GDY 115

[J.H.]

Ik had gehoopt dat Leen Bal wel een en ander over die in Polen gebouwde Engelse schepen zou gaan vertellen, bijv.  is er haring overgegeven aan Schev. loggers, hadden de schepen met de nieuwbouw al koelruimen, werd er goed besomd en hoe was de geld verdeling aan boord tussen de Engelsen en Hollanders, Engelsen voeren meestal op een ander contract,  waar werd er hoofdzakelijk gelost en/of was dat seizoen gebonden ,dus bijv:  Lerwick, Aberdeen/Peterhead, Hartlepool, Yarmouth / Lowestoft werd er na lossen in de UK  uitbetaald in Pound Sterling ?? Vragen zat , ik zou zeggen vertel  eens wat Leen, altijd leuk om te weten, niettan.
gr,
Jan.

[J.H.]

Yh-370-Autumn Sun, als M-89-MD-Hoststjerna

[leen/spaans/]

Een tram besturen is toch anders als een logger op koers houden.!

[Leen]

Wel Jan dat is een hele kluif hoor maar ik ben er aan bezig, maar het zal wel even duren. Dat is wel een hoofdpijn dossier na zo'n lang tijd zeker weten. Vr gr Leen B

[J.H.]

Leen, een stevig borreltje tegen de hoofdpijn tijdens het verhaal schrijven er bij nemen , ruim denken en ruim schenken. Maar we zien het verhaal dan wel verschijnen.
Gr.
Jan

[Leen]

Een tram besturen is toch anders als een logger op koers houden.!

Middag Leen laat ik nou toevallig wat op die foto gebeurd is dienst in de Frans Hals gehad hebben. Die monteur op het dak van de tram staande heeft later een lelijk ongeluk gekregen. Tijdens zijn werk aan de stroomafnemer op het dak schoot het touw wat die stroomafnemer plotseling los. En kreeg hij de volle 600 volt gelijkstroom door zich heen, met gevolg dat hij jaren lang ziek was, iets met zijn bloed was door de stroom zwaar ontregeld. Hoe het verder met hem afgelopen is weet ik niet. Vr gr Leen   

[leen/spaans/]

Hoi, Scheepsjongen, kan mij wel herinneren dat het gebeurde maar niet meer wanneer. Groet Leen

[Leen]

Hallo Leen, jammer dat ik me ook geen leen Spaans herinner, maar voor de rest kom ik er nog goed vanaf met de herinneringen van toen. En voor de rest even goede vrienden hoor. Vr gr Leen B    

[leen/spaans/]

Ik was groepschef op Scheveningen, groet Leen.

[Leen]

Hallo Leen ik heb maar een Groep chef op Schev gekend, en dat was Cor de Graaf. En die kwam ik+- 1998 in het verpleeghuis Eshoeve tegen om dat mijn schoonvader daar ook zat. Cor liep de hele dag rondjes, kamer in, door de gang en de andere kant weer naar binnen. Toen ik hem gedag zei keek hij me met een lege blik aan, en dat maakt wel indruk hoor want hij kende me daar voor goed. Rot hoor dat je op die manier het leven moet laten. Maar ja we hebben het niet in de hand. Nou Leen ik was eerst van plan mijn verhaal vandaag te plaatsen maar helaas kreeg ik het bericht dat het verhaal te groot was erg jammer hoor. Maar ik zal het morgen wel in tweeën splitsen in de hoop dat het dan wel past, anders moet het in drieën gebeuren! Maar ja een verrassing komt schijnbaar nooit alleen. vr  Gr Leen B 

[leen/spaans/]

Cor was mijn collega en ik kwam vaak bij hem thuis in de Weststraat, later werkte zijn dochter op Scheveningen als secretaresse, Jeannette de Lange.

[garrent]

Leen zie ik je zaterdagmiddag nog bij de boek uitreiking van de fam.Verheij

[Leen]

Tja Jan daar vraag je me wat, 1957 dat is toch al weer zo,n zestig jaartjes terug. Maar ik  zal proberen uit zo, n lange terug blik,  een goed verhaal over deze kwestie voor jou, en natuurlijk al de andere Schev boys te schrijven. Ik was toentertijd 19 jaartjes jong, en een paar dagen bij mijn ouwe lui thuis, om dat ik met de Fendo een Parijsvaarder met een lading uien in Roterdam lag. Toen ik op een avond Zwarte Giel [ later bleek hij de visschipper van de  Autumn Sun van een in  polen gebouwd vissersschip te zijn] bij rooie Aai op de Westduinweg  aan de bar zittend op de Westduinweg  ontmoete. En na een praatje voor af  vroeg hij of ik soms zin had om als tweede monteur met  hem mee wilde gaan, om op de Autumn sun een vleetvisser uit Polen die op dat moment in Gr Yarmouth lag te gaan varen. En we moesten dan over vier dagen met de veerboot van Hoek v Holland naar Harwich toe zei Giel. En daarna zouden we met de trein naar Gr Yarmouth [even een dwars gangetje over die trein!] nou  wat dat betreft dat bleek een trein, met een  vuile met zwarte vette rookwolken uitbrakende stoomlocomotief er voor te zijn. Maar ik moest dan eerst nog wel even naar het kantoor van Frank Vrolijk zei Giel. Al waar ene Piet de Jong toentertijd de eerste klerk van de rederij de honneurs waar nam. Het eerste wat hij vroeg of ik een Paspoort had, en toen ik dat beaamde zei hij dat is mooi, anders had de rederij het betaald, en dat was dan klare taal van onze Piet. En we waren als Schev jongens ook zo gek op onze witte overhemden, en bruine leren Jacks al had ik een zwarte, voor als we met de meiden in de Keizerstraat aan het flirten waren. En die treinreis naar Gr Yarmouth nou dat heb ik ook geweten. Want toen we met die trein in Gr Yarmouth aan kwamen was mijn witte overhemd niet wit meer maar er lag een vieze zwarte gloed op, door al de vette zwarte rook die de stoomlok uitbraakte terwijl we de raampjes wijd open hadden staan, dat was natuurlijk wel om moeilijkheden vragen, maar ja wisten wij veel En daarna gingen we op weg naar de kade waar de Autumn Sun lag af gemeerd. En nu de vragen die jij stelde Jan.

Je begon met de vraag is er haring overgegeven aan Schev Loggers?

Nou Jan in de tijd dat ik op de Autumn Sun vaarde is dat naar mijn weten drie keer gebeurd. En ik dacht dat  de SCH 116 de Simon en Pieter als eerste naast ons lag. Want ik moest altijd, bij toerbeurt bij zulke calemaliteiten, in de motorkamer aanwezig zijn, om dat de Autumn Sun een direct omkeerbare motor had. Het was een Buccawolff 500 Pk met 10 ? hele lage Cilinders direct omkeerbaar, naar verluid waren het motoren van Duitse U boten geweest. Waar van er na de oorlog vele spiksplinternieuw in de Duitse havens zo als Bremen, Hamburg lagen te wachten om weer gesloopt te worden. Ik heb zo'n zes maanden op dat scheepje gevaren, en zelfs de laatste drie maanden als eerste monteur.
[De eerste monteur voor mij was een Engelsman Sam geheten die nog een oude BSA motor met zijspan bezat . En die woonde in Corleton even boven Gr Yarmouth, een mooi rustig bad plaatsje aan zee. Ik ging dan wel eens met Sam in de zijspan zittend mee naar Corleton toe. Maar ik zat dan wel te blauwbekken in dat nauwe rot bakje, wat aan die motor vast zat. En s, avonds ging ik dan stee vast met Sam, en zijn vrouw gezellig  naar de plaatselijk Pub, waar mannen en vrouwen nog apart zaten. Toen was daar de wet mannen en vrouwen een in Europa zeker ook nog niet van toepassing, of  misschien was  dat alleen in Engeland zo ?] Ik weet wel dat er in vele kroegen in Holland, vrouwen niet aan de bar mochten zitten, maar toch wel aan een tafeltje. En onze eerste meester Sam had een grote fout! Hij at zijn prak witte bonen met tomatensaus, en friet en nog meer van dat Engelse voedsel. Altijd met ontiegelijk hoeveelheden zout. En op een zekere dag kwam Sam helaas niet meer terug. Zijn lever was dermate ziek van al het zout dat hij niet meer mocht werken. Dus mocht ik van meneer Sutton hem zelf als eerste monteur het stokje van Sam over nemen, en ik moet eerlijk zeggen dat het mij zeker weten een lekker gevoel gaf.]
En na die tijd  losten we de haring gewoon  op de kade van Gr Yarmouth. In de onze
koelruimen haakten de Engels losploeg met een spruitstuk met twee haken er aan de kisten haring aan, die dan met de scheepswinch  op de kant  werden gezet. En zo veel kisten ik weet niet hoeveel was een Crane [ Ik hoop dat ik het goed schrijft !]  En terug rekenend, een Crane was anderhalf Hollands kantje haring zei men. En daarna werd de haring dan door de afslager af geslagen.
En ja zo als je hier boven al leest  had de Autumn Sun  ook koelruimen, die je in de motorkamer met een schuifhandel kon bedienen. Die handel zat op een groot blok weekijzer op het motorkamer beschot gemonteerd. En de handel naar bakboord toe schuivend was meer kou, en naar stuurboord uit minder, en dat kon ook nog anders om zijn! En als hij vol aan koelde moest je uitkijken want als je dan met een steeksleutel of wat dan ook van metaal in je hand te dicht langs dat blok weekijzer liep. Dan was je de sleutel geheid kwijt als je niet uit keek, die sloeg dan met een doffe klap tegen de behuizing van het blok weekijzer aan. [Magnetische trekking !]  Terwijl er dan ook een sirene indringend begon te loeien maar die je kon weer stoppen door op een niet te missen rode knop te drukken. Einde deel 1 Leen B

[Leen]

[D 2
En je vraag  werd er goed besomd en hoe was de geld verdeling aan boord tussen de Engelsen en Hollanders, want Engelsen voeren meestal op een ander contract,  waar werd er hoofdzakelijk gelost en/of was dat seizoen gebonden ,dus bijv:  Lerwick, Aberdeen/Peterhead, [verbasterd als piedrid]    Hartlepool, Yarmouth / Lowestoft en werd er na het lossen in de UK  uitbetaald in Pond Sterling ?
Nou van stuurman tweede monteur 3 matrozen, rijpschieter en de afhouder allemaal Engelsen weet ik het niet. En zwarte Giel zijn deel was me ook niet bekend. Ik zelf had als eerste 12  Pond  in de week en als tweede 10, en de 4 Hollandse matrozen 8. En we hadden ook nog zoveel %?? van de besomming. We hebben in het begin ook in Lerwick, en Aberdeen gelost, maar later werd dat toch nog om een of andere duistere reden alleen nog Gr Yarmouth. Want de Engelse maten kwamen daar allemaal vandaan, en ook onze Engelse navigatie schipper hem zelf. Want deze mannen wilden natuurlijk ook graag bij hun vrouwtjes zijn.  Ik had toen ook verkering met een Engels Kaakmeisje Pauline Anchor geheten. En Andy Anchor Pauline haar vader was schipper die net een nieuwe koppel de Ocean Dawn had gekocht, het waren type schepen waar er toen meer van in Yarmouth en andere Engelse havens vaarden. En Andy vroeg na een poosje aan mij  als Pauline, en ik eenmaal getrouwd waren,  [en trouwen waren Pauline en ik dan ook van plan !!] of ik dan bij hem als Chief engineer,  eerste monteur  wilde komen varen maar daar is niets van gekomen. Want in Januari  lichting 1958  ging ik de militaire dienst in, en in Sept daar na  moest ik naar Nieuw Guinea toe. Maar dat ging niet door dus na de militaire dienst ging ik rappido  de kustvaart weer op, en kwam ik op de PARIS te varen, die op de Seinevaart vaarde terecht. En Pauline schreef me toen altijd nog trouw, En als we in Londen lagen ging ik altijd per trein naar haar toe. Tot ik op een keer met verlof in Holland zijnde wat nu na 55 jaar nog steeds mijn vrouw Alie is, ontmoette. De vlam sloeg in de pan  en het was einde Pauline. Maar ik kwam 18 jaar na dato  [wonder boven wonder!] Pauline, en haar husband  met haar twee dochters in een hotel op Majorca tegen. Waar ik met Alie en mijn oudste dochter voor drie weken logeerde. En Pauline met Alie en mijn dochter, haar dochters, en husband  hebben daar ook nog een leuk gesprek zonder kwade gevoelens met elkaar gehad. En nu dan nog wat meer bijzonderheden over mijn Autumn Sun belevenissen. [De zogenaamde krenten in de pap!] Ik had op de AUTUMN SUN  als eerste monteur een grote hut, maar als ze van die ene hut, twee hutten hadden gemaakt  dan hadden ze de tweede monteur ook een hut kunnen geven, want nu lag hij bij de matrozen.  Ik kon ook vlak bij mijn hut via een zware deur met drie zware knevels, het dek op. Maar je moest die knevels wel goed vast slaan want als je in slecht weer in de wind vaarde lekte het  een bende water naar binnen, niet te filmen. Maar dat akkefietje is daar na op Scheveningen door de walmonteurs vakkundig verholpen. En op die deur stond ook nog een bordje met de spreuk  'Children's playground' door Sam onze vorige monteur persoonlijk op de deur gezet. En de haring die we vingen werd door ons gesteurd, en daarna aan de wal door de kaakmeiden gekaakt. En in de nateelt deden we ook een reisje naar Scheveningen toe. Maar tijdens het binnenvaren van de Schev haven ging het goed mis. Want toen we Scheveningen binnen wilden varen raakten we de daar voor liggende zandbank. En er stond naar verluid toen ook te weinig water 18 palm, en dat was toch duidelijk op het symesfore aan gegeven. Man. Man  wat waren dat zware klappen die voor al in de motorkamer goed te horen waren. Ik werd bijna van het startbordes af gesodemieterd, terwijl onze tweede in paniek de trap naar boven op vloog. Daarna schoot de telegraaf rinkelend op stop, en ik stopte de motor. Maar onder mijn voeten hoorde ik het grommende geluid van het schuren van de kiel over het zand van de zandbank die voor de koppes lag. We vielen zwaar naar bakboord over, en ik moest moeite doen om niet tegen de werkbank aan gegooid te worden. Daar na rinkelde de telegraaf weer op Vol vooruit, en aangezien de nokkenas nog in de juiste stand stond startte ik de  motor. En draaide de regulateur  langzaam open naar Vol vooruit . Heel even bleven we nog stil liggen maar dan voelde ik dat de boot naar bakboord begon weg te draaien. Wat gepaard ging met een hevig stotend en zwaar schurend geluid waar van horen en zien je verging. En daarna voelde ik dat de boot weer begon te drijven, en hoorde ik een fel schampend  bonkend geluid, onder het schip.  En toen we daarna rond waren, vaarden we pal in de Westen wind weer terug naar open zee. En later hoorde ik [dat er te weinig water maar 18 palm stond.] En ook dat zwarte Giel de Engelse navigatie schipper had gewaarschuwd dat hij brokken zou gaan varen, om dat er te weinig water onder de kiel stond, maar die zette toch door. Toen we het twee uurtjes later weer probeerden hoorde ik achter in de schroefas tunnel, een zwaar bonkend en raspend geluid. Maar we kwamen nu gelukkig goed tussen de koppes door naar binnen toe. Alleen wilde de Autumn sun haast niet meer voor of achteruit varen En na het lossen is het schip ik dacht  door de Trip naar de sleep toe gebracht, waar ze constateerden dat de hak zwaar beschadigt was. En ook dat het roer er niet best aan toe was, wat dan ook niet  meer goed functioneerde. En ook de schroef was haast ook helemaal veramponeerd. En al deze schade is ook  vakkundig op de sleep gerepareerd vaklui hoor. Zo mensen dat was mijn bijdrage aan het gegeven van een in Polen gebouwde vissersschip, en het werken daar op. Wat ik wel hoop al is het er maar 1, Scheveninger op dat moment ook op de Autumn Sun vaarde, en die mijn verhaal kan stijven. Al moet de persoon wel minimaal ook 76 , 79 jaartjes jong zijn, Want Burt ? toen matroos was toen al +- 61 jaar, en hij was daar voor ook kastelein op Schev geweest, waar weet ik niet, en dan Jaap?? Die toen toch ook op zijn minst zo'n 60 jaartjes jong was, en ook nog ene Teun ? ook matroos en ook van middelbare leeftijd. En nog  een vermakelijk moment over deze Teun, wat ik me nog herinner! Want hij werd op een avond zwaar lazarus op een bakfiets liggend, door de plaatselijke bakker, lallend en zingend aan boord gebracht.. 
Nou mensen ik hoor wel hoe jullie het allemaal vinden?  de groeten. Vr gr Leen Bal

[J.H.]

Leen, heel hartelijk bedankt voor je verhaal en voor de moeite,  we zijn weer wat wijzer.
Toch nog even mierenn,,,,n , de YH-77 Ocean Dawn is in 1956 gebouwd voor Bloomfield's  en in 1963 naar Small & Co gegaan, ik neem dan aan dat je " future Father in Law at that time" was de schipper en had misschien z'n eigen voor zoveel % ingekocht en was dan natuurlijk ook eigenaar,.  Nog even verder mieren je zegt 500 pk maar volgens de nieuwbouw gegevens van de werf een 300 pk, 8 cilinder en de Autumn Star een 390 Pk., maar ja het is zolang geleden Leen en dan na zoveel andere motors / schepen en dan ook nog trams met al die bochtige rails door Den Haag,  dan mag je wat vergeten .
In ieder geval bedankt.
Vr.gr.
Jan.