Herinneringen deel 3

[J.H.]

6-Eyemouth, al de weduwen met hun kinderen van Eyemouth

[J.H.]

St. Abbs, weduwen met hun kinderen

[J.H.]

8-Eyemouth

[vreemdeling]

 Wat is de waarde van de vis ....
        De levens van de mannen die ze hebben gevangen  !
   De angst van de vrouwen, die voortdurend op hen wachtten !
        Hun tranen, als zij geleerd hadden hoe hun mannen waren omgekomen !!!
   
Dat zijn de kosten van uw vis .

                                                Stephen Brewster Daniels
 

[vreemdeling]

Jan,
Je hebt er weer een prachtig geheel van gemaakt..
Bedankt !
Cor.

[vreemdeling]

De Missie.

Voorwoord

Er wordt op de deur geklopt van een kleine terrasvormige woning.
De vrouw schuift het gordijn op zij om te zien wie er op de deur klopt en zij herkent de man en mompelt in zich zelf... Het is de man van de Missie.
Met de drie karig geklede kinderen, hangend aan haar rokken , opende zij de deur, om hem te begroeten., want zoals gebruikelijk heeft hij twee verschillende snoepjes in zijn zakken.
Maar zij herinnert zich met schrik, dat zijn  gewoonlijke glimlach van zijn door de zee doorgroefde gezicht ontbreekt, maar in plaats hiervan is zijn  gezicht nu afgetobd en verbeten.
Zij brengt hem in de schone maar spaarzaam gemeubileerde voorkamer, wetend, zelfs voor zij haar lippen kan vormen om iets te zeggen, dat de storm van drie dagen geleden, haar kinderen vaderloos heeft gemaakt en .......zij zelf nu weduwe is.

In het laatste gedeelte van de negentiende eeuw, was dit een alledaagse gebeurtenis, want de jaarlijkse te betalen tol was zwaar op de trawler vloot en de gezin toekomst was grimmig, met de Missie, die haar best deed om mentaal te helpen, ook geestelijk en ook tot een beperkte mate financieel.
Veel te veel kinderen moesten worden ondergebracht in weeshuizen en de weduwen veroordeeld tot een leeg en ontheemd leven, achter latend.

De Missie, ja maar, welke Missie,.... want er waren drie belangrijke Missies in Great Yarmouth,.tot aan de oorlog van 1939, het begin van de 2e W.O.
Je had de "Missie voor Zeevarenden ", die gesteund werd door de Engelse Kerk..
Je had verder de "Britse Zeevarenden Sociëteit", geholpen door de vrije kerken en de  "Koninklijke Nationale Missie voor  de Verre Visserij Vissers.", die geen bepaalde verwantschap hadden, die alleen belang hadden in het welzijn  van de visserman en hun gezinnen en de christelijke principes.
De naam alleen al, was al een mondvol en werd gewoonlijk plaatselijk afgekort tot de letters K.N.M.V.V.V. of er werd alleen maar Missie gezegd., want in Gorleston aan zee, was de basis, waar de smacks en  hospitaal schepen werden onderhouden, gerepareerd en vanuit deze havenplaats  werkten.
De eerste van de drie Missies had gewoonlijk een gewijde geestelijke in dienst, maar elk van de andere twee sociëteiten handhaafden een Haven Missionair of een religieus persoon., gebruikelijk een speciale leek en een voormalig zeeman. maar het was de K.N.M.V.V.V, waar de visserlui van de woongemeenschap, voornamelijk naar keken.

Op de dagen in het verleden dat er gevist werd, luisterden de families aan de wal naar de visserij band, waarop zij de mannen konden horen en daar een directe communicatie met de wal illegaal was. konden slimme schippers toch gecodeerde boodschappen naar thuis sturen, zoals.... wanneer zij zouden binnen lopen om de gevangen vis te verkopen..
Tegenwoordig hebben alle schepen directe verbindingen met de wal en ook nog per mobiele telefoons en is het gevoel van afzondering, niet zo groot als voorheen..
Het kan niet schelen of zij aan de west kant van de Shetland eilanden visten, waar de wind direct uit het gebied van de Pool cirkel kwam, met een deining zo hoog als een huis, zonder gestoord te worden op de gehele weg vanaf Amerika, door enige hindernis.
Of in de Noordzee, waar het water ondiep is en regelmatig verward was.
Zij bevonden zich nog steeds op een schip, alleen op zee, hun werk doende, nu met de wonderen en krachten van de moderne technologie in hun vinger toppen, maar zij zijn overgeleverd aan de goedheid van de natuur, goed en slecht, wat over hen heen gestort kan worden, ofschoon zij dankbaar zijn, dat de moderne condities aan boord en bij het werk, het leven een stuk eindeloos gemakkelijker heeft gemaakt, dan het voorheen was,  voor hun vaders en grootvaders.

Binnen een paar meer jaren  zal de exploratie en exploitatie van de Noordzee gas bronnen vanuit Great Yarmouth beginnen en langzamerhand zullen de rustige met onkruid begroeiden kaden weer tot een nieuw leven komen en met de komst van de boortorens, kwam ook de vraag naar stand-by schepen voor deze torens en veel van de Lowestoft trawler werden voor deze stand-by diensten omgebouwd, met ervaren mensen, om deze schepen te bemannen.
Een andere vraag naar ervaren mensen was op de bevoorrading schepen
Deze "Dienstmeiden voor het vuile werk ", bezorgen ieder stukje uitrusting, materiaal en voorraden 24 uur per dag, 7 dagen per week en 365 dagen per jaar, voor de industriële behoeften.
Met de ondergang van de haring visserij en de gedwongen vermindering van de trawler vloot, vormden deze schepen vanzelfsprekend een nieuwe bedrijfstak voor de visserlui, van de belangrijke vissers havens.
Dit is het werk, wat Paul nu doet. Een maand op zee en een maand aan de wal.
Zeewachten van 6 uur op en zes uur af.. maar zoals iedereen aan boord van zijn schip en alle andere schepen,  is hij 24 uur per dag beschikbaar.
Paul's verleden heeft een lange nautische traditie,
In de visserij, bij de koopvaardij, Trinity House en de Koninklijke Marine., zodat je bijna kunt zeggen, dat hij zout water in zijn aderen heeft..
Zijn vader groeide op, aan boord van een stoom haring drifter en behaalde zijn stuurman diploma tijdens de oorlog van 1939 tot 1945 en werd later schipper op drifters en trawlers,  uit Great Yarmouth en Lowestoft..
Zijn beide oudere broers verlieten de school op 15 jarige leeftijd, werden van een uitrusting voorzien en gingen naar zee op haring drifters en op dezelfde leeftijd volgde hij uit noodzaak dezelfde koers.
Het algehele familie leven van de meeste mensen in  East Anglia, draaide om het visserij seizoen..
De Westwaartse reizen in de lente, de Schotse visserij in de zomer  en de Thuis visserij in het najaar, zodat het niet verwonderlijk was, dat de jongens allemaal naar zee gingen en de gecompliceerdheid van de zeevaart maakte tot een tweede natuur.

Komend uit een niet varende familie, ofschoon mijn over grootvader schipper / eigenaar  was van een trawler smack( type schip ),heeft de Missie mijn vroegere leven gekenmerkt, tot dat een serieuze jonge kapelaan van de St. Andrew Kerk de eerste inleiding maakte,
Als deel van zijn opleiding voor de kerk moest hij een zomer mee op een van de Missie schepen die vanuit Gorleston werkten en de ervaring die hij op deed, was een onuitwisbare indruk die bij hem achter bleef..
Hij startte een jongeren groep voor jongens en meisjes en noemde de groep het "Jong Leven "met bijeenkomsten op de zondagse namiddag, in de boven zaal van de Missie Jubileum Hal aan de Hoogstraat, het gebouw met zijn hoge toren, wat op een vuurtoren leek, die altijd mijn interesse had gehad, omdat ik mij romantisch voor kon stellen dat ik over de zee uitkeek vanaf haar hooggeplaatste balkon..
De Missie versierden ook de St. Andrew Kerk voor de jaarlijkse "Visserman Dankdag " en verzorgde ook een groot gedeelte van de eredienst..
Vele jaren later kwam ik ook  over de gastvrijheid van de  Scrabster en Lowestoft Missie's te weten, maar het is vanaf dat moment, dat ik Paul leerde kennen.
Toen Paul voor het eerst zijn gedachten kenbaar maakte om over de Missie te schrijven, vonden wij een ander aanspreekpunt, omdat ik merkwaardige wetenswaardigheden sedert jaren had verzameld, met het idee, om eens iets te schijven, toen ik het nog niet zo druk had.
Vanaf toen, na vele, vele uren van onderzoek en pogingen om Paul het gebruik van een potlood naar pen, naar een type machine en een computer  bij te brengen..
Dit kleine boekje is zijn werk en in mindere maten mijn Dankzegging  aan de Missie

Stephen Brewster Daniels.
Great Yarmouth , April 1988

Wordt vervolgd

n.b.
Zie ook  antwoorden no, 272 en 273
Dezelfde persoon

[J.H.]

Gorleston , High Street- The Royal National Mission to Deepsea Fishermen-R.N.M.D.S.F. Queens Memorial Building or Jubilee Institute

[J.H.]

Mission ship Lo-237-Thomas Miller, 1906-1937-

[J.H.]

Mission Ship LO-77-Alice Fisher, 1891-1927

[J.H.]

Mission Ship Strathcona, 1898-1922, in Newfoundland

[J.H.]

Mission ship LO-406-Ashton, 1836-1930.Op de boeg van de schepen stond : Preach the World --Heal the Sick

[vreemdeling]

Missie No.2

Vervolg

                                        Trawl- en de combinatie visserij,

We'll go to the Knoll or Tea Kettle Hole,
And anywhere else in the sea.
We"ll mind the trawl-net
Whilst the owners a-bed
But none of your "fleeting "for me.

Wij willen naar de Knoll gaan of naar de Thee Ketel  Gat
en overal elders op zee.
Wij passen wel op het trawl net
Terwijl de reder ligt te slapen,
Maar ik wil niets te maken hebben met de combinatie visserij

Om meer inzicht te geven van het hoe en waarom de Missie voor de Verre Visserij Visserlui, zich ontwikkelde, is het nodig om enige feiten samen te vatten over de visserij industrie en haar vooruitgang gedurende de jaren rond  het midden van 1800.
Het heeft niet de intentie de hele visserij tak te beschrijven, daar dit al uitstekend door anderen is gedaan, door meer gerespecteerde schrijvers, maar om een kort overzicht te geven als een introductie naar de oprichting van de Missie.

Na de oorlog met Frankrijk, die eindigde in 1815, ondervond het land een geweldige opleving in de handel en een toenemende bevolking om te voeden..
Ofschoon de Well smacks en trawler smacks in de Noordzee en kusten van Engeland jaren gevist hadden om de lokale markten te bevoorraden, nam de vraag naar vis snel toe.
Om aan deze vraag te voldoen , waren de visserlui  gedwongen om meer effectieve en lucratievere visserij methoden uit te oefenen,
De boomkor  werd als een ideale oplossing  voor dit soort werk bevonden.
Ofschoon deze visserij methode niet geheel nieuw was, was zij reeds zo'n drie honderd jaar eerder of nog eerder of zo, in gebruik genomen.
De  verhoogde efficiëntie voor de vervanging van de Well smack, daar deze schepen steeds groter werden, hadden zij een groter vermogen nodig, om het slepen van deze grote en zware netten te kunnen realiseren..
Door alleen maar in de Noordzee te vissen met deze trawlnetten, met deze trawl smack mensen, waren zij in staat geweest om langzamerhand iedere geul, trog of bank en verdere geheimen op de bodem van de zee, te leren.
De eerste echt reële zeekaart van de zeebodem werd niet voor 1847 gedrukt. maar het werd toch door de visserlui beschouwd als een matig goed gebruik voor hun doeleinden.
Met de ontdekking van de Silver Pits in 1837, ervoer de Noordzee visserij  een opleving en het volledige potentieel van de boomkor trawl kwam tot haar recht.
Maar het verhaal achter de ontdekking van de Silver Pits is als volgt.
Schipper William Sudds uit Ramsgate was vissende vanuit Scarborough,  in samenwerking met andere smacks. tot zij door een storm uit elkaar werden gedreven..
Toen het weer verbeterde, zette hij zijn trawl uit en vond een onderwater geul van vier en twintig mijl lang en van één tot twee mijl breed.
Toen hij zijn trawl scheep haalde, zat de kuil vol met vis,  met ongeveer 2000 paar tongen.
Verhalen over deze vroegere geheime schat werden al heel snel rond verteld en de trawlers van overal langs de kust, spoedde zich naar deze plek  voor een rijke vangst.
Zoveel vis werd er gevangen, dat als de kuil boven water kwam het op een zilveren zak leek en daarom werd deze plaats voortaan Silver Pits genoemd.
Met deze ontdekking, werden andere gebieden rond de Dogger Bank onder voorbehoud uitgeprobeerd, om te zien wat het resultaat zou zijn en deze pogingen hadden een behoorlijk succes..
Zo goed zelfs feitelijk, dat al spoedig visserlui en hun gezinnen zich verplaatsten naar de havens aan de oost kust,  vanuit andere gebieden, zoals Devon en Cornwall, om dichter bij de rijke oogst van de Dogger Bank en de Noordzee te zijn.
Binnen twintig jaar was de vloot van trawlers gegroeid. Gemiddeld met twintig voud in de havens van Great Yarmouth en Lowestoft, Hull en Grimsby.
In Yarmouth alleen al was de vloot van ongeveer 10 a 15 schepen in 1850 gegroeid tot 400 schepen in 1875 ( 100 smacks in Yarmouth in 1861 tot 606 trawlers in Yarmouth in 1887)
Dit was in toevoeging met de haring vloot,  die al reeds bestond.
Gelijktijdig met de groei van de vloot, werden ook de schepen groter met een gemiddelde  van 40 voet lengte en 25 ton laad vermogen in 1850 , tot ongeveer 70 tot 80 voet lengte en 80 ton laadvermogen in 1880..
Maar dit is slechts een gedeelte  van het verhaal om vis te vinden en te vangen, ofschoon het een harde en gevaarlijke baan was, was dit relatief het gemakkelijkste deel..
De voornaamste zorg, ten gevolge van het feit dat de trawlers nu grotere afstanden moesten overbruggen in hun zoektocht naar meer vis, was , hoe houden wij de vis in een verse conditie. Jaren achtereen was de Noordzee bevist door Well smacks, die gebruik maakten van een beug en
 hand lijnen.
Deze smacks hadden een afgesloten ruimte met gaten in de bodem van de huid, zodat het water naar binnen en buiten kon spoelen en hier is ook de naam "Well "smack afkomstig van
 ( Well = bron, beun of put )
Als de beug werd binnen gehaald en de vis van de haken werd afgenomen, werden zij vlug in de beun gegooid waar zij een behoorlijke tijd levend konden worden gehouden.
Als de smacks in de havens terug keerden, werd de vis uit de beun gehaald en verkocht en omdat bij aankomst in de haven de vissen nog levend waren, kon de vis niet verser zijn en hierdoor werden er  top prijzen voor de vis betaald.
In de lagere gebieden van de Thames werden speciale vijvers gebouwd, waar de schepen hun nog levende vis konden lossen en van hieruit weer naar zee vertrokken, hun vis daar achter latend, om te worden getransporteerd naar de markten stroom opwaarts en wanneer er vraag naar was.
De grote schaduwzijde  van dit systeem was, dat de echte verse vis in top conditie de bewoners kon bereiken, die in de radius van de havens woonden en die bezocht konden worden door de vishandelaren, die meestal paard en wagen gebruikten voor het transport,
Verder land inwaarts was verse vis zeer moeilijk te verkrijgen en de bevolking vertrouwde hoofdzakelijk op gerookte vis, zoals kippers, schelvis, kabeljauw of wijting of vergelijkbaar gezouten of stokvis, zoals het gewoonlijk werd genoemd..
Daar de steden en dorpen en haar bewoners in de Midlands en andere delen van het land zich uitbreidde,vergrootte de vraag naar vis, als een goed degelijk stuk voedsel en hoe verser hoe beter voor de meer succesvolle inwoners.
En stokvis voor de minder bedeelde klasse.
Zo breidde de spoorwegen zich uit over het land met hun trein verbindingen en meer markten bereikbaar maakten, wat ook de vraag naar vis vergrootte.
Het meest belangrijkste probleem was om de vis in een goede conditie te houden op hun tocht naar de markten en Samuel Hewitt van de Barking en Gorleston Short Bleu vloot, experimenteerde in het midden van 1800 met het bewaren van vis in ijs, zowel aan boord van de schepen op zee en op hun lange weg naar de markten, landinwaarts.
Het idee om ijs te gaan gebruiken als conserveringsmiddel was in het geheel niet nieuw daar het al jaren werd gebruikt in Engeland en andere landen.
Het experiment was een succes en al spoedig werden er  ijs huizen gebouwd, met hun rieten daken en dikke muren, in en rond de haven plaatsen..
Het ijs zelf , werd verzameld van de bevroren  moerassen van Essex, de Broads van Norfolk en Suffolk en het werd zelfs geïmporteerd vanuit Noorwegen.
De voorraad in de ijs huizen werd in de winter opgebouwd, waar het bleef liggen tot het nodig was, zelfs gedurende de hete zomers.
Bij het aanbreken van de 2e helft van de 19e eeuw werden de problemen om de vis in een redelijke staat te houden, veel verbeterd,
Dit,  met  de dorpen en steden en hun bevolking die zich uitbreidde,, waren de trawlers genoodzaakt om naar nieuwe en verder gelegen visgronden te zoeken.
Daar de schepen groter werden en met het gebruik van meer effectieve visserij middelen, bracht het  andere problemen met zich mee.
Het probleem nu,  was om de schepen en de vis sneller in de haven te krijgen, om aan de vraag naar vis te kunnen voldoen.
Een zeil trawler was zo afhankelijk van de  wind en het getij, dat in geval van zwakke wind of tegengestelde getijden, het schip er dagen over deed om een afstand af te leggen, wat in normale omstandigheden een kwestie van uren zou zijn geweest..
Samuel Hewitt zette zich op nieuw hiervoor in en probeerde een efficiënte en economische methode te overdenken om dit op te lossen.
Hij realiseerde zich, dat de meeste smacks naar de havens terug keerden met nog ruimte voor vis in het visruim en hij kon geen reden vinden, waarom een schip de resultaten van andere schepen niet gelijktijdig mee kon brengen,
En zo was de uitkomst van deze beraadslagingen, het "Fleeting " systeem ( combinatie vaart ), waarbij een aantal trawlers in een groep samen werkt en hun vangsten over brengen naar een schip wat geacht wordt naar de haven terug te keren, terwijl de rest van de groep blijft door vissen
Vanzelfsprekend,  met een schip terug kerend per dag en de rest van de groep door vissende, kon een constante voorraad vers gevangen vis worden opgebouwd voor de veilingen aan de wal.
En zeker, als meerdere groepen zo in combinatie zouden vissen.
Aanvankelijk, de eerste vloot die deze methode uit probeerden, zouden hun vangst overbrengen naar een schip die al zes tot acht weken op zee was en naar huis zou gaan.
Maar de zaken liepen niet zo gesmeerd als gedacht daar de schepen over het algemeen veel te langzaam waren,
Een situatie die vaak werd veroorzaakt door de weersgesteldheden.

wordt vervolgd

[J.H.]

Lo-44-Wellesbey, Fish Carrier, Short Blue Fleet-(Samuel Hewett)

[J.H.]

Lo-296-Supply, Fish Carrier, Short Blue Fleet, ( Samuel Hewett)

[J.H.]

Short Blue Fleet, voordat er stoom fish carriers waren, de "fishing smacks" hebben hier nog 1 mast, later 2