Herinneringen deel 3

[vreemdeling]

Ontwikkelingen in de trawl visserij in de vroege jaren van 1900..

No. 1
Er moest een haven / schuilplaats worden opgericht op de kust van IJsland. !

Een fonds van ongeveer  £ 1000 was in Hill bijeengebracht voor de oprichting van een schuilplaats voor visserlui , op de Zuid kust van IJsland.
Iedere winter stranden er wel een paar  trawlers op deze kusten en het gebeurde vaak, dat de schipbreukeling / visserman , veel ontbering moet ondergaan, alvorens  zij  een plaats konden ontdekken voor  bewoning en onderdak en zich konden verzekeren van gidsen,  om hen naar de hoofdstad  Reykjavik te begeleiden.

Enkele jaren geleden,  richtte  Consul Thompson op eigen kosten een schuilplaats  op en de gestrande visserlui hebben dit inderdaad als een haven / schuilplaats ondervonden..
Er waren meer van deze schuilplaatsen  nodig en de schuilplaats waarvoor nu geld werd ingezameld en waaraan de Kamer van Koophandel £ 100 had bijgedragen, zou op een paar mijl afstand van deze hut worden gebouwd.

In aanvulling tot de hut zou er een stellage van 120 voet hoogte  aan het gebouw worden toegevoegd, zodat het  op een belangrijke  afstand,  rondom , zichtbaar was..
De gestrande zeelui in deze omgeving zullen dan in staat zijn hun weg er naar toe te vinden, om er voedsel en warmte te vinden en zullen ook in staat zijn , noodsignalen te tonen..

In deze hut zal voedsel en kleding voor  ongeveer twintig man aanwezig zijn en er zal een opklapbare  boot beschikbaar zijn voor het gebruik, om een rivier over te steken , op hun weg naar de hoofdstad  Reykjavik.


No.2

Luxueuze trawler    Een Australisch contract voor een Teeside firma.

Een belangrijke  opzet zal binnen kort  worden gelanceerd in Australië.
Er was een kartel gevormd om de vishandel te organiseren in de commonwealth,  op een grootscheepse schaal..

Een contract voor de bouw van ongeveer twintig trawlers was geplaatst bij een firma aan de Teeside en kapitein Wheeler, die nu in het district, de maatschappij vertegenwoordigd,e verklaarde dat de gehele bemanning gerekruteerd zou worden vanuit Engeland..
De mannen zouden hogere lonen ontvangen dan die hier in ons land werden betaald en gesubsidieerde overtocht kosten voor de reis aan de vrouwen en gezinnen, werden door  de Australische Regering verleend

Het leven aan boord van de trawlers zou op een luxere schaal zijn dan welke tot nu toe was bekend..
Als voorbeeld hier van,  op alle schepen zou er een badkamer worden gebouwd met douches, de   hutten van de bemanning zouden worden geventileerd met elektrische ventilatoren en alles zou er aan worden gedaan om het comfort aan boord te garanderen.

Beide artikelen werden geplaatst  in het weekblad  de "Scarborough Mercury " in 1911.

Einde

[zier]

En toen zal de hel wel los gebroken zijn.

[vreemdeling]

De Scheep Medicijn Kist

Deze medicijn kist was reeds 100 jaar oud en was aanvankelijk aan boord van een stoomtrawler geplaatst van de Scatboroughse, meest productieve trawler eigenaar., James ( Jim ) Johnson.

Zijn trawler visserij bedrijf... J.Johnson & Son... Visverkoper, Trawler Eigenaar  en Agent, was gevestigd aan de  Quay Street No.10  in Scarborough en was in  1915 opgericht.

Jim Johnson's  kleinzoon, J.Martin Johnson, overhandigde deze medicijn kist  aan het Scarborough Maritiem Erfgoed Centrum.
De inhoud van de medicijn kist was nog steeds compleet en bevatte veel van de in 1950  geleverde flessen en originele exemplaren..
De actuele inhoud van de flessen was meestal onbekend, behalve voor de opschriften op de gebruiksnaam etiketten..

Als de visserlui op zee waren, ver verwijderd van een dokter en hulp, was deze kist de enige hulp , die beschikbaar was.
Een basis eerste hulp gids was vast geplakt in het deksel van de kist , samen met spalken, verband en oogpleisters in een lagere schuiflade.

De visserij was en is nog steeds een van de meest gevaarlijke werk omgevingen..
Een nat dek, hoge golven, harde wind,  kabels en lijnen, koude handen en scherpe messen,  kunnen allemaal verwondingen tot gevolg hebben..
Indien geen van de medicijnen in de kist resultaat opleverde en de patiënt zou sterven,, dan was er, om de schipper in staat te stellen om de religieuze plichtplegingen te kunnen verrichten aan de overledene,  er een miniatuur Bijbel (tje ) in de kist te vinden.
Deze Bijbel was moeilijk te lezen, zelfs met een vergroot glas..
Het was slechts 35 mm lang, 25 mm breed en 10 mm dik.
Het doel er van was, dat het iets tastbaar  was voor de schipper om vast te houden,  terwijl hij het lijk toe sprak, voorafgaande aan een eventuele begrafenis op zee.
Dit Bijbeltje bevat een deel van het Oude Testament, vervolgens met de volledige Mattheus, Marcus en Lucas evangeliën, maar besloot met hoofdstuk 2 vers 20 van het Evangelie van  Johannes.


Omschrijving op de fles                              Het doel van gebruik
____________________                            __________________

Hoest siroop                                                    Spreekt voor zich .

Smaakloze Castor olie                                     Maagklachten

Diarrhoea                                                         Diarree en darm klachten

Klooster balsum                                               Om bloedingen te stoppen.

Gorgelen                                                           Spreek voor zich

Koorts Mengsel                                                 Verkoudheid, influenza en voor warme huid  koeling

Zwarte Was                                                        Alleen voor uitwendig gebruik.

Kalmering middel                                              Een theelepel oplossen in water. Goed voor de 
                                                                           slapeloosheid en irritatie

Laxeer pillen                                                      Gebruik uw verbeelding

Bloed en Maagpillen                                          Het juiste doel niet duidelijk

Zwart drankje                                                     Een klein wijnglas vol. Doel onbekend.


Arme zieke zeelui anno 1950.
Het was te hopen dat de trawler een radio / telefonie installatie aan boord had, zodat altijd verbinding mogelijk was met een arts of ziekenhuis aan de wal, om inlichting en raad te vergaren.


Einde
                                                                                                                                                                                                                                                                   

[dekzwabber]

  Ha Cor.
 Weer een paar prachtige en intres sante stukken hier boven neer gezet.
 Het laatste artikel,over de medicijnkist op Eng visserschepen,is weer een onderwerp,om eens na te gaan,of deze ook aan boord waren v/d hollandse/scheveningse visserschepen.
Wellicht zullen er ook nu nog Oudvisserlieden misschien nog weten,wat er in die holl medicijnkist zat(als die aanboord was),wat ik wel weet is:dat er op Katwijk bijna door iedere visserman een buisje Haarlemmerolie in z,n prive kastje aanwezig was.
waarschijnlijk hadden ook de schev vissers hun eigen medicijn bij zich wat werkte tegen vele kwalen.
Lijkt me intresant,om reacties v oud visserleden te lezen omtrent de inhoud v deze Kist voor zo ver die aanwezig was,uiteraard hadden wij het kerkschip de Hoop,wat meestal aanwezig was,op die plaatsen,waar de vloot zich concentreerde op de haringvangst,doch niet elk schip voer in het vlootje waar de Hoop zich bevond.
Dus Oud scheveningse vissers lieden:Duik eens in je geheugen,en laat ons lezen bij welk wondermedicijn of de inhoud v/d medicijnkist aan wezig waren.
Hg.
Adje.

[vreemdeling]

Adje,

Leuke reactie

Ik zal zelf beginnen.

Wondermiddel was pijlstaart olie.

Vijf jaar geleden, toen ik nog in Zeeuws Vlaanderen woonde, werd mij gevraagd of ik nog aan pijlstaart olie kon komen.
Dat werd gevraagd door een soort "kruiden dokter "
Ik heb nog wel geïnformeerd op Scheveningen en Urk of het verkrijgbaar was, maar geen positieve bevestiging.

In mijn periode als 1e stuurman GHV natuurlijk wel bezig geweest met de aanwezige medicijn kast aan boord en de sporadische zieken..
Eenmaal ernstig, door long bloeding Gezagvoerder..
Dicht bijzijnde haven, St Nazaire opgezocht. Ziekenhuis opname.

Gr.
Cor

[vreemdeling]

Adje,

Rond 1960

De zuster van mijn schoonvader, wonende in Eindhoven, informeert bij hem, of hij nog in het bezit is van Pijlstaart olie.
Schoonvader informeert bij zijn vrouw en zij bevestigt, dat zij nog in het bezit is van een flesje pijlstaart olie..
Bij een bezoek aan Scheveningen, neemt deze tante het flesje olie mee, maar wordt nooit weer terug bezorgd..
Als mijn schoonvader na verloop van tijd het nodig vindt om wat pijlstaart olie te gebruiken, is deze niet meer voorradig.

Hier geldt dan weer het spreekwoord... Al te goed is.....  buurman's gek.

Er schijnt nog steeds vraag te zijn naar Pijlstaart olie.

Cor.

[Knorhaan]

Effe googelen zegt dat er op Vlaardingen al in 1899 medicijnkisten aan boord waren. Dus misschien hebben de Engelsen het wel van de Hollanders over genomen. 

http://www.geschiedenisvanvlaardingen.nl/verhalen/museum-vlaardingen/topstukken-museum-vlaardingen/medicijnkist-voor-de-visserij-uit-1899.

Natuurlijk hadden de Hollandse vissersschepen medicijnkisten aan boord, ondanks het HKS.
Ten tijde van de vleetloggers had elk medicijn in de kist een nummer.
Via Scheveningen radio gaf de dokter aan de wal (die bekend was met de medicijnkisten) bij advies door welk nummer medicijn toegediend moest worden.

Een van de examenvakken van het motordrijversdiploma was “Geneeskundige hulp aan boord”.
Op het examen moest je o.a. bij de examinator een verband aanleggen met vette watten. Die vette watten moesten 1cm buiten het verband steken. En meer van dat soort ongein.

K

[dekzwabber]

 Knorhaan.
Hartelijkdank voor de moeite voor het plaatsen v/d url over het vlaardings museum,we weten nu wat meer over de medicinale kisten aan boord v/d koopvaardij/vissers schepen.
Misschien kan je,je nog herrinneren hoe dat e.h.b.o examen ging?,toe gegeven het is al heel lang geleden,maar speelde die leraar het spel ook mee,in de vorm van:het zetten v/e been of arm die uit de kom was,kortom gilde of kreunde hij tijdens het zetten v/h practijk examen,hij kon dit maar 1x doen natuurlijk,want de 2e keer was het niet meer geloofwaardig .
Over de pijlstaartrog heb ik fff wikipedia opgezocht,en het schijnt,dat deze vis op de lijst(beschermende dier/vis soorten heeft gestaan,maar daar in 2016 weer is v afgevoerd),lijk er op dat de pijlstaart zich weer aan het herstellen is,de zeeuwen kookte de lever voor de genezende olie,maar mijns inzien red je dat niet met 1 rog,vraagje voor onze leden,die regelmatig de schev vismart bezoeken,om hier een reactie op te willen geven,er van uitgaande dat ze een comp thuis hebben,en de moeite willen nemen om hier op te reageren b.v.d hartelijkdank.
Gr
adje.

[Knorhaan]

Knorhaan.
Hartelijkdank voor de moeite voor het plaatsen v/d url over het vlaardings museum,we weten nu wat meer over de medicinale kisten aan boord v/d koopvaardij/vissers schepen.
Misschien kan je,je nog herrinneren hoe dat e.h.b.o examen ging?,toe gegeven het is al heel lang geleden,maar speelde die leraar het spel ook mee,in de vorm van:het zetten v/e been of arm die uit de kom was,kortom gilde of kreunde hij tijdens het zetten v/h practijk examen,hij kon dit maar 1x doen natuurlijk,want de 2e keer was het niet meer geloofwaardig .
Over de pijlstaartrog heb ik fff wikipedia opgezocht,en het schijnt,dat deze vis op de lijst(beschermende dier/vis soorten heeft gestaan,maar daar in 2016 weer is v afgevoerd),lijk er op dat de pijlstaart zich weer aan het herstellen is,de zeeuwen kookte de lever voor de genezende olie,maar mijns inzien red je dat niet met 1 rog,vraagje voor onze leden,die regelmatig de schev vismart bezoeken,om hier een reactie op te willen geven,er van uitgaande dat ze een comp thuis hebben,en de moeite willen nemen om hier op te reageren b.v.d hartelijkdank.
Gr
adje.

Dat meekreunen doen ze tegenwoordig wel. Bij een bevalling moeten de mannen mee puffen
Overigens is dat boekje "geneeskundige hulp aan boord" in antiek boekhandels nog volop te koop voor een habbekrats.

K

[vreemdeling]

1000 jaar visserij.  Deel 1

Het volgende is een uittreksel wat door  Mark Vasey is gemaakt , over  de argumenten van Professor Callum Roberts. en geplaatst werd in een der dagbladen van Scarborough. in Engeland.

Voor 1050 aten veel mensen zoet water vis uit onze schone goed gevulde rivieren  en  vijvers.
De Christelijke godsdienst verbood vaak het eten van zinnelijk vlees omdat het kon aanzetten tot seksuele lusten..
Vis markten waren normaal in de middeleeuwse  steden.

Toen de 11e eeuw een groei van gebruik van netten vertoonde en keerdammen in de rivieren er mee begonnen grote hoeveelheden vis te vangen , die in de rivieren zwommen of paaiden..
Een toename van het omhakken van bossen, het omploegen van velden en de bouw van waterkracht dammen om graan te kunnen malen, leidde tot erosie  van de bodem en de vertraging van de doorstroming en het verzilten van de rivieren.
De toenemende groei van de bevolking resulteerde in meer afvalwater en meer vervuiling..

1100.
Engeland begon stokvis te importeren, in de open lucht gedroogde kabeljauw, uit Scandinavie
Rond 1310 werd dit reeds ongeveer 200 ton per jaar.
In de stad York werd een 1 meter lange kabeljauw  aangevoerd vanaf de kust en werd op een feest geconsumeerd..

1376.
Klachten aan Koning Edward de derde,, verzochten  om een verbod van het gebruik van "trawl netten ", een net zo klein van mazen, dat er geen vis, hoe klein ook,  kon ontsnappen en de grote en lange ijzeren. "wondyrechaun " de grondpees ketting, trok zo zwaar over de bodem,  dat het alle bloemen van het land onder water  vernielde en ook de oester-  en mossel bedden en andere  vissoorten , waar de grote vissen  gewoon waren zich mee te voeden en om mee gevoed te worden.

1602.
Nieuw Engeland.
Prachtige voorraden  van grote vissen,  gevonden in  iedere kreek en rivier met oester banken en krabben langs de kust.
Steuren van 18 voet lengte ( 5½ meter )  zijn er waargenomen, 800 kilo wegende..
Een kano met twee man, ving 600 stuks vissen met een beuglijn en bijna 5000 vissen met een net per dag.

1714. 
De Britse wet verbood het gebruik van het trawlnet met mazen kleiner dan 3,5 inch  ( 8¾ cm ) van knoop tot knoop.

1719.
Spanje en Portugal gebruikten 30.000 ton New Foundlandse vis per jaar .4000 schepen beoefende de visserij uit tussen 1722 en 1792.

1728.
Virginia .
Er was een grote hoeveelheid haring, zoveel als er water was. Onbeschrijfelijk en ook in één woord... het is onbegrijpelijk, inderdaad onbeschrijfelijk, wat de hoeveelheid was, die daar gevonden werd.

1776.
Wanneer de hoofd groep ( van de haring school )  was gearriveerd, was haar breedte en diepte zo groot, dat het de zee uiterste van de oceaan, veranderde..Het verdeelde de oceaan  in kolommen van 5 of 6 mijl in lengte en 3 of 4 mijl breed, terwijl het water voor hen op krulde , als zij zich inspanden, om haar bedding te verlaten.

1779
Virginia.
Zalmen  in een uitzonderlijke hoeveelheid..Het aantal netten moest verminderd worden, omdat er niet genoeg zout en vaten waren, om de vis te kunnen conserveren, 750 vissen per dag vangend.

1798.
Pacific Oceaan. Palmyra  Atoll.
Rapporten van grote hoeveelheden vis en haaien. In Virginia werden gestreepte baarzen  tot vier voet lengte. ( 120 cm ) gevangen.

1810.
Scholen kabeljauw van 100 mijl  in lengte  en 300 mijl in breedte verplaatste zich langs de Britse Kust. 2 of 3 visserlui konden een ton vis per dag binnen halen. Trawl netten konden zo vol met vis zijn, dat de netten open scheurden bij het binnen halen of remden het schip af bij het vissen.

1813
Het was een algemeen gehouden overtuiging, dat de zeeën een onuitputtelijke  beloning aan voedsel bevatte

1832.
Bij de Potomac rivier  waren 8000 vissers werkzaam met 450  boten, die 22,5 miljoen elften en 750 miljoen rivier haringen per jaar aanvoerden.
Echter , de St. Jones rivier in Delaware  was al reeds verzilt door hetzelfde proces, wat in Engeland had plaats gevonden..Op de Doggersbank, konden acht  man met handlijnen, in elke 3 minuten, een vis vangen. 200 vissen per dag.

1855 
De Schotse haring visserij had 11.000 smacks in gebruik, bemand met 40.000 zeelui, geholpen door 28.000 verwerkers en arbeidslui aan de wal..                                                                                    Protesterende lijn vissers verbrandde trawl netten, onder het voorwendsel van voorraad vermindering en vernieling van de zee bodem, aas bedden en krabben populatie.

1860   
100.000 ton vis per jaar werd per spoorwegen vervoerd in Engeland.. De Engelse trawlervloot  vermeerderde zich  van 130 schepen in 1840 tot 800 schepen in 1860..

1863
De Koninklijke Commissie onderzochten vis voorraden en de schadelijke  manieren van de visserij.  Met geen statistische gegevens  om te vergelijken en voedsel leveranties te beschouwen, besloot de Commissie,  dat alle Akten van de Regering om de visserij te regelen, moesten worden  herroepen

1870. 
800.000 vaten haring werden er in Schotland per jaar verwerkt. 5 tot 6000 mijlen ( 8 tot 10.000 km. drijfnetten werden iedere nacht uitgezet in het hoofd seizoen.                                                           16 tot 1700 Engelse zeiltrawlers beoefenden de visserij.

1871.
135 miljoen pilchards werden naar het Middellandse zee gebied geëxporteerd.

1874 
Heilbotten van 75 duim lang ( 190 cm ) en 47 inch breed ( 120 cm ) werden in London verkocht. Roggen van 42 inch (105 cm ) en 31 inches breed ( 78 cm ) ongeveer 100 kg wegend , voedde 120 mensen.

1875
Stoomtrawlers begonnen aan hun werkzaamheden zonder zorgen omtrent wind, weer en getij.      De boom trawl werd groter van 36  tot 38 voet naar 50 voet ( 15 meter ).Staalkabels en een stoom winch konden rotsachtige zeebedden in minder tijd omploegen.

1883
De Commissie  keek naar het groeiende bewijs van de uitdunning  van de vis voorraden. Sommige vissers wisten , "dat zij de gans met de gouden eieren "aan het slachten waren. De trawlers vonden minder vis in de kust wateren en moesten 2 tot 300 mijl varen om scholen vis te vinden..
Kleinere en kleinere vis werd er gevangen, wat gebruikt werd als meststof of wat dood in de zee werd terug gegooid. De paai bedden werden ook vernield. De Commissie concludeerde dat er een vermindering van de vis voorraden was van de paar soorten  bij de kust, maar dat de boom trawl minder schade aanrichtte.

1889-1898.
De totale vangst groeide van 173.000 ton naar 230.000 ton per jaar, niet door de grotere  vis voorraden maar door de meerdere schepen, daar de vangst per smack werkelijk terug liep van 60 ton naar 32 ton per schip.

1890.
Aberdeen..\
Dozijnen getuigen zweerden voor de  Commissie  dat het gebruik van de trawl het voedsel van de vissen vernietigde en de paaigronden van de vissen en de onvolwassenheid van de vissen.         Velen verklaarden dit uit eigen ervaring en dat het genoeg was om "een engel aan het huilen te brengen ", bij de  verschrikkelijke aanblik van de vernieling die aan dek werd gebracht door de trawl.

1900 
260.00 vierkante kilometers ( 100.000. vierkante mijlen ) van de Noordzee, haar volledige gebied om met de trawl te kunnen vissen, wordt tweemaal per jaar door netten aangeharkt.

1918.
Na de W.O no.1 en 4 jaar zonder bevissing in de Noordzee, voorziet nogmaals weer grote halen van vis, wat suggereert dat de voorraden verdrievoudigd zijn.

1920 
Eiland Barra,.
Haring werd gevangen in lagen van flikkerend extatisch zilver. Ontelbare  duizenden kwamen uit de  donkere en bewegende zee tevoorschijn..                                                                                            In de haven van Wick volgde een scene van een wonderbaarlijke activiteit.                                         Aan alle zijden werden wij omringd door haring..Aan onze linker zijde werden ontelbare manden haring in de kaak troggen gestort en aan de rechterzijde zagen  wij ontelbare  manden vol haring, die van de  drie of vier honderd schepen , die hun vangst losten in de haven, de haring naar de kaak troggen werd gesjouwd.

1933
De Zee Visserij Onderneming Akte, introduceerde een minimum maas wijdte van de netten en  vis grootte bij aanlanding voor de gevangen hoofd soorten.  De IJslandse wateren gaven 72 ton vis per 100 uur vissen, waarvan de kabeljauw 180 pond vertegenwoordigde en de heilbot 378 pond., terwijl de Noordzee slechts 7 ton vis per 100 uur vissen op bracht.. In 1937 regelde de Europese Conventie de visserij.


wordt vervolgd.

[vreemdeling]

1000 jaar visserij  deel 2

1950
De kuitschieting  bij de Noorse kust werd omschreven als stampvolle hechte scholen, vaak van 150 voet ( 46 meter ) dik. De scholen zijn zo compact, dat wanneer je er een diepte lood op deze vis massa gooit, deze op de zilveren massa blijft liggen.                                                                         De naoorlogse vissersschepen van WW no. 2 zijn allemaal gebouwd voor het gebruik voor de verre visserij in IJslandse wateren.                                                                                                              Fabriek vriestrawlers werden ontworpen, die nog langer op zee konden blijven met grotere ruimen.. De Oost Europese  naties werken met schepen, die de fabriek schepen bedienden, die over de Atlantische oceaan visten, van pool tot pool.                                                                                   Echo lodingen kunnen nu de vis beter en accurater opsporen.

1965 
Voor de Noord Amerikaanse kusten had de Sovjet Unie 30 moeder schepen, 106  fabriek trawlers en 425 kleinere trawlers, die 872.000 ton vis op visten.                                                          Spanje,Portugal en Frankrijk  vingen gezamenlijk 600.000 ton vis.

1966   
De haring vangst uit de Noordzee was 1,2 miljoen ton.

1975   
Haring vangst uit de Noordzee was  0,2 miljoen ton.                                                                         70 % van de haring voorraden , samen gevat per jaar, was groter dan het  duurzaamheid / verjonging niveau van alle soorten.                                                                                                    De humaniteit heeft nu de kracht om de vis voorraden naar een ineenstorting te drijven.

1985 
60 tot 80 % van alle kabeljauw, schelvis en schol populaties in de Golf van Maine zijn opgevangen. Het enige creatuur wat nu nog achter gebleven is om te vangen,  zijn schelpdieren.

1992 
Het kabeljauw moratorium zetten 40.000 visserlui zonder werk in New Foundland.

2000
50 % van de vis voorraden in de Noordzee zijn geclassificeerd als ernstig over bevist.                Ramingen tonen aan, dat de Europese vis voorraden  1 tot 10 ( 10 % )  zijn van wat de voorraden waren in 1900.,                                                                                                                            Grotere vis soorten zijn qua grootte momenteel 1/50 deel  van  hun grootte, als er niet gevist zou worden.

2003
De Atlantische Kabeljauw is toegevoegd op de Canadese lijst van in gevaar zijnde soorten.

2008 
De aanlandingen van Alaska's  koolvis waren 1, 3 miljoen ton per jaar..Zij leven  op plankton en krill in de Bering zee.

Wij weten nu dat het duizenden jaren  kost voor een complex van biologische samenlevingen, om te ontwikkelen, dat vast met elkaar verbonden is en sedimenten stabiliseert om zee creaturen en planten toe te staan zich te koloniseren en te groeien.
Zeewier, sponzen,zeesterren, slakken, anemonen, krabben,  plankton, garnalen, voedingsstoffen, oesters,  vis. dolfijnen, zeehonden, haaien en walvissen zijn allen onderling met elkaar verbonden en zijn afhankelijk van het complex., biologische voedsel netwerken om te overleven en tot bloei te komen. Het slepen over het zeebed verbrijzeld en stript de levende rek uit de zeebodem..
De toekomst
95 % van de Caribische koraal riffen , die ongehinderd rond 100.000 jaren zijn  gegroeid,  zijn verloren gegaan aan ziekten en schade.
30 tot 50 % van de Noorse diep water koraal riffen zijn ernstig beschadigd. daar hedendaagse commerciële  trawlnetten diepten kunnen bereiken van twee kilometers..                                                                           In Australië wordt een ton aan koraal opgevist en naar het zee oppervlak gebracht, met ieder trawl net.                                                                                                                                               Globaal  gaat ieder jaar  1250 kilometer  aan netten verloren of  wordt op de bodem kapot gescheurd en blijven daar onderwater hangen, als valstrikken voor vis op de zeebodem.                                                                       580 vierkante mijlen van de zeebodem worden iedere dag met een trawlnet bevist, meer dan het verlies aan tropische regen wouden en ieder jaar wordt een zeebed , met de grootte van Frankrijk, kaal gevist van haar opbrengsten...

Geweldige grote schepen kosten duizenden dollars per dag om ze in bedrijf te houden, om zoveel meer en meer op  te vissen, dat zij rendabel zijn.                                                                        Elektronische satellieten kunnen schepen informatie geven over de oppervlakte temperatuur van het zeewater, gegevens tonen aan, waar oceaan stromen elkaar ontmoeten en waar  hoge voedsel en plankton  niveau worden gevonden met iedere voedende vis. Zijkant sonar aftastring kaarten,  tonen elke gleuf en verborgen plaatsen  op de oceaan bodem.                                                                                                                                                     65% van alle visserij uitvoeringen,  uitgeoefend sedert 1950, zijn nu inéén gestort.

De trend van de neergaande stroom  van de vis voorraden, zal ons overlaten met minder dan 70 % van de stroom van de  reeds ernstig verarmde voorraden rond 2050.. Wij kunnen slechts de menselijk vraag naar vis proteïne opbrengen en nog steeds worden zee creaturen dood overboord gegooid of worden gebruikt voor  voedsel voor de veestapel.                                                                                                Het ecologische systeem voedsel netwerk is al reeds verminderd en wij eten nu wat onze voorouders als aas gebruikten...                                                                                                        Jongere en kleinere  vis produceren minder nakomelingen en zijn minder veerkrachtiger tegen  ziekten, vervuiling en veranderingen in hun leefomgeving.

Zo, wat is nu het antwoord ?                                                                                                                           
Een derde van de wereld zeeën moeten  tot beschermde  reserves gemaakt worden                      Deze niet visserij zones, gebaseerd rond de natuurlijke voeding en broei gebieden, moeten hoopvol toestaan dat de vis voorraden aan \zal groeien.                                                                                           Met vermindering van de visserij, gebruik makend van minder schadelijke technieken en beter gebruik van niet gewenste vangsten, zal het niet te laat zijn, ter voorkoming van het vernietigen van onze prachtige zeeën.

Einde

[vreemdeling]

De geschiedenis van de haring visserij in de Noordzee.

Dit verhaal is gebaseerd op een oude geschiedenis, wat gepubliceerd is in een lokale krant van de plaats Scarborough.
Deze schrijver wist weinig van de verplaatsing van de haring.
De wetenschap in die dagen hierover, was echt behoorlijk elementair..

Het vissen op haring begon in de Noordzee met de Schotten in de 9e Eeuw.
De export van de haring veroorzaakte problemen in Schotland , omdat de prijs was opgeschroefd  voor de lokale bevolking.
Het Koninklijke Verdrag van de Burghs, verbood de export,  voor de bevolking voorzien was van haring , voor een normale prijs.
Dit veroorzaakte dat de Schotse haring visserij verminderde.
Menig visserman verplaatste zich naar Holland en daar bloeide deze bedrijfstak

Verschillende Koningen van Schotland ( Koning Charles de Derde, Koning Charles de Vierde en Koning Charles de Zesde  ) probeerden allemaal  deze bedrijfstak te stimuleren, door nieuwe steden te bouwen.
Maar deze pogingen waren totaal niet succesvol.

In 1633 werd er een Koninklijk Comité opgericht en de importen  van vreemde vangsten vis werden verboden. Een bevoorrading voor de Marine  werd bevolen en ofschoon deze was uitbesteed, werd zij  strikt gecontroleerd.

In 1677, na de Herstelling ( Restoration ), benoemde Koning Charles de Tweede, een Koninklijke Visserij Kabinet Raad , om een betere handel te organiseren.
Alle winkeliers van levensmiddelen en koffie huizen, werden gedwongen om een vaatje haring van 30 pond inhoud, per jaar in het assortiment op te nemen.
Dit object werd in het leven geroepen, om de thuis markt aan te wakkeren. alvorens een export markt kon worden opgebouwd.
Maar dit was ook een totale mislukking.

Een auteur van het dagblad de Scarborough Gezette in 1836  beschreef de schepen, die in die dagen voor de haring vangst  werden gebruikt..
Er was de "vijf mans boot , die ook wel logger " werd genoemd,en er waren de  yawl en de coble..
Deze schrijver observeerden de visserlui zelf en zei..  De fonkelende miljoenen  haringen, waarop de boten leken te staan, gaf aan de zee een schitterend gezicht, wat bijna niet beschreven kon worden en het toevallige gezicht van deze "Meesters van het Diepe Water, de Afranselaar en de Flessen Neus " waar soms vaak de grootte van de boot, een dreigend gevaar was,  als je  te dicht naderde, maar wat wel hun bewondering moest opkrikken..

Over de kennis van  de haring rond 1920 en haar verplaatsingen, werd meer en meer bekend.
Vroeger werd het gedacht,dat de haring ging uitrusten in de noordelijke wateren rond de Noordpool na de broedtijd.
Nu was er meer van bekend.
De haring verplaatste zich nu niet over grote afstanden van de kusten , die zij 's zomers bezochten.

Tot ongeveer rond 1960  kwam er een aanzienlijke  vloot van haring schepen naar de haven van Scarborough..
Er waren even veel schepen uit vreemde havens,  als hun eigen plaatselijke vloot.
Zij kwamen uit Yarmouth, Cromer, Clay en zelfs vanuit Cornwall..

De haring schepen waren niet altijd welkom.
De trawlers visten vaak dwars over de haring netten heen en vernielde ze hierbij. !

Een kranten verslag uit de Scarborough Mercury van de 30e September 1927.

Einde

[vreemdeling]

Een reisje van een dominee, op een haring vissers vaartuig uit Filey.

De dominee van het Bridlington Circuit Methodisten, genaamd  George Shaw, schreef eens een fascinerend verslag uit de eerste hand, over de haring visserij  aan boord van een haring Yawl, in zijn boek "Onze Visserlui uit Filey," wat in 1867 werd gepubliceerd.
Hij beschrijft in het verhaal ,  hoe hij aan boord  werd uitgenodigd door de schipper van het schip , waarvan het schip in de baai gereed lag, om te vertrekken naar de visgronden.

.... .... en omstreeks twee uur in de namiddag, zeilde het vaartuig rustig de baai uit, met haar boeg naar de open zee gericht.
Verschillende eendere vissers vaartuigen, Yawls genaamd en haring roeiboten ( cobles genaamd ) voeren in dezelfde richting als wij  en af en toe ontmoetten wij een ander vissers vaartuig, met bestemming Filey of Scarborough en twee van deze schepen  waren ruimschoots beladen met vis..

Na zo'n vier of vijf uur in een rechte lijn te hebben gevaren ( misschien 25 of 30 mijl ) bereikten wij de visserij gronden.
Grote aantallen vissersschepen, Engelse, Franse en Hollandse, waren daar reeds aanwezig, waarvan sommige zich klaar maakten om te netten uit te gaan zetten en een aantal, welke  reeds een gedeelte van hun netten of de gehele vleet hadden uitgezet.
......... en laat mij nu proberen om deze bezigheid te beschrijven..

De luiken van de ruimen werden afgenomen en de reep , een tros van 1000 vadem lang en ongeveer vier en een half inch dik *, werd uit gepaaid over de zijkant van het schip.
De mannen aan de kaapstander zorgden er voor, dat de reep  met de gewenste snelheid uit liep.. Tonnetjes, om deze reep drijvende te houden, werden door één man op de reep vast gezet., terwijl de netten door een ander op de reep werd vast gezet..
De tonnetjes  werden overboord gegooid als de verbindingslijn strak kwam te staan en de netten werden door de reep overboord getrokken..

Daar de netten zinken en de tonnetjes blijven drijven, , zal je ontdekken, dat de reep onder water wordt gehouden door een proces van uit te paaien, wat ongeveer een uur in beslag neemt en wanneer dit beëindigd was, lagen er 100 tonnetjes in het water en 120 netten.
En hierna kwam er een aanmaning voor het avond eten..

Dat avond eten bestond uit vlees en vis. en wat voor een degelijke maaltijd was het..
Het zou jullie vermaakt hebben, als je ons aan die maaltijd had gezien., een speciaal diner..
Je zat gewoon op het dek, een stuk gebraden vlees, gloeiend heet werd geserveerd en een van de mannen, meestal de schipper, begon met het stuk vlees in porties te snijden.

En hij sneed het ook in stukken en maakte geen fouten en overhandigde je een stuk vlees, wat voldoende leek voor een half dozijn maaltijden.
En het had ook geen zin om te protesteren..... zoals......dat krijg ik nooit van mijn leven opgegeten..!

En hij zou je dan wel vertellen dat hij het wel beter wist. en dat het een lange periodewas tussen deze maaltijd en de volgende.
Bij deze maaltijd werd ook nog brood geserveerd, zelf thuis gebakken en was de naam brood echt waardig en verder nog kool, aardappelen en peen..
Als er wat golven zijn, zal je er moeite mee hebben om je bord op je knieën te houden, want een tafel is er niet of als je het bord wel vast kunt houden, loop je wel de kans, dat je het vlees en aardappelen kwijt raakt, als ze van je bord afrollen.

Uit voorzorg had ik mijn vlees en aardappelen in kleine stukjes gesneden, zodra ik dit kreeg  en het rolde saarna niet zo snel weer weg..
Ik heb de mooiste verhalen gehoord die de visserlui mij vertelden over heren, die probeerden  de weg rollende aardappelen op hun bord te houden en later zelf over het dek rollende werden aangetroffen, met hun bord en haar inhoud, onder zich.

Na het vlees  kwam er een ronde van noedels, die, voor de zaak van de veiligheid in een schaaltje worden gepresenteerd en zodat de stroop rond gegeven kon worden en je jezelf kon bedienen.
Hierna kon je nog van een kop thee genieten, als je er trek in had..
Maar het gebruik van bedwelmende dranken was geen kwestie, want de meeste van de bemanning  waren geheel onthouders..

Maar , terug te keren naar het onderwerp, na het avond maal, verzamelden  wij ons rond de kachel  voor een praatje, voorafgaande aan de kooi in te duiken voor een kort slaapje..
Ik zou wel willen dat je deze pittoreske groep kon zien, die wij zo met elkaar vormden..

Gesprekken over comfort en tevredenheid, zag ik nooit zo geëvenaard.
En ik ben vaak in een gezelschap geweest, wat velen een intellectueel gezelschap zouden noemen. maar ik heb zelden meer christelijke of normale conversatie gehoord, dan in de hutten van onze ruwe en lompe visserlui..

Maar om terug te komen op de nacht in kwestie, zo mooi als de dag was geweest, nog mooier was de nacht..
De schipper vertelde mij dat het de mooiste nacht was, die zij in het gehele seizoen hadden beleefd.

En inderdaad, het kon niet mooier zijn.. Rond 10 uur 's-avonds ging ik aan dek en  ging daar zitten mijmeren..
Het begon te schemeren en de lichten van de schepen rond om ons, gaven ons een onbeschrijflijk romantisch en prachtig schouwspel..
Je hoorde geen geluid en voelde geen zuchtje wind..
Toen ik daar zo zat, zag ik door de afstand de zwakke schittering, van de verre Flamborough Head vuurtoren.

Kort na middernacht werd ik wakker door het geluid van stampende voeten op het dek en ik constateerde dat dit het signaal was voor de bemanning om eens te gaan kijken of de netten al haring bevatte.
Ik stond haastig op en ging aan dek en zag dat er een roeiboot te water werd gelaten.

Twee bemanningsleden stapte in de roeiboot en schreeuwden mij ernstige verzoeken toe, om met hun mee te gaan en de schipper gaf mij toestemming om met hen mee te gaan, maar waarschuwde mij wel serieus, om erg voorzichtig te zijn..
En de boot werd afgeduwd van het schip en wij zaten daar in de kwetsbare roeiboot, midden op de wijde zee..

Nooit zal ik dit schouwspel vergeten.
De maan was opgekomen en scheen met onvermengde schoonheid.
Geen wolk werd er gezien.
Ons pad lag direct langs de lijn van zilveren helderheid, veroorzaakt door de reflectie van de maneschijn op het water..
De mannen  roeiden enige tijd zo door, zonder dat  er een woord werd gesproken.

Hier en daar konden wij waarnemen, dat ook roeiboten andere schepen verlieten, op dezelfde wijze als wij hadden gedaan..
Als wij hen naderden of andere boten passeerden, die hun netten controleerden, riepen wij hen aan met een woord van goede wensen of vroegen inlichtingen..
Zie je al wat in de netten en het antwoord van één of twee van hen  was.... " Er zit genoeg in "
En dat veroorzaakte dat de mannen met hernieuwde energie verder roeiden..

Na ongeveer een kwart mijl geroeid te hebben, stuurden wij de roeiboot naar onze vleet en namen een tonnetje uit het water en trokken het touw, waarmee het tonnetje aan de reep was vast gezet, naar ons toe.
De omhoog getrokken reep werd over de steven van de roeiboot gelegd en ik mocht de reep vasthouden, zodat zij niet van de kop  van de roeiboot zou glijden.*.*
Daarna werd het net bereikt en werd gedeeltelijk uit het water getild.
In het kleine gedeelte , wat ik van het net te zien kreeg, zag ik sporen van haring, verward met hun koppen in de mazen van het net en hun staarten klapperend in het water, wat een prachtig gezicht was..

Wij gooiden de reep weer overboord en roeiden nog eens een kwart mijl en bekeken een ander net, met hetzelfde resultaat en na  twee of drie keer herhaling van dit proces waarbij haring werd aangetroffen bij elk onderzoek, roeiden wij weer terug naar het schip..
Ik leerde later wel , dat deze manier van onderzoek alleen mogelijk was bij mooi weer en gewoonlijk werd de reep ingehaald en werden de eerste netten bekeken of er haring in de netten zat..

Het verslag, dat er haring in de netten zat, gaf grote tevredenheid en al spoedig werd alles in gereedheid gebracht om de netten in te halen..
De mannen gingen naar de kaapstander en begonnen deze rond te draaien.
Op deze manier werd de reep binnen gehaald en als deze scheep kwam , maakte een bemanningslid de tonnetjes los en een ander bracht ze naar het ruim en twee andere bemanningsleden schudde de haring uit de netten op het dek, terwijl een gedeelte van de haring in een opening van het dek, in een put vielen.

Als de haring zich aan dek ophoopten en in de weg lag, schepte ik ze in de put.
Dit proces duurde ongeveer drie uren.
Uiteindelijk was de gehele vleet binnen en wij hadden ongeveer 30.000 haringen gevangen ( drie last ) * * *
De zeilen werden onmiddellijk gehesen en waren wij weer onderweg met alle snelheid die mogelijk was., naar de markt..

wordt vervolgd.

[vreemdeling]

 Deel 2

Toen het schip zich door het water spoedde, werd het dek schoongemaakt en gespoeld, de tonnetjes  en verdere spullen in dezelfde rangschikking geplaatst als voorheen, weer gereed voor het volgende nachtwerk. en gingen wij vervolgens naar beneden voor het ontbijt, waar in een grote overvloed aan  vers gevangen haring werd aangeboden, behalve nog ongeveer een dozijn makrelen, die ook in de netten waren gevangen..
Ik hoef u niet te vertellen, dat wij met een goede eetlust zaten te eten en verheugden zich ook nog op een goede  opbrengst van onze kapitale vangst..

Ongeveer om 10. uur in de morgen, bereikten wij Scarborough en een monster haring, die zorgvuldig uit de hoop werd gesorteerd, werd naar de wal gestuurd door een man in de roeiboot, die ik begeleidde.
Wij kwamen aan bij de pier en vervolgden onze weg naar het verkoop punt.

De haring werd  verzameld en de prijs werd vast gesteld op 6 shilling en 9 penny's per 100 stuks, een prachtige prijs en wij vertrokken dankbaar, bij de gedacht dat onze nacht visserij ons netto  ongeveer £ 90 had opgebracht.

Om ongeveer 2 uur in de middag, vertrokken wij weer naar de visgronden.
De schipper die dacht dat wij nu wel genoeg gezien hadden, bood ons vriendelijk aan, om ons aan wal te zetten bij  Filey Brigg, wat wij toch zouden passeren, maar nee, wij waren helemaal niet vermoeid en besloten om mee te blijven varen.
Wij volgden ongeveer dezelfde koers als van de dag er voor, de netten werden weer op de zelfde manier uitgezet, maar daar de wind aanmerkelijk was aangewakkerd. werd de roeiboot niet te water gelaten om naar de netten te gaan kijken , of er al iets was ingezwommen

Twee of drie netten  werden scheep gehaald, maar er zat geen haring in deze netten. Na drie uur hard werken was de hele vleet scheep, en we vingen zelfs  niet genoeg haring, om bij het ontbijt genuttigd te worden.
In zo'n nood geval, moest het menu terug vallen  op een ontbijt met vlees en fruit pastei's.

*
Hier zal de omtrek van de reep bedoeld zijn. Ruim 11 cm. dikte  lijkt mij erg veel

**
Waarschijnlijk is hier sprake van een zink vleet.

***
Waarschijnlijk bestond een last haring in Scarborough uit minder vaten of de vaten waren kleiner dan de Hollandse vaten.

Einde

[vreemdeling]

Visserij Laarzen

Aan het Scarborough Maritime Heritage Centrum werd  door Mevr. Wardman een prachtig  paar . plaatselijk gemaakte,  ouderwetse lederen zee laarzen aangeboden..
Voor de gepensioneerde lokale visserman, Allan Roberts, bracht het veel herinneringen te weeg, na bij dit  bedrijf  werkzaam te zijn geweest, in de periode 1950 / 60 , toen deze  laarzen gemaakt werden..
Hij was verwonderd om te constateren dat de laarzen gedateerd waren als zijnde gefabriceerd,  in April 1955, het jaar voor hij zijn werkzame leven startte bij de firma T.Beanland en Zonen , in de Noordstraat in Scarborough.

Ofschoon de visserij  bedrijfstak over het algemeen vanaf 1930 was overgestapt op rubberen laarzen, vervaardigde de firma Beanland nog steeds lederen zeelaarzen tot de aanzet van  W.O. no. 2.
Zij werden hoofdzakelijk gemaakt voor de kolen mijnen., omdat zij beter te dragen waren dan rubber laarzen.
Oordelend over  het aantal ingegroeide zwarte viezigheid op het paar laarzen, wat werd aangeboden, , is hij van mening, dat het paar laarzen is terug gekomen van een kolen mijn voor reparatie, maar na bevinding, niet werd gerepareerd.

De huiden waarvan het boven stuk  was gemaakt, was rond 5 mm. dik en het was de taak van de werkman Ted Beanland  een mengsel van leervet  toe te voegen aan de gebronsde huid, tijdens een periode van enkele  dagen., om de huid heel soepel te maken en waterdicht..
Eenmaal behandeld, werden de verschillende vormen van de onderdelen van de laars uitgesneden uit de huid, door gebruikmaking  van metalen sjablonen.

Deze onderdelen  werden daarna doorgegeven aan de man die handmatig de onderdelen aan elkaar moest naaien, met gewaxt hennep garen, waaraan mannelijk varkens vet was toegevoegd.
Deze persoon had de mooie titel van "Closer " ( dichtmaker of sluiter )
De"closer " bij de firma Beanlands was John Clayton, die de firma reeds verlaten had ,om zaakwaarnemer te worden op de St.Thomasschool en het was John Clayton die opgeroepen werd, om het laatste paar zee laarzen in elkaar te zetten, die gemaakt werden  in 1957.

De naden werden grotendeels samengevoegd, maar overlapten elkaar niet en werden van binnen naar buiten  vastgezet.
Eenmaal gesloten moest het bovenstuk recht gezet worden en dit werd gedaan met de hulp van een galg, door een tabblad doelbewust  te bevestigen links van het teen einde aan een haak en de trek tabbladen tre bevestigen aan de bovenkant van de laars aan een touw wat door een blok liep en verder naar beneden naar een hand winch..
Was eenmaal het teen einde naar boven gehaald, dan werd het afgesneden.

Het boven stuk werd daarna aan Agnes Bayes overgegeven die het proces beeindigde door de zolen en hakken aan de brengen met eerst kleine koperen klinknagels, waarna het met de hand naaien van de striemen volgde.

Ieder paar laarzen, wanneer gereed, werd met water gevuld om te controleren op lekkage, alvorens van een stempel te worden voorzien met het maatschappij stempel en de datum .
Eenmaal goed verzorgd en onderhouden , konden deze  laarzen wel 20 jaar mee gaan..
Tot 1960 kwamen er nog steeds laarzen terug voor reparatie. Toen eenmaal de voorman bij de firma Beanlands, Anges Bayes met pensioen ging, vond ook het vak van laarzen reparatie een einde..
Laarzen van 83 cm hoog kostte 75 shilling en laarzen van 50 cm hoog kostte 50 shilling.

Einde