Herinneringen deel 3

[J.H.]

Thielbek

[J.H.]

Deutschland-1923, Hamburg Amerika Linie

[J.H.]

Deutschland

[J.H.]

Goeie murrege Jan mooie foto's

Ook een goeie murrige Maart, het nog geen 12 uur met jouw.
Ik moet nu even weg maar ik stuur je vanmiddag een berichtje.
gr.
jan.

[J.H.]

Agen, had op 06-okt-1932-een aanvaring met de Cap Arcona.
13-jan.1952-Gestrand op de Z-O part, "Calamity Corner " van de Goodwins,

[J.H.]

Robert Ley,
Het zusje van de Wilhelm Gütslof ontsprong de dans in de Oostzee, zij werd in Hamburg gebombardeerd en brandde geheel uit, in Inverkeiting,Schotland, gesloopt.

[J.H.]

Cap Arcona

[J.H.]

Cap Arcona

[J.H.]

Cap Arcona

[J.H.]

The White Buses , reden gevangenen van concentratiekampen van Duitsland naar Zweden .
Er reden 36 bussen in 3 ploegen,19 vrachtauto's , 308 personeel waaronder dokters, verpleegsters , vrijwilligers.

[J.H.]

Deze  "grapjassen"  (40) van de gestapo volgde de bussen om iets te doen wat ze graag deden, een oogje in het zeil houden.

[vreemdeling]

ss. Cap Ancona  No.3

Op 2 mei 1945 ontdekte het Britse Tweede Leger het lege kamp in Neuengamme en bereikte de steden Lübeck en Wismar.
No. 6 Commando, 1st Special Service Brigade, aangesteld door brigadier Derek Mills-Roberts, en 11th Armored Division, onder bevel van generaal-majoor George P. B. Roberts, kwamen Lübeck zonder weerstand binnen.
Lübeck had een permanent Rode Kruiskantoor in zijn functie als Rode Kruishaven, en de heer De Blonay van het Internationale Comité van het Rode Kruis informeerde majoor-generaal Roberts dat 7.000-8.000 gevangenen aan boord waren van schepen in de baai van Lübeck. [
In de middag van 3 mei 1945 trok het Britse vijfde verkenningsregiment noordwaarts naar Neustadt, waren getuige van de schepen die in de baai in brand stonden en enkele ernstig uitgemergelde gevangenen redde op het strand van Neustadt, maar verder grotendeels de lichamen van vrouwen en kinderen vonden die die ochtend waren afgeslacht.


De Locaties

Cap Arcona: 54 ° 3.9'N 10 ° 50.45'E
Thielbek  54 ° 4.3'N 10 ° 50.40'E
Deutschland: 54 ° 7.5'N 10 ° 48.25'E
Athen
Elmenhorst

De tot Zinking Brenging.

Op 3 mei 1945, drie dagen na Hitlers zelfmoord en slechts een dag voordat de onvoorwaardelijke overgave van de Duitse troepen in het noordwesten van Duitsland op Lüneburger Heide, aan 
Veldmaarschalk Montgomery, werden de schepen Cap Ancona, Thielbek en het passagiersschip Deutschland  aangevallen door de Royal Airforce ( RAF ),als onderdeel van algemene stakingen van verzending in de Oostzee, door Hawker Typhoons van de 83e Group of the 2e Tactical Air Force.
Via Ultra Intelligence waren de westerse geallieerden zich ervan bewust geworden dat de meeste SS-leiders en voormalige concentratiekampcommandanten zich hadden verzameld met Heinrich Himmler in Flensburg, in de hoop een ontsnapping naar Noorwegen te bewerkstelligen.
De westerse bondgenoten hadden orders van de romp Dönitz gouvernement onderschept, ook in Flensburg, dat het SS-leiderschap zou worden vergemakkelijkt om te ontsnappen aan de geallieerde gevangenneming - of anders werden voorzien van  valse marine uniformen, om hun identiteit te verbergen [- zoals Dönitz wilde, terwijl hij zich overgaf om de fictie te handhaven dat zijn regering vrij was geweest van betrokkenheid bij de kampen, of in Hitlers beleid van genocide.

De vliegtuigen waren afkomstig van No. 184 Squadron, No. 193 Squadron, No. 263 Squadron, No. 197 Squadron RAF, en No. 198 Squadron.
Naast vier 20 mm kanonnen, hdden deze Hawker Typhoon Mark 1B jagerbommenwerpers acht HE High Explosive "60 lb" RP-3 ongeleide raketten of twee 500 lb (230 kg) bommenaan boord
.
Geen van de gevangenis schepen  waren gemarkeerd met het Rode Kruis (hoewel de Deutschland eerder bedoeld was als ziekenhuisschip en één wit geschilderde schoorsteen had met een rood kruis ) en alle gevangenen waren verborgen onder deks, dus de piloten in hun aanvallende kracht waren onbewust dat de schepen beladen waren met overlevenden van de concentratie kampen. Hoewel Zweedse en Zwitserse Rode Kruis-functionarissen de Britse inlichtingendienst op 2 mei 1945 hadden ingelicht over de aanwezigheid van grote aantallen gevangenen op de schepen die voor anker lagen in de Lübeck Bay, kon deze essentiële informatie niet worden doorgegeven.
De RAF-commandanten die de  opdracht gaven aan de uitvoering van de aanval , geloofde dat er een vloot van schepen werd voorbereid in Lübeck Bay, om leidende SS-personeel tegemoet te komen om te vluchten naar het Duits-gecontroleerde Noorwegen, in overeenstemming met de orders van Dönitz.
De schepen verzamelden zich in het  Lübeck en Kiel gebied en men gelooft dat belangrijke nazi's
ontsnapt  zijnde vanuit Berlijn naar Flensburg, aan boord van de schepen waren en  naar Noorwegen of neutrale landen" vluchtte.
 
Uitgerust met reddingsvesten uit afgesloten opbergvakken, slaagden de meeste SS-bewakers erin overboord te springen van de Cap Arcona.
Duitse trawlers werden uitgestuurd om de bemanningsleden van Cap Arcona te redden en de bewakers slaagden erin 16 matrozen, 400 SS-mannen en 20 SS-vrouwen te redden.
Slechts 350 van de 5000 voormalig concentratiekampbewoners aan boord van de Cap Arcona overleefden de aanval.
Van 2.800 gevangenen aan boord van de Thielbek werden slechts 50 personen  gered; terwijl alle 2000 gevangenen op de Deutschland veilig werden afgevoerd naar het schip, de Athen, voordat de Deutschland capsijsde

RAF-piloot Allan Wyse van het No. 193 Squadron herinnerde zich: "We gebruikten ons kanonvuur op de knapen in het water ... we beschoten ze met 20 mm kanonnen vuur in het water."
Een afschuwelijkw zaak, maar ons werd verteld om het te doen en we deden het.
Dat is oorlog. "

Ernstig beschadigd en in brand gestoken, sloeg de Cap Arcona uiteindelijk om.
Foto's van de brandende schepen, laten de  Deutschland, Thielbek en Cap Arcona zien en van de uitgemergelde overlevenden ,die in de zeer koude Oostzee rond  de 7 ° C rond zwommen, werden op een verkenningsvlucht over de baai van Lübeck genomen door een F-6 Mustang (de fotoverkenningsversie van de P-51) van het 161e Tactical Reconnaissance Squadron van de USAAF rond 1700 uur, kort na de aanval.
Op 4 mei 1945 nam een ​​Brits verkenningsvliegtuig foto's van de twee wrakken van de  Thielbek en de Cap Arcona, van de baai van Neustadt bij laag water
De gekapseisde romp van de Cap Arcona dreef later aan land en het gestrande wrak werd uiteindelijk in 1949 gesloopt.
Weken na de aanval spoelden nog lichamen van slachtoffers aan , waar ze werden verzameld en begraven in massagraven in Neustadt in Holstein, Scharbeutz en Timmendorfer Strand.
 Delen van skeletten spoelden aan in de loop van de volgende 30 jaar, met de laatste vondst in 1971.

De gevangenen aan boord van de schepen hadden minstens 30 nationaliteiten: Amerikaans, Wit-Russisch, Belgisch, Canadees, Tsjechoslowaaks, Deens, Nederlands, Estlands, Fins, Frans, Duits, Grieks, Hongaars, Italiaans, Lets, Litouws, Luxemburgs, Noors, Pools, Roemeens, Russisch, Servisch, Spaans, Zwitsers, Oekraïens en mogelijk ook anderen.

Einde

[J.H.]

Lubeck Bay

[J.H.]

Cap Arcona Monument, in Neustadt, Holstein

[vreemdeling]

m.s. Gustloff     Deel no. 1

Het m.s. Wilhelm Gustloff was een Duits cruiseschip dat werd omgebouwd tot een hospitaalschip en dat tijdens zijn functioneren als een militair transportschip, op 30 januari 1945 tot zinken werd gebracht door de Sovjet onderzeeër S-13 in de Oostzee, terwijl het Duitse burgers, Duitse functionarissen en vluchtelingen uit Pruisen en Litouwen,  Letland, Polen, Estland en Kroatië evacueerde en militair personeel uit Gotenhafen (nu Gdynia), naarmate het Rode Leger vordering maakte.
Volgens één schatting stierven 9.400 mensen, waardoor het het grootste verlies aan mensenlevens was van een schip, dat in de geschiedenis is gezonken.
Gebouwd als een cruiseschip voor de Nazi organisatie”Kraft durch Freude” (Kracht door Vreugde) in 1937, werd ze in 1939 door de Kriegsmarine (Duitse marine) gevorderd.
Ze diende als een hospitaalschip in 1939 en 1940. Ze werd toen toegewezen als een drijvende barak voor marinepersoneel in Gdynia (Gotenhafen) voordat het in dienst werd gesteld om evacués te transporteren in 1945.

De Bouw
Het m.s.Wilhelm Gustloff werd gebouwd door de scheepswerven Blohm & Voss.
Met een lengte van 208,5 m  en 23,59 m breed, met een capaciteit van 25 484 brutoregister ton (BRT), werd ze op 5 mei 1937 geïntroduceerd.

De Naam
Het schip was oorspronkelijk bedoeld om  “Adolf Hitler” te heten maar werd in plaats daarvan gedoopt als “ Wilhelm Gustloff “, leider van de Zwitserse tak van de Nationale Socialistische Partij, die was vermoord door een Joodse medische student in 1936.
Hitler besloot tot de naamsverandering, nadat hij naast Gustloff weduwe had gezeten tijdens zijn herdenking.
Na het voltooien van proefvaarten in de Noordzee van 15 tot 16 maart 1938, werd het schip  overgedragen aan haar eigenaars.

Cruiseschip
Het m.s.Wilhelm Gustloff was het eerste speciaal gebouwde cruiseschip voor het Duitse arbeidsfront ( Deutsche Arbeitsfront, DAF) en werd gebruikt door de werkmaatschappij Kraft durch Freude (KdF) ( Sterk door Plezier )
Haar doel was om recreatieve en culturele activiteiten te bieden aan Duitse functionarissen en arbeiders, inclusief concerten, cruises en andere vakantiereizen, en om als public relations-hulpmiddel te dienen om “een meer acceptabel beeld van het Derde Rij “ te presenteren. [
Ze was het vlaggenschip van de KdF-cruisevloot, haar laatste civiele rol, tot het voorjaar van 1939.
Ze maakte haar officieuze maidentrip tussen 24 en 27 maart 1938 met Oostenrijkers,  in een poging om hen te overtuigen om te stemmen voor de annexatie van Oostenrijk door Duitsland.
Op 29 maart 1938 vertrok ze op haar derde reis met arbeiders en hun gezinnen van de Blohm & Voss scheepswerf, op een driedaagse cruise.

De Eenwording
Op 8 April 1938 vertrok de Wilhelm Gustloff onder het commando van kapitein Carl Lübbe vanuit Hamburg naar Engeland, waar ze meer dan drie mijl uit de kust van Tilbury voor anker ging, om in internationale wateren te blijven.
Hierdoor kon ze optreden als een drijvend stembureau voor de  Duitse en Oostenrijkse burgers die in Engeland woonden en die wilden stemmen over de  naderende volksstemming over  de  “Anschluss “ (Unie van Oostenrijk met Duitsland).
Op 10 April werden er 1.172 Duitsers en 806 Oostenrijkse stemgerechtigde kiezers vanuit de dokken in Tilbury naar het schip overgebracht, waarbij 1.968 stemmen ten gunste van de vakbond werden uitgebracht en 10 personen tegen stemden ]
Nadat de stemming was afgerond, vertrok de Wilhelm Gustloff weer en bereikte op 12 April Hamburg.

Redding van de Pegaway
Voor haar derde reis verliet ze Hamburg op 1 April 1938, onder het bevel van Carl Lübbe om zich bij de KdF-schepen Der Deutsche, de Oceania en de Sierra Cordoba te voegen, op een groepscruise op de Noordzee. 
Op 3 April ontwikkelde zich een storm met windsnelheden tot 100 kilometer per uur (62 mph) die de vier schepen uit elkaar gooide.
Op 2 April was het 1836 ton grote kolenvrachtschip Pegaway Tyne vertrokken onder bevel van kapitein G. W. Ward,  met een lading kolen voor Hamburg  Het slechte weer spoelde lading en machinerie  van haar dekken en toen de storm intenser werd, verloor het schip haar manoeuvreer-baarheid. Tegen 4 April begon het schip water te maken en begon langzaam te zinken.
Om 4 uur zond de kapitein een SOS uit, toen het schip op 20 mijl ten noordwesten van het eiland Terschelling lag, één van de Waddeneilanden voor  de kust van Nederland . '
Het dichtstbijzijnde van de schepen die de noodoproep beantwoordde, was de Wilhelm Gustloff, die om 6.00 uur de Pegaway bereikte. Ze liet haar reddingsboot nr. 1 te water, met een bemanning van 12 personen, onder het commando van 2e officier Meyer.
De door roeispanen aangedreven reddingsboot was niet in staat om op de zware zee langszij de Pegaway te komen en zag het gevaar in, om de reddings  poging voort te zetten.
Reddingsboot nr. 6,  met een bemanning van 10 personen, onder het commando van 2e officier Schürmann, werd vervolgens te water gelaten. Omdat deze reddingsboot een motor had, was het beter bestand tegen de golven.
Na eerst hun scheepsmaten bij te staan ​​in reddingsboot nr. 1, keerde zij  terug van de Wilhelm Gustloff, en kon stuurman Schürmann de Pegaway bereiken.
Een voor een sprongen de 19 mannen op de Pegaway overboord in zee en werden op reddingboot nr. 6  binnen gehaald en met de geredden bemanningsleden en de bemanning van de reddingsboot werden  zij om 07:45 uur teruggebracht naar de Wilhelm Gustloff.
Een Nederlandse sleepboot was inmiddels gearriveerd, maar kon de Pegaway niet redden, die snel over BB slagzij maakte en zonk.
Reddingsboot nr. 1 was zo zwaar beschadigd door de golven, dat ,nadat de bemanning via touw- ladders naar de veiligheid van hun schip waren geklommen, de boot op drift werd gezet,  om later op de 2e Mei op het strand  van Terschelling aan te spoelen..

De Proefvaart
Na het maken van een volgende reis op 14-19 April 1938, ging ze op een Osterfahrt (Paas reis) voor haar feitelijke officiële eerste reis die werd ondernomen tussen 21 April tot 6 Mei 1938, toen ze zich voegde bij deschepen  Der Deutsche, de Oceania en de  Sierra Cordoba,  op een groep cruise naar de  Madeira eilanden groep..
Op de tweede dag van haar reis stierf de 58-jarige kapitein Carl Lübbe op de brug aan  een hartaanval. Hij werd vervangen door Friedrich Petersen die na het commando over het schip voor de rest van deze cruise op zich te hebben genomen, het schip verliet totdat hij terugkeerde om het commando op zich te nemen  tijdens de reis waarin zij tot zinken werd gebracht.

Het Condor Legioen   
Tussen 20 Mei en 2 Juni 1939 werd ze van haar pleziercruises afgeleid, toen ze met zeven andere schepen in de KdF-vloot het Condor-legioen uit Spanje terugvoerde,  na de overwinning van de nationalistische troepen onder generaal Francisco Franco in de Spaanse burgeroorlog.

Van 14 Maart 1938 tot 26 Augustus 1939 nam de Wilhelm Gustloff meer dan 80.000 passagiers mee op een totaal van 60 reizen, door heel Europa.
Militaire carrière.
Van September 1939 tot November 1940 diende ze als hospitaalschip, officieel aangeduid als Lazarettschiff D.
Vanaf 20 November 1940 werd de medische apparatuur van het schip verwijderd en werd ze overgeschilderd van de witte kleuren van het ziekenhuisschip met een groene streep, naar standaard marine grijs. 
Als gevolg van de Britse blokkade van de Duitse kustlijn, werd ze gebruikt als accommodatie schip (kazerne) voor ongeveer 1.000 U-boot leerlingen van de 2e Onderzeeër Training Division (2.e Onderzeeër Opleiding Divisie) in de haven van Gdynia, welke stad bezet was door Duitsland en omgedoopt was tot Gotenhafen, gelegen in de buurt van Danzig.
De Wilhelm Gustloff lag daar meer dan vier jaar vast. In 1942 werd de s.s. Cap Arcona gebruikt als een stand-in voor r.m.s. Titanic, in de Duitse filmversie van de ramp.
Gefilmd in Gotenhafen, fungeerde de 2e Submarine Trainingsdivisie als extra's in de film.  Uiteindelijk werd ze opnieuw in dienst gesteld om burgers en militair personeel te vervoeren als onderdeel van Operatie Hannibal.

Wordt vervolgd.