Herinneringen deel 3

[vreemdeling]

Quota verwisselingen.

deel 2

Er kan geen twijfel over bestaan de het Gemeenschappelijk Visserij Beleid rampzalig  heeft gefaald,
om  bloeiende vis voorraden te bezorgen, zoals het beloofd was.
Waarom ?
Armzalig leiderschap door nationale regeringen,  over bevissing  door alle visserij vloten, Engeland incluis, de  toekenning van quota's te hoog, onder politieke druk.
De quota afspraak van deze week is een ander klassiek voorbeeld van kortzichtigheid; goed nieuws voor korte tijd voor de  bedrijfstak, op de kosten  van pijn op de lange duur,  als de voorraden verder slinken..

Maar dat zijn argumenten  voor een strenger en meer redelijk visserij beleid, niet voor de  Britse  terugtreding.
In ieder geval, resulteren deze quota  verwisseling problemen  direct onder de beleving en de onzin van de  Britse  Regering, veeleer dan  de Verenigde Europese Regelgeving.

Iedereen is het er mee eens dat te veel  Europese schepen jacht maken op te weinig vis..
Engeland, samen met andere  EU staten, heeft met drie Europa wijde programma's er mee ingestemd om de visserman uit te betalen en hun schepen te slopen..
Maar de Britse Regering weigerde eerst om haar deel ( 30 % ) te financieren voor de compensatie, zodat  voor veel jaren het schema  niet  beschikbaar was voor de Britse visserman.

Waarom niet ?
De Schatkist blokkeerde het schema, omdat het wilde, dat de jaarlijkse begroting van het   Verenigd Koninkrijk door Bruxelles werd verminderd. Wat ook  de EU uitgaf voor de uitbetaling van de Britse schepen, zou in mindering worden gebracht van het befaamde Thatcher terug betaal schema, wat  het Britse netto tekort met de Europese Unie verminderde.
De Regering verkoos haar geld, zowel het EU geld, op een andere manier uit te geven.
Visserij had geen voorrang

Dat was ingewikkeld, maar het was noodzakelijk voor een inzicht in de quota verwisselingen.
In de vroege tachtiger jaren, waren er een paar dozijn.
Hun aantal explodeerde  gedurende het volgende tiental jaren,
Waarom.?
De Britse trawler eigenaars verkochten hun schepen aan de Spanjaarden en de Hollanders,
Of, in sommige gevallen verkochten zij hun schepen aan Britse makelaars, die de schepen dan ook weer verkochten aan de Hollanders en Spanjaarden.
Waarom ?
Om dar zij de beste prijzen er voor betaalden..

Het belangrijkste alternatief... de EU sloop toelages,,,,,,, waren geen aanbod voor de Britten.
Waarom waren de vreemde schippers er zo happig op,  om de Britse schepen te kopen.. ?
Omdat onder de Britse Regelgeving, en niet onder de EU regelgeving, als je het schip kocht, je ook de vergunning kreeg om te vissen en een gegarandeerd deel van het nationale vis quota.

Het is een zuiver Brits regering beleid om de nationale quota, schip  per schip af te breken en er in toestemden, om op die manier, de quota's te verkopen. . Andere EU regeringen  hadden andere manieren om de Gemeenschappelijke Visserij Beleid ( of in sommige gevallen het mislukken  van dwang ), af  te dwingen.

Er zijn quota verwissellaars in andere EU landen, een paar dozijn in Ierland, sommige in Frankrijk en Denemarken.. Maar de grootste concentratie is in Engeland.

Spaanse en Hollandse "plunderaars "kochten hun aandeel van de Britse quota in goed vertrouwen, de exploitatie volgens jullie gezichtspunt en alleen de EU markt wetten ,
De Britse Regering gelooft dat alles een prijs heeft of een achterdeur is,  in het Gemeenschappelijke Visserij Beleid.
Zij nu, redelijkerwijs genoeg, maken zij de aanspraak, dat zij een onvervreemdbaar recht hebben om met vissen door te gaan.

EU ambtenaren zeggen dat er verschillende wegen zijn waarin Engeland het leven moeilijk kan maken voor quota verwissellaars en zij  in de EU wetgeving kunnen blijven.
Engeland kan, bijvoorbeeld, er op aandringen, dat alle Britse vissers vaartuigen een deel van hun jaarlijkse vangsten aan wal moeten brengen ( laten we zeggen 30 % ) voor de verkoop of verwerking in de Britse havens.
Tot naan toe, heeft de regering  besloten dit te doen.
Waarom ?
Omdat veel Schotse schepen, in het bijzonder, hun vangsten direct in Spanje of Frankrijk willen verkopen, waar de prijzen voor sommige soorten veel hoger zijn.

In plaats hiervan zeggen EU ambtenaren, dat de Regering een wet had kunnen instellen, dat bemanningen van zgn."Britse " vissersschepen, ingedekt zijn door de Britse sociale veiligheid en gezondheid verzekeringen
Dat zal verschillende gaten veroorzaken onder waterlijn  van de economie van  de Quota Verwisseling..

De Regering is aarzelend geweest om dit op te volgen.
Waarom ?
Omdat zij een nieuwe last van reglementen wil opleggen op de Engelse visserlui en ook aan de quota verwissellaars..
Veel Engelse visserij bemanningen, die werken op  een vrijblijvende basis, moeten  geheel in de sociale verzekering systeem worden ondergebracht..

En zo gaat het maar door.

Is er een oplossing mogelijk ?
Met goede wil, ja .
Maar weinig goede wil zal er op dit moment blijven bestaan tussen  Engeland en de EU.
De Regering blijkt haar gedachten te veranderen over de introductie van ....." Engelse schepen -  moeten - wat  - vis - verkopen ".....volgens de Britse regelgeving..
Maar het zegt dat de richtlijnen zullen worden vastgelegd in de EU grondwet als onderdeel van de wijziging van de overeenkomsten die nu in bespreking zijn.

Dat is vreemd, zeggen Brusselse ambtenaren..
Zo'n wet kon in Engeland worden voorgesteld zonder de bestaande  EU regelgeving- zolang het voor alle schepen van toepassing was, zonder enig onderscheid.
Geen verdrag verandering was nodig..

De argwaan is dat de regering niet langer in de vismarkt is voor het soort van praktische  besluiten , die de Britse visserman kan helpen.
Het zit opgesloten in een zelfbewust Euro sceptische houding, gekoppeld aan  de Eurosceptische pers en minder belangrijke Tory's.
De Regering heeft het recht om voor de belangen van de Britse visserman te vechten.
Maar in dit twistgesprek, heeft het al lang haar haring quota overschreden.

Einde

[vreemdeling]

De "Cornelis Vrolijk ".......... De Trawler die 23 % van de vis van Engeland
opviste.

In November 2014 rapporteerden de Britse media, dat één  enkele Nederlandse trawler, de Cornelis Vrolijk, het recht had op een vangst van 23 % van het volledige Engelse vis quota.
Om dat in een perspectief om te zetten, de gehele kleine kust visserij vloot voor geheel Engeland,
is  slechts 4 % toebedeeld van het quota.

Gebouwd in Nederland in 1988, is de Cornelis Vrolijk een pelagische trawler met een specialisme in het vangen van midden waterhoogte soorten, zoals makreel, sardines, blauwe wijting en haring
Het schip is 114 meter lang en heeft een waterverplaatsing van 5500 ton, wat haar heel gemakkelijk tot  het grootste vissersschip van de in Engeland gebaseerde vloot is en het heeft de mogelijkheid om de vangst aan boord  te verwerken, in te vriezen  en in te pakken.

Ofschoon de Cornelis Vrolijk onder Britse vlag vaart en Hull als thuishaven heeft, is zij per saldo  eigendom en beheerd door een Hollandse maatschappij.

Het nieuws dat de Cornelis Vrolijk een groot deel van het Engelse vis quota kon opvissen, werd slechts ontdekt toen conservatieve liefdadigheid instellingen druk uit oefende  op zowel de Nationale Regering en de Europese Unie om meer doorzichtig te zijn hoe quota's toekenning werd uitgewerkt en precies te verklaren aan wie quota was toegewezen om vis te vangen in de wateren van het Verenigd Koninkrijk.
Toen DEFRA, het ( Departement van Milieu, Voedsel en Plattelands Aangelegenheden ) als eerste de exacte gegevens van de gehele quota registratie laat in 2014 cijfers publiceerde, het bekend werd, dat de Cornelis Vrolijk alleen al 18 % van het quota had en in 2014,  bij een nieuwe set cijfers die bekendgemaakt werden,  dit was gestegen tot 23 % van het quota.

Er werd ook onthuld, dat terwijl de Cornelis Vrolijk een deel van het Britse quota opviste, het schip zijn gehele vangst in de Hollandse haven IJmuiden aan wal bracht.
De maatschappij die de Cornelis Vrolijk in eigendom heeft  en haar beheerd, reageerde  door te zeggen dat zij belasting betaalden in het Verenigd Koninkrijk en werk verschaft aan de Britse visserlui.

Ander verontrustend nieuws openbaarde zich, over vreemde schepen die in de Britse wateren visten.
In 2010 werden trawlers van  Spaanse eigenaar veroordeeld tot een totaal van £ 1,62 miljoen voor illegaal vissen.
De trawler Coyo Tercero werd aangehouden door  het visserij bescherming vaartuig van de Britse Marine, de HMS Tyno en vond dat zij 500 kg gezouten leng aan boord had, wat niet verantwoord was in het logboek, terwijl de trawler O Genita betrokken was bij illegaal "van schip naar schip" overdracht op zee, in een poging om quota  voorschriften te ontwijken.
Danny Poulding van de Marine Administratie Organisatie, die de strafvervolging leidde, die in 2010 was opgericht, zei........
Deze maatschappij misbruikt systematisch  het quota systeem voor belangrijk en oneerlijk financieel gewin, de toekomstige duurzaamheid bedreigend van een reeds kwetsbare  vis voorraad en heeft invloed op de handel  van legale visserlui, om de markt te overspoelen met goedkopere vis.

Echter, het nieuws, vrij gegeven in 2013, toont aan, dat ondanks de misdaden uit het verleden de Spaanse  trawler "O Genita " nog steeds een groot quota had, om in de wateren van het Verenigd Koninkrijk te kunnen blijven vissen en het ook duidelijk  blijkt, dat ernstige schendingen van de visserij wetten van het Verenigd Koninkrijk en  de Europese Unie,  geen hindernissen zijn, om te worden beloond met vis quota's in de toekomst.

In Maart 2015 werd er verder nieuws ontdekt over illegaal vissen in Britse wateren.
De trawler Frank Bonefaas, een 120 meter lange super trawler ,wat ook eigendom was van de maatschappij van de Cornelis Vrolijk,  werd  door het Britse oorlogsschip, HMS Severn, gepakt , met een verbazingwekkende hoeveelheid van 632.000 kg makreel aan boord, wat allemaal was gevangen in het beschermde gebied  voor de kust van Cornish.
Ondanks dat deze vangst een waarde had van ongeveer £ 437.000 ( hoewel sommige rapporten claimen, dat de hoeveelheid makreel aan boord , in feiten,  verkocht had kunnen worden voor rond de £ 750.000 ), de vangst niet in beslag werd genomen van de eigenaar van het schip en hen werd   toegestaan de vangst te verkopen en zij alleen beboet werden voor een bedrag van £ 97.000 en        £ 5.000 aan kosten, wat betekende dat hun illegale visserij zeer de moeite en  lonend was..
De MMO (  Maritime Management Organisatie ), die de rechtelijke vervolging van de Frank Bonefaas  bijeen had  gebracht en de moeder maatschappij van de Cornelis Vrolijk, liet weten,  dat de rechtbank de macht had, de boete even hoog kon maken als op de zelfde hoogte van de waarde van de vangst en de MMO had hen gevraagd om dit zo uit te voeren,. maar de rechtbank had er voor gekozen, dit niet te doen.

Het nieuws had geleid tot onrust omtrent de hoeveelheid van de Britse vis voorraden , die werden gebruikt door buitenlandse schepen., terwijl Defra ( Ministerie van Milieu ) handhaafde dat alle visserij schepen die in de wateren van het Verenigd Koninkrijk hun werkzaamheden verrichtten, moesten aantonen dat zij een economische binding hadden met het Verenigd Koninkrijk en de realiteit bleef bestaan dat een derde van het quota van het Verenigd Koninkrijk, in andere landen te recht is gekomen en dat er dertig trawlers van Spaanse eigenaars, die onder Britse vlag visten, hen toestond,  tot de  toegang van de Britse vis quota's.

Terwijl de toewijzing van de Britse vis voorraden versluierd waren in een geheimhouding, om de druk om de Europese  visserij te innoveren, leidde tot Defra 's ( Ministerie van Milieu ) loslating van gedetailleerde inlichtingen over de quota's en heeft  uiteindelijk toegestaan dat de overmacht van bepaalde vreemde maatschappijen,  publiekelijk werd gemaakt..
Hierover bestond een zware zorg,  dat deze maatschappijen veel meer,  dan een eerlijk deel van de vis voorraden van het Verenigd Koninkrijk zouden krijgen en er weinig voor terug gaven in,  met name, van hulp aan de kust gemeenschappen en aan de Britse visserij bedrijfstak..
Veel hengelaars, natuur beschermers en commerciële visserlui, worstelden er mee, te begrijpen waarom een enkel vreemd schip, 23 % kan op vissen van Engeland 's vis quota en waarom een ander schip schuldig werd bevonden van ernstige illegale visserij in wateren van het Verenigd Koninkrijk en nog steeds recht hadden op quota's van het Verenigd Koninkrijk

Wanneer Engeland een lid  van de Europese Unie blijft en het Gemeenschappelijke Visserij  Beleid ondertekend , is er een beperkte  mogelijkheid om de huidige situatie te veranderen.
Echter, in een historisch referendum op de 23e Juni 2016,  koos de bevolking van Engeland,  bij een marge van 52 % tegen 48 % ,  om de Europese Unie te verlaten.

Op het moment dat dit werd geschreven ( in September 2016 ) was het niet duidelijk, hoe het de Britse bevoegdheid wil veranderen over de controle van haar eigen territoriale wateren en de visserij, maar de pro Brexit  campagne groepen,  geloven dat nu Engeland de kans heeft om de  visserij van het Verenigd Koninkrijk te kunnen veranderen om meer productief en duurzaam te zijn en  veel van de vernietigende praktijken van het Gemeenschappelijke Visserij Beleid zou kunnen  verwijderen.
Als dat het geval is. dan belet het de destructieve visserij en stopt het de super trawlers, zoals de Cornelis Vrolijk, van het vissen in de wateren van het Verenigd Koninkrijk, wat zeker voorrang heeft.

In de late zomer van 2016 werd er bekend gemaakt dat de maatschappij van de Cornelis Vrolijk er in toe gestemd had, om samen te werken met Greenpeace,  betreffende meer duurzame visserij.
De overeenkomst zal laten zien dat de maatschappij van de Cornelis Vrolijk afziet van visserij in de nu onbeviste Arctische wateren en er aan zal werken om meer duurzaam te vissen in de Afrikaanse wateren.
Het blijft de vraag, hoe dit in de praktijk zal uitwerken en het zal de vangsten van de Cornelis Vrolijk beperken in de Europese wateren.


Einde

[zier]

Destructieve visserij..................het juiste woord.

[vreemdeling]

Debat over de  Ontvluchting van de Oost Anglia Visserij   

16 November 2016

Afgevaardigde Peter Aldous ( district Waveney ) ( Con )

Steun deze bijdrage, die ik graag in gang wil zetten, over wat dit House heeft overwogen, voor de toekomst van de Oost Anglia vissersvloot.

Mr. Chope, Het is mij een genoegen onder uw voorzitterschap te mogen dienen,
Ik ben blij  dat ik dit debat heb vastgelegd,
Met de Brexit in het verschiet, verschaft het ons een goed geplande mogelijkheid om de uitdagingen  te benadrukken, met het oog op de Oost Angliaanse vissersvloot en het beleid wat nodig is om een bedrijfstak  te stimuleren, wat een integrale eigenschap van de oost Anglia kust is geweest voor een periode van bijna 1000 jaar.

In de recente jaren  is deze bedrijfstak  gereduceerd tot een  erg zwakke schaduw van wat zij voorheen was..
Ofschoon ik  niet van plan ben om de klok terug te zetten en mij in de nostalgie wentel , dat Brexit een mogelijkheid verschaft om een nieuw beleid  raamwerk te plaatsen, wat de visserij in Oost Anglia  een vers nieuw leven kan in blazen en aanzienlijke voordelen kan verschaffen voor de havens en leefgemeenschappen, waar deze bedrijfstak zich heeft gevestigd.
Het is een mogelijkheid om met een schoon vel papier te beginnen.

Afgevaardigde Oliver Colville ( Plymouth, Sutton en Devonport ) ( Con )

Stemt mijn geachte vriend er mee in dat dit niet alleen geldt voor de Oost Angliaanse visserij gemeenschappen. ?
Het is ook zo het geval in  andere vissers gemeenschappen, zoals in mijn kiesdistrict Plymouth en verder naar het Zuid Westen, waar zij erg hopen op betere mogelijkheden,  met het oog op een betere visserij te kunnen uitoefenen.

Mr. Chtistopher Chope ( Voorzitter )

Opmerking.
Dit is een debat over de toekomst van de Oost Angliaanse  visserij vloot.
Of mijn aardrijkskunde  moet fout zijn, want ik denk, dat Plymouth  hier niet bij hoort.

Afgevaardigde Peter Aldous..

Ik wil graag twee dingen zeggen..
Veel van wat ik wil zeggen over Oost Angliaanse visserij bedrijfstak, is gerelateerd aan de Zuidwest visserij bedrijfstak, maar ik wil er ook een punt van maken, dat wij lokaal beheer nodig hebben om voorwaarts  te gaan,  met het aanhalen van speciale  zaken van de plaatselijke visserij.
Dat was een van de problemen van het gemeenschappelijke visserij beleid.
Wij willen ons eigen Oost Anglia  beleid ontwikkelen.
Op dezelfde wijze , moet mijn geëerde vriend het beleid ontwikkelen voor zijn bedrijfstak in het  Zuid Westen en evenzo Noord Ierland.

Hierna volgt een interruptie."


Ik zie dat het geëerde afgevaardigde lid voor kiesdistrict Strangford ( Jam Shannon ) wil interrumperen.

Afgevaardigde Jim Shannon ( Strangford )

De geëerde Heer heeft gelijk,  om de betrokken lokale gemeenschap te verwijzen.
Wij hebben dit nodig bij alle visserij gemeenschappen, waar zij ook gevestigd mogen zijn in het Verenigd Koninkrijk.
In mijn kiesdistrict is de visserij bedrijfstak ook erg belangrijk.
De Ierse Republiek heeft een 6 mijl limiet voorgesteld, wat voor ons totaal ongepast is.

Mr. Christopher  Chope ( Voorzitter )

Orde.
Dat is een te lange  onderbreking.

Afgevaardigde Peter Aldous..

Veel van wat ik te vertellen heb, is belangrijk voor de gehele kust van de Britse Eilanden.
Onze terugtrekking uit het Gemeenschappelijke Visserij Beleid, voorziet in een mogelijkheid om er een beleid raamwerk voor in de plaats te zetten  , waarin de vloot van Oost Anglia en allen die in deze bedrijfstak werken, een realistische mogelijkheid wordt gegeven om een goed loon te verdienen en verzekerd zijn van een eerlijke terugkeer van de investering in hun schepen en uitrusting.
Dat is het minste waar zij recht op hebben, in , wat het meest gevaarlijke beroep in Engeland blijkt te zijn.

Het is geschikt voor rustig overleg op de uitdagingen,waar allen, die naar zee gaan,  mee worden geconfronteerd, hun gezinnen en zij die hun dierbaar zijn, met inbegrip van de Leemans Missie, die zo  bekwaam gerund is vanuit Gestoft,  langs het grootste deel van het oostelijke  en zuidelijke kust,  door Tim Jenkins en evenzo de Koninklijke Nationale Reddingsdienst bemanningen in Lowestoft, Hunstanton, Wells, Sheringham, Cromer, Happisburgh, Gorleston.en  Aldeburgh.
Verleden maand had ik de eer om Jeff Melton te ontmoeten, de schipper van  het vissersschip de "Serene Dawn "uit Lowestoft, die zijn been had verloren, toen hij op zee was.
Zijn moed, vastberadenheid en humeur waren van zijn gezicht te lezen.
Wij hebben het te danken aan mensen zo als hij, om de mogelijkheden te grijpen, die zich nu zelf  aanbied en.

De Oost Angliaanse kust, met haar havens, ligplaatsen  en vissers dorpen, zijn  ontstaan  door de visserij,  gedurende  de laatste duizend jaar.
Een belangrijke bedrijfstak en manier van leven, wat zich langs de kust heeft ontwikkeld , is  geconcentreerd  in plaatsen als King's Lynn, Wells, Sheringham, Cromer, Winterton,Great Yarmouth, Gorleston, Lowestoft, Pakefield, Kessingland, Southwold, Walberswick, Dunwich,  Aldenburgh, Orford, Felixstowe,  en Ipswich.
Een deel van deze bedrijfstak was en is nog steeds gericht op de schelpdier visserij, zoals krabben, garnalen en mossels, terwijl een grote commerciële vloot en de bij behorende industrie  groeiden in de grotere havens van Lowestoft en Great Yarmouth, waar de industrie was gefundeerd op de haring visserij, de "zilveren lieveling" van de Noordzee.

Afgevaardigde Sir Henry Bellingham ( Noord West Norfolk) ( Con )

Mijn geëerde vriend haalt King's Lynn aan, in mijn kiesdistrict..
De schelpdier visserij is een van de beste en grootste  in Europa en de garnalen visserij  heeft dit jaar record vangsten gehad, wat zeer goed was voor de export.
Is mijn geëerde vriend zich bewust dat de Marine Rentmeesterschap Raad nu aanbeveelt dat 14 %  van de garnalen visserij gesloten moet worden, wat erg tegengestelde gevolgen kan. hebben.

Afgevaardigde Peter Aldous

Ik was op de hoogte van dit nauwkeurige detail.
De garnalen bedrijfstak is een geïntegreerd onderdeel van de bedrijfstak in Oost Anglia.
Wij moeten even goed ook de risico's in gedachten houden en eveneens de mogelijkheden, die geboden worden door de Brexit.
Schijnbaar, van de een op andere dag,  in het laatste deel van de 20e eeuw, de "zilveren lievelingen ". de haringen , verdwenen en de gehele bedrijfstak werd  uitgeroeid als het gevolg van over bevissing., bureaucratie en het armzalige doordachte nadenkbeleid,  komend,  van zowel uit  Whitehall en Brussel, de hoge kosten van brandstof en de verandering van eet gewoonten.
Met dit, werd de gehele waarborg verbrokkeld.
De ondergeschikte bedrijven, zoals de scheepsbouw, reparatie bedrijven en voedsel verwerking  zijn grotendeels verdwenen, ofschoon Birds Eye en de centrale verwerking eenheden,  zoals Sam Cole waarneembaar, werkgevers blijven,  in mijn kiesdistrict.

Lowestoft was de visserij hoofdstad van de zuidelijke Noordzee.
In de jaren die voorbij zijn gegaan, kon je het water van het  het Hamilton dok over lopen, over de dekken van de schepen die in de haven lagen.
Tegenwoordig is het dok vrijwel leeg met vissers schepen.
In de voorgaande vier tientallen jaren, werd Lowestoft in het bijzonder hard getroffen door verkeerde beslissingen van politieke bestuurders en de kwetsbaarheid van de opmaak van de bedrijfstak, waarbij grote trawlers hielpen  de kleine schepen in stand te houden..
De manier waarop de  quota's werden toegewezen, is de belangrijkste factor geweest in Lowestoft van de dramatische achteruitgang, daar de trawlers  werden weggehaald, die de hoeksteen waren van de bedrijfstak.
De aangesloten zes schepen in de Lowestoft  product organisaties hebben een vastgestelde quota toewijzing van 80.419  eenheden  dit jaar.
Dat is een belangrijke hoeveelheid vis, maar niets ervan wordt aangeland in Lowestoft.
68 %  gaat naar Nederland en 32 % naar Schotland.
Deze schepen, .... de Wilhelmina, de Ansgar, de Margriet, de Hendrik Brands, de Sola Fide en de Solo Deo Gloria..... brengen erg weinig van het economische en sociale  profijt, voor Lowestoft..

Nu is de Lowestoft vloot  en veel van de Oost Anglia vloot,  opgebouwd uit kleine schepen die bekend staan als onder de 10 S, die een ruw deel krijgen in de termen van een quota.. Nationaal gezien, de onder de 10 S vloot,  bestaat uit 77 % van de U.K vloot en gebruiken 65 % van de werkkrachten, en zij ontvangen nu  slechts 4 % van het totale quota.
Dat is niet voldoende voor schippers om een bedrijf te kunnen ondersteunen, laat staan dat zij een correcte verdienste hebben. en dit verhaal is niet alleen uniek in Lowestoft.
Het is het verhaal van de hele Oost Anglia kust en  nog verder.
De onder de 10 S schepen  zien  belangrijke  uitdagingen onder ogen, met inbegrip om te worden gedwongen. door het gemis van quota's, en hier door slechte besommingen maken en oneerlijke concurrentie zijn op de visgronden van andere sectoren.

Brexit voorziet een mogelijkheid om deze onrechtvaardigheden te bespreken.
Het is nodig  de visserij quota's te herverkavelen, gebaseerd op prestatie en beïnvloeding,  zoals de  kleine visserij gemeenschappen te ondersteunen, zoals langs de kust van Oost Anglia.
Daar is het toegevoegde  profijt,  dat bij herverdeling  van visserij voorraden naar een gezond niveau, het mogelijk  zal zijn, om een meer veerkrachtig maritiem eco systemen te creëren en  toekomstige visserij mogelijkheden te bewaren.

Wordt vervolgd

[vreemdeling]

Debat  deel 2.

vervolg van de uiteenzetting van afgevaardigde Peter Aldous

Dat mag dan een mededeling blijken te zijn van een bloedende overtuiging, maar het is belangrijk om de aanstaande onderhandelingen voor de intrekking van het gemeenschappelijke visserij beleid, .te plaatsen in een politieke samenhang.
De meeste inwoners van de Oost Angliaanse kust,  hebben in de meerderheid voor de Brexit gekozen.
Ofschoon ik dit zelf niet heb gedaan, gelovende dat het gereorganiseerde gemeenschappelijke visserij beleid, wat mijn geëerde vriend , waarin het lid van het kiesdistrict Newbury ( Richard Benyon ) zo'n belangrijke rol speelde in het vormen en verschaffen van een mogelijkheid,  om de bedrijfstak van Oost Anglia te herscheppen en ik accepteer de uitkomst van het referendum..
Wij hebben het nu nodig om samen te werken, om het visserij beleid van het Verenigd Koninkrijk mogelijk te maken,  dat de visserij weer zal opbloeien langs de Oost Angliaanse kust en rond het gehele Verenigd Koninkrijk.
Het is nodig dat wij geen ene steen op de andere laten staan,
Om dat te doen,  zullen anders de gemeenschappen , zelfs een groter gevoel van vervreemding, isolatie en verlatenheid hebben.

Na de Brexit, is het  belangrijk om de lokale kust visserman er een goed deel van te geven en hen niet te vergeten.
Hun bedrijfstak is vitaal voor de toekomst van de gemeenschappen aan de kust,  waar zij  in wonen en werken.
Des te meer, omdat zij de sleutel rol hebben om mee te spelen in het maritieme rentmeesterschap.. Om de Oost Angliaanse vloot in staat te stellen om hun volledige capaciteit te realiseren, hebben wij nodig, om de oneerlijkheid van het huidige systeem aan de kaak te stellen, waarin  drie bedrijven 61 % van alle quota's hebben en de visrechten in Engeland.
Het is belangrijk eraan te herinneren , dat het visserij beleid , niet alleen het vissen is.
Het is een sleutel rol om mee te spelen in de verandering van de Britse kuststrook, een deel van het land, wat een ruw aandeel heeft gekregen, in de recente jaren..
Als wij hiervoor het juiste beleid raamwerk voor in de plaats stellen, kan de visserij een belangrijke  rol spelen in de revitalisering  van de economie in deze gebieden.
Dat betreft het afbreken van Ministerieel Overleg en een hechter samenwerken met andere Departementen..
Ofschoon ik er zeker van ben, dat  mijn geerde vriend,  de Minister,  dit nu al doet, en ik spoor hem aan om samen te werken met de onder secretaris van Staten voor de  Gemeenschappen en het Lokale Bestuur, en ons geëerde Vriend, het lid  voor het kiesdistrict  Brigg en Goole ( Andrew  Perey ), die verantwoordelijk is voor de kust gemeenschappen..

Brexit is een unieke mogelijkheid om de jaren van sociale en economische  neergang in de kust gebieden, om te zetten, om de economie weer in balans te brengen en de gaten  te vullen tussen de verwaarloosde en de gefortuneerde gebieden en woongemeenschappen..
Zoals de Nieuwe  Economische  Stichting heeft uitgestippeld in haar rapport genaamd de "Nieuwe Blauwe Afspraak", De Opwekking van de Kust van het Verenigd Koninkrijk., waar bij de visserij één van de vijf sectoren  is, die kunnen helpen om nieuw leven in te blazen in de kusten van Engeland.
De andere sectoren zijn aqua cultuur, toerisme, energie en kust beheer,.
Een goed  beheerd visserij beleid staat toe, dat de voorraden aangroeien tot hun maximale capaciteit, wat kan leiden tot een gezonder maritiem ecosysteem . wat meer vis produceert en in stand wordt gehouden, wat meer banen en meer voordeel  oplevert voor de lokale economie.

Een verandering in de vis quota verdeling, wat  minder milieu schade zal bevorderen , schadelijk voor ervaring en wetenschap,  zal de bijdrage van de kust vloot, aan de  unieke identiteit van de vissers gemeenschappen waarin zij thuis horen, zal levensvatbaar worden ontvangen. .
Onderzoek door de Nieuwe Economische Stichting toont aan, dat het herstellen van de UK  vis voorraden naar een gezond niveau en bevordering van een lage koolstof uitstoot door middel van quota herverdeling over de vloot, zal leiden over het land tot een extra 457.000 ton vis, die jaarlijks aan wal zal worden gebracht , wat een aanvulling is van  £ 268 miljoen pond aan bruto waarde en een 24 %  stijging van de  werkgelegenheid, wat gelijk is aan 4.922 nieuwe banen..
Dit zal de kust economie versterken en instaat stellen dat de visserij meer financieel en milieu ondersteunend wordt.

Ik wil vlug op de Brexit onderhandelingen reageren, waar in ik op de Minister reken , die een cruciale rol speelt in de visserij.
Ik spoor hem aan, om te verzekeren, dat er een visserij voetstuk  is in de Brexit onderhandelingen.
De bedrijfstak moet geen offer lam worden, zoals in het verleden .
Velen het hebben gevoeld ...
Hij moet echt met zijn aandacht geconcentreerd zijn, om af te spreken op herwinning van de  controle op onze territoriale  wateren , wat verzekerd, dat het Verenigd Koninkrijk in staat is de verantwoordelijkheid te nemen voor onze wateren tot aan de 200 mijl of de betreffende gemiddelde lijn..
Hij heeft een veel beter inzicht van de relatieve sterkte van zijn onderhandelende positie,dan ik heb, ofschoon vanuit mijn gezichtspunt, kort bestudeerd  hebbend de voedsel voorraden van de London conferentie in 1964, de Verenigde Naties vergadering over de wetten van de zee en de Visserij Limiet Acten van 1976, waar in het mij schijnt,  dat hij in staat zal zijn om een samenhangend legaal argument. te formeren.
Ik wens hem het aller beste toe, in wat ik zeker een moeilijke uitwisseling vind, wat de jaarlijkse December Visserij Kabinets Beraad Vergadering, op  een kinderspel zal doen lijken..

De Minister  heeft de belangrijke beschikbare visserij mogelijkheden, die zullen ontstaan uit de Brexit, als wij eenmaal  de controle over onze territoriale wateren hebben overgenomen.
Er zal meer vis beschikbaar zijn om te vangen, voor de vissers van het Verenigd Koninkrijk.
Echter, ik dring er op aan dat hij niet op zijn  lauweren te gaan rusten, als hij dit heeft voltooid.
Het is niet het eind spel..
Om een  heldere toekomst voor de Oost Angliaanse visserij vloot te verzekeren. moet hij andere kwesties aanspreken in zijn onderhandelingen..
Ten eerste moet hij verzekeren dat de nul tot 12 mijl zone  exclusief beschikbaar is voor de kust vloot, de kleinere  passieve uitrusting schepen van het Verenigd Koninkrijk die nu op dit moment vast genageld zitten in de zes mijl limiet zone en daar kreeften en krabben korven of netten
uitzetten  in dat gebied , waar zij vaak worden opgevist door vreemde schepen, zoals de Hollandse elektrische puls boom trawlers, die momenteel onze voorraden uitdunnen.

Afgevaardigde Jim Shannon.

In dat geval, is de zes mijl zone die kort gelden werd ingesteld door de Ierse Republiek, voor de vissers van Noord Ierland iets, wat ons zorgen baart in het Verenigd Koninkrijk.
Is de geachte Heer hier ook over bezorgd ?

Afgevaardigde  Peter Altous.

Ik denk, dat het iets is, waar wij ook naar moeten kijken.
Ik ben nu zeer gericht op de Oost Angliaanse kust, maar ik respecteer de positie van de geachte Heer .
Om zo'n zone te creëren voor de kust vloot, zal het voldoende voordeel hebben voor de vis voorraden en voor een wijder maritiem milieu.
Ten tweede  is het nodig  zich te richten tot de olifant in de kamer....de vlaggenschip zaak.
Lord Justice Cranston's 2012 Hoge Raad oordeel lijkt de basis te zijn voor een stap voor stap teruggave  van quota's van het Verenigd Koninkrijk, wat voldoende voordeel zal brengen voor Lowestoft. waar de Lowestoft Vis Verwerkers Organisatie tot voor kort geen vis aangeleverd kregen.

Het is ook belangrijk om in gedachten te houden, dat de Oost Angliaanse visserlui, die gespecialiseerd zijn in de vangst van schelpdieren, zoals de vissers in de Wash baai, naar landen in het Verenigde Europa exporteren en de verwerking industrie hetzelfde doet.
Hun belang moet beschermd worden in de onderhandelingen over de Brexit.
Veel kleine visserij ondernemingen, rekenen sedert kort op schelpdieren,  ten gevolge van geen toegang tot de  vinvis quota's.
De Regering moet hier door, hen meer zulke mogelijkheden geven.
Het Departement van Milieu, Voedsel en Platteland Zaken, moet hecht samen werken met het Departement voor Internationale Handel, om een nieuwe wereld markt te openen voor schelpdieren en de verwerkings bedrijven, zoals in het verre oosten.

Ik ben mij er van bewust dat de onderhandelingen niet duidelijk zullen zijn.
Er zullen veel haken en ogen zijn en veel zaken zullen ontrafeld moeten worden, zoals wederzijdse visrechten, die in veel visserij aangelegenheden, eeuwen terug. gaan.
Dat betekend dat het tijd zal kosten om de afsluit onderhandelingen  af te ronden en het zal nodig zijn om er een transit regelingen voor in de plaatst te stellen.
In zijn antwoord, wil dan de Minister dit bevestigen, dat dit en de andere zaken die ik aangeroerd heb, duidelijk te zien zijn op zijn radar scherm en op die,  van zijn collega's.?

Wordt vervolgd

[zier]

Nou nederland maak je borst maar nat.

[zier]

Cor ik heb dat eerste deel weer er eens zitten lezen en scherper opgelet wat ik lees ,maar die brexit kan aardig wat te weeg brengen,als je in stront roert gaat het stinken maar dit kan wel er eens een beerput worden.
Zowel de puls vissers als de puf boten kunnen wel er eens klapen krijgen,het zal nog wel een tijd duren maar komen doet het.
Want als die engelse schoonschip maken dan doen ze het meestal bedeen goed,er zal wel ergens nog een ijzer vreeter rond lopen met de VOC mentaliteit en dan zal nederland wel in de hoek zitten waar de klappen vallen.

[vreemdeling]

Debat  deel 3

Vervolg van de uiteenzetting van afgevaardigde Peter Aldous.

Hoewel er veel te doen is in de korte tijd tot de Brexit onderhandelingen, wil ik graag vooruit kijken en strategisch denken over de vorm en de toekomst van het nieuwe visserij beleid, in het Verenigd Koninkrijk en wat het nodig heeft om hierin de Oost Angliaanse vloot in te lijven, zodat zij tot bloei kan komen en een belangrijke economische, streek gebonden en een  sociale rol kan spelen in de woongemeenschappen en de gebieden,  waar zij gevestigd zijn..
Ik veronderstel dat het nieuwe Vereningd Koninkrijk Visserij Beleid dat het Gemeenschappelijke Visserij Beleid zal vervangen, de volgende ingrediënten zal bevatten.
Ten eerste, er moet een wijdere samenhang  worden uitgezet en rekenschap er van worden gegeven van het feit, dat het niet alleen over de visserij gaat..
Wij moeten in hret algemeen denken.
Een goed duurzaam visserij beleid heeft een positieve inwerking op de gehele gemeenschap en het gebied , waarin de bedrijfstak is gevestigd.
Visserij is een deel van een breder, gezonder milieu, Het is iets als een aantrekkelijk zeegezicht, goed gezond lokaal voedsel, plaatselijk toerisme en lokaal erfgoed, cultuur en persoonlijkheid.

Ten tweede, wij hebben een begin nodig met een schoon blad papier,
We moeten niet gewoon het Gemeenschappelijke Visserij beleid inruilen voor de wetten van het Verenigd Koninkrijk,  door een groot intrekkings Wet voorstel en het daarna aan te passen..
Zoals het Instituut van Economische Zaken vastlegde, is het Gemeenschappelijke Visserij Beleid niet een efficiënte  weg om de visrechten te beheren en hebben daardoor ons eigen besproken Vereningd Koninkrijk visserij beleid, ofschoon ik wil, dat het ook een beleid bevat,dat  de artikelen 2 en 17 weerkaatst van het Gemeenscappelijke Visserij Beleid, wat een verantwoordde benadering van visserij beleid promoot.

Ten derde,, het nieuwe beleid moet onderbouwd worden door de wetenschap,.
Dat betekend dat het Centrum voor Milieu, Visserij en Aquacultuur Wetenschap, wat in Lowestoft is gevestigd, een belangrijke rol moet hebben bij de controle en het toegepaste beheer.

Ten vierde, het beheer van de visserij vraagt om gelokaliseerd te zijn..
Dat zou betekenen dat er een uitgebreide rol moet zijn voor de Oostelijke Kust Visserij en Conservatie Autotiteit.

Ten vijfde, zoals ik reeds heb gezegd, de quota's moeten nodig herverkaveld te worden en het zou beschikbaar moeten zijn, alleen voor actieve visserlui.
Het moet niet worden geheerd als een investering door grote organisaties,die geen betrekking hebben met de visserij

Ten slotte, een speciale nadruk en een echt streven moet scherp gesteld worden, om een sterk en veerkrachtig bevoorrading systeem op te bouwen, het gehele traject,  vanaf het net tot aan  het bord..
Daar in  moeten betrokken worden, de visserman, het schip en de onderhoud bedrijven, de markten, de verkopers, de rokerijen, de verwerkers, de  handelaren, de vis en chip zaken,  de restaurants en de voedsel winkels.
Dit is ook  iets, wat verbeterd moet worden in het Verenigd Koninkrijk.
Er moeten lessen worden geleerd van andere bedrijfstakken en van andere landen.
Wij hebben een betere bevoorrading keten nodig en een landelijke marketing en overzee, om  de hoog gekwalificeerde,  in het thuisland  gevangen vis en vis producten, te promoten.
Een nieuwe kust  producent organisatie, zoals is voorgesteld door Jerry Percey van de Nieuwe Onder de Tien (meter schepen)  Vissers  Vereniging, kan helpen om dit stand te brengen, te uit te bouwen op het uitstekende werk van Seafish.
Dat kan een rol betekenen voor de lokale bedrijfs vennootschappen, zoals het  Nieuwe  Anglia lokale bedrijfs vennootschap en het is belangrijk dat de Regering de nodige fondsen ter beschikking stelt en aan anderen , die het werk doen.

Ik veronderstel dat ik veel te lang heb gesproken en het is nodig dat wij iets van de Minister te horen krijgen..
Tot slot, daarom, als wij Brexit naderen, is het belangrijk om in gedachten te houden,  de drie H's..... n.l. Herrepatriëring, herverkaveling en herverandering.

Het antwoord van de Minister van Staat, Departement voor Milieu, Voedsel en Plattelands zaken
( George Eustice )

Ik feliciteer mijn geeerde Vriend , de afgevaardigde van het kiesdistrict Waveney ( Peter Aldous ) bij het vastleggen van het debat.
HIj is doorgaans een trationele voorvechter van de visserij bedrijfstak en in het bijzonder ,onder de tien meter sector in Lowestoft in zijn kiesdistrict.  *
Lowestoft is ook de vestigingsplaats van CEFAS, het wereld's grootste voortreffelijke centrum van visserij wetenschap en ik hoop dat het nog lang zo mag blijven..

Mijn geëerde Vriend beschrijft wat van de geschiedenis van de neergang van de visserij in de gebieden zoals Lowestoft en langs de oost kust.
De oorzaken zijn verschillend.
Hij beschrijft  bijvoorbeeld de neergang van de haring bedrijfs tak en het feit dat de haring als vis, minder populair werd in dit land.
Verder naar het noorden, de neergang van de visserij in plaatsen zoals Grims by , wat  verwikkeld kan worden met de kabeljauw oorlogen en de verre visserij vloot van het Verenigd Koninkrijk, die  verplaatst werd uit de wateren rond IJsland.
Nu wij de Europese Unie gaan verlaten, hebben wij echter veel mogelijkheden om te innoveren en veranderingen  aan te brengen in de manier, waarop wij de visserij beheren in onze exclusieve economische zone.

Mijn geëerde Vriend laat duidelijk weten dat hij campagne had gevoerd om te blijven.
Ik zal waarschijnlijk aantonen dat ik campagne zal voeren om te vertrekken en een van mijn redenen  om dit te doen, mijn ervaring als Minister Van Visserij en Landbouw, gedurende drie jaar, wat betekende, dat ik van dichtbij kon zien, hoe het Verenigd Europa 's  wetten in de praktijk werkten en ook in theorie
Dat deed mij te besluiten,  dat wij het beter zouden doen als wij zelf weer de controle uitvoerde en onze eigen wetten zouden maken.
Wij konden dan zaken gedaan krijgen en zaken  veranderen, als er veranderingen. nodig bleken te zijn.

In het speciale  geval van de visserij. zal ik twee zaken belichten in de referendum campagne.
Ten eerste, op het moment  dat wij toestonden dat de Europese Gemeenschap de besprekingen leidde in plaats van wij, bij de belangrijke onderhandelingen van de pelagische  zaken, zoals makreel en in de Noorzee met landen, zoals Noorwegen..
Deze onderhandelingen zouden veel effectiver zijn geweest als wij ook een plaats aan de conferentie tafel hadden gehad.
Ten tweede, de Europese Gemeenschap verlatend, geeft dit ons een mogelijkheid om de  lokaties en de quota's te herzien, die in sommige gevallen heel unfair zijn.
Een deel  van de vloot krijgt geen eerlijk deel van de  toegestane internationale quota's.

Nu het referendum voorbij is, is het echter belangrijk dat wij stoppen met het aanvechten van de referendum campagne.
Voor mij is de echte uitdaging om samen een nieuwe soort  samenwerkings verband te bundelen, om te erkennen wat de mensen uit dit land ons te vertellen hebben.
Zij willen, dat wij de controle weer overnemen, ofschoon zij ook willen dat wij een hechte werk gemeenscap er voor in de plaats stellen met andere landen.. Zij willen dat wij een toekijkend land zijn, wat wij zeker willen zijn als het Verenigd Koninkrijk.

Bij de referendum campagne, was het ook duidelijk dat sommige dingen niet zullen veranderen.
Ten eerste, wij zullen nog steeds duurzaam blijven vissen en in de lijn van de wetenschap.
Het Verenigd Koninkrijk is een kampioen geweest van een duurzame visserij,

Ten tweede, wij hebben wat soorten quota's nodig of een doel streven tot beperkte visserij , omdat in een gemengde visserij dat de enige weg naar een duurzqame visserij is.

Ten derde, ik was vrij helder in mijn verklaring, dat  wij moeten doorgaan met het streven,  om de schaamtevolle praktijk te beëindigen van het terug werpen  van perfect goede vis,  in de zee.
Dat blijft een intentie verklaring en een objectief toekomst beleid..

Ten laatste, de realiteit van de visserij is zo,  dat er altijd er een grote graad van internationale  onderhandelingen nodig moet zijn.
Dat zal niet veranderen.

*   vissers vaartuigen korten dan 10 meter.

Wordt vervolgd

[vreemdeling]

Debat deel 4

Vervolg van het antwoord van de Minister van Staat

Wij  werken aan een nieuw beleid en een enorme  hoeveelheid analyses zullen volgen.
Mijn geëerde Vriend wil verzekerd zijn om te weten, dat veel van de zaken die tegen het einde van zijn speech belicht werden, inderdaad  zaken zijn het , waar wij naar zullen kijken.
Ik wil het meer detailleert ter sprake brengen.
In grote lijnen echter hebben wij een goed start punt in de Verenigde Natie conventies  op de wetten van de zee, die verschillende principes  neerzetten , hoe de visserij uitgevoerd moet worden in onze exclusieve  economische zone, binnen de  200 nautische mijlen of de gemiddelde lijn. en benodigdheden zoals de plicht om met andere landen samen te werken, wat wij natuurlijk willen doen..
Zij , op hun beurt, hebben de plicht om met ons samen te werken.
De conventie zegt, dat wij  respect moeten hebben voor de historische toegangsrechten, maar andere landen  zullen ook respect moeten hebben voor onze toegangen.
Noodzakelijk  echter in onze exclusieve  economische zone,  zullen wij de mogelijkheid hebben om veel sneller technische maatregels te veranderen als zij veranderd moeten worden,

Mijn geëerde Vriend noemde een aantal zaken  die specifiek voor Lowestoft van toepassing zijn, die ik nu wil aanstippen.
Ten eerste beschrijft hij  het feit dat veel  van de schepen in Lowestoft Vis Verwerking Organisatie , door het buitenland  beheerde schepen zijn, Veel er van zijn  Hollands en dat een groot gedeelte van de vangst in Holland of Schotland aan wal wordt gebracht,
Wij zullen deze zaken goed bestuderen.
Wij zijn er aan toe,  te herzien wat  een economisch verband wordt genoemd, wat een boel criteria en condities zijn waaraan, door het buitenland beheerde schepen,  aan moeten voldoen,
Wij kijken uit naar versterking van het verband , zodat meer voordelen  terug gegeven kunnen worden aan de lokale vissers havens zoals Lowestoft, waar voor deze schepen, de quota's waren bedoeld
Wij zijn van plan ons te beraden over dit verband en wij zullen het bekijken als een deel van onze lange termijn beoordeling van  dingen  zoals het concordaat met andere delen van het Verenigd Koninkrijk en als wij een toekomst beleid willen ontwikkelen.


 De afgevaardigde Sir Henry Bellingham.
 
Wil de Minister in het kort commentaar geven op het punt wat ik heb  aangehaald over de garnalen visserij  en de Wash Baai en de schade die kan worden aangericht door de MSC scheepvaart maatschappij. ?


Antwoord van de Minister van Staat  George Eustice.

Mijn  geëerde Vriend heeft deze zaak met mij besproken. Het is een zaak  voor de  IFCA, maar ik heb de bestuurders er van gevraagd , mij op de hoogte te houden.

Mijn geëerde Vriend, het lid van kiesdistrict Waveney, vroeg de aandacht  voor de 10 S ( schepen korter dan 10 meter ). Zoals hij weet, hebben wij een verplichte verklaring om de quota's  op nieuw te bekijken, voor de schepen van de onder de 10 meter vloot, .omdat het historische probleem vanaf dat deze quota's  werden vast gesteld, het zo was dat de  schepen onder de 10 meter niet een genoeg deel van de Quota's gekregen hebben
Wij leveren reeds aan, van deze  manifest verklaring.
Pas dit jaar, maakten wij het goed , dat in de opzij gezette toename van de quota, de eerste 100 ton vis en toen 10 % daarna , gegaan is naar de 10 s schepen.
Dat betekend, dat dit jaar alleen al, zij reeds 1000 ton vis extra hebben gehad, 573 ton vanuit de Noordzee, met in begrip van 200  ton extra voor schelvis, 100 ton aan koolvis en 159 ton aan schol. Wij zijn reeds begonnen te leveren van dit quota en als we het register  van de verwerp verbod uitrollen. zal er een verdere toename zijn voor de schepen van de onder de 10 meter vloot en waarschijnlijk zal er kabeljauw worden toegevoegd voor de Noordzee..

Mijn geëerde Vriend haalt de toegang naar de zes tot twaalf mijl zone aan, wat gedateerd is van de London overeenkomst van 1964 en zo antidateerde ons de CFP er binnen te komen.
Wij hebben een sterke representatie van de bedrijfstak  gehad, echter, het lijkt er op dat na beoordeelt te zijn er een exclusieve entree is voor onze  kust vloot van het Verenigd Koninkrijk in de nul tot 12 mijl zone,.
Wij zullen hierop toezien, maar wij hebben nog geen enkele beslissing genomen,

Mijn geëerde Vriend haalde  de wraking van de pulse trawlers aan., Inderdaad. in Juni bezocht ik Lowestoft in zijn kiesdistrict en ontmoette daar de plaatselijke visserlui., die verwoordden, wat mij erg bezorgd maakte. Ik heb toen CEFAS gevraagd  om dringend wat werk te doen, om de impact van de purse trawl te herzien, omdat er veel zaken van verontrusting zijn..
Landen, zoals Japan, hebben  reeds acties ondernomen om de purse trawl te beperken of te verhinderen..
Ik verzekert hen daarom, dat CEFAS deze zaak bestudeert.

Mijn geëerde Vriend haalde ook het "vlaggen schip "geval aan..
Veel er van gaat terug naar de belangrijke Factortame test zaak, wat een groot gevecht was tussen de soevereiniteit van het Parlement en de Europese Unie wetgeving
Er is een mogelijkheid om dit te her onderzoeken, als wij de Europese Gemeenschap verlaten, maar weer hebben wij geen voorafgaande beslissingen genomen..
Het gebied is ingewikkeld en wij moeten erkennen dat de licenties, schepen en toegevoegde quota's door de vissers van het Verenigd Koninkrijk ,werden verkocht. 
Wij moeten dit erkennen. Maar ik geloof ook , dat door de veranderingen van het economische verband, wat wij zullen plannen om te raadplegen., wij een weg kunnen inslaan om deze verontrusting te bespreken.

Ik ben het met mijn geëerde Vriend eens, over de belangrijkheid van de handel.
Het is belangrijk om te noteren dat voor landen zoals Noorwegen, die in het Europese Economische gebied zitten, de douane unie niet over de visserij gaat
Noorwegen en IJsland, bijvoorbeeld, hebben daardoor  afzonderlijke preferente handels overeenkomsten met de Europese Unie..
Wij zullen , zo u zult begrijpen, zoeken om iets dergelijks te doen, daar wij onderhandelen over toekomstige handels overeenkomsten met onze Europese partners.
We zijn ook van plan om een nieuwe markten te openen in landen zoals China, Japan en andere landen in het Verre Oosten.

Ik ben het met mijn geëerde Vriend eens, over de belangrijkheid van de wetenschap.
Wij zullen continu CEFAS hierin betrekken..
Wij hebben verplichtingen aan de duurzame visserij, wanneer het komt tot een  toegevoegde waarde  in de visserij keten, ......zoiets  anders noemde hij ....... wij hebben een werkgroep "zeevoedsel " opgezet, wat geleid wordt door CEFAS, wat de bedrijfstak samen bindt om te zien,  hoe wij de structuur van de bedrijfstak kunnen verbeteren en de waarde , die zij er voor de vangsten voor terug krijgt.

Tenslotte, Ik ben het met mijn geëerde Vriend eens, dat als wij Brexit naderen, het Departement met ieder ander Departement hecht samenwerkt, met inbegrip van het Departement voor Gemeenschappen en Lokale Gezag en hij heeft volkomen gelijk, dat wij een grote mogelijkheid hebben als wij onderhandelen in het toekomst beleid ,om iets te krijgen wat zal werken voor de kust gemeenschappen.

Vragen gedeponeerd en er mee ingestemd.

11.30 v.m.

Zitting beëindigd.

Einde
.......

[vreemdeling]

De Geschiedenis van zeewier  vertelt het verhaal, waarbij zeewier de bemanning van een Grimsby trawler redde.

De geschiedenis van het zeewier is lang en fascinerend en verhaalt zelfs, hoe het eens mensen levens redde.
In deze miraculeuze afwijkende episode van zeewier, redde een kleine klomp zeewier,  de levens van de trawler Lord Darling en haar bemanning.
De Lord Darling was oorspronkelijk in 1914 in Selby gebouwd, onder de naam Prins Palatine.
Het schip werd toen door de Cargill Stoom Visserij Maatschappij beheerd, die in Hull was gevestigd.
Echter werd het schip in 1923 van naam veranderd,  toen zij aan de vloot van de Consolidated Visserij Maatschappij in Grimsby, werd toegevoegd.
Echter, voor deze buitengewone episode van zeewier, is het nodig om in de geschiedenis terug te gaan  naar 1930, toen de trawler 19 jaar oud was.
.
Tijdens een reis naar de west kust van Schotland, werd de Lord Darling  overvallen door harde wind en hoge zee, wat een lek in het schip veroorzaakte.
Voor een poos, leek het de bemanning,  dat het schip verloren zou gaan, toen water het schip in stroomde en bijna het schip geheel in vijf en veertig minuten onder water te zetten.
Maar toen, erg vreemd, leek het er op dat het schip zich zelf weer oprichtte..

Ondanks hun wanhopige omstandigheden, slaagden schipper Osborne en de rest van de bemanning er in  hun ervaring te gebruiken en navigeerden het schip de Loch Ewe in, waar zij het schip aan de grond zette.
Zij konden het nog steeds niet begrijpen,dat het schip niet op de bodem van de zee lag.

De reden van de overleving van het schip in het water,  was gewoonweg miraculeus en vereeuwigde de Lord Darling's  plaats in de geschiedenis van het zeewier.

Toen eenmaal het schip aan de grond stond in de Loch Ewe, vond de schipper een kleine klomp zeewier, geklemd in het gat in de zijkant van het schip.
Het had de beschadiging afgesloten.

De bemanning slaagde er in het schip weer droog te krijgen, repareerden het ontstane gat en gingen weer op weg , met de hulp van vier dorp bewoners.
Maar schipper Osborne zelf verklaarde later,  dat de uitkomst veel slechter had kunnen zijn, als er geen zeewier was geweest.

En natuurlijk was het de ervaring en de moed van de bemanning van de Lord Darling , met hun leven uit het water.
Maar het is onmogelijk te ontkennen,  de vitale rol, die het zeewier heeft gespeeld, bij de  voorkoming van het gebeuren van een tragedie.

De trawler werd in 1960 gesloopt na bijna vijftig jaar in de vaart te zijn geweest.
Maar er zal altijd aan herinnerd worden voor haar deel wat zij speelde in de geschiedenis van zeewier..... de werelds meest verbazende en verwonderlijke zee plant.

Einde

[vreemdeling]

De Geschiedenis van de visserij industrie van Scarborough.

Honderden jaren lang ging de Scarborough visserij bedrijfstak door, in hetzelfde tempo.
De visserman betaalde zijn tienden aan het klooster voor de rechten om in zee te vissen..
De bedrijfstak werd nooit echt een succes, omdat de visserman geen groot aandeel in de markt had.
Er was geen mogelijkheid van vis transport naar de grote steden.
Dat was vooral het geval in Scarborough, wat omgeven was  door heuvels en moeras gebieden, met geen steden in de omtrek van een  straal van 50 mijl.
Iedere verhoging in  productie zou waarschijnlijk een overschot aan vis opleveren en  wat gepaard zou gaan met lagere inkomsten. Zo'n groei was echt niet mogelijk.
De bedrijfstak ging op haar eigen weg voort.
In 1830 verheugde Scarborough zich over een bloei periode bij haar visserij..

De lokale geschiedkundige, Thomas Hinderwell, was buitengewoon kritisch over de visserlui van Scarborough, die hij verweet, een gebrek te hebben aan bedrijvigheid en initiatief..
Deze lokale geschiedkundige maakte zijn opvattingen kenbaar.
Het is echt merkbaar, dat  de schepen uit Scarborough  weinig of geen interesse hadden in de haring visserij..
Een geschiedkundige uit Flamborough heeft eens  het aantal schepen genoteerd,  die deelnamen aan de  haring visserij  vanuit Yarmouth.
In 1794 waren er 15 schepen uit Staith, 5 schepen uit Runswick. 8 uit Filey, 5 uit de Robin Hood baai , 4 uit Flamborough en maar net 3 schepen uit Scarborough.
Dit was niet de enige visserij , maar het was wel van belang.
Misschien had Scarborough ander vermaak, zoals de scheepvaart en de scheepsbouw.
Het lijkt het meest logische, dat de  schepen van Scarborough in hun lokale wateren bleven, met haar rijkdom aan vis.
Zij visten op de duurdere soorten vis, zoals tong, tarbot en griet.
Zij  wezen simpel andere vissoorten af, zoals, schol, schar , leng en heek
Zij vertrouwden op hun  vijf mans boten.
Zij beoefende de beug visserij, met een beug met 2500 haken , die werden uitgezet zoals zij het wilden.

De opbloei van de visserij handel in Scarborough, kwam nog voor de komst van de spoorwegen.
Tussen 1830 en 1840 was Scarborough groeiende in grootte en er ontwikkelde zich een toeristen industrie..
De eerste trawlers van de Noord Oost kust rond Scarborough waren geen lokale visserlui.
Zij kwamen inderdaad uit de zuidelijke havens , zoals Brixham of Lowestoft.
De plaatsen Brixham en Barking claimen het eerste gebruik van de boom trawl.
De zuidelijke trawlers kwamen naar Scarborough en maakte het een centrum van de visserij industrie aan de Noord Oost kust.
Zij hadden voordeel van de goede prijs voor de vis, die in dit kustgebied van Scarborough werden betaald, gedurende het toeristen seizoen..
Deze opbloei rond Scarborough duurde tot de periode tussen 1830 en 1840..

De hoogte van de opbloei van Scarborough in 1830 kwam, toen de "Silver Pit " werd ontdekt in 1835.
Dit werd toevallig ontdekt toen de vissers vloot werd  verdreven tijdens een storm op de Doggersbank.
Een van de schepen raakte verspreid van de rest van de vloot en had geen kans om haar net scheep  te halen.
De schipper was echt blij verrast, dat zijn  trawl afgeladen was met mooie tongen..
Hij kwam op dezelfde plek terug  met de hulp van een  officier en al spoedig werd deze plek bekend  als de "Silver Pit "
Op de hoogte van deze tong opbloei ,was de tong zo overvloedig, dat zij werden verkocht voor 5 shilling een vrachtauto vol..
Deze opbloei was hier van korte duur, daar de tong in 1838 uit de "Silver Pit "verdween.

In 1845 kwam er een nieuwe impuls voor de visserij van Scarborough, bij de opening  van de spoorlijn tussen York en Scarborough. In die tijd, wedijverde Scarborough met de havens van Hull en Grimsby.
Het was het centrum van de bedrijfstak.
Nationaal gezien, was er een opbloei in de trawl visserij, daar de Engelse vloot  groeide van 130 trawlers in 1830 tot 800 in 1860..
De spoorwegen brachten de verse vis naar het Britse industrie regio.
De vis, die voorheen door de schepen van Scarborough werd afgekeurd, werd nu goedkoop verkocht in de steden..

Er was ook een opbloei in de kust visserij van Scarborough.
In de jaren rond 1870 had de plaats 40 krabben vissers, in vergelijking met 6  in 1820,
De verse krab konden per trein over grote afstanden worden vervoerd. Wat overbleef kon langs de kade worden verkocht.
Maar de kust visserij  was al in gevaar .
In 1890 werd de kust trawl visserij verboden.
Een rapport van een visserij ambtenaar, H,B. Boothby, in 1909, tekende daar een sfeerloos beeld van af.
Heel veel krabben vissers, visten nu illegaal met de boom trawl, 20 in Bridlington, 7 in Scarborough en 11 in Hartlepol. Zij wisten dat zij illegaal visten, maar namen het risico.
Zij konden anders de kost niet verdienen.

Zelfs in 1909 waren er waarschuwende  signalen..
De toename van de visserij  was zelfs niet goed voor de visserlui.
In 1909 werd er 1.522,191 CWT * gevangen, in tegenstelling tot 1.381,592 CWT in 1908.
Nu bracht deze toename de prijzen omlaag en de totale waarde van de vis werd verminderd.
Dat was in Hull ook het geval met een toename  van 64,439 CWT in de vangst in vergelijking met het voorgaande jaar, met een vermindering van £ 141,390 aan inkomsten.

*  1 CWT= 50,8 kg.

In de trawler bedrijfstak was altijd de aandacht gevestigd op de haring.
In 1875 verschenen de eerste stoom trawlers en zij konden onder  alle omstandigheden vissen.
De netten werden vergroot.
Het gebruik van ijs werd ingesteld.
Een Koninklijke commissie werd in 1863 ingesteld, om de vis voorraden te onderzoeken..
Maar met de afwezigheid van geluid golven, werd de statische informatie  en goede kennis van alle Parlementaire wetten die de visserij regelden , herroepen.

In 1891 bezocht de eerste trawler IJsland.
Rond de jaren van 1880 kwam de trawler vloot van Scarborough  zichtbaar achter,  op de havens van de Humber rivier..
De Scarborough trawlers waren vaak de ouderwetse schoeprad trawlers.
Deze werden geleidelijk vervangen en de laatste van dit type trawlers , de Constance , zonk op 22 Maart 1910.
De nieuwe schroef stoom trawlers  namen de werkzaamheden over van de schoeprad trawlers, zoals de Otter, de Zeehond en de Dalhousie.

Scarborough  had de capaciteit  om te innoveren..
De Otter trawl werd uitgeprobeerd in Scarborough met de trawler Otter van de rederij Normandale.
Dit was een nieuw revolutionair net..

De Eerste Wereld Oorlog was een grote klap voor de Scatborough trawler vloot.
Elf trawlers gingen verloren in een nacht, toen de Duitse U boot U 57, eigenhandig de Scarborough vloot  vernielde.
Maar net een handvol trawlers bleef over.
Het einde van de oorlog handelingen bracht niet een eind aan de  plaatselijke ellende, toen drie trawlers verloren gingen in 1920 , toen zij op een mijn liepen..
Tussen de beide Wereld Oorlogen   herstelde  de Scarborough bedrijfstak niet echt veel.
Aan het begin van de Tweede Wereld oorlog waren er nog maar zeven trawlers ( in vergelijking met 191 in Hull en 381 in Grimsby.
Dit verminderde nog tot drie, in December 1943.

Na iedere oorlog verheugt zich de haring visserij in een opbloei.
Grote scholen haring werden weer gesignaleerd.
De vis voorraden hadden zich instaat gesteld, zich te verbeteren.

Wordt vervolgd

[vreemdeling]

De Geschiedenis van de visserij industrie van Scarborough .

deel 2.

De trotse traditie van de trawl visserij ging door met een paar families.
De familie Normandales in het bijzonder., die het goed deden tot in de zeventiger jaren van de twintigste eeuw.
Maar de haven was echter nooit in staat om te wedijveren met de haven van Grimsby.
Een paar wel gevestigde families  wilde de  visserij vanuit Scarborough niet opgeven.
Zij bleven doorgaan in hun geboorte plaats.
De hoofd trawler vloot was gevestigd in Hull en Grimsby..

\In 1954 werd de laatste tonijn gevangen voor de kust van Scarborough. en dat was een slecht teken voor de haring bedrijf tak.
De tonijn voedt zich in een school van trekkende haring..
De afname, toen het kwam, ging geleidelijk..
De laatste Scarborough stoom trawler was de  William Wilson.
Deze trawler was pas twaalf maanden eerder in Scarborough gekomen..
Na zes maanden lag zij vast gekluisterd in de haven, omdat zij geen bemanning kon vinden.
De trawler Emilator had al maanden eerder de haven verlaten en werd liefdevol herinnerd..
In 1970 waren  de Schotse kaakmeisjes er mee gestopt om naar de stad te komen en de haring vloot bestond niet meer.

Een deel van  het probleem was de buitenlandse concurrentie.
De haring visserij was afhankelijk van de Russische en Duitse export markten.
Hoewel nu andere landen  zich aansloten bij de opbloei van de haring..
Toen Engeland  toe trad tot de Europese Unie. werd de  visserij bedrijfstak overgegeven als een prijs..
De zaken gingen echt slecht, toen Rusland begon met de bouw van  fabriek schepen met purse sein netten.. Deze schepen maakte de zee leeg van vis. En dat was het.
Een duizend jaren visserij rentmeesterschap ging verloren.
Gemeenschappen werden gevestigd rond de bedrijfstak waar zij van hielden..... zij wisten niet anders.
Het was een zware klap en het is een dreun, die nog steeds  gevoeld wordt door de oudere visserlui.

Tijdens een voorbijgaand moment in het midden  van de jaren rond 1800, was de haven van Scarborough de belangrijkste haven van de kust van Yorkshire,
Overal in de stad was het als in veel andere visserij dorpen, zoals Filey, Staithes en Robin Hood Baai.
Zij waren in zich zelf gekeerd en onvriendelijk tegenover buitenstaanders.
Iedereen kende iedereen en "aangewaaide personen "waren niet welkom.
In de drukke haven zoals Hull en Grimsby kunnen nieuwkomers  verloren raken in de drukte.
Nieuwe ideeën verspreidde zich snel en nieuwe mensen waren welkom.
En de industrie was er  ter plaatse, om reserve onderdelen te leveren, wanneer deze benodigd waren.

Sommige personen hebben zich er over verwonderd, dat Scarborough nooit in staat is geweest om te wedijveren met de havens Grimsby of Hull.
Maar een simpel feit komt uit de periode van de grote successen van Scarborough.
In 1864 waren er 400 schepen  in de haven van Scarborough, maar slechts 100 schepen hadden een ligplaats in de haven  en 300 vis smack's moesten buiten de haven blijven.
De haven van Scarborough kon nooit wedijveren met Grimsby, waar er overal langs de rivier dokken waren
Scarborough had nooit de vloot een ligplaats kunnen geven, die Grimsby aan de vloot kon geven
Het was zo simpel als wat.
Veel is er gezegd over de afname van de haring visserij, maar  het kon altijd gebeuren.
Haring is een soort vis wat gezamenlijk zwemt in een school van 6 mijl lang en 4 mijl breed en is altijd bevist tot in het uiterste.
Zij verplaatsen zich in een voorspelbare richting langs de oostkust naar beneden en geven zelf aan de zee een stralende zilveren kleur.
Daar de techniek verbeterde in de 19e eeuw, werden de voorraden opgejaagd en in de twintigste eeuw doodde de bedrijfstak zich effectief zelf.
De visserman was gelukkig met zijn manier van leven en wilde dit eenvoudig niet opgeven..

Het is erg gemakkelijk om het ontbreken van voorschriften te bekritiseren, maar in feiten was het beschikbaar voor iedereen.
Trawler van elders, soms  zo ver als van het eiland Man. visten voor de kust van Yarmouth.
Het waren niet alleen de Britse trawlers, maar ook de Hollanders, de Schotten, uit Yarmouth, Lowestoft  en uit zuidelijke gewesten..
De Scarborough trawlers  konden niet in de haven komen toen het op een keer slecht weer werd , dat ik mij als jongen nog weet te herinneren en zij moesten allemaal naar Hartlepool om opperte te vinden..
De beide havens waren echt helemaal vol, tot zelfs in de haven monding..

De haring bedrijfstak leek altijd  zo gezond en de Schotse kaakmeisjes kwamen nog steeds naar Scarborough tot laat in de jaren rond 1960.
Dat was een vast staand feit.
Maar Scarborough is gewoon een kuur oord geworden. de meeste schepen kwamen  simpel uit gewoonte.
Hun verblijf was van korte duur. Het kon zelfs niet worden  beschreven als een lokale bedrijfstak ..... de Schotse kaakmeisjes vertrokken weer in September.
Behalve voor een paar lokale familie schepen, waren alle andere schepen  van buitenstaanders.
De Scarborough visserij industrie was  meer een illusie dan een realiteit.

Het citaat van de oude expert van de Scarborough visserij, kapitein Sidney Smith aanhalend. ....
....
Oh ja,       geweldige kansen,     trawler uitrustingen getest,        nog eens getest     en nog beter getest, en de drijfnetten voor de haring visserij,      wat nu is verdwenen,      wat jammer is, want de Britten, de Hollanders, Belgen en Fransen, visten in de Noordzee op haring, gedurende duizend jaar met drijfnetten en het maakte geen verschil aan de voorraden.
Maar hebzucht deed hen veranderen naar de ring net visserij, wat de visstand vernietigde, omdat ring netten gebruikt worden om de school te omcirkelen en om in korte tijd het schip er mee te vullen
En  dan ook  het netwerk, wat er voor in de plaats is gekomen.
Met deze moderne methode van de purse-seine, die  al even slecht is als zijn voorganger, want in zo'n groot net, wat een hele school haring omsingeld en het net naar zich toe trekt en ook het einde van het net  en daarna de voet pees en hiermee de bodem van het net afsluit, zodat er geen enkele kans bestaat om te ontsnappen en vervolgens met een vacuum pomp, het net wordt leeg gezogen.
En de hele school wordt opgevist,      groot     en klein      en onvolwassen haring     en dat is de oorzaak dat de haring uit de Noordzee is verdwenen.

Einde
...

[zier]

ja cor ......wat mot ik er van zegge...............we hebben er allemaal aan mee geholpen,een mens is nu eenmaal een wezen dat aan zelf vernietiging doet,als die tekent wordt er uitgezet en daarna gehaald en dan blijkt er 1000 kantjes haring in te zitten,maar die kan ik niet hebben ik moet makreel hebben want me'n haring kwantum is vol,dus trek ik de pooklijn open en weg ermee geen haan die er naar kraait.
wie is er dan kort zichtig die schipper die niet uit had moeten zetten,of die kwibus in den haag of brussel die van toeten nog blazen weet.

[vreemdeling]

De Trawler mannen uit Hull.

De visserij industrie van Hull heeft zijn start in  de 12 eeuw, met de monniken van de Meaux Abdij.
De Monniken waren  de eigenaars van en bemoeiden zich met "Wyke upon Hull :", zoals de plaats toen werd genoemd.
In het jaar 1160 werd een charter ( speciaal document ) opgemaakt door Koning Henry 2, wat de monniken toestemming gaf, om in de monding van de Humber te mogen vissen of net er buiten , in de open zee.

De verse vis die door de monniken of door de plaatselijke mensen werd gevangen, werd lokaal verkocht.
Wegen waren in de Middeleeuwse tijd erg smal  en meestal in een slechte staat en ook oneffen.
Het transport van vis zou te veel tijd in beslag genomem hebben en de vis zou bedorven zijn geweest, voor zij haar bestemming bereikt had.

Alleen de mensen die dicht bij de kust woonden , zouden in de Middeleeuwen, blij geweest zijn met verse vis, of zij moesten zo gelukkig zijn geweest, dat zij dicht bij een rivier woonden. of zij zo rijk waren, dat zij zich een visvijver konden veroorloven.
De meeste mensen die in de Middeleeuwen verder land inwaarts leefden, zullen gezouten of gedroogde vis hebben gegeten, wat erg hard was en lange tijd  gekookt moest worden, om het eetbaar te maken.

De stads archieven tonen aan, dat er rond 1521 vis straten waren in Hull..
Hull had belangrijke betrekkingen met IJsland en importeerde gezouten vis,  in ruil voor boter en stoffen , ofschoon deze handel af nam aan het einde van 1500, toen gezouten haring uit Scandinavie werd geïmporteerd.

De vishandel van Hull ging nog eeuwen door en de visserlui gingen steeds verder en verder weg, om hun vis te vangen en gingen naar Noorwegen en Rusland en ook naar IJsland.
Schepen uit Hull gingen ook de walvisvaart,  in de Arctische wateren,  uitoefenen.
Vanaf de vroege jaren van 1600, had Hull ook een grote scheepsbouw industrie.

De ontwikkeling van de dokken in Hull.

De dokken van Hull, zijn de grootste dokken van Engeland.
Rond 1700  was Hull bekend, niet alleen door haar visserij industrie, maar ook voor haar walvis vaart.
De oude haven ( die liep van langs de Highstraat  tot in het oude stadsgedeelte ) werd veel te krap en daarom passeerde er Akte  van de Regering in 1774,voor de bouw van een nieuwe dokhaven. waar schepen konden laden en lossen.
De bouw van het dok, begon op de 19e Oktober 1775 en de eerste steen werd door de burgemeester Josoh Outram gelegd..
Het dok werd op Dinsdag 22 September 1778 officieel geopend.
Het was het grootste dok in Engeland.

Een dok met veel namen.

Het nieuwe dok werd eenvoudig weg het Dok genoemd.
Toen een ander nieuw dok ( het Humber dok) werd gebouwd, kreeg het de naam van het Oude Dok.
Het was zo tot 1854 toen het voorgoed het Queens Dok werd genoemd., ter ere van het Koninklijk bezoek door Koningin Victoria en Prins Albert.
Het Queens dok werd meer dan 150 jaar gebruik tot zij uiteindelijk in 1930.werd gesloten
Het dok werd toen weer met aarde gevuld en werd veranderd in een tuin, wat later bekend stond als de Queen's tuin..
Als je daar de volgende keer  gaat wandelen, denk er dan aan..... dat je op het water loopt..

Het Humber en het Verbinding dok

In 1882 passeerde er een nieuwe wet van Parlement,  voor de bouw van een nieuw dok, het Humber dok, wat ook in Hull moest worden gebouwd..
Dit dok opende op Vrijdag 30 Juni 1809.
Dit dok werd in 1969 gesloten,
Het werd later her ontdekt en in 1983 werd het heropend als deel van de Hull Marina.
Een derde dok, genaamd Junction dok, werd  in 1829 gebouwd.
Het Junction dok werd van naam veranderd  en heette voortaan  Princes dok, ter ere van Prins Albert tijdens het koninklijk bezoek in 1854 ( Op dezelfde tijd als het Oude dok  werd hernoemd  in Queen's dok.)

Het dok bleef 139 jaar open en sloot in 1968.
Het werd later weer herontdekt en in 1991 geopend als het Princes Quai Shopping Centre.

De eerste trawlers van Hull.

Hoe begon de trawler industrie  ?

De trawler industrie  begon in de Victoriaanse tijd ( 1837 tot 1901 ) en eigenlijk gebeurde dat per ongeluk..
Op een dag in 1850 ging er vanuit Scarborough een vissersschip naar zee en zij zette haar netten uit.
Er stak een hevige storm op en het kleine vaartuig werd door de storm gegrepen en werd uit haar koers geblazen, wat eindigde in de rivier de Humber.
Toen het schip in het dok kwam, was haar net gescheurd door de storm, maar een deel van het net was nog intact en zat barstend vol met vis..
De visserlui realiseerden zich dat het schip over een goede visgrond was  geblazen, ergens niet ver verwijderd van de rivier de Humber,
En zo was het ook. Er was een rijk visgebied ongeveer 70 mijl verwijderd van Spurn Point, wat later bekend werd als de Silver Pits

De visserij industrie van Hull begon en tussen 1854 en 1887 werden er meer dan duizend Smack's ( een type vissersschip ) in Hull geregistreerd.
Smack vissers van uit het Zuid Oosten van Engeland kwamen naar Hull, om zich daar te vestigen  en te vissen.

Hull's Eerste Stoomtrawler

In 1885 werd de eerste stoomtrawler van Hull, de Magenta, te water gelaten.
Ofschoon er nog wat zeil Smack's werden gebouwd en een aantal jaren nog werden gebruikt voor de visserij vanuit Hull. liep dit vanaf 1887 geleidelijk af en rond 1903 waren er alleen nog maar stoom trawlers voor de visserij vanuit Hull.

Sommige van de vissersschepen werden trawler genoemd, omdat zij een trawl net gebruikte voor de vis vangst. Vis, zoals kabeljauw en schelvis, die door deze schepen werd gevangen, voedde zich op de bodem van de zee.
Een trawl net " trawlt" langs de bodem om de vis te vangen.

St.Andrew Dok, Een Thuishaven voor de Vissersvloot van Hull.

Het St.Andrew dok werd de thuis haven van de kolossale vissersvloot  toen het dok in 1883 werd geopend.
Het dok was vernoemd naar  St. Andrew, de patroon heilige van de visserlui
In de Bijbel. was Andrew een discipel van Jezus.
Hij en zijn broer waren beiden visserlui op het meer van Galilea.

Het  St.Andrew Dok werd officieel geopend op de 24e September 1883 met een grote ceremonie, waar duizenden mensen kwamen om te kijken.
Een processie van schepen voer door het nieuwe dok. Het eerste schip was het Trinity House yacht, de Duke of Edenburgh.
Zij was versierd met de vlag van de Hull Dock Company en aan boord van het schip waren de voorzitter van de Dok Maatschappij en leraars en studenten  van het Trinity House.

Na de opening ceremonie gingen 102 speciale gasten naar het kantoor van de Hull Dock Company waar een geweldig feest werd georganiseerd..
Het kantoor van de Hull Dock Company is nu het  Hull 's Maritiem Museum.

Werkers in het St.Andrew Dok.

Meteen vanaf de opening in 1883, was het St.Andrew Dok een drukke en levendige plaats, waar veel mensen werkten.
Er waren trawlerlui die regelmatig vertrokken op vis reizen naar de Arctische wateren of thuiskomend van een vis reis, met hun vangsten. Toen waren er ook veel andere werkzaamheden te doen in het St.Andrew dok, wat met de visserij te maken had,  of in de fabrieken, in de directe omgeving van het dok.

De werkzaamheden in het St.Andrew Dok en in de fabrieken begonnen vroeg in de morgen en eindigden laat in de avond.
Het was zwaar en  bij de meeste werkzaamheden  hadden zij fysieke krachtinspanning nodig, maar het was tevens  een prettige, vrolijke plaats om te werken
Een historicus heeft het eens beschreven als......... Het werk was zwaar, de bazen waren hard  en het werk moest altijd dezelfde  dag klaar zijn, maar, de mensen hielden er van. !
Zij noemden het...... Eén grote familie,
Zij waren trots op hun arbeidsplaats en hun collega werknemers.

Lossers, Sorteerders, Netten boeters en Strippers.

Veel van de mannen werden lossers genoemd en werkten in de dokken om de vis uit de trawlers te lossen.
Als de vis uit een trawler gelost moest worden, werd de vis in een mand geschept aan boord van de trawler en naar de kade geslingerd.
Op de kade werd de mand opgevangen en leeg gestort in de  vis "kits
Behalve de lossers, waren er ook mensen die de vis sorteerden en controleerden.
Er waren ook plaatsen waar de netten werden gemaakt en hersteld en waar reparaties aan de schepen werden uitgevoerd..
Er waren ook mensen die de vis stripte en fileerden , voor de vis werd verpakt voor verzending..

wordt vervolgd

[vreemdeling]

Trawler Mannen uit Hull

Deel 2

Vismeel fabriek.

Niets werd er weg gegooid in het St.Andrew dok.
In 1890 werd de Hull vismeel en Olie Maatschappij opgericht en de fabriek werd gebouwd om alle viskoppen, ingewanden en graten te verwerken, wat niet gegeten kon worden voor menselijk gebruik.
De vismeel die in de fabriek werd gefabriceerd, werd tot meststof verwerkt voor boeren en ook werd het gebruikt dieren en vis voedsel

De Rokerijen.
Hull stond bekend om zijn gerookte schelvis en de smakelijke kippers.
De vis werd gerookt in grote  fabrieken, buiten het St.Andrew Dok. De vis werd in grote kamers gehangen, die gevuld werden met rook van brandende eiken hout snippers ,wat onder in de kamer lag.
De rook werd gebruikt om de vis te conserveren en ook als toevoeging aan de smaak.
Wanneer werd het St.Andrew Dok gesloten.
Het St.Andrew Dok sloot uiteindelijk op 3 November 1975, toen de trawlers werden verplaats naar het Albert en William Wright Dok,  wat nu  het visserij dok werd van Hull.

Het Leven in de Hull Vissers Gemeenschap.
De trawlerlui en de mensen die in de dokken werkten en in de fabrieken bij de dokken, wilden allemaal  in het Hessle Road gebied van Hull wonen.
Omdat het leven voor de trawlerlui en hun gezinnen zwaar was, had de vissers gemeenschap van Hull en echte , "Gemeenschappelijke Daadkracht ",
Er heerste daar een verzorgende en vriendelijke atmosfeer en de mensen waren behulpzaam voor hun buren.
Heslle Road werd ook wel "een dorp in de stad "genoemd door een  plaatselijke historicus en het werd vaak gezien als een aparte leefgemeenschap, in het overige deel van de stad.

Hoe was het, als een trawlerman thuis was.
De trawlerlui uit Hull hadden een "macho "imago, wat niet verwonderlijk was , als wij hun zware werkzaamheden in ogenschouw nemen.
Maar ondanks dat, volgens onze plaatselijke historicus, waren de trawlerlui  wat opschepperig, wat in hield, dat zij vaak erg elegant en keurig geklede personen waren.
Het was bijna een vaste traditie, dat de trawlerman na binnenkomst zijn kleermaker een bezoek bracht en de maat liet nemen  voor de stilistische nieuwe kleding.
Vaak droegen zij pantalons met een hoge leest band, wijde broekspijpen en steekzakken en gecombineerd met colberts in allerlei kleuren, van hemels blauw tot een schokkende,  roze kleur.

De Drie dagen Miljonairs.
De trawlerlui uit Hull. werden ook vaak de "Drie Dagen Miljonairs "genoemd.
Dat kwam, omdat zij als zij een goede reis hadden gemaakt, maar een paar dagen na iedere reis binnen lagen, voor zij voor een andere reis weer naar zee gingen.
Als zij een goede reis hadden en veel vis hadden gevangen, zouden zij hun aandeel in de besomming krijgen en naar huis lopend, voelden zij zich  als een miljonair.
 De trawlerlui  hadden slechts drie dagen om zich te vermaken en daarom onthaalden zij hun gezin op goede maaltijden buiten de deur, kochten nieuwe kleding en vermaakten zich in de plaatselijke cafe's.
Het leven op zee was uitzonderlijk hard en gevaarlijk, en daarom genoten de trawlerlui ten volle van het leven.

Hoe was het leven van de vrouw van een trawlerman.
De vrouwen van de trawlerlui ontvingen een klein , maar regelmatig loon, als hun mannen naar zee waren.
Dat verzekerden hen, dat zij voedsel konden kopen, kleding en spullen voor de huishouding en niet behoefden te wachten, tot hun mannen terug keerden van een visreis.
Als de vrouwen niet werkten, waren  dat hun enige inkomsten.
De dag, waarop al die vrouwen naar het Dok kantoor gingen om hun loon op te halen, werd de "witte kousen dag "genoemd.. Dit gezegde  dateert nog uit het tijdperk van de  walvisvaart , toen de vrouwen van de walvisvaarders in Hull precies hetzelfde deden , als hun mannen op zee zaten.
Het werd de "witte kousen dag "genoemd, omdat in de Victoriaanse tijd, toen Hull nog een belangrijke walvisvaart stad was, de vrouwen allemaal witte kousen droegen.
Het moet erg zwaar zijn geweest voor de vrouwen van de trawlerlui, als hun mannen op zee waren, maar zij rooiden het en hielpen elkaar. In feiten werden de vrouwen van Hessle Road bekend om de kracht van hun karakter en hun vermogen om zware tijden te doorstaan..
Iedere drie weken, als hun mannen van zee terug keerden, waren de vrouwen gewend dat zij behandeld werden als prinsessen..
De trawlerlui waren slecht drie dagen thuis, voor zij weer naar zee vertrokken en zo vulden zij  thuis hun  tijd, om hun gezinnen te onthalen.

Het Ongeval in 1968 met drie trawlers.
Wat was het ongeval met de drie trawlers. ?
In 1968 zonken drie trawlers uit Hull,  met een paar weken verschil er tussen.
58 bemanningsleden lieten hierbij het leven.
De stad Hull verkeerde in shock en in het bijzonder het Hessle Road gebied, waar de meeste van de vissers gemeenschap woonden.
Mensen waren ontzet, dat dit zo maar plotseling kon gebeuren.
Wie waren er bij betrokken.
De St.Romanus was de eerste trawler die op 18 Januari verloren ging
Alle twintig bemanningsleden verloren hierbij het leven.
De tweede trawler in dit catastrofe was de Kingston Peridot, die op 26 Januari verloren ging met haar gehele bemanning van twintig koppen.
De derde trawler was de Ross Cleveland, die bij deze tragedie was betrokken. Zij ging op 4 Februari ten onder, met 18 van haar bemanningsleden. Slecht één persoon werd gered, Harry Eddom.
De "Hoofddoeken" campagne.
Een campagne voor betere  veiligheid op zee werd in gang gezet door de vrouwen en dochters van de trawlerlui en werd aangevoerd door Lillian Bilocca. 
Lillian was geboren in de Wassand straat , in het hartje van de Hull Hessle Road vissers gemeenschap. Haar vader, haar man en haar zonen verdiende de kost op zee.
Lillian verdiende haar bijnaam van "Grote Lil ". tijdens de campagne ter bevordering van de veiligheid en de werkomstandigheden van de trawlerlui op zee en werd een plaatselijke volks heldin, die bekend werd over het gehele land.
De campagne voerders, discuteerden met de trawler eigenaars en ook met  de Ministers uit de Regering, om betere veiligheid en betere werk omstandigheden in de visserij industrie te krijgen.
Een aantal vrouwen hield de wacht  in de dokken, om er zeker van te zijn, dat er geen enkel schip vertrok zonder een marconist aan boord.
Lillian ontmoette zelfs de Eerste Minister Harold Wilson , in Downing Street, no. 10
De campagne kreeg grote  bekendheid van alle nationale kranten. de campagne werd  de "hoofddoeken campagne "genoemd door een van de kranten en deze uitdrukking vermenigvuldigde zich en werd een soort ere naam voor de vissers vrouwen..

Einde