Herinneringën deel 2

[vreemdeling]

                                          De Scheeps kok.

Het is nu meer dan 80 jaar geleden dat de bemanning van de Fleetwood trawler Pasages gered werd, mede door  het heldhaftige optreden van scheeps kok.
Tijdens een storm in December 1931 ging dit in Canada gebouwde schip ten onder bij Jurby Head op het eiland Man.
Op het moment dat het gebeurde, werd de trawler van voor- tot achterschip overspoeld door hoge golven, die zelfs de meest heldhaftigen schrik zouden aanjagen .
De lijnwerpers brigades van Peel en Ramsey rukten uit en de redding boten van Peel en Ramsey werden te water gelaten in een huizen hoge zee.
De 125 voet lange trawler lag maar 100 yards uit de wal en had een bemanning van 13 personen aan boord.
Het schip was op haar thuisreis met 600 kits haring aan boord, gevangen aan de westkust van Ierland.
Geteisterd door de golven van de Zuid Wester storm en het zicht was beperkt door verblindende ijzel en regen.
De schipper had nooit eerder zo'n combinatie van storm, regen en een zo'n volstrekte duisternis meegemaakt.
Het schip maakte voorzichtig voortgang en de schipper wist, dat zij in de nabijheid van de kust van het eiland Man waren.
Zich realiserend dat het schip aan de grond was gelopen, werd onmiddellijk de machine in zijn achteruit stand gezet.
Maar de Pasages wist van geen wijken.
Zij was in een zorgwekkende situatie en werd gebeukt door de hoge golven .
De bemanning vuurde noodsignalen af en hokten gezamenlijk in het stuurhuis, in afwachting van de lijnwerp brigades.
Aan de wal kwam de 18 koppige redding brigade, na zich anderhalve mijl door met water doorweekte velden te hebben geworsteld, bij de klif.
Vanaf de top van de klif lieten ze zich naar de waterkant zakken.

Maar de man van dat uur was de 30 jarige kok.
Hij bood zich vrijwillig aan om naar de wal te zwemmen en na een wanhopige strijd, kreeg hij een lijn aan wal bij de redding ploegen..
En al gauw was er een boeibroek opgetuigd en werd de bemanning in veiligheid gebracht.

De redding boten hielden stand-bij in het ergst van de storm en het weer was te slecht voor de redding boot uit Peel, om terug te keren naar haar thuishaven en zij week uit naar de haven van Ramsey.
De reddingboot van Ramsey voer naar de zuid kust en werd omhoog getrokken naar het boothuis, na één van de inspannendste dienstverleningen in de geschiedenis van het redding station.

De Pasages werd nooit geborgen.

[GerardKnoester]

Dit zal hem zijn.

[vreemdeling]

                                   De Ramsey Baai Tragedie.

Het was op de morgen van de 8st Maart 1956, dat de bevolking van Ramsey op het eiland Man, zich voor het eerst realiseerde , dat er iets verschrikkelijk was. gebeurd. Een lichaam was drijvend vlak bij de kust gezien.

De reddingboot was bijna gereed om te water te worden gelaten, toen bekend werd dat nog  vier andere lichamen waren geborgen.

Het was droevig nieuws voor de reddingboot bemanning daar al spoedig bekend was dat een van de doden, de assistent monteur van de reddingboot was en ook de broer van de bootsman van de reddingboot, die in veel gevallen deel had uitgemaakt van de bemanning.
En een tweede persoon, die regelmatig hielp met het te water laten van de reddingboot .
De andere doden behoorde tot de bemanning van de Fleetwood trawler Fleetwood Lady, die de avond er voor, voor anker was gegaan in de baai.
Vermist werd de schipper van de trawler.
Later bleek dat leden van de bemanning laat in de avond op de terug weg waren naar de trawler, na een bezoek aan de wal, gebruikmakend van een 7 voets roeiboot die kapseisde en waar niemand aan de wal iets van wist.
Toen eenmaal het nieuws van de tragedie bekend was, werd er een zoektocht begonnen naar de vermiste schipper, door de reddingboot en door de lucht redding brigade per vliegtuig.
Het duurde de gehele dag, zonder resultaat.
De reeks van voorvallen die op het ongeval volgden begint in feite bij de Fleetwood trawler Fleetwood Lady, die op Woensdag 7 Maart voor anker ging in de baai.
De stuurman van de trawler bevestigd dat de trawler op Woensdag Fleetwood had verlaten met bestemming IJsland en de zelfde middag in de Ramsy baat voor anker ging.
De bemanning bestond uit 15 personen.
Om ongeveer 4 uur in de namiddag gingen 7 leden van de bemanning met de reddingsloep van het schip, naar de wal. Dit was voornamelijk toegestaan aan drie bemanningsleden met de familienaam Manx, twee broers met de naam Lyall en  nog een persoon, om familie te bezoeken in Ramsey.
Om ongeveer 7 uur 's avonds keren 4 bemanningsleden terug naar de trawler en laten de schipper en nog twee personen aan wal,
Om rond half elf in de avond begint een kleine geleende boot met 6 personen aan boord, aan de terugtocht naar de trawler. In de boot zitten dus 2 bemanningsleden en de schipper van de trawler en de drie anderen zijn er om de boot weer terug te brengen.

Voor de meeste mensen in de stad was het eerste teken dat er iets mis was, het afvuren van lichtkogels om 8 uur in de morgen van de volgende dag, om de bemanning van de reddingboot op te roepen.
Iets eerder was de politie op de hoogte gesteld dat er een lichaam voor de kust dreef.
En hierna kwam het droeve bericht dat nog vier lichamen op de kust waren aangespoeld.
De bootsman van de trawler wist niet, toen hij controleerde wie er van de bemanning ontbrak, zijn eigen broer Abby één van de slachtoffers was.
Abby was een van de populairste figuren rond de haven van Ramsey en vanaf hun jeugd hadden zij een eigen boot gehad, waarmee zij uit vissen gingen.
Toen het nieuws zich verspreidde, verzamelde zich een groep mensen bij de sleephelling van de redding boot, in doodse stilte, toen de tragedie zich ontvouwde.
De reddingboot  had slecht enkele stukken van het vlonder van de kleine boot gevonden.
De kustwacht zocht de kust af en de RAF zocht met een redding vliegtuig de zee af.
De intensiteit van vier slachtoffers werd vastgesteld toen zij naar het mortuarium werden gebracht.
Later spoelde nog een lichaam aan, waarvan ook de intensiteit ook kon worden vastgesteld,
Van de schipper werd geen spoor gevonden.
De 13 voet roeiboot die de mannen de voorgaande nacht had vervoerd, spoelde aan op de kust van Vollan.
Er lagen geen riemen in de boot en de boot was niet ernstig beschadigd en er waren geen aanwijzingen hoe het ongeval had kunnen gebeuren..
Later werden er vonnis gewezen met betrekking tot de onderzoeken op de 5 geborgen lichamen.
De lijkschouwer constateerde dat de boot ernstig overladen was.
De toehoorders werd verteld, dat ondanks dat het mooi weer was in de baai er altijd  rekening moest worden gehouden met eventuele wind.
Het was maar al te goed mogelijk dat bij de minste beweging de sloep kon kapseizen.

Wat er precies is gebeurd zal voor altijd een mysterie blijven.

[Post Boy]

Hier de FD-1 Fleedwood Lady.

[Maart]

Pracht scheepje vreemd datte ze met uitkomme op familie bezoek ginge

Maart

[vreemdeling]

                                 San Sebastian

Het was een zaak van ieder voor zichzelf, toen deze Fleetwood trawler op de rotsen liep en de bemanning overboord werd geslagen,
Vier van hen vonden de dood en de rest van de scheepsmakkers hingen uren aan de rotsen voor zij werden gered.
De schipper, die voor het laatst was gezien zich vastklampend aan het want, strandde ook op de rotsen en moest daar 10 uur blijven, alvorens hij werd gered.
Het drama vond plaats op 15 Januari 1937 toen het schip van 122 ton nog maar net 48 uur op zee was.
Het schip was in Canada gebouwd en kwam in 1926 in Fleetwood bij de Boston Deep Sea Fishing en Ice Compagny.
Een van de bemanning leden vertelt......
We voelden dat het schip vast liep en we konden zien dat we op een rif waren gelopen.
We lieten de reddingboot te water en zij sloeg in stukken tegen de railing van het schip.
Acht bemanningsleden kwamen in het water terecht.
Het schip had een gevaarlijke slagzij. En ofschoon zij slagzij maakten en wij ons vastklampten, werden we overboord gespoeld.
Ik zag nog net dat de schipper zich aan het want vastklampte. Ik kwam op de rotsen terecht en in het donker kwamen er nog meer bij.
Na een telling bleek dat we met acht personen waren.
Geen van ons was geheel gekleed en we zaten zeven uur op de rotsen.
We werden door een schip uit Glascow gered.
Vier lichamen werden later geborgen.

De schipper realiseerde zich dat overleven een gevecht zou zijn op leven en dood.
Hij werd in zee gesmeten, toen het schip omsloeg.
Ik ging in kringen rond en heb meer dan een mijl gezwommen.
Ik bereikte een nogal grote rots en ofschoon ik uitgeput was, kon ik mezelf de rots optrekken.
Het was bitter koud,
Hier lag ik dan en probeerde me warm te houden door met mijn armen te zwaaien en met mijn voeten te stampen.
Toen ik daar zo verlaten zat, spoelde een van de redding vesten van het schip op de rotsen.
De dag brak aan en ik zag dat een sloep de bemanning redde die op de rotsen zaten waar het schip op was vastgelopen.
Ik probeerde hun aandacht te trekken, maar waren meer dan een halve mijl van mij verwijderd en zij zagen mij niet.
Toen ik ongeveer 10 uur op de rots had gezeten, zag ik op enige afstand een boot.
Ik wist hun aandacht te trekken en zij haalde mij van de rots af.

De San Sebastian was een van de zes Fleetwood trawlers die als observatie vaartuigen hadden dienst gedaan toen de Italiaanse luchtmacht in 1933 een vlucht
maakte over de Atlantische Oceaan.
De andere trawlers waren de Malaga,Wellvale., Daily Chronicle, Sommersby en Authorpe.
Al deze trawlers waren het eigendom van de Boston firma.
De Italiaanse regering benoemde de directeur van Boston firma tot Commandant van de Italiaanse Marine.

[vreemdeling]

Het was een kleine robuuste trawler, die, als zij het had overleefd, haar 100 jarig bestaan had kunnen vieren.
Maar de Dean Swift, die in 1898 was gebouwd, werd de oudste stoomtrawler van de haven, voor zij in 1959 werd gesloopt.
Zij was in Dublin gebouwd en werd door de Dalby Steam Fishing Company in 1939 gekocht en zij keerde naar Dublin terug om  daar haar ondergang bij de slopers te vinden.
Misschien was haar grootste aanspraak op roem in Februari 1957, toen zij de kleinste trawler van de vloot binnen sleepte, na een nachtelijke strijd in de Morecanbe baai.
Het drama begon op een wilde Februari nacht, toen een hevige storm de Ierse zee teisterde en het was een van de hevigste stormen sinds mensen heugenis.
Toen het nieuws over de nachtelijke inspanningen bekend werd, verzamelden de families aan de wal zich rond de radio en stemde af op de trawler golf.
Het gebeurde bij Maughhold Head op het eiland Man, dat er een breuk in de verbranding kamer van de ketel, aan boord van de 148 ton trawler Alcmaria, werd ontdekt.
De schipper besloot te trachten  naar Fleetwood  terug te keren
Maar in de middag werd het hopeloos.
Het enige wat ze konden doen was de machine aan de gang te houden.
De Dean Swift liet via de radio weten de zij het schip te hulp zou komen.
Na een tocht van 40 mijl vanaf de Ramsey baai, arriveerde de Dean Swift daar om 05.30 nm. De wind had intussen stormkracht bereikt.
Om 6.00 nm. werd een lijn naar de gehandicapte Alcmaria geschoten, maar deze brak.
Met een wind van 60 mijl per uur en aanhoudende stortregen, was de bemanning door weekt bij de poging een nieuwe lijn vast te maken.
De Alcmaria kon niets anders doen dan de kop van het schip in de wind te houden en dat betekende dat de machine aan de gang gehouden moest worden.
Het machine kamer personeel deed hun uiterste best. Het zou hopeloos zijn geweest zonder dat beetje stoom.
De trawler zond een SOS sein uit en de reddingboot van Barrow werd om 10.30 nm. te water gelaten.
De trawler Red Sabre, onderweg naar IJsland, keerde terug, de storm tegemoet, om  hulp te verlenen..
De Red Sabre vuurde 6 lijnen af in een poging een sleeptros vast te maken.
Poging nummer 3 had succes en de bemanning, doornat van de regen en buiswater, bracht met een 4 inch tros een verbinding tot stand met de anker ketting van de Alcmaria.
Maar de trawlers werden heen en weer gesmeten door de woedende zee en de sleepverbinding brak en bij nieuwe pogingen om verbinding te krijgen, werden de  afgeschoten  lijnen weggeblazen door de wind.
Uren gingen voorbij.
Het was 3 uur in de morgen, toen door de Red Sabre werd geprobeerd om een lijn verbinding tot stand te brengen, door middel van een drijvend vat, maar ook dat mislukte.
En toen werd de Red Sabre zelf gehandicapt, door dat er een tros in de schroef kwam.
Zij moest voor anker gaan en moest wachten op sleepboot hulp die uit Heysham moest komen.,
De Alcmaria geraakte op drift en de radio verbinding met de reddingboot werd voor meer dan een uur verbroken, toen de radio antenne van de reddingboot werd weggeslagen.
Het weer verbeterde en de Dean Swift nam de Alcmaria op sleeptouw, maar was wel bang dat zij de job niet kon volbrengen en bepaald werd om haar naar Fleetwood te slepen

Later verklaarde de schipper dat het zijn slechtste nacht was in 25 jaar.
De wind bereikte een snelheid van meer dan 100 mijl per uur op de slechte momenten.
Een golf, de grootste die ik ooit heb gezien, sloeg over de volle lengte van het schip.
Het stroomde door de kombuis deur naar beneden in de verblijven en in de machine kamer.
Al de krebben aan dek werden weg gespoeld.
Drie minuten eerder was de bemanning nog aan dek geweest.
Als zij op dat moment daar waren geweest, zou het hun einde zijn geweest.
Maar het oude schip was geweldig., zich uitstekend houdend
Zij maakte een beetje slagzij op het moment dat de geweldige golf over het schip spoelde, maar kwam al gauw weer recht.
Met 2 man moest de meeste tijd het stuurwiel worden vastgehouden om het schip op koers te houden.
En zo kwamen de beide schepen, van dezelfde eigenaar, behouden binnen in Fleetwood.
Zij hadden samen maar 41kisten vis aan boord voor de afslag van Woensdag.
De voorgaande dag, toen beide schepen nog de elementen trotseerden, was er geen enkel schip aan de afslag van Fleetwood, wat het grootste tekort aan vis veroorzaakte sedert de oorlog.

[Evert]

Dean Swift.

[vreemdeling]

                                           Trawler Goth

De laatste honderd jaar heeft men de bloei en ondergang gezien van de visserij en de hieraan verwante industrie.
Leven en bestaan zijn rond de visserij op gebouwd, ( die nog steeds wordt uitgeoefend).
Maar schepen zijn verloren gegaan en mensen hebben hierbij de dood gevonden. Vaak zonder enig spoor nalatend, familie en gemeenschappen in rouw achterlatend en afvragend wat er is gebeurd met hun manvolk.                     

Een van deze trawlers keerde niet terug in de kerst periode van 1948.
De families van 21 mannen wachtte tevergeefs op enig nieuws.
De stad werd in rouw gedompeld.
Haar naam Goth, werd in de geschiedenis boeken bijgeschreven.

Het verhaal was al jaren geleden bekend, maar het verhaal was nog niet ten einde.

Er gebeurde een wonder toen de schoorsteen van het 395 tons schip in 2006 met  het trawlnet van een IJslandse trawler werd opgevist.
De Goth, onzichtbaar op de zeebodem van NW IJsland was gevonden.
Haar rustplaats, het graf van de dappere bemanning was nu bekend.
De enige troost voor de nabestaanden.

En de schoorsteen werd naar Fleetwood terug gebracht om een blijvend gedenkteken te worden,
Een groep uit de nabestaanden, had een fonds opgericht, om een blijvende herinnering te bouwen voor de  “opgeofferde “ visserlui van de haven.

De 17 voet lange schoorsteen werd opgeborgen in een kist van perspex glas en zal worden ingevoegd bij het bouwwerk.
Meer dan £ 2000 was al reeds gedonneerd en gesprekken werden gevoerd om een behoorlijke plaats voor het monument te vinden.
Een der leden van de groep van nabestaanden zei dat de ontdekking van de uiteindelijke rustplaats van de Goth, eerst wel erg verbijsterend was.
Maar het was wel een geruststelling om te weten waar haar graf was.
Het was 50 jaar een mysterie geweest.
Toen we voor het eerst de schoorsteen zagen, sprongen de tranen in onze ogen en omhelsden we elkaar.
Het was een erg pijnlijk.
Wij wilden nu alleen nog maar dat het gedenkteken werd geplaatst.
Wij zijn dank verschuldigd aan al de mensen die hun hulp hebben aan geboden en ons hebben gesteund.

De verdwijning van de Goth, toen de gezinnen thuis de voorbereidingen troffen voor de viering van het Kerstfeest, was een tragedie, die in de stad afschuw verwekte.
Gedurende twee weken was er geen taal nog teken van het schip gehoord of gezien.

Zij was op 4 December uit de haven vertrokken en had een bemanning aan boord van 21 koppen.
Het schip had een radio/telefonie installatie aan boord en proviand voor 30 dagen.
De Goth werd voor de Kerstdagen terug verwacht.

Het laatste bericht wat van het schip was gehoord, was op 16 December.
Een radiobericht was door de Lincoln City, een trawler uit Hull, opgevangen, waaruit bleek dat de Goth opperte ging zoeken in Adalvik aan de NW kust van IJsland.
Hierna..... alleen maar stilte.

Op grote schaal werd een zoektocht in gang gezet.
Op zee en vanuit de lucht, maar er werd niets gevonden en in Januari 1949 werd zij als verloren beschouwd.
In de haven werd de tragedie over haar onbekende lot, ernstig meegeleefd.
Voor velen gingen de Kerstdagen voorbij, zonder hier aandacht te hebben besteed.
De pakjes met Kerst cadeautjes voor de bemanning bleven ongeopend.

Een onderzoek wat later werd uitgevoerd, gaf als waarschijnlijke oorzaak van de verdwijning, de zeer slechte weer omstandigheden in het gebied rond IJsland, die het gebied teisterden met een storm waarin snelheden werden gemeten van 100 mph.
Huizen hoge golven die de Goth zouden hebben overweldigd.

Zo laat wij nu allen  de Goth herdenken en alle trawler die een graf vonden in de zee .
En ook de visserlui die met deze schepen het leven hebben verloren

De schoorsteen van de Goth is in haar thuishaven terug gekeerd..
Laat het een gedenkteken en een herinnering zijn voor de komende generatie, van de prijs die door de vissers gemeenschap van de haven en haar samenleving,  is betaald, voor mensen die alleen maar hun werk hebben uitgevoerd.

[vreemdeling]

                                       Verwisseling.

Bij het napluizen over het verlies van de trawler Doris, bleek dat er op dat moment  twee schepen waren met dezelfde naam.
Beide schepen hoorden in  1914 thuis in Fleetwood en beide schepen gingen in het eerste jaar van WO 1 verloren.
Maar het was in een stille uithoek van Schotland dat de Doris, 79 ton groot en geregistreerd in Lowestoff, ten onder ging.
Drie bemanningsleden verdronken, maar de schipper wist zwemmend de wal te bereiken en kon alarm slaan.
De kleine Doris, zoals het schip beter bekend was in Fleetwood, was vertrokken uit Fleetwood om te gaan vissen en gedurende 3 weken werd er niets van haar vernomen.

Toen 4 van haar bemanningsleden met de veerboot uit Belfast in Fleetwood terugkeerden, werd er verslag uitgebracht bij de reder.
Als resultaat van deze informatie werd een vertegenwoordiger van de rederij met de nacht boot naar Belfast gestuurd.

Nu bleek echter, dat de Doris naar huis was gevaren met slechts 3 bemanningsleden en de schipper.
Op die zelfde dag , vrijdagnacht 13 November, was het slecht weer met een storm die steeds krachtiger werd en toenam tot orkaan kracht.
Uit latere informatie bleek dat er bij Portpatrick een schip was gezien, die noodsignalen gaf.
De plaatselijke redding boot werd te water gelaten en met veel moeite slaagde zij erin om langszij van het schip te komen.
Uit het redding rapport blijkt, dat er wel wat tijd verloren was gegaan, voordat er contact was gemaakt tussen de schipper van de redding boot en een bemanningslid van de trawler.
Het contact was kort en had weinig zin volgens de schipper van de reddingboot en hij kreeg de indruk, dat de redding boot niet nodig was, zodat de redding boot terug keerde naar haar station.
Een paar uur later kwam er een rapport binnen bij de kustwacht, dat er een schip was gestrand bij Ardwell Point, zeven mijl ten zuiden van Portpatrick.

De schipper kwam druipend van het water in Ardwell Point en sloeg alarm.
Hij bevestigde dat zijn schip de Doris was en op een rots dicht bij de kust was vastgelopen en hij de enige was van de 4 personen aan boord, die aan wal kon komen.
Op 26 November werd een lichaam gevonden wat geïdentificeerd werd als een der bemanningsleden.
Op 2 December werd een tweede lichaam gevonden, wat ook geïdentificeerd werd als een der bemanningsleden.
Het lichaam van de derde persoon werd nooit gevonden.
De schipper van de Doris bevestigt dat het schip wat door de reddingboot was benaderd, de Doris was.
Een deel van het stuurhuis en de schoorsteen spoelden aan wal.
Het wrak ligt op een diepte van 17 vadem en werd in 1975 door duiker geïdentificeerd.

Er bestaat een plaatselijk verhaal over de schipper die de stranding overleefde.
Hij kocht een ander vissersschip en iedere keer als hij Ardwell Point passeert, geeft hij een rouw saluut op de scheepsfluit als herinnering aan zijn scheepmakkers.
Wat er precies is voorgevallen, dat 4 bemanningsleden per veerboot uit Ierland naar huis komen en de schipper zijn reis vervolgt met slecht 3 bemanningsleden, wordt niet vermeld.
Het was een droevig einde van het jaar 1914.

Maar het volgende jaar begon ook slecht door het verlies van de andere. Doris.
Het schip, 126 voet lang, was eigendom van een rederij.
In Januari ging het schip te onder bij de Schotse kust en haar gehele bemanning liet hierbij het leven.
De Doris FD 141, was al lang over tijd.
Veel mensen keken nog steeds uit of zij niet zou terug keren.
Zij was op 21 Januari naar de visgronden vertrokken met aan  boord   9 bemanningsleden en de schipper.
Het merendeel van de bemanning was op het laatste moment van de trawler Star of Freedom overgeplaatst naar de Doris

Maar de hoop werd opgegeven, nadat wrakhout was aangespoeld op de Hebriden.
Enkele reddingvesten werden door de trawler Eileen Duncan uit Liverpool opgepikt.
Ook werd ander wrakhout en een deel van het stuurhuis, de reddingsloep met het scheepsnummer en wat spullen van het dek, gevonden.
De eerste indicatie van deze tragedie was de ontdekking door de trawler Eileen Duncan van een zwemvest, gemerkt met scheepsnummer FT 141, bij het Isle of Skye.
Ook ander licht wrakhout,  zoals krebbenplanken, werd gevonden.
Op dat moment werd er nog geen belangrijkheid aan de vonds toegewezen.
Maar later op de dag verschijnt er een rapport van de Lloyd's Agent op het Isle of Skye van de ontdekking aan de kust van de scheepsboot die gemerkt was met FD 141 en wat ander wrakhout.
Agenten en havenmeesters in de havens rond Schotland werden gewaarschuwd en hun werd gevraagd om bij schippers en kapiteins van binnenkomende schepen te informeren naar inlichtingen, of zij het vermiste schip hadden gezien.
Aan uitgaande schepen werd gevraagd om uit te kijken, met het oog om te helpen als de Doris uitgeschakeld was..
Het gehele weekeinde bleven de eigenaars van de Doris zoeken naar informaties.
Op Maandag morgen informeren angstige familieleden bij het rederij kantoor naar nieuws over de trawler omdat er geruchten over iets ernstigs de ronde doen in de stad.

Als bewijs, door de vonds van wrakhout .datum en plaats van de ontdekking, werd het duidelijk voor de reder dat het schip was vergaan en stuurde personeel naar de nabestaanden van de bemanning, om hen op de hoogte te stellen van wat er was gebeurd.
Trawlers in de buurt van het ongeval werd gevraagd om op de eilanden benoorden Skye te zoeken, maar er werd niets gevonden.
Fleetwood rouwde over de tien visserlui die waren verdronken/

De Doris was in 1907 gebouw  en het schip was vernoemd naar Miss Doris Dickinson, dochter van de Manager Director van de rederij.

[Evert]

FD52 Goth.

[zier]

Dit type schepen met zon langdoorlopende koelkast en bijde zijden open deed er ook niet goed aan met een douw water,leg je ook meteen op een oor.

[vreemdeling]

                                         Hondo

Zoals men aanneemt is de trawler Hondo in WO 2 met man en muis vergaan.
De oorzaak van het verlies bleef onbekend.
Een oproep om te weten te komen wat er met haar is gebeurd werd wel beantwoord maar de persoon die reageerde wilde wel anoniem blijven.  Waarom

Het schip was eerst geregistreerd in Grimsby en had als visserij nummer GY 701.
In 1943  werd zij in Hull geregistreerd als H.565
Gedurende de oorlog was het schip vissende vanuit Fleetwood onder het management van de Boston Deep Sea Fishery Ltd.
Het laatste wat van de Hondo werd gezien was op 24 November 1943, maar het is niet duidelijk of dit ook de datum is van haar verdwijning.

Overtijd zijnde werd het schip als vermist opgegeven en op 31 December 1943 werd zij als verloren beschouwd in de buurt van Barra Head,
De oorzaak ervan is niet bekend.

Het schip kan zijn gezonken in slecht weer, wat heel normaal is op dat tijdstip aan de westkust van Schotland.
Of zij is op de rotsen gelopen op een der Hebrides eilanden.
Dit gebied was echter ook een van de sectoren waar trawler uit Fleetwood tijdens de oorlog verloren gingen door vijandige acties en tot zinken werden gebracht door Duitse onderzeeërs, die in dit gebied operationeel waren.

Een suggestie van het verloren gaan van de Hondo, is de datum en plaats van de vondst van lichamen en die geïdentificeerd werden als bemanningsleden van de Honda.
Maar de suggestie gaat verder.

Barra Head is de zuidpunt van het kleine eilandje Berneray, het meest zuidelijke van de Outer Hebrides en onbewoond.
Het volgende eiland is Mingulay, eveneens onbewoond maar door een kleine gemeenschap in stand gehouden tot 1930.
En het is bijna wel zeker dat er daar een kleine kerk is met een begraafplaats.
De het dichtst bijzijnde centrum van bewoning van deze twee eilanden zal Barra zijn, dat bereikbaar is per vliegtuig of met de veerboot vanaf Oban.
Alle begrafenissen in oorlogstijd op deze eilanden zullen daar wel geregistreerd zijn, waarschijnlijk in Castlebay.Barra.
Ons verzoek werd door de familie van de schipper opgevolgd, wiens lichaam uiteindelijk werd gevonden en in Schotland werd begraven.
Censuur tijdens de oorlog hield in dat er geen details werden gegeven van vermiste schepen en de plaatselijke krant.. de Fleetwood Chronical  vermeldde alleen de individuele leden van de bemanning.
Maar uit rapporten uit die tijd, lijkt het waarschijnlijk dat de Hondo aan het eind van November verloren ging.
Een lid van de bemanning was aan wal gespoeld en op werd op 2 December begraven.

De Hondo had een bemanning van 14 koppen.
De schipper was een Schot en was 43 jaar oud en was al 22 jaar varende vanuit Fleetwood.
Het was zijn eerste reis op de Hondo en hij had gepland om dit slechts twee reizen te doen.
In WO 1 diende hij als soldaat bij de Royal Scotts Fusilliers en in 1916 werd hij krijgsgevangene gemaakt in Frankrijk,
Hij werd naar Duitsland gestuurd en bleef gevangen tot aan de Wapenstilstand.
De schipper was ook bij de evacuatie van Duinkerken met de Fleetwood trawler Evelyne Rose en deed toen dienst bij de Marine.
Het wordt waarschijnlijk geacht dat zijn lichaam aanspoelde op de Schotse kust en later op een der eilanden werd begraven.

Het lichaam van een 19 jarige matroos werd op 10 December in Fleetwood begraven nadat zijn lichaam op de westkust van Schotland was aangespoeld.
Hij had 4 jaar gevaren.

De stuurman verliet zijn ziekbed om de laatste reis van de Hondo mee te maken.
Hij lag ziek in bed met influenza, maar hij wilde de schipper niet teleurstellen.
Hij was van Hull naar Fleetwood verhuisd en was schipper geweest op trawlers die bij Beren Eiland, de Witte zee en IJsland visten.
Hij werd ook in Schotland begraven.

Een van de jongens aan boord was 16 oud en maakte pas zijn derde reis.
Zijn broer stierf in 1939 toen hij dienst deed op een mijnenveger.

Van de eerste Machinist is bekend dat hij al op 14 jarige leeftijd naar zee ging.

Een van de stokers, 60 jaar oud, had eerder al 3 schipbreuken overleefd.
In 1940 was hij de enige overlevende van de trawler Oona Hall, die zonk na een aanvaring in de Ierse zee.

Van de andere bemanningsleden is weinig bekend.
De anonieme informatie werd aan het gezin van de schipper gegeven, die erg dankbaar waren voor de ontvangen inlichtingen.

In al de trawler verhalen van vele jaren werd nooit iets over de Hondo vernomen en daarom werden er om inlichtingen gevraagd.

[J.H.]

Hallo Cor, heb je me email nog ontvangen ??
De Hondo heeft de SCH 6 in de grond gevaren.
Ik heb hier nog een film, genaamd "Atlantic Trawler  Merchant Seamen" deze is gemaakt aan boord van de "Hondo", kort nadat de film klaar was is het schip gebleven.
Gr.
Jan.

[J.H.]

SCH-6-Alida