Herinneringen deel 3

[J.H.]

H-239, FD-116-Velia, als Salvatore Giacalone.

[vreemdeling]

Noordover no.15

De volgende reis werd mij verteld. dat ik bij Arthur Lewis, de walschipper, op zijn kantoor moest komen.
Ik was hier wat bang over....  wat wilde hij van mij ? Ik had niets verkeerd gedaan.
Toen ik op zijn kantoor kwam, vertelde hij mij, dat mijn schipper had verteld, dat ik het goed deed.
Fantastisch, dacht ik, hij gaat mij promotie geven als matroos.
Maar ik was wel zeer verwonderd, toen hij mij vertelde, dat hij mij aan de wal wilde houden van de St Philip en mij in de netten werkplaats te werk wilde stellen. Ik wilde niet aan de wal werken, alles wat ik wilde.... was om te varen.
Hij legde mij uit dat het repareren en het  in elkaar zetten van netten gedurende een paar maanden, mij goed zou doen voor mijn verdere loopbaan en ik eens kon zien hoe trawlnetten in elkaar gezet werden uit de verschillende onderdelen..
En dat was het dan.... een baan aan de wal.
De St Philip vertrok de volgende reis, zonder mij. Ik was compleet opgebrand.
De netten werkplaats van de Boston maatschappij, was in hetzelfde gebouw, waar ook het kantoor gevestigd was, maar in een beneden afdeling, met ramen op straat niveau.
Ik kon naar buiten kijken en de bemanningen zien die naar de kassier gingen, om te worden uitbetaald.
Ik was jaloers op hen, maar ik moest het beste er maar van zien te maken.
De twee mensen , die daar werkten, als ik het mij goed weet te herinneren, waren twee oude  schippers, Percy Bedford en Jack Chard..
Ik dacht dat Jack op zijn minst een zoon had, die ook schipper was bij de Boston maatschappij.
Percy kwam uit een oude Fleetwoodse vissers familie..
Ik leerde daar hoe een net in elkaar gestoken moest worden en de diverse aparte delen, zoals een boven vlerk, beneden vlerk, de buik, de rug en de kuil.
Het belangrijkste was, hoe zij in elkaar gezet moesten worden om er een complete trawl van te maken.. Voor mij was er veel te leren, .maar het zou beter zijn , als ik het allemaal al wist..
Het was het verschil tussen een hoop netwerk voor je aan dek en je wist, hoe je het in elkaar moest zetten..
Een van de leuke dingen die gebeurde tijdens mijn tijd dat ik daar werkzaam was, was een grote put, die met teer gevuld was en onze laatste klus op die dag was de bundels netwerk er uit te halen en deze te drogen te hangen boven de put, gereed voor de volgende dag
Daarna moesten wij de put vullen met nieuwe bundels netwerk, zodat zij gedurende de nacht gedrenkt konden worden met teer.. We hadden een thee pauze en een matroos stapte  gedachteloos de netten werkplaats binnen.
Nu Percy, zei hij .... Ik kom eens kijken of jullie al opschieten..
Heb je weer in de kroeg gezeten, vroeg Percy.
Is het geen tijd om naar huis te gaan, zei Jack.
Nee, was het antwoord ik ga zo weer een biertje pakken.
Dit gezegd hebbend, strompelde hij in de richting van de teer put.
Blijf uit de buurt van de teer put, schreeuwde Percy.
Maar Bill was een beetje nieuwsgierig en wilde wel eens weten, wat er in die put zat.
Hiermee bezig zijnde, struikelde hij over wat netwerk en viel languit in de put.
Verdorie, zei Percy.
Wij bogen ons over de put heen en trokken de matroos er uit..
Wel, Wel, waar was die knaap in getuimeld,.....  van onder tot boven was hij bedekt met teer.
Wat moeten wij met hem beginnen ? , zei Jack.
Het beste lijkt mij , om zijn gezicht schoon te maken en er voor te zorgen, dat hij niets van dat spul in zijn ogen heeft gekregen.
We maakten hem zo goed mogelijk schoon..
Wij kunnen hem niet in deze staat naar huis sturen, zei Jack
En ik zie ook niet in, dat er een of andere taxi zo goed zal zijn, om hem in deze staat  mee te nemen.
Bill, liep nog steeds daar wat rond, zich zelf vervloekend en zei uiteindelijk, ik ga maar weer een biertje pakken..
Jack naar hem mee naar buiten en wees hem de richting van de Dock street , waar alle pubs waren.
En weg ging hij, al zwaaiend over de straat, een spoor van zwarte teerachtige voetstappen achter latend.
Ik ken zijn vrouw, zei Percy. En zij zal hem wel willen vermoorden, als hij zo thuis komt.
Wij lachten aan deze herinnering, hier nog dagen later over.

Ik bleef drie maanden werkzaam in de netten werkplaats en ik moet eerlijk toegeven, dat het mij daar wel best beviel..
Ik leerde er veel en dat was het zeker waard , naderhand.
Echter, ik had heimwee naar mijn vroegere baan en was er klaar voor , om weer naar zee te gaan.. Uiteindelijk riep walschipper Arthur Lewis mij bij hem in zijn kantoor en vroeg mij hoe het er mee ging,
Prima , zei ik.
Hij vertelde mij, dat de twee schippers in de netten werkplaats mij goed hadden beoordeeld en dat ik de werkzaamheden goed had gedaan.
Ben je er klaar voor, om weer naar zee te gaan,?  vroeg hij
Wat denk je , antwoordde ik hem.
Jij gaat terug naar de St Philip bij schipper Soccer aan boord, ....ging hij verder, maar je moet eerst een reis maken op de Princess Royal..
Ik was in de wolken, want de Princess Royal was een nieuwe moderne diesel trawler.
Zij was een prima schip en was maar net van de werf gekomen..
Zij was uitgerust met allerlei nieuwe dingen en had zelfs een badkamer..
Zij was slechts twee maanden oud en prachtig en gloed nieuw.
De leef accommodatie was ruim, schoon en warm en zeegoed  was niet toegestaan in de messroom of in haar omgeving..
In het stuurhuis was het hetzelfde..schoon zonder enkele spatjes en het koperwerk glom, in feiten was alles brandschoon..
Ik hoopte, dat zij mij daar aan boord lieten blijven, maar ik had dat geluk niet en de volgende reis, was ik weer terug op de St Philip met schipper Soccer. Wij maakten nog een paar reizen samen en de maatschappij was tevreden met de besommingen van Soccer en gaven hem promotie naar de trawler Mt.Leonard.

wordt vervolg

[J.H.]

FD-176-Princess Royal-1952

[J.H.]

FD-176-Princess Royal in Canada als Acadia Heron-1959

[J.H.]

FD-176-Princess Royal-1952, r n Acadia Heron-1959 in Canada , 1967-als LT-713-Boston Lancaster , 1969-verk.naar Panama als support schip Corsair, 1973 -Subsea Corsair, ?

[J.H.]

Fd-179-St. Leonard-1953, 1960 verk. naar St. John's, r n Zebra, 1966 gestrand op de rotsen van  Ile aux Morts,  SW. Newfoundland,  total loss, 1 man vermist.

[vreemdeling]

Noordover no.16

Ik kwam op 24 januari 1954 aan boord van de St.Leonard, een gloed nieuwe diesel trawler, zoals de Princess Royal..
Zij had dezelfde moderne constructie, maar was kleiner.
Deze diesel schepen hadden meer vermogen dan de oude kolen stokers, vingen meer vis en vaak maakten zij kortere reizen, maar besomden veel meer geld.
De bootsman was een knaap die Peter Ince heette, een ineengedrongen man met een stem, die slechter was dan een bijt van hem.
De eerste machinist was Bob Dunks uit Grimsby, een gediplomeerde  diesel motor machinist , waar erg veel vraag naar was op de diesel trawlers, die nu juist naam maakten in de visserij wereld.
Hij vertelde mij over de schepen uit Grimsby en de visserij haven en hij vertelde mij ook over de spraakmakende pubs in de Freeman straat.
De eerste reis verliep zonder enige strubbeling en wij brachten een uitstekende vangst aan vis binnen, met inbegrip van 200 kisten eerste klas heek.
Deze reis besomden wij over de £3000, een uitstekende reis in 1954..
Met mijn aandeel in de besomming en mijn fooien van de bemanning, ging ik naar huis met £11.10s,6d.
Ik had nog nooit eerder zoveel geld in mijn leven verdiend.

Als je dekjongen was, was het je werk om het voorin schoon en netjes te houden, dat de kolen voorraad voor de kachel steeds werd aangevuld....... en er voor te zorgen dat de boetnaalden altijd gevuld en ingevet klaar lagen en er voor zorgde, dat de matrozen ruim voorzien werden van thee en om vooral niet brutaal te zijn.
Als je je werk goed deed, werd er aan het einde van de reis wat shillings als fooi, aan de dekjongen gegeven..
Wij gingen naar Blackpool om het te vieren en daar waren onze favoriete plaatsen, het Opera Huid om een show te bezoeken of we gingen naar de Winter Garden..
Wij hadden veel plezier in Blackpool.

Het was mijn 2e reis op de St Leonard dat er iets aan boord gebeurde ,wat mij zeer verontrustte.

Wij lagen te vissen en er stond wat wind met een kracht van 5 of 6 BF, wat ons in t'geheel niet verontrustte.. Op die dag haalde wij de trawl scheep en er vertoonde zich enkele gaten in de trawl..
Boet de gaten, was de instructie van de schipper.
De schade was echt niet zo groot en het was niet nodig dat het BB net werd gebruikt..
Wij lagen te drijven, om het net de repareren.
De schipper zorgde er voor dat de wind op BB boeg stond ,om een een opperte te geven terwijl wij aan het boeten waren
Toen wij daar mee bezig waren, slingerde het schip over SB en schepte wat water over de verschansing.
Iets wat niet ongebruikelijk was en wij bleven aan het boeten.
Maar het schip slingerde niet weer terug naar BB..
Het schip bleef een SB slagzij houden..
Plotseling slingerde ze weer over SB en dit maal werd de SB kant van het dek onderwater gezet.. Wij hielden ons vast aan de handgreep op de opbouw van het dekhuis en wij stonden met zijn allen tot onze middels in het water..
Wij wachtte tot het schip weer naar BB zou slingeren en het water zou lozen, wat je normaal zou kunnen verwachten..
Maar zij deed het niet en in plaats hiervan, slingerde zij weer over SB.
Nu werd het echt ernstig, wij maakten slagzij en de zee vulde het dek van steven tot het achterschip.
Iedereen nam een sprong, om van het dek af te komen., wat gevaarlijk was, want het schip stond nu onder water.
Toen wij langs het dek klauterde om op de ombouw te komen, gleed een der bemanningsleden uit, en verloor zijn grip aan de handgreep en gleed terug in het water.. Hij zou overboord geslagen zijn, als de bootsman hem niet kon grijpen en hem terug kon trekken..
Het dek stond onderwater vanaf het achtereinde van het schip, tot aan de voor galgen.. Alle krebben planken waren los geslagen en dreven rond op het voordek..
Ik was het eerste de trap op van de opbouw, daar ik bij deze trap had gestaan.
De bootsman volgde mij en gelukkig  gelukte het de bemanning om allen veilig op de ombouw te komen..
Het schip maakte nu zo'n slagzij, zodat het bijna onmogelijk was om te blijven staan..
Wij hielden ons vast aan alles wat ons de mogelijkheid bood om niet weg te glijden,  de zee in.
Peter Ince greep  mij vast. 
Als het ergste gebeurd, blijf dan bij mij en ik zal op je letten.
Ik wist wat hij bedoelde en hij hoefde het mij niet voor een tweede keer,  uit te leggen.
Een aantal matrozen worstelden om een reddingsvlot los te maken. het schip  in zo'n positie, dat zij waarschijnlijk om zou slaan..
Wij bevonden ons nu in de situatie van Hoop en Bidden...... nog een ruk over SB en zij zou omslaan en zij zou er nooit  van terug gekomen zijn..
De minuten die volgen leken wel uren.
Ik keek rond naar de bemanning.
Iedereen hield zich stevig vast voor zijn dierbare leven.. Allemaal waren zij stil., met angstige trekken op hun gezicht..
Het was een grote opluchting ,dat het schip zich zelf begon op te richten., eerst zee langzaam, maar ze keerde terug naar een positie, zonder slagzij.
Alle de netten waren overboord gespoeld en moesten weer scheep worden gehaald..
Er was iets ernstig mis met dit schip.
Ik heb sinds die dag op veel andere schepen gevaren , maar ik heb nooit meer zo'n voorstelling meegemaakt als deze..
Het had ons zeker allemaal de schrik op het lijf gejaagd.
Verschillende bemanningsleden monsterden af na deze reis en  zweerden dat zij nooit weer op dit schip zouden varen..
Ik heb nooit enige reden gevonden voor haar gedrag, daar ik het schip ook verliet, om mij bij mijn vader te voegen in Grimsby, aan boord van de Northern Duke.
De St Leonard werd naar Canada verkocht en kreeg daar de naam Zebra en leed schipbreuk in December 1966.

wordt vervolgd.

[J.H.]

GY-442-Northern Duke, ex LO-169

[J.H.]

GY-442-Northern Duke-

[J.H.]

Lo-169-Northern Duke, r n GY-442-
Het gaat niet helemaal goed , gooit er nog maar een schepje kolen op ..

[vreemdeling]

Noordover no.17

Van het begin af op de eerste reis met mijn vader op de Comitatus tot aan het vertrek van de St.Leonard , heb ik gevist vanaf de Morecombe baai, door naar het noorden en het Kanaal, de Ierse zee in ,langs de westkust van Schotland, door de Minches en op de Butt of Lewis aan.
Wij werkten naar het Noordoosten langs de 100 vadem lijn naar de Shetland eilanden tot aan Mucle Flugga, het meest noordelijke punt van de Britse eilanden.
Aan de westkust van Schotland, visten wij rond St Kilda en naar buiten, tot aan de Rockall Bank , wat 250 mijl west van Schotland ligt .
Dat is een hellegat in de winter,
Het kan er weken achter elkaar stormen met een hurricane krachtige wind. en zo ver weg zijnde in de Atlantische oceaan, kan de zee zich opstuwen, tot geweldige hoogten.-
Wij liepen de meest pittoreske havens in Schotland binnen, zoals Stornoway, Oban en Tobermory aan de Sound of Mull, en ook de Castle Baai op het eilandje Barra en Scrabster, langs de noord kust van Schotland.
Op de Shetland eilanden bezochten wij de hoofdstad Lerwick en Scalloway aan de westkust van de Shetland eilanden.
In Noord Ierland bezochten wij Morville en Londonderry, beide plaatsen aan de Lough Foyle.
Wij gebruikte ook veel tijd met het vissen bij het eiland St.Kilda. 
Voor ons was het maar een ander eiland en niet een erg goede plaats om er te werken, daar de bodem er erg hard was en voor ons betekende dat een heleboel net schade.
Een van mijn beste herinneringen aan St Kilda was tijdens een plezier reis met mijn vader , aan boord van de Comitatus.
Het was toen een prachtige zomerse dag en de zee leek wel op een meer bij een molen.
Hij stoomde met het schip langs Borery en op het dichts bijzijnde punt gaf hij een fluit op de scheepshoorn..
Wat een onvergetelijk gezicht was het, toen duizenden Jan van Genten als een witte wolk  de lucht in vlogen.
In de winter periode kon het weer daar stormachtig zijn en de consequentie hiervan was, dat er veel tijd verloren ging op de ankerplaats in de Village Baai, op het hoofdeiland Hirta.
Tijdens mijn plezier reizen vertelden de oudere visserlui mij verhalen over de tijd, toen zij post en boodschappen mee brachten, voor de eiland bewoners..
De wat oudere matrozen waren laat in de negentiende eeuw geboren en St Kilda was nog niet geëvacueerd  tot 1930.
Ik moet toegeven dat ik mij verheugde over mijn periode vissend vanuit Fleetwood en ik vraag mij nog steeds af, waarom ik niet in Fleetwood gebleven  ben.

wordt vervolgd

[vreemdeling]

Noordover no.18

Na op de St.Leonard mijn ontslag te hebben genomen, ging ik naar Grimsby met mijn vader.
Ik was toen zestien jaar oud en ik had nooit eerder in een trein gezeten.
Wij stapten in Fleetwood in de trein en moesten in Manchester overstappen.
Het station van Manchester was een groot verschil met dat van Fleetwood en het was daar veel drukker.
Ik vond de treinreis leuk en vond het prachtig.
Stoom treinen hebben een zekere magische uitstraling en hebben een ingenieus kunst stukje en zijn geweldig om in te reizen..
Ik had nooit de behoefte gehad om trein spotter te worden, maar ik kan het nu begrijpen, waarom zij het doen.
In de vijftiger jaren waren er zoveel beroemde treinen...zoals de Vliegende Schot en meer van dat soort.
Er waren zoveel verschillende types en iedere trein had zijn eigen individuele karakter..
Met de trein reizen in die periode,  realiseerde ik mij niet, dat ik nu bijna iedere reis met de trein moest reizen, in de eerst volgende vijf jaar..
Gedurende de trein reis, bood mijn vader mij een sigaret aan.
Ik was wat verwonderd en ik weigerde.
Ik weet dat je rookt Jim, dus je kunt best een sigaret aannemen, zei mijn vader,
Toen vroeg hij mij, hoe lang ik al rookte.
Al bijna zes maanden, vertelde ik hem.
Ik durfde hem niet te vertellen dat ik een stugge roker was, sinds  ik ongeveer veertien jaar oud was.
Toen wij Grimsby Town naderden, wees mijn vader de dok toren aan, het beroemde herkenningspunt van Grimsby.
Vanaf die dag keek ik er altijd naar uit, als wij in Grimsby terug keerden.
Na aankomst, namen wij een taxi naar de Boulevard Avenue, waar wij kamer hadden gehuurd bij de heer en mevrouw Cavanagh.
Dhr. Cavanagh, was een gepensioneerde trawler machinist en ik huurde een kamer bij hen voor een periode van een jaar of zo.
Dezelfde avond nam ik een trolleybus ( weer iets wat ik voor het eerst zag ) naar Cleethorpes en ik bleef daar wat tijd  aan de kust rond hangen.
Ik wandelde terug van Cleethorpes naar Isaac Hill. door de Grimsby straat naar de Parkstraat.
Toen ik overstak, verliet ik Cleethorpes en wandelde ik Grimsby binnen..
De naam van de straat veranderde van Grimsby weg naar Cleethorpes weg en ik vervolgde met wandelen naar het Riby plein.
 Aan mijn linker kant zag ik de beroemde Freeman straat en de beruchte Lincoln Arms cafe , waar Bob Dunk mij over had verteld.
Ik kruiste de spoorweg naar het Victoria station en ging verder naar het Palace Theatre, ging over de Corporation Brug , de Corporation straat in..
Net aan het begin van de Corporation straat was een halte  om op de tram te stappen naar Immingham.
Ik ging echter verder de Boulevard Avenue op.
Het was een lange wandeling.
Ik kon niet geloven, dat er zoveel pubs waren, die ik was gepasseerd. Ik dacht dat er wel één op iedere straathoek was..
Iemand zei eens dat Grimsby en Cleethorpes de laatste twee plaatsen waren die God gemaakt had en dat hij niets meer over  had, om er in te zetten en zo vulden hij ze maar  met pubs en clubs. Misschien hadden ze wel gelijk.
De volgende morgen bracht de taxi ons naar Down Dock,.
Wij zouden om 11 uur vertrekken.
Het dock was voor mij een echt kijkplaatje, het was er geweldig.
Het leek wel een stad op zich
Het had zijn eigen bankgebouw, een postkantoor en een arbeidsbureau, verschillende café's en kranten kiosken..
Er kwam geen einde aan de rij met scheeps leveranciers, netten werkplaatsen, tuigerijen en winkels voor zee uitrustingen en kleding voor de visserlui.
Wij werden afgezet bij de Northern Duke , waar het schip aan de Noord wal lag gemeerd.
Ik had nog nooit van mijn leven zoveel trawlers bij elkaar gezien, de een na de ander, soms twee of drie naast elkaar.
Meer dan honderd trawlers lagen daar, vanaf de ene zijde van de Noord wal tot aan het andere eind..
De diepzee trawlers lagen dicht bij de sluis , de Faroer en Noordzee trawlers  lagen aan het zuid einde.
Er lagen daar meer grote moderne trawlers gemeerd, die ik ooit bij elkaar had gezien., maar op hetzelfde moment lagen daar ook een heleboel oude trawlers, wat er op leek, dat ze voor de sloop bestemd waren
De Northern Duke was niet zo'n moderne trawler, maar een olie gestookte stoom trawler. die in 1936 in Bremerhaven was gebouwd.
Duitsland, was een deel van de eerste Wereldoorlog's herstel betalingen.. Vijftien van zulk soort trawlers werden toen gebouwd voor de Lever Brothers Maatschappij.
Het waren de Northern Pride, Northern Gem, Northern Wave, Northern Dawn, Northern Spray, Northern Foam, Northern Sun, Northern Sky, Northern Rover, Northern Chief, Northern Gift, Northern Reward, Northern Duke, Northern Princess en de Northern Isle.
De Isle, Princess en de Rover gingen verloren in de 2e Wereld Oorlog.
De Chief, Gift en de Rover  werden aan IJsland verkocht.
De Spray ging bij IJsland verloren en de rest werd gesloopt tussen 1964 en 1966..
Ik heb gevaren op de Gem, Pride, Foam, Sun, Duke, Dawn en de Sky..
Toen ik bij de Duke aan boord stapte, was alles even groot en een beetje anders dan op de oude St Philip..
Wij waren overeen gekomen, dat ik drie reizen op de Duke zou maken,  bij mijn vader en als ik de diepzee visserij niet plezierig vond, zou ik terug gaan naar Fleetwood..
Ik ging weer de wal op om nog wat spulletjes te kopen om mee naar zee te nemen, ofschoon ik echt niet veel meer nodig had, daar de diepzee trawlers allemaal de "Bonded Stores "aan boord hadden, wat bestond uit belasting vrije sigaretten en tabak, zeep, chocolade, lucifers en sigaretten vloei papier.
Het was een soort klein winkeltje.
Het schip had ook een overvloedige hoeveelheid bier aan boord en tevens rum en whisky.
Er waren diverse winkels aan de North Wall voor de bevoorrading voor de visserman en waren bij elk tij geopend, zowel over dag als's-nachts.
Je kon er alles kopen wat je nodig had, van een nieuwe matras tot een nieuw pak en je kon het ook nog op de pof kopen..
Maar ze berekenden 2 s 6 p als rente en de prijzen van de artikelen waren hoog.
Het geld werd in mindering gebracht op je loon. aan het einde van de reis..


Wordt vervolgd

[J.H.]

Noordover 19

[vreemdeling]

Hans.
Jouw een PB gestuurd.
Plaatsing van artikelen loopt niet goed
Gisteren Noordover 19 kon niet door mij worden geplaats.
Via JH toch geplaatst in 3 afleveringen
Wat is er gaande ?
Cor

[vreemdeling]

Hans,
Vandaag geprobeerd Noordover 20 te plaatsen.
Lukt niet
Ook hier weer de mededeling.

Het bericht overschrijft de maximale toegestane lengte 2012 karakters.

Eerdere berichten waren gebonden aan 10.000 karakters
Moeten wij nu berichten beperken tot 2012 karakters ?

Cor