GDY 115

[J.H.]

Yh-77-Ocean Dawn-

[J.H.]

LT-466-Ocean Dawn-

[J.H.]

KY-371-Ocean Dawn, vermoedelijk als een lijnvisser, geen winch / galgen

[J.H.]

YH-370-Autumn Sun
Gt-
9 mijl p/u
trawlsnelheid 4 mijl p/u
lengte
lengte tussen LL.
breedte.
diepte.
diepgang.
610-700 kantjes
ruim inhoud
motor-
Din.
18 crew.

[leen/spaans/]

Ja, Leen. Ik heb drie boeken besteld bij Frans. Ik hoop je daar te zien, ben er 13.00 uur met mijn vrouw. Tot ziens, groet Leen.

[Leen]

Hallo Jan om met mijn future Father in Law te beginnen, om dat ik in die tijd belabberd Engels sprak, en verstond. Begreep ik vaak niet wat de goede man precies bedoelde. En de procenten over de in koop van de YH-77 Ocean Dawn zullen wel langs mij heen gegaan zijn. Maar Pauline Zijn dochter verstond ik beter maar ja dat was meestal lijfelijke taal hé. En wat die Bucawolff met 8 cill betreft  Ik schreef 10  met een ? , [ twijfel ] maar jij schreef een 300 pk, 8 cilinder. En dat geloof ik gelijk hoor. Maar het gaat mij nu om het merk was het nu wel of geen Buccawolff ? Maar hij had wel meer dan 3 cilinders dus kan hij dan ook direct omkeerbaar geweest zijn ja toch? En dan heb ik me alleen maar in het aantal cil vergist Jan. Verder niet zo belangrijk hoor maar dat had ik het wel even gezegd willen hebben. En daar om schreef ik dan ook dat ik hoopte dat er nog al was het er maar een Scheveninger nog leven zou zijn om te kunnen bevestigen dat mijn verhaal klopt. Dat toentertijd tijdens het binnen lopen met te laag water 18 Palm van Scheveningen gebeurde. Het dat zou hoogstens als ik het zo bekijkt  Cor de zoon van zwarte Giel kunnen zijn, maar ja je weet wat de Joden zingen! 'Was het maar waar' Zo Jan ik ga nu maar eens stoppen, want ik heb als beheerder van mijn eigen forum ook nog wel wat dingen te doen.
Vr gr Leen B 

[Leen]

Hallo mensen nog een voorlopig laatste verhaal wat zich op ons Scheveningen afspeelt. Tenminste het zou zo maar kunnen zijn! En daarna moet ik weer op mijn eigen forum verder, en ik wens jullie veel lees plezier toe want daar is onder staand
vehaal toch voor bedoelt. Vr gr Leen B kleinzeun van Jansje de Krant

”In memoriam Appie”


Zo vrienden hier het verhaal over een triest ongeluk van mijn vriend Appie op de HENNY D.
 
Het was een oude varens vriend van mij die tijdens zwaar weer door een dwars over bakboord lopende breker, in het St George's kanaal overboord sloeg. En toen  Augie, Gerrit, blauwe Henk, allen matroos zijnde, met onze stuurman, Appie met onze  motorsloep uit het water hadden gevist was Appie helaas al overleden.  En de hele bemanning was daar kapot van. Toen we Appie daar zo op de kombuis tafel  met zijn bleke gezicht  met van die diepe bleke rossige sneden er in in zagen liggen . En hij had ook nog vele blauwe plekken op zijn lichaam die hij tijdens zijn val de plomp in opgelopen had. Konden we wel janken van alle ellende en frustratie die we voelden . En we zijn toen gelijk met Appie naar Scheveningen gevaren waar hij woonde, om hem  te begraven. 
Toen we op de dag van Appie, s crematie in de aula zaten te wachten, lag hij in zijn kist voor in de Aula.  Die bedekt was met allemaal rode rozen, van Familie en bekenden. Want Appie was gek op rode rozen want als hij naar zee ging kreeg Gieltje zijn vrouwtje steevast  voor ieder nummertje wat hij met haar had gemaakt had één rode roos. En aan de zijkant van de kist waren heel toepasselijk acht kratjes Heineken bier door de maten neergezet. Dat was voor als Appie dorst zou krijgen. Want daar had hij tijdens zijn korte leven ook al geregeld last van gehad.

Toen de muziek van het orgel een  psalm spelend, want Appie kwam uit een goede christelijke familie stopte. Klom er een man wat later Appie, s zwager bleek te zijn, het kleine preekstoeltje op. En na enig keelgeschraap begon hij Appie de hemel in te prijzen. Onze lieve Heer kon hem de Hemel na deze aanbeveling als het ware niet meer weigeren. Na dat de man zijn zegje gedaan had pakte hij omslachtig zoekend een briefje uit zijn zak. Dat Appie ooit voor zijn dood volgens de zwager dan geschreven zou hebben. Hij lag het briefje voor zich op het daar aanwezige kleine kathetertje, van het preekstoeltje. En begon het met zijn lange bleke benige hand vlak te strijken. Schraapte daarna een paar maal luidruchtig zijn keel, waarbij zijn grote adamsappel als een zuiger op en neer schoot. En begon het briefje met een monotone stem voor te lezen. Maar hoe verder hij kwam met het voorlezen van Appie, s brief. Begrepen wij gelijk dat Appie met die brief zijn hemelvaart  voor goed bij zijn familie verpest had.
Lieve vrouw kinderen en verdere familie, begon Appie, s Zwager. En je kan het geloven of niet , op dat moment zag ik Appie op zijn kist zittend vrolijk  naar ons  grijnzen en vrolijk naar mij en de maten zwaaien.  Ik groet jullie allemaal ging de monotone stem van Appie zwager verder.
En ik  hoop een paar van jullie spoedig weer te zien, het allerliefst morgen nog. En de gene die ik graag spoedig weer wil zien, weten wel wie ik daar mee bedoeld.
Gieltje mijn vrouw waar ik veel van hield mag nog lang blijven leven om voor onze kinderen. Kleine Teun, Sientje en Anna te zorgen En nu kan ze ook met haar slippertjes doorgaan met, Daan Pug, mijn beste vriend nog wel.
En ik hoop dat mijn beste vrienden, onze Ouwe, de  Meester , Jopie de drinker, Augie Oei, oei wat lekker, Henk de blauwe, en Gerrit zwaar geschapen hier nu ook aanwezig zullen zijn. Mocht dat zo zijn dan vraag ik ze om hierna de kroeg in gaan om vele pilsjes op mij jullie allerbeste kameraad te drinken. En beginnend met het lied
En wat moet een zeeman geld.
Hij brengt het toch maar naar de h......!
Hij belegt het in heel veel drank.
En moet daarna verschrikkelijk van boeren.
En graag ook de rest van de vier coupletten.

En na deze woorden keek Appie 's zwager nadenkend van uit zijn preekstoeltje na denkend over zijn Familie leden, en Appie, s nu gewezen oude bemanningsleden heen. En begon toen de papieren waar van hij ons voor gelezen van het kleine kathetertje op te ruimen,  en stak ze daarna na denkend in zijn binnenzak van zijn zwarte gestreepte jasje. En verliet statig voor zich uitkijkend het klein preekstoeltje, op weg naar de rest van zijn familie.     

Zullen we dan maar dan maar naar voren gaan Meester? vroeg Henk de Blauwe. Als jullie het allemaal willen dan doen we het Blauwe, zei ik  het is tenslotte Appie, s laatste wens ja toch? Ik voor mij denk dat Appie op die manier ergens goed wraak voor wilde nemen mannen.

En daarna werden we aan iedere kant langs Appie 's, kist geplaatst en de Hoofdkraai vroeg aan onze ouwe.
Meneer of u even langs onze man die de muziek speelt wil komen, om  te vertellen wat er tijdens het verscheiden [ in dit geval het zakken van de kist ] gespeeld moet worden.
Ja zeker dat wil ik wel hoor meneer” zei onze ouwe.
En hij liep met de kraai mee naar achteren toe waar de man van de muziek gesetteld was.
Toen onze ouwe na het overleg met de organist terug was, en op zijn plaats naast Appie, s kist stond. Klonk luid de stem van  Mieke Telkamp galmend door de luidsprekers [ ,Waarheen leid de weg die we moeten gaan zong.]
En toen hoorden, we een diep gerommel onder de kist vandaan komen, het was als of een vliegtuig zijn landingsgestel liet zakken, op het punt staande te gaan landen.
Oei Kap Appie wil er denk  ik uit zei Augi met paniek in zijn ogen naar de kist starend.
En toen begon de kist met een rommelend geluid in de grond te verdwijnen. En op dat moment sprong Gieltje de vrouw van Appie krijsend op de kist. En gilde neee, neeeee, Appie blijf toch hier Appieeeeee!! Neeeeee! Terwijl ze, in een hevig ritme op Appie, s kist begon te slaan. Toen Gieltje op de kist zittend al haast in de vloer verdwenen was. stopte de kist plotseling met verder de grond in te zakken. Om dat de hoofdkraai die de kist liet zakken van zijn verbazing bekomen was, en de boel stopte. Toen wij   Gieltje van de kist af gehaald hadden, kon onze maat Appie als nog zijn reis naar de einder toe vervolgen. En hij heeft sommige van zijn familieleden, en ook zijn Gieltje die dacht dat Appie van niks wist wel toch flink tuk gehad.”
Ja ja  vrienden droefenis is nog geen reden om geen pilsje of wat dan te drinken, proost! Leen Bal

Zo mensen dat was een verhaal volledig door mij verzonnen, en jullie kunnen wel raden waar het zich afspeelde. Het verhaal heeft ook in 2004  in het Dagblad van het Noorden gestaan. En ook in een boek wat ik in eigen beheer heb uitgegeven. En aan goede kennissen van toen heb uit gedeeld want een uitgever vind je niet zo gemakkelijk en als het zo is dan proberen ze je het vel over je oren te halen. Maar het is goed zo. Vr gr Leen B    

[Leen]

Het oude snoepwinkeltje in Duindorp van toen uit mijn jeugd '

Hallo vrienden of er indertijd in 1942 zoveel gesnoept werd? Ik denk het niet, maar bij ons op Duindorp was er wel zo'n klein snoepwinkeltje dat in een woonhuis gerund werd. Namelijk door de fam Wessels dat in de Pluvierstraat was gelegen. Als je binnen kwam stond je daar in het kleine halletje van het snoepwinkeltje wat wel heel klein was. En daar stond je dan je zelf te verlekkeren, en na te denken wat je voor je centen zou kopen. Geduldig wachtend op Tante To die dan als uit het niets geruisloos vanachter een gordijn tevoorschijn kwam. En ik had net de dag er voor 15 cent met haring rapen bij de losploeg aan de haven verdiend. Wat een feest was dat het geld zat vast in de punt van mijn rode zakdoek geknoopt [ normaal zat de zakdoek om mijn nek gelijk de vissers jongens die al op zee zaten hadden] En daar lag het dan al dat lekkers: kauwgomballen, tover kleurballen (je weet wel, als je er op zoog dan kwam er steeds een nieuw kleurtje tevoorschijn, zuurballen (die waren zo zuur dat, als ik daar aan terugdenk, ik de vullingen in mijn kiezen nog voel bijten), zoute snippers, spekkies, noga, stroopstokken, veterdrop, zuurstok of een stokje zoethout. En niet te vergeten die heerlijke romige toffees die 13 cent het ons deden, of een cent per stuk, eigenlijk teveel om een goede keuze te kunnen maken. Want je twijfelde dan tussen 15 cent per stuk, of was een ons meer! en misschien zaten er wel 16 stuks in of heel misschien 17 toffees in. Want als je bijvoorbeeld 15 centen had dan kon je daar één ding voor kopen of verschillende dingen. Wat een dilemma was al dat snoepgoed dat daar lag' en toen nog niet in een glazen vitrine. En je kon het dus zo aanraken je pakte wat op en legde het weer neer omdat iets anders toch een betere keuze leek. Maar Tante To werd er niet warm of koud van zei stond altijd met haar lieve glimlach geduldig te wachten tot je, met je keus klaar was . En eindelijk was het dan zo ver je had je keus gemaakt, geef mij maar een ons toffees tante To zei ik, want ik denk dat er in een ons meer dan 15 in zitten. En tante To keek me na die woorden bedenkelijk aan, en zei weet je dat wel zeker jongen? Ja zei ik waarna zei secuur wegend netjes een ons toffees in het zakje op de weegschaal inschepte. En daarna haalde ze het zakje uit de bak, en gooide het weer terug in de lege bak, en telde prevelend de daar in liggende toffees, en kwam op 13 stuks. En dat was voor mij met mijn 13 toffees voor 15 cent het ons , een zeer teleur stellend resultaat. Want als ik ze los had gekocht had ik toch zo maar 15 toffees gehad, twee meer als wat er in een ons zat.
Ik had in die tijd ook een vriendinnetje Anneke geheten, waar mee ik dan samen met haar op een kleur bal bij het snoepwinkeltje gekocht zoog. En als er een andere kleur tevoorschijn kwam mocht Anneke, of ik verder gaan. Telkens haalde zei en ik dan de bal om de beurt uit de mond om te zien of er al een volgende kleur aan kwam. Zo deden we dat toen wat toch vrij onschuldig was, vergeleken met nu.  Of je had een dropveter, en om er maar zo lang mogelijk van te kunnen genieten sneed je daar kleine stukjes af, en loste dat daarna in wat water op. En het dropwater dronk je dan met kleine slokjes op. En dan die spekkies zaliggg!! als je die nu aan een kind geeft dan zijn die zo op gegeten. Maar nee wij sabbelde er zo lang mogelijk aan om er zo lang mogelijk van te kunnen genieten. En ik kan dan ook zeggen dat het toch wel een goede oude tijd voor ons was. Zo vrienden dat is het eerste verhaal over die goede oude of niet tijd! wat mij toevallig in gedachten kwam. En ik hoor graag wat jullie van dat oude verhaal uit de veertiger jaren vinden. En of jullie ook het snoepwinkeltje van de Fam Wessels bezocht hebben?  En  de rondom foto op zwarte achtergrond heb ik ook persoonlijk gecreëerd. Ik hoop alleen dat Rinus hem voor mij hier boven het verhaal wil plaatsen  Vr gr Leen

[garrent]

Hallo Leen

Pracht verhaal maar er waren meer snoepwinkeltjes in Duindorp en Wessels had ook paling.Zijn zoon Joop is nog een collega van mij geweest op de bus HTM.O ja ik heb Leen S gesproken en weet nu wie jij bent hij zei dat is de man van de ladder.                                                                                 Karel

[garrent]

Je had ook nog waterstoker en kruidenier de Niet in de Pluvierstraat.Zeezwaluwstraat hoek Markense was er ook 1 en Zeezwaluwstraat hoek Meeuwenstraat groenteboer Schaap

[Leen]

Goedemiddag Karel ja zeker weten dat er nog meer snoepwinkeltjes in Duindorp waren. En wat Joop de zoon van Wessels betreft die  heeft van +- 1991 tot ? bij ons als trambestuurder op Zichtenburg gezeten, en toen hij met FLO ging heeft hij net als iedere andere trambestuurder een mooi afscheidfeest feest gekregen. En daar was hij heel emotioneel van, maar het was ook een aardige collega. En bij Leen S kan ik me helaas geen gezicht bij voor stellen wel bij Leen Grootveld daar heb ik nog bij Willem Zoutenbier op de SCH 35 als matroos gevaren. En Leen, en ik waren alle twee ook de stouwers daar aan boord, en hij woonde dacht ik in De Markensestraat, net als Willem Zoutenbier.[ de manke]  En om even op Leen S die zegt dat ik de man van de ladder ben terug te komen,  daarmee zal hij bedoelen dat mijn broer, en ik toentertijd een kleine ramen zemerij compleet met een ladder bakfiets op poten gezet hadden. Maar dat was een grote flop want als je bij de meu,es je geld kwam halen hadden ze meestal wel wat te klagen. Van je eb et iet goed edaan of je was un grote vlek vergeten. En dat moest je het over doen nou dat was het ook weer niet wat je wilde. Dus daar mee zijn we vlug gestopt en aan gezien we de ladder in de Gerard Dauwstraat huurden moest die ook betaald worden. Dus moesten we voor ons ramenzemers avontuur nog geld toegeven. En daarna ben ik van Scheveningen af gegaan en op de kustvaart mijn brood gaan verdienen. En even voor mijn vrouw van onze eerste bevallen moest ben ik weer op de wal gekomen. Heb daarna een tijdje als bakschipper bij Adriaan Volker NV en Prins NV gezeten. En vanaf 1966 +- 33 jaar bij de HTM als trambestuurder gereden. En in April 1998 met de FLO, en twee jaar daarna, ben ik met mijn vrouw die ook met Pensioen was naar Drenthe verhuist. Wel Karel [ ik weet niet zeker of je wel  karel heet! ] maar in ieder geval wonen we hier al 19 jaar naar ons zin. Vr gr Leen B. De man van de ladder 

[garrent]

Nee Leen jij had iets op de Meppelweg met een man met een ladder op de fiets voor je tram

[Leen]

De belevenissen van een uit geleend briefje van 25 Gulden

Hallo Karel nou nee dat met die  fiets was niet op de Meppelweg maar dat gebeurde op de Hoofdskade richting Hobbemaplein op lijn 6. Mede om dat ik tot aan mijn FLO vaste bestuurder van die lijn ben geweest. Ik kreeg op lijn 6 vaak Jantje Rassel  een fervent asotje met zijn vijf broers allen goed voor veel jaren bajes in mijn trammetje mee. En zei waren weer de zonen van tante Ko die altijd met me mee reed naar de mart toe. [ Zo beschreef zei het He de mart ] en op een zekere dag vroeg ze me of ze een geeltje van me kon lenen, en ik kreeg het dan ook geheid de volgende week weer van haar terug. Ik zweer et op mijn oge lieve jonge van me zei ze met krokodillen tranen in haar stem. Want weet je me jonges motte toch ook ete, ja toch? Ik twijfelde eerst maar ik dacht och laat ik een gokje wagen en het doen. En daarna had ik ook nooit meer een centje last van het ander tuig dat in de schilderswijk woonde en dat ook zwart  in mijn, mee reed. Want de zoons van tante Ko stonden in de  schilderswijkwijk bekent als de bonte hond. En die vijf gasten waren dan ook altijd op mijn hand, als ik weer eens door het tuig van de richel werd lastig gevallen . Wel en een van die zoons van tante Ko was Jantje een Aso  pursang. Die op een middag bij mij op de wagen stapte, en mij vertelde dat hij als glazenwasser in de wijk wat ging verdienen. Want de uitkering die hij van de socialendienst kreeg vond  hij maar verdomde laag, en ze konne daar bij die socialendienst de kolere krijge. Maar ik ga niet hoger dan de eerste verdieping hoor gabber zei hij, want as Jantje naar beneje pleurt is dat niet zo hoog, al zal ondergetekende as dat al gebeurd zeker wete wel een poot breke, maar ja Jantje mot toch wat. Want ik wil toch ook wel een pilsie bij kale Willum kenne kope ja toch? Nou Jan zei  ik hoop dat je veel klantjes krijgt, en er een extra centje bij kan verdienen . En een week later zag ik Jan met zijn laddertje op de eerste verdieping van een van de panden die in de Hobbemastraat stonden manoeuvreren . En ik hield mijn hart vast toen ik hem op de eerste verdieping op de venster bank staande met zijn de ladder bezig zag, om, de ladder naar het volgende venster toe te draaien. Dat scheelt weer op en neer gewip zei hij later tegen mij, al heb ik daar soms geen moeite hoor gabber zei hij met een knipoog   En nu het ladder gebeuren waar het om gaat Karel [ even terzijde ik heb namelijk ook met een Karel ik dacht op de Sch 15 bij Piet Baak op de Bep gevaren. Hij was eerst 7 achtste en later matroos kan jij dat soms geweest zijn?] En hier dan gaan we weer verder met het ladder gebeuren van Jantje. Ik kwam van Leidsedam af over de Hoofdskade richting Hobbemaplein, en we reden daar vlak langs het trottoir om dat de Hoofdskade wel erg smal was voor twee sporen tramrails. Toen ik rechts voor mij Jantje met zijn ladder op zijn schouder zag lopen, dus automatisch drukte ik op de bel om Jantje te groeten. En terwijl ik dat deed dacht ik shittt, en ik zette gelijk een noodstop in . Maar helaas was ik Jantje  al te dicht genaderd want hij reageerde dan ook gelijk zo als ieder mens,op mijn bellen door zich naar links toe om te draaien. Maar wat Jantje vergat was dat hij zijn ladder op die manier ook voor mijn tram draaide, die ik dan ook nog met een behoorlijke snelheid vol raakte. Waarna Jantje ladder met volle snelheid raakte, waarna Jantje met de zelfde snelheid weer terug gedrukt werd, en toen de ladder het oude post sorteer centrum dat langs de Hoofdskade stond raakte, viel Jantje met een klap op het trottoir. Ik vloog mijn wagen uit en boog me over Jantje die zacht lag te kreunen heen . Ik sloeg hem beurtelings zacht op zijn wangen, en riep Jan hoe het gaat het wakker worden man. En toen sloeg hij gelukkig zijn ogen weer op, en hij begon toen  wild met zijn armen zwaaiend om zich heen te slaan, roepend waar ben ik!? waar ben ik!? Ik heb je ladder die je voor mijn tram draaide vol geraakt Jan zei ik, gaat het wel bij je? En na die woorden stond Jan wel is waar kreunend gelukkig weer op, stond daarna wat te prevelen, en zei toen ik heb alleen wat pijn in mijn rechter arm, en een bult op me harses gabber, maar Jantje hoef zeker wete geen ziekenwage hoor. En na die woorden nam hij zijn laddertje weer op zijn schouder, en met de woorden nou ik ga eerst maar der is een lekker pikketanissie bij kale Willum voor de schrik neme tabe maar weer. Wel Karel dat was dan Jantje, een van Ko haar zonen. En wat het geeltje lenen aan mijn vriendin Ko betreft dat heeft jaren tussen mij en haar gerouleerd. Het was Vrijdag geleend en Woensdag  weer terug, en de volgende Vrijdag werd het weer geleend en zo verder. Alleen toen ik nog 4 weken bij het bedrijf had om met de FLO te gaan heb ik Tante Ko niet meer gezien. Dus heeft dat hele Geeltjes avontuur mij uit eindelijk toch nog een Geeltje gekost maar ik kon niet kwaad op haar zijn. Misschien is ze in die tijd wel ziek geweest, en haar zonen heb ik toen ook niet meer gezien. Vr gr Leen B   

[Leen]

Hallo Cor ik heb je mail met je mening over mijn verhaal van Jan T gelezen. En tot mijn grote verbazing heb jij wel een heel verkeerde  kijk op het verhaal van jan T als dus danig. Zo als dat ik mensen van het katholieke geloof daar mee te kakken zou zetten. Ten eerste kwamen de verhalen van Jan T van mijn hand al in 2008 in mijn allereerste Forum als lid en niet als beheerder uit. En heb ik met onze stuurman van toen Jan T, met zijn toestemming om als altijd ouwehoerend maatje zijn verhalen op het forum van toen dat zich in 2008 in Calpe waar mijn vrouwtje, en ik toen ook woonachtig waren afspeelde te plaatsen. En wat onze pastoor en de Kapelaan van Calpe betreft, die kwamen altijd echt in de El lobo [en de El lobo is ook fake] vaak een miqueltje biertje, en een praatje maakten. Maar zei spraken natuurlijk niet over wat het wel en wee van hun parochianen wat zei tijdens de biecht hoorden . Want dat was allemaal nep wat ik daar over schreef, en de verhalen waren dan ook van mij zelf. En beide heren  konden er ook wel om lachen, want humor hadden die twee geestelijken wel. Want Cor dat was in het jaar 2008 negen jaar terug, en de teller van die Jan T verhalen kwam op heel veel keer gelezen te staan. En dat ik katholieke mensen daar bij kwetste daar heb ik nooit wat van gemerkt. En nu staan deze verhalen ook op mijn eigen forum de zeilclipper. En dat loopt ook nog behoorlijk hoor. Dus begrijp ik niet waar jij je zo druk over maakt, en tot mijn verbazing heb je daar na al jou negatieve bedenkingen als zou ik katholieke mensen, [ mijn vrouw is nota bene zelf Katholiek] van jullie forum verwijderd. Weg is weg zal je denken maar zo gemakkelijk gaat dat niet hoor! Zeg Cor je bent toch niet Cor Taal uit de Schouwensestraat want die waren ook Katholiek ze ver ik weet. Wel dat was dan het zegje van mijn kant, en ik hoor nog wel [ of niet ] van je. Van het waarom jij alles, wat je over Jan T schreef in eens van het Schev forum verwijderd heb. Maar misschien hoor ik dat nog.    Vr gr Leen B

[vreemdeling]

Leen,
Ik heb uw artikel niet verwijderd, maar ik heb wel mijn commentaar geuit.
Wie het artikel heeft verwijderd, weet ik niet.
Zodra ik bemerkte dat het artikel was verwijderd, heb ik mijn commentaar weg gehaald.
Ik ben niet R.K en ik heb nooit in Duindorp gewoond.
Even goede vrienden.
gr.
Cor