Herinneringën deel 2

[J.H.]

A-514-Admiral Drake

[J.H.]

A-514-Admiral Drake-

[J.H.]

LO-363-David Ogilvie-

[J.H.]

LO-363-David Ogilvie

[J.H.]

A-210- Scottish Queen-

[J.H.]

A-210-Scottish Queen-

[J.H.]

A-378-Scottish King

[J.H.]

A-378-Scottish King-

[J.H.]

A-382-Scottish Princess-

[J.H.]

A-382-Scottish Princess.
Net mis is ook mis.

[J.H.]

A-382-Scottish Princess-

[vreemdeling]

Hoofdstuk 9

David stopt met vissen.

In de late zestiger jaren was het bedrijf in grootte toegenomen, zo veel, en de leiding stond onder zoveel druk dat David de beslissing nam om aan de wal te komen en betrokken raakte met de scheeps werkzaamheden.
Hij werd gevraagd om directeur ban de Aberdeense Fishing Vessel Owners Association te woren en in 1968 werd hij aangesteld als lid van de gereorganiseerde Herring Industry Counsel.
Daarna werd de vloot verder versterkt toen een paar trawlers van de Boston rederij uit Hull te koop werden aangeboden.
De twee trawlers Boston Hercules en de Boston Parkroyd werden gekocht.
Op dat moment, was de overstap naar diesel voortstuwing van de Aberdeense vloot ver gevorderd,
Er waren meer dan 200 schepen, waarvan er ruwweg 20 trawlers bij IJsland, Noord Noorwegen en zelfs Beren eiland visten en 120 trawler waren voor midden klasse wateren, zoals de Noordzee, de Shetland en de Faroer eilanden waren en de resterende schepen waren voor de kust visserij..
De bemanningen van de kust schepen , kregen uiteindelijk toestemming om hun eigen vangsten te lossen,, de grotere schepen werden verplicht dit te laten doen door losploegen.  Deze arbeiders warenleden van de Nationale Dok  werkkrachten en waren erg overheersend op de veiling vloer, daar zij de lossing van de schepen controleerden en staakten regelmatig en veroorzaakten herrie en verdeeldheid in de bedrijfstak.
Dit was was nu niet de praktijk waar de eigenaars van de vloot , zoals de Craig's op zaten tewachten.
Het was de algemene praktijk  dat schepen die vroeg aan de afslag kwamen op de kop van de markt gebouw mochten afmeren en hadden recht op de eerste lossing, met de andere schepen afwachtend op hun beurt., in overeenstemming met hun tijd van aankomst.
Dit was tamelijk ongemakkelijk voor de kust schepen.
Bij veel gelegenheden waren zij al om 2 of 3 uur in de ochtend aan de afslag, maar konden pas laat in de morgen gelost worden door de losploeg, waardoor zij de mogelijk verloren om diezelfde dag nog naar zee te gaan..
Ongelukkigerwijs mochten ze niet gaan lossen, zonder de hulp van de dragers in de afslag, wat veel onrust veroorzaakte..
Om dit probleem op te lossen, betaalden deze schepen vrijwillig de loskosten voor hun toegewezen leden van de losploeg en bij veel gevallen , losten zij hun vangsten zelf..
Toen was het heel gewoon in de mijl lange visafslag dat je twee ochtend verkopen had, een hele hal vol en nogmaals vol..
Er was een vlugge afhandeling en het laatste wat iedereen wilde was een industriele afhandeling.
Maar ruzie tussen de dragers en lossers veroorzaakten de vlam in de pan en volgde er een korte staking, wat veroorzaakten dat de schepen werden gelost door de eigen bemanningen en werklui van de rederijen onder politie bewaking, die door stakers bedreigd werden..
Dat was niet het einde van de zaak, daar ontevreden visserlui later gingen staken en dit acht weken volhielden. Dat was in 1969.
Een van de meest ongebruikelijke voorvallen die ooit gebeurde op een Aberdeense trawler was een muiterij op de Mary Claig ,op 9 Oktober 1970.
Deze gebeurtenis werd breed uitgemeten door de lokale kranten..
David kan zich dit merkwaardige ongeval nog goed voor de geest halen, wat plaats vond toen de schipper met vakantie was en het commando aan de stuurman had overgedragen..
Het was prachtig weer met kalme zee.
Het schip stoomde een noordelijke koers en passeerde Peterhead, toen men tot de ontdekking kwam dat enige leden van de  bemanning aan het drinken waren geslagen en erg dronken waren geworden.Zij overweldigde de tijdelijke schipper en machinist en zette hen van board op de rede van Peterhead en stoomden verder in oostelijke koers, niets wetende over de navigatie of over de vitale functies van de motor..
Zij voeren door, tot het schip plotseling stop viel, niet wetend dat de dag tank, die op gezette tijden moest worden bijgevuld, leeg was.
Hun probleem verergerde nog meer toen de dynamo stop viel en zij gehuld werden in een volslagen duisternis,.
Gelukkig dat een van onze eigen schepen, de Coastal Empress, in de buurt was en de bemanning van de Mary Craig instreerden, hoe het schip opnieuw voortbewogen kon worden.
Zij waren nu nuchter geworden en hadden medelijden met zich zelf..
De Mary Graig werd geëscorteerd op haar terug tocht naar de Aberdeen baai, door de Coastal Empress, waar twee politie agenten en ikzelf naar het schip werden gebracht met de loodsboot.
Ik kende de 2e stuurman aan boord van het schip, daar hij in het verleden bij mij aan boord had gevaren,
Taffy zoals hij heette bij zijn vrienden, was een zeer ervaren zeeman als hij nuchter was.
Ik vroeg hem hoe deze uitspatting had kunnen plaats vinden en hij antwoordde mij.... Schipper, ik weet niet wat ik heb gedronken. Ik kan mij niets meer herinneren.
Alles wat ik kan zeggen is, dat het mij erg spijt. Ik veronderstel, dat u mij op laat sluiten in de gevangenis en de sleutel van de cel zal weg smijten..
Ik bracht Mary Graig terug naar Aberdeen, waar de politie de daders weg dreef.
De kop van de krant de “Press and Journal “van de volgende dag vermeldde... De Mary Graig gesleept op weg naar huis.
De Craig  Groep zegde in een verklaring in die periode dat hun schip.... “enige moeilijkheden had ondervonden met bemanning “
Vijf bemanningsleden werden vervolgens veroordeeld voor piraterij op de 28 ste Mei 1971 bij de Aberdeense High Court..
Drie rechters weigerde een volgend beroep tegen  de veroordelingen op de 22 ste  Juli , bij het hof van misdadig verzoek, in Edinburgh.
Een streep zettend onder deze merkwaardige zaak, zei Lord Milligan... Het mag dan zo zijn, dat hetgeen is voorgevallen niet zo´n bloeddorstige zaak van piraterij was, maar door de feiten, was het een daad van piraterij.


Wordt vervolgd

[vreemdeling]

Aanvullende notitie

De Laatst bekende zaak van kaping in de UK, gebeurde in 1970. toen de bemanning van de trawler Mary Craig, afkomstig uit Aberdeen,in opstand kwam tegen hun schipper en het schip in bezit namen.
Op dat ogenblik was het schip drie mijl uit de kust van Aberdeenshire, op weg naar de visgronden ten westen van Schotland.
Van de bemanning werd gezegd dat zij de schipper orders hadden gegeven om naar zijn hut te gaan, na hem omsingeld te hebben en hem te hebben bedreigd en zij hem vertelden, dat zij het schip hadden gekaapt.
Van de kapers werd beweerd dat zij getracht hadden een ander schip te rammen , wat uitgestuurd was om de Mary Craig te volgen.
De schipper en vier andere “leden van het bedrijf “werden in Peterhead aan wal gezet.

Toen deze zaak voor het gerecht in Aberdeen kwam in 1971, was de gedachte van de verdediging zo,,  dat het geval van zware dronkenschap het toestond , om zich te ontwikkelen ( grote hoeveelheden drank waren schijnbaar mee aan boord genomen ) en dat daar niet een vooropgezet plan was om de trawler te kapen en dat het ongeval was uitgegroeid tot een zaak die niemand had kunnen voorzien.
Bij de berechting van deze mannen, verklaarde de legendarische Hoge Raad rechter Lord Cameron, dat kaping louter een naam was wat aan de wal een zaak van beroving zou zijn geweest,
hoewel toegevend, dat de mannen niet even schuldig waren.
Lord Cameron seponeerde de suggestie dat de bezetting van de Mary Craig , door de kapers, slechts een  geintje van dronkenschap geweest zou zijn.
Hij concludeerde dat de mannen genoeg geen tijd hadden gehad om te overwegen wat hun positie was, voor de trawler de haven van Peterhead binnen liep, waar zij die de trawler wilden verlaten, met inbegrip van de schipper, wat werd toegestaan om het te doen..
Lord Cameron vertelde de verdachten dat  … “in de handen van een bemanning zoals zij, het schip zelf een bedreiging was voor het scheepvaart verkeer en andere mensen op zee”..
Het was in ieder geval geen geintje !.
De jury werd geadviseerd dat zij mogelijk een “kleine moeilijkheid hadden om tot de conclusie te komen dat er een plan was waarin alle vijf de mannen bij betrokken waren om dit schip onwettig  in beslag te nemen.

Als resultaat van deze vreemde affaire, werden de vijf mannen veroordeeld tot een gevangenis straf, met een totale duur van negen en een half jaar..
Al deze mannen.... allen uit het noord oostelijk deel van Schotland..... werden veroordeeld voor kaping onder de Schotse gewone wetten, maar waren vermoedelijk, meer dan een pietepeuterig beetje opgelucht, om te ontdekken dat de doodstraf voor kaping afgeschaft was ten noorden van de grens sedert 1887..
Zij moesten ook uitermate dankbaar zijn, dat zij niet in Engeland werden veroordeeld, ten gevolge van een vreemde procedure techniek van dat land 's gescheiden legale systemen , dat de doodstraf voor kaping in de wetboeken bleven staan tot ver in de negentiger jaren.

[vreemdeling]

Kranten knipsel

Schipper verteld hoe een trawler werd gekaapt.

De heer Colin Ordiner, een Aberdeense schipper, vertelde gisteren, voor het Hooggerechtshof in Aberdeen over de dag in Oktober, toen vijf leden van zijn bemanning rond om hem heen gingen staan in het stuurhuis van de trawler Mary Craig en hem meedeelden, dat zij het schip hadden gekaapt..

De heer Cordiner was getuige  tegen vijf trawlerlui, voor de Raad gedaagd, op de aanklacht van piraterij, de eerste keer dat zo'n aanklacht in Schotland voor de rechtbank was gebracht  gedurende ongeveer 150 jaar.
De heer Cordiner, oud 46 jaar, wonende op Deeside Gardens 156 in Aberdeen, vertelde dat hij zich in de zelfde positie voelde als een piloot in een vliegtuig wat gekaapt werd,  toen de vijf man in het stuurhuid rond om hem heen gingen staan en één van hen het stuurwiel van hem over nam..
Toen zij hem vertelde dat zij het schip kaapten, probeerde hij met hen te praten, maar werd gedwongen zich naar zijn hut te begeven en werd hierin opgesloten.
Deze gebeurtenis die dhr. Cordiner beschrijft ,worden verondersteld te hebben plaatsgevonden aan boord van de trawler Mary Craig op de Noordzee, voor de kust van Aberdeen, in Oktober vorig jaar..
Aan hem gevraagd, of hij dacht dat hij tussen piraten stond, zei dhr. Cordiner,........ Neen, Deze mensen wisten op dat moment niet, ….. wat zij deden.

Hoeveel drank was er aan boord ?

Bewijs werd ook gehoord door Lord Cameron en een  jury van 11 vrouwen en 4 mannen, over de hoeveelheid drank aan boord van Aberdeense trawlers.
Op een gegeven moment werd er beweerd,  dat er slechts zeven van 168 blikjes bier ongeopend gevonden waren  aan boord van de Mary Craig.
Eerder was er al een lang legaal debat, over de bevoegdheid van de aanklacht.
Lord Camerom negeerde de verzoeken af van de verdediging,  dat de eisen onbelangrijk waren onder Schotse wetgeving en  hij zei, dat hij de reden hiertoe zou  geven in een later schrijven.
Gedurende het debat, zei dhr. Hugh Marton, gedelegeerd advocaat voor de Kroon, dat de eerste  aanklacht een beschuldiging was van piraterij.
De vijf beschuldigden, die allemaal verklaarden onschuldig te zijn, waren  Alexander Cameron ( 33 jaar oud ) en dekknecht, William Massie ( 26 jaar oud ) , 2e machinist, Colin Charles ( 25 jaar oud ) ,2e  matroos, Ronald Park ( 24 jaar oud ) dekknecht en Andrew Innes ( 23 jaar oud ) dekknecht.
De aanklacht dat alle vijf personen de trawler wilde toe eigenen voor eigen gebruik op 9 Oktober 1970 en de schipper Cordiner ontzette uit zijn commando, door bedreiging en bedreiging hem te verwonden..
De vijf personen werden ook beschuldigd van moedwillige navigatie met de Mary Craig, op een koers, beoogd om een aanvaring te veroorzaken met een andere Aberdeense trawler, de Coastal Empress bij twee gelegenheden op 6 en 10 mijl  oost te zuiden van Buchan Nesss vuurtoren, met gevaar voor de levens van de bemanning van de Coastal Empress.
De bemanningsleden Cameron , Charles en  Park werden niet schuldig bevonden aan een derde aanklacht, betreffende een moedwillige navigatie om de Mary Craig op een aanvaring koers met de Coastal Empress te brengen, terwijl een reddingsvlot met het restant van de bemanning van de Mary Graig, met inbegrip van Messie en Innes, langszij van de Coastal Empress lag.

Acht mijl uit de kust.

Op de vragen antewoord gevend van dhr. Morton, vertelde  schipper Cordiner, die hij al twaalf  jaar als schipper uit  Aberdeen was vertrokken en dat hij op de 8ste Oktober met de trawler Mary Craig uit Aberdeen was vertrokken, maar terug moest keren omdat de kok dronken was en niet voor de bemanning wilde koken.
De trawler vertrok de volgende dag weer naar zee, twee uur later als gedacht en toen het schip ongeveer 8 mijl buiten Aberdeen was, de vijf bemanningsleden op de brug kwamen en zij het schip kaapten.
Schipper Cordiner vertelde...... hij zei, dat hij veronderstelde dat zij een grapjes maakten, maar toen Cameron het stuurwiel van hem overnam, dacht hij dat het beter was, om de stuurman uit het visruim te halen..
Hij en de stuurman hadden een discussie met de vijf man en de stuurman  nam uiteindelijk het stuurwiel over..
Toen hij de mannen vroeg, wat zij wilden gaan doen met de trawler, zeiden zij, dat zij het op dat moment nog niet wisten.
Toen grepen zij de stuurman vast en zette hem in zijn hut en sloten hem op..
Drie van de vijf mannen bleven bij hem. Twee van de mannen waren agressief en beschouwde zich  zodanig,dat zij het gezag aan boord hadden overgenomen.
De stuurman die in zijn hut was opgesloten, vroeg om zijn sleutel en zij gaven hem zijn sleutel, nadat  hij gezegd had, ik ga jullie rapporteren.
 Toen hij probeerde om hen te overtuigen dat zij fout waren met wat zij deden, zeiden zij dat zij al te ver waren gegaan , om het op te geven.

Zij waren goed dronken.

Ik stelde voor dat zij allemaal hun kooi zouden opzoeken om hun roes uit te slapen, vertelde de schipper. Zij waren alle vijf goed bezopen.
Gevraagd aan de schipper, of hij had overwogen fysiek de mannen te weerstaan, zei hij, ik had er over nagedacht, maar besloot om geen geweld te gebruiken
De mannen wisten niet, wat zij veroorzaakt hadden.
En wisten niet wat zij met de trawler moesten doen en vertelde hen dat zij niet wisten hoe zij moesten navigeren, als zij door de Pentland  Firth naar het westen wilden uitwijken.
De enige oplossing was naar het oosten, naar Noorwegen of Zweden.
Schipper Cordiner vertelde verder dat de stuurman de vijf bemanningsleden voorstelden, dat zij de overigen bemanningsleden aan wal moesten brengen en ofschoon de meerderheid er tegen was, zij er uiteindelijk in toestemden hen aan wal te brengen, op de conditie dat hij (Gordiner ) beloofde de kidnappers een voor sprong te geven van twee uur  voor een start, alvorens hen aan te geven..
Hij gaf de kidnapper een koers op,  waarbij het schip al de gevaren voor de kust vrij liep, richting  Peterhead .
De trawler werd binnen de haven hoofden  van de uitwijkplaats Peterhead gebracht, waar de schipper, de stuurman, de kok, de hoofd machinist en een dekknecht aan de wal sprongen.
Toen de schipper eenmaal aan de wal was, nam hij contact op met de directie in Aberdeen, vanuit een publieke telefoon cel.
Tijdens het kruis verhoor door Mr. Gavis Douglas , advocaat voor Cameron, Charles en Park, gaf schipper Cordiner toe dat het heel gewoon was, dat er gedronken werd aan boord van de trawlers, voor zij naar zee vertrokken.
Het was ook  een gewoon feit, dat het vertrek van een trawler uit de haven werd uitgesteld , omdat de bemanning dronken was.

In je  kontzak.

Eerder had Lord Cameron aan dhr, Patrick Lynch gevraagd, die directeur van de North Star Visserij Maatschappij was en agent voor de Mary Craig,  wiens werkzaamheden  het waren  om toe te zien, dat er geen dronken zeelui aan boord van de trawlers gingen.
Dhr. Lynch antwoordde dat het de verantwoordelijkheid van  het bestuur was,  om er op toe te zien dat dit niet gebeurde en zij hadden iemand in dienst voor dit doel.
Het was echter niet toegestaan dat bemanningsleden gefouilleerd werden, of zij drank bij zich hadden.
Lord Cameron antwoordde hierop, dat iemand wel een halve fles in zijn kontzak kon hebben, waar dhr Lunch …JA    op antwoordde.
Dhr. Lunch zei, dat hij, nadat hij de telefonische boodschap van schipper Cordiner had ontvangen,  een radio bericht had verstuurd naar een andere trawler onder zijn beheer en aan de schipper van het schip had gevraagd, de Mary Craig te volgen..
Hij stelde zich ook in verbinding met de politie, de kustwacht en de Koninklijke Marine.
Dhr. James Bowie, schipper van de Coastal Empress, rapporteerde hem iedere 20 minuten.
Bij een kruis verhoor door dhr. Douglas, zei dhr. Lynch, dat het hem verwonderde om te horen, dat toen de Mary Craig Aberdeen verliet op de 8ste Oktober, dat er zeven kistjes  met 24 tinnetjes bier aan boord waren, in de bonded stores..
Gevraagd werd er aan hem, of het hem zou verwonderen, dat op de 10e Oktober er slechts 7 ongeopende tinnetjes werden gevonden op de Mary Craig.
Dhr. Lynch zei dat de douane er op toe zou zien dat de drank op de trawler verzegeld zou worden, …......maar het niet had gedaan.

[vreemdeling]

Hoofdstuk 10

Spoetniks en de belangrijke Olie.

De zeventiger jaren braken aan, bewolkt door stijgende problemen door de grote hoeveelheden vis wat werd aangevoerd en de prijzen onder druk zette.
In 1971, juist toen David werd gekozen als vice voorzitter van de Aberdeense Visserij schepen Eigenaars Vereniging, laaiden er moeilijkheden op tussen  Engeland en IJsland,  die eiste dat er een exclusieve 200 mijl visserij zone zou worden ingesteld.
Dat leidde tot de  beruchte Kabeljauw oorlog, waar de IJslandse kust patrouille schepen en marine vaartuigen de Engelse trawlers lastig vielen.
Deze vechtpartij werd al snel gevolgd  door veel maritieme naties, die ook een 200 mijls zone instelden, wat betekende dat beide landen, IJsland en de Faroer, gebieden werden waar je niet kon komen..
Het betekent nu , dat Engeland zijn eigen 200 mijls zone heeft, ….wel  beknopt... en het was mogelijk om beperkte toelating zaken af te dingen, met inbegrip van de Faroer..
Maar in 1973 traden wij toe tot Gemeenschappelijke Markt.
Voorafgaande aan dit feit, was er olie gevonden in de Noordzee, in zowel in Engelse als Noordse wateren.
Deze twee, niet met elkaar te maken zaken, had een geweldige impact op de visserij industrie en niet in het minst in Aberdeen, wat een toenemende overvolle plaats werd, maar dan met aan de olie gerelateerd verkeer.
De erosie van de met de visserij gerelateerde infra structuur begon al heel snel.
In 1972 benaderde een vertegenwoordiger uit de haven branche een aantal rederijen aan de North Esplanada East en ook de Craig groep, met het nieuws dat het gebied zou ontwikkeld worden met de aan olie gerelateerd werk en aan alle eigenaars werd zes maanden respijt gegeven, om te ruimen,
Een meevallend geluk voor de Craig rederij , waren de opslag plaats van de netten en de tuigage afdeling, die gevestigd waren aan de andere zijde van de straat, welke niet betrokken was bij het ontwikkeling plan.
Jim Dawson was toen de voorman van de tuigage afdeling, samen met George Jumbo Fowler als een netten insteker.
Ook werkte daar Harry Brock, een scheepstuiger, maar die zich ontfermd had over de vrachtauto van de afdeling en hier mee reed en die later bekend stond als “Harry met zijn vrachtauto “.
De schilder- en de ketel schoonmaak afdeling, onder voorman David Ogelvie, verplaatste zich naar een krot aan de Albert kade en kantoren en opslagplaatsen kwamen beschikbaar aan de Russell weg, vlakbij de North Esplanada  West, waar de maatschappij  bleef gehuisvest tot 1979.
De North Star rederij vond ook een nieuw onderdak,
Gelukkig was er spoedig een oplossing, toen David's schoonvader, James Douglas, die een bedrijf had aan de Albert kade, en deze had nagelaten aan David's zoon Douglas..
Het gebouw werd veranderd in een kantoor ruimte en de North Star rederij werd daar gehuisvest tot 1979.

Meer schepen stonden ook nog op de agenda.
Wij besloten om een hektrawler te bouwen voor één van onze top schippers, om hier hoofdzakelijk mee te gaan  vissen in de wateren bij IJsland en de Faroer wateren.
De Grampian Monarch, zoals het schip gedoopt zou worden, was 45,7 meter lang en had een machine vermogen van 2000 pk op de hoofdmotor.
Zij werd in 1972 op de Bowling scheepswerf aan de Clyde gebouwd en het volgende jaar opgeleverd..
Onder commando van schipper Bob Catto maakte het schip een prachtige start voor haar toekomstige carrière.

In dat jaar werd David gevraagd door de White Fish Authority, om lid te worden van het Politie Onderzoek en Ontwikkeling Comité, onder voorzitterschap van Sir Fredrick Brundrett en in 1974 werd hij voorzitter van de Aberdeense Visserij Vloot Eigenaars Vereniging,
En of dat nog niet genoeg was, werd David ook aangesteld als vice president van een nieuwe gezamenlijke Schotse-Engelse visserij federatie ….. onder de naam van Engelse Visserij Federatie. Haar doel was met hand en tand te vechten, om zich te verzekeren, dat de Gemeenschappelijke Markt niet de Engelse visserij industrie om zeep zou helpen.
Echter was het al reeds duidelijk dat het al gebeurde met de verre visserij vloot van Hull en Grimsby, terwijl er ook druk werd uitgeoefend op de verre visserij vloot  van Granton en Aberdeen.
In Aberdeen lieten steeds meer eigenaars een nieuw type schip bouwen voor de kust visserij van rond de 22,9 tot 24,4 meter lengte.
De Spoetnicks, zoals dit type schepen als bijnaam kreeg, door de opkomst van de ruimte vaart, werden voor het eerst geïntroduceerd in het midden van de zestiger jaren, maar werden pas populair in de zeventiger jaren , bij de geboorte van de  Spinningdale  klasse visserijschepen, handige en bruikbare schepen met een vierkant achterschip en die in grote aantallen gebouwd werden...
Ondertussen, was de offshore olie industrie een dagelijks deel van de Noordzee en Noord Oost Schotse leven geworden en deze industrie had gebruik gemaakt van een tamelijk genadeloze benadering, toen het tot het lokken kwam van ervaren zeelui afkomstig van de visserij...... met dik
betaalde lonen.
De druk was zo groot, dat de reders van Aberdeen een registratie schema opzette,  met een opleiding programma, om vers bloed te lokken, met inbegrip van de school verlaters.
De Transport Bond stond hier volledig achter en David werd voorzitter van het opleiding comité. Rond de 4000  visserlui passeerden dit schema en van ieder lid werd een kaart systeem bijgehouden over hun vorderingen bij de opleiding, en hun kennis en discipline.
De offshore, het eventuele conflict tussen de visserman en de olie maatschappijen, pakten de beste delen wat de Noordzee betrof, toen beide partijen een goede overeenstemming bereikten over de routes van de pijpleidingen.
.
De eerste olie maatschappij die wij  ontmoette, was de BP, die het grote Forties olieveld ging exploiteren, 130 mijl ten oosten van Aberdeen, zoals David vertelde.
Hun voorzitter, Matt Linning, de verantwoordelijke man voor het Forties veld  en zes van zijn adviseurs, ontmoette ons vissers visserij comité, waar ik voorzitter van was en ook vertegenwoordigd waren er de gedeputeerden van de Regering, het Departement van Handel en Industrie en het Schotse Departement van Landbouw, Visserij en Voedselvoorziening.
Zij wilden een pijpleiding leggen vanaf het Forties veld naar Cruden Bay, waar de leiding aan wal zou komen en het DTI had al reeds voorgeschreven dat zo'n pijpleiding ingegraven moest worden in de zeebedding op een diepte van een meter, wat voor ons een geruststelling was..
Maar bij onderzoek naar de voorgestelde route, zag ik al direct problemen, daar zij door het gebied liep van de belangrijkste en waardevolle visgebieden in de Noordzee, de Tarbot bank.
Onze afgevaardigden van de visserij wezen er op dat het grootste gedeelte van deze bank, uit solide rots massa's bestond en vroegen zich af hoe een pijpleiding  in de bodem begraven kon worden, zonder een gleuf te hebben gemaakt met explosieven.

Nadat elke partij de situatie had overwogen en na een verzoek van de BP, kwamen wij vrijwillig uit op een alternatieve oplossing, wat niet zo ver verwijderd was, van hun voorgestelde route.
Wij kregen er zes maanden de tijd voor om dit uit te werken, maar dankzij onze visserij ervaring, werd er  binnen een paar dagen een kaart samengesteld, welke ik vervolgens aanbood aan dhr.Linning.
Dit resulteerde in een visserij comité wat gevormd werd door hoofdzakelijk vertegenwoordigers van de visserij industrie, die hierbij de vertegenwoordigers ontmoette van de diverse oliemaatschappijen en ook de vertegenwoordiger van de Regerings Departementen..
Dit plaveitte de weg naar een goede verstand houding tussen de beide industrieën en Matt Linning en ik werden vrienden..
En toen de Koningin de kraan opende op het BP hoofdkwartier in  Dyce, waar de Forties olie aan land kwam, waren mijn vrouw Helen en ik,  beiden bij de inwijding.
In een aanbod om op de hoogte gesteld te worden van de groeiende problemen van olieveld infrastructuren, die kris kras door de visserij gronden liepen en het afval van de booreilanden, werd er een compensatie fonds in werking gesteld, die werd beheerd door deze industrie, die alleen vergoedingen uitkeerden aan visserlui, als deze het bewijs van schade of verlies konden bewijzen..
De maximale vergoeding die zou worden uitgekeerd, zou 80 % zijn van de waarde van de claim..
Een ander nationaal initiatief was de zogeheten Visserij Offshore Olie Adviserende Groep, waarbij de visserij industrie, de departementen van de regering, Trinity House en afgevaardigden van de olie maatschappijen bij  waren betrokken.
Ook in de Crampion regio werd de Grampian Regionale Raad  Visserij Comité opgericht ter ondersteuning van de leefgemeenschappen van de visserij.


Wordt vervolgd