderd.
Hij verklaarde, dat op het moment dat het nieuws in Grimsby bekend was dat er lichamen waren aangespoeld, er onderhandelingen met de Regering waren gestart, om hen naar huis te brengen.
Moeilijkheid na moeilijkheid moesten worden overwonnen.
Aan de rederij was gevraagd garant te staan voor de kosten.
De rederij liet weten..... Wat het ook kost, het zal worden betaald.
Later werd bekend dat er op het eiland geen voldoende hout was om lijkkisten te maken. Ander problemen volgden met de Britse Consul in Tromso, doe vol bleef houden, dat de lichamen in loden kisten moesten worden verscheept.

Uiteindelijk werd besloten dat de mannen in Tromso zouden worden begraven.
Al het mogelijke was vanaf het begin gedaan. De enige reden waarom dit niet was bekend, was dat alle voorbereidingen in stilte waren genomen.
De begrafenis dienst kon niet worden uitgezonden omdat de details de gevoelens pijn zouden doen van hen die het betroffen
De dominee eindigde zijn betoog met de woorden.....
We leven in vreemde tijden omdat het leven nog nooit zo goedkoop is geweest, Waarin mannen en vrouwen anderen van leven beroven bij de minste provocatie.
Maar een geweldig voorbeeld wordt ons hier getoond, door deze mannen en hun
dapperheid en de vastberadenheid van hun vrouwvolk.

De Noorse kruiser Frithjof Nansen werd naar de plaats van het ongeval gestuurd en bracht de lichamen van de vissers naar het vasteland.
De prachtige kathedraal van Tromso was totaal bezet bij de begrafenis dienst,
Een grote hoeveelheid aan kransen waren geplaatst van de families van de visserlui, herfstbloemen, daar neer gezet door de inwoners van Tromso en Britse en Noorse vlaggen hingen als decoratie in het gebouw.
De dienst was indrukwekkend en een lange processie begeleidde de kisten, bedekt met Noorse en Britse vlaggen, naar de begraafplaats, die op een hoogte boven de stad was gelegen.

Op dezelfde tijd als deze dienst, vond een herdenkingsdienst plaats in de St. Andrew's, de kerk van de visserlui aan de Freemanstraat in Grimsby.
Zo'n 20 rouwdragenden, hoofdzakelijk vrouwen, zaten op gereserveerde plaatsen voorin de kerk met de overige gemeente leden, ongeveer 200, waarvan veel visserlui.
Een aantal kransen werd aan de voet van het Oorlog Monument in de kerk gelegd.
De dienst werd geleid door ds. Warrilow en hij werd hierbij geassisteerd door ds. Mapson.
De dominee legde uit waarom hij de dienst in deze kerk hield, omdat het de kerk van de visserlui was en de kerk stond daar al meer dan  60 jaar, als een vertegenwoordiger voor hen en hun geestelijke noden.

Eerbetoon ter herinnering aan de bemanning werd ook getoond op een openlucht dienst welke georganiseerd was door het Leger des Heils en waar grote belangstelling voor was.
In zijn toespraak zei Majoor Pennick dat het een mannen taak was om visserman te zijn.
Om naar zee te gaan had je moed nodig, zelfs met een glimlach, terwijl je wist dat er weleens geen thuiskomst zou zijn.
Toen hij de rouwende families had bezocht, was hij onder de indruk gekomen en diep geroerd, door de grote moed van de vrouwen van Grimsby.

Een mijnheer Turner voer slechts enkele reizen op de Golden Deeps, voor het noodlot toesloeg.
Hij herinnert zich nog goed dat hij bij de voorgaande schipper, Russische George McGregor, op het schip voer.
Hij en ik konden het goed met elkaar vinden en al spoedig bleek dat wij dezelfde interesse hadden in muziek en viool spelen als amateur. Zijn bekwaamheid hierin, overweldigde mij geweldig..
Hij weet van deze schipper dat hij voor 100 %  inzet verwachtte van alle afdelingen op het schip.
Ik geloof dat hij me wel mocht, door mijn doen en laten, omdat hij iedere morgen rond tien uur, met een glas whisky of rum kwam en dan vroeg.......
Marconist, lust je nog een borrel ?
Schipper Russische George maakte maar 2 reizen met het schip voor hij werd vervangen door schipper Rogers. De schipper en marconist konden het niet zo goed met elkaar opschieten en na enkele reizen kreeg de marconist zijn ontslag.
Mijn geluk gesternte dank ik hier voor.
Twee of drie reizen later, toen het schip tijdens een storm voor anker lag in de NW fjorden van Noorwegen, krabden de ankers van de Golden Deeps en leed het schipbreuk met het verlies van iedereen aan boord.

[vreemdeling]

                                              De Everton.
                                Een van de zgn, voetbal schepen )

De Everton, die in 1976 werd gesloopt, had bijna de sloopwerf niet gehaald.
Zo opgewonden was één van haar ex, schippers, Don Liston, dat hij bijna het schip kaapte en haar wilde verbergen voor de brandende smeltovens.
Hij liep nog eens rond haar, op de dag dat zij zou vertrekken. Hij had tranen in zijn ogen. Gedachten gingen door hem heen.
Hij had er zelfs aan gedacht om haar te kapen en haar te verbergen in één der velen Loch's in Schotland..
Maar de mensen zouden dan denken dat hij het alleen maar voor eigen publiciteit had gedaan..

Drie jaar eerder was de Everton zelf een onderwerp van veel publiciteit, toen zij Hull binnen liep, beschadigd door afgevuurde schoten van een IJslandse kanonneerboot.
Deze gebeurtenis bracht de Everton niet alleen lokale, maar ook internationale bekendheid.

Haar carrière begon op 20 Februari 1958 toen zij te water werd gelaten op de Selby werf van Cochrane en Zn. NV.
Een aantal schoolkinderen kwamen die dag te laat op school, omdat zij op de tewaterlating hadden gewacht, die uitgesteld was tot 9 uur in de morgen.
Haar naamgeving werd uitgevoerd door mevr. Northcote, de vrouw van een der directeuren van de rederij Consolidated Fisheries.
De enkelschroefs trawler was 184½ voet lang tussen de loodlijnen en had een breedte van 33 voet.
De machinerie met de olie gestookte ketel en de gebruikelijke hulpmiddelen, waren gebouwd door Amos en Smith NV, in Hull.
Gebouwd voor een bemanning van 20 koppen, was toch de Everton uitgerust met extra kooien in het vooronder, wat haar instaat stelde om een 40 koppige bemanning mee te nemen.
Zij was één van de eerste trawlers uit Grimsby, die met zelfopblaasbare rubberboten, verpakt in plastic i.p.v. houten kisten,  was uitgerust. De plastic verpakking was een bescherming tegen rotting en weersgesteldheid.

De eerste schipper op de Everton was dhr. William Balls Jr. die ook de Arsenal had toegestoken, toen zij nieuw was.
Maar in de zestiger jaren werd het commando over het schip aan schipper Don Lister aangeboden, die toen schipper was op de Grimsby Town.
Hij had het goed naar zijn zin op de Grimsby Town, maar wilde de Everton wel eens proberen. Van toen af aan had hij niets dan goede woorden over het schip en schaamteloos noemde hij haar.....  Mijn kleine baby !
Hij bleef schipper op dit schip tot hij voor goed aan de wal kwam.
Het bleef altijd het beste schip waarop hij gevaren had. Zij deed alles wat je van haar vraagde. Het was onmogelijk om meer van haar te vragen. Het was vermakelijk omdat hij het schip volkomen vertrouwde.
Zij werd geacht een zusterschip te zijn van de trawler Arsenal, maar volgens schipper Liston waren de beide schepen geheel verschillend.

De Everton was echt een fameus vissersschip.
Als je met wat voor ander schip aan de grond liep had je geen kans van slagen.
Met de Everton werd  je niet teleur gesteld. Hij bewonderde haar echt.
Hij probeerde haar te behandelen als een vrouw.

Enige voorbeelden bewijzen de zeewaardigheid van het schip en de vaardigheid bij het vissen. Het schip was eens in een storm terecht gekomen en werd belopen door een golf. Alles wat aan dek stond ging verloren en de achtermast was in tweeën gebroken. De reddingsvlotten en de reddingsboot waren eveneens verloren geraakt.
Er werd gedacht dat het zou zijn afgelopen met het schip, maar men slaagden er in haar in Grimsby terug te brengen. Deze gebeurtenis vond plaats op de Viking bank toen zij vanuit de Witte zee, thuis stoomde.

Een 2e incident gebeurde bij IJsland. Ons was verteld dat we niet rond de Cape konden varen door zware ijsgang.
Zij kwam er doorheen, maar plotseling was er een harde knal.
Het schip was tegen een ijsberg gevaren.
De hoofdmachinist ging naar beneden om de schade op te nemen en melde dat het schip zo lek was als een zeef.
Het zou ons 24 uur stomen hebben gekost om het schip op de helling in Reykjavik te krijgen. Aan de machinist werd gevraagd of hij het water de baas kon. Hij pakte een stapel keggen en ramden ze in de gaten.
De Everton bleef vissen en de reis eindigde met een vangst van 2400 kits vis.
Toen het in Grimsby aan de kade lag, bemerkte de havenmeester dat er water uit de boeg liep Het schip moest in dok en er werden 11 nieuwe huidplaten aangebracht.

Maar de Everton was niet alleen bekend dat zij het hoofd kon bieden aan een storm.
Zij was ook een record breker van de trawlers die reis na reis goed geld verdienden..
Schipper Liston weet zich nog goed de dagen herinneren, dat als er voor de reder goede reizen werden gemaakt met de “voetbal schepen “., er een beloning was van een fles champagne en een maatschappij stropdas.
Hij had vier achtereenvolgende reizen met de Everton gedaan met een gemiddelde besomming van 10.000 pond en dat directie had gezegd.... Als je er vijf reizen van maakt, krijg je een magnum fles champagne  als ze terug waren.
En hij kregen het voor elkaar,
Het was ook de Everton die het besomming record van de maatschappij van 13.000 naar 17.000 pond bracht.
Schipper Liston vond dat het tijd werd om aan de wal te gaan, om te stoppen met varen.
Maar in 1971 moest hij nog een reis maken en natuurlijk koos hij weer voor de Everton.
Het was een sprookjes situatie toen het schip de topverdiener van de stoomtrawlers werd, met een besomming van 28,5000 pond voor 2714 kits vis.
Maar door de lage prijzen op de afslag, had zij aanzienlijk meer kunnen besommen.

Enkele maanden later, in Mei 1972, werd de Everton opgebracht door de kanonneerboot Odinn, voor het illegaal vissen binnen de 12 mijls zone.
Na een verhoor voor de rechtbank in de oost kusthaven Seudisfjord, werd het schip veroordeeld tot een boete van 3.100 pond.
In 1973 had het schip moeilijkheden van allerlei aard.
Zij had bij IJsland moeilijkheden met haar stoomketel en moest op sleeptouw worden genomen door een andere trawler uit Grimsby, de Real Madrid, ook een van de “voetbalschepen “.
Na zelf wat reparaties te hebben uitgevoerd, was het voor de Everton mogelijk haar reis te vervolgen op eigen kracht.
Maar de echte claim op de beroemdheid van het schip, kwam een maand later, toen het schip werd beschoten door de IJslandse kanonneerboot Aegir.
Engeland en IJsland waren op dat moment verwikkeld in de zgn Kabeljauw oorlog, maar de Everton viste in een gebied wat door Engelse fregatten werd gecontroleerd.
De Everton voer echter weg uit de beschermde zone, toen zij opzoek ging naar betere vis mogelijkheden, maar zij werd echter geconfronteerd met de Aegir.
De schipper claimde later, dat hij opdracht had gekregen van het supply-moederschip, om naar de Cape te gaan.
De Aegir vuurde 8 schoten op de trawler af, wat gaten aan BB zij veroorzaakte.
Er heerste angst bij de families thuis in Grimsby, en toen de Everton in de haven terug keerde werd zij begroet door drommen mensen op de kaden.
De aangerichte schade was duidelijk te zien, waar de granaten waren ingeslagen, voordat de schade in IJsland was gerepareerd.
Een van de matrozen bracht nog souvenirs van het incident mee in de vorm van twee granaat scherven. Het bleek later een mengeling te zijn van door elkaar gehutselde   bouten, moeren en stukken metaal.
Ondanks de gebeurtenis bij IJsland, bracht de Everton nog 1348 kis vis mee en besomde zo'n 20.000 pond.

Twee jaar later, in Februari 1975, kwam het droeve nieuws dat aan de eventuele carrière van de Everton een einde zou komen. Het werd bekend dat ze uiteindelijk voor 27.000 pond voor de sloop was verkocht.
Het schip verkeerde nog in een perfecte staat. Het was nog steeds een vrij jong schip.
Schipper Liston was heel droevig dat hij het schip naar de sloper moest brengen, maar op het laatst kon hij het toch niet doen.
Het schip verbruikte 13 ton olie per dag en met de steeds stijgende prijzen van de olie, ging zij door het plafond van de essentiële kosten factors.

[A.Oosterbaan]

Everton GY-058

[A.Oosterbaan]

Everton

[A.Oosterbaan]

Aan Dek

[A.Oosterbaan]

Real Madrid

[vreemdeling]

A. POosterbaan,

Wat een pracht schepen en dan zomaar slopen.

Cor

[Post Boy]

 

[Post Boy]

Spurs

[Post Boy]

 

[Post Boy]

 

[zeepaard]

Prachtige foto's Dirk
Je heb zeker een maat kano van een schoenendoos

[Post Boy]

Evertons record.

[vreemdeling]

                                              De Isernia

De Grimsby trawler Isernia GY 448 begon haar carrière onder een militaire naam en met de verdediging van haar vaderland.
Zij was in 1942 bij Cock.Welton en Gemmell gebouwd in opdracht van de Marine en zij was oorspronkelijk uitgerust met een 4 inch kanon en twee 20 mm. kanonnen.
Zij was een kolenstoker en haar oorspronkelijke naam was HMS Grenadier, als een van de schepen uit de militaire klasse schepen.
Zij had een waterverplaatsing van 750 ton, haalde een snelheid van 11 knopen en had een bemanning van 40 koppen.
In 1946 werd het schip uit de militaire dienst ontslagen en kwam naar Grimsby en werd een der schepen van de Britisch United visserij vloot.
Het was een goed schip. Een brand eindigde haar carrière, maar was al veel eerder in ernstige moeilijkheden verwikkeld geweest.
Het schip was door slechte weersgesteldheid in moeilijkheden geraakt op haar thuisreis van de visgronden bij de Noorse kust.
Het was op 27 Februari 1950 dat er een dramatisch radiobericht werd ontvangen van de Grimsby trawler Saon., die voor de Isernia sleepboot assistentie vroeg, om  de vleugel lamme en zwaar beschadigde Isernia naar de haven te begeleiden.

Het bericht bracht geruststelling in de huizen bij 25 angstige families, die op nieuws wachtte over hun manvolk.
De Isernia had goed gevangen, maar werd door een hoge zee bij Noorwegen belopen. De golf stortte zich op het stuurhuis en de radiohut en spoelde beide weg.
De volgende morgen had zij slagzij en de kombuis stond onder water. Er was angst dat het schip om zou kapseizen. Het was echt beangstigend en de schipper had een  vijfdaagse strijd voor de boeg tegen de elementen, om de Isernia weer veilig in de haven binnen te brengen.
Toen het schip uiteindelijk in de haven terug keerde, was de bemanning door en door vermoeid en nog zwaar geschokt door de gebeurtenissen.
De bootsman was door de golf uit het stuurhuis gespoeld. Hij slaagde er in zich vast te klampen en zich in het stuurhuis terug te trekken. Het schip zat in een precaire situatie want met het wegspoelen van de radiohut was ook het morse sein toestel  buiten bedrijf gesteld. En kon er geen SOS sein worden uitgezonden.
Het schip dwaalde wat rond met haar onbetrouwbare stuurgerei en uiteindelijk zagen zij de trawler Saon en met de morse lamp werd een boodschap geseind, waarin om sleepboot assistentie verzochten werd om het schip op de Humber rivier op te pikken.
Het was een moeilijke situatie, maar er zat niets anders op dan door te gaan.
Het schip was in een slechte conditie, maar gelukkig was er geen van de bemanningsleden gewond. Toen de stortzee het schip dwarsscheeps trof en haar opbouw vernielde, moest de marconist worden gered uit het verspilterde houtwerk van zijn hut. Het was een miraculeuze ontsnapping en hij was ongedeerd.
Een tweede stortzee als de eerste zou het schip niet hebben overleefd. Het schip had al te veel water binnen gekregen.

De  reder had een boodschap uit laten zenden met het verzoek aan andere scheepvaart om uit te zien naar het getroffen schip.
De haven dominee ging weer bij de getroffen families langs om te vertellen dat er een boodschap was uitgezonden voor alle scheepvaart.
Later maakte echter een vertegenwoordiger van de rederij een tweede ronde, om hen te vertellen dat het schip safe was. De familieleden waren heel blij en haalden opgelucht adem.
De Isernia zou oorsponkelijk Vrijdag nacht binnen lopen met haar lading van 2500 kits vis.
Uiteindelijk maakten de sleepboten Hillman en Lady Cecilea aan de zwaar beschadigde Isernia vast bij de Burcom boei en assisteerde haar naar de pieren van de visserij haven, waar zij voorlopig meerde tot de sluis deuren werden geopend om te schutten. Het schip kwam 4 dagen later binnen als was voorzien.

Vijf jaar later was de Isernia weer in moeilijkheden door slecht weer, dit maal bij IJsland. Hevige stormen zorgden voor hopeloze problemen voor schepen welke in dit gebied operationeel waren. In feiten bracht het een tragisch einde aan 2 trawlers uit Hull. De Loretta en de Roderigo hadden zwaar te lijden van ijsafzetting. Met het toenemende gewicht van het ijs, was het voor deze schepen niet mogelijk om van koers te veranderen en opperte te zoeken en bleven op een Noordelijke koers door stomen.
Maar uiteindelijk werden de problemen voor de twee schepen zo ernstig, dat de trawlers kapseisden. En verloren gingen.
Gedurende het incident hield een van de schippers radio contact met een aantal andere schepen en die moesten aanhoren hoe hij de laatste hartbrekende berichten  gaf, tot het schip omsloeg.
De Isernia was een van de schepen die de noodsignalen had opgepikt, maar zij was aan de West zijde van IJsland en niet dicht genoeg om enige praktische hulp te verlenen.
De storm brak veel van de hekwerken van de voorpiek van Grimsby trawler af en spoelden ze weg.
Een van de bemanningsleden van de schepen spoelde over het dek en raakte gewond.
Hij werd overgebracht naar het visserij beschermings schip HMS Mariner, die hem naar de IJslandse hoofdstad Reykjavik bracht voor verzorging.
Die reis bracht de Isernia slechts 1250 kits vis aan wal.

Twee jaar later in Oktober 1957 werd de bemanning van de Iseria getroffen, terwijl het schip vissende was op de Fugelbank bij de Faroes. Hierbij lieten twee bemanningsleden het leven en 2 anderen werden gered toen een zwaar net over boord slipte en 4 man hierbij mee nam. De trawler was van IJsland weg gegaan vanwege het slechte weer en was zijn laatste dag vissende, toen het net met het gewicht van rommel, een soort sponsige soort van zeeleven en de vis, het over de verschansing trok en 4 man met zich meenemend.
Twee man gingen overboord omdat zij de stuurman in veiligheid wilde brengen, Beide werden door de schipper weer binnenboord getrokken en de andere bemanningsleden oog getuigen waren van wat er gebeurde,
Bij een onderzoek door het Koopvaardij Marine instituut in Grimsby, wat op deze tragedie volgde, zei, dat de reddende mannen in groot gevaar waren geweest om hun collega's te redden.
Hij herhaalde nog eens dat de visserlui uit Grimsby bekend stonden voor hun moed en dapperheid.