Herinneringen deel 3

[J.H.]

Bombay Monument voor de omgekomen brandweerlieden.

[vreemdeling]

De Fort Stikine Deel no.8

Bijna levend begraven door puin, was de heer Todd ervan overtuigd dat de El Hind was gekapseisd en dat hij onder water was! Hij stond op het punt om te gaan zwemmen, toen hij "een gaatje van licht - de zon" bemerkte en besefte dat hij de goede kant op stond. Als ik me goed herinner, hadden nog een paar jongens geprobeerd een reddingsboot te blussen toen de tweede explosie de boot  bovenop hen neerzette, waarbij één man zijn zij open gesplitst werd.. We kwamen allemaal op het bootdek terecht, waar een flink aantal van ons hem losliet en hem naar de ruimte voorafgaande aan het stookruim bracht, denk ik –     …...... ik ben het precies vergeten ... "

Opnieuw samen geschoold bij de ingang van de stookruimte, waren de betrokken overlevenden ervan overtuigd dat hun einde was gekomen. Daar de meesten gewond waren ,namen de vuurhaarden aan boord van de El Hind in intensiteit toe, "we zagen niet veel kans om eruit te komen. Sommige knapen waren in een erg slechte staat, één had een gebroken rug en de knaap van de boot had  een maag beschadiging ."

Op dat moment deed iemand een prachtige ontdekking in een van de hutten van het schip: n.l. sigaretten en wat water. Verfrist door een rokertje en een drankje, discussieerden de overlevenden opnieuw over hun manier van handelen hoewel de situatie volgens Todd "er behoorlijk wanhopig uitzag",
In feite leek het onmogelijk. Het was het katoenseizoen en de dokken waren een laaiend inferno van
brandende katoen balen.
De Jalapadma was uit het water geblazen en zat vol met explosieven die nu tot ontploffing kwamen.. "We zaten onderdeks en vroegen ons af wat we moesten doen, toen er een landingsvaartuig tegen het schip botste."

Het drijvende vaartuig kwam als het antwoord op onze gebeden, en we waren er snel bij om een ​​touwladder over de scheepszijde te gooien. Toen gingen de twee dozijn overlevenden, waaronder de zwaargewonden, aan boord van het vaartuig en de motor werd gestart en het vaartuig baanden zich een weg door de met afval verstopte haven, op een miraculeuze wijze vluchtend door de Rode Poort en richting de stad.

De aanblik die hem begroette toen hij door de poort van het dok in strompelde, bleef onuitwisbaar onder de indruk van zijn geheugen, dertig jaar later. Met een "sissende hel" overal om hem heen, zijn lichaam doorboord met meer dan 70 stukjes metaal en hout, strompelde hij door de poort, waar hij  duizenden troepen tegemoet kwam, die in formatie opgesteld stonden, in afwachting van bevelen om het vuur te gaan  bestrijden.

Het bleek dat ze een behoorlijke wachttijd hadden omdat "het een hele tijd duurde voordat iemand er binnen kon komen - sommige dingen bleven drie maanden lang branden"!
Wat betreft Mr. Todd, hij werd voor twee weken in het ziekenhuis opgenomen, eer hij terugkeerde naar zijn werkzaamheden. Zijn oorspronkelijke verplichting bleek een gruwelijke taak te zijn, waarbij hij enkele doden moest identificeren.
Terwijl hij zich een weg baande van de verkoolde, gescheurde overblijfselen van het ene schip na het andere, probeerde hij menselijke resten te identificeren, waarvan het merendeel tot weinig meer dan brokken as was gereduceerd en alleen door hun identificatie label herkenbaar waren.
Toen die afschuwelijke taak was voltooid, kon hij zijn aandacht richten op het herstellen van de haven, door de droogdokken leeg te pompen en die schepen te reviseren, die de moeite waard waren om te worden gerepareerd.
"Een compleet DEMS-kanon, opgesteld op de  de achtersteven van Fort Stikine, was anderhalve kilometer ver weggeblazen, ankers en andere scheeps onderdelen, waren overal heen geblazen, slechts een klein deel van het Fort Stikine was op het schip  achtergebleven.
De Jalapadma, het beroemde grootste schip van de Scandia Company's , dat 50 voet achter de Fort Stikine lag afgemeerd, werd  op de kade van het dok geblazen,
Zij was 500 voet lang, ongeveer 12.000 ton en volledig geladen
Het leger sneed haar boeg gedeelte af en liet het op de kade vallen en vervolgens werd de rest van het schip aangepakt en werd weg  gesleept in vrachtwagens.


"De Baroda, die op de westelijke ligplaats na de Jalapadma had gelegen, werd weggesleept en tot zinken gebracht. Wat de El Hind betreft, richtten we haar uiteindelijk in als koopvaardijschip. Ongeveer een dozijn andere schepen in de haven werden vernietigd en moesten naar buiten worden gesleept om daar tot zinken te worden gebracht..

Volgens de gegevens verloren de geallieerden 35.000 ton aan kostbare scheepvaartruimte in Bombay Harbor. Om nog maar te zwijgen van het verlies van 800 mensenlevens en 3000 gewonden.

Dhr.Todd beschreef de katoenbalen uit de Perzische Golf als drie keer zo groot als een baal veenmos. Hij herinnerde zich, dat ze twee balen hoog waren gestapeld en de kades over hectaren bedolven waren met balen katoen..
Deze waren wekenlang blijven branden.
Gelukkig waren de meeste pakhuizen van steen gebouwd en overleefden zij de ramp en zij waren bijna allemaal volledig intact en volgestuwd met voedsel producten.
 Maar het duurde zeven volledige maanden voordat de haven weer volledig operationeel was.
"Toen we de haven drooglegden, vonden we nogal wat dingen in de modder: dode ossen [gebruikt om 60 procent van alle goederen te verplaatsen] en bijna al het goud [waarde twee miljoen pond] dat aan boord van het Fort Stikine was geweest."

Een groot deel van de woonwijk, direct grenzend aan de haven, meestal bestaande uit gestuukte huizen, was ook verwoest. Meneer Todd was verbaasd over de herinnering aan de zwavel geur, die  overal te ruiken was... Rond 14 juni begon de moesson, maar de zwavel leek met het water van de regen te gedijen - Het duurde bijna drie maanden om de brand haarden volledig te doven. Wij hadden er handen vol werk aan..Het was ongelofelijk wat verwoest was. "

Jarenlang na de verwoestende ontploffing van het Fort Stikine, voelde meneer Todd nog stukjes hout die zich een weg banen uit zijn knie en stukjes steen onder de huid. Het was op zijn zachtst gezegd een gedenkwaardige gebeurtenis van een carrière als scheepsbouwer die begon bij de Sir William Gray Shipyard in West Hartlepool. Hij was scheepstimmerman in Calcutta geworden en diende in het Royal Navy Reserve. Was een tijdje op een gewapende koopvaardijschip werkzaam, varend tussen Engeland en Zuid-Afrika. Voorafgaand aan de ramp met Fort Stikine had hij het tweemaal overleefd om te worden gebombardeerd en beschoten.
In 1953 verliet hij en zijn familie Bombay en vertrok naar Canada. Op het moment van mijn interview was hij een onder baas bij Yarrows Shipyard.

Een bijgelovige zeeman had eens voorspeld, dat het twee jaar oude,  door de Prins Rupert werf gebouwde Fort Stikine pech zou hebben, nadat hij haar gadegeslagen had tijdens haar proef vaarten..
Toen zij van Vancouver vertrok, werd zij geramd door een Amerikaans schip en moest zij terugkeren naar de Prins Rupert werf voor reparaties.
Daarna, geladen met 2000 ton explosieven, was ze op weg naar Bombay en de ramp


Herdenkingen
Brandweerdag

De Indiase regering heeft 14 april uitgeroepen tot Brandweerdag, ter herdenking aan de explosie van de Fort Stikine en het grote verlies aan mensenlevens van de brandweer,
En de brandweerweek wordt daar elk jaar landelijk waargenomen.

Wordt vervolgd

[J.H.]

El Hind, Pelgim schip

[vreemdeling]

De Fort Skitine No. 9

Herinneringen
Het Brandweer gedenkteken

Er werd een monument opgericht voor de leden van de brandweer die de dood gevonden hadden g in Bombay buiten het hoofdkwartier van de brandweer in Byculla.

Gedenkteken in Byculla
Het monument toont ​​de volgende inscriptie:
"Opgericht door publieke bijdrage in heilige nagedachtenis aan de officieren en soldaten van de Bombay-brandweer, die tijdens de dienst op 14 april 1944 hun leven verloren hebben in de explosies van het Bombay-dok"

Aan de voet van de plint bevindt zich een afbeelding waarin brandweermannen werken en mensen redden bij de haven.

Paneel op het monument in Byculla

Ere rollen van de  Bombay Fire Service
Onderstaande tabel geeft een overzicht van de leden van de Bombay-brandweer die hun leven verloren hebben door de branden te bestrijden, die het gevolg waren van de explosies.

Naam                              Rang                                     Naam               Rang
Harold Palmer Ass. Off. commandant Bhagchand Balamsingh Brandweerman
Robert Chargers
G. Andrews          Bedrijfsfunctionaris Laxman Dhondu ShindeBrandweerman
Arthur
D. Reynolds         Bedrijfsfunctionaris   Sitaram Dhondu Lad    Brandweerman
Rustom Phirozshah
Palamcoat            Station officier            Raoji Vasudeo Uraskar Brandweerman
Rajaram Meghashyam
 Chavan                Hulpfunctionaris     Krishna Jagannath Desai Brandweerman
Samuel
Thomson              Hulpfunctionaris      Shrirang Anant Chavan  Brandweerman
Mirza Muzaffer
Baig                       Hulpfunctionaris      Chandru Gunaji Chavan Brandweerman
Ferdinand
Roberts                Hulpfunctionaris        Dinkar Vishram Shelar  Brandweerman
Aron Joseph
Days                     Hulpfunctionaris         Babaji Keshav Bhosle    Brandweerman
Jodah Salomon
Mendrekar           Motor-monteur           Krishna Shankar
                                                                        Pednekar                        Brandweerman
                                                                                                     


Shekhar Bangera         Sectieleider             Ankush Bhagwan
                                                                           Kadu                         Brandweerman                         
Yekar Mahabal Shetty     Sectieleider        Ramchandra Yeshwant
                                                                           Tawde                        Brandweerman
Daniel Hamilton
 Thomas                         Sectieleider              Tukaram Vithoji
                                                                            Surve                          Brandweerman
Nana Sakharam
Mulekar                         Sectieleider              Vithal Sakharam
                                                                            Shinde                       Brandweerman
Mahadeo Shripat
Bhosle                             Sectieleider              Abaji Jagatrao
                                                                             Palande                    Brandweerman
Shivanand Gajanan
Pansare                           Hulpleider                Ramchandra Narayan
                                                                              Sawant                     Brandweerman
Annaji Balwant
Tawre                              Hulpleider                 Shantaram Balaji
                                                                              Sawant                     Brandweerman
Dattaram Balwant
Mahadik                          Hulpleider                Maruti Balaji
                                                                              Chavan                     Brandweerman
Kedar Allabux
Inamdar                          Hulpleider                Bhagwan Balaji
                                                                             Tirvenkar                  Brandweerman
Atmaram Bhiwa
Parab                               Hulpleider                 Ranu Kondiram
                                                                               Suryawanshi          Brandweerman
Sakharam Tukaram
Pawar                              Hulpleider                  Yeshwant Sadashiv
                                                                                Vichare                  Brandweerman
Madhusudan Sabaji
Khot                                 Hulpleider                  Dattatray Vishnu
                                                                                Girkar                    Brandweerman
Saskharam Pandurang
Etkar                                Hulpleider                  Shankar Raoji
                                                                                Jadhav                   Brandweerman
Sakharam Ramji
Shirke                               Tandel                         Khashaba Laxman
                                                                                 Surve                     Brandweerman
Damji Mahipat
Chavan                              Tandel                         Vishnu Raoji
                                                                                  Kadam                  Brandweerman
Narayan Anant
More                               Motor bestuurder             Govind Dhonduji
                                                                                       Surve                Brandweerman
Mohammed Sidhik
Alladata                          Motor bestuurder             Yeshwant Mahadev
                                                                                       Ghag                Brandweerman
Yeshwant Gopal
Malusare                        Motor bestuurder             Annaji Vithu
                                                                                       Satam              Brandweerman
Keshav Purushottam
Godbole                          Motor bestuurder              Ramchandra Laxman
                                                                                        Jadhav             Brandweerman
Dhondu Ramchandra
Kalingan                         Motor bestuurder              Nandaji Narayan
                                                                                        Shinde            Brandweerman
Gora Rehmtullah          Motor bestuurder              Bhanudas Krishnaji
                                                                                        Koyande         Brandweerman
Pandurang Bapu
Sawant                             Motor bestuurder             Shankar Sitaram
                                                                                        Palkar             Brandweerman
Shrikrishna Vishnu
Apte                                   Motor bestuurder            Sk.Abbas
                                                                                        sk.Esmail       Brandweerman

Tower Hill  Gedenkteken. - de Fort Stikine

De database van de Commonwealth Oorlog Graven Commissie bevat details over vier mensen die zijn omgekomen op Fort Stikine.
Hiervan is alleen het lichaam van Brandweerman / Tremmer Thomas Sweeney uit Liverpool teruggevonden. Geen spoor van de Eerste Stuurman William Douglas Henderson, Kok Alexander Keith Jupp en Kapitein Alexander James Naismith die nooit gevonden werden en zo genoemd worden op het Tower Hill-monument.

Tower Hill Gedenkteken- van de Baroda
De database van de Commonwealth Oorlog Graven Commissie bevat gegevens van slechts één persoon die de dood vond op de Baroda – Hoofd Machinist  James Stewart. Zijn lichaam werd niet gevonden en hij staat vermeld  op het Tower Hill Gedenkteken

Tower Hill Memorial -van de  Jalapadma
De database van de Commonwealth Oorlog Graven Commissie bevat details over vier mensen die zijn omgekomen op de Jalapadma. De lichamen van Stoker Muhammad Jamal en Slager Hulp Manuel Pinto werden teruggevonden, maar er was geen spoor van Hoofd Machinist Officer Randolph Francis David Campbell of van Kapitein Frank Thomas Withers Lewis en deze laatstgenoemden worden herdacht op het Tower Hill Gedenkteken.

Tower Hill Memorial -van de  Kingyuan
De database van de Commonwealth Oorlog Graven Commissie bevat gegevens van slechts één persoon die verloren is geraakt bij de Kingyuan – de Derde Stuurman Bruno Albert Reinhold Gunther.
Zijn lichaam werd niet gevonden en hij wordt ook herdacht op het Tower Hill Gedenkteken

Wordt Vervolgd

[J.H.]

Tower Hill Memorial Commonwealth War Graves Commission, Trinity Square, Londen

[J.H.]

On all the Oceans......

[vreemdeling]

De Fort Stikine No. 10

Naschrift
De krant Mumbai Mirror toonde het volgende rapport op 2 februari 2011:

HISTORISCH GOUD WERD GEVONDEN IN VUILNIS

Mumbai ontvanger uiteindelijk de eigenaar van het goud ,opgehaald uit 3000 kubieke meter slib

Het was puur, blind geluk dat arbeiders ertoe bracht om twee goudstaven, verloren gegaan op zee tijdens een van de meest dramatische tragedies in Mumbai 67 jaar geleden, terug te winnen uit meer dan 3000 cubieke meters afval. Het goud maakte deel uit van de lading op het stoomschip  Fort Stikine, die explodeerde in de haven van Mumbai op 14 april 1944, resulterend in het verlies van 700 mensen levens zowel als branden, die gedurende drie volledige dagen woedden.

Maandag rond 20.00 uur werkten arbeiders van het bagger schip Sulawesi II van Jaisu Shipping maatschappij - een bedrijf dat sinds april 2009 met Gammon India werkte aan het offshore-container terminal project  om hun volgende graafwerkzaamheden uit te gaan voeren nadat ze hun vorige lading zand hadden gedumpt in de haven . Volgens de normale routine waren ze bezig met het reinigen van de hopper zuiger, een soort bak waarin slib wordt opgevangen, toen zij twee glimmende voorwerpen opmerken die ingeklemd zaten tussen  stalen platen.

Ze haalden ze eruit. Eerst dachten ze dat het stukken schroot waren, maar toen ze ze opruimden, waren ze stomverbaasd dat het goudstaven waren.' Het had heel gemakkelijk verloren kunnen gaan  op de stortplaats, maar op de een of andere manier zijn we erin geslaagd om ons aan de machine te blijven vastklampen, "vertelde een havenofficier aan de Mumbai Mirror krant.

De arbeiders informeerden onmiddellijk de Kapitein aan boord van het baggerschip, die op zijn beurt de hogere autoriteiten in het bedrijf informeerden en de goud staven aan hen overhandigden.. De ambtenaren waren verbluft dat ze op zo'n onverwachte manier goud hadden opgebaggerd, maar vonden het gepast om de autoriteiten te informeren,
De haven beambten en de politie werden ingelicht  en de goudstaven werden onderzocht.
Het ss Fort Stikine was op dezelfde plaats gezonken,, waar de staven werden opgebaggers., en zodoende werd geconcludeerd, dat het goud van dezelfde hoeveelheid  moest zijn, "voegde de ambtenaar eraan toe.

De goudstaven werden dinsdag gedeponeerd bij het politiebureau van Yellow Gate, waar ze onder de Treasure Trove Act werden bewaard. De politie zei dat het goud nu naar de Mumbai Collector  zou worden gestuurd, die de oorspronkelijke eigenaars waren en die de eventuele beloning zou bepalen voor de arbeiders die het goud hadden gevonden. Een volledig opgezette baggeractie van het gebied werd dinsdag gelanceerd,  om te kijken of er nog meer goud verborgen lag in de zeebodem, maar er werd niet meer gevonden. Vishal Jain, de projectmanager van Jaisu Shipping, was niet beschikbaar voor commentaar. Het werd bevestigd dat het goud dateerde  uit de periode  dat de ss Fort Stikine werd vernietigd in een explosie nabij het Victoria-dok," zei DCP (Port Zone), Quaisar Khalid. De dubbele explosies in 1944 hadden in totaal 28 schepen vernietigd die in de haven waren gemeerd en er waren gouden staven gevallen op de wegen, waarvan sommige op plaatsen waren gevonden tot aan het St Xavier's College in Dhobitalao.
Het goud aan boord van het Fort Stikine werd toen gewaardeerd voor rond tussen één miljoen en twee miljoen pond. Toen dergelijke staven in het verleden werden gevonden - de laatste ergens in de jaren 60 - werden ze allemaal teruggestuurd naar de Britse regering.

Einde

[J.H.]

Sulawesi II, Indonesië-
1974-Geb. bij IHC Offshore & Marine, Krimpen a.d. IJssel

[J.H.]

Sulawesi II-

[vreemdeling]

s.s. Cap Arcona


Cap Arcona in 1927
                                                                Geschiedenis
Duitsland
Naam:                                               Cap Arcona
Vernoemd naar                                 Kaap Arkona
Operateur                                          Hamburg Südamerikanische Dampfschifffahrts
                                                          Gesellschaft
Route:                                               Hamburg –   Buenos Aires
Bouwer:                                            Blohm + Voss, Hamburg
Werfnummer:                                   476
Kiel legging                                      21 juli 1926
Ter Waterlating                                 14 mei 1927 [1]
Eerste reis:                                        29 oktober 1927
Thuishaven:                                      Hamburg
Roep Letter                                      Tot 1933: codeletter RGLP
                                                         Vanaf 1934: roepnaam DHDL
Bijnamen                                          Koningin van de Zuid-Atlantische Oceaan, The Floating Palace
Lot:                                                   Gevorderd voor de Kriegsmarine in 1940

                                                                  Nazi Duitsland
Naam:                                               Cap Arcona
Operateur                                          Kriegsmarine
Gevorderd                                         29 november 1940 [1]
Buiten gebruik:                                 1940-14 april 1945
Lot:                                                    Gezonken door luchtaanval op 3 mei 1945. Wrak ontmanteld.
                                                           In 1949

                                                                  Algemene kenmerken
Klasse en type:                                   Oceaanstomer
tonnage:                                              27561 GRT
tonnage onder dek                               17.665  15.011 NRT
Lengte:                                                205,90 m (675 ft 6 in)
Breedte:                                               25,78 m (84 ft 7 in)
Diepgang                                             8,67 m (28 ft 5 in)
Diepte:                                                 14.30 m (46 ft 11 in)
Dekken                                                 5
Geïnstalleerd vermogen:                      23672 shp (17.652 kW) [1]
Voortstuwing:                                       Acht stoomturbines, twee schroeven [1]
Snelheid:                                              Dienst: 20 knopen (37 km / h; 23 mph)
Bereik:                                                 11.110 nmi (20.580 km; 12.790 mijl) bij 20 knopen (37 km /
                                                             h.23mph                                                             
Boten en landing
vervoerde vaartuigen:                          26 reddingsboten
Capaciteit:                                            Vanaf 1927: 575 1e klas, 275 2e klas, 465 in slaapzalen;     
                                                              Totaal 1315                                             
                                                              Vanaf 1937: totaal 850
Bemanning:                                          475
Sensoren en
vaarsystemen:                                       Tegen 1930: onderzeese signalering, draadloze richting                                                                                                                                                                                                                     
                                                                Bepaling
                                                                Vanaf 1934: zoals eerder plus echoloodapparaat,
                                                                Gyro kompassen.

De Cap Arcona, is genoemd naar Kaap Arkona op het eiland Rügen, een eiland in de Oostzee en was een grote Duitse oceaanstomer en het vlaggenschip van de Hamburg – Zuid Amerika Scheepvaart Maatschappijn ("Lijn Hamburg-Zuid-Amerika"). Ze maakte haar eerste reis op 29 oktober 1927, met passagiers en vracht tussen Duitsland en de oostkust van Zuid-Amerika  en in haar tijd was zij het grootste en snelste schip op deze route.
In 1940 vorderde de Kriegsmarine haar als een accommodatie schip.
In 1942 diende ze als decor voor de Duitse propaganda film Titanic.
In 1945 evacueerde ze bijna 26.000 Duitse soldaten en burgers uit Oost-Pruisen, vooraf gaande aan de opmars van het Rode Leger.
Het Cap Arcona's laatste gebruik was als een gevangenisschip.
In mei 1945 was ze afgeladen met gevangenen uit de concentratiekampen van de nazi's, toen de Royal Air Force haar tot zinken bracht, waarbij ongeveer 5000 mensen om het leven kwamen; met meer dan 2.000 verdere slachtoffers bij het tot zinken brengen van de begeleidende schepen van het gevangenwn transport; de Deutschland en de Thielbek.
Dit was een van de grootste maritieme verliezen tijdens het leven bij één enkel incident in de Tweede Wereldoorlog
Het grootste was het in oorlogstijd tot zinken brengen van het Duitse evacuatie schip de  Wilhelm Gustloff in januari 1945 tijdens de Tweede Wereldoorlog, door een onderzeeër van de Sovjet-marine, met een geschat verlies van ongeveer 9.400 mensen. 

Gebouwd en Uitrusting
Blohm + Voss in Cap Arcona, lanceerde en voltooide haar in 1927. Ze was 27.561 brt, 205.90 m in lengte en had een breedte van 25.78 m..
Ze werd aangedreven door acht stoomturbines, met een enkelvoudige reductie gericht op twee schroefassen.
Ze had drie schoorstenen en haar passagierscomfort omvatte een volledige wedstrijd  tennisbaan achter haar derde schoorsteen.
Het schip had ten minste 26 reddingsboten, waarvan de meeste in twee lagen waren opgeslagen..
De Cap Arcona beschikte over moderne navigatie- en communicatieapparatuur. Ze was toegerust voor onderzeese signalering, die een tijd lang als een alternatief voor radio telegrafie  werd beschouwd. Ze had ook apparatuur voor draadloze richtingsbepaling en vanaf 1934 had het schip een echolood apparaat en een gyrokompas.

Dienst in vredestijd     
De Cap Arcona kwam in 1927 in de vaart en begon haar eerste reis op de route van Hamburg Süd naar Buenos Aires op 29 oktober. Zij voegde zich bij het oudere lijnschip de Cap Polonio op deze route, het vlaggenschip van Hamburg Süd tot de voltooiing van de Cap Arcona.  De Cap Polonio werd in 1931 opgelegd en in 1935 gesloopt.
De Cap Arcona werd  het enige prestigeschip van Hamburg Süd Maatschappij op zijn Zuid-Amerikaanse route.
Op 6 oktober 1932 botste de Cap Arcona met het Franse vrachtschip Agen in de Noordzee bij het Elbe 4 Lichtschip. De Agen liep aan de grond, maar werd later vlot gesleept en geëscorteerd naar Hamburg, Duitsland.
 
Accommodatie schip
In 1940 vorderde de Kriegsmarine (Duitse marine) de Cap Arcona, gaf haar in het algemeen een grijs geverfde kleur en gebruikte haar in de Oostzee als accommodatieschip in Gotenhafen (voorheen Gdynia, Polen).
In 1942 werd de Cap Arcona gebruikt als een “stand-in “schip voor de Titanic, om externe locaties te leveren voor het filmen van de nazi-filmversie van de ramp, in de haven van Gotenhafen. 
De productie was voltooid, hoewel de eerste regisseur, Herbert Selpin, werd gearresteerd wegens minachtende opmerkingen, die hij maakte over Kriegsmarine matrozen.
Zijn latere zelfvernietigende ondervraging door toedoen van propaganda minister Joseph Goebbels heeft zijn lot bijna geheel bezegeld. Hij had zich de volgende dag,  doormiddel van zijn bretels,  in zijn cel opgehangen.

Evacuatie van Oost-Pruisen       

Op 31 januari 1945 had de Kriegsmarine haar opnieuw in actie gebracht voor de Operatie Hannibal, waar ze 25.795 Duitse soldaten en burgers uit Oost-Pruisen vervoerde naar veiliger gebieden in West-Duitsland.
Ondertussen werden deze reizen zeer gevaarlijk gemaakt door mijnen en Sovjet-marine-onderzeeërs.
Op 30 Januari werd de Wilhelm Gustloff, die in totaal 10.582 passagiers en bemanning vervoerde, getorpedeerd door de Sovjetonderzeeër S-13 en zonk in 40 minuten.
Naar schatting zijn 9.400 mensen hierbij omgekomen.
Vroeg in de ochtend van 11 Februari torpedeerde dezelfde onderzeeër de 14.666 BRT-Generaal von Steuben,  op weg naar Kopenhagen met gewonde en bedlegerige soldaten en burgers, waarbij meer dan 4.000 mensen omkwamen.
Op 20 Februari pleegde de kapitein van Cap Arcona, Johannes Gertz, zelfmoord, door dood te schieten in zijn hut, terwijl hij in Kopenhagen werd afgemeerd in plaats van nog een terugreis naar Gotenhafen te maken.
Op 30 maart 1945 eindigde de Cap Arcona haar derde en laatste reis tussen Gdynia en Kopenhagen, met 9.000 soldaten en vluchtelingen. Haar turbines waren echter volledig versleten.
Ze konden slechts gedeeltelijk worden gerepareerd en haar dagen van verre reizen waren voorbij. Ze werd ontmanteld, teruggegeven aan haar eigenaren, de  Hamburg-Süd Maatschappij en uit de haven van Kopenhagen naar de baai van Neustadt terug gehaald.


wordt vervolgd

[J.H.]

Cap Arcona

[J.H.]

Cap Polonio.

[J.H.]

Wilhelm Güstlof & Cap Arcona.
Eigenlijk een bijzondere foto, met deze 2 schepen samen  vielen de meeste slachtoffers, ik denk een 15.000

[Maart]

Goeie murrege Jan mooie foto's

[vreemdeling]

s.s. Cap Arcona    deel no.2                                           

Gevangenisschip
In Maart en April 1945 werden concentratiekamp gevangenen uit de Scandinavische landen vanuit het hele rijk naar het concentratiekamp Neuengamme in de buurt van Hamburg gebracht, in het Witte Bus programma, gecoördineerd door het Zweedse Rode Kruis - met gevangenen van andere nationaliteiten,die werden verplaatst om ruimte voor hen.te maken.
Uiteindelijk was Himmler het ermee eens dat deze Scandinaviërs, en geselecteerde anderen die als minder schadelijk voor Duitsland werden beschouwd, door Denemarken naar de vrijheid in Zweden konden worden vervoerd.
Vervolgens, tussen 16 en 28 April 1945, werd Neuengamme systematisch ontdaan van alle resterende gevangenen, samen met andere groepen concentratiekamp soldaten en Sovjet krijgsgevangenen; met de bedoeling, dat ze zouden worden verplaatst naar een geheim nieuw kamp, ​​hetzij op het Oostzee-eiland Fehmarn; of bij Mysen in Noorwegen, waar voorbereidingen werden getroffen om hen onder toezicht te houden door concentratiekamp bewakers, die vanuit Sachsenhausen waren geëvacueerd.
In de tussentijd moesten ze worden verborgen voor de oprukkende Britse en Canadese troepen; en voor dit doel heeft de SS een flotiel van gedetacheerde schepen in de baai van Lübeck  in
 gereedheid gebracht, bestaande uit de schepen de Cap Arcona en de Deutschland, het vrachtschip Thielbek en het moter lancering vaartuig Athen
 Aangezien de stuurmotoren buiten gebruik waren aan boord van de  Thielbek en de turbines buiten gebruik waren op de Cap Arcona, werd de  Athen gebruikt om gevangenen vanaf  Lübeck over te brengen naar de grotere schepen en tussen de schepen onderling;
De gevangenen werden  onder de dekken en in de ruimen opgesloten  en werden niet voorzien van voedsel en medische aandacht.

Op 30 april 1945 maakten de twee Zweedse schepen, de Magdalena en de Lillie Matthiessen, eerder ingezet als ondersteuningsschepen voor de evacuaties van de Witte Bus, een laatste reddingsreis naar Lübeck en terug.
Onder de geredde gevangenen bevonden zich sommigen die waren overgebracht uit de gevangenis vloot.
Op de avond van 2 Mei 1945 werden meer gevangenen, voornamelijk vrouwen en kinderen uit de Stutthof en Mittelbau-Dora-kampen, op lichters geladen en naar de verankerde schepen gebracht; hoewel Cap Arcona weigerde om nog meer gevangenen aan boord te nemen, werden er meer dan achthonderd  op de morgen van de  3e  Mei naar het strand van Neustadt teruggebracht, waar ongeveer vijfhonderd personen werden gedood door machinegeweer vuur op de lichters of  dood werden geslagen op het strand, waar  hun SS-bewakers het hun  onmogelijk maakten  om te vluchten.

Het bevel om de gevangenen over te plaatsen naar de gevangenisschepen, was afkomstig van Gauleiter Karl Kaufmann in Hamburg.
Marc Buggeln heeft de volgende bewering van Kaufmann, dat hij handelde op orders van het hoofdkwartier van de SS in Berlijn, wat betwist werd, omdat de beslissing in feite het gevolg was van politieke en zakelijke druk van vooraanstaande industriëlen in Hamburg, die al in dit stadium samen met Kaufmann aan het plannen waren, de stad onverdedigd zonder bloed vergieting aan de Britse strijdkrachten over te geven en deze consequent wilde wegwassen (letterlijk in het geval van het concentratiekamp Neuengamme) van  alle bewijsmateriaal voor de vroegere aanwezigheid van het gevangenen kamp in de stad en zijn industrieën.

Begin Mei echter waren eventuele plannen voor herplaatsingen gesmoord door de snelle Britse militaire opmars naar de Oostzee; dus de SS-leiding, die op 28 April naar Flensburg was verhuisd, , bespraken de kwestie van de schepen, met de gevangenen die nog aan boord waren.
Later, bij een tribunaal voor oorlogsmisdaden, beweerde Kaufmann dat de gevangenen bedoeld waren om naar Zweden te worden gestuurd, hoewel, aangezien geen van de schepen de markeringen van het Rode Kruis voor hospitaal schepen voerde  en nauwelijks zeewaardig waren. . Georg-Henning Graf von Bassewitz-Behr, Hamburgs laatste hogere SS and Politie Leider (HSSPF), getuigde in dezelfde rechtszaak, dat de gevangenen in feite gedood moesten worden "in overeenstemming met Himmlers bevelen".
Kurt Rickert, die voor Bassewitz-Behr had gewerkt, getuigde bij de Hamburg Oorlog Misdaden Proces, dat hij geloofde dat de schepen zouden worden tot zinken zouden worden gebracht door U-boten of Luftwaffe-vliegtuigen.
Eva Neurath, die aanwezig was in Neustadt, en wiens echtgenoot de ramp overleefde, zei dat haar door een politieagent werd verteld, dat de schepen veroordeelden aan boord hadden en zouden tot ontploffing worden gebracht.

Wordt vervolgd