Herinneringën deel 2

Herdenking van 100 jaar duurzame visserij. no.7

Een Eeuw van I & L mensen.
In de late zestiger jaren stonden er meer dan 8000 arbeiders op de loonlijst van I & J.
Er waren overal in Zuid Afrika I & J kantoren en depots en de maatschappij employees waren betrokken bij de visserij, voedsel productie, verkoop en verzending van een grote verzameling van voedsel producten, waaronder visproducten, snoepgoed, tafelzuur en groenten.

Na 2004, toen I & J zijn diepvries groenten en de verzending afdelingen verkocht en terug keerde naar de oorsprong van haar bestaan als een visserijbedrijf, werd de overtollige staf ingekrompen..
Tegenwoordig werken er 1800 werknemers voor I & J..
Een deel er van werkt op zee, vist en verwerkt de vangsten van de maatschappij, weer anderen werken in een levendige omgeving van de voornaamste verwerking en toevoegende waarden verwerking fabrieken. Een aantal ambtenaren zijn betrokken met de administratie van de maatschappij.
Allen spelen een vitale rol in de productie van hoog gekwalificeerde I & J producten.

In 2010. toen wij het honderd jarig bestaan vierden, bedankten wij de duizenden mannen en vrouwen die voor I & J hebben gewerkt, gedurende de voorbije honderd jaar en hun vakmanschap en enthousiasme hebben gegeven, aan hetgeen I & J nu is als groot bedrijf.

Wij danken de kracht en de moed van onze visserij bemanningen die bij ruwe zee en in moeilijke omstandigheden werkten, om hun vangst te verzorgen en aan wal te brengen.
Op de foto staat schipper Fonnie Less met zijn bemanning van de Storesse, rond 1980.

Wij danken de bekwame mannen en vrouwen, die in onze fabrieken tientallen jaren hebben gewerkt, opgewerkt bij het maken van verse en smakelijke I & J producten.
Op de foto een groep mensen rond 1985, bezig met heek klaar te maken, om te worden ingeblikt.

De huidige fabriek arbeiders zijn goed opgeleid en uitstekend vak bekwaam ,in al de aspecten van de voedsel bereiding.

De hedendaagse visserij bemanningen zijn goed toegerust, werken hard en intensief en besteden aandacht aan veiligheid en kwaliteit.

Een voortreffelijk voorbeeld van de ondersteunende en instructieve effecten voor de advertentie compagnes van de firma en de snel spreidende populariteit van de producten van de maatschappij is te zien in het markt aandeel van de bevroren filets.. Spoedig nadat de diepvries vis sticks geïntroduceerd waren in de Amerikaanse markt, begon I&J Fish Products (Pty) Ltd, een dochter maatschappij, ze in Zuid Afrika op de markt te brengen.
Deze nieuwe lijn werd geruggensteund door een intensive advertentie campagne, om de lusteloosheid van de gebruiker af te breken.
Binnen drie jaar steeg de productie van 52 ton naar 23.000 ton..

Een huishoud naam.

Tot 1960 was de dominante positie van de I & J diepzee trawl visserij onbetwist, maar de situatie veranderde in 1961 toen Amalgamated Fisheries, geruggesteund door een maatschappij in Engeland, begon te vissenmet drie kleine motortrawler vanuit Hout baai.
Twee jaar later richtte Almalgamated Fishing een vriesd en rook fabriek op waar het Table Top producten ging produceren.
In 1964 kondigde een Spaanse visserij maatschappij, Pescanova, aan om een permanente basis te vestigen in Zuid Afrika en een meest geavanceerde verwerking fabriek in de wereld wilde op zetten in Saldanha baai..
Dat was de Sea Harvest Corporation, wat I & J grootste tegenspeler zou worden.

Concurent maatschappijen begonnen in December 1963, met grotere, meer geschikte schepen aan de visserij vloot toe te voegen.
Ovenstones, die tot nu toe viste met kleine houten trawlers vanuit Port Nolloth, introduceerde de Scotia, de grootste stalen trawler, die ooit was gebouwd in Zuid Afrika en in 1964 werd de 46 meter lange, 576 ton Brt. grootte Pioneer 1naar Zuid Afrika gebracht bij Kaap Kunene.
Rond 1966. waren er vier schepen van de Pioneer klasse vissende bij Kaap Kanene 's dochter onder neming Friedman en Rabinowitz en in Februari 1967 was de 67 meter lange Prima 1 vissende bij Luderitz.
De Prima 1 verdubbelde de vangst capaciteit van de Pioneer klasse trawlers.
Zij konden tot 40 ton per trek gaan in vergelijking met de 25 ton van de Pioneer schepen en zij kon blooken en filets produceren, die netjes verpakt aan land werden gebracht en klaar voor de verkoop.

Het was op dit punt dat voorafgaande onderhandelingen over een combinatie tussen de Kaap Kunene Group en Irvin en Johnson begonnen.
Zij werden op gang gebracht in een klimaat van een toegespitste strijd op de export markt en stijgende productie kosten.
Uiteindelijk werden de hele witvis belangen van Kaap Kunene en haar dochter ondernemingen.... Atlanta Tuna Corporation, Friedman en Rabinowitz en Kuiseb Visprodukte ... samengevoegd met I & J.
Kaap Kunene leverde een moderne en efficiënte vloot en I & J belangrijkste pluspunt was haar uitgebreide distributie systeem. George Irvin had eens gezegd dat I & J succes niet kwam van de grotere kennis van vangst zijde van de handel, maar van het waarnemend succes, wat door de vis distributie werd gemaakt.
Deze stelregel was nog steeds van kracht in 1967 toen I & J 32 depots hadden en een wagenpark van over de 400 transport middelen, waaronder 250 vrieswagens, 75 vrachtwagens en 115 bestelwagens.

Het was niet lang hierna dat I & J zwaar begon te investeren in de modernisering van haar vloot.
In 1968 werd er een order geplaatst bij Hall & Russell scheepswerf in Aberdeen voor de eerste twee trawlers.
In Zuid Afrika, werd een consortium gevormd tussen James Brown Hamer en Globe, leden van de Anglo Groep, en Barens, een maatschappij die werd geruggensteund door de Industrial Development Corporation. Het consortium wilde drie trawlers bouwen, een in Kaapstad en twee in Durban. Bij elkaar, werden 12 stuks van de Protea klasse schepen geleverd tussen 1970 en 1973, de Afrikaner, Aloe, Azalea, Anemone, Crassula, Gilia, Godetia, Lobelia, Protea, Salvia, Stevia en Verbena.
Al deze schepen werden ontworpen om in dieper water te kunnen vissen dan in de Noordzee en met het systeem van snel koelen van de vangst voor en gedurende de verwerking, wat zo succesvol was op de Prima 1 en werd overgenomen in de ontwerpen. Het gebruik van horizontale plaatvriezers, wat het netjes verpakken in kartonnen dozen mogelijk maakte, wat ook de opslag capaciteit met 20 % verhoogde..

De problemen van de visserij door buitenlandse schepen.

Rond 1971, waren er nog maar vijf stoomtrawlers over van de Zuid Afrikaanse vloot.
De modernisering van het trawl vistuig, navigatie uitrusting en ook de verduurzaming techniek, hadden het uiterlijk van de Zuid Afrikaanse visserij industrie veranderd, maar haar toekomst werd ernstig belemmerd door de komst van buitenlandse vissers vloten.
Grote Sovjet trawlers waren in 1961 begonnen om in de Zuid Afrikaanse wateren te vissen , een jaar, waar in de lokale visserij industrie een vangst van 95.000 ton aan wal bracht.
Het volgende jaar werden zeer grote Spaanse trawlers bij Lüderitz gezien.
Rond 1964, overtroffen de vangsten van de buitenlandse schepen, de vangsten van de lokale trawlers en de Voedsel en Landbouw Organisatie van de Verenigde Naties, rapporteerde dat er 500.000 ton heek was aangevoerd in deze regio.

Op dat moment was er geen effectieve controle over de bevissing in de kustwateren van elk land en waren er geen gecöordineerde bescherming maatregelen. Rond 1970 waren de Zuid Afrikaanse aandelen in de heek vangsten in de Zuid Atlantische Oceaan, met 15 % terug gelopen van het totaal en het werd geschat dat er ongeveer 50 Sovjet schepen en 60 tot 70 Spaanse schepen tussen de andere vreemde schepen, in de wateren rond Zuid Afrika, visten.
Noel Less, een van de top schippers van I & J in de jaren rond 1960 en 1970 verklaarde waarom er zorgen waren voor het concern.

De Russische schepen kwamen na de Spanjaarden en visten alles op van de visgronden. Met hun reusachtige schepen konden zij trawlen met acht schepen naast elkaar en veegden de banken compleet schoon.

Het Law of the Sea genootschap, eerder bekend als Derde Verenigde Natie Conventie over de Wetten van de Zee, ook wel UNCLOS 3 genaamd, stelde een uitvoerig stel wetten vast om de oceanen te beheren en in 1970, declareerde Zuid Afrika de 200 mijl Exclusieve Visserij Zone. Een systeem van individuele quota's werden vastgesteld en over een methode van toewijzing voor deze, werd onderhandeld, gebaseerd op diverse zaken, zoals de grootte van de investering, historische en huidige prestaties en trawl capaciteiten. De eerste quota's die werden toegewezen voor de diepzee visserij industrie gingen naar Irvin & Johnson, 64.125 ton, ( 47.5 % )Sea Harvest, 49.575 ton, ( 36.8 %) Atlantic Trawling, 15.000 ton, ( 11.1 % ) Lusitania, 3000 ton, (2.2 %) Viking Fishing, 1650 ton, ( 1.2 % ) en Cape Coast, 1650 ton, ( 2.2 % ).

De verklaring van de 200 mijl Exclusieve Visserij Zone, plaatste de Zuid Afrikaanse visserij bedrijven op een sterkere voetstuk.
Als het grootste bedrijf in deze industrie, had I & J bijzonder veel profijt van het nieuwe tijdperk van regelgeving en stabiliteit.

Wordt vervolgd

	Welkom, Gast. Alsjeblieft inloggen of registreren. 23-11-2024, 00:21:40

Nieuws: http://jolybit.nl De nieuwe trading hulp website is in de maak. U kunt hem wel al gebruiken.