Herinneringën deel 2

[J.H.]

O-343-Gabriël-

[J.H.]

O-344-August Nathalie-

[vreemdeling]

Deel 2

De Emigratie.
In Maart 1949, gingen Raphael Nyville met zijn drie zonen en een paar bemanningsleden en een schipper en eveneens Augusto Pedro Ghys, die politiek verwant was met de eigenaar, aan boord van de “Vredeman “.
Ghys en Nyville waren in België geen compagnons maar waren in dit geval toe getreden tot de opgerichte  maatschap.
Volgens enkele interviews, was het vertrek uit de Belgie visserij, eigenlijk een vlucht.
Het schip had niet langer een certificaat om de visserij te kunnen uit oefenen en voordat de bemanning werd verwezen naar de gebruikelijke ontslag regeling, werd het tegengestelde gedaan.
De “Vredeman “ voer s' nachts uit met haar gedoofde navigatie verlichting en in de schaduw van een veel groter schip, de haven van Oostende uit.
De bemanning werd pas in volle zee op de hoogte gesteld, dat zij onderweg waren naar Argentinië en het nieuws werd met enthousiasme begroet.

Eenmaal in Argentinië werd de “Vredeman “ geregistreerd als de “San Juan Bosco “.
Humberto Nyville vertelde dat zijn vader al eerder contact had opgenomen met de onderneming Uitbreiding n.v.
Mijn vader had al steeds het idee gehad,om naar Argentinië te willen emigreren.
Er waren Belgen in Argentinië, die hem verteld hadden, dat daar vol op vis was.
Maar dat waren echter geen vissers, die dat hadden verteld, maar beleggers in de onderneming Uitbreiding n.v.

Humberto Nyville keerde vervolgens terug naar België om op zoek te gaan naar andere schepen
De onderneming Uitbreiding n.v.. zou de afwerking van de aanneming in het bedrijf en de vestiging voor de Belgen in Argentinië, voor haar rekening nemen en zorgen voor de registratie van de schepen .
In ruil hiervoor zou zij 5 % van de waarde van de schepen ontvangen, als een onkosten vergoeding.
De Argentijnse regering had de machtiging, om visserij vergunningen te verstrekken en de schepen te registreren..

Volgens hetgeen overeen was gekomen met de onderneming Uitbreiding n.v.., verbonden in Oostende, Humberto Nyville, Karel Engelberg en Leon Hindrickx en  in Nieuwpoort,  Alloisio Bulthé, Fransisco Calcoen, zwager en vriend van Engelberg,  zich met de onderneming Uitbreiding n.v.
Er moesten ook nieuwe bemanningen worden gezocht, voor de schepen die nog in aantocht waren.
De toekomstige migranten hadden een praktische instelling.

In de maand November van 1949 vertrokken van uit Nieuwpoort Alloisio Bulthé, zijn vrouw Valentinas en met haar, haar zeven zonen. Hiervan hadden haar oudste twee zonen zeevaart diploma's behaald leden en konden dus dienst doen als brug personeel. De anderen waren leden van de bemanning
Ook waren er enkele passagiers aan boord..
De schipper was Humbert Nyville, die ook op emigreerde met zijn vrouw en kinderen.
In totaal waren er acht en dertig personen aan boord, waarvan twaalf leden tot het brug personeel behoorden en zes en twintig passagiers.
En tevens een hond, die toebehoorde aan de familie Lagrou.

De schepen waren vertrokken , zonder dat zij dit meegedeeld hadden aan de Belgische Pers agentschappen en het schip Frans Nyville, was in het geheim,  in het donker,  uit de haven van Nieuwpoort vertrokken.
Het schip kreeg op weg naar het Kanaal, problemen met de motor en moest hierdoor de haven van Dover binnen lopen voor reparatie
De authoriteiten vonden de binnenkomst maar verdacht.
Zij vertrouwde het schip niet en op het schip werd een grondig onderzoek ingesteld of er soms goud werd gesmokkeld.
Het nieuws over de Frans Nyville werd voor plaatsing geweigerd in het Nieuw Visserij blad van de vissers van Nieuwpoort, waar het vertrek van het schip wel degenlijk was opgemerkt en ook het aantal personen die met het schip waren vertrokken.
En bovendien werd er verklaard, dat het onmogelijk was om met een schip te vertrekken vanuit een willekeurige haven, zonder hiervan mededeling te hebben gedaan over de bestemming van het schip.
En ook had de douane het schip moeten uitgeklaren.

Aan boord van de Frans Nyville waren de volgende personen.

Bemanning                  Herkomst               Echtgenoot           Kinderen
____________________________________________________________________
Humberto Nyville        Oostende               Jeanne Ghys        Nora, Renee, Humberto
____________________________________________________________________
Schipper 2e reis
Frans Coene                 onbekend                     -                            -
____________________________________________________________________
1e stuurman
Leon Berke                  Oostende                      -                            -
____________________________________________________________________
1e machinist
Aimé D'Haenens         onbekend                      -                            -
2e macinist  ____________________________________________________________________
Alph. Blomaert           Oostende                       -                             -
Olieman
____________________________________________________________________
Eduardo Deprise         onbekend                      -                             -
matroos
____________________________________________________________________
Arthur Bulthe              Nieuwpoort                  -                             -
____________________________________________________________________
A. Vermelyen              Oostende                 Diana Vermelyen        -
matroos
____________________________________________________________________
Edmundo Locquet       onbekend                    -                              -
matroos
____________________________________________________________________
Boone Ashille              onbekend                   -                               -
Kok
____________________________________________________________________
Henrque Blommaert    Oostende                    -                              -
leerling
____________________________________________________________________
Alloisio Bulthe            Nieuwpoort              Valentina            Arthur, Emilio, Ludvig
                                                                        Calcoen       Cecilia, Juana, Maria, Elsa
____________________________________________________________________
 Passagiers                  Oostende       Malvinas Vaarhof. Lidia Goss , Maria Burke

                                   Sliedrecht      Dientje Roskam, Pleuntje en Gerda
                                                                                                             Leeuwenstein.
____________________________________________________________________-
                                    Koksijde       Albert Lagrou, Jacqueline Lagrou en
                                                                                Teresa Verbeke.


Enkele dagen na de Frans Nyville vertrok ook de Montreal uit de haven van Oostende.
Als gevolg van een technische storing, liep het schip de haven van St.Peters Port op het eiland Guernsey, een van de kanaal eilanden, binnen.
Het schip bleef daar meerdere dagen liggen,
Het verblijf in de haven werd door de lokale krant , de Star, opgemerkt.
In een intervieuw wat opgenomen werd, ( 5 December 1949 editie ) met de 1e stuurman Firmyn Vanderberghe, vertelde hij, dat zijn besluit vast stond om te gaan emigreren, omdat het niet langer mogelijk was om in Belgie, van de visserij te leven en dat hij en zijn bemanning een contract voor drie jaar hadden afgesloten met een grote maatschappij in Argentinie, welke ook gemakkelijk voor huisvesting kon zorgen.
Het product van de toekomstige visserij zou worden gebruikt voor de vervaardiging van vismeel.

Wordt vervolgd.

[vreemdeling]

Deel 3     
                                                       
Aan boord van de Montreal waren te volgende personen.
_____________________________________________________________________________                                                                                                                                                         
     Bemanning              Herkomst             Echtgenoten                  Kinderen
________________________________________________________________________________
Boek Averist              St.Niklaas       Augusta van Hulle       Karel Jan, Albert
Schipper                                                                                               Godelieve
________________________________________________________________________________
Fyrmim                      Oostende        Rachel Hyndrickx       François Roland
Vandenberghe                                                                        Renee, Helene. Rose Mari
1e stuurman
________________________________________________________________________________                                                                         
Augustus Havermaet  Oostende
2e stuurman
________________________________________________________________________________
Fransmoois                 Oostende
Vandenberghe
3e stuurman
________________________________________________________________________________
Gerard Burke              Oostende       Roalie Valain                Gerard, Marie-Jeanne
1e machinist
________________________________________________________________________________
Alfons Hindryckx       Oostende      Bertha  Vanslembrouk   Cristina, Rachel
2e machinist
________________________________________________________________________________
Emiel Delanghe          Oostende
matroos
________________________________________________________________________________
Reneé Hindryckx        Oostende      Jenny Leenaert               Rita, Sonia
matroos
________________________________________________________________________________
Robert Brackx             Oostende
matroos
________________________________________________________________________________
Jos Van Ingelgem        Elsene
Kok
________________________________________________________________________________
Maurice Vlamynck     Breedene
leerling
________________________________________________________________________________
Jacques Baart              Berchem-St. Agathe
leerling
________________________________________________________________________________
Leon Hyndrickx         Oostende        Delphine Vanhoutte     Alfons. Renée. Rachel
vriend eigenaar
________________________________________________________________________________
Fernando Vyanne       Nieuwpoort    Luciana Zoonkein        Renée, Emma
vriend eigenaar
_______________________________________________________________________________-
Karel Engelbeen        Antwerpen                                           Johan
vriend eigenaar.
Passagiers
________________________________________________________________________________
Gerard Van Den Voorde    Gent        Clara Kopp                  Hugo, Rita, Marthe
________________________________________________________________________________
Simonne Marsenille      Keerbergen                                      Freddie
________________________________________________________________________________
Ernesto Lams                Nieuwpoort
________________________________________________________________________________
Albert de Saefeleer       Aalst
________________________________________________________________________________
George Berger              Berchem- St. Agathe
vriend eigenaar
________________________________________________________________________________

De belangrijkste deelnemers aan de reis van de Montreal waren  Leon Hindryckx en Karel Engelberg.
Hindryckx was een reder uit Oostende, die met zijn gezin migreerde, waaronder ook zijn getrouwde zonen, zijn schoonzusters en kleinkinderen.
Stuurman Firmyn Vandenberghe was met zijn zuster Rachel getrouwd.
Voor George Berger, een sportieve automobilist, betekende de reis meer een avontuur dan een investering en Fernando Vyanne, een handelaar uit Nieuwpoort en zwager van Rafael Nyville, die ook met zijn gezin mee reisde, was ook tot de club toegetreden.
In het totaal waren het 13 bemanningsleden van het aantal van 31 personen, wat was vertrokken vanuit Oostende, een paar dagen na het vertrek van de Frans Nyville.
Sommige van de emigranten zouden in de mozaïek fabriek gaan werken, wat ook een onderdeel van onderneming Uitbreiding n.v. was.

De Frans Nyville en de Montreal waren zuster schepen en werden op de scheepswerf  St. Andrews in Montreal  Canada,  in 1942 gebouwd als mijnenvegers en werden in 1946 omgebouwd tot trawlers. De schepen waren in goede staat van onderhoud en de eigenaars waren trots op deze schepen.
De visruimen waren tot hutten omgebouwd en de noodzakelijke voorzieningen waren getroffen voor de duur van de overtocht.
Cecilia Bulthé, die op dat moment van de reis 20 jaar was, vertelde het volgende

Het leven aan boord was een avontuur.
Ik was verantwoordelijk voor de eetzaal en de vrouw van de machinist was hulp in de keuken en moest zorgen dat wij van alles voorzien werden op onze 40 dagen durende reis.
Wij hadden veel werk te doen, maar we hadden ook plezier.
Op 6 December, het feest van St, Nicolaas, voeren we tussen de Canarische eilanden door en zagen wij tonijnen en vliegende vissen.
Een van de passagiers had zich als St. Nicolaas verkleed.
We maakten ook een feestje, bij het passeren van de evenaar.
Alles was leuk voor de jongeren onder ons, maar voor de ouderen, die het varen niet gewend waren, was het niet goed aan besteed en zij zaten bijna de gehele reis in hun hutten opgesloten.
Maar dat was voor hen wel een moeilijke reis, omdat de leefruimte maar beperkt was. Veel mensen moesten de geïmproviseerde hutten met anderen delen en aan de hygiënische voorschriften was weinig aandacht besteed.

De schepen deden op hun overtocht de volgende steden aan.
Oostende België, Lissabon- Portugal, Dakar -Senegal, Recife- Brazilië, Montevideo- Uraquay en Buenos Aires- Argentinië.

De Frans Nyville was op de 1e Januari 1950 in Buenos Aires aangekomen en zij hadden het Nieuwe Jaar aan boord gevierd.
Het schip werd omgedoopt tot Flandria en de nationaliteit van het schip werd ook veranderd.
Een paar dagen later, arriveerde de Montreal.
Het schip lag 10 dagen in de haven van La Boca afgemeerd en wachtte daar op de vertegenwoordiger van de onderneming Uitbreiding.n.v. voor de afhandeling van de nodige procedures. En hierdoor werden zij wel erg veel geconfronteerd met de witte koelkast, want het was er erg warm.
In het water van de kreek dreven dode dieren en de mensen begonnen ziek te worden. en het dochtertje van Renée en Jenny Hindryckx, slechts een paar maanden oud, stierf als gevolg van deze situatie, een paar dagen na aankomst in Mar del Plata.
De grootste moeilijkheid was de taal barrière, want behalve Karel Engelbeen, sprak er niemand Spaans.

Toen zij eenmaal in Mar del Plata waren, werd de verwachting van Firmyn Vandenberghe omtrent een woning niet nagekomen.
De passagiers moesten op het schip blijven wonen of kregen onderdak bij Belgische gezinnen, die al enkele jaren eerder daar waren gekomen, waaronder de familie Coppens en van Hedden, die nu als bekende ondernemers een definitieve en goede woonlocatie in stad hadden gevonden.

Fransisco Calcoen had zich door mening verschillen, van de onderneming Uitbreiding n.v.. af gescheidde en had zich in Mar del Plata gevestigd.
In 1950 werkte hij in de haven en woonde daar met zijn vrouw en vier kinderen.
De negen leden van de familie Bulthé, met hun vier jongens als matrozen, hadden Valentine Calcoen  bij hun vertrek uit België  toegezegd, te zullen blijven .
Kort hierna huurden de Buthé´s een huis en tenslotte werd er voor hen in de havenplaats, een woning gebouwd.
Cecilia en haar oudere zussen werkten thuis en verzorgden de huishouding en kleding, terwijl hun moeder netten breidde en repareerde voor de vissers vloot.

De vrouwen werden in het bedrijf geïntegreerd.
Lidovico Baslthé verkondigde trots dat het voor allemaal een avontuur was om het te doen..
Jenny Hindryckx hielp haar schoonvader bij het bouwen van het huis, dat tot op vandaag nog steeds het huis van de familie is, terwijl haar man naar zee ging.
De kracht van dit soort combinaties en met het gebrek aan kennis van de Spaanse taal en hier aan toegevoegd de lange perioden dat de mannen op zee waren, bevorderde de samenhang van de groep vrouwen en de culturele gewoonten uit hun oorspronkelijke kernen van hun eigentijdse samenleving.
Zij leerden de taal van het gastland van hun zonen en dochters.
De meerderheid van de schoolgaande jeugd volgden de studies aan het lagere en voortgezet onderwijs, op de school La Sagrada Familia aan de haven, samen met de kinderen van de plaatselijke vissers..
De meisjes volgden in het algemeen  de opleiding op de katholieke scholen in de stad.

Tijdens een visserij campagne in 1951, liep een van de schepen zwaar aan de grond op de Canyon Bank. De bemanning werd gered door het marine schip Ara Guarani,  onder commando van luitenant Navia Atilio Porreti.
De Ana Guarani ging wat later, in 1958 verloren met haar gehele bemanning in de Drake Straat, tijdens een humanitaire missie.

Volgens het gegeven bestand, bestond de vloot uit zeven schepen en hun bemanningen.
Het project van Van Iseghem, gestimuleerd door zakelijke medestanders, waar toe ook Hindruckx behoorde, werkten drie jaar voor de Mar del Plata industrie en keerden toen terug naar België en het project was volgens sommige deelnemers levensvatbaar gemaakt, door een contract,wat met de Argentijnse regering was afgesloten.

Wordt vervolgd.

[J.H.]

O-340- aankomst in Mar del Plata

[J.H.]

O-341-aankomst in Mar del Plata

[J.H.]

O-344-te Mar del Plata.


Alle foto's van Mevr. Christiaen- Van Iseghem.

[J.H.]

Burgemeester Keyzer van Urk op pad  naar Mar del Plata,

[J.H.]

Urkse bemanningsleden ook op pad naar Mar del Plata

[vreemdeling]

Deel 4

Het voorstel voor een contract voor een bepaalde tijd met slechts een deel van de bemanning om hetzelfde werk uit te voeren, werden Nederlandse vissers aangeworven.
In dat geval verhuisde elk bemanningslid met zijn groep.
Het Belgische bedrijf, wat in Argentinië was opgericht met als naam Pemusur (zuidelijke zee visserij) , zou samenwerken, door de levering van netten van de firma Flamenco, die sedert 1952 een leidende positie in deze branche had.
Het bedrijf wilde zich toe leggen op gezouten makreel, maar de technologie op de schepen werd niet aangepast aan de pelagische visserij en zij waren net als de andere Belgische schepen, gewend aan  de vangst van heek in dieper water ( demersale visserij )

De reizen van de vloot van Van Iseghem verliep al even slecht..
         
 Schip             Aantal mensen                        Namen
____________________________________________________________________
                       28                           Maurice Ardaen ) GLB ' en gezin van Roy
 Jean-Pierre    Bemanning en        Jan Allery en gezin, Henrie Croos en gezin
                       passagiers               Kees Verbanck en gezin, Robert Bracks en  gezin.                                                               
____________________________________________________________________

 Nicole            21                          Georges Desomer/Marcel Verburgh en gezin
                       Bemanning en       Eduard Vanwattern en gezin  , Joseph Rovyn en gez
                       passagiers              gezin.   Nederlandse zeelui uit Urk
____________________________________________________________________
                                                      Nederlandse schipper, Pierre Heindryckx en gezin
 Luc                                               en gezin Darphon
____________________________________________________________________
 Christiaan                                  Bakker, de Bruin en gezin.
____________________________________________________________________               Marie-Louise                                Teunis Ross en zoon Claus. Pierre Loghe. Firmyn                                                       
                                                       Davay en gezin. Reinard Korf en Ide Korf( broers )
____________________________________________________________________
 Gabriël                                         Jaap Dauvries, Jo Klingenmann en gezin
                                                       Nederlandse zeelui uit Urk
____________________________________________________________________
  Auguste Natalis                        Leon Burke en zijn vrouw, André Vermeille en gezin
                                                    Oscar Provoost  ( zijn gezin zou volgen met een                       
                                                    passagiersschip )
____________________________________________________________________
                                                                                                   


 De economische problemen in de Coöperatie.

De in Argentinië gesloten overeenkomst tussen de Belgische reders en de onderneming Uitbreiding n.v., verliep niet voorspoedig.
De eerste problemen ontstonden reeds in de visserij, door uiteenlopende belangen tussen de vissers en de niet vissers, veroorzaakt door foutieve en onjuiste gegevens van de onderneming Uitbreiding. n.v.

Het was en dringende noodzaak om de reizen af te ronden en er voor te zorgen dat de economische migranten werden opgenomen in de nieuwe samenstelling, omdat er geen rekening was gehouden met de voor en nadelen, ten aanzien van elkaar.
En ook de risico´s van de visserij in Argentinië, met betrekking tot de vers markt voor de consument door het ontbreken van een structuur van export van verse vis.
En ten tweede de verkiezing van een andere manier van de organisatie van de activiteiten.

Er was ons altijd verteld, dat de Argentijnse bevolking goede kopers  van vis waren, maar dat was een leugen, want er was geen vis te koop, want Argentinië was een vlees etend land.
De onderneming Uitbreiding n.v, had ons doen geloven in de Mar del Plata visserij, maar zij hadden alleen maar de schepen, maar verder hadden zij niets.
Het was onze grote fout dat wij hen vertrouwd hadden.
Wij waren vissers en wisten niets over de bestaande wetten.
Al direct toen wij hier kwamen, was er al een gevoel van wantrouwen, omdat deze mensen een georganiseerde samenleving hadden
Wij wilden geen samenwerkende groepen.
Iedereen wilde zijn eigen schip. ( interview met Humberto Nyville in Mei 2000 )


Met betrekking tot de commerciële exploitatie, ofschoon de vangst percentages hoog waren, was de vraag naar verse vis op de markten voor de consumenten, niet  kosten  dekkend voor het schip en voor de lonen van de bemanning, in het levens onderhoud van hun gezinnen.
Als gevolg van deze situatie, probeerden veel mensen die geld hadden geinvesteerd in het visserij bedrijf, andere zaken te doen of wilden naar België terug keren en vroegen hun aandeel op van het geïnvesteerde kapitaal.

Een ander belangrijk obstakel voor de uitbreiding van de verse vis productie was de  monopolie, dat door grote bedrijven werd uitgeoefend en de prijs bepaalde door middel van tussen personen in Buenos Aires en ook door het ontbreken van koelhuizen in Mar del Plata,om de vis goed te houden..
Producten die verplaatst werden in gekoelde spoorweg wagons naar Buenos Aires, waren maar voor een beperkte duur goed houdbaar, vanwege de constructie van het enkele plaatwerk van de wagons, in plaats van dubbel wandig plaatwerk, wat opgevuld was met isolerend materiaal.
Als door welke reden dan ook de trein langer onderweg was, begon het ijs te smelten en verslechterde de kwaliteit van de vis en hierdoor ontving de visserman niet het bedrag van de afgesproken verkoop prijs.

Met de trawler Flandria werd een proef genomen van een directe levering van vis aan de kade van de riviermonding in Buenos Aires en het beladen van de benodigde vrachtwagens voor het transport  van de vis en de directe verkoop op de markten, wat wij een paar jaar laterook hebben geprobeerd, toen het schip al bij de firma Argenbel behoorde.
De Rio Plata rivier werd opgevaren en de vis werd aan de kade gelost en op de terug weg werden in Rocha,  kisten aanboord genomen.
Maar het bedrijf was er niet geschikt voor, omdat het niet was ingesteld op de verkoop van voedsel voor menselijke consumptie.
Slechts twee reizen werden zo gemaakt en zijn er toen mee gestopt. (Interview Renée Vyane)

De markt was van oorsprong een factor van veredelings producten.
Hoewel er Belgische prijzen waren overeengekomen, waren de beheer marges, lager.
Normaal gesproken nam een van de familie leden deze zorg voor zijn rekening.
In de Noordzee visserij waren het elkaar aanvullend rol verdelingen.   Eigenaar,  markten, industrie.
Het was een vaste reeks en het werd zo gerespecteerd.

De bedrijfsvoering was het belangrijkste knelpunt.
Bij de Vlaamse visserij was de economische structuur een door de familie gecontroleerde productie eenheid van het schip en de netten.
Hun sociale organisatie was onverenigbaar met de opvattingen van de firma  Uitbreiding n.v., daar de familie banden niet expleciet werden gezien als partners en werden vervangen door een externe administratie, wat in dit geval een toezicht uit het firma Uitbreiding n.v.. zelf was.
Het familie eigenaarschap van het schip vertaalde zich niet alleen in de directe controle van de eenheid, maar ook de controle van het werk, zowel aan boord als aan de wal.
Alle vissersschepen hebben schippers en reders, die in noodgevallen de benodigde activiteiten en besluiten kunnen nemen.

De algehele leiding aan boord bij de visserij, ligt bij de schipper en sommige leden uit de families zijn soms machinist aan boord of worden hiervoor  mensen ingezet met meer ervaring.
Jongeren en nieuwkomers zijn een deel van de bemanning, hoewel deze personen ook buiten het familie verband kunnen worden aangenomen.
Aan boord van het schip wordt het moeilijkste en stressvolle werk gedaan, maar eenmaal weer aan wal gekomen,  komen er mensen aan boord met meerdere kennis, om defecten op te sporen en om reparaties uit te voeren aan de motoren.
Het schip is het belangrijkste en niet de samenleving. En wanneer deze samenleving een familiair karakter heeft en er een kleine bemanning aan boord is, bevorderd dat de sociale onderlinge betrekkingen.

De horinzontale betrekkingen, gebaseerd op de traditionele vormen, werd in het nieuwe concept niet aangepast en ook pasten de reders en de Belgische vissers zich niet aan, aan de hiarchische structuren die de directie van de firma Uitbreiding n.v.. wilde voeren. Het had dan ook tot gevolg dat de vissers een aparte groep vormden rond het leidingschap van de reder.Humberto Nyville, die met de visserij groep  van een andere ondernemer, Karel Engelbeen, wedijverden, hoewel zit beiden deel uitmaakten van hetzelfde bedrijf.

Deze egocentrische houding tussen de families van de vissers en niet vissers, veroorzaakte een onderlinge verwijdering.
De wrijving tussen de diverse partners veroorzaakte een bedrijfs mislukking.
De maatschap van de “Verenigde Vissers “ had  hierdoor maar een korte levensduur, veroorzaakt door de onderlinge onenigheid tussen de vele eigenaars, ook vissers van oorsprong en de financiële problemen, door het ontbreken van een reserve kapitaal en eindigde met het einde van de samenwerking van de groep.

Wordt vervolgd.

[vreemdeling]

Deel 5

Een coöperatie was geen oplossing voor de Vlaamse eigenaars,in tegenstelling tot de kust patronen wat afhankelijkheid veroorzaakten door de ontvangers en om een gezamelijke aanpak vroeg, terwijl tegelijker tijd risico's en onzekerheid verminderden, die werden veroorzaakt door de activiteit,het verschil van de diversiteit van de Belgische ondernemers weigerden deze vorm van collective organisatie, wat Ludovico Bulthé samenvatte, als het einde van de “Verenigde Visserman “

En dan ook nog de problemen en argumenten die vragen opriepen bij de diverse families.
Zoals...... zij weten meer ….. of … dit schip vaart sneller als dat schip.
En hierdoor ontstond een onderlinge strijd wat uitgevochten werd door advocaten en waar iedereen verlies bij leed.
De advocaten kregen alles, De “Verenigde Visserman “smolt weg en wij waren niet langer eigenaars, maar wij werden ondergeschikten van  Argentijnse ondernemers.
Wij visten wel met dezelfde schepen door, maar die behoorden nu toe aan Argentijnse eigenaars.

Toen de Belgische eigenaar het eigendom van hun schepen hadden verloren, behielden zit wel hun posities in het bestuurs orgaan. Zij hadden de controle over de schepen en voerden ook hun eigen organisatie vormen in, op hetzelfde  moment dat de onzekerheid naar andere eigenaars werd verplaatst. Deze situatie stond wat ruimte toe van samenvoeging, wat de mogelijkheid opende voor nieuwe opties, wat in sommige gevallende rampzalige situatie van de werknemers veroorzaakten,.als product van cooperatieve mislukkingen.

Het eigendom recht op de schepen, na de ontbinding van de vennootschap, was als volgt.
Rafael Nyville en zijn zonen behielden tot 1953 het eigendom van de San Juan Bosco.
Alloisio Bulthe zette zijn eigendom schap voort met het schip Flandria en Leon Hindrickx en Myrmim Vandenberghe als eigenaar van de Montreal, behielden het eigendoms recht tot 1956. Hierna behoorden de schepen toe aan de nieuwe firma CIA Argenbel SA en de eigenaars werden in dit bedrijf opgenomen.
Hun lagere technische bekwaamheid in de visserij en de ervaring van de Belgische vissers die nu moest worden gedeeld, voegde een hoger tempo toe aan de veranderingen en bevorderde langzaam weer de groei van de visserij.

Humberto Nyville nam deel aan de aankoop van drie schepen. De Patagonië en de Araucaria en de bouw van de San Pedro.
De eerste twee schepen werden in Denemarken aangekocht, maar waren oorspronkelijk in Rusland gebouwd en de San Pedro werd op de scheepswerf in Vanoli gebouwd.

Verschillen van Aard.

Door de combinatie van factoren die wij u hebben aangetoond, kregen de vissers een hogere status in de visserij sector.
De Belgen werden nu als een ander soort mensen beschouwd en deze mening werd ook door de kustvissers gedeeld.
Avelino Bertello  merkte in een interview op, dat de leiding aan boord van de schepen navigatie moet leren. Als je meer dan 150 mijl van de kust verwijderd bent, moet je de juiste positie van het schip weten. n.l de lengte en de breedte van die positie, in tegenstelling tot de kennis van het kust navigatie patroon.

Maar dit veroorzaakte ook een rivaliteit tussen de diverse groepen, meestal omdat zi van de heek visserij op de wijting visserij moesten overschakelen.
In de winter werden grote hoeveelheden heek gevangen, in de periode dat de kustvissers geconfronteerd werden met een tekort aan vis soorten, die zit nodig hadden voor de conserven fabrieken en voor de lokale markten.
Maar de voorkeur van de consument ging uit naar heek, wat bijna het gehele jaar brschikbaar was en wat het gat vulde, van de seizoen gebonden kust vissers.

1950 was er de mogelijkheid voor de Belgen in Mar del Plata om de demersale visserij uit te oefenen. Zij die er mogelijkheid toe hadden, moesten hun netten aanpassen voor het vissen op de Argentijnse zeebodem, die erg zacht en modderig was te aanzien van de Noordzee bodem.
Er was ook niet genoeg staaldraad voorradig voor de vislijnen en de smid en timmerman moesten leren om de juiste visborden te maken.

De Belgische vissers in Argentinië, introduceerden het gebruik van de sextant aan boord van de vissersschepen. De sextant is een instrument wat de zeelui gebruikten voor het meten van zowel horizontale als vertikale hoeken. De sextant is een instrument wat gebruikt wordt voor de graad meting van de positie van het schip in relatie met de stand  van de zon of van de sterren.
De berekening hiervan wordt meestal in de vroege morgen uren gedaan,  in relatie met de juiste Greenwich tijd, voor de berekening van de lengte en breedte van de scheeps positie.
Het werd ook wel gebruikt in relatie met de H2 14 tabellen, een systeem wat in de oorlog was uitgevonden en wat een snellere berekening van de positie mogelijk maakte.
In Argentië werd de sextant alleen gebruikt bij de marine en op de koopvaardij schepen, maar niet bij vissers voor de navigatie.
De vissers maakten gebruik van kust waarnemingen, zoals een kerk, een molen of een kaap.
Het gebruik van het kompas werd aangemoedigd voor de navigatie op open zee, buiten het kust gebied, maar nog steeds gebruikte niemand de sextant of andere instrumenten voor de plaatsbepaling.

Wij hadden al het benodigde meegebracht, maar alles was uitgezet en in gebruik en moest uiteindelijk vervangen worden.
Wij moesten de mensen het vak leren. Wij lieten hun tekeningen zien en lieten hun nieuwe technieken leren. Het was ook erg moeilijk om deze mensen de navigatie bij te brengen,.We moesten hun opnieuw opleiden.
De vissers die in Buenos Aires in de visserij werkzaam waren, werden per dag aangenomen en kregen een vast salaris, maar het ging niet van harte..
Maar in deze periode kwamen er veel Spanjaarden, die zich aanmeldde voor de visserij.
Gelijdelijk aan werden er ook Italianen aangenomen, meestal alleen maar voor seizoen werk, als zij extra geld nodig hadden.

In 1951 kwam de Spanjaard Gabriel Boutureira aan in Buenos Aires.
Hij was in Spanje al in de visserij werkzaam geweest, maar zijn bedoeling was, om niet in de visserij te gaan werken.
Een jaar later besloot hij voor een paar maanden op de visserij van Mar del Plata werkzaam te zijn en om dan te stoppen, om diploma's te halen, om bij de koopvaardij te gaan varen.
Hij werkte voor de onderneming Argenbel en voer op het schip San Juan Bosco en ging vervolgens naar een andere onderneming, met de naam Permasur en voer later op de schepen Mary Louise en de Nicole.
Door de goede verdiensten besloot hij vervolgens om niet bij de koopvaardij te gaan varen.
Na twee jaar bij deze onderneming te hebben gevaren, zette hij het bedrijfschap  Hispania / Argentina op, samen met een andere Spanjaard , genaamd Ionera.
Toen hem werd gevraagd hoe hij tegenover de Belgen stond antwoordde hij......
Het zijn hard werkende mensen, ze zijn erg rustig en spreken weinig en soms vertellen zij over de oorlog, over  bombardementen op de Belgische steden.
Maar het waren doorgaands meestal goede zeelui, erg goed , hadden veel ervaring en hadden zeker een grote hoeveelheid intuitie.

Hun strooptochten buiten de kustwateren stelden hen in staat nieuwe voorraden heek te ontdekken en hun verplaatsing naar zuidelijker wateren, wat dan ook weer heeft geleid tot de exploitatie van de visserij op Antartische diepzee heek, een soort met een hoog commerciele waarde op de internationale markten en de ontdekking van de Pollack, waarvan de grote verplaatsingen niet goed bekend waren in de zeventiger jaren.
De ontdekking van de rotsachtige ondiepten, bewoond door grote scholen van deze vis, werd toegekend aan  Humberto Nyville en hij kreeg hierdoor de bijnaam van Kapitein Kabeljauw.

Wij waren altijd op zoek naar plaatsen waar veel vis te vangen was. Kabeljauw was niet bekend als een vis die zich in scholen verplaatsten. Wij dachten eerst dan het dan eens hier en dan weer eens daar was, maar vonden geleidelijk uit dat zit zich in scholen verplaatsten.
Het was in feiten Nyville die dit ontdekten, maar hij hield zijn mond dicht en sprak er in het geheel niet over. Hij verliet de haven met gedoofde navigatie verlichting en wij wisten nooit waar hij heen ging. Tot op een dag dat hij zijn schroef verloor en hij zijn bestek moest opgeven en daar vonden wij hem en ontdekten zijn geheim. ( intervieuw R.Hindrycks ).

Ludovico Bulthé begon in 1956 met vissen. Hij was toen 15 jaar oud. Hij verklaarde dat de taal de sleutel was tot geheimhouding van de locatie waar vis werd gevangen en de onderlinge radio communicatie werd in het Vlaamse taal gedaan.
Er werd zoveel Vlaams op de radio gesproken, zodat ik mijn taal niet verleerde, door de onderlinge conversatie.. want als kind kwam ik hier en ik verleerde de taal. De Vlamingen waren de schippers en machinisten op de schepen en het dek personeel bestond uit Spanjaarden.
Nu zijn er bijna geen Belgen meer werkzaam in de visserij.

Vakopleidingen en de kennis van de taal helpen je op weg.  Vlaams geeft je de mogelijkheid van verbetering van andere hulpbronnen, zoals in verbinding te treden met Europese scheepswerven.
Bij de tot stand koming dat schepen onder vreemde vlag mochten vissen in Argentijnse wateren, traden veel Argentijnen op als tussen personen bij de aankoop van schepen vanuit het buitenland en brachten de schepen naar Argentinië.
Het decreet 36/62 normaliseerde deze praktijk wat regelmatig werd uitgevoerd sedert het begin van de comeerciele visserij in het land. Maar gaven vergunningen uit op individuele basis.

Wordt vervolgd.

[J.H.]

O-280-Nicole

[vreemdeling]

Deel 6

In 1949 voerden Eduardo Spree. Maurice De Keyne en Adolfo Verbister vanuit Oostende een mijnenveger in, die later werd omgebouwd voor de visserij en in Argentinië geregistreerd werd als de “Capitain  Piedrabuena” en de koper van het schip waren de directeur tram maatschappij van Mar del Plata, ook wel Morliondo genoemd, de heer De Falco, eigenaar van de wasserij Modern en een andere persoon met de naam Luchetti, die handelde in onroerende zaken..
Vervolgens werd in 1973 Eduard Spree  opdracht gegeven om nieuwe schepen voor de visserij uit Frankrijk in te voeren.
In 1960 reisden de Nyville, samen met Ludovico Bulthé en Leo Coene naar Denemarken om het schip “Anita “te kopen voor het bedrijf Argenbel. Op de terugreis naar hun thuis land”, werden ook nog de schepen “Araucaria “en de “Patagonia”gekocht
In dezelfde tiental jaren bemiddelde René Vyane in bemanningen en bracht vanuit Denemarken de “Maria Rita” naar Argenbel en naar de visserij in Mar del Plata de “Satum “en de “Goede Winst”voor het bedrijf Copenar.
Pedro Loghe bemiddelde de transactie met het schip “La Campagnola “ met Europese scheepswerven.
Peter Ghys bracht de “Pedro Moscuzza “ vanuit Frankrijk het eerste grote schip voor de maatschappij  Moscuzza en Rogeleo Brack participeerde in deze overdracht. Hij bracht twee schepen in, de “Santa Isabel “en de “San Ramon” van de maatschappij Copemar, oorspronkelijke Franse schepen.

Familie bedrijven.

De familie Engelbeen had zich gevestigd aan de kust bij La Perla Beach en vanaf het begin van deze nederzetting in Mar del Plata ontwikkelden zij een activitei, gekoppeld aan de visserij, in samenwerking met het bedrijf Uitbreiding n.v. bij het roken van ansjovis, wat in glazen potten werd verpakt en als gerookte haring werd verkocht. Verder makreel en garnalen, waarbij rekening werd gehouden met de naam van het bedrijf.
Wij weten niet of het bedrijf op hetzelfde adres was gevestigd, maar uit de correspondentie van Engelbeen komen wij er achter dat in de rokerij een en twintig vrouwen werkzaam waren onder leiding van zijn zoon John, die voorman was.

Echter.,evenmin lijken zijn activiteiten, nog zijn ontwikkelingen als administrateur van de Montreal, de aspiraties van de heer Engelbert te voldoen.  Wij zijn er van overtuigd dat deze mensen, na verloop van tijd, goede betrekkingen zullen hebben, zoals hij aan een vriend in Belgie per brief liet weten op 24 december 1950. W zullen ons niet alleen richten op de visserij, maar met wat neven bedrijfjes, zullen wij in dit land meer vastigheid krijgen.
In 1953 stapte hij met goedkeuring van het bedrijfuit het bedrijf Uitbreiding n.v. En  met Yvo Bonares, een eerdere medewerker van het bedrijf, opende hij een viswinkel op de traditionele markt van Luro en Guido onder de naam La Portena, verwijzend naar de vroegere aanvoer per locomotief.
In 1960 opende hij een andere viswinkel, wat momenteel nog bestaat, die beheerd wordt door zijn zoon William. Die getrouwd is met Nora Nyville.

De vervaardiging van visnetten werd gedaan in locale werkplaatsen, waarvan enkele nog steeds actief zijn als industriele werkplaatsen.
De vrouwen waren de voorlopers van deze industrie vorm. Zij vervaardigden de netten en repareerden ze voor hun ouders en echtgenoten. En sommigen, zoals Jenny en Pauline Desomer Hindrycks vormden een familie bedrijf, die handmatig allerlei soorten netwerk maakten van Belgische afnemers en diverse Italianen. Eerst werd dit met katoen vervaardigd maar later werd overgeschakeld naar polyethylene en nylon. De netwerken werden in stukken vervaardigd en hadden verschillende maas grootte, De opening van het net was het moeilijkst en de andere stukken waren van eenvoudiger ontwerp. Alles wordt nu machinaal vervaardigd en wordt in stukken gesneden en in elkaar gezet. Vroeger was alles handmatig.
In 1953 was er slechts één fabriek in Argentiniè die katoenen netten vervaardigden.
De visnetten fabriek Argentina was in Ensenada, in de provincie Buenos Aires gevestigd.
Het vroegere netwerk van vlas en hennep en ook veel netwerk van katoen, werd met de hand vervaardigd.

Einde

                                                                                                                                                                                                                                                                       
                                                                                                                                                                                                                 

[zier]

in 1980 sprak ik wel eens een belg die was schipper op een argenteinse hektrawler,die sprak ze'n flaams nog goed.
en onze scheepsjood in mar del plata was ook een vlamminger ,wat ik me herinner was ze'n naam foefi zen vrouw was een echte vlamminger en sprak het nog vloeiend.

[J.H.]

Burgemeester Keyzer, Urk, 17-03-1952