Herinneringen deel 3

[zier]

O,en de ever given ligt nog steeds te rotrn op de bittermeren.
En op de noordzee de frederika is nog steeds niet vastgemaakt.

[Hans]

Onvrede is zeker groot Zier, maar wat veranderen we er aan.
Voor je het weet zijn we van die oude mopperaars
 

[Hans]

Mooie goeie oude tijd, had inderdaad een Puch, maar niet lang, daarna een Zundap

Had van jou toch wel een Kreidler verwacht .

Dat was iets te hoog gegrepen

[Hans]

O,en de ever given ligt nog steeds te rotrn op de bittermeren.
En op de noordzee de frederika is nog steeds niet vastgemaakt.

Gaat goed te keer hier, aardig wat zand weggeslagen.

[zier]

Hans een nederlander die gezond is kankerd van huis uit.
Zo nu stop ik er mee want we zijn deze topic aan het vervuilen ,wacht wel tot rinus een nieuwe heeft.

[dekzwabber]

Mooie goeie oude tijd, had inderdaad een Puch, maar niet lang, daarna een Zundap

Had van jou toch wel een Kreidler verwacht .

Dat was iets te hoog gegrepen

Ja die Kreidlers lagen toen zo rond de 1000 gulden,wat een gods vermogen in die tijd was,de zunndap was zo'n 200 gulden goedkoper,maar de kreidler won het vanwege zn model,en dat sloeg aan bij de jeugd.

[Hans]

Mooie goeie oude tijd, had inderdaad een Puch, maar niet lang, daarna een Zundap

Had van jou toch wel een Kreidler verwacht .

Dat was iets te hoog gegrepen

Ja die Kreidlers lagen toen zo rond de 1000 gulden,wat een gods vermogen in die tijd was,de zunndap was zo'n 200 gulden goedkoper,maar de kreidler won het vanwege zn model,en dat sloeg aan bij de jeugd.

Mooie tijd

[J.H.]

Ik had zo'n lange Berini, een lichte creme-blauwe, maar ik had wel een paar sleepboten nodig om de hoek om te kunnen komen.

[Hans]

  had een locomotief waar de aandrukrol op het achterwiel drukte. Die had ik omgebouwd met een 125cc DKW blok. Je kon er tot in zijn vijf mee op zijn achterwiel rijden remmen was alleen een probleem

[J.H.]

Een wheely,  daar is de Politie ook gek op, die zitten zo'n gozer uren achterna om te zeggen dat dat niet mag.

[J.H.]

Empire Glade , als Ineshowen Head.
Geb. Barclay, Curle 7 Co, Ltd, Glasgow,  Clydeholm Yars nr. 682
1941, Empire Glades, Ministry of War Transport
1943-Ineshowen Head, G. Heyn & Sons, Ltd. Belfast, Head Line.
1962-Maria N, Lucas Nomicos, Piraeus.
1972 gesloopt.
1943-Eigenaar van Ineshowen Head was de Ulster Steam Company, ook bekend als Head Line door de schepen die meestal met de naam op Head eindigde.
In eerdere tijden werd de koning van Ulster  gekozen uit verscheidene chieftains. Op een speciale bijeenkomst van de chieftains op het eiland Arran, toen nog Iers, toen werden de chieftains het met elkaar niet overeens over de kwaliteiten en bekwaamheid van 2 candidaten. McDonald en O' Neill, er werd besloten dat wie het eerst zijn hand op Ulster bodem zet die wordt de Koning. Allebei de rivalen zetten onmiddellijk zeil en voeren naar Ulster maar daar aangekomen konden ze niet landen i.v.m. de hoge zee.Vast besloten om niet verslagen te worden moedigde O 'Neill zijn mannen aan om zo dicht mogelijk naar de kust te roeien, toen hij niet verder kon trok hij zijn zwaard en hakte zijn hand bij de pols af en gooide het aan land. Een drastisch optreden maar hij werd wel koning, althans zo gaat het verhaal.
In de pool van de Ulster Steamship Company Belfast ,zaten ook Palgrave Murphy en Company, Belfast en Hudig en Veder NV, Rotterdam.

[J.H.]

Als de 2e WW .voortduurde hadden de Duitsers onderzoeken gedaan hoe Engeland op haar knieen te dwingen ze hadden uitgerekend dat er zo'n 700.000 ton van geallieerde schepen per maand tot zinken moest worden gebracht over een lange periode. Met het eind van oktober 1942 hadden ze bijna hun doel bereikt door een 93 schepen met meer dan 600.00 ton te doen zinken. Het grootste aandeel van die schepen zonken in de Atlantic en was direct een gevolg van een te kort aan escorterende schepen. Op die tijd was Operation Torch gepland, de invasie van Noord Afrika zou op dezelfde tijd landingen in Algiers, Oran, Casablanca plaats hebben, betrokken waren zo'n 800 koopvaardijschepen, varende in konvooi vanuit Amerikaanse en Engelse havens. De bescherming van deze konvooien was enorm en vergde het uiterste van Marine en Luchtmacht. Elk koopvaardijschip niet betrokken bij deze konvooien moest zelf haar weg zien te vinden met een bescherm engel en de vuurkracht van eigen schip ter bescherming. Een van deze schepen was de Empire Glade.
De zon was net boven de Tafelberg gerezen toen om 06.00 op 6 november 1942 de Empire Glades door de breakwaters van Kaapstad haven voer en begon langzaam te slingeren op de lange deining van de Zuid Atlantische Oceaan, de koelte van de Afrikaanse nacht was nog in de lucht maar de blauwe wolkeloze hemel voorspelde weer een prachtige zomerse dag. Op de brug voelde Kapitein George Duff de eerste warmte in zijn nek en dacht kort aan zijn geboorte plaats Liverpool zo'n 6000 mijl weg waar het weer in die tijd van het jaar koud en miserabel is , hij veranderde van gedachten en dacht aan de reis die voor hem lag, Het schip was in ballast en bestemd voor Trinidad waar ze wat voor lading dan ook zou laden voor de Ministry of War and Transport, voor welke bestemming was niet bekend, Duff was nog niet in deze geheimen toegelaten, hij had geen zorgen over de oversteek van de Zuid Atlantic, Het weer was goed en hij had volkomen vertrouwen in zijn schip en bemanning.
De Empire Glade was een motorschip in 1941 gebouwd voor de Ministerie van Oorlog Transport. Ontworpen als een vervanging om een der gaten op te vullen van de gezonken schepen van de Britse koopvaardij , vernietigd door een toenemende agressie van een zeer actieve vijand. Ze was vlug gebouwd, dat wil niet zeggen dat ze "prullig"was gebouwd maar wel erg basic in de constructie. Ze werd uitgeleend aan de Blue Star Line die haar ook bemand, ze werd gecommandeertd door de 42 jarige George Duff en had een bemanning van 48 inclusief 6 Marine kanonniers toegevoegd aan het schip onder de Defensively Equipped Merchant Ships  ( DEMS). Haar topsnelheid was 12  mijl, en ze was uitgerust met een 4 inch anti submarine kanon,en een 12 pounder achterop terwijl de brug en sloependek waren uitgerust met 6 machine geweren en 4 raket launchers. Ze had ook nog 3 dieptebommen op het uitertste achterchip , deze schijnen meer aan boord te zijn geweest om het moraal wat op te vijzelen,  want waarschijnlijk tot zelfs op haar hoogste snelheid had ze bij gebruik haar eigen kont er af geblazen.Ondanks de Empire Glade 's  bewapening en Kapt. Duff zijn vertrouwen in de komende reis zou een paar flinke deuken hebben opgelopen als hij  had geweten van de vijandelijke activiteiten in  westelijke Atlantische Oceaan. Een sterke groep U boten bestaande uit: U-67, U-129, U-156, U-161 en U-502 waren gekomen om de zuid oostelijke aanlopen naar de USA en de Carabische Zee te bewaken. Er was een val gezet welke dodelijk kon zijn voor geallieerde schepen die hier niet op bedacht waren. Op de morgen van8 november de Empire Glade was bijna 600 mijl NW van Kaapstad en ze maakte goede vooruitgang in mooi weer, op dezelfde dag een 4000 mijl noordelijker de gebeurtenis daar kwam tot en climax en dit zal ook effect op de Empire Glade hebben, Net voor dageraad de 290.000 man Amerikaanse en Britse  troepen waren geland op de stranden van Algiers, Oran en Casablanca en binnen enkele uren waren ze op weg naar het binnenland. Het was het begin van het einde van Rommel en het Africa Corps. Koopvaardij schepen afgeladen tot het dek bijna in het water met militaire stores waren nodig om de vooruitgang tot een succes te maken, zij lagen voor de stranden te wachten tot ze aan de beurt waren om te lossen en werden ondertussen gebombardeerd , er zouden in de komende maanden nog vele schepen nodig zijn. Ver weg aan de andere kant van de Oceaan gebeurde een drama van kleinere schaal . een ex Italiaans schip door Britten bemand de Capo Olmo werd getorpedeerd door de U-67, het schip was beschadigd en had moeite om weg te komen, ze maakte een goede vlucht. Als een resultaat de gefrustreerde commandant van de U-67- Korvetten-Kapitan Guther Muller Stockheim besloot om zijn geluk ergen anders te proberen een beetje verder uit in de Atlantic, waar door koersveranderingen en gebeurtenissen hij tenslotte  het pad zal kruisen met de Empire Glade.

[J.H.]

U-67.

[J.H.]

Ulster Steam ship Company.
Zwarte pijp met het witte crest en rode hand met de bloeddruppels in de pijp.

[J.H.]

De Empire Glade passeerde de evenaar op de 23e november  t.h.v St. Paul Rocks een wilde onbewoonbare eilanden groep 550 mijl van de Braziliaanse Kust, het weer bleef mooi en er was geen report van enige U-boot activiteiten in de buurt, George Duf had hoop op een fijne oversteek. 4 dagen later , in de avond van de 27e was Duff in de brug en schreef zijn nachtorders in het wachtboekje toen de marconist  hem het bericht overhandigde  dat zijn orders waren gecanceld en dat hij door moest stomen naar Charleston, South Carolina en daar een lading moest innemen voor de geallieerde in Noord Afrika. Op de 28e te 04.00 1e stuurman Glyn Roberts nam dewacht over van 2e strm Francis Hender, het schip was 640 mijl ENE van Barbados en zigzagde rond een kompaskoers van 320 graden. Na het kompas, positie in de  zeekaart en het logboek te hebben gecheckt had Roberts voor een paar minuten een praatje met Hender en dan wenste hij hem een goede rust. Hender moest weer om 09.00 op de brug zijn om de ochtend positie te bepalen, hij verspilde geen tijd en ging rechtstreeks naar zijn kooi. Toen Hender weg was schonk Roberts hemzelf nog een 2e mok hete , zoete , sterke thee in en liep naar de brugvleugel. Het was stil op de vleugel alleen het gestomp van de motor was te horen, het weer was iets verslechterd en de maan had moeite om door het bedekte wolkendek heen te komen, regen was aan de horizon te zien. Echter de wind bleef licht en er stond een kalme zee met een lage deining , Roberts voorzag een rustige wacht. In de machinekamer  had 2e wtk Dugald Kinleyside de wacht en had ook zijn 2e mok thee, Toen hij die leeg had begon hij aan zijn ronde in langs de hoofdmotor en de hulpmotoren, alles liep gesmeerd..
In het achterschip in een benauwde frisse luchtloze bemannings hut  , lag keteljongen Leonard Prestidge licht te slapen, gedragen door de vleugels van zijn droom vloog hij terug naar zijn huis aan de oever van de rivier Dee, als 16 jarige had hij de wereld aan zijn voeten en was zeer content.  Op de opbouw van het achterschip zaten de DEMS kanoniers die de wacht hadden rond het kanon hete cacao te drinken en hielden tevens de horizon in de gaten en praatte over Noord Afrika en over degene die minder gelukkig waren als hun doordat ze daar midden in een oorlog zaten.Maar de oceaan was niet zo leeg als hun dachten. 9 mijl vooruit van de Empire Glade lag verborgen in een passerende regenbui de U-67 , na het beschadigen van de Capo Olmo op de 8e had het nog 3 schepen tot zinken gebracht  en nu lag ze op een ander slachtoffer te wachten. Om 04.50 had de E.G. haar laatste slag van het zigzag patroon gemaakt en Roberts stelde haar koers voordat ze aan de volgende zigzag patroon begon, toen hij zich vewijderde van het kompas was er een heldered flash vet over sb boeggevolgd door de knal van en kanon , seconden later floot er een granaat over zijn hoofd,  In het donkerste uur voor zonsopkomst werd de E.G. aangevallen. In zijn hut vlak onder de brug lag kapt. Duff gekleed in zijn kooi een beetje te soezen maar hij was alert, hij was op zijn voeten voordat het geluid van de knal was  verstorven, hij bereikte de brug als het kanon nog een keer vuurde, de granaat ging over het schip en verdween in zee. een 3e schot volgde  maar deze kwam in de tuigage van de voormast terecht en haalde de antennes neer en vernietigde de reddingsvlotten die in aan de maststagen waren vastgemaakt . Een container met rode handstakellichten van een der vlotten vloog in brand en het schip werd daardoor van horizon tot horizon helder verlicht . George Duff voelde zich machteloos, als een konijn in de felle lichten van een aankomende auto . Hij had op het voorschip geen kanon en met een schip  als een Romeinse kaars was het onmogelijk om te draaien en proberen te vluchten.
Hij bracht het kanonvuur recht vooruit en belde de MK voor extra vol vermogen vooruit. U-67 kanonniers bleven snel vuren de verlichte E.G. was een  perfect doel.
Het 4e schot kwam aan de voorkant van de opbouw in de hut die Duff zojuist had verlaten. The explosie vernietigde de praatpijp welke de enigste verbinding was was tussen brug en MK. het beschadigde ook de elektrische draad van de  hoog in de mast zijnde morse seinlamp het heldere witte licht ging aan en bleef aan ondanks alle pogingen om het uit te schakelen. Het schip kon niet beter worden verlicht mede door de rode handstakellichten.De granaten vielen rond het schip met een snelheid van 1 in elke 10 seconde. Duff zal iets moeten verzinnen, als hij van plan was om de U-boot te rammen dan was het zeker dat hij binnen de volgende 5 minuten uit het water werd geblazen, maar hij was ook niet van plan zich gewonnen te geven. Hij gaf hard bb roer om het kanon op het achterschip naar de U-boot te brengen en hij gooide de geheime gegevens die in een speciale verzwaarde box zaten over de muur. Als het onhandelbare koopvaardijschip lanzaam naar haar roer luisterde draaide het in een wijde cirkel en kwam in een regen van granaten terecht van de U-67. Ze werd herhaaldelijk geraakt in de romp en opbouw. Een granaat knalde de MK in waar 2e wtk Kinleyside ,  nu bijgestaan door Hwtk  John Parker, door de ontploffing tegen de platen werd gegooid, beide ontsnapte ternauwernood aan scherven. Zo zwaar en dodelijk was de aanval geworden dat Duff moest overwegen om zijn bemanning te redden voor het te laat was. Hij trok de telegraaf op stop  en het geluid van de motor stierf weg. Bij die tijd de E.G. achterschip was ver genoeg rond gedraaid om het 4 inch vrij schot te geven. De kanonbemanning verloor geen tijd en onder leiding va 2e strm Hender en kanonlader Turner zij vuurde onmiddelijk in de richting van de flashes van het andere kanon als doel.. Op de brug George Duff bemoedigd door het geluid van zijn eigen kanon, kreeg opeens andere gedachten  over het schip verlaten. Echter Parker en Kinleyside  hadden het idee opgevat dat de E.G. was zinkende en hadden de motor totaal gestopt en kwamen aan dek met de bedoeling om naar de sloepen te gaan. Duff riep Parker op de brug en vertelde hij hij wou proberen om te vluchten. Zonder aarzeling gingen Parker en Kinleyside weer naar beneden en zette alles weer in bedrijf en 7 minuten later was de Empire Glade  weer onderweg en ze voerde de motor op tot uiterste vermogen. Duff bracht het kanonvuur recht achteruit en hield een koers aan dat haar verder van het gevaar bracht zo vlug als mogelijk.Er was een laatste wisseling van het vuren tussen de 2 schepen, de U boot schoot nog 2 granaten ver naast aan stuurboord van de vluchtende E.G. in de duisternis en de E.G. schoot ook nog 4 rondes . De  reddingsvlot handstakellichten waren nu uit gebrand en de Morse seinlamp in de mast gedoofd. Het was nu 05.25  het werd lichter aan de horizon zodat de Empire Glade binnenkort geen dekking meer had van de duisternis. Kanonlader Turner stelde voor om een rookgordijn te leggen , met het opkomen van de zon werden 2 vloten over de kont weggezet,het was een effectief rookscreen achter de Empire Glade, en ontsnapte in een SWelijke koers en bleef aan de windzijde op de rand van de rook. De harde actie met U-67 duurde net over een half uur gedurende Duff schatte dat de vijand tussen de 20 en 30 granaten had gevuurd er waren 8 hits totaal. Met inspectie er waren 5 gaten aan sb in de romp en gelukkig allemaal boven de waterlijn en de opbouw was licht beschadigd, men zou kunnen zeggen in menselijke termen :  het schip was licht gewond . Maar droevig was wel dat de jongste aan boord de 16 jarige keteljongen Leonard Prestige was gedood. Hij werd begraven in de eenzame dieptes van de Atlantische Oceaan, een 3000 mijl van het land waar hij was geboren. Nadat de gewonden waren verzorgd en de dode begraven gaf Duff zijn volle attentie om het schip te repareren ze hadden nog een 2000 mijl te gaan, de volgende 48 uur was men bezig om de gaten te dichten, het schip kwam veilig in de nacht op 7 december in Charleston aan.
Er werden medailles uitgereikt aan: kapt. Charles Duff de George Medal en Lloyds  War medal for Bravery at Sea.
Hwtk John Parker een OBE,
1e strm Glyn Roberts , 2e strm Francis Hender  en 2e wtk  Dugald Kinsleyside, een MBE.
Timmerman Harry Shakeshaft en MK voorman Frank Simmonds een BEM.
Kanonniers en de rest van de bemanning kregen noppes.
Er waren ook geen medailles voor de U_67. Na haar onsuccesvol gevecht met de Empire Glade heeft ze geen schepen meer tot zinken gebracht in deze oorlog.
Op 16 Juli 1943 werd ze aan de zeeoppervlakte aangevallen in de North Atlantic door een vliegtuig van het vliegdekschip Core en ze werd vernietigd.
Gr.
Jan