Herinneringen deel 3

[J.H.]

H-142-st-Hubert

[J.H.]

H-142-St-Hubert, als SO-107-Ellerbek-

[J.H.]

H-142-St-Hubert, zinkende na een mijnexplosie

[vreemdeling]

Noordover 56

Ik voer al tweemaal op de Judean en de eerste keer was het in Oktober 1964 en de tweede keer in September 1965.
De eerste reis was een mengelmoes van goed en slecht geluk
Een vriend van mij ,George Loads, was schipper op de Ogano en was een kenner van de Faroer Bank.
Hij gaf mij veel informatie over de visserij op de top van de bank en rond de uiterste zijkanten van de bank naar het diepere water.
Wij visten op de Faroer Bank met een groep schepen.
De visserij was steeds goed geweest, maar werd langzamerhand slechter en de meeste schepen hadden de bank reeds verlaten.
Ik besloot  dat wij naar de Noord Oost hoek van de bank en de gronden daar omheen,  zouden stomen, die George Loads voor mij had opgeschreven..
Wij zetten de trawl uit en deden een trek van drie uur..
Toen wij haalden, was het een fantastische trek met prachtige grote schelvis, van een eerste klas kwaliteit..
Wij waren daar nog steeds alleen gedurende de drie volgende dagen en vingen 800 kits eerste klas vis..
Wij stoomden naar huis met de gedachten dat wij een fantastische besomming zouden maken..
Toen wij binnen kwamen, waren er weinig schepen aan de afslag en dus ook weinig vis en de prijs van de vis was huizen hoog.
Dat was geluk hebben en dat, dankzij George.
Maar het slechte geluk van die dag was, wat de visverkoper mij vertelde,
Dat wij een besomming record zouden verbroken hebben voor ons categorie schepen, als de kwaliteit van de vis goed was geweest.
Maar onfortuinlijk was de vis in zo'n slechte staat , dat zij niet voor menselijk gebruik werd goed gekeurd en naar de vismeelfabriek werd gestuurd..
Dit was reusachtig teleurstellend, daar wij op een goede besomming hadden gerekend..
De stuurman kreeg zijn ontslag, wat wel een verlies was naar mijn mening, want het was een eerste klas stuurman, maar zijn eerste prioriteit was wel, om op de kwaliteit van de vis te letten.
De tweede keer dat ik met de Judean naar zee ging was een wat ongelukkige reis..
Wij vertrokken op de 11e September.
Wij hadden een vrij jonge bemanning, die goed met elkaar konden opschieten. en veel van hen hadden al eerder bij mij gevaren..
Wij hadden een nieuw bemanningslid, Jock genaamd, wat een heel rustig type was en niet veel praatte, een soort enkeling..
Wij begonnen met de visserij op de Faroer Bank, maar de visserij viel tegen.
Wij probeerden het daar drie of vier dagen en vertrokken vandaar naar de honderd vadem lijn ten westen van de Shetland eilanden.
Tijdens het verstomen hadden wij een krachtige wind en een erg lastige zee, maar tegen de tijd dat wij de honderd vadem lijn bereikten, was het weer verbeterd...
Wij zette vroeg in de middag de trawl uit en viste in oostelijke richting gedurende de nacht.
De volgende morgen, haalden wij om 07.30 uur..
Het weer was prachtig en de wind was afgezwakt en er stond een vlakke zee, maar wel met een hoge Atlantische deining.
De wachtman had om 06.45 uur de bemanning gepord.
Ik kwam ook mijn kooi uit en ging naar het stuurhuis.
Ik keek uit het raam van het stuurhuis naar de bemanning die de trawl binnen haalde, toen de stuurman aan mij vroeg of ik Jock gezien had..
Ik zag hem ook niet en stuurman stuurde een matroos weg, om hem te gaan zoeken..
Hij zit niet op de WC en ik heb overal rond gekeken, maar ik kan hem nergens vinden, zei hij bij zijn terug keer..
Ik vroeg nog of hij wel gepord was.
Blijkbaar was hij één van de eersten die zijn kooi uit kwam en zich aangekleed had om naar het dek te gaan.
De stuurman en de bemanning hielden een uitgebreide zoektocht over het schip, maar nergens was er een teken van hem.
Ik stuurde zelfs iemand naar het hoogste punt van het schip, zodat hij goed kon rondkijken, maar ook hier werd geen spoor van hem gevonden.
Ik gaf orders om het net scheep te halen..
Ik zond een pan boodschap naar Wick Radio en gaf onze positie door en vertelden hen, dat er van ons schip een man overboord was geslagen en dat wij een uitgebreide zoektocht maakten in het betreffende gebied..
Onfortuinlijk genoeg, waren er geen andere schepen in ons gebied en waren wij maar alleen..
Ik wist dat hij niet ver weg kon zijn, want hij kon pas de laatste 15 minuten over boord zijn geraakt..
Wij maakten een uitgebreide zoektocht in een gebied van drie mijl in het vierkant, rekening houdend met de richting van de wind en het tij..
Toen wij eenmaal dit gebied hadden afgezocht, werd het gebied verder uitgebreid..
Wij begonnen met terug te zoeken langs de track plotter lijn van de Decca Navigator.
Wij hadden de track plotter aan staan tijdens het vissen, zodat wij bij een goede trek wisten in welke richting wij exact terug moesten vissen.
Gedurende twaalf uren werd er gezocht, maar konden geen spoor van de vermiste man vinden, zelfs niet nu het zicht uitstekend was en wij mijlen ver konden kijken.
Er waren erg veel vogels in dit gebied en ik zei de bemanning , dat zij goed moesten uitkijken naar groep verzamelingen van vogels op een bepaalde plaats.
Ik wist uit ervaring dat,  als er iets ongebruikelijks in het water lag, de vogels daar boven rond zouden vliegen en hierbij veel lawaai makend.
Maar er was geen tekens van.
Wij moesten de zoektocht opgeven daar er geen mogelijkheid was dat hij kon overleven na twaalf uur in zee te hebben gelegen..
Als hij  aan de oppervlakte van het water had gelegen en de conditie waarin wij verkeerden, ben ik er zeker van, dat wij hem hadden gevonden.
Ik riep de bemanning samen in de messroom om de zaak door te spreken, over de verdwijning van Jock,
De twee matrozen die op wacht waren, vertelden, dat zij de bemanning om 06.45 uur gepord hadden en Jock de eerste was die klaar was om aan dek te gaan.
Een andere bemanningslid verklaarde dat Jock hem had gepord en tegen hem had gezegd, dat hij de laatste man was, die nog niet uit zijn kooi was.
Toen zij naar het dek gingen, verliet de stuurman de messroom en passeerde Jock,die in de gang stond en waarna de stuurman naar de winch ging.
Hij was de laatste man, die Jock levend had gezien.
De Judean had een verstelbare schroef, die ook de snelheid van het schip controleerden.
De motoren werden op zee nooit uitgeschakeld..
De snelheid werd gecontroleerd door verandering van de stand van de schroef bladen.
Het probleem was als de stand van de schroef bladen niet in de juiste stand werden gezet en geacht werd dat het schip gestopt lag, het schip toch langzaam vooruit kroop..
Het zou dan fataal aflopen om oud touwwerk of oude netten overboord te gooien en dan kon je er een weddenschap op afsluiten dat het in de schroefbladen zou komen en het schip echt zou laten stoppen..
Naar mijn mening had Jock de accommodatie aan BB verlaten.
Er liep op het achterschip een gang die tot ongeveer de achterzijde van de brug liep en was afgesloten door een deur, waar na je aan dek kwam..
Op die plek vonden wij Jock zij werk uitrusting, die Jock gepakt had, voor hij aan dek ging..
Jock was aan dek gekomen aan BB zijde en door een of andere oorzaak overboord geslagen en waar hij vervolgens door de schroef werd gegrepen..
Hij zou waarschijnlijk onmiddellijk zijn gedood en zijn lichaam zou waarschijnlijk zijn gezonken onder de golven..
Na de zoektocht , zetten wij weer onze netten uit en vervolgden het vissen voor de volgende 24 uur en nog steeds uitkijkend naar enig teken van de verdwenen man..
Wij bleven nog drie dagen door vissen en verlieten de visgronden, om naar Grimsby terug te keren.
Het is een verschrikkelijke gewaarwording om een opvarende te verliezen die over boord is geslagen en je zit er keer op keer over te piekeren , jezelf afvragend of je er iets aan had kunnen doen.
De stemming aan boord was gelukkig rustig en ingetogen.
Ik had aan de bemanning gevraagd of zij wilden blijven vissen of naar Grimsby terug te keren, maar zij besloten dat het geen zin had om zo kort na het begin van de reis terug te keren en zodoende, vervolgden wij de reis..
Ik zat op de brug te overdenken wat wij hadden gedaan en of wij nog iets anders hadden kunnen doen en als de de deur van het stuurhuis werd geopend, draaide ik mij om , daar ik steeds verwachtte dat Jock binnen zou stappen, maar natuurlijk deed hij dat niet.

Wordt vervolgd

[vreemdeling]

Noordover 57

Het onderzoek door de Raad van de Scheepvaaart, was gepland op de dag van aankomst.
Ik had de gehele bemanning gezegd om naar het onderzoek te komen, netjes gekleed ,niet dronken en in de juiste stemming..
Ik zei hen ook, dat zij er geen potje van moesten maken, want het ging hier over de dood van een man, als een lid van de bemanning.
Het onderzoek zou om 11.00 uur beginnen en de bemanning was stipt op tijd, wat mij goed deed..
Zij waren allemaal in de juiste stemming en niemand had gedronken.
En toen meldde zich de "verdomde" stuurman, hij was stom dronken.
Het onderzoek duurde ongeveer drie uur.
Wij werden stuk voor stuk in een aparte kamer ondervraagd en de voorzitter stelde vragen over het ongeval..
Na de ondervraging werd in een kamer uitgenodigd.
Verzameld in deze kamer, waren vertegenwoordigers van de rederij, van de bond van de vissers en mensen van de verzekering maatschappijen..
Jammer genoeg waren er geen vertegenwoordigers van de  verdronken man, daar niemand enige  relaties had kunnen vinden, wat wel erg verdrietig was.
De voorzitter kwam uiteindelijk tot de conclusie dat de man wegens onbekende redenen aan  iemand, dan hemzelf,, zelfmoord had gepleegd.
Hij feliciteerde mij voor het goede werk wat ik had verricht tijdens de zoektocht en hij bedankte mij ook voor het uitgebreide rapport, wat ik geschreven had, over dit voorval.
Toen wij naar het kantoor terug keerden, wilde ik, dat de rederij de stuurman zou ontslaan, maar dat werd geweigerd, zeggend dat dit niet goed zou vallen en dus moest ik hem weer meenemen op onze volgende reis..
Ik was blij dat de voorzitter van de Raad van de Scheepvaart mij een goede beoordeling had gegeven en voelde ik tenminste, dat ik de juiste dingen had gedaan en zo goed als mogelijk was.
Ik monsterde af op de Judean en maakte drie reizen met de Olivean.

Hier hadden wij  problemen met de bemanning om naar zee te kunnen vertrekken.
Op de twee eerste reizen, moesten wij naar de haven terug keren wegens dronkenschap en vecht partijen..
De derde reis maakten wij een volledige reis..
Toen wij na de derde reis terug keerden in de haven,werd ik gesommeerd om op het kantoor te verschijnen van de voorzitter van de Raad voor de Scheepvaart..
Ik dacht dat het iets te maken zou hebben met het onderzoek naar de vermiste man.
Ik was gewoon sprakeloos toen hij mij een straf preek gaf en mij dreigde met mijn schippers papieren  in te nemen, omdat ik geen sloepen rol had gehouden op alle drie de reizen.
Ik probeerde hem uit te leggen wat er gebeurd was, maar daar was hij helemaal niet in geïnteresseerd.
Hij vertelde mij....Jij voer de haven uit op drie afzonderlijke reizen, zonder sloepen rol te hebben gehouden !.
Als dit nog eens gebeurd, zal ik uw papieren in beslag nemen voor een periode van drie maanden.

Hoe dingen zo vlug kunnen veranderen ?

Wordt vervolgd

[J.H.]

Gy-644-Judean

[J.H.]

Gy-644-Judean-
Eind 1976 Rederij Sir Thomas Robinson &  Sons Ltd maakte bekend dat ze stopte met trawlers. Hiermee kwam er een eind aan een van de oudste en bekendste rederijen. De moderne middle water diesel trawlers werden voor een groot deel  verkocht aan Colne Shipping te Lowestoft en hiermee verdween de zwarte pijp met de verticale rood, wit en  blauwe vlag uit de Grimsby haven en van de visserijgronden.

[J.H.]

Rederij Sir Thomas Robinson & Sons Ltd, Grimsby

[vreemdeling]

Jan.
Was dit een Franse rederij van origine  ?
Omdat de Franse vlag in de schoorsteen wordt gevoerd ?
Cor

[Post Boy]

Cor.

De Franse vlag is net andersom blauw wit rood.

gr.Dirk.

[vreemdeling]

Dirk,
Erg dom van mij.
Had beter op moeten letten
gr. Cor.

[J.H.]

Dirk. ik ben nog steeds bezig met die logger, er zit nog geen vooruitgang in maar we komen er wel.
vr.gr,
jan

[Post Boy]

Jan.

Bedankt voor de moeite met het zoeken,als je wat hebt hoor ik het wel.

gr.Dirk.

[vreemdeling]

Noordover 58

Ik monsterde af op de Judean, in September 1965.
Toen ik thuis zat, kreeg ik een boodschap van rederij Peter Sleight Trawlers, of ik bij hen op kantoor wilde komen voor een gesprek.
Mij werd gevraagd of ik schipper wilde worden op een van hun trawlers, n.l. de Fiskerton.
Ik vertelde hen, dat ik eerst hier voor toestemming moest vragen aan Frank Robinson, mijn huidige reder.
Ik maakte de volgende morgen een afspraak met Frank Robinson .
Hij had er geen bezwaren tegen, want hij had momenteel geen baan als schipper beschikbaar voor mij, maar het was wel onder de conditie, dat ik bij de rederij terug zou keren als er weer een baan als schipper beschikbaar was.
Dit was goed voor mij en ik monsterde op de Fiskerton..
Ik maakte met haar slechts één reis, want halverwege de reis dacht ik , dat ik een blinde darm ontsteking had.
De instructies van een dokter aan de wal waren, dat ik met het schip moest terug keren naar Grimsby en na aankomst mij moest laten onderzoeken.
Na binnenkomst, ging ik naar mijn huisarts, die mij vertelde, dat ik een zeurende blinde darm had, die wel weer rustiger zou worden en langzamerhand geheel zou verdwijnen.
Ik melde mij weer bij reder Peter Sleight.
Hij zei mij, dat deze uitslag van de dokter niet goed genoeg was, om dat ik het commando had over een schip en over mensen levens,.
Ga naar een specialist en als hij zegt dat alles oké is, dan mag jij van mij weer terug naar zee..
Mijn huisarts weigerde mij naar een specialist te sturen en ik maakte een privé afspraak met een specialist.
Op een Vrijdag bevestigde hij dat ik een blinde darm ontsteking had en dat ik verkeerd was ingelicht, dat het langzamerhand wel over zou gaan, zoals mij was verteld.
Hij wilde mij op Maandag in een privé ziekenhuis opnemen en mij de volgende dag opereren..
Na de operatie werd mij verteld, dat als ik zo naar zee was gegaan, dat binnen een week de blinde darm zou zijn open gebarsten en dat ik dan in ernstige problemen  zou zijn geraakt.
Het duurde wel een tijd, voor ik weer naar zee kon gaan, daar ik wat complicaties kreeg na de operatie.
Toen ik uiteindelijk weer naar zee vertrok, was het niet op de Fiskerton maar op de Syerton.
De reder Peter Sleight had tijdens de oorlog met Lancaster bommenwerpers gevlogen vanuit de Lincolnshire luchtmacht basis en hierdoor noemde hij zijn schepen naar de luchtmacht basissen, waar hij gestationeerd was geweest. n.l. de basissen Fiskerton, Syerton, Scampton, Waddington en Kirminton.
De Syerton en de Kirminton waren van Aberdeen gekocht . De Kirminton was eerder de Admiral Cunningham en de Syerton was de eerdere Admiral Ramsey.
De Syerton was wel een goed schip, zij was 110 voet lang en had een motor vermogen van 700 PK en een verstelbare schroef, net zo als de Judean..
Ik vond het fijn om met dit schip te varen en ik werd trots op het schip.
Ofschoon zij niet een goed zeewaardig schip voor mij was, dachten wij altijd dat wij met haar een goede reis zouden maken, zelfs als de kansen tegen ons waren.
Op de eerste reis was het weer afschuwelijk met westelijke stormen.
Toen wij Grimsby hadden verlaten, gingen wij voor anker in de rivier de Humber en sorteerden wij het visgerei uit.
Wij veranderde het vistuig, voor de visserij op zwaardere grond.
Ik wist niet veel over de visserij bij Famborough Head, maar ik had een oude kaart waarop veel inlichtingen waren vermeld.
Toen eenmaal het net in orde was gemaakt, gingen wij anker op en stoomden wij de Humber af.
Het weer was afgrijselijk, toen wij onder weg gingen naar Flamborough Head, wat zo'n drie uur duurde.
Wij bereikten het punt, waar ik met vissen wilde beginnen.
De wind was nog steeds erg hard maar de zee was vrij kalm , daar wij slechts drie mijl uit de kust visten..
Ik stond in contact met de andere schepen, die op een afstand van 40 mijl van ons visten en zij rapporteerden dat het weer zo slecht was, dat zij met vissen waren gestopt.,
Wel, dat is voor ons een buiten kans, dacht ik.
Veel beter dan daar heen te gaan en daar te liggen slingeren voor niets.
Wij haalden ons net voor de eerste keer en het was nog best een leuke trek, met schol, rog, kabeljauw en wat tongen, tarbot en griet..
Bij elkaar geteld, was het toch een trek van vijftien manden vis, dus best een aardige trek.
Wij bleven doorgaan met wat vangsten van 15 tot 20 manden, wat best uit te houden was.
Toen ik mijn  visserij rapport over de zes dagen visserij naar het kantoor stuurde over onze vangst, adviseerde de reder ons,om maar naar binnen te komen, want er was weinig vis aan de afslag ten gevolge van het slechte weer.
Wij waren zeven dagen op zee geweest en wij brachten 200 kits vis aan wal.
Met het slechte weer en zo weinig vis aan de afslag, maakten wij een goede reis met een besomming van £ 1900..
De volgende reis gingen wij terug naar dezelfde plaats.
De visserij was nog steeds goed gedurende de eerste paar dagen, maar werd wel wat minder en hierdoor verplaatsten wij ons in hetzelfde gebied, op zoek naar vis..
Het was rond de middag en de stuurman loste mij af, zodat ik mijn middagmaal kon nuttigen.
Toen ik weer terug kwam op de brug, sleepte wij ons net langs een van de vissersschepen uit de plaats Bridlington.
De stuurman stond voor het raam naar dat schip te kijken en ik kon ook de schipper van dat Bridlington vaartuig zien, die ook naar ons stond te zwaaien en onze stuurman zwaaide netjes naar hem terug.
Denkende , dat de schipper met mij wilde spreken over de radio, zette ik de zend installatie aan en werd begroet met een enorme scheldpartij..
Hij noemde ons stomme kl...tzakken, want wij hadden met ons net over zijn beuglijnen heen gevist.
Ik bood mijn verontschuldigingen aan en legde hem uit, dat wij niet wisten dat zij de beugvisserij beoefenden.
Ik vroeg hem,  mij de coördinaten te geven van de beugvissers in de omgeving en waar zij de visserij uitoefende, zodat ik ze uit de weg kon gaan.
Ik beloofde hem, dat als ik de volgende keer weer bij Flamborough Head kwam vissen, dat ik contact op zou nemen met de boten van de beugers, voor wij aan de visserij begonnen. en wij geen schade konden aanrichten aan hun beuglijnen.
Tijdens deze reis raakte ik aardig bevriend met een paar van de Bridlingtonse schippers.
Zij waren erg behulpzaam en een aantal van hen waren eigenlijk ook trawler vissers..
Tijdens de loop van deze reis werden mij veel inlichtingen verschaft over de bodem gesteldheid van deze visgronden..
Wij gingen meer oostwaarts vissen om vrij te zijn van de lijnvissers..
Toen ik hen vertelden waar ik naar toe ging, waarschuwden zij mij, dat ik daar goed uit moest kijken.
De grond daar was erg hard, zo hard zelfs dat deze gronden het "uitverkoop gebouw "werden genoemd, zoveel vis uitrustingen waren daar verloren geraakt en waarvan werd gezegd dat de schepen vis kochten in plaats van vis te vangen.
Ik ging naar deze gronden, zuiver alleen maar, omdat zij bekend stonden als goede kabeljauw gronden..
De eerste trekken daar, leverde nog niet veel vis op ten gevolge van schade die werd aangericht aan de netten..
Bij de volgende trek hadden wij een goede aanduiding van vis op de vis vinder en haalden een prachtige kuil vis boven water.
Wij hadden een kuil vol met eerste kwaliteit kabeljauw.
Het waren meer de  vijftig kisten kabeljauw..
Dat was een prachtige vangst en onze twee of drie volgende trekken verschaften ons een gelijkwaardig resultaat..
Toen ik het kantoor belde om ons zesdaagse vis resultaat mee te kunnen delen, kon ik opgeven dat wij 400 kisten vis aan boord hadden..
De reder was zeer tevreden en zij ons, dat wij de volgende morgen aan de afslag moesten zijn..
Het weer was de laatste weken nog niets verbeterd en de schepen die verder van de kust visten hadden nog steeds last van het slechte weer en slechte vis resultaten..
Op de thuisreis zocht ik contact met mijn vriend Jimmy Lawn, schipper van de Saxon Progress en vertelde hem mijn vangst en waar wij gevist hadden.
De volgende reis keerde ik terug naar hetzelfde visgebied en ik verwachtte daar de Saxon Progress  vissende aan te treffen. maar toen ik daar aan kwam, waren er geen schepen in zicht..
Ik dacht eerst dat misschien de visserij minder was geworden en dat zij allemaal dit gebied hadden verlaten.
Maar wij zetten wel de trawl uit en na een trek van drie uur en wij weer haalden, hadden wij weer een goede trek kabeljauw..
Wij visten de gehele nacht door en vingen ongeveer negentig kisten kabeljauw, wat een pracht stuk nachtwerk was !
De volgende morgen riep ik Jimmy van de Saxon Progress op en vroeg hem, wat er was gebeurd.
Hij vertelde mij dat drie schepen  naar de plaats die wij verlaten hadden, waren gestoomd.
Zij hadden daar vier en twintig uur gevist en bij iedere trek was de trawl  aan stukken gescheurd en één trawler had zelfs zijn hele stel verspeeld.
Ik vertelde hem dat ik net weer had uitgezet en wij een goede visnacht hadden gehad, maar vertelde hem niet , wat wij hadden gevangen.
Hij wilde het ook niet weten en zei dat wij bij hen welkom waren.
Later op de morgen zag ik een vreemde echo op de diepte meter in de vorm van de letter I.
Ik besloot dat het niets was om mij zorgen over te maken en bleven rustig door vissen.
Een minuut later helde het schip plotseling naar SB over.
De vislijnen begonnen krijsend van de winch af te lopen en een ogenblik later  voer het schip weer normaal door, maar nu met een veel grotere snelheid, wat aan gaf dat er iets ernstigs aan de hand was met het vistuig..
Ik liet de bemanning porren om de trawl scheep te halen..
Toen wij de trawl boven water hadden, was zij in twee helften gescheurd , alle  draden waren gebroken en het net  was gescheurd vanaf halverwege de rug tot de bodem alsof iemand op de bodem en groot mes had gehad en alles door midden had gesneden..

wordt vervolgd

[J.H.]

Lt-113-Fiskerton, Colne Fishing Co.