Oude leesboekjes

[Marretje]

In het boekje van de oude Bomschuiten staat ook
een lijst met Scheveningse reders met namen en hun pinken en stuurlieden...
Zo leuk om te lezen allemaal.

je mag het wel eens lenen hoor...

Dat is zeker leuk om te lezen. Ben ook geintresseerd over het oude Scheveningen.  

[Gina]

Even een voorbeeld


De Reder was Johannes Bal

De Pink was vrouw lena (1841)
Jonge gijsbert (1834)

De Stuurlieden
Leendert Spaans
Teunis Vrolijk.

Enzz, enzzzzz.....

[Marretje]

Leonard Roggeveen

Leonard Roggeveen werd op 2 maart 1898 te Schagen geboren.
Hij behaalde in 1916 zijn onderwijzersdiploma en werkte later als onderwijzer in 's Gravenzande, Leiden en Den Haag. Hier werd hij in 1941 benoemd tot hoofd van een lagere school.

Hij was een actief man. Schreef vele kinderboeken en poppenkastverhalen, die hij zelf uitvoerde. Ook gaf hij lezingen en schreef hij een toneelstuk ter gelegenheid van het huwelijk van Prinses Juliana en Prins Bernhard. Hij trad ook een aantal jaren op, samen met leerlingen uit zijn zesde klas, voor het radioprogramma De schoolbel.
In 1952 werd hij wegens hartklachten afgekeurd voor het onderwijs.

Leonard Roggeveen overleed op 22 juni 1959.

Werk:
Roggeveen schreef meer dan honderd jeugdboeken. Hij stelde ook in samenwerking met anderen een aantal lees- en taalmethodes voor het lager onderwijs samen, zoals de seriesPiet en Nel en Vogelvlucht.
 
Voor de boekenreeks Daantje, maakte hij in het begin zelf de illustraties.

In 1927 verscheen zijn eerste en bekendste jeugdboek: De ongeloofelijke avonturen van Bram Vingerling. Andere boeken die tot dit genre behoren zijn: Het zonderlinge testament (Ook als hoorspel uitgezonden voor de VARA radio op zondagmiddag) en Het geheim van het oude horloge. 1928

Roggeveen werd in zijn tijd beschouwd als een van de beste schrijvers van jeugdboeken.

Leonard Roggeveen heeft tot zijn dood gewoond Mezenlaan/Nachtegaallaan.Ben zelf div.keren bij hem thuis geweest.  Karel

Karel wat leuk.

[Marretje]

Even een voorbeeld


De Reder was Johannes Bal

De Pink was vrouw lena (1841)
Jonge gijsbert (1834)

De Stuurlieden
Leendert Spaans
Teunis Vrolijk.

Enzz, enzzzzz.....

Wie weet staat er ergens nog familie van mij in.

[Gina]

Nog een Voorbeeld


De Reder
Arie van Duijne.

De Pink
De jonge Arie (1836)

Stuurlieden
Arie verbaan.

[Gina]

Ga voor je zoeken Marretje, of er een Pronk voorkomt

[Marretje]

Ga voor je zoeken Marretje, of er een Pronk voorkomt

Leuk!! Mijn opa voer maar ik weet niet of het op een bom was. Hij heet Martinus Pronk.

[Gina]

Even vlug gekeken,

Ik zie een

Albertus Pronk
Bart Pronk
Bastiaan Pronk
Cornelis Pronk
Willem Pronk

Zal van de week even uitpluizen welke Pink en stuurlieden...

de pronkjes waren dus reder..die ik hier vernoem

[Marretje]

A. M. de Jong

Adrianus Michiel de Jong, werd op 29 maart 1888 te Nieuw Vossemeer, Brabant, geboren. Hij kwam in een arm katholiek gezin, met 13 kinderen, ter wereld. Zijn vader was borstelmaker en om meer werk te vinden, verhuisde het gezin in 1896 naar Rotterdam. In 1906 werd de Jong onderwijzer te Delft. Hij was een sociaal bewogen man en een socialist in hart en nieren.

In 1916 werd hij onderwijzer in Amsterdam en in 1919 ging hij de journalistiek in en werd later redacteur bij het dagblad Het Volk. Van 1922 tot 1937 schreef hij samen met George van Raemdonck in deze krant de bekende Bulletje en Boonestaak reeks.

In 1925 vestigde hij zich weer op het Brabantse platteland. Hier kwam zijn bekendste werk Merijntje Gijzen's Jeugd (1925-1928) tot stand.
Hij schreef romans, reisbeschrijvingen en kinderboeken. Voor kinderen redigeerde hij sinds 1918 "De Stichtsche Bibliotheek" en werkte hij voor uitgeverij "De Ontwikkeling".

Voor volwassenen schreef hij ook onder pseudoniem, o.a. Frank van Waes, Titia Roemer, Herbert D. Ross en Léon Frappé.

A. M. de Jong werd op 18 oktober 1943, als "Silbertanne"-slachtoffer, in zijn eigen huis te Blaricum doodgeschoten, door twee Germaanse S.S.-ers.

[Wissel]

Tjonge jonge kennen jullie geen bieb beginnen!!!

[Marretje]

A.M. de Jong

[Marretje]

Tjonge jonge kennen jullie geen bieb beginnen!!!

Ja leuk!!!   Heb jij nog boekjes dan!!!! 

[Gina]

Tjonge jonge kennen jullie geen bieb beginnen!!!

Hoi Wissel, zo leuk dit

heb zoveel....oei...ben eigenlijk rijk met al die leuke info...

[Wissel]

Nee helemaal niks een paar boeken over de visserij das al!!!

[Marretje]

Nee helemaal niks een paar boeken over de visserij das al!!!

Lezen is leuk heb alleen weinig tijd nu. 

[Gina]

Nee helemaal niks een paar boeken over de visserij das al!!!

Wissel die boekjes goed bewaren..is toch zeldzaam...

je mag wel eens wat lenen hoor van mij

ik heb best veel...

[Wissel]

Kan me niet herinneren dat wij vrooger leesboekjes thuis hadden.
Toen ik pas getrouwd was ben ik lid geweest van de NBC had een kastenwand vol,op een gegeven moment alles weggedaan.

[Marretje]

Kan me niet herinneren dat wij vrooger leesboekjes thuis hadden.
Toen ik pas getrouwd was ben ik lid geweest van de NBC had een kastenwand vol,op een gegeven moment alles weggedaan.

Jammer. 

[Gina]

Zonde Wissel

Ik lees net nog een leuk stukje over de Scheveningse bommen in lerwick
aan het eind van de vorige eeuw, peken in afwachting van de lading.

[Gina]

lees net ook dat er vrooger (vroeger) aan het strand in de 19e eeuw
de stokhouder de weg wijst aan de verkoper van de vis..

ik wist niet eens dat , dat er was , vroeger een stokhouder?

[Wissel]

Na ja zonde werd eigenlijk een beetje teveel zo,n kastenwand in de kamer.

Heb toender tijd veel uitgeleend maar nooit terug gekregen,had ooit een boek over de visserij met tekeningen van Anton Piek nooit meer terug gezien.

[Gina]

oja, dat ken ik...

Anton Pieck...stom van me ,heb ze toen weggedaan..

heb nu ook zo'n spijt...

had alles ervan...




Anton Pieck: zijn leven   

19 april 1895

  Geboren in Den Helder

1901  Op zesjarige leeftijd tekenles bij J.B. Mulders in Den Helder
  Eerste prijs op een tentoonstelling van huisvlijt (Stilleven, aquarel) Het gezin Pieck verhuisde naar Den Haag
1909  Op veertienjarige leeftijd behaalde hij zijn eerste acte tekenen
1912  en drie jaar later zijn tweede: hij was nu leraar tekenen
1912-1920  Leraar tekenen aan het instituut “Bik en Vaandrager” in Den Haag
1920-1960  40 jaar tekenleraar aan het Kennemer Lyceum te Overveen
1922  Gehuwd met Jo van Poelvoorde
1960  Pensionering, en alle tijd om zich te wijden aan zijn passie: tekenen, graveren en schilderen

24 nov.1987
  Overleden op 92-jarige leeftijd te Overveen

Het leven van Anton Pieck
Als tekenleraar

Anton Pieck werd op 19 april 1895 geboren in Den Helder.

 Al op jonge leeftijd kreeg hij tekenles: toen hij zes jaar was ging hij samen met zijn tweelingbroer Henri in de leer bij J.B. Mulders in Den Helder.

 De tekenlessen wierpen snel vruchten af: Anton Pieck won in 1906 - hij was toen tien - een prijs op een tentoonstelling van huisvlijt. Als beloning voor zijn stilleven ontving hij vijf tubes waterverf en een fixeerspuitje. In 1906 verhuisde het gezin naar Den Haag en werd het tekenonderwijs daar voortgezet. Toen Anton Pieck 14 was, behaalde hij zijn eerste acte, op 17-jarige leeftijd zijn tweede. Daarna was hij leraar tekenen. Hij ging lesgeven aan het instituut waar hij zelf in de leer was geweest: Bik en Vaandrager.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog was Anton Pieck als sergeant gelegerd in Amersfoort en Den Haag. De Amersfoortse tijd heeft diepe sporen nagelaten in het werk van de tekenaar. Hij heeft het oude stadje in zijn vrije uren doorkruist en goed leren kennen. Vele tekeningen en etsen uit die tijd zijn daarvan de stille getuigen. In de laatste stad gaf hij tekenlessen aan soldaten.
In 1920 werd hij tekenleraar aan het Kennemer Lyceum te Overveen. Naast zijn werk op school maakte hij in de tijd die hem overbleef zijn eigen werk. Hij zou daar tot zijn pensionering in 1960 blijven.

Zijn huwelijk
In 1922 trouwde Pieck met Jo van Poelvoorde. Uit hun huwelijk werden drie kinderen geboren, n.l. Elsa, Anneke en Max. Zijn echtgenote overleed in 1983, hun zoon Max drie jaar later.

Na zijn pensionering

Bij zijn pensionering in 1960 werd Pieck benoemd tot Ridder in de orde van Oranje Nassau en twintig jaar later volgde zijn bevordering tot Officier. Pas toen hij  stopte met werken kon hij zijn tijd weer zelf indelen. De vrijheid die hij toen kreeg vierde hij met het schilderen van twee bokkingen op een tinnen bord. Hij heeft nog 27 jaar van zijn vrijheid kunnen genieten.
Een basisschool werd - evenals een hofje en een draaiorgel - naar hem vernoemd. Met medewerking  en steun van vele vrienden en bewonderaars werd in 1983 in zijn woonplaats Overveen een borstbeeld onthuld, gemaakt door Kees Verkade.
Na een werkzaam leven overleed Anton Pieck op 24 november 1987 op 92-jarige leeftijd in Overveen.

Verleden als inspiratiebron
Het verleden, vooral de 19e eeuw, inspireerde Anton Pieck. Met de wereld waarin hij leefde heeft hij zich nooit ingelaten; als een romantische eenling in een jachtige samenleving stond hij buiten zijn tijd. Enerzijds kenmerkt zijn werk zich door een geïdealiseerd verleden, anderzijds leefde hij zich uit in de wereld van sagen en sprookjes. Zijn werk zit vol humor; romantische ironie en humoristische taferelen leken Pieck op het lijf geschreven. Hij bezat een onuitputtelijke bron van ideeën en had oog voor detail en nuances. Het is indrukwekkend om te zien hoeveel werken de sympathieke kunstenaar heeft nagelaten. Vrije weekenden waren dan ook schaars. Pieck werkte zeven dagen per week, 's morgens, 's middags en 's avonds. Voor krant, radio en televisie had hij nauwelijks aandacht.

Ambachtsman of kunstenaar?
Waarschijnlijk ligt de belangrijkste oorzaak van de algemene waardering voor Anton Pieck in de sfeer van zijn werken. Een antwoord op een romantisch verlangen dat bij veel mensen aanwezig is. Hoewel hij zijn hele leven tekende en schilderde en een grote variëteit aan werken produceerde, kenmerkt zijn werk zich toch door zijn voorliefde voor de 19e eeuw; het stempel van een romantisch tekenaar is dan ook altijd aan zijn naam blijven kleven.
Dat heeft invloed gehad op de waardering, die hij in de kunstwereld kreeg. Zelf heeft hij hierover gezegd: "De vraag wat kunst is en voor wie en voor wat men kunst 'maakt' houdt mij niet bezig. Ik vind het best als men argumenteert: dit is géén kunst, dat is wél kunst, maar het doet mij persoonlijk niets. Ik wil mijn kunst best anders noemen. Met grote bewondering heb ik het ambacht bij anderen leren zien, laat mij dan maar zo'n ambacht beoefenen, maar dan wel met vakmanschap en liefde voor het werk!"

Hoewel Anton Pieck vanuit zijn bescheidenheid zichzelf ambachtsman noemde vanwege het vakmanschap en de liefde voor het werk, maakt het museum duidelijk, dat het niveau van het werk van Anton Pieck van hoge kwaliteit is; en dat er door hem een persoonlijk en herkenbaar stempel op het werk is gedrukt. De keuze en de uitbeelding van de onderwerpen getuigen van een maatschappelijke betrokkenheid. De kwalificatie ambachtsman is weliswaar zeker van toepassing op hem, maar dat is niet toereikend. Anton Pieck gaf een extra dimensie aan zijn werk, waardoor het zeker kunst genoemd mag worden
 

[Wissel]

Dit boekje heeft me tante nog geschreven.

[Marretje]

Dit boekje heeft me tante nog geschreven.

Titel van het boekje staat ook op mijn oma's graf.

[Willem.N]

assepoetster