Gedichten

[Gina]

Stormwind giert langs strand en duinen
grote golven rollen af en aan
gaat men naar dit schouw spel kijken
ziet men vaak die oude zeelui staan.
terwijl zij daar de ogen turend,
naar de schepen ver in zee.
ik weet, als jij in hun hart kon kijken,
zij leven met die mensen mee

[Gina]

De Zeemeermin

Ik vis op snoek, op baars, op schol, ik ben een hengelaar.

En waar ik zit, 't is altijd raak, het is waarachtig waar.

En eens in Scheveningen op de pier, ik geef mijn woord van eer.

Zat aan mijn haak een zeemeermin, die riep: „Laat ons, mijnheer !"

Maar ik was met mijn vangst tevree

En nam haar in een taxi mee:

 

Refrein:

Die zeemeermin, die zeemeermin; die leuke zeemeermin,

Het is geen vlees, het is geen vis, maar nèt daar tussenin.

Van boven Goldwave permanent, van onderen een staart

Zo zwom ze in mijn badkuip rond, het was de moeite waard.

Die zeemeermin, die zeemeermin, die leuke zeemeermin,

Die zeemeermin, die zeemeermin, die leuke zeemeermin.

 

 

En onderweg begon het al, ze at m'n visnet leeg.

En vroeg m'n oude regenjas, omdat ze 't huiv'rig kreeg.

Ik droeg haar snel de trappen op, mijn vrouw viel daad'lijk flauw,

M'n poesje beet eens in d'r staart en riep maar steeds: „Miauw" !

Toen zeurde ze: „Ik wil in 't nat",

Ten einde raad, deed 'k 'r in 't bad.

 

Refrein (als boven)

 

De hele buurt kwam op bezoek, portaal en huis stond vol:

De film, de pers, de radio, toen zakte toch mijn lol.

De zeemeermin had nu make-up en rookte gans de dag

Ze had een nylon zwempak aan en een gemaakte lach.

Terwille van de lieve vree,

Gaf ik haar aan een visboer mee.

 

Refrein:

Die zeemeermin, die zeemeermin; die larme zeemeermin,

Het is geen vlees, het is geen vis, maar nèt daar tussenin.

Van boven Goldwave permanent, van onderen een staart

Zo zwom ze in mijn badkuip rond, het was de moeite waard.

Die zeemeermin, die zeemeermin, die arme zeemeermin,

Die zeemeermin, die zeemeermin, die arme zeemeermin.

[Grobbocop]

Als ik luister naar de zee;

zo bruisend vol van levenslust.
Dan gaan mijn gedachten mee,
word ik stil en kom tot rust.
De golven komen aangerold
gedreven door de wind.
De baren soms hoog opgetold,
vragend wat ik daarvan vind.
Ze ligt te glinsteren in de zon,
zo eindeloos en wel eens stil.
Als ik maar haar taal verstond
van hetgeen ze me zeggen wil.
Een rook gloed aan de horizon
omvat de kroon op haar werk.
Als ik dat maar eens raken kon
de zee , zo diep , zo sterk.
Zo kijk ik uren naar de zee;
van bewondering kan ik wel zingen.
Ze draagt ook haar geheimen mee
van levens die vergingen.

[Grobbocop]

We Shall Never Forget (9-11 Tribute)

Let the world always remember,
That fateful day in September,
And the ones who answered duties call,
Should be remembered by us all.

Who left the comfort of their home,
To face perils as yet unknown,
An embodiment of goodness on a day,
When men's hearts had gone astray.

Sons and daughters like me and you,
Who never questioned what they had to do,
Who by example, were a source of hope,
And strength to others who could not cope.

Heroes that would not turn their back,
With determination that would not crack,
Who bound together in their ranks,
And asking not a word of thanks.

Men who bravely gave their lives,
Whose orphaned kids and widowed wives,
Can proudly look back on their dad,
Who gave this country all they had.

Actions taken without regret,
Heroisms we shall never forget,
The ones who paid the ultimate price,
Let's never forget their sacrifice.

And never forget the ones no longer here,
Who fought for the freedoms we all hold dear,
And may their memory never wane,
Lest their sacrifices be in vain.