Herinneringen deel 3

[J.H.]

GY-398-Ross Tiger, te Grimsby

[J.H.]

GY-398-Ross Tiger, te Grimsby

[J.H.]

GY-398-Ros Tiger.
Painting: Steve Farrow-

[J.H.]

Gy-636-Philadelphian-

[J.H.]

Gy-636-Philadelphian, 1978- Z-636-Belgium Fisherman, 1980- Z-319-Philadelphian.
1989-verk,. naar Gambia-
?

[J.H.]

Gy-600- Osako-

[J.H.]

GY-600- Osako

[J.H.]

Gy-600-Osako, als Diving support vessel

[vreemdeling]

Noordover 67

Ik monsterde in Juni 1973 op de Osaka en ik bleef op dat schip tot December 1979.
De schipper was Peter Newby, die ik al jaren kende.
Ik was stuurman bij hem geweest voor een paar reizen op de trawler Samarian, tijdens mijn periode bij de Thomas Robinson rederij..
Peter stond goed bekend voor het vissen bij slecht weer, waardoor zijn bemanning de bijnaam had gekregen van "Peter's Penguins."
Hij keek helemaal niet naar de weersomstandigheden.
Als hij dat wel deed en de trawl scheep hield, was het heel wat later, dan op de andere schepen.. Mijn eerste ervaring bij het vissen, was toen wij visten aan de zuid kant van de Faroer Eilanden..
Ik had de midnacht wacht tot 06.30 uur.
De windkracht was 7 tot 8 BF. en er waren daar op dat zelfde moment zo'n tien tot twaalf trawlers aan het vissen.
Wij haalden om 04.00 uur.
Het weer was nog steeds slecht, maar het was niet verslechterd, dus wij zetten op nieuw uit..
Een uur later werd het weer echt vervelend en de andere schepen haalden hun netten aan boord..
Ik luisterde naar hen op de VHF radio en zij hadden veel moeilijkheden door het slechte weer.
Een schip had een stortzee gehad, waarbij alle lastplanken versplinterd werden en bij een ander was de viswasser over het dek gespoeld..
Ik dacht dat het nu wel tijd werd, dat ik de schipper kon roepen.
Ik ging naar zijn hut en legde hem uit hoe slecht het weer was.
Hij zei toen tegen mij... Kan het schip het weer nog aan ?
Ja, antwoordde ik.
Blijf dan maar rustig door vissen en roep mij om 06.30 uur.
Ik ging terug naar de brug en vervolgde mijn wacht.
Bloody hel dacht ik, wanneer stopt hij nu eens voor het weer ?
Het enigste wat wij mee hadden was, dat de Osaka een goed zeeschip was en het slechte weer goed aan kon.
Ik riep de schipper om 06.30 uur met een pot thee.
Het weer was nu verslechterd naar windkracht 9 BF of misschien was het wel wat meer..
Hij wandelde door het stuurhuis, keek uit het raam aan de wind kant en merkte op.... Een beetje ruw, lijkt het mij.!.
Dit was de onderschatting van het jaar.
Hij loste mij af en ik ging mijn ontbijt nuttigen.
Later dook ik mijn kooi in, hopende dat ik wat slaap kreeg, maar het was bijna onmogelijk, om dat wij van de ene naar de andere kant werden gesmeten.
Ik werd om 10.30 gepord en mij werd verteld, dat de schipper mij wilde spreken..
Hoeveel vis hebben wij bij de laatste trek gevangen, vroeg ik aan de man die mij had gepord.
Wij hebben nog steeds niet gehaald, sinds jij naar je kooi bent gegaan.
Ik ging naar de brug om de schipper te spreken en hij vertelde mij dat hij aan het wachten was voor  een beetje vermindering van het slechte weer, om de trawl scheep te halen, maar dat het weer steeds slechter werd.
Ik keek ook uit het raam naar het weer.
Verdorie, de laatste keer dat ik bij zulk slecht weer de trawl haalde, was op de Northern Pride en wij weten, wat er toen gebeurde.
Ik wilde dat beslist niet nog eens meemaken..
De schipper zei mij, dat wij gingen proberen om het net aan boord te krijgen..
Doe het rustig aan.
Ik laat het helemaal aan jou over, maar als ik schreeuw...,. WATER, gaat dan uit de weg en blijf niet rondhangen, zei hij..
Ik ging naar achteren en vertelde de bemanning  wat er te gebeuren stond.
Ik zei hen, dat zij hun ogen goed open moesten houden, uit te kijken naar aanrollende golven en als zij de schipper hoorde schreeuwen, zo spoedig mogelijk een goed heenkomen moesten zoeken..
Wij gingen aan dek en begonnen met de winch te vislijnen binnen te hieuwen.
De schipper bracht het schip dwars op de zee en stopte de machine..
Bij slecht weer, hebt je meestal al problemen om de visborden  aan de galgen vast te maken,
maar bij deze gelegenheid, hadden wij geen enkel probleem, alles ging volgens de routine.
Ik had nog nooit van mijn leven een visstel zo makkelijk en zonder moeilijkheden aan boord zien komen, bij zulk slecht weer..
Wij hadden niet veel vis gevangen en lieten het in de kuil aan dek liggen..
Deze hele operatie duurde veertig minuten, wat erg prachtig was, volgens de gewoonten..
Zelfs de schipper feliciteerden ons, dat wij dit stuk werk zo prachtig hadden afgeleverd.
Op een andere keer, toen het weer ook bar slecht was en de andere schepen al niet meer visten , waren wij de laatste , zoals gewoonlijk, die nog moest halen.
Maar deze keer lukte het niet om de visborden tegen de zij van het schip te krijgen.. Wij probeerden alle truckjes uit de boeken, maar niets scheen te werken.
De schipper werd er opgewonden van en schreeuwde uit het raam van het stuurhuis, wat voor hem ongebruikelijk was.
Het was een heel donkere nacht, maar een zwakke maan probeerde tussen de wolken door te breken.
Ik stond aan de winch om te proberen de visborden aan de galg te brengen
Het humeur begon te zakken en iedereen was doornat en koud.
Toen ik mij omdraaide en naar achteren keek , zag ik iets op een afstand.
Op ongeveer 500 voet van ons vandaan zag ik een groot pak vis op de top van de golven drijven.. En dat was de reden, dat wij de visborden niet op hun plaats konden krijgen.
Het regelrechte getrek van de wind en de golven op deze grote bult vis, trok alles van het schip vandaan.
Ik schreeuwde mijn ontdekking naar de schipper, maar zelfs zag hij het niet..
Het kosten ons tien tot vijftien minuten om de borden langszij te krijgen en afgekoppeld konden worden van de rest van het net..
Maar wij gingen door om het net langzaam naar de zijkant van het schip te hieuwen..
Toen wij het net langszij het schip hadden, konden wij zien hoeveel vis er in het net zat.
Het was een enorme trek.
Na veel geworstel hieuwde wij het eerste pak aan boord.
Toen wij het tweede pak probeerde op te hieuwen,, brak het kuiltouw en het pak vis viel weer terug in de zee.
Wij hadden nu geen andere mogelijkheid meer om de hoeveelheid vis in het net te verdelen en het net begon al te zinken..
Als een net gaat zinken zoals nu met zoveel vis in het net, lijkt het er op dat je een net met rotsblokken hebt.
De schipper riep mij op de brug..... Snij het net weg Jim, het weer is te slecht en wij gaan de vis  toch verliezen, zei hij tegen mij.
Ik was een beetje verwonderd, maar met het oog op het weer, kon ik zijn beslissing wel waarderen, want het zou aan dek veel te gevaarlijk worden..
Echter, ik haalde hem over om het nog een keer te proberen en als dat zou helpen, lag straks al die vis aan dek en niet op de zeebodem..
Drie kwartier later, lag al de vis aan dek, 250 kisten vis, een prachtige trek, maar jammer genoeg allemaal kleine vis..
De bemanning moest een paar uur strippen, terwijl wij met de kop in de wind lagen te steken.
Dat was geen plezierig werk om te doen, maar ik kan nu eenmaal niet zien dat vis verloren gaat.
Als ik ze aan boord kan krijgen, zal ik dat ook doen
Het was nu eenmaal mijn baan.
Maar de visserij werd steeds moeilijker.
De Faroer Eilanden behoorden aan Denemarken en zij wilden ons van hun visgronden af hebben.. Zij deden het niet door uitbreiding van de visserij limieten, zoals IJsland had gedaan, maar zij deden het door vergroting van de maaswijdte en dat speciaal voor de kuil..
Wij werden constant lastig gevallen door de Deense marine vaartuigen.
Zij kwamen meestal twee tot drie keer per reis aan boord,
De Britse trawler hadden deze gronden al honderden jaren bevist en konden erg goed opschieten met de bevolking van de Faroer Eilanden.
Zij wilde ons niet van hun visgronden verwijderen, maar wel de Deense regering..
De maaswijdte van de kuil werd zelfs zo groot, dat het vissen niet meer winst gevend was..
Later volgden zij IJsland en Noorwegen,  met de uitbreiding van hun visserij zones tot 200 mijl.
En dat was voor goed het einde van de visserij..
Een van de Grimsby schippers, die op de Noorse visgronden werkten, vertelde ons, dat de Noren hetzelfde deden met de vergroting van de maaswijdte.
Hij zei, dat zij werkten met kuiltouwen over de rug van de kuil en de Noorse autoriteiten hadden daar toestemming voor gegeven..
Hij liet het onze schipper zien, hoe het opgetuigd was..
Onze schipper had de volgende morgen een vergadering met de reder en er werd besloten dat beide schepen, de Yesso en de Osaka dit mochten gaan proberen in de Faroer wateren..

wordt vervolgd

[vreemdeling]

Noordover 68
 
Wij vertrokken de volgende dag en op weg naar de visgronden tuigden wij de kuiltouwen op, rond het net,
Toen wij deze kuiltouwen aanbrachten, kwam ik tot de ontdekking, dat het nooit goed zou werken. De touwen waren niet lang genoeg om mee te beginnen en te dicht bij elkaar.
Ik vertelde het de schipper maar hij stond er op, dat het wel goed was..
Wij kwamen op de visgronden bezuiden de Faroer eilanden en begonnen met de visserij.
De eerste trek leverde ongeveer twintig manden vis op.
Toen wij het net ophieuwde naar het voorde, .leek het net wel op een lange worst en kwam tot halverwege de mast..
Ik denk niet, dat de marine dit goed gaat keuren, zei ik tegen de schipper.
Dat geeft niets, want de reder heeft ons er toestemming voor gegeven en we zullen wel zien wat de Marine hier van zal zeggen, antwoordde hij.
De Marine zal helemaal niets zeggen, maar zal ons meteen opbrengen, zei ik hem.
Het weer was niet goed tijdens de eerste acht dagen en hierdoor zagen wij ook geen Marine vaartuig.
De visserij was goed en wij hadden omstreeks 450 kits vis gevangen van uitstekende kwaliteit, kabeljauw en schelvis, en veel tong schar en heilbot en verschillende grote heilbotten, die rond de 20 stones per stuk wogen..
Op de negende dag werd het weer slechter en de vis was vertrokken..
De schipper en Peter Brown, de schipper van de Yesso, besloten dat zij naar het NW van de Faroer zouden gaan , de Magnes , om daar ons geluk te beproeven.
Wij kwamen daar rond 05.00 uur aan en het weer was goed en de zee was kalm., een prachtige zomerdag..
Ik was er van overtuigd, dat het niet lang zou duren, voor de marine op het toneel zouden verschijnen..
En waar genoeg, een paar uur later verscheen hij  en koerste recht op ons af, omdat wij het dichtst bijzijnde vaartuig waren..
De Yesso was ongeveer twee mijl verder weg..
Het Marine vaartuig kwam bij ons langszij en per megafoon gaf hij ons orders om de trawl onmiddellijk te halen. .
De schipper weigerde dat en vertelde hen dat hij over twee uur zou gaan halen.
Het Marine vaartuig maakte bekend dat zij een ploeg manschappen  en twee officieren bij ons aan boord zouden sturen.
De twee officieren besteedde de volgende twee uren met het bestuderen van het logboek van de schipper en de maat van de vis, in het visruim..
De Britse trawlers houden zich niet altijd aan de voorschriften.
Als wij binnen de visserij limiet konden vissen en daar zonder moeilijkheden uit vertrokken, zouden wij nooit ondermaatse vis bewaren..
Iedere trawler die zijn vis aan wal bracht in Engeland, of het nu Grimsby, Hull of Fleetwood was of welke andere vissershaven dan ook, waren het onderwerp van een strenge controle van het Ministerie van Landbouw en Visserij.
Hun ambtenaren controleerden de maat van de vis op iedere reis en indien je werd gegrepen met ondermaatse vis, waren de bekeuringen verschrikkelijk hoog..

Na twee uur haalden wij de trawl.
Ik stond in de last toen de kuil aan boord kwam.
De officier op het dek keek er naar en sprak via de radio een paar woorden met het marine vaartuig..
Hij keerde onmiddellijk terug naar de brug en vertelde de schipper dat het het vistuig scheep moest halen en dat hij onder arrest stond wegens veranderingen. van het net.
Wij brachten het vistuig aan boord.
Een van de officieren was bezig op het voordek, met het meten van de net mazen van de kuil.
Zijn Engels was erg goed en hij stelde mij een vraag over de netten..
Hij rekte zich uit en greep een van de kuiltouwen die rond het net zaten.
Hij wilde net iets zeggen maar ik viel hem in de reden.
Weet U waar deze kuiltouwen voor dienen, vroeg ik hem ?.
Nee, maar ik denk dat U mij dat wel gaat vertellen, was zijn antwoord.
Deze kuiltouwen zijn verstevigers voor het net,
Als wij een grote trek vis doen, beschermen deze kuiltouwen de rug van het net tegen open barsting., antwoordde ik.
Weet U wat mijn vak was, voor ik op het Marine vaartuig terecht kwam ?
Nee , antwoordde ik.
Ik was tien jaar stuurman op een trawler, zei hij.
Dan hoef ik je niets meer wijs te maken, was mijn antwoord.. \
Nee, antwoordde hij en grinnikte naar mij.
Wij werden in escorte naar Thorshavn gebracht, de hoofdstad van de Faroer Eilanden, voor een  berechting.
Ik was op de brug toen wij binnen stomend waren en de schipper was gaan eten, toen de Yesso ons op riep.
Ik legde hem uit , dat wij onderweg waren naar Thorshavn.
Oke. ik zie jullie wel weer, als je naar buiten komt, was zijn antwoord..
Hij had het Marine vaartuig bij ons langszij gezien en wist wel wat er bij ons gaande was..
Het marine vaartuig escorteerde ons tot in de haven van Thorshavn en zodra wij langs de kade gemeerd lagen, draaide het Marine vaartuig en spoedde zich weer de haven uit.
Ik dacht, dat hij achter de Yesso aan zou gaan, maar Peter Brown kennende, zou hij allang onderweg zijn naar de Papa Bank.
De Faroer autoriteiten vertelden de schipper, dat hij de volgende morgen om 10.00 uur voor het gerecht moest verschijnen..
Na de thee zaten wij gezamenlijk in de messroom. De schipper kwam er ook bij en we speelden een potje poker.
De bemanning zat hem wat te stangen, dat hij in de bak zou komen, maar vertelden er wel bij, dat hij zich geen zorgen behoefde te maken, want zij zouden wel voor tabak en sigaretten zorgen in de gevangenis.
Peter nam het nogal gemoedelijk op.
De volgende dag werd hij meegenomen naar het gerechtsgebouw.
Terwijl wij in spanning de uitslag afwachtten, besloot ik een wandeling te gaan maken aan de wal om het plaatsje te bekijken.
Toen ik weer terug wandelde naar het schip was het heuvel afwaarts en had ik een prachtig panorama gezicht van de haven en al de schepen..
Ik keek naar de Osaka en ik vroeg mij af, wat de Faroer bewoners wel van het schip moesten denken.
Het schip leek op een absoluut wrak
Zij was al maanden niet geschilderd en zij leek zo smerig.
En ik kan met eerlijkheid zeggen voor de eerste keer van mijn leven, dat ik mij er voor schaamde, dat ik een bemanningslid van dat schip was..
De schipper was in tussen weer terug gekeerd aan boord, toen ik terug kwam en vroeg mij of ik de bemanning in de messroom wilde verzamelen..
 Allereerst , zei hij, hebben zij mij geen gevangenis straf gegeven, dus hoef ik niet te worden op gesloten.. Maar het slechte nieuws is, dat de Faroer regering onze vis in beslag hebben genomen en zullende vis van boord halen..
Er heerste doodse stilte en je kon een spelt horen vallen..
Iedereen in de messroom was hier door overdonderd.
Het was wel het laatste, wat wij hadden verwacht.
Wij hadden een prachtig schip vis en het was best wel veel geld waard voor ieder lid van de bemanning.
Dat kwam hard aan.
Ongeveer een uur later kwam een van de Faroer ambtenaren aan boord en vroeg naar de stuurman.
Ik vroeg hem, wat hij van mij wilde.
Verzamel je bemanning en zet ze aan het vis lossen, zei hij.
Als jij wilt hebben, dat de vis uit ons schip wordt gelost, moet je het maar zelf doen, want niemand van onze bemanning zal de vis nog aanraken, was mijn antwoord.
Na nog wat heen en weer gepraat, verdween hij en kwam later terug met een losploeg bestaande uit studenten van het plaatselijke college., die zij betaalden om de vis te lossen..
De schipper zei ons dat als de vis van boord was. wij direct de Faroer eilanden zouden verlaten, om te gaan vissen op de Papa Bank ten noorden van Schotland..
De bemanning zei tegen de schipper dat hij beter het schip kon terug brengen naar Grimsby.
De schipper telefoneerde met de rederij en bracht de boodschap van de bemanning over..
Het kantoor beloofde, dat als wij een reis naar de Papa Bank zouden maken. zouden zij ons een top prijs betalen voor de gevangen vis , die wij kwijt waren geraakt op de Faroer eilanden,  boven op de besomming van de gevangen vis op de Papa Bank..
De bemanning stemde daar in toe en wij visten nog negen dagen op de Papa Bank..
Wij waren uiteindelijk 21 dagen op zee op deze reis.
Terwijl de vis werd gelost, werd een grote heilbot van zo'n 30 stones aan gewicht met de Gilson kabel uit het visruim gehieuwd.
Een van de bemanningsleden had een Polaroid camera en de schipper maakte er een foto van..
Op de achterzijde van de foto schreef hij,,, Zo'n vis zijn wij op de Faroer Eilanden kwijt geraakt .
Hij gaf deze foto aan de reder, die het helemaal niet leuk vond en dreigde hem te ontslaan.

wordt vervolgd

[vreemdeling]

Noordover 69

Toen ik op de Osaka voer, was er een ander ongeval, wat de stad Hull op zijn grondvesten deed schudden..
De Hull trawler Gaul was op 70 mijl benoorden Noorwegen vissende, toen op de 8ste Februari 1974 het schip van de aardbodem verdween met 36 opvarenden aan boord..
Over dat schip was er een heleboel speculatie, hoe zij was gezonken en waarom .
Ik zal niet in details treden, daar er veel onderzoeken waren en het geheel is goed gedocumenteerd, maar een theorie was, dat het schip spioneerde tegen de Russen , voor het Britse Gouvernement..

Een uitgebreid verslag over de trawler Gaul is te lezen in  herinnering deel 2 op de no.97, 98 en 99
bij de antwoorden 1449 d.d. 10-05-16  t.m antwoord 1472 d.d. 12-05- 16

De regering ontkende het, maar een paar jaar eerder gaven zij toe dat een paar Engelse trawlers voor hen spioneerden.-
Ik kan u een gelegenheid  vertellen, dat een trawler uit Grimsby wel degelijk gevraagd werd door de regering, om de spioneren langs de Russische kust.
Het was met de trawler Northern Duke en ik weet dit, omdat mijn vader op dat moment schipper was op deze trawler en dat was rond 1957.
Hij werd op het kantoor geroepen en werd voorgesteld aan Commander Brooks en mijn vader stemde er in toe om hem op een reis mee te nemen naar de Russische kust.
Het kantoor vertelde mijn vader dat hij de visserij wel kon vergeten en maar gaan moest waar Commander Brooks hem naar toe wilde sturen.
Het werd verondersteld, dat het een top geheim was. maar ik geloof , dat het in alle pubs in Grimsby bekend was,voor zij nog maar zelfs de haven hadden verlaten..
Mijn vader vertelde mij dat Commander Brooks voor duizenden ponden waarde aan spionage materiaal had..
Hij had een paar verrekijkers die hij buiten het stuurhuis raam kon houden en zo radar stations kon oppikken..
Op een andere keer, zo vertelde hij mijn vader,  dat zeven Russische destroyers zojuist de haven hadden verlaten en op weg waren en dat zij na anderhalf uur bij hun positie zouden  zijn.
Hij had gelijk..
Binnen het uur zagen wij zeven destroyers die hun weg vervolgden.
Zij waren nu niet bepaald op zoek naar de Northern Duke, maar passeerde het schip op hun tocht.. Zij passeerden aan SB van de Northern Duke, maar de laatste destroyer veranderde van koers en kwam op de Northern Duke af gestevend..
Het leek wel of plotseling de hel los barstte..
Commander Brooks trok al zijn hele spionage uitrusting naar de BB vleugel van de brug.
Hij vertelde mijn vader dat hij in geen geval gegrepen wilde worden met deze uitrusting op het schip.
De Russische destroyer bleef zijn koers vervolgen naar de Northern Duke en om een niet te verklaren reden, veranderde hij van koers en stoomde terug naar de andere destroyers  en zij vervolgden hun koers westwaarts.
Waar ik mij nu kwaad om maakt over het voorval, is het feit dat aan niemand van de bemanning verteld werd wat er stond te gebeuren..
Als de Russen bij de Northern Duke aan boord waren gekomen en de uitrusting van Commander Brooks hadden gevonden, zouden zij naar een Russische haven zijn opgebracht
Mijn vader en de bemanning zouden waarschijnlijk naar de gevangenis worden gestuurd.
Mijn vader en Commander Brooks zouden schuldig zijn verklaard, maar de rest van de bemanning zou jaren in de gevangenis hebben doorgebracht, onder zware werkomstandigheden , zonder dat zij ergens schuld aan hadden.

Vroeg in het 1975  bleek mijn vrouw weer zwanger te zijn.
Wij waren er beiden zeer verheugd over en keken uit naar de geboorte..
Op 1 December was ik aan het werk in het visruim, toen een van de bemanningsleden  op het dek mij liet weten, dat ik bij de schipper op de brug moest komen.
Het was erg ongewoon voor hem, om mij uit het visruim te roepen, als ik daar nog druk bezig was.,
Hij overhandigde mij een telegram, waar in verteld  stond.... Moeder en de tweeling maken het goed..
Peter was altijd wel een persoon die van een geintje hield.
Ik zei hem,,, Kom op Peter, heb jij niets anders te doen
Ik maakte een prop van het telegram en smeet het uit het raam van de brug. en ging weer terug naar het visruim.
Ik was er vast van overtuigd, dat het een geintje was, want de baby werd pas over zes weken verwacht en zeker geen tweeling.
Ik was nog maar net tien minuten terug in het visruim, toen ik weer werd ontboden om op de brug te komen..
Ik maakte mij kwaad.
Ik had er nu wel genoeg van, dat ik steeds van mijn werk werd weggeroepen.
Toen ik op de brug kwam, zat de schipper in de radio hut.
Toen ik daar naar binnen stapte, zei de schipper.... Hier moet jij eens naar luisteren.
Hij pakte de radio telefoon weer op en  zei tegen zijn vrouw... Audrey, hoe maakt Pat het .
Zij maakt het goed .... was haar antwoord .
En de tweeling zijn twee schatjes.
Ik ben er vanmorgen geweest en zij zijn prachtig..
Ik stond daar maar, stom verbaasd en kon geen woord uitbrengen.
Ik kon het echt niet geloven.
Allerlei andere dingen vlogen door mijn gedachten en ik kon niet geloven dat wij een tweeling hadden.
Wij hadden slecht op één kindje gerekend en hiervoor de nodige inkopen gedaan en nu was ik vader van een prachtige zoon en een dochter.
De schipper gaf mij een fles rum, die ik deelde met de bemanning en daarna ging ik terug naar de brug..
Wij namen daar nog een grote borrel rum en een paar tinnetjes bier , om de baby's te dopen.
Ik was helemaal van de kaart.
Ik kon bijna niet wachten op de thuis stoom, om mijn vrouw en de tweeling te kunnen zien.
Toen wij uiteindelijk binnen kwamen, gingen Pat en ik naar het ziekenhuis om de tweeling te .
bezoeken.
Zij lagen nog steeds in een couveuse en waren zo klein en kwetsbaar, dat ik er tranen van in mijn ogen kreeg.
Een van de baby's woog slechts 3 pond en 4 ons  en de andere slechts 3 pond en 1½ ons.

In Augustus 1978 hadden wij bij de Faroer Eilanden gevist en de visserij daar was goed geweest en wij brachten 1200 kits vis aan wal van de uitstekender  kwaliteit.
Wij besomden £ 21.500 en record besomming voor een van de schepen van de H.L. Tailor rederij.
Zowel de schipper als de stuurman werden beloond met een fles champagne, om dit feit te herdenken.
Nog lang heeft deze fles champagne in mijn dranken kast gestaan en ik weet echt niet of deze fles nog wel te drinken is.
De volgende reis had de schipper een rust pauze en ik ging als schipper met het schip naar zee..
Wij stoomden weer naar de Faroer eilanden en de visserij was weer vrij goed.
Tegen de tijd dat de vis vertrokken was, hadden wij 450 kits vis aan boord van uitstekende kwaliteit.
De meeste van de schepen waren naar het Faroer Plat gestoomd bij de zuidelijkste punt van het eiland..
Zij rapporteerden een visserij van 25 tot 30 manden goede vis per trek.
Wij hielden ook de trawl aan dek en verstoomden ook naar deze plaats, om bij hen te gaan vissen.
Door een onbekende oorzaak, leek het er op, dat wij niet dezelfde hoeveelheid vis vingen, zoals de andere schepen..
Het tij bij de zuidpunt van de Faroer Eilanden is vrij sterk
Bij een trek hadden wij een kleine boet reparatie aan de voorkant van het net..
Tegen de tijd dat de boet reparatie klaar was , had het tij ons vrij ver naar het oosten van de vissende schepen verzet.
Ik bekeek het getij en besloot mij er geen zorgen over te maken om terug te keren, als wij zouden uitzetten en om  tegen het tij in te gaan slepen..
Wij zetten de trawl uit en voeren naar de oost kant van het Plat.
Toen wij haalden, hadden wij een trek van zestig manden, waarvan de meeste koolvis waren en wat kabeljauw..
Ongeveer een mijl naar het noorden, lag een ander gebied waar wij vaak visten en was gewoonlijk vrij goed voor de vangst van kabeljauw..
Afgaande op de hoeveelheid kabeljauw wat wij reeds aan boord hadden, dacht ik dat het een goede gok zou zijn, om daar heen te gaan..
Toen wij weer haalden hadden wij weer vijftig tot zestig manden vis, meestal koolvis..
Ik zette weer uit en ging  iets meer naar het oosten.
Net voor wij zouden gaan halen, kwamen wij aan een kleine verhoging van de zeebodem en het bleek dat er veel tekening was van vis concentraties en ik besloot er door heen te vissen, voor wij zouden gaan halen.
Wij hadden een trek van 150 manden vis, wat uitstekend was
Ik vertelde het aan de andere schepen dat ik veertig tot vijftig manden koolvis boven water haalde, maar zij kwamen niet naar ons toe, daar vijf en twintig tot dertig manden kabeljauw beter was dan veertig tot vijftig manden koolvis.
De volgende trek hielden wij meer oostwaarts aan, naar het oosteinde van de vorige trek.
Toen wij haalden, hadden wij vier pak koolvis, ongeveer 120 kits..
Verdeeld over de drie volgende dagen, stuwden wij 1000 kits vis in het visruim.
Ik rapporteerde dit aan het kantoor en zij vertelden ons dat wij naar Grimsby moesten komen om op de volgende Woensdag daar te lossen.
Na gelost te hebben, bleek het dat wij 1500 kisten vis van 10 stones gewicht, hadden gelost, wat een record hoeveelheid was van één van de maatschappij schepen en wij versloegen hier mee de vangst van de voorgaande reis met 300 kits vis.
De markt was uitstekend en ik was er vast van overtuigd dat wij weer het besomming record zouden breken.
Toen ik op het kantoor kwam, vertelden zij mij dat wij £21.250 besomd hadden, wat £ 250 minder was dan het record.
Ik was teleurgesteld.
Ik denk altijd over deze dag,  dat wij in werkelijkheid  het record hadden gebroken, maar laten we eerlijk zijn,  een aflos schipper kan niet even het rederij record  breken.
Of misschien had ik echt pech gehad.
Wie zal het zeggen ?
De volgende reis mocht ik weer als schipper met haar naar zee en wij gingen terug naar de Faroer eilanden en weer was de visserij goed.
Wij eindigden met zo'n 900 kits vis aan boord te hebben en  het werd ons verteld, om op Donderdag aan de afslag te komen..


wordt vervolgd

[vreemdeling]

Noordover 70


Wij moesten de visgronden de volgende morgen verlaten en het weer was de hele dag goed geweest..
De vooruitzichten waren NW met een windkracht van 6 tot 7 BF en ideaal voor onze koers naar Dennis Head wat ongeveer ZO ten Z was, wat betekende dat wij voor de wind weg konden lopen en een makkelijke overtocht zouden hebben.
Ik kwam die morgen om 03.30 uur uit mijn kooi.
De stuurman had de wacht en ik stond op de brug toen wij haalden.
Het was een redelijke trek, maar ik was er niet blij mee.
Ik voelde mij niet lekker., 
Er zijn wel eens perioden dat je het gevoel hebt dat het niet gaat , zoals je zou willen.
Ik was bang  en dan weer enthousiast om onderweg te zijn.
Maar er was niets ongebruikelijk aan de hand en het weer was nog steeds goed.
Wij moesten deze trek halen en daarna thuis gaan stomen.
Ik had er een goed gevoel bij, dat de trawl aan boord was en dat wij nu konden gaan.
Ik zei dat tegen de stuurman, maar hij vond dat wij nog wel een trek konden doen..
Ik liet hem dat doen en ik dook weer mijn kooi in..
Ik werd weer wakker om 05.45 uur.
Het schip slingerde wat en ik ging naar de brug.
Het woei nu vrij hard en mijn blik op het geheel, beviel mij niet.
Ik zei de stuurman ,  dat hij iedereen moest porren en dat de trawl zo vlug. mogelijk gehaald moest worden.
De wind kwam nu uit het NW met een kracht van 6 tot 7 BF..
Het weer werd steeds slechter en tegen de tijd dat wij het vistuig aan boord hadden en vast gesjord hadden,, was het al bar slecht.
Er zat niet veel vis in de kuil en ik zei de stuurman om het weg te spoelen , zodat de mannen van het dek af waren..
Ik zette de telegraaf op volle kracht en zette koers naar Dennis Head.
Tegen 11.00 uur was de wind naar het NNO gedraaid en er woei een fikse storm met windkracht 10.
e zee was gevaarlijk en het buiswater vloog over het schip, voort gedreven door de kracht van de wind..
Ik bleef op de brug, de gevolgen afwachtend, van wat er zou gebeuren..
Ik kon al zien, dat wij langzamerhand te zuiden van onze koerslijn kwamen, maar ik wilde de koers niet verder naar het oosten veranderen daar de zee dan meer op de BB zijde zou staan en wij waarschijnlijk zware stortzeeën zouden overnemen aan de BB zijde..
De Osaka was een goed zeeschip en zij lag er goed bij en nam niet veel water over.
Ik besloot dezelfde koers aan te houden en rechtstreeks naar Dennis Head te stomen, hopende dat het weer wat beter zou worden tijdens de overstoom,.
Toen wij ongeveer twintig mijl NW van Dennis Head waren, was het weer veranderd in een NNO storm met windkracht 10 tot 11 BF..
Wij probeerden ons geluk en ik nam de beslissing het schip te draaien met de kop in de wind en de vaart van het schip te verminderen.
Ik riep het kantoor op per VHF en vertelde hen de situatie en er was geen kans, dat wij op Donderdag nog aan de afslag in Grimsby konden komen.
Wanneer denk je dan binnen te komen, vroeg de reder.
En ik vertelde de reder dat het waarschijnlijk Donderdag avond zou zijn, voor de Vrijdag markt..
Hij maakte het mij duidelijk dat hij daar niet erg blij mee was en zij mij dat ik alles op alles moest zetten, om de afslag van Donderdag toch te halen.
Ik was woedend.
Wij lagen te steken in een NNO hurricane en alles waar hij aan dacht was, wanneer wij zouden binnen komen..
Ik zette de radio zo vlug als ik kon uit , voor ik nog iets zei.
Ik heb mij daar later niet voor verontschuldigd.
De volgende twaalf uur, waren wij bezig Dennis Head te ronden.
Een van de Ross trawlers die achter ook thuis stomend was en ook lag te steken, was door haar kantoor benaderd , wetende dat zij het tij niet konden halen, en de schipper verzocht werd om het toch te proberen voor de afslag van Donderdag.
Deze schipper liet hen weten dat hij het er niet over dacht, om het zelfs maar te proberen.
Toen wij eenmaal Dennis Head hadden gerond en richting Grimsby stoomde, ging alles beter.
Het weer zwakte behoorlijk af naar kracht 7 tot 8 en wij kwamen Donderdag avond binnen, voor de Vrijdag afslag..
De volgende morgen ging ik naar het kantoor en mij werd verteld dat onze vis er goed uit zag en dat de reis behoorlijk succesvol was.
Toen ik uitbetaald kreeg, wilde de reder mij zien in zijn kantoor.. Toen ik daar binnen kwam, schudde hij mij de hand en zei.... Een prachtige reis schipper.  Je bent uit een slechte situatie er goed uitgesprongen, jonge man.
Als u praat over het missen van de Donderdag markt, dan kan ik U wel vertellen dat ik onder dezelfde situatie, ik het niet weer zou doen. en per slot van rekening is het allemaal mijn verantwoordelijkheid  om toe te zien op de veiligheid van het schip en de bemanning, voor andere zaken..
Hij antwoordde..... U heeft gelijk, ga naar huis en  hebt een goede tijd, nu te binnen ligt. Ik zie je de volgende reis wel weer.
De volgende reis was Peter weer terug als schipper en ik was weer stuurman bij hem.
Het was nu al vijf jaar, dat ik op dat schip bij hem voer en ik heb er elke minuut van genoten..
Een paar reizen later werd ik door Henry Tailor benaderd of ik schipper wilde worden op de Hondo..
Zij was wel een wat kleiner schip dan de Osaka, maar zeker ook een goed zeeschip..
Wij vertrokken begin November en op de dag dat wij vertrokken stond er een Westelijke storm..
Het vistuig was uitgerust voor de visserij op makkelijke grond., voor de visserij op schol en tong.
Ik besloot dat wij zouden gaan vissen bij Flamborough Head en daar te gaan vissen op de hoek van de rotsachtige grond.
Zo ver als ik wist hadden er geen trawlers meer gevist sedert  mijn vriend Len schipper was bij de Thomas Robinson rederij..
Wij kwamen op de gewenste positie aan. maar het weer was nog steeds slecht met windkracht 8, maar wij waren dicht genoeg bij de wal om wat opperte te hebben en het was goed genoeg voor ons om te kunnen vissen..
Ik was behoorlijk verrast met onze eerste trek en wij vingen een goede vermenging van schol en wat andere vis.
Op de eerste reis, brachten wij 300 kits schol aan de wal.
Op de derde reis, visten wij daar met een de andere schepen van de rederij..
De schipper van dat schip vroeg mij om op de VHF radio  te komen op het kantoor kanaal.
Ik veranderde van kanaal en de schipper ging mij vertellen over een voorval dat plaats had gevonden toen hij binnen lag,
Hij had geen goed woord over voor de reder..
Over een paar dingen kon ik hem gelijk geven, maar was niet er gelukkig met de rest van het verhaal,.
Ik dacht ook dat het niet van pas kwam om zo'n gesprek te voeren op het rederij kanaal en ik maakte een excuus en beëindigde de conversatie,.
De volgende dag, vertrok dat schip naar huis en toen het schip weer in zee kwam was daar een nieuwe schipper aan boord.
Ik had ook zo mijn gedachten over de voorgaande schipper, die het de laatste maanden toch al niet zo goed had gedaan en met zoveel schippers zonder baan aan de wal, was het gemakkelijk om een keus te maken.,
Ik maakte nog twee reizen met de Hondo.
Toen wij op de 22e December binnen kwamen, ging ik naar het kantoor en was verwonderd om te ondervinden dat zij schippers omwisselden en ik was weer zonder werk.
Dat was geen leuk Kerst cadeautje,
Er was nu nog maar één andere rederij werkzaam in de visserij, daar Sir Thomas Robinson zijn bedrijf had beëindigd in 1975.
Mijn enigste optie was nu nog maar de British United Trawler rederij..
De situatie was hopeloos.
Het wachten op een stee als stuurman, was een hele lange zit en ik maakte twee reizen in vier maanden.
De visserij industrie was op sterven na dood..
Ik kon maar niet besluiten, wat ik moest gaan doen.
Ik dacht er over om ergens anders , buiten Grimsby mijn geluk te beproeven, maar ik was er niet zeker van waar dat moest zijn.
Gelukkig werd mij een stee aangeboden bij de BUT rederij als stuurman op de Ross Jaguar.
Het was een grote rust, dat ik kon leven van het geld van een uitkering.
Een paar maanden later ontmoette ik een vriend, die schipper was bij de H.L.Taylor rederij
Ik vertelde, dat ik verwonderd was, dat ik mijn ontslag gekregen had op de Hondo.
Hij zei... Ik kan jou vertellen, waarom jij daar de zak hebt gekregen.
Op een dag stapte ik het kantoor binnen en alle kantoor medewerkers zaten te luisteren naar de VHF radiobij een gesprek tussen jou en de andere schipper, die geen goed woord over had over de rederij.
Ik dacht terug in mijn gedachten, maar ik was er niet geheel zeker van, daar de rederij  mij nooit de reden had verteld, waarom ik ontslagen was.
Maar nu wist ik het, waarom.

Wordt vervolgd

[vreemdeling]

Noordover 71

De volgende anderhalf jaar was ik stuurman op de trawler Ross Jaguar met schipper Dennis Speck.
Wij hadden een goed schip volk en wij verdienden goed.
De schipper had veel ervaring met de visserij op de Papa Bank.
Deze bank strekte zich uit over een groot gebied en de ondiepe wateren aan de bovenkant van de bank waren erg hard en rotsachtig, met hoge verhogingen op de zeebodem.
Het vissen op de top van de bank was goed, als er vis was,
Soms kwam er zonder schade vanaf, maar over het algemeen was er veel boetwerk  te doen..
Als er geen vis was, zouden de netten bij iedere trek gescheurd zijn en dat waren de pogingen niet waard
De grond aan het oosten van de Papa Bank, ofschoon wel hard, was toch gemakkelijker, om op te vissen.
Aan de westzijde van de bank was weer dieper water.
Vissende langs de west kant van de bank was daar ook harde grond, maar niet zo slecht als aan de top van de bank..
De vis op en rond de Papa Bank was meestal van goede kwaliteit kabeljauw en schelvis en vrij vaak
trekken met veel haai.
Aan de west kant van de bank had schipper Dennis zijn favoriete trek. en hij noemde het zijn leng trek.
Een geul liep daar van noord naar zuid en de beste tijd om daar te vissen was van vanaf 09.30 uur tot na de middag maaltijd , dus wij visten in de nacht van oost naar west over de noordzijde van de geul en zorgden er voor dat wij rond 09.30 uur klaar waren om in de geul te gaan vissen..
Wij vingen  twintig tot dertig manden haai
Toen Dennis om 06.30 uit zijn kooi kwam, was hij er niet gelukkig mee om de vangst van haaien te zien.
Hij loste mij af en ik liep naar achteren voor mijn ontbijt en dook er na mijn kooi in.voor wat slaap.
Rond 10.00 uur werd ik weer wakker en Ik ging naar de kombuis en haalde daar twee mokken thee en nam ze mee naar de brug.
Het was een prachtige dag, de zon scheen en de zee was zo vlak als een meer..
Ik vroeg Dennis of het goed was dat ik op de brug bleef, om te kijken hoe hij deze trek deed..
Hij gaf er niet om en ik bekeek hoe hij viste.
Op de echometer was vis te zien, dicht bij de grond en Dennis zei mij dat deze tekens van haai waren en wij sleepte nog een uur langer om te kijken of er ook nog leng was en dat wij niet te veel haai zouden vangen..
Haai zwemt in grote scholen en als je met het net in zo'n school terecht komt, kan je heel gemakkelijk je net verspelen door het gewicht van de vis.
Toen wij naar het zuiden door bleven vissen in de geul, zagen wij nog meer merktekens van vis en Dennis wees ze aan  en vertelde mij dat het de merktekens van leng waren.
Hij besloot nog een uur door te vissen en dan pas te gaan halen.
Ik ging naar achteren en wij haalden om 12.30 uur.
Om 12.45 uur ging ik naar het achter dek om te kijken of het net naar de oppervlakte kwam..
Ik zag twee haaien die aan de voorkant van het net in de mazen verward waren, wat altijd een teken is dat er altijd wel wat haai in het net zal zitten..
De onderpees met de bobines werd aan dek gehieuwd.
Toen de bobines op het dek vielen, probeerde het gewicht van het net, weer de bobines overboord te trekken.
Wij sjorden de onderpees vast zodat zij op het dek bleven liggen, maar er was nog niets te zien van een leng, die meestal wel boven komen drijven..
Er waren wel veel bubbels te zien, die uit het net omhoog kwamen.
Toen de bemanning begon om het net omhoog te trekken, kwam het net geleidelijk en langzaam aan de oppervlakte.
Het hele net van de kuil tot aan de verschansing van de trawler zat vol vis, allemaal haaien en leng.
Het drijfvermogen van de leng wat net voldoende om het net naar de oppervlakte te brengen.
Het was een fantastisch gezicht,   
Wie weet, hoeveel vis er in dit net heeft gezeten,
De grootste vangst, die ik tot nu toe gezien had, was dertien pak kabeljauw, wat ongeveer gelijk staat met 390 kits vis. toen ik nog op de Northern Jevel was.
Er bleek nog veel meer vis in dit net gezeten te hebben, toen het aan de oppervlakte dreef,
Toen gebeurde het ergste,
Daar de lucht uit de leng werd geperst., begon het net langzaam te zinken, eerst de kuil en langzamerhand de rest.
Het zonk tot al het gewicht van de vis kwam te hangen aan het net en de onderpees met de bobines en begon het langzaam weg te trekken.
Er was niets wat wij er tegen konden doen.
Het pure gewicht scheurden het net en zonk langzaam naar de bodem van de zee, hartbrekend om dat te zien en bitter teleurstellend voor iedereen.
Door ik weet niet welke reden, vingen wij alleen maar haai, toen ik bij Dennis voer.
Je kon er je geld onder verwedden, dat wanneer ik op de brug stond voor mijn wacht, wij gegarandeerd weer een kuil vol haaien hadden.
Dennis begon wel eens te vloeken en zei,,, Kan jij niets anders dan haai vangen?.
Zelfs de bemanning begon mij de bijnaam de geven van ... Haaien Jim.

Op een reis, toen de visserij er slap was, had Dennis er in eens genoeg van en toen rond 22.00 uur het dek opgeruimd was, besloot ik hem wat eerder af te lossen.
Ik ging naar de brug en zei hem, dat ik zijn wacht zou overnemen.
Hij had niet veel meer te zeggen en ging weg en dook de kooi in.
Hij was pas slechts een half uur weg, toen wij door een plek visten, waar veel tekening van vis was.
Ik bleef in dezelfde koers door vissen, tot wij door die plek heen visten en draaide het schip daarna snel om, en viste terug in dezelfde richting en weer door die plek heen.
Wij deden dit drie keer en wij haalden om 13.00 uur.
Toen het net aan de oppervlakte kwam, waren er tekens dat het een goede trek zou zijn en toen de vis op het dek lag, waren het vier pakken met grote schelvis..
Ik zette het net zo spoedig mogelijk weer uit en sleepten nog eens zo´n twee en een half uur..
De tekening van vis was nog steeds zichtbaar en wij vingen nog eens drie pakken.
Ik riep Dennis om zes uur.
We hadden het dek vol vis liggen.
Ik was er trots op mijzelf en kon niet wachten , hem te vertellen wat wij gevangen hadden. Gedurende de vroege uren van de morgen was de wind behoorlijk toegenomen en nu woei er een stijve bries..
Dennis kwam op de brug en keek uit het raam naar de vis, schudde zijn hoofd en zei tegen mij.. Verdorie Jim, wat is er gebeurd, als wij weer zo´n grote trek scheep zetten, hebben wij geen ruimte meer om de vis te bergen.
Ik dacht, dat hij wel blij zou zijn, maar hij zei nooit... dat heb je goed gedaan of iets dergelijks
Ik dacht zeker, dat het op zijn minst, wel een borrel rum waard was.
Ik verliet de brug en dacht bij mijzelf..... armzalige klootzak..
De laatste paar reizen had Dennis het niet zo goed gedaan en wij maakten een paar slechte reizen.
Toen wij binnen kwamen waren wij verwonderd dat de rederij hem de zak had gegeven.
De Henry Tailor rederij  was in Juni 1980 met de visserij gestopt en er waren nu voldoende schipper beschikbaar..
Onze volgende schipper was Peter Brown, maar ik hield het nas een paar reizen voor gezien.. Terwijl ik aan de wal was, brak Peter het besomming record van de midden water vissersschepen.
Mij werd verteld dat de rederij geen enkele stuurlui, een baan als schippers wilden geven, omdat er voldoende goede schippers aan de wal liepen..
Ik was daar niet zo blij mee en ik kreeg er genoeg van om stuurman te zijn.
Dit was de laatste vloot van zijtrawlers die van uit Grimsby visten, dus je kon nergens anders heen.

wordt vervolgd

[vreemdeling]

Noordover 72

Een paar reizen later stopten wij met de visserij daar het weer was erg slecht was.
We hadden het vistuig aan boord en alles was goed vast gesjord en alleswas goed opgeborgen ,daar wij erg slecht weer op de thuisreis. verwachtten..
Ik loste de wacht af om 03.00 uur.
Het weer was toen zeker kracht 10, met uitschieters tot kracht 11.
Wij stoomden een OZO koers richting Dennis Head.
De wind was WNW met de zeegang recht van achteren.
Het was echt een zeer slechte nacht..
Er liepen hoge golven langs ons heen.
Wij hadden maar enkele lichtpunten op het voordek, buiten de navigatie verlichting en verder was het een dichte duisternis.
Het raam aan de voorkant van de brug stond open en ik keek uit op het voordek..
Het schip voer prachtig voor de wind en slingerde niet veel, daar de wind recht van achteren in kwam.
Toen ik daar zo stond te kijken, vlogen er witte vlokken over het stuurhuis..
Ik dacht dat het begon te sneeuwen, want het was nog Januari en wij hadden af en toe ook wat sneeuwstormen gehad, wat helemaal niet ongebruikelijk was.
Plotseling was er een hoop gekraak op de achtersteven en ik kon voelen dat de achter steven uit het water werd getild..
Wij waren belopen door een stortzee.
Wat ik dacht, dat het sneeuwvlokken waren, was de schuimlaag die van de top van de golf, over het stuurhuis werd geblazen.
De golf stortte zich op het achterdek, sloeg de reddingboot in elkaar en rukte de ventilatie koker weg, waardoor het water binnen stroomde in de accommodatie op het achterschip..
De golf stortte zich ook op de deuren van het stuurhuis, die gelukkig naar buiten openden en  vrij stevig waren.
Als zij niet stevig waren geweest, waren de deuren zeker ingeslagen en het zeewater had het stuurhuis binnen gelopen en waren wij in ernstige moeilijkheden geraakt..
De drie personen die op dat moment in het stuurhuis waren, waren er hoogst waarschijnlijk uit gespoeld en zouden verloren zijn geraakt
De zee overspoelde ook het stuur huis en hierdoor stroomde ook veel water door de schoorsteen de machinekamer in..
Ik had de ramen van het stuurhuis reeds gesloten en als ik er door naar buiten keek, zag ik een grote muur van water en gedurende  een paar seconden, was de brug geheel onder water.
Toen de golf over  de brug stroomde, zag ik mijzelf kijkend naar de achterkant van een toren hoge golf, toen zij op het voordek was aangeland..
Het plotselinge gewicht van al dat water, duwde de kop van het schip  nog eens extra de zee in.
Het was schrikbarend,, ik dacht echt dat het schip onder water zou verdwijnen.
Ik rende naar de telegraaf en seinde te machinist, dat hij de machine moest stoppen.
Daar de machine stopte,, kwam de schipper naar de brug gerend en vroeg mij, waarom de de machine had laten stoppen..
Ik schreeuwde... Kijk dan naar buiten.
Hij kon het niet geloven, wat hij toen zag.
Het gehele voorschip stond onder water en je kon alleen nog maar het hekwerk zien van de buiskap en de rest van het voordek was compleet onder water
Verdomme... was alles wat hij nog te zeggen had..
Ik hoef u er niet op te wijzen, dat het verschrikkelijk was.
Ik was doodsbang.
Het leek wel een eeuw te duren, voor het schip ging schudden en zichzelf uit het water tilde..
Eerst kwam het hekwerk van de buiskap in zicht en geleidelijk liep het water van het voordek af. en terug in zee in,over de verschansing..
Een ding was er in ons voordeel, dat het schip geen slagzij kreeg.
Zij was in deze hele episode erg recht blijven liggen en wij waren zo fortuinlijk dat de golf zich recht op het achterschip had gestort..
Ik ben er heilig van overtuigd, als deze golf ons dwarsscheeps had geraakt, zij ons om had gegooid en waren wij zeker gezonken..
Toen het water weer was weggelopen , zette de schipper de telegraaf weer op halve kracht. Ongeveer 10 minuten later kwam de eerste machinist op de brug.
Hij was echt door en door nat en rapporteerde dat de vullingen vol water stonden en de hutten ook overstroomd waren.
Hij startte de pompen om het water weg te pompen.
Een praatje over een nacht, om altijd te blijven herinneren,
Het was zeker een nacht, ....   die je je leven lang zal blijven herinneren.

Drie maanden later had ik er genoeg van.
Ik was gedesillusioneerd en in zag geen toekomst meer in de visserij.
Ik had er erg over nagedacht, maar wat kon ik er nog aan doen.
Ik had geen ervaring in een ander beroep
Alles wat ik ooit geleerd had, was visserij en ik aarzelde sterk om de visserij te gaan verlaten.
Op 12 December 1980, op een leeftijd van twee en veertig jaar en met een zwaar hart, monsterde ik af van de Ross Jaguar en wandelde ik het BUT kantoor uit..

Ik hield mij de volgende drie jaar bezig met een mobiele vishandel en ik vond het nog leuk ook,. Het was goed om het gewone publiek te ontmoetten en gedurende een paar jaar liep het werk goed tot andere ook iets dergelijk begonnen..
Ik kreeg in mijn werk alleen nog maar te horen, dat twee dagen eerder iemand ander langs was gekomen, die goedkope diepvries vis had verkocht.
Mijn klanten begonnen mij te vragen, waarom ik mijn vis ook niet goedkoper kon aan bieden.
Ik kon zien, dat het zo niet langer kon duren en ik verkocht het, toen ik nog een handel kon verkopen.

wordt vervolgd

[vreemdeling]

Noordover 73

Ik keerde terug op de visserij en het was op 28 November 1984, toen ik op de trawler Ross Jackal kwam te varen.
Zij was een van de gelukkige schepen, die nog steeds in de vaart waren en ik voer negen maanden op dit schip.
Er waren ongeveer tien van dit soort schepen, de Cat klasse genaamd, die nog steeds in de vaart waren, maar zij waren de laatste schepen, die nog de haven verlieten.
De andere schepen waren allang gesloopt, of naar de olie en gas platformen gestuurd als standby schepen..
Onze verdiensten waren vrij goed, omdat er vraag naar vis was, omdat  slechts een paar trawlers nog visten vanuit Grimsby..
Op onze beste reis, zetten wij  1500 kits goede kabeljauw en schelvis in de afslag en maakten wij een besomming van £ 56.900.
Dit was de beste besomming die ooit werd gemaakt door een zijtrawler.
Ik de loop van de tijd legde de reder nog een paar schepen op, tot wij nog het enigste overgebleven schip waren
De reis voorafgaande aan onze laatste reis, had ik wat problemen met een douane officier.
Toen wij de haven binnen kwamen, liet de man die de sluis bediende, ons weten, dat de douane uit Hull ons stond op te wachten.
Toen wij aan de afslag meerden, sprongen de douane ambtenaren aan boord..
Drie ambtenaren gingen naar de brug, vier gingen naar het achterschip en één bleef op het voordek staan..
Ik stond op het voorschip om het schip te meren en de trossen op te schieten..
Toen ik van de ladder af kwam op het voordek, zat deze douane ambtenaar op zijn knieën, om een van de bemanningsleden zijn plunje zak te onderzoeken..
Ik werd hartstikke kwaad.
En wat denk je verdomme wel wat je aan het doen bent. vroeg ik hem.!
De ambtenaar draaide zich om om mij aan te kijken en ik was verbaasd om een vrouwelijke douane ambtenaar te zien.
Zij moet toen vast een van de eerste vrouwelijke ambtenaren zijn geweest.
Ik had nog nooit eerder een vrouwelijke douane ambtenaar gezien.. I
Ik vroeg haar, hoe zij er over dacht, wat zij aan het doen was..
Ik doe mijn werk om de bagage van de bemanning te controleren, antwoordde ze.
Nu werd ik pas echt kwaad op haar..
Weet u niet dat wanneer deze schepen de haven binnen komen op hun laatste reis, dat al deze mannen dan zonder werk komen ?
En het enigste waar zij dan naar moeten uitkijken is dat zij maanden lang werkloos zullen zijn en misschien wel voor jaren..
En jij moet van deze mannen hun bagage doorzoeken of zij soms wat sigaretten bij zich hebben. Waarom ga je niet naar de Royal haven en pakt daar een waardevol persoon die misschien drug smokkelt of een of andere gemene stof.
Het enige wat je nu aan het doen bent, is dat je misschien een honderd tal sigaretten zult vinden of een paar pakjes tabak, terwijl in de Royal dok haven iemand van boord komt met drug of met honderd duizenden sigaretten,.

Wie bent U eigenlijk , vroeg zij mij.
Ik ben de stuurman, zei ik haar.
En waar is uw bagage ?
Daar, in mijn hut op het achterschip..
En waar zijn uw sleutels van uw hut ? Hier, en ik gaf ze haar en vertelde haar ook dat zij de sleutels na afloop aan de wachtman moest geven.
En kan ik jouw hut doorzoeken ?
Ja, dat kunt u , maar wees er van overtuigd dat je de hut zult verlaten zoals je er binnen gekomen bent.
En geef de wachtman de sleutels, voor je weg gaat..
Maar tussen haakjes, U zult niets vinden, want ik rook en drink niet..
 Als ik dat wel zou doen, dan had ik hier niet gestaan om u zoveel verdriet te doen..
Maak je maar geen zorgen, als er iets in uw hut is, zal ik het vinden en dat is een ding wat zeker is.

De volgende morgen, toen ik weer naar het schip ging om bij de lossing van de vis te zijn, vroeg ik de wachtman of de douane in mijn hut was geweest en mijn hut had door zocht..
Nee, zij kwam wel  rechtstreeks naar achteren en gaf mij de sleutels en heeft zich verder helemaal niet met je hut bemoeid..
Goed gedaan, zei ik, want als zij mijn hut had doorzocht had zij zeker 4 flessen sterke drank hebben gevonden en 500 sigaretten, onder de schuif laden in mijn hut.
Dan ben je een geluksvogel, zei de wachtman..

Tijdens de reis was ik aan dek uitgegleden en had mijn rug bezeerd. Het was de vorige reis ook al eens gebeurd, maar op de morgen dat wij binnen kwamen had ik er erg veel last van..
Ik ging naar de scheepagent en vertelde hem dat ik naar de dokter wilde,
Hij ging met mij mee.
Na het onderzoek zei de dokter dat ik niet mee mocht op de volgende reis..
Ga toch maar mee, zei de agent  en neem er je gemak van tijdens de reis, want het zal toch de laatste reis zijn, .
Ik vertelde hem, dat ik dat niet zou doen, want dat vond ik niet eerlijk tegen over de rest van de bemanning., maar hij was wel zo eerlijk om de toe te geven, dat als ik weer zou vallen of mijn rug bezeerde,, het waarschijnlijk meer kwaad zou doen dan goed..
 
Toen het schip weer binnen kwam, , was ik aan de haven, om haar laatste binnen komst te zien.
Het was een droevig gezicht, om de mensen van boord te zien komen met hun volledige zee uitrusting,
De enige andere mensen die haar binnenkomst zagen, waren de wachtman en de scheepsagent..
Er was niemand van de rederij
Je had misschien wel gedacht dat er één van de reders aanwezig zou zijn bij de binnen komst,
Maar nee,
Dat is nu alle dankbaarheid die zij voor je hadden, na al die jaren op zee.
De mensen, die hun leven riskeerden om geld te verdienen voor de rederij en nu een kille toekomst in het vooruitzicht hadden van in de rij te staan voor een WW uitkering..
Zij kenden geen andere beroep en er was geen ontslag compensatie, daar zij beschouwd werden als tijdelijke arbeidskrachten.
Er was sprake van, dat de regering de mannen zouden omscholen en ze zouden helpen met het vinden van banen,maar ik heb nooit gehoord dat er een persoon werd omgeschoold .
Dit was het dan.

Op 11 Juli 1985, de dag nadat de Ross Jackal binnen kwam, werd er een vergadering georganiseerd door Dolly Hardy, in het Darley Hotel op Grimsby Road., die jaren lang voor de visserlui gevochten had voor een compensatie,
Er was een goede toeloop met een gehoor van 150 visserlui.
Hierbij werd vastgesteld, dat er zou worden doorgevochten voor compensatie van de visserlui..
Dit gevecht is nog steeds gaande en het is een nationale blamage voor de regering geworden, hoe zij de visserman behandeld hadden..