In deze topic zal ik afbeeldingen van oude leesboekjes plaatsen.  

W.G. van de Hulst
 
Willem Gerrit van de Hulst werd geboren op 28 oktober 1879 te Utrecht.

Op zesjarige leeftijd verloor hij zijn vader. Het schoolhoofd stelde toen voor om Willem voor onderwijzer te laten leren. Zo volgde hij als dertienjarige de cursus Christelijke Normaallessen en behaalde in 1898 zijn akte.
Hij werd benoemd tot onderwijzer aan het Utrechtse volksschooltje waar hij als kwekeling opgeleid was. In 1913 werd hij hier hoofd der school.

Hij begon met schrijven voor de Nederlandsche Zondagsschool-Vereeniging: Van een klein meisje en een grote klok (1909) en Ouwe Bram (1909). In hetzelfde jaar verscheen Willem Wijcherts, dat hij publiceerde onder het pseudoniem Jan van Croese, afgeleid van de Croesestraat waar hij toen woonde, omdat drie boeken van dezelfde schrijver wel wat veel zou zijn.

Met het verschijnen van Jaap Holm en z'n vrienden, in 1910, was zijn naam als auteur van jeugdliteratuur in protestants-christelijke kring definitief gevestigd. Een gestage stroom kinderboeken volgde, meestal uitgegeven door de firma Callenbach in Nijkerk.
Populair waren ook zijn kinderbijbels. Hij schreef voor het christelijke onderwijs, in samenwerking met anderen, een methode voor beginners Lezen leren.

Bijzonder geliefd was de Rozemarijntje-serie, sinds 1933 in vijf delen verschenen. Zijn oudste zoon uit zijn tweede huwelijk, zijn eerste vrouw was na zes jaar huwelijk overleden, Willem Gerrit junior, illustreerde vanaf die tijd al zijn boekjes. Zijn grootste succes was het beeldverhaal In de Soete Suikerbol, dat in 1935/36 in dagelijkse afleveringen in het antirevolutionaire dagblad "De Standaard" verscheen.

In 1936 werd deze strip in boekvorm uitgegeven. In totaal zagen zeven deeltjes het licht, die tientallen herdrukken zouden beleven.
Voor het kleine kind schreef hij de 21 deeltjes van de serie Voor onze kleinen, verhalen over jonge kinderen, die spannend griezelend uit hun beschermde wereld stappen, waarin ze veilig terugkeren. Van deze serie zijn meer dan 1 miljoen exemplaren verkocht. Het eerste deeltje Fik, had de grootste oplage.

Tot aan zijn pensioenering bleef Van de Hulst in het onderwijs werkzaam.

W. G. van de Hulst overleed te Utrecht op 31 augustus 1963.

W.G. Verhulst

W.G. Verhulst

J. Ligthart en H. Scheepstra 

Vertegenwoordigers van een pedagogische stroming van het begin van de vorige eeuw. Ook wel de nieuwe school genoemd.
Samen met W. Walstra ontwikkelden zij een methode voor de eerste leerjaren van het lager onderwijs.

Bij het schrijven van leesboekjes gingen Ligthart en Scheepstra uit van het gezin, vooral het arbeidersgezin, het is een idyllische wereld zonder sociale problemen.

Jan Ligthart werd geboren op 11 januari 1859 te Amsterdam, in een arm gezin. Hij werd later onderwijzer. In 1885 werd hij hoofd van een lagere school in Den Haag. Hier heeft hij zijn hele leven gewerkt en ontwikkelde hij de methode Het volle leven.

Ligthart overleed op 16 februari 1916 in Laag Soeren.

Hendricus Scheepstra werd op 17 maart 1859 te Roden geboren, en evenals Ligthart in een arm gezin. Ook hij volgde de opleiding tot onderwijzer. Hij werkte op een aantal lagere scholen en werd in 1894 benoemd tot leraar Nederlands en opvoedkunde aan de Rijkskweekschool te Groningen.

Scheepstra overleed op 8 mei 1913.

J. Ligthart en H. Scheepstra  

Rie Cramer

Marie Cramer werd op 10 oktober 1887 in Sukabumi op Java geboren. Op haar negende jaar verhuisde zij naar Nederland.
Zij volgde een tekenopleiding in Den Haag op de Academie voor Beeldende Kunsten.

Het begin van haar lange carrière was Van meisjes en jongetjes uit 1906, een boekje met tekeningen en bijbehorende tekst.
Ze ontwierp toneeldecors, kostuums en aardewerk. Onder het pseudoniem Marc Holman schreef ze toneelstukken die haar in contact brachten met haar latere echtgenoot Eduard Verkade.
Voor volwassenen schreef ze verzetspoëzie, hoorspelen en romans.

Rie Cramer overleed op 18 juli 1977.

Illustraties maakte zij o.a. bij de sprookjes van Andersen, Perrault, Grimm en de Vertellingen uit 1001 nacht.
Heel bekend van haar zijn ook de serie boekjes over de jaargetijden: Lente - Zomer - Herfst - Winter, die voor het eerst tussen 1914 en 1920 verschenen. En natuurlijk de bekende Maandprentenboeken van elke maand afzonderlijk, verschenen in 1938 en 1939, en die inmiddels vele herdrukken hebben beleefd.

Versje uit het boekje:

Wiesje, wil jij rijen,
Wil jij rijen gaan?
Jij en ik, wij beien,
Eéns de heele baan?

'k Zal jou wat vertellen:
Als je rijdt met mij,
Koop ik ulevellen
Voor ons allebei.

Maar rij jij met Pietje
Voor een derde keer....
Deel ik met Marietje
En 'k vraag jou nooit weer.  

Klaas Norel.

Klaas Norel werd op 9 november 1899 te Harlingen geboren.
Na enkele jaren als kantoorbediende gewerkt te hebben, werd hij na zijn militaire diensttijd, in 1920 journalist.
Zijn eerste verhaal verscheen in "De Wandelaar" van april 1932 getiteld "Zuiderzeevisschers dl. 1", in dat jaar zijn er nog 3 delen verschenen met dezelfde titel. Op 23 juni 1934 verscheen in "De Spiegel" zijn eerste verhaal met de titel "Die rijk willen worden". In 1935 verscheen zijn eerste boek "Land in zicht" bij uitgeverij Callenbach in Nijkerk, dat over de drooglegging van de Zuiderzee ging.
Tijdens de oorlog, was hij de eerste journalist die door de Duitsers gevangen werd genomen. Na zijn vrijlating dook hij onder en werkte mee aan het illegale Trouw. In die periode schreef hij zijn bekendste trilogie Engelandvaarders. Deze is ook in drie delen, in 1982, bij het Reformatorisch Dagblad als stripverhaal uitgegeven onder de titels: 1. Vogelvrij 2. In vuur en vlam en 3. Verzet en victorie.
Norel verwerkte veel informatie in zijn boeken, met name over de scheepvaart. Hij heeft veel reizen op allerlei soorten schepen gemaakt, wat hij ondermeer benutte in Trilogie van de scheepvaart, die bestaat uit Van Doggersbank tot Barentszee, Op de grote vaart en Bij de marine.
In totaal verschenen er na de oorlog nog ongeveer honderddertig boeken.
In 1971 is Norel omgekomen bij een auto-ongeluk.

Ook verschenen van Norel:
Land in zicht, 1935
Drie op een schots, 1939
Engelandvaarders, 1945
Strijders, 1946
Verzet en victorie, 1947
Scheepsmaat Woeltje, 1948
Trilogie van de scheepvaart, 1946-1956
Hertevoet en Zilveroog, 1956
Varen en vechten, 1961
Vliegers in het vuur, 1963
Zeevaarders en kooplieden, 1967-1970
en vele, vele anderen....  

Leonard Roggeveen

Leonard Roggeveen werd op 2 maart 1898 te Schagen geboren.
Hij behaalde in 1916 zijn onderwijzersdiploma en werkte later als onderwijzer in 's Gravenzande, Leiden en Den Haag. Hier werd hij in 1941 benoemd tot hoofd van een lagere school.

Hij was een actief man. Schreef vele kinderboeken en poppenkastverhalen, die hij zelf uitvoerde. Ook gaf hij lezingen en schreef hij een toneelstuk ter gelegenheid van het huwelijk van Prinses Juliana en Prins Bernhard. Hij trad ook een aantal jaren op, samen met leerlingen uit zijn zesde klas, voor het radioprogramma De schoolbel.
In 1952 werd hij wegens hartklachten afgekeurd voor het onderwijs.

Leonard Roggeveen overleed op 22 juni 1959.

Werk:
Roggeveen schreef meer dan honderd jeugdboeken. Hij stelde ook in samenwerking met anderen een aantal lees- en taalmethodes voor het lager onderwijs samen, zoals de seriesPiet en Nel en Vogelvlucht.
 
Voor de boekenreeks Daantje, maakte hij in het begin zelf de illustraties.

In 1927 verscheen zijn eerste en bekendste jeugdboek: De ongeloofelijke avonturen van Bram Vingerling. Andere boeken die tot dit genre behoren zijn: Het zonderlinge testament (Ook als hoorspel uitgezonden voor de VARA radio op zondagmiddag) en Het geheim van het oude horloge. 1928

Roggeveen werd in zijn tijd beschouwd als een van de beste schrijvers van jeugdboeken.  

Leonard Roggeveen

Leonard Roggeveen

Christiaan Frederik van Abkoude

Christiaan Frederik van Abkoude werd op 6 november 1880 te Rotterdam geboren. Hier groeide hij op, in dezelfde volksbuurt als Pietje Bell, waar zijn vader een barbierszaak had. Hij mocht de kweekschool volgen en was vanaf 1901 onderwijzer op een volksschool.

Hij trouwde met Johanna Alida van Wijk en zij kregen drie zoons.
In de periode dat hij voor de klas stond (slechts een paar jaar), schreef hij zijn eerste jongensboeken, die allen werden uitgegeven door P. Kluitman te Alkmaar. Vanaf 1910 wijdde hij zich geheel aan de journalistiek.

Tijdens de mobilisatie van 1914 schreef hij zijn grote succes "Pietje Bell of de lotgevallen van een ondeugenden jongen.". Dit verhaal strookte volstrekt niet met de toen geldende opvoedkundige opvattingen, doch genoot het, mede door de guitige illustraties van Jan Rinke, spoedig grote populariteit.

Met de opbrengst van het boek kon hij zijn grote droom verwezenlijken: emigreren naar Amerika, waar hij altijd is gebleven, zonder ooit in Nederland terug te zijn geweest.

Onder de naam C.F.Winters werkte hij er als pianist en poppenkastspeler. Daar schreef hij ook de zeven vervolgdelen van Pietje Bell. Op gevorderde leeftijd was hij hoofd van een distributiecentrum van dagbladen en tijdschriften in het Californische Alameda. Zijn belangstelling voor de wereld van het kind heeft hij nooit verloren; op hoge leeftijd schreef hij nog kindertoneelstukken, waarvan hij de uitvoering zelf regisseerde.

Op 2 januari 1960 is van Abkoude in Portland, Oregon, overleden.

Christiaan Frederik van Abkoude

Christiaan Frederik van Abkoude

Cornelis Johannes Kieviet

Cornelis Johannes Kieviet werd geboren in de Haarlemmermeerpolder, het huidige Hoofddorp, op 8 maart 1858.
Zijn vader werkte als timmerman-aannemer. Het gezin had elf kinderen, waarvan Cornelis Johannes het tiende was.

Door het plaatselijke schoolhoofd werd Cornelis opgeleid om op 16 jarige leeftijd de kweekschool te kunnen bezoeken. In 1877 werd hij benoemd tot hulponderwijzer in Vijfhuizen. Later werkte hij ook in Lisse, Den Haag en Ettersheim (N.-H.). In 1903 werd hij benoemd tot schoolhoofd in Zaandam.

Intussen legde hij zich toe tot het schrijven van kinderboeken. Als eerste verscheen in 1890 De twee neven, in 1891 gevolgd door Uit het leven van Dik Trom dat pas, omdat het op weerstand stuitte door Kieviets bespotting van het gezag (veldwachter Flipsen), in 1892 door P. Kluitman werd uitgegeven. Pas de tweede druk in 1899 werd, mede door de fraaie illustraties van Johan Braakensiek, een groot succes.

Hierdoor aangemoedigd schreef hij nog vijf vervolgdelen:
De zoon van Dik Trom, 1907
Toen Dik Trom een jongen was, 1912
Dik Trom en zijn dorpsgenoten, 1920
Het tweede boek van Dik Trom en zijn dorpsgenoten, 1923
Avonturen van Dik Trom, 1931

Vanaf 1938 zijn de avonturen van Dik Trom verscheidene malen verfilmd. Eerder werden er ook toneelbewerkingen door amateurtoneelgezelschappen over Dik Trom opgevoerd.
Kieviet werd niet alleen bekend door Dik Trom, hij schreef ook tal van avonturenboeken, (De club van Zessen Klaar, 1898) en historische boeken, (Het slot op den Hoef, 1897).

Na de dood van zijn vrouw, in 1917, verliet hij het onderwijs en vestigde zich in Wassenaar waar hij tot zijn overlijden, op 12 augustus 1931, doorging met het schrijven van boeken, waarvan er totaal 48 in druk verschenen.

In Hoofddorp kreeg Dik Trom een eigen museum. Hier ook bevindt zich, sinds 1973 op het Marktplein, het karakteristieke beeld van Dik Trom omgekeerd zittend op een ezel.

C. Joh. Kieviet

C. Joh. Kieviet

Marretje, wat leuk dit, zelf spaarde ik de boekjes van Marieke...
Die zijn ooit allemaal verloren gegaan....mag geen reclame maken, maar Op Marktplaats
heb ik er weer een paar gevonden...zal er een foto van maken...erg leuk dit  8)

Leuk dat stukje over Verhulst...of van der Hulst?
wat zal Anneke in haar sas zijn...ik heb afgelopen zondag,
nog wat oude boekjes van Verhulst meegenomen voor haar.
Die had ik weer van een oude schoolvriendin...

Ik heb ze nu bijna allemaal, dus die reeks "Voor onze kleinen".

Heb op de boekenplank ook een hele reeks van de Pim Pandoer serie.
Jongensboeken zijn leuk om te lezen.

Ook heb ik een aantal boeken van Pim Hofdorp, schreef detective-romans
over Den Haag en Scheveningen.

Gina, nog bedankt hè voor die boekjes...!!!!! :{ :{ :{

Dit is em..! 8)

Maar alle andere boeken van hem zijn erg leuk om te lezen
omdat het in Den Haag afspeelt en daarom zo herkenbaar.

Ik ben juist op het idee gekomen toen jij die boekjes aan Anneke gaf.  ;D

uit deze boekjes heb ik leren lezen in de eerste klas!

Vind ze nog steeds leuk,Een beetje nostalgie mag wel toch? 

ik er onlangs  6 van deze serie aan mijn zus gegeven.

 ;) in de Kringloopwinkels vind je deze boekjes nog wel eens!

Ja leuk hè Willem die oude leesboekjes, Gerdientje heb ik.

Ik kan die Daantjes boeken ook nog goed herinneren
van de lagere school.
Boekjes kon je ook lenen uit de bibliotheek van school en dan
in één ruk uitlezen.

Leonard Roggeveen heeft tot zijn dood gewoond Mezenlaan/Nachtegaallaan.Ben zelf div.keren bij hem thuis geweest.  Karel

Hier dan de boekjes van Marieke
het zijn 10 deeltjes...
Elk deeltje behandelt een geschiedenis uit het kinderleven ....
waren verkrijgbaar voor meisjes in de leeftijds groep 6 tot 8 jaar
de boekjes zijn uit de jaren 60

De boekjes hadden veel  betekenis..voor mij :D :D

Ik kreeg ze van mijn moeder...als kadootje in het
Juliana Kinderziekenhuis..ik heb daar als kind bijna een jaar in gelegen :-\ :-\
de boekjes zijn voor mij een speciale herinnering.... :-*



Mijn moeder is jong overleden, :'( en bij het opruimen van haar spullen zijn ook de boekjes weggedaan :'( :'(
ik heb nu 4 deeltjes gevonden op Marktplaats :D :D
ben dus nog op zoek naar wat deeltjes....

Ik heb een foto erbij gedaan van het boek Sil de strand jutter
ook dat is een oud boek...in de oude uitgave.... ;)
dit boek heb ik 2x

Sil de strandjutter geschreven door Cor Bruin...

 :D

De boekjes van Marieke zijn geschreven door Mia Bruyn Ouwehand

Het boek Sil de strandjuter is geschreven door Cor Bruin.

Ook in mijn bezit het boek De Negerhut van oom Tom

geschreven door Harriet Beecher Stowe

Een boek over de  afschaffing van de slavernij.

Gaaf hoor al die oude boekjes!!  8)

Nienke van Hichtum

Nienke van Hichtum is het pseudoniem van Sjoukje Bokma de Boer.
Zij werd geboren op 13 februari 1860 te Nes bij Dokkum.

Haar vader was hervormd predikant.

Zij trouwde in 1888 met SDAP-voorman Pieter Jelles Troelstra. Samen kregen zij 2 kinderen (Dieuwke en Jelle). Nienke van Hichtum werd kort na de geboorte van haar jongste kind, als gevolg van complicaties bij de bevalling, psychisch ziek. Juist in die dagen was haar man veel van huis. Vermoedelijk was dat de oorzaak dat zij van elkaar vervreemdden.

Afke's Tiental verscheen in 1903 juist op het moment dat haar eigen kinderen in een Landerziehungsheim in Duitsland (een soort internaat op het platteland), waren onder gebracht, omdat hun vader en moeder op doktersadvies in alle rust hun huwelijk wilden redden. Dit omdat haar man een verhouding was begonnen met de nieuwe huishoudster Sjoukje Oosterbaan. Deze poging mislukte en in 1907 scheidde zij van hem. Om een schandaal te voorkomen legde zij de schuld bij zichzelf.

Tot op hoge leeftijd bleef Nienke acftief. Maakte vele culturele reizen met haar zoon en voerde urenlange gesprekken met jonge AJC-ers voor een boek dat ze wilde schrijven over de socialistische jeugdbeweging.

Nienke van Hichtum stierf te Hilversum op 9 januari 1939.

Het leven van Nienke van Hichtum is verfilmd door Pieter Verhoeff. De film Nynke is op 6 september 2001 in première gegaan.

Nienke van Hichtum

Echt leuk dit....allemaal..

Tellen oude boeken over Scheveningen ook...heb er ook zoveel ;) :D :D :D

Ben nu eenmaal een verzamelaar van Boeken :D :D :D :D

Jaap ter Haar

Jaap ter Haar werd op 25 maart 1922 te Hilversum geboren.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij enige tijd ondergedoken, waarna hij naar Frankrijk vluchtte en daar bij het verzet betrokken raakte. Na de oorlog werd hij in Amerika opgeleid tot oorlogscorrespondent en in die functie werkte hij bij de mariniers in Schotland, Amerika, Malakka en Indonesië, alwaar hij op een mijn reed en als gevolg hiervan voor de dienst werd afgekeurd.

Terug in Nederland ging hij voor de Wereldomroep werken. Zijn chef spoorde hem aan voor kinderen te gaan schrijven. Ter Haar stuurde toen twee hoorspelen over de belevenissen van zijn eigen tweeling, Saskia en Jeroen, naar de NCRV. Als antwoord kreeg hij het verzoek om er nog veertig te maken. De eerste aflevering werd in 1953 uitgezonden. Het werd een groot succes, er kwamen uiteindelijk 120 afleveringen.

Jaap ter Haar heeft nog meer hoorspel-series geschreven, die allen in boekvorm verschenen: Ernstjan en Snabbeltje, Tuffy, Eelke en Lotje.
In totaal heeft hij meer dan 80 boeken geschreven, veel series, maar ook historische jeugdboeken en bundels met navertelde sagen en legenden.

In 1959 ontving hij voor De geschiedenis van Noord-Amerika de Duitse jeugdboekenprijs. Dit was het begin van meerdere historische boeken, in 1961 verschenen De geschiedenis van de Franse revolutie en, samen met K. Sprey, De geschiedenis van het Romeinse Rijk.
In 1966 verscheen Boris, het verhaal van een kind in oorlogstijd. Hiervoor werd hij genomineerd voor het Kinderboek van het jaar in 1967.
Hierna werkte hij bijna vijf jaar lang dag en nacht aan de Geschiedenis der Lage Landen, dat in vier delen verscheen.In 1972 ontving hij hier de Nienke van Hichtumprijs voor.

In 1974 ontving Jaap ter Haar de Gouden Griffel voor Het wereldje van Beer Ligthart, het verhaal over een jongen die blind wordt en toch "zijn blindheid met een betrekkelijke rust onder ogen kon zien." Dit was zijn laatste boek, hierna legde hij zich toe op schilderen.

Jaap ter Haar overleed op 26 februari 1998.

Jaap ter Haar

Jaap ter Haar

Gina tuurlijk tellen die mee!!! Kom maar op met die boeken!!  :D

Ga van de week even foto's maken van de boeken...en plaatsen..

heb al de verzamelingen van Toon Hermans..ook

Zooo mooooooooooooooi..en leuk en lief..

Tja wie had dat achter mij gedacht ;D :D

Leuk hoor zet de boekjes er maar op hardstikke leuk.  8) Ja hoor had ik wel achter jou gezocht.  :-*

Dick Laan

Dick Laan werd op 18 decemer 1894 te Wormerveer geboren.

Later werkte hij bij zijn vader, die snoepfabrikant was in het bedrijf. Toen dit bedrijf als gevolg van de Eerste Wereldoorlog kwam stil te liggen, wijdde hij zich aan zijn grootste hobby, het filmen. Het maken van filmscenario's mondde uit in het schrijven van boeken.

Dick Laan was erg geïnteresserd in kinderen. Vaak observeerde hij ze en aan zijn neefjes en nichtjes vertelde hij verhaaltjes. Zo ontstond Pinkeltje, het kleine dappere mannetje, dat soms zo dom kon zijn. Sinds het verschijnen van het eerste deel in 1939, dit was De avonturen van Pinkeltje., werden zo'n drie miljoen exemplaren verkocht, voor Nederland een ongekend hoog aantal. Vertalingen verschenen o.a. in Frankrijk, Duitsland, Finland, Spanje en Portugal.

Uiteindelijk werden er bijna 30 Pinkeltjes boeken geschreven. Vanaf het tweede deel speelt Dick Laan ook zelf een rol aan het begin van ieder boek, als Pinkeltje Mijnheer Dick Laan een bezoek brengt.

Dick Laan overleed op 6 oktober 1973.

Ach ja Pinkeltje...durf het bijna niet te typen


heb ik ook ;D

Dick Laan

 Jij hebt ook alles zeg!!! Je lijkt wel een boekenwurm.  ;)  ;D Herinner mij dat op de Lagere school of nog eerder op de kleuterschool eruit voorgelezen werd.

Hier alvast een van de boekjes... :D :D

Een leuk boekje over de Scheveningse Bomschuiten..

Sil interesseerd zich daar enorm voor...

Ik vind die oude boeken juist leuk,
of het nu over Scheveningen gaat, of over vroeger, of over oude verhalen ...
noem  maar op maar ben verslaafd eraan.... ;D

Mies Bouhuys

Maria Albertha Bouhuys werd op 10 januari 1927 te Weesp geboren, als de één na jongste in een gezin met 6 kinderen. Haar vader was schoolmeester en ook zij behaalde haar onderwijs-akte. Later studeerde zij Spaanse taal- en letterkunde aan de universiteit van Amsterdam.

De Tweede Wereldoorlog heeft een stempel op haar leven gedrukt. Mede door haar huwelijk met de dichter Ed. Hoornik, (overleden in 1970), wiens verblijf in het concentratiekamp Dachau, diepe sporen had achtergelaten, voelt zij zich zeer betrokken met de slachtoffers van onrecht en discriminatie. Zij is een actief strijdster voor de mensenrechten. Zo was zij in 1979 een van de initiatiefneemsters voor het Comité Steun Aan Argentijnse Moeders (SAAM) en zet zij zich in voor ballingen in Latijns-Amerika.

Mies Bouhuys debuteerde in 1947 met de gedichtenbundel Ariadne op Naxos.

Zij schreef wel zo'n honderd boeken, verhalen en toneelstukken, waarvan velen in diverse talen verschenen.

Zij ontving de Reina Prinsen-Geerlings prijs voor poëzie en de Hendrik van Velde prijs voor toneel. In 1966 werd haar boek Kinderverhalen bekroond tot Beste Boek van het jaar.

Mies Bouhuys overleed in haar woonplaats Amsterdam op 30 juni 2008.

In het boekje van de oude Bomschuiten staat ook
een lijst met Scheveningse reders met namen en hun pinken en stuurlieden...
Zo leuk om te lezen allemaal.

je mag het wel eens lenen hoor...

Gaaf hoor. Ik ben gek op realistische streekverhalen zoals Boerin in Frankrijk. Maar ook andere boeken zoals Tommy Wieringa met de titel Caesarion wat ik nu aan het lezen ben.  :D

Dat is zeker leuk om te lezen. Ben ook geintresseerd over het oude Scheveningen.  

Even een voorbeeld


De Reder was Johannes Bal

De Pink was vrouw lena (1841)
Jonge gijsbert (1834)

De Stuurlieden
Leendert Spaans
Teunis Vrolijk.

Enzz, enzzzzz.....

Karel wat leuk.  

Wie weet staat er ergens nog familie van mij in.

Nog een Voorbeeld


De Reder
Arie van Duijne.

De Pink
De jonge Arie (1836)

Stuurlieden
Arie verbaan.

Ga voor je zoeken Marretje, of er een Pronk voorkomt :D

Leuk!! Mijn opa voer maar ik weet niet of het op een bom was. Hij heet Martinus Pronk.

Even vlug gekeken,

Ik zie een

Albertus Pronk
Bart Pronk
Bastiaan Pronk
Cornelis Pronk
Willem Pronk

Zal van de week even uitpluizen welke Pink en stuurlieden...

de pronkjes waren dus reder..die ik hier vernoem :D

A. M. de Jong

Adrianus Michiel de Jong, werd op 29 maart 1888 te Nieuw Vossemeer, Brabant, geboren. Hij kwam in een arm katholiek gezin, met 13 kinderen, ter wereld. Zijn vader was borstelmaker en om meer werk te vinden, verhuisde het gezin in 1896 naar Rotterdam. In 1906 werd de Jong onderwijzer te Delft. Hij was een sociaal bewogen man en een socialist in hart en nieren.

In 1916 werd hij onderwijzer in Amsterdam en in 1919 ging hij de journalistiek in en werd later redacteur bij het dagblad Het Volk. Van 1922 tot 1937 schreef hij samen met George van Raemdonck in deze krant de bekende Bulletje en Boonestaak reeks.

In 1925 vestigde hij zich weer op het Brabantse platteland. Hier kwam zijn bekendste werk Merijntje Gijzen's Jeugd (1925-1928) tot stand.
Hij schreef romans, reisbeschrijvingen en kinderboeken. Voor kinderen redigeerde hij sinds 1918 "De Stichtsche Bibliotheek" en werkte hij voor uitgeverij "De Ontwikkeling".

Voor volwassenen schreef hij ook onder pseudoniem, o.a. Frank van Waes, Titia Roemer, Herbert D. Ross en Léon Frappé.

A. M. de Jong werd op 18 oktober 1943, als "Silbertanne"-slachtoffer, in zijn eigen huis te Blaricum doodgeschoten, door twee Germaanse S.S.-ers.

Tjonge jonge kennen jullie geen bieb beginnen!!! :( :( :( :(

A.M. de Jong

Ja leuk!!! :D  :D Heb jij nog boekjes dan!!!!  8)

Hoi Wissel, zo leuk dit :D

heb zoveel....oei...ben eigenlijk rijk met al die leuke info...

Nee helemaal niks een paar boeken over de visserij das al!!!

Lezen is leuk heb alleen weinig tijd nu.  :-\

Wissel die boekjes goed bewaren..is toch zeldzaam...

je mag wel eens wat lenen hoor van mij

ik heb best veel... ::) ::)

Kan me niet herinneren dat wij vrooger leesboekjes thuis hadden.
Toen ik pas getrouwd was ben ik lid geweest van de NBC had een kastenwand vol,op een gegeven moment alles weggedaan.

Jammer.  :(

Zonde Wissel :-\

Ik lees net nog een leuk stukje over de Scheveningse bommen in lerwick
aan het eind van de vorige eeuw, peken in afwachting van de lading.

lees net ook dat er vrooger (vroeger) aan het strand in de 19e eeuw
de stokhouder de weg wijst aan de verkoper van de vis..

ik wist niet eens dat , dat er was , vroeger een stokhouder?

Na ja zonde werd eigenlijk een beetje teveel zo,n kastenwand in de kamer.

Heb toender tijd veel uitgeleend maar nooit terug gekregen,had ooit een boek over de visserij met tekeningen van Anton Piek nooit meer terug gezien.

oja, dat ken ik...

Anton Pieck...stom van me ,heb ze toen weggedaan..

heb nu ook zo'n spijt...

had alles ervan...


(http://i46.tinypic.com/rbiiah.jpg)

Anton Pieck: zijn leven     

19 april 1895

  Geboren in Den Helder

1901  Op zesjarige leeftijd tekenles bij J.B. Mulders in Den Helder
  Eerste prijs op een tentoonstelling van huisvlijt (Stilleven, aquarel) Het gezin Pieck verhuisde naar Den Haag
1909  Op veertienjarige leeftijd behaalde hij zijn eerste acte tekenen
1912  en drie jaar later zijn tweede: hij was nu leraar tekenen
1912-1920  Leraar tekenen aan het instituut “Bik en Vaandrager” in Den Haag
1920-1960  40 jaar tekenleraar aan het Kennemer Lyceum te Overveen
1922  Gehuwd met Jo van Poelvoorde
1960  Pensionering, en alle tijd om zich te wijden aan zijn passie: tekenen, graveren en schilderen

24 nov.1987
  Overleden op 92-jarige leeftijd te Overveen

Het leven van Anton Pieck
Als tekenleraar

Anton Pieck werd op 19 april 1895 geboren in Den Helder.

 Al op jonge leeftijd kreeg hij tekenles: toen hij zes jaar was ging hij samen met zijn tweelingbroer Henri in de leer bij J.B. Mulders in Den Helder.

 De tekenlessen wierpen snel vruchten af: Anton Pieck won in 1906 - hij was toen tien - een prijs op een tentoonstelling van huisvlijt. Als beloning voor zijn stilleven ontving hij vijf tubes waterverf en een fixeerspuitje. In 1906 verhuisde het gezin naar Den Haag en werd het tekenonderwijs daar voortgezet. Toen Anton Pieck 14 was, behaalde hij zijn eerste acte, op 17-jarige leeftijd zijn tweede. Daarna was hij leraar tekenen. Hij ging lesgeven aan het instituut waar hij zelf in de leer was geweest: Bik en Vaandrager.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog was Anton Pieck als sergeant gelegerd in Amersfoort en Den Haag. De Amersfoortse tijd heeft diepe sporen nagelaten in het werk van de tekenaar. Hij heeft het oude stadje in zijn vrije uren doorkruist en goed leren kennen. Vele tekeningen en etsen uit die tijd zijn daarvan de stille getuigen. In de laatste stad gaf hij tekenlessen aan soldaten.
In 1920 werd hij tekenleraar aan het Kennemer Lyceum te Overveen. Naast zijn werk op school maakte hij in de tijd die hem overbleef zijn eigen werk. Hij zou daar tot zijn pensionering in 1960 blijven.

Zijn huwelijk
In 1922 trouwde Pieck met Jo van Poelvoorde. Uit hun huwelijk werden drie kinderen geboren, n.l. Elsa, Anneke en Max. Zijn echtgenote overleed in 1983, hun zoon Max drie jaar later.

Na zijn pensionering

Bij zijn pensionering in 1960 werd Pieck benoemd tot Ridder in de orde van Oranje Nassau en twintig jaar later volgde zijn bevordering tot Officier. Pas toen hij  stopte met werken kon hij zijn tijd weer zelf indelen. De vrijheid die hij toen kreeg vierde hij met het schilderen van twee bokkingen op een tinnen bord. Hij heeft nog 27 jaar van zijn vrijheid kunnen genieten.
Een basisschool werd - evenals een hofje en een draaiorgel - naar hem vernoemd. Met medewerking  en steun van vele vrienden en bewonderaars werd in 1983 in zijn woonplaats Overveen een borstbeeld onthuld, gemaakt door Kees Verkade.
Na een werkzaam leven overleed Anton Pieck op 24 november 1987 op 92-jarige leeftijd in Overveen.

Verleden als inspiratiebron
Het verleden, vooral de 19e eeuw, inspireerde Anton Pieck. Met de wereld waarin hij leefde heeft hij zich nooit ingelaten; als een romantische eenling in een jachtige samenleving stond hij buiten zijn tijd. Enerzijds kenmerkt zijn werk zich door een geïdealiseerd verleden, anderzijds leefde hij zich uit in de wereld van sagen en sprookjes. Zijn werk zit vol humor; romantische ironie en humoristische taferelen leken Pieck op het lijf geschreven. Hij bezat een onuitputtelijke bron van ideeën en had oog voor detail en nuances. Het is indrukwekkend om te zien hoeveel werken de sympathieke kunstenaar heeft nagelaten. Vrije weekenden waren dan ook schaars. Pieck werkte zeven dagen per week, 's morgens, 's middags en 's avonds. Voor krant, radio en televisie had hij nauwelijks aandacht.

Ambachtsman of kunstenaar?
Waarschijnlijk ligt de belangrijkste oorzaak van de algemene waardering voor Anton Pieck in de sfeer van zijn werken. Een antwoord op een romantisch verlangen dat bij veel mensen aanwezig is. Hoewel hij zijn hele leven tekende en schilderde en een grote variëteit aan werken produceerde, kenmerkt zijn werk zich toch door zijn voorliefde voor de 19e eeuw; het stempel van een romantisch tekenaar is dan ook altijd aan zijn naam blijven kleven.
Dat heeft invloed gehad op de waardering, die hij in de kunstwereld kreeg. Zelf heeft hij hierover gezegd: "De vraag wat kunst is en voor wie en voor wat men kunst 'maakt' houdt mij niet bezig. Ik vind het best als men argumenteert: dit is géén kunst, dat is wél kunst, maar het doet mij persoonlijk niets. Ik wil mijn kunst best anders noemen. Met grote bewondering heb ik het ambacht bij anderen leren zien, laat mij dan maar zo'n ambacht beoefenen, maar dan wel met vakmanschap en liefde voor het werk!"

Hoewel Anton Pieck vanuit zijn bescheidenheid zichzelf ambachtsman noemde vanwege het vakmanschap en de liefde voor het werk, maakt het museum duidelijk, dat het niveau van het werk van Anton Pieck van hoge kwaliteit is; en dat er door hem een persoonlijk en herkenbaar stempel op het werk is gedrukt. De keuze en de uitbeelding van de onderwerpen getuigen van een maatschappelijke betrokkenheid. De kwalificatie ambachtsman is weliswaar zeker van toepassing op hem, maar dat is niet toereikend. Anton Pieck gaf een extra dimensie aan zijn werk, waardoor het zeker kunst genoemd mag worden
 

Dit boekje heeft me tante nog geschreven. ;)

Titel van het boekje staat ook op mijn oma's graf.

assepoetster

Alfred Mazure

Alfred Mazure (die zichzelf het pseudoniem "MAZ" meegaf) had geen grafische opleiding maar was een zeer talentvol cartoonist, illustrator, schrijver en filmmaker. Enkele foto's van hem treft u hier rechts aan:

Hij beschikte over een tomeloze energie en wist in zijn leven een oevre te produceren waar andere kunstenaars nauwelijks aan kunnen tippen. Midden jaren '30 verschenen diverse strips van zijn hand, zoals "de Chef", "Buikje Roodhuid", "Door dik en dun met Gypsy" en talloze andere. Alleen uit deze produkties bleek al zijn veelzijdigheid: komische of realistische stripverhalen, reisverslagen zoals "Met een driewieler door de Sahara", Alfred Mazure leek ze moeiteloos aan het papier toe te vertrouwen.

Hij beperkte zich niet tot Nederlandse produkties maar publiceerde in Engeland onder meer de strips "Dad" en "Erbert" in respectievelijk John Bull en Passing Show. Terwijl hij daarmee doende was leverde hij ook allerlei
cartoons aan bladen die op actualiteiten inspeelden.

Over alle verdere activiteiten van Mazure is een boekje van bijna 100 pagina's, getiteld "Van Alfred Mazure tot MAZ" uitgebracht door Mazure-kenner bij uitstek Rich Thomassen en we verwijzen u voor een totaaloverzicht van zijn werk naar dat boekje en naar de diverse links op deze site.

Alfreds bekendste stripcreatie, die juist aan het begin van de tweede wereldoorlog in 1940 het levenslicht zag, is DICK BOS, een detective met een voorliefde voor Oosterse vechtsporten. Een vriend van Alfred, een destijds beroemd judoka en Jiu-Jitsu beoefenaar genaamd Maurice van Nieuwenhuizen (enkele actiefoto's van hem ziet u hier links) , stond model voor deze detective. In september 1998 overleed deze geweldige sportman.

De verhalen werden in aanvang door de MAZ-Beeldbibliotheek uitgegeven en ze werden in een nieuw zakformaat gepubliceerd. Met slechts 1 plaatje per bladzij waren de boekjes circa 7 cm breed en 11 cm hoog. De serie werd een groot succes: ze werd vertaald in diverse talen en enkele verhalen werden verfilmd door Mazure zelf.

De oorlog en de autoriteiten tijdens en na die oorlog hebben een groot stempel gedrukt op het werk van Alfred.
De Duitse bezetter heeft getracht van Dick Bos een Duitse SS held te (laten) maken omdat ze de populariteit van de serie als propagandamiddel wel zagen zitten maar ondanks vorstelijke financiele aanbiedingen had Alfred daar geen oren naar. Hij weigerde en daardoor werden zijn boekjes door de bezetters verboden. Tijdens de oorlog nam Alfred in zijn cartoons en zijn strip "Van Dittum" stelling tegen de Duitsers en samen met Leonard Huizinga maakte hij de illegale uitgave "Handje Plak". Direct na de oorlog verscheen de titel "K22" waarin Dick Bos als verzetsheld optrad.

Na de oorlog werden de Dick Bos avonturen opnieuw uitgegeven waarbij oude en nieuwe verhalen in verschillende series door elkaar verschenen. Toen begonnen de Nederlandse autoriteiten moeilijkheden te veroorzaken. Het Ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen vond het beeldverhaal verdorven en geest- en fantasiedodend en liet op scholen waarschuwen voor de negatieve invloed die de strips op leerlingen zouden hebben. Bovendien werd Alfred ten onrechte beticht van "foute" stellingname in de oorlog.
Zijn filmprodukties hadden niet opgeleverd wat hij ervan had verwacht en de schulden die hij daarvoor bij uitgeverij Ten Hagen had gemaakt drukten zwaar op hem. Hij emigreerde met zijn gezin naar Engeland.

Vanaf 1946 tot 1950 werd de uitgave van de Dick Bos boekjes hervat. Maandelijks verscheen een nieuw verhaal. Ze werden in die periode uitgegeven door Ten Hagen uitgeverijen. Vanaf 1960 werden door Nooitgedacht en later door de MAZ-beeldbibliotheek enkele oude verhalen opnieuw uitgebracht en van 1963 tot en met 1967 vervaardigde Alfred nog 44 (!) nieuwe verhalen. Dit is de bij velen welbekende Ruitjesserie.

Uitgeverij De Arbeiderspers heeft in 1971 en 1972 nog 3 albums met 4 afleveringen per album uitgebracht.
Het laatste verhaal uit de serie, "Diamanten" verscheen echter in 1967.
In 1969 verscheen nog een reclame uitgave genaamd "Glashard" maar daarin hanteerde Mazure een wat andere tekenstijl dan in de serie.

Paul Verhoeven, de bekende Nederlandse filmmaker, heeft zijn liefde voor de Dick Bos verhalen van Mazure nooit onder stoelen of banken gestoken. De opbouw ervan lijkt volgens hem namelijk sterk op die van de latere "storyboards" van een film of filmscene. Pas op de laatste pagina's wordt de ontknoping duidelijk en doet onze held uit de doeken hoe hij de zaak heeft weten op te lossen.

In februari 1974 overleed Alfred Leonardus Mazure veel te vroeg op 59 jarige leeftijd.  

Alfred Mazure

Hector Malot

Alleen op de wereld

Oorspronkelijke titel: Sans Famille

Geschreven door Hector Malot werd op 20 mei 1830 geboren in La Bouille, een plaatsje dicht bij Rouaan.

Tijdens zijn studie rechten, werkte hij bij een notaris. Daar begon hij met schrijven. Zijn eerste boek was Les Amants uit 1859. Dit werd een groot succes. Hierdoor aangemoedigd schreef hij vervolgens vele populaire romans.

Zijn bekendste boek Sans Famille, schreef hij in 1878. Hij droeg het op aan zijn dochter Lucie.
Het boek maakte zulk een opgang, dat het met de Montyonprijs werd bekroond.

In 1893 werd dit boek gevolgd door En Famille.

Hector Malot overleed te Fontenay-sous-Bois op 17 juli 1907.

Hector Malot

Ot en Sien

          De Schrijver van  Ot en Sien

                         Jetses

 8)

Hieronder een aantal oude schoolboekjes welke gelezen werden op de lagere school rond 1934.

 :D

 :D

Leni Saris

Helena Barbara Wilhelmina Saris werd op 23 september 1915 geboren te Rotterdam en is overleden aldaar op 9 december 1999.

Zij schreef meer dan 110 boeken, voornamelijk meisjes- en familieromans.
Haar werk werd door de literaire critici niet erg gewaardeerd, doch door haar lezers des te meer: Leni Saris verkocht maar liefst acht miljoen boeken.

Het onderwerp waarover zij steevast schreef, de liefde, sprak velen aan, al moest Saris daarvoor uit haar fantasie putten. "Ik heb alle mannen afgewezen omdat ik in geen van allen de ware zag," zei ze ooit. Toch is ook zij eens ernstig verliefd geweest. Er waren echter twee negatieve kanten aan. De betreffende jongeman was door zijn werkzaamheden nooit thuis en hij was niet van hetzelfde geloof.
Voor haar vader vooral, een fanatiek katholiek, was dit een bezwaar. Door de oorlog en een verhuizing verloren zij elkaar uit het oog.

Leni Saris was typiste op een notariskantoor, voordat zij begon met schrijven. Haar eerste geschreven verhaal dateert uit 1935. Het was een verhaal naar een romantische film Regine genaamd, daterend uit 1934. Leni wilde, omdat dit geen oorspronkelijk verhaal was, zij zag het als plagiaat, niet uitgeven. Pas na haar dood is het in 2001 uitgegeven als haar debuut-roman.

Leuk detail is, dat het Duitse volksliedje, dat Regine zingt, later terugkomt in het boek Festival in Luzern . Het is dan het wijsje dat het speeldoosje speelt, dat André van Wilreys aan Gabrielle Marting geeft, ter herinnering aan hun ontmoeting in Luzern.

Het eerste uitgegeven boek van Leni Saris was in 1938 Licia zet door. Het kort daarna verschenen Leontine uit 1940, is later verschenen, doch eerder geschreven. In september 1999 verscheen haar 110e titel De gouden stem. Bekend van haar zijn de uit 12 delen bestaande serie over De Familie. Zij is onderscheiden met de Eremedaille van de Orde van Oranje-Nassau. Zij werd in 1987 genomineerd voor de Publieksprijs van het Nederlandse Boek en tevens ontving zij de zilveren Erasmusspeld van de gemeente Rotterdam.

Leni Saris

Leni Saris

Gina, Leni Saris heeft ook een boekje geschreven Mijn naam is Myrthe verschenen bij Uitgeverij West-Friesland:   :D

Myrthe is een Nederlandse meisjesnaam.

De betekenis van de naam is `Naam van een altijd groene heester. Mirte was in de Oudheid en symbool voor liefde, geluk en vruchtbaarheid`.

Myrthe  was in de Oudheid en symbool voor liefde, geluk en vruchtbaarheid`.

Dat klopt 8)

Ga kijken of ik dat boekje op de kop kan tikken

bedankt voor de tip...leuke topic dit hoor

zoveel bekendheid

Ga ik doen....bedankt :-*

Speciaal voor Sil

Jan Nowee

In 1935 begon schoolhoofd Jan (Johannes) Nowee (1901-1958) met het schrijven van de Arendsoogboeken. Arendsoog was niet het eerste werk van de Haagse schrijver: hij was al daarvoor bij uitgeverij Spaarnestad auteur van vele kinder- en educatieve boeken. Met Arendsoog sloeg hij echter een volstrekt andere richting in, gebaseerd op zijn ervaringen in de bibliotheek waar hij vrijwilligerswerk deed. Daar was de vraag naar boeken van vooral Karl May enorm, boeken die Nowee echter voor deze doelgroep niet geschikt vond. Omdat er eigenlijk geen enkel alternatief was, besloot hij zelf de pen op te pakken. Arendsoog werd geboren.

Het streng katholieke Spaarnestad moest niets hebben van het nieuwe boek, ondanks dat de eveneens zeer gelovige Johannes Nowee het goed had laten keuren door een katholieke keuringscommissie. Spaarnestad meldde: "Tegenover het knallen van zóóveel schoten heeft 'de Geest' geen kans". Uiteverij Malmberg durfde het avontuur wel aan en gaf tot aan zijn dood 19 volledige delen uit. Na zijn dood in 1958 werd er nog een, al bijna voltooid, Arendsoog-boek uitgebracht. Dit boek was voor het grootste gedeelte al door J. Nowee geschreven en werd afgemaakt door zijn zoon Paul Nowee (1936-1993).

Diezelfde zoon ging verder met schrijven en schreef nog 43 delen, waardoor het totaal van de serie op 63 boeken uitkwam. Paul was, voordat hij Arendsoog van zijn vader "erfde", journalist en had nog nooit een boek geschreven. Ook in zijn verdere leven beperkte hij zich tot de Arendsoogserie. Na zijn dood in 1993 las men in zijn testament dat er geen nieuwe delen meer uitgebracht mochten worden.

Opvallend is dat beide schrijvers nooit in Amerika zijn geweest, en alle landschappen en gebruiken die ze beschrijven dan ook rechtstreeks uit andere boeken komen. P. Nowee is ooit een reis aangeboden naar Arizona, maar toen hij deze zou gaan maken werd hij plots ernstig ziek en moest hij van de reis afzien.  

Jan Nowee

Sil onderstaand leuke site voor jou!!  :D

 http://www.arendsoog.info

Jan Nowee

 ;)

Anton van der Valk

Geboren te Delft, 24 april 1884 - Hardenberg, 2 oktober 1975 overleden was een Nederlandse cartoonist en kunstschilder. Vanaf 1919 bediende hij zich van het pseudoniem Ton van Tast.

Tegen de wens van zijn vader schreef hij zich in 1901 in bij de Kunstacademie in Den Haag. Hij zette zijn opleiding voort in Rotterdam en Parijs. Na de voltooiing vestigde hij zich als tekenaar. Hij was boekbandontwerper en maakte boekomslagen, cartoons en reclamebiljetten. Ook was hij verantwoordelijk voor enkele postzegelemissies. Voorbeelden hiervan zijn waardeopdrukken op oudere zegels in 1923 en de serie kinderpostzegels met een reproductie van een portret van Titus van Rijn door zijn vader Rembrandt uit 1941.

Hij werkte ook voor De Ware Jacob, De Hofstad en Groene Amsterdammer. In 1913 maakte Van der Valk in opdracht van Elsevier de illustraties voor het boek Sinbad de Zeeman.

Van der Valk brengt een deel van zijn werk uit onder het pseudoniem Ton van Tast. Van Tast is een zinspeling op fantast. Van 1923 tot 1948 geeft Van Tast in de Haagsche Post wekelijks de actualiteit weer in een paginagroot, komisch stripverhaal: De daverende dingen dezer dagen. Na de oorlog vloeide hier een tweedelige uitgave uit, de Oorlogsprentenboeken, waarin Van der Valk de oorlogsjaren in cartoonvorm samenvatte.

In zijn latere jaren verliet hij de tekenkunst, maar bleef kunstschilder tot op hoge leeftijd.

To Hölscher (1898-1953)

Catharina Margaretha Clasina Hölscher werd geboren te Helmond op 16 januari 1898 als jongste dochter van Pieter Christiaan Hölscher en Maria Peskens. Ze overleed in haar geboortestad op 9 december 1953.

De ouders van To hadden een gemengd huwelijk; haar moeder was katholiek, haar vader protestant. To had verder twee zusjes. Toen ze anderhalf jaar oud was stierf haar moeder, maar haar vader hertrouwde al spoedig met Geertje Davidse, evenals hij protestant. In 1903 verhuisde het hele gezin naar Dordrecht. De jaren die volgden, waren voor To de mooiste uit haar jeugd, vertelde ze later vaak. In 1907 overleden echter haar vader en haar moeder vlak na elkaar. To en haar zusjes kwamen terecht in het protestantse weeshuis 'Neerbosch' in Nijmegen. De opvoeding was er streng en in het huis was het erg armoedig zodat To zich heel ongelukkig voelde.

In juli 1908 deed het katholieke deel van de familie, waaronder To's grootmoeder, echter zijn aanspraak gelden op een katholieke opvoeding voor haar en haar zusjes. Het drietal werd geplaatst in het St.-Aloysiusgesticht op de Markt in Helmond. Dit was een weeshuis, geleid door de Zusters van Liefde uit Tilburg. Door op deze manier opgenomen te worden in de katholieke kerk kreeg To Hölscher het gevoel thuis te komen. Ze gaf dan ook later het boek met haar bekeringsgeschiedenis de titel Eindelijk thuis.

Toen ze veertien jaar was, vertrok ze naar de kweekschool in Schijndel. In 1916 behaalde ze haar onderwijsakte en kreeg meteen een aanstelling als onderwijzeres aan de Mariaschool in Helmond. Ze ging weer wonen bij de zusters, maar nu als pensiondame. In de loop der jaren behaalde To nog de akten Engels en Nederlands.

In 1931 werd ze benoemd tot lerares aan de Nazareth-U.L.O in haar woonplaats, waar ze les zou geven in aardrijkskunde, Engels, en Nederlands. Vooral haar aardrijkskundelessen waren zeer in trek. Ze kon geweldig goed vertellen over de reizen die ze had gemaakt met haar hartsvriendin Christine Banning; samen bezochten ze vele landen, tot aan Spitsbergen toe. Christine was ook bij de zusters in pension en evenals To onderwijzeres. In 1938 besloten de vriendinnen te gaan samenwonen. Zij betrokken een voor hen in de kloostertuin van de zusters gebouwd huis aan de Watermolenwal.

To Hölscher was zeer excentriek. Ze had kortgeknipt ponyhaar, wat voor die tijd heel ongebruikelijk was. Ze droeg vaak een zwarte cape en had daarbij dan een grote zwarte hoed op. Soms kon men haar bewonderen in een rijkostuum want paardrijden was haar grote liefhebberij. Ze bezat dan ook een eigen paard, dat Noortje heette. Ze was ook dol op lezen. Haar favoriete schrijvers waren Van Duinkerken, Kuyle en Schreurs; Chestertons Flying Inn kende ze letterlijk van buiten en de werken van Charles Dickens las ze elk jaar opnieuw door.

Als schrijfster was To Hölscher zeer productief. Al vanaf haar achttiende jaar schreef ze korte verhalen voor het Kleuterblaadje en de Roomsche Jeugd. In 1925 verscheen haar eerste boek, Hoe trotschkopje genas, dat direct een groot succes was. To vond de kinderboeken in die tijd erg zalvend en onecht. Ook veel preutsheid en vooroordelen trof zij er in aan. Daarom probeerde ze met haar werk een geest van vernieuwing en verfrissing te brengen op het gebied van kinderlectuur en tevens de vorming van geest en hart te combineren met ontspanning. Ofschoon de verhalen naar hedendaagse begrippen erg moraliserend waren, bleken ze toch in de smaak te vallen, want de meeste boeken zijn vele malen herdrukt.

Het steeds terugkerend motief was het harmonieuze, vaak te idealistisch voorgestelde gezin waarin veel werd gebeden en vaak naar de kerk werd gegaan. Haar boeken voorzagen duidelijk in een behoefte van katholieke opvoeders van die tijd; ze ademden de 'Roomsche' sfeer van toen. Een goed voorbeeld hiervan is de serie De Zandmannetjes, schoolboekjes die zo populair waren dat ze zestien maal werden herdrukt. Ze leveren een schat aan gegevens over het reilen en zeilen van een katholiek gezin in de jaren dertig. Ook de romantische verhalen die To schreef voor de Katholieke Illustratie waren typisch rooms getint. Bij dit alles was To Hölscher echter op de eerste plaats pedagoge, haar literaire capaciteiten en pretenties kwamen op de tweede plaats.

Behalve de al eerder vermelde serie De Zandmannetjes schreef To veel meer schoolboekjes: Door de jaargetijden, Lezen, De weg waar ik wel wonen wou, Gijsje Goedbloed en Gods Liefdeplan. De laatste serie schreef ze samen met pater Romualdus OFM Cap. Voor kleine kinderen schreef ze meer dan dertig kleine boekjes met versjes. De meeste werden geïllustreerd door Ida Bohatta-Morpurgo uit Oostenrijk met wie To overigens nooit contact heeft gehad: ze kreeg van de uitgevers alleen de prentjes toegestuurd met het verzoek ze van versjes te voorzien.

Voor de leeftijdsgroep van zes tot acht jaar verscheen ieder jaar afwisselend voor jongens en voor meisjes een boek in de serie Voor kleine vriendjes van O.L. Heer, later veranderd in Voor kleine Vriendjes. Maar ook voor oudere meisjes schreef To boeken. Hiervan werd Toen moeder ziek was het meest bekend. Ze maakte het naar aanleiding van een prijsvraag voor katholieke kinderboeken, in 1929 uitgeschreven door de overigens niet-katholieke uitgever G.B. van Goor in 's-Gravenhage, waar ze de eerste prijs behaalde. Ruim dertig jaar later verscheen de tiende druk. Het boek Hoe Liefde overwon, dat To zelf een van haar beste boeken vond, werd tevens haar grootste teleurstelling toen de Keurraad voor Roomsche Jeugdliteratuur het werk afkeurde omdat er, heel voorzichtig, huwelijksproblemen in werden besproken.

Grote bekendheid kreeg To Hölscher door haar katholieke Jeugdbijbel die zij samen met pater Romualdus OFM Cap. schreef. Zij geeft hierin een boeiende en begrijpelijke navertelling van het bijbelverhaal. Verder staan ook veel gelegenheidswerkjes, waaronder toneelstukjes en gebedenboekjes, op haar naam. Voor de uitgave van het verzenbundeltje Welgefeliciteerd schaamde ze zich echter. In een interview zei ze het uit wanhoop te hebben geschreven omdat de schoolkinderen bij allerlei gelegenheden om versjes kwamen zeuren.

Naast de ruim honderd kinderboeken die To geschreven heeft, verschenen van haar hand artikelen over opvoedkundige problemen in het tijdschrift de Katholieke Vrouw, maar ook de Thijmalmanak en in De Gemeenschap, een literair tijdschift onder redactie van onder andere Anton van Duinkerken, namen bijdragen en gedichten van haar op.

Een lange, slopende ziekte maakte een einde aan het leven van To Hölscher die als schrijfster van zoveel gretig gelezen school- en leesboeken talloze generaties van vooral meisjes beïnvloed en gevormd heeft.

To Hölscher

Henri Arnoldus

Henri Arnoldus werd op 22 februari 1919 te Middelburg geboren.

Na de opleiding tot onderwijzer aan de kweekschool, was hij van 1943 tot 1970 onderwijzer aan een rooms-katholieke lagere school in zijn geboorte stad.

Arnoldus schreef informatieve boeken, leesboekjes en schoolboekjes. Veel van zijn kinderboeken zijn in het Duits vertaald. Hij schreef voornamelijk verhalen in serieverband, waarin steeds dezelfde karakters optreden. In zijn boekjes voor zeer jonge lezers spelen dieren een belangrijke rol.

De belangrijkste ingrediënten in de verhalen van Arnoldus zijn eenvoud, spanning en humor. Veel van zijn werk werd geïllustreerd door Carol W. Voges (1925-2001). Van zijn boeken zijn vele herdrukken verschenen.

Henri Arnoldus overleed te Middelburg op 19 december 2002.

Aantal van zijn geschreven boeken:

Tup en Joep, 1954
Roel en Remi, 1955
Klik en Klak, 1955
Oki en Doki, 1956
Pietje Puk, 1958
Op stap met, 1961
Bollejan, 1968
Pim en Pidoe, 1973
Bonno de zwarte pony, 1983  

Henri Arnoldus

Anne de Vries werd geboren op 22 mei 1904 te Assen. Hij werkte in 1923 als onderwijzer in 2e Exloërmond.

Ook heeft hij tot 1936 voor het blindeninstituut Bartiméus in Zeist gewerkt.

Zijn eerste boek was een leesboekje voor de lagere school: Evert in Turfland, verschenen in 1930.
Zijn bekendste boek was ongetwijfeld Bartje, dat in 1935 verscheen. Hierna gaf hij zijn baan bij het onderwijs op en werd fulltime schrijver.

Anne de Vries overleed op 29 november 1964 te Zeist.

Anne de Vries schreef boeken voor volwassenen, kinderboeken, jeugdboeken, voorlees- en vertelboeken over de bijbelse geschiedenis, lees- en taalboekjes voor de lagere school ( Het boek van Jan Willem ) en een serie boekjes voor het verkeersonderwijs op de lagere school. ( Eerbied voor het leven ). Zijn werk werd vaak vergezeld door illustraties van Tjeerd Bottema en C. Jetses.
Zijn belang voor het taal- en met name het leesonderwijs was groot. Generaties protestants-christelijke kinderen keken ieder jaar weer uit naar nieuwe deeltjes over Jaap en Gerdientje.

Anne de Vries

Ook schreef Anne de Vries een leesboekje Methode voor het eerste leesonderwijs in Suriname

Anne de Vries

Petrus Jozef Broos werd op 16 december 1910 geboren in het Brabantse Zevenbergen.

In 1923 ging hij naar het gymnasium in Sittard en na zijn eindexamen in 1929 keerde hij terug naar zijn ouders in Den Haag waar hij zijn eerste baantje kreeg bij de Haagse boekhandel Govers. Hij volgde avondlessen bij de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten en deed de schriftelijke 'Parijse ABC tekencursus'. In 1940 huwde Piet met Toos Uijttenhout en ze kregen negen kinderen. In 1942 verhuisde het gezin naar Weert, waar Piet op 9 juli 1964 op 53-jarige leeftijd overleed.

Piet Broos heeft tussen 1933 en 1964 talloze kinder- en jeugdboeken getekend en geschreven, zoals kleurboeken, prentenboeken, strips en leesboeken. Citaat: Piet Broos kwam eind jaren dertig zelfs op het idee om kleurboeken met versjes uit te geven. Ook maakte hij illustraties voor andere auteurs en voor uitgaven van het katholieke onderwijs, zoals leesmethoden, aardrijkskunde- en biologieboeken, bijbels en boekjes over heiligenlevens. Hij was vaste medewerker van de tijdschriften De Engelbewaarder, Sjors, Grabbelton, Kinder-kompas, Kleuterblaadje, Okki (met de strip Ali Baba) en Taptoe en hoofdredacteur van Onze Krant. Ook leverde hij regelmatig bijdragen aan weekbladen als de Katholieke Illustratie en Beatrijs en de dagbladen De Volkskrant, De Tijd en Maas- en Roerbode.  

Petrus Jozef Broos

Geillustreerde boeken van Petrus Jozef Broos

Dit zijn 4 delen maar tegenwoordig is dit in 1 en een heel groot deel hiervan speelt zich af op Scheveningen.Reis door de nacht.

Karel

Wat leuk Karel om dit te weten.  8)

Onderstaand nog meer boekjes van Anne de Vries:

Evert in Turfland 1930
Jongens van de straat 1934
Bartje 1935
De stroper 1935
Jaap en Gerdientje 1937
Op de grote heide 1937
De grote veenbrand 1937
Groot vertelboek voor de Bijbelse geschiedenis 1939
Verhalen voor Kersttijd 1948
Honderd vertellingen uit de bijbel 1949
Het boek van Jan Willem 1950
Reis door de nacht 1951-1958 4 delen
Kinderkleurbijbel (Oude testament) 1961
Ons eigen Leesboek 1955-1962. Voor het leesonderwijs in Suriname.

De Oostenrijkse tekenaar Carl Storch (1868-1955) was de geestelijke vader van de twee kabouters. Reeds in 1906 publiceerde hij tekeningen van Puk en Muk in het kindertijdschrift de Seraphischer Kinderfreund.

De Tilburgse frater Franciscus Xaverius (Adrianus Joannes Franciscus) van Ostaden (1896-1961) schreef vanaf 1926, onder het pseudoniem Frans Fransen, bij deze tekeningen vervolgverhalen in het door het R.K. Jongensweeshuis in Tilburg uitgegeven tijdschrift De Engelbewaarder. Een jaar later werd het eerste verhaal in boekvorm uitgegeven.

Storch en Fransen maakten samen 12 Puk en Muk boeken. Na de Tweede Wereldoorlog verschenen er nog vier boeken, die door Leo van Grinsven werden geïllustreerd.

Later zijn er boeken opnieuw uitgegeven en bewerkt door Tim Safery en Jos Haens.
Van 1927 tot 1985 zijn er meer dan een kwart miljoen boeken gedrukt van Puk en Muk.

Door de KRO werden in 1951, in de jeugduitzending "De Wigwam", vijf vervolghoorspelen over Puk en Muk uitgezonden.

Een bewerking van de oorspronkelijke verhalen van Frans Fransen
Illustraties Carl Storch


Titels:
Puk en Muk
Reizen van Puk en Muk (2delen)
Muk de drakendoder
Puk en Muk en de Heks
Puk en Muk op de tandem
Puk en Muk in China
Puk en Muk en Moortje naar Amerika
Puk en Muk in China
Puk en Muk door Afrika (2delen)
Puk en Muk in Ridderland
Puk en Muk naar de maan
Puk en Muk thuis
Puk en Muk en Schobbejak
Jennemieke van Puk en Muk
Prinses Rosalinde
Puk en Muk in de onderwereld

Bewerkte titels:
Puk en Muk vliegen om de wereld
Puk en Muk onder de wereld
Puk en Muk in het land van de mensen
Puk en Muk in de moderne wereld
Puk en Muk met Moortje op reis
Puk en Muk bij de heks
Puk en Muk in sprookjesland
Puk en Muk op zwerftocht
Puk en Muk boevenstreken
Het grote Puk en Muk boek .

Meer boekjes van Puk en Muk kunt u bekijken op onderstaande site:

http://www.puk-en-muk.nl.nu

Puk en Muk

Elsa Beskow, werd als Elsa Maartman, op 11 februari 1874 te Stockholm geboren.

Zij volgde de Staatsschool voor kunsthandwerk. In 1897 trouwde zij met Natanael Beskow, die later predikant werd. Zij kregen zes zonen, aan wie verschillende prentenboeken zijn opgedragen.

In 1952 ontving zij de Nils Holgerssonplakette voor alles wat zij voor de kinderliteratuur had betekend. Sinds 1958 wordt in Zweden jaarlijks de Elsa Beskowplakette uitgereikt aan de maker van het beste prentenboek voor kinderen.

Elsa Beskow overleed op 30 juni 1953 in Djursholm.

Elsa Beskow

Dina Maria Kramer, werd op 25 april 1907 te Amsterdam geboren.

Tijdens haar H.B.S.-jaren schreef zij haar eerste boek Stans van de vijfjarige. In de jaren twintig werkte zij o.a. voor het protestante tijdschrift Opwaartse Wegen.

In 1933 trouwt zij in Batavia met Dr. W. H. Muller, rector van het lyceum. Samen krijgen zij twee kinderen.

In Onrustig is ons hart, dat voor het eerst in 1939 verschijnt, beschrijft zij het leven van een vrouw in Indië. De avonturen van een teckel in Indië beschrijft zij in Lodewijk de mensenredder.

In de bezettingstijd wordt zij met beide kinderen in een kamp geïnterneerd. Zij brengt de gehele bezettingstijd in kampen door.
In 1946 keert zij met haar kinderen, doch zonder haar man die in Indië is overleden, terug naar Nederland.
Als gevolg van haar verblijf in de kampen, is haar gezondheid slecht. In het in 1948 verschenen boek Thuisvaart, beschrijft zij het kampleven.

Diet Kramer is op 21 augustus 1965 overleden.

Dina Maria Kramer

door vele van ons gelezen op de lagere school waarschijnlijk! ;)

 ;)

Jean Dulieu pseudoniem van Jan van Oort

Geboren op 13 april 1921 te Amsterdam. Overleden te Arnhem op 29 november 2006.

Na een muziekopleiding werd hij violist bij het Concertgebouworkest te Amsterdam.

Tijdens zijn onderduiktijd in de oorlog, begon hij om de verveling te verdrijven met het tekenen van Paulus de Boskabouter.
Na de oorlog maakte hij de tekst erbij en verschenen ze als strips in Het Vrije Volk.

Later maakte hij ook radiohoorspelen, poppentheater en marionettenfilms voor de televisie.
In 1981 ontving hij de Stripschapprijs voor zijn gehele oeuvre.

Op 2 februari 1946 verscheen Paulus de Boskabouter voor het eerst in het dagblad Het Vrije Volk. In deze strip wilde de tekenaar en schrijver Jean Dulieu zijn liefde voor de natuur tot uiting brengen.

Sindsdien hebben Paulus en zijn vrienden heel wat avonturen beleefd. Niet alleen op papier in kranten, boeken en tijdschriften, maar ook via andere media:

radio, lp's, cassettebandjes en cd's
televisie
bijna in een tekenfilm
klank- en lichtspel in Apeldoorn
en nu dus ook op het Wereld Wijde Web
en zelfs op een Paulus kleurplaat

Toen in 1984 het laatste Paulusboek verscheen had Jean Dulieu ongeveer zeventig verschillende karakters gecreëerd naast de oude bekenden Salomo, Oehoeboeroe, Gregorius, Eucalypta en Krakras. Gedurende deze bijna veertig jaar zijn de figuren wel enigszins van uiterlijk veranderd, maar blijken nog altijd populair te zijn. Er zijn nog steeds vele Paulus-fans! Ook nu komen nog steeds nieuwe drukken uit en worden verhalen uitgegeven die nog niet eerder in boekvorm verschenen zijn.

Jean Dulieu

Jan van Oort (Amsterdam, 13 april 1921 - Arnhem, 29 november 2006) was een Nederlandse kinderboekenschrijver en stripmaker die werkte onder het pseudoniem Jean Dulieu. Hij is vooral bekend geworden als de bedenker van de serie Paulus de boskabouter.


Van Oort was de zoon van de zanger Hendrik van Oort en een kleinzoon van de vooral politieke tekenaar Johan Braakensiek. Hij studeerde viool aan het conservatorium en werd in 1943 violist bij het Amsterdamse Concertgebouworkest. Tijdens de Hongerwinter werd het orkest op nonactief gesteld, waardoor hij tijd kreeg om zich op het tekenen toe te leggen. Hij maakte een ontwerp van twaalf verschillende kabouters en liet zijn vrouw de beste uitkiezen. Deze werkte hij uit tot een kinderboekfiguur en gaf hem de naam Paulus.

Allereerst verscheen Paulus de boskabouter vanaf 1946 als stripverhaal in het dagblad Het Vrije Volk. Hij deed dat onder het pseudoniem Jean Dulieu, de Franse vertaling van Jan van Oort. Dit om bij een mogelijk fiasco zijn goede naam in de muziekwereld niet te schaden. In totaal maakte Dulieu bijna 3600 Paulus-stripafleveringen. Kort na de oorlog verhuisde Dulieu met vrouw en dochter naar het eiland Terschelling en een jaar later nam hij afscheid van het orkest. Vanaf dat moment besloot hij zijn inkomen te gaan verdienen met tekenen en schrijven, hoewel hij daar geen enkele opleiding in had genoten.

Vanaf 1948 verschenen de eerste geïllustreerde Paulus-kinderboeken, waaronder 'Paulus de hulpsinterklaas' en 'Het winterboek van Paulus'. De laatste titel was voorzien van gekleurde illustraties. In de loop der jaren volgden tal van andere titels, zoals 'Paulus en Eucalypta', 'Paulus en het draakje' en 'Paulus en Schipper Makreel'. In 1964 verscheen zijn meesterwerk 'Paulus en de eikelmannetjes', dat zich kenmerkte door de vele kleurenreproducties en het doodsthema. Verschillende boeken van Van Oort zijn vertaald in het Engels, Duits, Zuid-Afrikaans, Japans en Zweeds.

Naast Paulus maakte Dulieu in 1953 voor Albert Heijn het boek 'Boffie en Buikie in de knoop', een album waarvoor 96 stroken konden worden verzameld die bij AH-artikelen zaten. Naar aanleiding van zijn reizen naar Italië publiceerde Dulieu in 1956 het boek Francesco over het leven van Franciscus van Assisi (huidige uitgave bij uitgeverij Christofoor, ISBN 9789060383735). Van 1955 tot 1964 werd Paulus de boskabouter als radiohoorspel uitgezonden. Van Oort deed alle stemmen zelf, behalve die van Prinses Priegeltje die door zijn dochter Dorinde van Oort werd ingesproken. Vanaf 1967 maakte Van Oort 39 Paulus de Boskabouter-poppenfilmpjes van 10 minuten voor het NTS-programma Monitor. Hiervoor maakte hij alle marionetten, decors en attributen zelf. De filmpjes werden ook uitgezonden in het Verenigd Koninkrijk, Nieuw-Zeeland, Canada en Australië. Begin jaren '70 begon de tekenaar aan een nieuwe serie stripverhalen voor de krant, die 23 verhalen zou gaan omvatten. In 1984 zette hij een punt achter zijn Paulus-creatie, maar tot op de dag van vandaag verschijnen er nog Paulus-boeken met ongepubliceerd materiaal (bij Uitgeverij De Meulder).

Van Oorts boek Paulus de hulpsinterklaas werd in 1962 bekroond tot beste kinderboek en hijzelf ontving een Edison voor een grammofoonplaat van een van de Paulus-verhalen. Zijn werk als striptekenaar werd in 1981 bekroond met de Stripschapsprijs.

Sinds 1990 houdt het Paulus Archief zich bezig met het schrijven en publiceren van leven en werk van Dulieu, onder meer via het tijdschrift Bouterbode.

Van Oort overleed op 85-jarige leeftijd. In september 2006 publiceerde zijn dochter Dorinde van Oort een roman over haar familie, waarin Dulieu voorkomt als Lepel Mansborg.


 ;) ;) ;) ;)

Hotze de Roos werd geboren op 24 november 1909 te Langezwaag in Friesland. Later verhuisde hij naar Krommenie waar hij werkzaam was als timmerman.

In 1948 verscheen het eerste deel van de Kameleon-Serie: De Schippers van de Kameleon. Totaal werden er meer dan zestig delen uitgegeven.

De Roos overleed op 23 oktober 1991 te Krommenie.

Na zijn dood werd de serie voortgezet, beginnend bij De Kameleon slaat alarm, door de directeur van Kluitman Piero Stanco , die schreef onder het pseudoniem P. de Roos.

Han G. Hoekstra

Hendricus Gerard Hoekstra werd op 4 september 1906 te Den Haag geboren.

Na het volgen van de opleiding tot onderwijzer, ging hij al snel in de journalistiek werken. Van 1945 tot 1971 was hij verbonden aan Het Parool. In die tijd trad hij samen met Annie M. G. Schmidt en Simon Carmiggelt op in het journalistencabaret De Inktvis.

Ook samen met Annie M. G. Schmidt redigeerde en vertaalde hij de Gouden Boekjes, uitgegeven door de Bezige Bij.
Hij werd bekend als dichter, tekstschrijver en als auteur van kinderversjes. Zijn eerste kinderversjes schreef hij voor zijn eigen kinderen, Joost en Annebet. Zijn eerste bundel was Het verloren schaap.

Vanwege de frisse toon en het plezier in taal kan Han G. Hoekstra beschouwd worden als de grote vernieuwer van de naoorlogse kinderpoëzie.

In 1972 ontving hij de Constantijn Huygensprijs voor zijn gehele oeuvre.

De eerste 12 Golden Books verschenen in 1942 bij uitgeverij Simon & Schuster in New York. Na de oorlog zijn ze door de toenmalige directeuren van De Bezige Bij, Geert Lubberhuizen en Wim Schouten, in 1953 op de Nederlandse markt gebracht. Onder redactie van Annie M.G. Schmidt en Han G. Hoekstra werden de leukste uitgezocht en vertaald.

De boekjes waren relatief goedkoop en hadden door de frisse sfeertekeningen een enorme uitstraling.
Er zijn 3 oorspronkelijk Nederlandse boekjes verschenen:

Wim is weg, dat, zonder overleg met de Amerikaanse partners, speciaal werd gemaakt voor het afscheid van Wim Schouten van de Bezige Bij.

De jarige stad, gemaakt door Han G. Hoekstra ter gelegenheid van het 700 jarig bestaan van de stad Amsterdam.

Han G. Hoekstra overleed te Amsterdam in 1988.

Han G. Hoekstra

Tyl Uilenspiegel werd omstreeks het einde der 13e eeuw, in 't dorpje Kneitlingen bij Schöppenstädt (Brunswijk) geboren, als zoon van Claus Uilenspiegel, of Eulenspiegel, zooals de eigenlijke spelling is, en Anna Wertbeck.

Hij had een veelbewogen leven en deed o.a. reizen naar Polen en Rome, waar hij met de toenmalige hofnarren probeerde wie de aardigste grappen kon maken. Maar voor zoo'n hofbaantje was hij toch eigenlijk niet in de wieg gelegd, en als volksnar zien wij hem dan ook, rondtrekkend van plaats tot plaats, een groot gedeelte van Duitschland bezoeken, boert en scherts brengend, waar hij zich maar vertoonde.

Omstreeks 1350 stierf Uilenspiegel. Een grafsteen met een spiegel en een uil er op, duidt de plaats aan, waar hij te Mölln, in Lauenburg, begraven ligt. Een linde overschaduwt zijn laatste rustplaats.

Hallo Gina,

Marjolein ( Sch52 ) heeft de boekjes ook via de rommelmarkt weer bij elkaar gezocht, mist er nog 1.

Tjeerd Bottema werd op 6 februari 1884 geboren te Langezwaag in Friesland.

Hij volgde de kweekschool in Maastricht, waar hij zijn onderwijzersdiploma en acte L.O. tekenen behaalde. Daarna vertrok hij naar Amsterdam, waar ook zijn broer Tjerk tekenlessen volgde. Hier behaalde hij aan de Kunstnijverheidschool de akte M.O. tekenen en ging werken als plateelschilder bij plateelfabriek "De Distel".

Hij volgde schilderlessen aan de Rijksacdemie voor Beeldende kunsten, en kreeg etslessen van professor Dupont. Ook werkte hij als reclametekenaar. De bekende reclame van de R.V.S., man met vrouw en hondje onder een paraplu, is van Tjeerd Bottema.
In 1906 won hij de Prix de Rome voor vrije schilderskunst en maakte studiereizen naar Italië, Frankrijk, Engeland, Spanje en Marokko.
Vanaf 1911 woonde hij in Laren N.H. waar hij schilderde, etste en illustreerde. Vooral kinder- en schoolboeken. o.a. de boekjes Wondere verhalen van vader Uggelebug.

Hij vestigde zich met zijn gezin, vrouw en twee dochters, in 1919 te Katwijk aan zee. Schreef hier het jongensboek Avonturen van een Hollandschen jongen in Arizona (1936).
Hij woonde van 1943-1945 in Leiden en later in Leidschendam.

Zijn broer Tjerk, een van de beste lithografen en tekenaar van politieke prenten, verdronk tijdens de oorlog in juni 1940, samen met zijn vriend de dichter Marsman, toen hij per boot van Bordeaux naar Engeland trachtte te vluchten en zijn schip getorpedeerd werd.
Tjeerd Bottema keerde na de oorlog wegens heimwee terug naar Katwijk. Hier werd het grote succes van Bottema en Anne de Vries, Jaap en Gerdientje met vier deeltjes voortgezet.

Tjeerd Bottema overleed op 9 maart 1978 te Katwijk aan Zee.

Beknopte Bibliografie:
Wondere verhalen van vader Uggelebug:
Deel I Doove Jabik en de betooverde vogelschrik, 1924
Deel II Het avontuur van Nob, Gnob en Gnobberdebob, 1924
Deel III Het wolkenwezentje en de baas van de grauwe donderwolk, 1925
Deel IV Kleine Jochem en de dolle mol in 't muizehol, 1925
Van Lopertje, Piepertje en Knagertje, 1933
Avonturen van een Hollandschen jongen in Arizona, 1936
Aardolie, zigeuners en Freddie, 1955
Er was eens een oud vrouwtje. Een oud verhaaltje, 1956

Hoi Martin, welke mist ze???

misschien kan ik je eraan helpen...

het zijn van die leuke kinderboekjes....

ik heb er veel plezier aan beleefd.

Ze mist nog, Marieke blijft alleen thuis, hadden er van de week 1 gevonden via Marretje maar dat was een andere uitvoering jammer genoeg.

Groetjes,  Martin.

Martin, welke druk wil je hebben....

ik kom ze nog wel eens tegen... ;)

Hallo Gina,

De druk is niet zo belangrijk als hij maar in dezelfde uitvoering past.

Groetjes.

ik ben wel lastig met vragen, maar je hebt een gladde kaft en of een harde kaft een ruwe

kan zo niet zien welke dat is???

denk een gladde????

Hallo Gina,

Het is een gladde harde kaft, en ze zijn allemaal van de achtste druk.


Bedankt alvast voor het kijken.
Groet,  Martin.

Ik hou het in de gaten voor je.  ;)

pssssssttttttt, heb je al eens op Marktplaats gekeken??   ;)

Kennen we deze serie nog

oude jaren 60 ook

ik heb er twee van in mijn bezit...waren ook leuke kinderboekjes

Deze serie bestond uit 8 deeltjes

Frank en Ank in huis

Frank en Ank om het huis

Frank en Ank op avontuur

Frank en Ank naar school

Frank en Ank op het ijs

Frank en Ank op reis

Frank en Ank naar de dierentuin

Frank en Ank naar het circus.

Boekjes zijn voor de leeftijd van 6 tot 8 jaar. :D ;D

Mar, W.G. vd Hulst had je al op de eerste pagina geplaatst..!! :o ;D ;D

Hier was ik helemaal verzot op...!!!

En....ik heb hem nog in m'n boekenkast staan ook...!!! 8) 8)

Ojee zal het weghalen.   :-[