Herinneringen deel 3

[J.H.]

LT-113-Fiskerton, Colne group.

[J.H.]

 Lt-113-Fiskerton, als GY-676-Balmoral, Queen Fishing Co.

[J.H.]

LT-113-Fiskerton, Colne Fishing Co.
Photo Malcolm R.White

[vreemdeling]

Noordover 59

Het kleine streepje op het echolood moet een scheepsmast van een gezonken schip zijn geweest of iets dergelijks.
In ieder geval veroorzaakte het veel schade aan ons vistuig.
Wij deden nog twee of drie reizen naar de visgronden bij Flamborough Head, voor de visserij daar was afgelopen.
Het weer verbeterde en wij verplaatste ons naar de andere schepen die vissende waren.
Wij veranderden ons vistuig voor de visserij op platvis.
De visserij was slap en wij probeerden het op diverse visgronden, maar konden onze vangsten niret verbeteren.
De trawlers van de Ross groep waren allemaal aan het vissen op kabeljauw op de diep water gronden, die bekend stonden als het Rode Huis..
Ik hoorde ze met elkaar praten over de radio, maar zij vingen ook niet erg veel.
Twaalf uur later werd het in eens stil op de radio frquentie, wat een goede indivatie was dat zij een visserij hadden gevonden.
Wij veranderde ons visgerei weer voor de visserij op zwaardere gronden en wij gingen daar ook vissen..
Onze eerste trek leverde vijftien tot twintig manden kabeljauw op, wat een stuk beter was van wat wij eerst vingen en wij besloten daar te blijven vissen.
\.
Zij zochten onderling geen contacten meer over de radio en leten niets weten wat zij vingen. en zij hadden verbinding met elkaar op hun eigen prive kanaal.
Ik bleef daar gewoon vissen en wij deden het goed.
Later kwam ik tot de ontdekking dat zij het een stuk beter deden dan wij.
Ik probeerden met hen incontact te komen via de radio , maar zij negeerden mij, dus bleef ikmaar mijn eigen xzaken afhandelen.
Na tien dagen hadden wij een redelijk schip vis en gingen thuis stomen.
Wij zette 350 kits vis in de afslag en de visprijzen waren nog steeds goed.
Een van de Ross trawlers, die ook bij ons gevist had, zette dezelfde dag 500 kisten vis in de afslag en besomde heel wat meer als wij..
Toen ik op het kantoor met reder Peter Sleight in gesprek was, vroeg ik hem of hij geen variabele VHF radio bij ons aan boord ckon plaatsen.
Hij vroeg of deze investering zich terug zou betalen en ik verzekerde hem, dat dit echt wel het geval zou zijn..
Toen ik de volgende dag op het schip kwam kijken, was er een monteur van Marconie bezig een toestel te plaatsen.
Ik toonde hem, waar ik het toestel geplaatst wilde hebben.
Toen hij daarmee klaar wasw, vroeg ik hem waar ik de Ross onderlinge frquentie kon vinden.
De volgende reis stelde ik mijn luister frequentie in op de prive frequentie van de Ross groep en daar bleef de frequentie op staan voor de rest van de reis en zelf voor heel wat langer.
De volgende reis waren de visserij berichten erg slecht en wij stoomden dus naar het Rode Huis, waar de Ross groep aan het vissen was,
Zij vingen ook niet veel dus wij zetten de trawl uit bezuiden hen..
Wij sleepten van Noord naar Zuid en zij sleepten van Oost naar West en kruisten elkaar op de kop.
Zij rapporteerden niet veel vis, maar het stuk waar wij visten, leverden toch iedere trek tien tot vijftien manden eerste klas kabeljauw en wij bleven waar wij waren, maar ik bleef alle Ross schepen afluisteren..
Het was omstreeks 11.00 uur, dat ik een van de Ross schepen hoorde, die een vangst rapporteerde van 30 manden eerste klas kabeljauw,
In het volgende half uur waren er nog een paar schepen die hun netten ophaalden, waarvan er één zestig manden, een ander vijftig en nummer drie veerig manden kabeljauw vingen..
Dit is het, dacht ik.
Ik was net aan het noordelijkste punt van mijn trek en die andere schepen visten ten oosten van mij en ik gooide het roer om naar SB en hging een oostelijke koers voor liggen, tussen deze schepen door.
Toen wij moesten halen, kon ik mijn ogen niet geloven. Wij moesten gaan pakken en na drie pakken, hadden wij de vangst aan boord.,
Ieder pak was ongeveer 30 kits vis en het totaal was 100 kits./,
En mijnheer Sleight wat denkt U er nu van, deze VHF installatie heeft zich de eerste dag al terug verdiend en het werk is gedaan.
Ik deed het zo veel keren, zelfs als ik hun niet kon zien, maar ik wist waar zij waren en wat zij aan het doen waren.
Ik hoorden ze vaak mij vervloeken.
Sommige van hen misgunde het mij, door het feit dat ik ter plaatse aanwezig was als er vis te vangen was..
Een of twee schippers van hen spraken nog weleens met mij,  maar de anderen deden dat niet..
Die reis brachten wij 500 kits vis aan de afslag en de reder was opgetogen..
De volgende reis, stoomden wij naar een plaats die wij Eastermost Rough noemden.
Wij hadden daar ook onze laatste reis ook gevist en vingen daar vijftien tot twintig manden goede kabeljauw en wij gingen daar weer rechtstreeks naar toe en zetten daar onze netten uit..
Wij hadden de trawl drie uur voort gesleept toen wij vastliepen op een obstructie op de zeebodem.
Het net was niet beschadigd, maar er zat geen vis in om over te praten..
Ik zei de stuurman het vistuig maar scheep te halen, maar ik veranderde van gedachten om het nog eend te proberen, of de vis werkelijk vertrokken was.
Wij sleepten tot net na de thee tijd ( 18.30 uur) en gingen toen halen.
Ik verwachtte er echt niet veel van en ik was meer dan verrast dat wij 60 kisten kabeljauw vingen ..
Wij hadden geen viswasser aan boord van dit schip, zodat al de vis gestript moest worden en naar de andere zijde van het dek gegooid moest worden em daar met de hand gewassen moest worden..
Ik zei de stuurman dat ik de trek zou maken, tot al de vis verwerkt was, dus tot de vis in het visruim was opgeslagen..
Dat nam vier en een half uur in beslag.
Toen wij weer haalden, zat er ongeveer dezelfde hoeveelheid in het net.. Wij deden weer hetzelfde als bij de voorgaande trek, tot alles in het visruim was opgeslagen..
Wij bleven dit volhouden tot de middag van de volgende dag..
Wij haalden om 12.30 uur, iedereen was dood op daar de bemanning aan dek had gestaan voor bina vier en twintig uur.
Toen wij haalden, was het weer een trek van honderd kisten vis.. Wij stopten met vissen en lagen te drijven tot de vis weer in het visruim was verdwenen..
Tot nu toe hadden wij bijna zes en dertig uur bezig geweest en ik stuurde de bemanning naar hun kooi voor een rust periode van zes uur..
De hoofdmachinist zou deze zes uur voor het schip zorgen.
Ik vertelde hem , als er soms een trawler dichter bij kwam, dat hij maar moest vertellen vertellen dat wij lagen te drijven omdat er reparaties waren aan de  hoofdmotor en dat de visserij hier slecht was.
Na onze zesurige rust pauze, begonnen wij weer met vissen. en ik zond de bemanning na het uitzetten van de trawl weer voor vier uur naar de kooi.
Tijdens het slepen, luisterde ik naar de Ross schepen en zij vingen niet veel en ik vertelde hun dat wij wel een goede visserij hadden, zonder hen de hoeveelheden te vertellen..
Ik luisterde hen verder af op hun privé kanaal.
Eén van de schippers kwam op het kanaal zijn commentaar geven. en vertelde de rest, dat zij mij niet moesten geloven, want alles wat ik zei, was gelogen..
Hij vertelde hen, dat de grond waar ik viste erg fijne grond was en in al de jaren dat hij gevaren had, dat hij nig nooit gezien had, dat er kabeljauw werd gevangen..\Slechts één schip kwam naar ons toe. Hij praaide ond en vroeg of de visserij nog steeds goed was.. Ik vertelde hem, dat het nog steeds zo was en hij zette ook zijn trawl uit..
Wij visten daar gezamelijk voor de volgende vier en twintig uur, voor de visserij minder werd. en hij bleef van de VHF af tot de vis vertrokken was en waarna hij terug keerde op de privé golflengte, en de Ross schepen mededeelde dat hij 100 kits vis gevangen had in vier en teintig uur.
Toen zij hem vroegen, waarom hij niets verteld had, zei hij..... Vier en twintig uur geleden werd het jullie medegedeeld en jullie vertelden iedereen, dat Jim een leugenaar was, maar ik kan jullie verzekeren , dat dit niet zo is..
Die reis stoomden wij naar huis en brachten 650 kits kabeljauw  aan de afslag, gevangen in zes dagen op zee en veroorzaakt door een verandering van gedachten.'
Gedurende de zestiger jaren en het begin van de zeventiger jaren , was het voor de Noordzee trawlers erg moeilijk  om aan een bemanningen te komen.
Allerlei soort mensen monsterden aan op de schepen.
Het was het werk van de scheepsagent om te zorgen dat een schip naar zee ging en vrijwel iedereen werd aangemonsterd.en het kon hun niet schelen, of zij wel eens op zee waren geweest of zo lang op zee waren geweest, als een schip op zee geweest was.
Een op een reis, hadden wij een nieuwe kok.
Hij had nog nooit eerder op een trawler gevaren, masar het bleek een goede chef te zijn..
Hij vertelde ons, dat hij in een heleboel grote hotels had gewerkt en vertelde ons allerlei verhalen.
Van iemand die vlees verkocht aan de staf van een hotel, Hij stopte een stuk vlees in een zak voor een van de leden van de staf en vertelde hem, als hij aangehouden werd, dat het voor de hond was en niet geschikt was voor menselijk gebruik..
Als hij soep kookt had hij flessen wijn nodig. Hij had ceen fles nodig voor de soep en een fles wijn voor zich zelf.. Het bleek dat hij een zware alcohollist was..
Maar toch voer hij verscheidene reizen bij ons.. Als hij aan boord kwam, wasw hij de eerste twee dagen absoluut van de kaart, maar zodra hij weer nuchter was, kregen wij eerste klas eten en was hij een goede scheepsmaat

wordt vervolgd

[J.H.]

Gy-676-Fiskerton, Peter Sleight Trawlers

[J.H.]

GY-1366-Systerton, Peter Sleight Trawlers , als GY-1366-Arctic Viking, Boyd Line

[vreemdeling]

Noordover 60

Eens, toen wij aan het halen waren, leek het mij dat de bemanning in een zeer goede stemming was
Zij waren aan het lachen en gekkigheid met elkaar aan het maken en maakten onderling grappen.
Toen de vis van het dek af was en de bemanning naar achteren waren gegaan, zag ik er één de niet meer stevig in zijn schoenen stond..
Ik riep de stuurman op de brug en vroeg hem wat er gaande was.
Hij wist het niet, maar het was hem wel opgevallen dat er een paar bemanningsleden  er uit zagen, dat zij hadden gedronken..
Een half uur later kwam er één te brug op geklauterd en die  was echt dronken.
Ik vroeg hem, waar de drank vandaan kwam daar er nooit iemand zwaar dronken was geweest, sinds wij bij elkaar voeren.
Hij vertelde mij dat de kok een huis drankje had gemaakt..
Tegen zes uur op die avond waren de meeste van de bemanningsleden  buiten zinnen..
Ik ging naar achteren met de stuurman om te kijken waar de alcohol was verstopt, maar wij konden het niet vinden.
Ik belde met het kantoor en vertelde hen wat er gaande was en dat ik het schip naar  Grimsby terug zou brengen..
Ik heb vaak gezien dat lui zelf gestookte drank dronken bij diverse gelegenheden.
Het lijkt goed, terwijl zij het nog aan het drinken waren en er gelukkig mee waren, maar het maakt de mensen wel agressief en zij willen altijd vechten..
Ik had dit alles al eens eerder meegemaakt en daar was geen plaats voor op mijn schip..
De reder op het kantoor stemde er in toe , want het was het beste wat wij konden doen..
Tegen de tijd dat wij in Grimsby kwamen, had de halve bemanning al met elkaar gevochten en zij waren zelfs niet in staat om het schip schoon te maken..
Ik kon nog met veel moeite gedaan krijgen, dat het vistuig werd scheep gehaald, waarna wij thuis stoomden en ik de bemanning in hun sop liet gaar koken..

Op een volgende reis, hadden wij weer een andere voorstelling van de bemanning..
In de vroege uren van de morgen, was ik mijn kooi in gedoken voor een kort slaapje, de stuurman was op wacht en tijdens de trek, kreeg hij één of twee matrozen om hem af te lossen, terwijl hij naar het toilet kon gaan.
De volgende morgen vertelde één van de schippers mij via de VHF radio, dat wij zaterdag morgen weer aan de afslag zouden zijn/.
Wel, dat is voor het eerst dat ik dit hoort, zei ik..
Waarschijnlijk hadden deze twee matrozen in de nacht kans gezien om via de VHF radio met een van zijn vrienden te praten, waarbij zij vertelden, dat zij vrijdag morgen hun handen niet meer zouden laten wapperen. en op vrijdag niet meer zouden werken, zodat zij op zaterdag de voetbal wedstrijd konden bijwonen van hun club, Grimsby Town..
En vandaag, was het vrijdag en ik wachtte af, wat er in de loop van de dag zou gebeuren..
Rond 11.30 uur kwam er een van de bemanningsleden op de brug en liet mij weten, dat zij niet zouden helpen bij het binnen halen van de trawl.
Toen wij de trawl de volgende keer haalden,, weigerden zij om het net weer uit te zetten, zeggend dat zij er genoeg van hadden en naar huis toe wilden..
Ik vertelde de stuurman dat zij de tijd hadden tot 18.00 uur om te beslissen ,om door te gaan met vissen of niet.
Om 18.00 uur weigerden zij nog steeds om te gaan werken.
Het vistuig was gelukkig scheep, de vis was verwerkt en opgeslagen in het visruim en het net in de zij gesjord..
Wij waren met deze werkzaamheden klaar om 21.00 uur..
De stuurman kwam weer naar de brug en vroeg mij wat ik nu wilde doen.
Ik zei hem, dat hij naar achteren moest gaan en aan de bemanning moest gaan vertellen dat de schipper nu eens, zijn handen niet meer wilde gebruiken en hij verder niets meer wilde doen tot het ontbijt van de volgende morgen..
Toen ik op zaterdag om zes uur uit mijn kooi kwam , ging ik naar achteren en nuttigde mijn ontbijt.
Later riep ik de stuurman naar de brug en vertelde hem dat wij naar Grimsby zouden stomen., wat ongeveer zo'n acht uur zou duren.
Het zou om 15.00 uur hoogwater zijn  en de sluis zou dan om 13.00 uur open gaan, wat de mensen de tijd zou geven om naar huis te gaan om zich te verkleden voor de voetbal wedstrijd.
Zo dacht het de bemanning. !
Wij gingen op weg naar Grimsby met een gelijkmatige vaart.
Het hoogwater was om 15.00 uur, zodat wij nog gebruik konden maken van de sluis tot 17.00 uur , voor de sluis weer gesloten zou worden..
Ik had de tijd om de sluis binnen te varen op 16.30 gesteld.
Als de bemanning dan huiswaarts keerden, kwamen zij de bezoekers aan de voetbal wedstrijd tegen.
Zij waren daar niet erg blij mee, maar als zij dachten dat ik hen op tijd in het dok zou brengen voor de voetbal wedstrijd, nadat zij mijn reis verpest hadden, hadden zij het wel goed mis.
Zij kregen allemaal hun ontslag voor de veroorzaakte problemen.

Een paar reizen later waren wij samen vissende met de Ross Falcon, ongeveer 60 mijl dwars van de rivier de Humber.
De visserij was goed en het ging ons beiden goed..
Tijdens de middag, toen wij juist de Red Falcon passeerden, hoorden wij een ontploffing..
Wij realiseerden ons niet wat het veroorzaakt had, tot de schipper van de Red Flacon ons op riep, met de mededeling, dat er zich een hevige ontploffing had voor gedaan  in haar machine kamer.
De schipper was op de brug, toen het gebeurde.
De tweede machinist was in de machine kamer op wacht, toe hij constateerde, dat de schroefas en de lagers aan de achterzijde van de machine kamer, erg heet waren.
De eerste machinist kwam ook naar beneden in de machine kamer om de situatie in ogenschouw te nemen en zei de tweede machinist om een vet spuit te halen.
De eerste en tweede machinist zaten op hun handen en knieën aan de achterzijde van de hoofd machine pomp, die vet pompte in de schroefas, toen het voor eind ontplofte.
De ontploffing was zo hevig dat het zich naar boven verplaatste vanuit de machine kamer en via de gang van de scheepsaccommodatie en hier drie deuren uit hun scharnieren blies.
Het bereikte zelfs het trappenhuis naar het stuurhuis en blies de deur van het stuurhuis open.
De schipper stond daar te kijken naar de bemanning, die op het dek aan het werk waren en de explosie blies ook zijn pet van zijn hoofd en blies de deur open van het stuurhuis naar het sloepen dek.
De motor stopte en de schipper gaf orders dat de trawl opgehaald moest worden.
Hij riep de stuurman en stuurde hem naar het achterschip om de schade op te nemen. en om te kijken, wat de verwondingen waren van de beide machinisten.
Iedereen dacht dat zij wel zwaar gewond zouden zijn  of zelf wel gedood.
De stuurman controleerde de accommodatie, die vol met rook stond, maar ontdekte geen spoor van brand..
De stuurman had een zuurstof masker op en vervolgde zijn tocht naar de machine kamer, die vol stond met zwarte rook. en hij vreesde het ergste voor de twee machinisten.
Het leek hem niet mogelijk, dat zij de explosie overleefd hadden..
Toen hij bij de machine kamer trap kwam, keek hij naar beneden of hij wat levenstekens zag, toen de hoofdmachinist uit de zwarte rook te voorschijn kwam, gevolgd door de tweede machinist.
Beide machinisten waren allebei ongedeerd, maar klaagden wel over luide bel geluiden in hun oren..
Wij haalde onze trawl scheep en gingen langszij de Ross Falcon liggen..
Mij werd door het kantoor meegedeeld, dat ik de Ross Falcon naar Grimsby moest slepen.
Wij vierden onze achter vislijn af en zette daar een ketting op vast met een zware stalen bobine..
Wij deelden de Red Falcon mee, dat zij ook een vislijn af moest vieren, maar nu  over haar boeg..
Wij stoomde langzaam vooruit, tot wij in één lijn lagen met de Ross Falcon en vaarden toen langzaam achter uit.
Toen wij dicht genoeg bij haar waren, gooide wij een werplijn over , die vast gemaakt werd op de vislijn.
Wij haalde haar vislijn naar ons toe en zette deze vast op onze vislijn.
Daarna vaarden wij heel langzaam vooruit en deelde haar schipper nog mee, wat meer van haar vislijn te vieren en toe wij genoeg smack hadden,
De snelheid werd langzaam opgevoerd., tot wij een vaart van zeven mijl per uur maakten.
De weersgesteldheid was vrij rustig en wij verwachtte geen slecht weer.
Wij begonnen aan de sleepreis rond 15.00 uur en rond 18.00 uur zaten wij in een krachtige ZW storm en onze vaart werd hierdoor terug gebracht tot 4 mijl per uur..
Om 21.30 hoorde wij een luide knal en de sleepkabel was gebroken..
Nu hadden wij een ernstig probleem, speciaal door het weer, zoals het nu was.
Gelukkig zag ik in , dat er nog een mogelijk was..
Ik had de voor vislijn reeds klaar gelegd aan dek met een ijzeren bobine er op , voor geval van noodzaak..
Onze vislijn was gebroken. en wij hieuwden de vislijn terug op de winch. en de schipper van de Ross Falcon hieuwde ook zijn vislijn in , tot hij bij de sluiting van onze vislijn kwam.
Het afgebroken stuk vislijn was ongeveer 75 vadem lang.
Ik vertelde de schipper van de Red Falcon dat hij dit stuk kon afkoppelen  en het vervolgens over boord kon gooien, want het was al een oude vislijn.
Toen dit was gebeurd, herhaalden wij de voorgaande manoeuvre om de sleeplijn op te pikken.
Ik kwam weer in lijn met zijn schip en stoomde langzaam achter uit naar haar boeg, maar dat was wel iets moeilijker dan de voorgaande keer, want het schip lag nu dwars zee op de golven en.
slingerde nu zwaar.
Het was nu erg moeilijk om op gelijke afstand van elkaar te blijven, want wij dreven vlugger weg dan de Ross Falcon..
Toen de sleeplijn eenmaal was vast gemaakt op onze hieuwlijn, konden wij deze naar ons toe hieuwen en vast maken op onze vislijn., waarna de sleep reis weer kon beginnen.
He hele operatie vanaf het breken van de sleepkabel tot wij weer opnieuw sleepten, had slechts vijf en dertig minuten in beslag genomen,.
De schipper feliciteerde mij met de vlotheid van de uitgevoerde werkzaamheden.
Hij had nog nooit zo'n snelle oppikking van een sleepkabel  gezien en hij was een man, die heel wat jaren meer op zee had doorgebracht als ik.

wordt vervolgd

[J.H.]

Gy-667-Ross Falcon

[vreemdeling]

Noordover 61

De wind was ZW dus stond de wind op onze boeg en maakte het ons moeilijk bij het slepen..
Soms liep de vaart terug naar twee mijl per uur.
De schipper van de Ross Flacon probeerde mij op te jutten om met een hogere snelheid te gaan slepen, maar ik weigerde dat steeds,  daar wij nog steeds  vooruit gingen, ofschoon wat langzaam en ik wilde niet dat wij op nieuw de sleepkabels moesten vernieuwen..
Toen wij dichter bij het Spurn lichtschip kwamen, werd het weer beter.
Net ten Noorden van het Spurn Lichtschip ligt de Binks boei die wij aan SB zijde hielden.
Toen wij deze boei passeerden, realiseerde ik mij dat wij te snel naar deze boei werden gedreven. De Falcom hing aan de sleepkabel meer naar SB en zij kwam dichter bij de boei, dan ik had gedacht.
Ik moest nu drastische maatregels nemen of zij zou de boei raken.
Ik gooide het roer om naar BB, kwam rond op een oostelijke koers en sleepte haar van de boei vandaan, waar zij maar net vrij van bleef.
De schipper van de Falcon kwam op de VHF en melde, dat het wel iets te dichtbij was geweest
Ik zei hem, dat hij de boei niet geraakt had..
Nee, dat was wel zo, maar ik kon zo van mijn schip op de boei stappen..
Hierna was het gemakkelijker varen.
Ik informeerde de Humber autoriteiten, dat ik de Ross Falcon op sleeptouw had en haar de Humber op sleepte en zij gaven mij toestemming om door te varen als er geen problemen waren.. Wij voeren de rivier op tot aan de Burcom anker plaats, waar een dok sleepboot de Falcon van ons over nam en haar het dok in sleepte.
Onze rederij stuurden ons een paar tuigers aan boord, om de vislijnen opnieuw te splitsen.
Toen dat was gebeurd, gingen wij weer terug naar zee, om onze reis af te maken.

Er waren een aantal schippers die de gewoonte hadden om hun vrouwen voor een plezier reisje mee te nemen tijdens de zomer maanden..
Ik vroeg mijn vrouw Pat of zij daar ook zin in had. Het kan mij niet veel schelen, was haar antwoord.
Reder Peter Sleight zei, dat het in orde was en de bemanning maakte er ook geen problemen van.
Wel waren er enkelen die de mening hadden de een vrouw op een trawler ongeluk zou brengen, naar hun gedachten.
Toen ik het mijn vrouw vertelde , was zij zeer verwonderd, ofschoon ook een beetje bezorgd..
Wij vertrokken de volgende dag.
Toen wij het Grimsby dok verlieten , werd er een stormkegel opgehesen bij het Royal dok.
Dat beloofde niet veel goeds, maar ik vertelde Pat er niets van..
Tegen de tijd dat wij zes uur hadden gestoomd naar de visgronden, was het weer verslechterd naar kracht 6 tot 7 en we slingerden hevig..
Pat had een tijdje in mijn kooi gelegen, omdat zij zich niet zo lekker voelde, maar zij kwam naar het stuurhuis om te kijken hoe de trawl werd uitgezet.
Toen de trawl was uitgezet en wij weer sleepten met de kop in de wind, was het slingeren en stampen veel minder hevig..
Ik vroeg de kok of hij een pak cream crackers en een glas water voor Pat kon brengen.
Ik zei haar dit toch te proberen te eten en het voedsel binnen te houden en zij voelde zich er goed bij..
Na drie uur de trawl gesleept te hebben, haalden wij weer..
Pat kwam uit haar kooi te voorschijn, om dit te zien en keek uit het raam van het stuurhuis, naar de werkende mannen aan dek.
De trek leverde een mooi pak kabeljauw op, maar het weer was nog steeds  windkracht 6 tot 7 BF. , Niet echt mooi en wij vroegen ons af, zouden we door gaan met vissen of niet.
Naar aanleiding van de vis die wij hadden gevangen, besloot ik toch maar weer uit te zetten..
Pat kon niet geloven, dat wij de trawl weer gingen uitzetten.
Ik legde haar uit, dat wij vaak bij dit soort weersgesteldheid visten, als er vis te vangen was.
Maar hoe gaat het dan met de bemanning, was haar vraag ?
Maak je maar geen zorgen over de bemanning, zij weten wat zij aan het doen zijn en als zij dachten dat het weer te slecht was om in te vissen, zouden zij het snel genoeg wel zeggen.
Zij was verschrikt, toen de bemanning in de last stapten , om de vis te gaan strippen, terwijl de vis nog levend was..
Na een paar dagen was zij over haar gevoel heen en was zij erg trots, dat zij niet erg zeeziek was geweest..
Vanaf dat moment vond zij het prettig aan boord en nam interesse  in alles wat er zich aan boord afspeelde..
Het weer was niet goed genoeg, dat zij zich ook op het dek kon begeven, maar zij bekeek alles vanuit het stuurhuis.
Toen het uiteindelijk wat beter werd en het schip niet meer slingerde, ging Pat wat meer op het schip rondlopen.
Zij hielp de kok in de kombuis met uitzonderlijke bezigheden.
De visserij bleef goed gedurende  de eerste vijf dagen en naderhand slapte de vangsten wat af en waren de berichten van elders ook slecht..
De volgende dag, was het een prachtige zomerdag. De zon scheen en het was warm en de zee leek wel een meer.
Ik vertelde Pat, dat wij naar Flamborough Head zouden stomen, om daar nog wat te vissen.
Bij aankomst daar gingen wij direct naar de drie mijl grens en zetten daar de trawl uit.
Ik maakte contact met de beug vissers , zodat wij vrij konden blijven van hun uitstaande beugen en zij vertelde mij dat er goed gevangen werd in het gebied van de zware gronden.
Wij sleepten onze trawl vanaf de drie mijl grens tot vier mijl daar buiten en zaten wij in de zware grond.
Dit leverde toch nog een behoorlijke visserij op voor de laatste 24 uur.
De volgende dag, waarschuwde de schipper van de Saxon Onwards ons, dat er een radio oproep voor mij was op Humber Radio,
Het was een bericht van het kantoor, met de vraag hoeveel vis wij aan boord hadden.
Wij hadden 400 kits aan boord en zij vertelden mij, dat ik maar de volgende morgen aan de afslag moest komen..
Pat vond dat wel een teleurstelling, want zij vermaakte zich uitstekend,.
Wij losten 450 kits vis en hadden een goede besomming.
Om vrouwen aan boord te hebben, bleek achteraf toch niet zo ongelukkig te zijn..
Maar het was echter niet zo'n goede gedachten gang geweest, om Pat mee naar zee te nemen.
Zij vond alles prachtig, maar zij wist nu ook wat er gebeurde, als het weer verslechterd, wat dan weer bij haar zorgen opwekten..
Wij bleven doorgaan met de visserij in de Noordzee en deden dit behoorlijk, maar er gebeurde niets. Het enige ongeval was dat wij een hoge golf aan dek kregen en de ruiten van de brug te pletter sloeg..
Het water stroomde ook de machine kamer in en schakelde alle elektronica uit en wij moesten onder begeleiding naar de rivier de Humber worden gebracht, door de trawler Tiberian..
Wij hadden nog een goede kabeljauw visserij tot het einde van Maart en daarna werd het minder.
De visserij in April en Mei in de Noordzee was altijd een zware opgave.
De grotere schepen gingen dan naar de Faroer eilanden en deden het daar vrij goed.
Toen wij uit het onderhoud dok kwamen, vroeg ik de reder of wij ook de visserij bij de Farour Eilanden mochten gaan proberen.
Wij maakten vier reizen naar de Faroer Eilanden. De eerste reis was in Maart  en het weer was verschrikkelijk..
Tegen de tijd dat wij daar aankwamen, was het weer iets verbeterd en wij besloten te gaan vissen en de eerste dag visten wij vrij goed.
De kwaliteit van de vis was uitstekend, met een goede vermenging van kabeljauw en schelvis.
Wij vingen ook nog vrij veel zeeduivel, wat in die tijd gekwalificeerd werd als een minderwaardige vissoort.
Als wij aan het einde van een reis zonder ijs kwamen te zitten, werd alle zeeduivel in het visruim in een kee gedumpt zonder ijs. In 1968 wilde niemand de zeeduivel hebben..
Tegenwoordig worden er hoge prijzen voor de zeeduivel betaald..
Wij vingen ook nog wat tongschar en vrij veel heilbot van middelmatige grootte, die een goede prijs opbrachten..
Wij bleven drie dagen op de Faroer Bank en het weer verslechterde. De windkracht was 7 tot 8 BF en er liep een hoge zee..
Met niets tussen ons en de Amerikaanse kust, werden daar hoge golven opgebouwd.
Toen we haalden, was de vangst zeer matig.
Ik stond in tweestrijd of ik weer uit zou zetten of te gaan liggen steken tot het weer verbeterde..
Veel trawler visten nog steeds door.
Ik besloot het nog eens te proberen en af te wachten wat het weer verder zou doen, tot er weer gehaald moest worden.
Wij wilden de trawl uit gaan zetten en hadden de wind op SB boeg.
Wij waren hier nog maar net een paar minuten mee bezig, toen het weer plotseling verslechterde van windkracht 7 naar kracht 10.
De wind huilde om het schip en wij voeren er met volle kracht tegen in..
Plotseling bouwde een hoge golf zich op voor de SB boeg en stortte aan dek.
Op het moment dat de golf op het voordek stortte, waren daar twee man aanwezig..
Het voordek stond vol water en de kracht van het water had de last planken versplinterd..
Toen ik vanuit het stuurhuis keek, zag ik een dek vol water en versplinterde last planken, maar geen mannen.
Ik dacht eerlijk dat zij overboord gespoeld waren.
Ik was echt geschrokken.
Toen het water op het voordek langzaam wegspoelde, zag ik de beide manschappen weer
Zij waren langs de verschansing gespoeld en waren verward geraakt in het kuiltouw van de trawl.
Zij keken omhoog naar de brug en schreeuwde iets naar me.
Ik kon het niet verstaan door het gehuil van de wind. En ik denk dat ik het niet erg plezierig had gevonden, wat zij aan mijn adres schreeuwden, maar ik was zo verduveld blij, dat zij oké waren, dat ik wijselijk mijn mond hield.
Dit was een van de angstwekkenste gebeurtenissen die ik ooit heb meegemaakt..
Ik dacht eerlijk dat ik deze twee mannen kwijt was geraakt, omdat zij overboord waren gespoeld..
Wij hielden te trawl aan boord en verlieten de Faroer Bank en verstoomden naar de Faroer Eilanden waar wij op het zo geheten Faroer Plat visten, aan de zuid zijde van het eiland.
Die reis brachten we 400 kits vis aan de afslag, wat echt niet zo slecht was, aangezien de weersgesteldheid.

wordt vervolgd

[J.H.]

Pat in Wheelhouse & Galley

[J.H.]

GY-667-Ross Falcon, als O-313-Falcon

[J.H.]

GY-618-Saxon Onward, Alfred Bannister Trawlers Ltd.

[J.H.]

GY-618-Saxon Onward in Australië te Port Adelaide

[J.H.]

GY-618-Saxon Onward in Port Adelaide

[vreemdeling]

Noordover 62

Zelfs de grotere trawler kwamen met slechts 500 kits vis binnen.
De volgende reis brachten we 688 kits vis binnen, en maakten wij een uitstekende reis met een totale besomming van £ 2.375.
Hierna maakten wij nog een reis naar de Faroer eilanden en brachten 410 kits vis binnen en maakten een besomming van £ 1.820
De reder besliste dat wij naar de Noordzee terug moesten, daar de visserij daar, was verbeterd.
Wij visten daar de zomer maanden met een uitstekend resultaat er er waren geen voorvallen, die het vermelden waard waren, alleen hetzelfde plekje in de Noordzee.
Eens. op het kantoor, na een reis, werd mij verteld dat de schepen van Sir Thomas Robinson veel koolvis vingen bij de Faroer eilanden en ik moest daar ook maar eens heen.
Ik stond er weifelachtig tegen over, want rond dit tijdstip in het jaar en speciaal in September kwamen daar de kwallen.
En als de kwallen kwamen, verdween de vis.
Ik vertelde hem, dat ik er niet zoveel heil in zag om daar heen te gaan, maar de reder wist mij om te praten en ik ging.
Weer een grote fout.
Wij stoomden naar het Faroer Plat.
De trawlers visten daar nog steeds, maar de visserij was slecht..
Op de derde dag, kwamen de kwallen. en de vis die wie dachten te vangen, verdween en alle schepen verlieten de Faroer Eilanden..
Toen wij daarna op de Papa Bank kwamen, waren daar veel Fleetwood trawlers aan het vissen.
Een van deze trawlers was de Josena, die behoorde bij rederij  J.Marr en Zn..
George Beech was schipper op dat schip en ik kende hem al jaren en het was een vriend van mijn vader..
Zij gingen vaak samen uit als zij binnen lagen, kwamen zij vaak bij mij op visite.
Een van de zonen van George, was ook schipper op een van de Marr trawlers..
Mijn broer Bill was hoofdmachinist bij George aan boord en mijn jongste broer Ian, maakten een plezier reis op dit schip.
Toen wij onze trawl uitzette, was het een prachtige zomerse dag, de zee leek wel van glas en er was totaal geen wind.
Toen eenmaal het net goed op de bodem was om te vissen, riep ik de stuurman, om de wacht over te nemen en vertelde hem, dat hij mij na twee uur moest roepen..
Ik lag goed en wel in mijn kooi, toen ik de scheepsfluit hoorde. Ik kwam mijn kooi niet uit en de stuurman riep mij ook niet.
Ik veronderstelde dat het mistig was geworden en dat er verder geen problemen waren.
De stuurman riep me, toen het tijd was om te halen.
Ik rolde mijn kooi uit en ging naar het stuurhuis,.
Zoals ik verwacht had, was er een dichte mist en ik keek op de radar en zag dat er wat schepen in de buurt waren..
Er was een schip bij,  dat wat verder naar achteren aan SB was, ongeveer een kwart mijl van ons verwijderd..
De stuurman vertelde mij, dat het schip daar het meeste van de sleeptijd was geweest.
Het was het enige schip op de radar en ik loste de stuurman af en hij maakte zich klaar om aan dek te gaan.
Ik zat op mijn gemak een mok thee te drinken toen ik mij realiseerde, dat ik niemand hoorde kletsen op de VHF radio.
Ik kwam tot de ontdekking dat de volume knop  was terug geschakeld.
Toen ik knop wat harder zette, was het eerste geluid wat ik hoorde, afkomstig van George Beech senior en hij was woedend. en schreeuwde tegen zijn zoon dat zijn net verward was met het net van zijn zoon..
George junior merkte wel op, dat hij dat niet kon zijn, want hij was niet bij ons in de buurt.
George senior zei dat een of andere gek met zijn net verward was geraakt en dat hij de laatste twee uur  achteruit gesleept werd met een snelheid van vier mijl per uur..
Hij vertelde zijn zoon wat zijn huidige positie was en puur uit nieuwsgierigheid controleerde ik onze positie.
Nu gingen er in mijn hersens belletjes rinkelen.
Wij waren het, die George achter ons aan sleepten.,
Ik riep de stuurman weer op de brug.
Heb jij iets van de Josena gezien, toen je op wacht was, vroeg ik hem.
Nee, het enige schip wat in onze buurt was, was er een op SB zij, antwoordde hij.
Ik noemde hem de grootste stommerik van de wereld.
Dat schip, vertelde ik hem, was de Josena en wij hadden dat schip achterwaarts gesleept gedurende minstens twee uur..
Ik was nu echt kwaad en vloekte hem van de brug af en dat hij zich gereed moest maken om de trawl scheep te halen..
Gewoonlijk praat ik niet zo tegen mijn bemanning, maar ik was hels..
Ik kon hem gemakkelijk gesmoord hebben..
Nu moest ik naar de VHF radio en met George gaan praten en hij was er echt niet blij mee..
Ik zei George, dat hij niets van zijn vislijnen moest inhieuwen en ik zou dat dan wel uit elkaar halen en zijn vistuig vrij maken..
Ik hieuwde Josena naar mij toe, maar wilde haar niet te dicht bij mij
Gelukkig waren de twee trawl niet erg met elkaar verward en kon het vrij gemakkelijk ontrafeld worden.
Toen wij de beide trawls ontwarden, lagen de beide schepen dicht bij elkaar en mijn broers Bill en Ian  stonden op de brug vleugel.
Ik had beide broers in geen maanden gezien. Wij maakten een praatje en vertelden elkaar nieuws van thuis en ik hoorde George op de VHF aan de andere schippers vertellen dat het een soort familie reünie was, waar bij de halve Green clan aanwezig was.
Wij hadden niet veel schade aan de trawl, maar er zat ook weinig vis in en wij zochten een andere visgrond.
Ik sprak met Pat via de VHF radio en vertelde haar dat de visserij slecht was bij de Faroer Eilanden,
Ik kon je dat verteld hebben,zei zij mij.!
Peter Sleight vertelde mij dat de visserij bij de Faroer afgenomen was een dag nadat je was vertrokken.
Ik was hartstikke kwaad dat de reder mij gewoon naar de Faroer eilanden had laten gaan.
Wij hadden nog twee dagen te vissen, wat wij deden op de Papa Bank ten noorden van Schotland.
Wij hadden veel schade aan de netten en dat voor erg weinig vis..
Wij kwamen in tijd nood en het was hard nodig dat wij spoedig wat vis vonden.
Wij gingen naar de oost zijde van de Shetland eilanden, maar de visserij was daar ook slecht.
Ik trad in verbinding met het kantoor en sprak met Peter Sleight.
Ik was niet er gelukkig en vertelde hem, wat wij aan het doen waren.
Hij vroeg mij, wat ik vervolgens dacht te gaan doen.
Ik weet het niet, maar misschien kan U dat mij vertellen, sedert u de reis uitgestippeld hebt tot nu toe, antwoordde ik hem.
Ik denk dat hij met dit antwoord niet erg gelukkig was.
Hij zei mij, dat hij terug zou bellen.
Na vijf minuten belde hij terug en vertelde mij dat de schepen uit Noord Shields vissende waren in de Noordzee en dat zij vis vingen en wij stoomden naar de gronden waar zij vissende waren.
Wij zetten ook daar de trawl uit en vingen vijftien manden vis, allemaal kwaliteit vis en prachtige schelvis en tongschar.
Wij bleven daar voor de rest van de reis, maar wij brachten geen grote vangst binnen.,
Ik moet zeker Peter Sleight erg kwaad hebben gemaakt, omdat hij mij toen ,ontslag gaf.
Ik was verschrikkelijk terneer geslagen, daar ik erg gesteld was op de Syerton.

wordt vervolgd